Ανύπαντρη Μητέρα

[maria-stefania]

Θα ήθελα να ρωτήσω εάν στο φορουμ υπάρχει καμία ανύπαντρη μητέρα, ( ή κάποιος που γνωρίζει από τον κλειστό κοινωνικό του περίγυρο ανύπαντρη μητέρα) όπου μπορεί να μου πει τι δυσκολίες αντιμετώπισε στην απόφαση της να κρατήσει το παιδί της μόνη χωρίς πατέρα, αν έχει αντιμετωπίσει φαινόμενα κοινωνικού αποκλεισμού από τον άλλοτε κοινωνικό της περίγυρο και γενικά αν είχε υποστήριξη στην απόφαση της να μεγαλώσει μόνη το παιδί της.

Επίσης ήθελα να ρωτήσω αν συμβουλεύτηκε ψυχολόγο πρίν πάρει απόφαση για να κρατήσει το παιδί της και τί είπε πάνω σε αυτό ο ψυχολόγος.

Παρακαλώ οι απαντήσεις να είναι από άτομα που πραγματικά θέλουν να βοηθήσουν.

[nflu]

μαρια -στεφανια..εχω περιπτωση κοπελας που το κρατησε,το γεννησε..και μετα το παρατησε στους γονεις της...οποτε σαν παραδειγμα μαλλον δεν σου κανει....
πρακτικα παντως το παιδι της κοπελας πηρε το επωνυμο του παππου και αν δεν κανω λαθος υοθετηθηκε απο αυτον...
ο κοσμος παντως εχει παντα κατι να πει...και παντα υπαρχουν αυτοι που θα μουρμουρισουν πισω απο την πλατη του αλλου τα μυρια οσα...κλασσικη γελοια ελληνικη πραγματικοτητα....

οποτε για μενα το θεμα ειναι αν μια γυναικα ...μπορει να στηριξει οικονομικα αυτη της την αποφαση και τιποτα αλλο.....
αν δεν μπορει και παρολα αυτα θελει να το κρατησει...νομιζω οτι υπαρχουν καποια κεντρα βοηθειας που παρεχουν υποστηριξη σε μητερες ανυπαντρες που θελουν να κρατησουν το παιδι τους...
δυστυχως δεν γνωριζω να σου πω...σε ποιο βαθμο ειναι αυτη η υποστηριξη....

[maria-stefania]

Ευχαριστώ πολύ nflu για την απάντηση σου.
Σίγουρα η βασική προυπόθεση για να κρατήσεις μόνη ένα παιδί είναι να μπορείς να είσαι οικονομικά ανεξάρτητος με σταθερή δουλειά, αλλά αυτό που με φοβίζει περισσότερο είναι το πώς ενδεχομένως να αντιμετωπίζουν οι άλλοι το παιδί μου στο μέλλον (ρατσισμός λόγω της οικογενειακής του κατάστασης). Είναι ψυχοφθόρο για να ένα παιδί να μεγαλώνει μέσα σε εχθρικό περιβάλλον χωρίς φίλους και με προβλήματα, επειδή η μητέρα του πήρε αυτή την απόφαση.
Επίσης ήθελα να γνωρίζω και πως τα άλλοτε φιλικά ζευγάρια της μητέρας αντιμετωπίζουν την νέα μητέρα σε περίπτωση που αποφασίσει να μεγαλώσει μόνη της το παιδί της.
Θα ήταν πολύ βοηθητικό να υπάρχει στο φόρουμ κάποια κοπέλα που να βρίσκεται σε αυτή την θέση ή κάποιο συγγενικό της πρόσωπο.Αλλά για να μου λες ότι το υιοθέτησε ο πατέρας της κοπέλας, μάλλον αυτό έγινε για λόγους σίγουρα κοινωνικούς, οπότε εν μέρει απαντάει στην ερώτηση μου κατά κάποιο τρόπο.

[nflu]

κοιτα....δεν νομιζω οτι ειναι τοσο ακραια τα πραγματα πια....δηλαδη να ειναι τοσο εχθρικο το περιβαλλον και να υπαρχει κοινωνικος αποκλεισμος...
εξαρταται βεβαια και απο τον κοινωνικο σου περιγυρο...και απο το αν εχεις πραγματικους φιλους....
παντως νομιζω..χωρις να ειμαι σιγουρη...οτι αν το παιδι δεν παρει το ονομα καποιου ...αναφερεται ..ως αγνωστου πατρος...ή με το ονομα της μητερας...
αυτο σιγουρα θα γενησει ερωτηματικα στο παιδι αργα ή γρηγορα...αλλα κι απο την αλλη εξαρταται και απο το πως θα το χειριστει η μητερα...

