..Της ψυχης μου το τραγουδι..

[weird]

Originally posted by Illusion
Καλημέρα weird !
πωπω.....νομίζω ότι καταλαβαίνω αρκετά καλά πως νιώθεις. Έχω κι εγώ παρόμοια προβλήματα στη σχέση μου με τους γονείς. κ ειδικά σ αυτό το κομμάτι που λες κι εσύ για την παιδική κ ενήλικη πλευρά και κατα πόσο μερικές φορές νιώθεις κι εσύ προέκταση του πατέρα σου.
Τέλος πάντων....
Αυτό που έχω να σου πω σαν συμβουλή είναι να κοιτάξεις αυτό που πραγματικά πιστεύεις ότι ειναι καλό για σένα και θέλεις πραγματικά και να το κυνηγήσεις χωρίς να αφήνεις να το δηλητηριάζει η προσδοκία ή οι επιθυμίες του πατέρα σου που είναι πιεστικές και σε κάνουν τελικά να μη το θες κ τόσο. Γιατί τελικά μ αυτό τον τρόπο θα ζημιωθείς εσύ η ίδια και θα είναι κρίμα.
Δεν ξέρω αν το εξηγώ καλά απλά είναι σκέψεις που είχα κάνει για μένα και ήθελα να στις πω μήπως βοηθήσουνε.
πχ εμένα η μητέρα μου ξέρω ότι θα θελε πάρα πολύ να κάνω ένα μεταπτυχιακό για διάφορους λόγους (οι περισσότεροι κατα τη γνώμη μου είναι λάθος αλλά τεσπα) ......ωραία.....ας ήθελε.......εγώ δεν ήθελα..........
Κάποια στιγμή όμως βρήκα ένα που μου άρεσε και θέλησα να το κάνω...για δικούς μου λόγους..... Μόλις βέβαια το ανακοίνωσα στους γονείς μου η μάνα μου κατενθουσιάστηκε, ταυτίστηκε, καταχάρηκε κι αρχισε να σχεδιάζει όλες τις λεπτομέρεις λες και θα το έκανε εκείνη! εμένα αυτό με διέλυσε, σιγά σιγά ένιωθα αυτό που λες κι εσύ ότι θα το έκανα για εκείνη κι όχι για μένα. ε....κι εκει προσπάθησα να κολλίσω στη σκέψη που σου πρότεινα, ότι αν το κάνω θα το κάνω για μένα , επειδή το θέλω εγώ , και δεν αξίζει το κόπο από αντίδραση στη μάνα να σταματίσω να θέλω κάτι που θα είναι καλό για μένα....κι έτσι σιγά σιγά προσπάθησα να αρχίσω να αγνοώ το γεγονός του πόσο υπέρ ήταν εκείνη και το πόσο το ήθελε, και να επικεντρώνομαι μόνο στη δική μου επιθυμία και όρεξη.
καλά το τι έκανα βέβαια τελικά έιναι άλλη ιστορία γιατί μπλέχτηκαν κι άλλοι παράγοντες αλλά απλά το ανέφερα για να αναδειχτεί κάπως καλύτερα το κομμάτι του τρόπου σκέψης που πρότεινα...
όπως και να χει σου εύχομαι να πάρεις την απόφαση που θα σου ταιριάζει περισσότερο και που θα έχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για εσένα κ μόνο

Αγαπητή Illusion,
πήρα τον χρόνο μου τελικά και το σκεφτόμουνα απο εχθές να σου απαντήσω.

Το θέμα με τον πατερα μου... το ένιωσα πια στο πετσί μου.

Νιώθει οτι του ανήκουμε.
Κι εγώ κι η αδερφή μου.

Ο πατέρας μου, με θεωρεί ιδιοκτησία του.
Θεωρεί οτι αυτός με έπλασε. Αν μπορούσε να με κατοχυρώσει με πνευματικά δικαιώματα,να είσαι σίγουρη, θα το είχε πράξει.
Είναι δύσκολο να το δώσω με λόγια.
Εχει την αντίληψη οτι ως δικά του δημιουργήματα, δεν είμαστε αυτόβουλα όντα.
Η ανάγκη του να μας καθορίζει και να ασκεί εξουσία πάνω μας είναι μεγάλη και πηγάζει, πιστεύω, απο βαθύτατο άγχος.

Μου έχει μεταδώσει κι εμένα αυτήν την αίσθηση! Μου την εμφύτευσε μέσα μου απο μικρή. Κάποτε, έγραφα στο φόρουμ, οτι δεν νιώθω την δική μου ταυτότητα, οτι είμαι ενα παρακολούθημα του dna του πατέρα μου.
Με τα χρόνια συνειδητοποίησα με πόσο βάρος και ανελευθερία με έλουζε όλο αυτό.

