..Της ψυχης μου το τραγουδι..

[anoiksi]

Σορρυ ξεχασα οτι πρεπει να γραφω στα ελληνικα,λοιπον διορθωνω το λαθος!!!

[weird]

Αγαπητέ μου φίλε,
σίγουρα δεν μπορώ να σε νιώσω απόλυτα, μα σε καταλαβαίνω σε μεγάλο βαθμό.

Στην δική σου περίπτωση, το θέμα σου, δεν αγγίζει μόνο εσένα μα και τον ερωτικό σου σύντροφο.

...Αν εσύ πρέπει να παλέψεις για αυτό που νιώθεις οτι είσαι, να γίνει αποδεκτό πρωτίστως απο εσένα και σεβαστό απο τον στενό σου έστω περίγυρο,
τον ίδιο αγώνα, πρέπει να δώσει και ο άνθρωπος που επιλέγει να σχετιστεί μαζί σου. Αγώνα για την επιλογή του.

Ζούμε σε μια εποχή οπου οι σχέσεις δεν έχουν ιδιαίτερο βάθος. Και ειδικότερα στην χώρα μας, ζούμε στην εποχή του θεαθήναι...

Δεν έχει σημασία τι είμαστε, μα τι φαινόμαστε.
Οι έννοιες του νορμάλ και του φυσιολογικού μοιάζουν με άγραφους κανόνες που πρέπει όλοι να ακολουθούμε, όλοι στο κοπάδι..
Τα παιδιά, οφείλουν να ικανοποιούν προσδοκίες γονέων οι οποίες φιλτράρονται απο τα σχόλια του περιγύρου.

Ευτυχώς δεν είναι πάντα ετσι, μα είναι συχνά έτσι.

Το να είσαι ο εαυτός σου, να εχεις την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ να είσαι ΕΣΥ, πέρα απο κοινωνικά καλούπια, φόβους, ανασφάλειες, αποδοκιμασίες, πρέπει και δεν πρέπει,
να είσαι κάτι το ξεχωριστό και ιδιαίτερο, όπως είναι και η αληθινή σου φύση,
απαιτεί αγώνα και είναι ένα στοίχημα που θέλει τόλμη για να το κερσίδει κανείς.

Εχε υπόψη οτι μιλώ για καθε τομέα της ζωής μας.
Απο το επάγγελμα που θα διαλέξω ( οπου τίθεται το δίλημμα του κοινωνικού στάτους και των χρημάτων, έναντι της ολοκλήρωσής μου, της πλήρωσής μου, της τάσης μου, του χαρίσματός μου, του να κάνω αυτό που θα μου αρέσει θα με γεμίζει και θα με κάνει να νιώθω καλα με τον εαυτό μου)
μέχρι τον τρόπο που θα ζήσω την ζωή μου ( ακολουθώντας ξένους κώδικες και κανόνες για να μην μπω στο στόχαστρο του κοινωνικού εξοστρακισμού του διαφορετικού ή κάνοντας εκείνα τα πράγματα που με κάνουν να νιώθω πραγματικά\"εγω\"?)

Σου μιλώ για τον αγώνα της αυτοπραγμάτωσης.
Γι αυτό που είπε ο Νίτσε... \" ΓΙΝΕ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ\"
Αυτό είναι κατ εμέ το μέγιστο χρέος μας σε αυτήν την ζωή.

Αυτόν τον αγώνα αγαπητέ μου φίλε, τον δίνουμε όλοι.
Αλλοι περισσότερο κι άλλοι λιγότερο συνειδητά.
Πιστεύω μάλιστα οτι ακόμα και τα άγχη και οι φοβίες μας, είναι στοιχεία του αγώνα αυτού, είναι ενδείξεις για την πρόοδο μας και τις μάχες που έχουμε να δώσουμε.

Στην δική σου περίπτωση, όλο αυτό έχει μια πιο φανερή, πιο αμεση προέκταση γιατί είναι εμφανές. Φαίνεται σε κάθε σου κίνηση, ομιλία, συναναστροφή η ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ σου. Εννοια ικανή να διεγείρει φόβους και άμυνες.

Γι αυτό και όποιος επιλέγει να σχετιστεί μαζί σου, θα πρέπει να δώσει κι αυτός την μάχη του να υπερασπιστεί την ίδια του την επιλογή, μέσα στα βέλη της κοινωνικής κριτικής.
Θέλει κότσια.

Μα δεν θα πρέπει να αγνοήσεις την ομορφιά όλου αυτού. Εχεις μια διαφορετικότητα την οποία πρέπει να υπερασπίζεσαι και την οποία κι άλλοι πολλοί, έχουν αγαπήσει.

Κι όταν θα βρεις τον κατάλληλο σύντροφο για σένα, το οτι υπερβήκατε το εμπόδιο αυτό θα είναι μια ακόμα επισφράγιση του δεσμό σας...
Θα του δώσεις κι εκείνου την ευκαιρία να κανει ΥΠΕΡΒΑΣΕΙΣ του εαυτού του και να παλέψει για ότι αγαπά.