κοιτα μαρια...η κοινωνια μας ειναι βουτηγμενη στην υποκρισια και το δηθεν....αυτο δυστυχως ειναι μια πραγματικοτητα...
προσωπικα πιστευω οτι μια μονογονεικη οικογενεια..μπορει να ειναι ευτυχισμενη και πληρης ...και εννοειτε πολυ περισσοτερο απο οικογενειες ανθρωπων που συμβιωνουν συμβατικα...μονο και μονο για χαρη των παιδιων...

σιγουρα καποια κοπελα με σχετικη εμπειρια θα σου πει περισσοτερα....αλλα παντα ο βασικος παραγοντας και αξονας ...να ξερεις οτι ειναι η ιδια η μητερα και πως χειριζεται τις καταστασεις... :)

[μαρκελα]

maria-stefania, ίσως βοηθηθείς αν ρίξεις και μια ματιά στην "αγκαλιά" που είναι σύλλογος προστασίας αγέννητου παιδιού http://www.unborn.gr/

[maria-stefania]

nflu μου, και εγώ πιστεύω ότι μια μονογονειακή οικογένεια μπορεί να είναι πιο ευτυχισμένη από οικογένειες όπου οι άνθρωποι μένουν μαζί χωρίς να θέλει ο ένας τον άλλον, αλλά δυστυχώς μένω σε μία κλειστή κοινωνία, όπου υπάρχουν ακόμα απαρχαιωμένες απόψεις πάνω στο θέμα και λίγο φοβάμαι. Καλώς ή κακώς στο χωριό μου δεν υπάρχει καμία κοπέλα που να είναι ανύπαντρη μητέρα και έτσι δεν έχω κάποιο παράδειγμα που να γνωρίζω.

Από τους γονείς μου πάντως η απάντηση ήταν ξεκάθαρη. Αν αποφασίσω να κάνω μόνη μου παιδί, με ξεγράφουν, οπότε πρέπει να αναλογιστώ όλες τις δυσκολίες που ενδεχομένως υπάρχουν πρίν πάρω οποιαδήποτε απόφαση.
Όσον αφορά τις φιλίες, δυστυχώς έχω ήδη διαπιστώσει φαινόμενα κατά κάποιο τρόπο κοινωνικού αποκλεισμού από παιδικές φίλες μου όταν πήρα διαζύγιο κάποια στιγμή παλαιά. Λίγο πρίν πάρω το διαζύγιο, όλα καλά.Μετά άρχισαν να απομακρύνονται και έβγαιναν μεταξύ τους χωρίς να μου λένε πιά να βγαίνω μαζί τους.Οι άνδρες τους μου φερόταν άσχημα και ειρωνικά και οι φίλες μου πάντα χρησιμοποιούσαν το διαζύγιο μου προς όφελος τους για να περνάνε μηνύματα στους άνδρες τους μπροστά μου...Και άλλα παρόμοια έχω αντιμετωπίσει και χειρότερα, που δεν μπορώ να αναφέρω εδώ γιατί ξεφεύγουμε από το θέμα.

Επειδή λοιπόν έχω αντιμετωπίσει αυτή την συμπεριφορά από φίλες, για αυτό φοβάμαι πιο πολύ για το παιδί μου στο μέλλον μήπως έρθει αντιμέτωπο με τέτοιες συμπεριφορές (π.χ οι μαμάδες των άλλων παιδιών να μην αφήνουν τα παιδιά τους να κάνουν παρέα με το δικό μου και άλλα τέτοια), γεγονός που θα επιδρά κάθε φορά αρνητικά στην ψυχολογία του.
Σίγουρα οι εμπειρίες μίας ανύπαντρης μητέρας θα ήταν πολύτιμες και ελπίζω να υπάρχει στο φόρουμ κάποια γυναίκα ανύπαντρη που μπορεί να μου απαντήσει ή έστω μία γυναίκα που μεγαλώνει μόνη της παιδί ώστε να μου πει τι δυσκολίες ενδεχομένως αντιμετωπίζεις.