Είναι απίστευτο αλλά ο πατέρας μου, φέρεται σαν να είναι ο θεός μας κι εμείς να πρέπει να τον σεβόμαστε ως τέτοιο και να γίνουμε καθ εικόνα και καθ ομοιώση του...

Εξου και το οτι με θεωρεί προέκταση του δικού του εαυτού, το θηλυκό του αντίγραφο ίσως?
Διαρκώς επαναλαμβάνει την φράση \"εγώ σε γέννησα\" ή \"δεν ξέρω τι ( εννούσε τι πράγμα και κατ επεκταση εμένα) έχω\"?
Πλέον το βλέπω ξεκάθαρα.
Κατανοώ με πόνο τον δικό μου χώρο, που μου στερήθηκε, την αυτονομία μου, την κρίση μου, την ταυτότητά μου, που ποτέ δεν μου άφησε το περιθώριο να τα ξετυλίξω όπως είχα ανάγκη.

Ευτυχώς μετά την κρίση, και την ψυχοθεραπεία, αναπήδησαν τα χαμένα κομμάτια ( τα απωθημένα) απο μέσα μου. Τώρα ακόμα βρίσκομαι σε διαδικασία συγκόλλησης του παλιού με το καινούργιο.

Τα ίδια ακριβώς συμπτώματα απώλειας ταυτότητας ( ουσιαστικά πρόκειται για ναρκισσισμό: δεν σου δίνω, παρα μόνο την ευκαιρία να είσαι όπως σε θέλω για να μου είσαι αρεστός και να με ικανοποιείς, υπαγορεύει ο γονιός στο παιδί, το οποιό αρχίζει να χτιζει προσωπεία και να παλευει να γίνεται αρεστό με ψευδοταυτότητες) παρουσιαζει και η αδερφή μου.

Μα πώς τα \"κατάφερε\" ο πατέρας μου όλα αυτά?
Εννοώ, το να γιγαντωθεί στα μάτια μας η πατρική φιγούρα, σχεδόν να μας ορίζει...

Μετά τον χαμό της μητέρας μου, μάλλον και ο ίδιος πανικοβλήθηκε κι ένιωσε το βάρος της ευθύνης δυο μικρών παιδιών, εκεί που ήταν αραχτός και λαιτ.
Αρχισε να την νιώθει τόσο έντονα αυτήν την ευθύνη, που ακόμα και σήμερα, που έχει καταστεί βάρος για μας και την ανάπτυξή μας, δεν λέει να αποσύρει τα πλοκάμια της απο επάνω μας.

Κι εμείς... εμείς ορφανέψαμε απο μάνα. Ενας πατέρας μας έμεινε. Μόνο αυτόν είχαμε. Στα χέρια του νιώθαμε ασφάλεια αλλά και έρμαια συνάμα. Απο τότε μάθαμε να τρέμουμε, μήν τον χάσουμε. Ηταν ο μόνος που μας έμεινε.

Κι απο τότε μέχρι σήμερα, πάλι ο μόνος είναι που μας μένει.

Γι αυτό και τούτα τα κατάλοιπα της επιρροής του πάνω μας.Γι αυτό και ο βαθύς φόβος μην πάθει κάτι που ώρες ώρες μας ωθεί σε συμβιβασμούς και μπερδέματα.

Γι αυτό και κάτι φορές, δεν μπορώ να ξεχωρίσω τα θέλω μου απο τα δικά του, την ταυτότητά μου απο την δική του, μπερδεύομαι και χάνομαι ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν.
Ηρθε η ώρα να μείνω στο παρόν όμως.


Τώρα που πια, τα βλέπω όλα πεντακάθαρα.
Και θα πράξω, αναλόγως.

[nature]

Weird, φτάνει κάποτε μια μέρα, αν κουράζουμε λίγο το μυαλό μας σ’αυτή και σε όλες τις κατευθύνσεις, όπως κάνεις εσύ, που οι γονείς μας, μας φαίνονται πολύ λίγοι. Όσα κι αν ξέρουν. Που δεν μπορούν ούτε κατά διάνοια να φτάσουν το επίπεδο των σκέψεών μας. Που ξέρουμε πια, ότι είναι δώρο άδωρο να τους πούμε τις σκέψεις μας, γιατί απλά δεν θα καταλάβουν. Το είχα διαβάσει στον Γιάλομ, στο «μάνα και το νόημα της ζωής» και το βρήκα πολύ δυνατό και αληθινό.
Η γνώση έχει μοναξιά weird. Και μας στερεί ακόμα και τους γονείς μας.