[Alterego]

Φιλη μου carrie καλησπερα.Καταλαμβαινω απολυτα οταν λες πως σ\'αρεσουν τα αγορια και γιατι να αλλαζεις στρατοπεδα κλπ.Καποτε ακουσα να λεει καποιος οτι ο καθε ανθρωπος κρυβει μεσα του συναισθηματα ομοφυλοφιλιας.Δηλαδη οτι ο καθενας θα μπορουσε να παει και με τα δυο φυλα αν του δινοταν η ευκαιρια η αν ηταν ανοιχτος σε καθε εμπειρια.Δεν το πολυπιστεψα τοτε και δεν ξερω αν το πιστευω ουτε και τωρα..Ισως γιατι δεν το εζησα ακριβως ετσι.(γιατι αποκλειστηκα εχω καταληξει στο πιο φυλο με ελκυει).Ισως να στηριζεται η αποψη αυτη στο ποσο ευαλωτοι γινομαστε καμια φορα και πεφτουμε με την πρωτη ευκαιρια σε καταστασεις που μας σωζουν και αναζηταμε συχνα \"ηρωες\".Αυτο ισως μας ριξει και στο να δοκιμασουμε να ειμαστε με το ιδιο φυλο.Προσωπικα και λογο εγωισμου με πληγωνει η κουβεντα \"θα θελα να ζησω μια τετοια εμπειρια\" γιατι δεν ειναι μονο μια εμπειρια που την ζεις και εχεις να λες μετα γιαυτην (αν και δεν θα τολμησεις ισως να το πεις ποτε σε κανεναν χωρις να γνωριζεις).Δεν στο κρυβω οτι οι δεσμοι μου ισως αρχιζαν ως μια εμπειρια,αλλα στο τελος κατεληξε σε ερωτα και αγαπη,αιωνια.Το να ερωτευτεις ενα ατομο που ειναι το ιδιο φυλο με σενα ειναι εντελως διαφορετικο.Δεν μπορεις πχ να πας σε ενα μπαρακι να σε φλερταρει και να σκεφτεσαι τα ματια του/της ολο το βραδυ.Ειναι περιπλοκο..καπου δυσκολευεσαι.Αρα αποκλειστικα ερωτευεσαι ατομα που ηδη τα γνωριζεις.Αρχιζεις να νιωθεις πολλα συναισθηματα που σου τα προκαλει,οπως την δικια σου περιπτωση τοτε.Με την διαφορα οτι εσυ δεν το αφησες να εξελιχθει για δικους σου λογους.Αυτο που θελω να πω ειναι οτι εκεινο που σε τραβαει σε τετοιους ανθρωπου ειναι οτι εχουν μεσα τουσ και γυναικεια συναισθηματα αλλα και την συμπεριφορα ενας αντρα.Γνωριζουν δηλαδη τι ακριβως θελει μια γυναικα..κατι που δεν βρισκεις σε αντρες που ειναι αντρες στην πραγματικοτητα.Αυτο που σε κανει να κολλας μαζι τους ειναι η ασφαλεια και η στοργη που σου δινουν.Ξερουν ποτε θα σου δωσουν κατι και γιατι στο δινουν.Ειναι πιο συναισταλμενοι...ερωτικα παντοτε μιλαμε.Και τωρα πια το γνωριζω.Απο αυτα πιστευω ερχεται ολ οαυτο που αναρωτιθηκες ποιο πανω..
Ερωτευεσαι μια ψυχη και οχι ακριβως το σωμα..Αν και καποια μερα θα σε απαρνηθουν γιατι δεν μπορουν να κανουν αλλιως,δεν μπορουν αλλο να κρυβονται και εσυ θα πρεπει να το σεβαστεις αν οντως αγαπησες αυτους τους ανθρωπους.
Χαιρομαι που σε προβληματισε το θεμα,αυτο δειχνει πως δεν κλεινεις τις πορτες σου..και ειναι καλο να βλεπουμε πραγματα που δεν ειμαστε συνηθισμενοι.

[Alterego]

Φιλε κρινο

\"βαλτε να πιουμε\"
Κι αν σκοτινιαζω αγαπη μου μην με φοβασαι,γιατι ευωδιαζουν αγριοκερασα οι σιωπες!!!!!