Ευχαριστώ πάντως πολύ για το ενδιαφέρον σου να απαντήσεις και για τις πληροφορίες που μου δίνεις για το θέμα.Να είσαι καλά.

[maria-stefania]

Μαρκέλλα μου, έχω επικοινωνήσει ήδη και μου είπαν ότι το μόνο στο οποίο μπορούν να με βοηθήσουν είναι στο να μου στέλνουν 50 € το μήνα για τις ανάγκες του μωρού. Σίγουρα αποτελεί μία βοήθεια, αλλά με δεδομένο ότι δεν έχω υποστήριξη από τους γονείς μου και ξέρω ότι θα είμαι μόνη σε όλα, νομίζω ότι δεν φτάνει και πολύ αυτό. Άσε που μένω στην επαρχεία οπότε δεν έχω δυνατότητα να κάνω ταξίδια στην Αθήνα για να επισκέπτομαι τους γιατρούς του συλλόγου.

Άν κάποιος γνωρίζω κάποιο ίδρυμα που να παρέχει στέγη και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στην ανύπαντρη μητέρα ίσως να βοηθούσε περισσότερο διότι σε περίπτωση που γεννήσω μόνη μου το μωρό, σίγουρα θα πρέπει να είμαι μακρυα από το μέρος που μένω αυτή την στιγμή, διότι διαφορετικά θα έχω να αντιμετωπίσω σημαντικά προβλήματα από το κοινωνικό μου περίγυρο που θα δυσκόλευαν πολύ την περίοδο της εγκυμοσύνης

[Ήρα288]

Μαρία-Στεφανία, η μητέρα μου με μεγαλωσε μόνη της.Η άποψη που έχω εγώ σε τέτοιες περιπτώσεις είναι πως η λέξη παιδί πρέπει να σημαίνει ευτυχισμένο παιδί.Κατά τη γνώμη μου, το περιβάλλον όπου θα μεγαλώσει το παιδι πρέπει να έχει οικονομική ασφάλεια και φυσικά ψυχολογική.Δηλαδή ο γονιός, όποιου φύλου και αν είναι, καλό ειναι να μπορεί να παρέχει βασικές ανάγκες και φυσικά να είναι ώριμος συνειδητοποιημένος στην επιλογή του να μεγαλώσει μόνος του το παιδι.Να ξέρει πως δε θα το παρατήσει στους γονείς του, πως θα είναι και ο ίδιος ευτυχισμένος, γιατί όπως λένε, ευτυχισμένο παιδί είναι αυτό που έχει ευτυχισμένη μάνα.Απο 'κει και πέρα, πάντα θα ακούσεις αρνητική κρτική.Στο χέρι σου είναι πώς θα το χειριστείς.

[maria-stefania]

Ηρα288 συμφωνώ ότι η ευτυχία ενός παιδιού εξαρτάται από το άν μεγαλώνει σε ευτυχισμένο περιβάλλον, απλά ίσως είναι λίγο διαφορετική η περίπτωση αν μία μητέρα μεγαλώνει το παιδί της μόνη λόγω θανάτου του πατέρα, λόγω διαζυγίου ή λόγω το ότι δεν παντρεύτηκε ποτέ.Η ψυχοσύνθεση του παιδιού σε κάθε μία από τις παραπάνω περιπτώσεις είναι διαφορετική.

[Ήρα288]

Συμφωνώ μαζί σου,καταλαβαίνω πώς το εννοείς αλλά έχω μια μικρή ένσταση.Περισσότερο πιστεύω ότι η ψυχοσύνθεσυ του παιδιού εξαρτάται από το τι θα περαστεί από τη μητέρα και το περιβάλλον.Το ότι το παιδί μεγαλώνει μονο με τη μητερα επειδή ο πατέρας πχ πέθανε δε σημαίνει ότι αυτό θα αγαπιέται και θα έχει σωστότερη ανατροφή από το παιδι του οποίου η μάνα δε παντρεύτηκε ποτέ.Κι αυτό επειδή στην πρώτη περίπτωση μπορεί η μητέρα να νιώθει έντονη ανασφάλεια για το ρόλο της, ενώ στη δεύτερη η μητέρα να είναι αρκετά πιο δυναμική να αντιμετωπίσει τον περιγυρω και να σταθεί στα ποδια της.Τίποτα δεν είναι απόλυτο, εξαρταται πώς προσαρμόζεται ο χαρακτήρας μας στις συνθήκες.