[weird]

Originally posted by nature
Weird, φτάνει κάποτε μια μέρα, αν κουράζουμε λίγο το μυαλό μας σ’αυτή και σε όλες τις κατευθύνσεις, όπως κάνεις εσύ, που οι γονείς μας, μας φαίνονται πολύ λίγοι. Όσα κι αν ξέρουν. Που δεν μπορούν ούτε κατά διάνοια να φτάσουν το επίπεδο των σκέψεών μας. Που ξέρουμε πια, ότι είναι δώρο άδωρο να τους πούμε τις σκέψεις μας, γιατί απλά δεν θα καταλάβουν. Το είχα διαβάσει στον Γιάλομ, στο «μάνα και το νόημα της ζωής» και το βρήκα πολύ δυνατό και αληθινό.
Η γνώση έχει μοναξιά weird. Και μας στερεί ακόμα και τους γονείς μας.

Καλή μου Φύση,
για κάθε γνώση,
για κάθε βήμα,
για κάθε σοφία,
υπάρχει ένα τίμημα.

Όσο αλαζονικό κι αν ακούγεται,
όσο πιο πολύ εμβαθύνω και προχωρώ,
τόσο λιγότεροι μπορούν να με ακολουθήσουν.

Ερχεται μια μέρα που οι γονείς φαίνονται λίγοι.
Κι άντε εσύ το αντέχεις.
Οταν δεν το αντέχουν εκείνοι και παν να σε μειώσουν,
είναι το πρόβλημα.

Σ ευχαριστώ για τα λόγια σου

[Alterego]

Καλησπερα σας..

Τι κανεις γλυκεια μου weird;..
Τα διαβασματα;

[katerinaki]

weird ,εκτος των αλλων, θαυμαζω σε σενα την αμεσοτητα του λογου σου!γραφεις οτι περασες μια κριση που ηταν θεραπευτικη και οχι ανασταλτικη-πολυ μεγαλη ελπιδα μου-αυτο οφειλεται στο χαρακτηρα σου η στον χειρισμο της καταστασης (ψυχοθεραπεια ,φαρμακα,κλπ).Εκανες ψυχαναλυση?

[anoiksi]

Δεν φοβαμαι τον φοβο,ειναι μονο συνηθεια...

Κακια συνηθεια

[weird]

Originally posted by katerinaki
weird ,εκτος των αλλων, θαυμαζω σε σενα την αμεσοτητα του λογου σου!γραφεις οτι περασες μια κριση που ηταν θεραπευτικη και οχι ανασταλτικη-πολυ μεγαλη ελπιδα μου-αυτο οφειλεται στο χαρακτηρα σου η στον χειρισμο της καταστασης (ψυχοθεραπεια ,φαρμακα,κλπ).Εκανες ψυχαναλυση?

Kατερινάκι, κι εμένα μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις. Χαίρομαι που έχω την ευκαιρία να στο πω.

Η κρίση που πέρασα ήταν...
η απόλυτη διάλυση.
Για να χτίσουμε κάτι απο την αρχή, δεν πρέπει να γκρεμιστεί πρώτα το παλιό κτήριο?
Ε, έτσι έγινε και με μένα, μόνο που τότε δεν το ήξερα.

Κρίσεις πανικού, ιδεοληψίες, έντονη κατάθλιψη( με έντονες αυτοκτονικές σκέψεις), κοινωνική φοβία, κλείσιμο στο σπίτι, τάσεις αγοραφοβίας, ψυχοσωματικά συμπτώματα απο τικ μεχρι τρέμουλα, είναι τα βασικά στοιχεία του τότε εφιάλτη μου.
Ολα αυτά με οδήγησαν στην πόρτα της ψυχοθεαπεύτριας, αυτής της χαρισματικής γυναίκας.
Την μισή δουλειά την έκανε εκείνη και την άλλη μισή εγω
Δεν έκανα ανάλυση ( αλλά απο μόνη μου πάντα αναλυόμουν).
Εκανα ανθρωποκεντρική τύπου GEstalt.
Δουλέψαμε κυρίως το συναίσθημα, την σχέση με το σώμα, το εδώ και τώρα, την σχέση με τον θεραπευτή, τη δημιουργικότητα, αλλά και την αυτογνωσία.