[μαρκελα]

Μαρκέλλα μου, έχω επικοινωνήσει ήδη και μου είπαν ότι το μόνο στο οποίο μπορούν να με βοηθήσουν είναι στο να μου στέλνουν 50 € το μήνα για τις ανάγκες του μωρού. Σίγουρα αποτελεί μία βοήθεια, αλλά με δεδομένο ότι δεν έχω υποστήριξη από τους γονείς μου και ξέρω ότι θα είμαι μόνη σε όλα, νομίζω ότι δεν φτάνει και πολύ αυτό. Άσε που μένω στην επαρχεία οπότε δεν έχω δυνατότητα να κάνω ταξίδια στην Αθήνα για να επισκέπτομαι τους γιατρούς του συλλόγου.

Άν κάποιος γνωρίζω κάποιο ίδρυμα που να παρέχει στέγη και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στην ανύπαντρη μητέρα ίσως να βοηθούσε περισσότερο διότι σε περίπτωση που γεννήσω μόνη μου το μωρό, σίγουρα θα πρέπει να είμαι μακρυα από το μέρος που μένω αυτή την στιγμή, διότι διαφορετικά θα έχω να αντιμετωπίσω σημαντικά προβλήματα από το κοινωνικό μου περίγυρο που θα δυσκόλευαν πολύ την περίοδο της εγκυμοσύνης

Τελικά καλό μου, ήταν εγκυμοσύνη.. Πάντως, συγχαρητήρια, που παρά τις αντιξοότητες αποφασίζεις να το κρατήσεις!!
Ρίξε αν δεν το γνωρίζεις.. και μια ματιά εδώ για στέγη.. http://www.kvmhtera.gr/

[kerasi]

maria stef εγω θελω να σε ρωτησω κατι αλλο. Για ποιο λογο εθεσες το θεμα συγκεκριμενα? Εισαι εγκυος και ο τυπος εξαφανιστηκε? Δεν ειναι κ κατι πρωτοτυπο παντως, αν ειναι αυτο.

[nflu]

μαρια-στεφανια.....οι συνθηκες που περιγραφεις ειναι οντως δυσκολες...
ωστοσο επετρεψε μου να σου πω...οτι μου δινεις την εντυπωση ανθρωπου που θα μεγαλωσει ενα θαυμασιο και ευτυχισμενο παιδακι...αν καταφερεις και ξεπερασεις τις αντιξοοτητες...
δεν θα ελεγα ομως και το ιδιο για τα παιδακια των "φιλεναδων" σου......αυτα μαλλον τα λυπαμαι απο τωρα.....

[maria-stefania]

Ευχαριστώ nflu για τα καλά σου λόγια. Μακάρι να γίνω άξια μητέρα ώστε να μεγαλώσω το παιδί μου ευτυχισμένο και με αξίες.

Ηρα288, συμφωνώ ότι παίζει μεγάλο ρόλο πως θα το χειριστεί η μητέρα και σίγουρα μία γυναίκα που αποφασίζει να το μεγαλώσει μόνη της πρέπει να είναι πιο δυναμική για να μπορεί να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες. Απλά σε περίπτωση θανάτου, το παιδί μπορεί να έχει αναμνήσεις και να γνωρίζει ότι οι γονείς του ήταν αγαπημένοι αλλά λόγου θανάτου δεν είναι μαζί. Σε περίπτωση διαζυγίου και ανύπαντρης μητέρας, ξέρει ότι οι γονείς του δεν ήθελαν να είναι μαζί. Στην 2η περίπτωση μάλιστα μπορεί ο πατέρας τους να είναι κανένα ρεμάλι που δεν ενδιαφέρεται για αυτά, οπότε τα πρότυπα που παίρνει δεν είναι και τα καλύτερα. Για αυτό το λέω. Αλλά έχεις δίκαιο ότι εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και τον χαρακτήρα της μητέρας.

[maria-stefania]

Μαρκέλλα, το site που μου σύστησες είναι πολύ καλό. Ευχαριστώ πολύ.