Πλέον, δεν αντιμετωπίζω πρόβλημα.
Ωρες ώρες, αυτό το κενό προβλήματος με τρομάζει και καταλαβαίνω οτι μόνη μου μπαίνω σε διαδικασία να μου επαναφέρω κάποια συμπτώματα!
Τραγικό αλλά το κάνω.
Τα επαναφέρω για να τα διαχειριστώ αμέσως μετά.

Εσύ αγαπητή μου, έχεις κάνει ποτέ ψυχοθεραπεία?

υγ. η πρώτη ατάκα που μου είπε η θεραπεύτριά μου ήταν \" αν θέλεις, θα γίνεις καλά. Το μόνο που μας χρειάζεται είναι η θέλησή σου\"
Είχε δίκιο.

Κι η πρώτη ατάκα που της είπα εγώ ήταν \" θέλω να μου λες την αλήθεια, όση αλήθεια βλέπεις\" Και είχα δίκιο, βοήθησε.

[weird]

Originally posted by anoiksi
Δεν φοβαμαι τον φοβο,ειναι μονο συνηθεια...

Κακια συνηθεια

Ανοιξη, πώς είσαι? Εχω πολύ καιρό να σε πετύχω.

[katerinaki]

δεν φοβαμαι το φοβο ,ειναι μονο συνηθεια...

Αχρηστη συνηθεια.Εχει και εξαρτηση?

[weird]

Originally posted by Alterego
Καλησπερα σας..

Τι κανεις γλυκεια μου weird;..
Τα διαβασματα;

Τα διαβάσματα βαίνουν καλώς φιλαράκι!
Χθες μετά απο καιρό ήπια καφεδάκι.
Τούρμπο έγινα, απίστευτη διαύγεια νου μετά τον καφέ, είχα περίπου έναν χρόνο να πιω.
Σήμερα πήγα μια χαρούλα.
Αντε και το μεθαυριανό να τελειώνουμε.
Θέλω να επιστρέψω στις λογοτεχνίες μου!

Εσύ? Τι έκανες με την εξεταστική σου?

[katerinaki]

ευχαριστω πολυ για την απαντηση σου!Ναι εκανα δυο χρονια και τωρα λεω να συνεχισω με αλλη -αλλο- ψυχοθεραπευτη .

[Alterego]

Χαιρομαι..! Μπραβο. Καλη επιτυχια και για μεθαυριο.
Εγω ενταξει καλα..πρεπει να διαβασω λιγο περισσοτερο γιατι δεν τα βλεπω και καλα τα πραγματα

Γιατι δεν πινεις καφε;Μερικες φορες η γευση του ειναι υπεροχη..

[Alterego]

Καλησπερα Ανοιξη!! Ασε το χειμωνα να ερθει επιτελους
Ναι κακια συνηθεια ο φοβος,αλλα οτι συνηθιζεται,δεν σημαινει πως δεν μπορει να αλλαξει.Και αυτο παλευω καθημερινα!

Οσο αχρηστη κι αν ειναι υπαρχει δυστηχως..και γινεται και εξαρτηση στην πορεια.Λες και δεν μπορεις να ζεις χωρις τον φοβο.Γινεται ενα μαζι σου.Και αν δεν καταφερεις να τον ηρεμησεις λιγο σε κατασπαραζει.Σε τρωει ζωντανο!!

[weird]

Originally posted by Alterego
Χαιρομαι..! Μπραβο. Καλη επιτυχια και για μεθαυριο.
Εγω ενταξει καλα..πρεπει να διαβασω λιγο περισσοτερο γιατι δεν τα βλεπω και καλα τα πραγματα

Γιατι δεν πινεις καφε;Μερικες φορες η γευση του ειναι υπεροχη..

Πάντα η γεύση του είναι υπέροχη...

στην μετά πανικών εποχή τους έχω μειώσει αρκετά, μόνο σε περιπτώσεις εξεταστικής πίνω, αλλιώς ντε καφ.

Γιατί απλά, κάποια νευρικά συστήματα είναι ευαίσθητα και πρέπει να τα προσέχουμε ιδιαιτέρως )

Να συγκεντρωθείς στο διάβασμά σου εύχομαι...
Καλή επιτυχία στην προσπάθειά σου.

[weird]

Originally posted by katerinaki
ευχαριστω πολυ για την απαντηση σου!Ναι εκανα δυο χρονια και τωρα λεω να συνεχισω με αλλη -αλλο- ψυχοθεραπευτη .

Με το καλό λοιπόν να ξεκινήσεις το νέο σου θεραπευτικό ταξίδι!

Είθε να σε φτάσει σε νέα μέρη και σε καινούργιες συναντήσεις με τον εαυτό σου )