[Alterego]

Φιλη μου weird πολυ δυνατο το μηνυμα σου....
Ετσι ακριβως οπως τα λες...και εχεις δικαιο.Σπανια σκεφτομαι οτι ο ανθρωπος που επιλεγει να ειναι μαζι μου δινει και αυτος τον δικο του αγωνα.
Τοσο πολυ αγωνιζομαι για μενα που δεν μπορω να δω καθαρα πως και ο αλλος παλευει και ισως να παλευει περισσοτερο γιατι απο το πουθενα,απο εκει που πιστευε οτι ξερει τι θελει,μενει μαζι μου ξεροντας πως για το περιγυρω δεν πρεπει..Ισως να θελει κοτσια αλλα εγω πιστευω πως δεν ειναι ακριβως κοτσια.Εγω κανω αυτους τους ανθρωπους να το παλευουν.Παλευουν μεσω εμενα.Με τα οσα νιωθουν με το οσα αισθανονται
μενουν εκει μαζι μου και ουσιαστικα το παλευουμε μαζι.Ενα απο τα μεγαλα σφαλματα μου ειναι οτι ποτε δεν καταφερα να δω πως τα ατομα αυτα οντως με αγαπανε γιατι θα μπορουσαν ευκολα να μην ειναι μαζι μου.Και με μανια ηθελα να τα διαλυσω ολα με τις ανασφαλειες μου,τους φοβους μου και δεν αφηνω τον εαυτο μου απλα να ζησει με οτι εχει τωρα γιατι αυριο θα φυγει...θα τρεξει μακρια οταν καταλαβει πως απλα δεν μπορει να παει αλλο...ως ποτε να κρυβεσαι?Εκτος κι αν απαρνηθεις τα παντα...ειναι ομως δυσκολο.Εκεινο που με πληγωνει ειναι το γεγονος οτι δεν μπορουν οι αλλοι να δουν οτι και εγω κρυβομαι,και εγω δινω δικαιολογιες και εγω ζω με τον περιγυρο και φοβαμαι..Αλλα σιγουρα ο καθενας θα σκεφτει την ζωη του και το σεβομαι,το δεχομαι.
Ναι το να εισαι ο εαυτος σου θελει παλη,πολυ αγωνα.Το να μην προσποιησε θελει δυναμη και περισσοτερο θελει τολμη να ζεις με ολα αυτα...
Πολλες φορες απελπιζομαι,νιωθω πως δεν εχω μελλον..μα γιατι το κανω αυτο?ζω με ενα αιωνιο φοβος και χανω την ελπιδα.Βαζω τον εαυτο μου στην τελευταια θεση και δεν του αξιζει.Αυτος ζει για μενα και εγω τον αρνιεμαι.Ομως για πολλα πραγματα που καταφερα ειναι περηφανος και το οτι μπορεσα να αντιστρεψω τα παντα...το οτι παλευω συνεχεια και δινομαι..δινομαι οταν αγαπησω,οταν ποθησα.Δεν εχω ορια στην αγαπη,δεν φοβαμαι να τα δωσω ολα.Ισως αυτο να αγαπησα μοναχα πανω μου.Το πως δινομαι στους ανθρωπους.Ισως προσπαθω να τους κρατησω κοντα μου μην με αφησουν μονο..ποιος ξερει..

.........

[Alterego]

Ειναι ευτυχια να σε αφηνεις ενας ανθρωπος αλλα να σου λεει πως θα μπορουσε να ηταν μαζι σου μια ζωη γιατι απλα προσφερεις την πληροτητα.....
Ειναι δυστηχια ομως να ξερεις πως απλα θα σε αφησει......οσο κι αν θα σε αγαπα παντα η θα σε σκεφτεται...

[krino]

φιλαρακο αλτερ,

εχω καιρο να ακουσω κρινα και με εφτιαξες...
παλιες καλες εποχες, που ημουν πιτσιρικας, οταν παιζανε τα ηφαιστια....

Εστειλες σε καλη μερα το μυνημα σου,
σημερα θα βαλω να πιουμε, ενα μηνα πινω αντιβιωση (γαμω το κερατο μου!!!) και σημερα θα σπασω το κιουπι και θα βαλω να πιουμε....


Το ποτακι που θα πινω και τα τραγουδια που θα ακουω θα θυμαμαι τις ευχες σου.




ΥΓ....... και ενα αλλο ασμα απο μενα,


Όλα του κόσμου τα πουλιά όπου κι αν φτερουγίσαν,
όπου κι αν χτίσαν τη φωλιά, όπου κι αν κελαηδήσαν,
εκεί που φτερουγίζει ο νους, εκεί που ξημερώνει,
μαργώνουν τα πουλιά της γης κι ούτ\' ένα δε ζυγώνει.
Σαν αερικό θα ζήσω, σαν αερικό...

Ανάσα είναι καυτερή και στέπα του Καυκάσου
η σκέψη που παραμιλά και λέει τα όνειρά σου.
Κι όσες κι αν χτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει,
ο νους μας είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει.
Σαν αερικό θα ζήσω, σαν αερικό...



δεν ειμαι και εκτος θεματος,
εβαλα της ψυχης μου το τραγουδι......

[Alterego]

Φιλε κρινο εχει κανενα μηνα να πιω και εγω και μου ελειψε.Τι καλο σου αρεσει να πινεις;

Ακου ασμα...

Ζω στον κολπίσκο με τους λίγους επισκέπτες
στο λιμανάκι μου όταν ο άνεμος φυσάει
βρίσκουν απάγκιο σπάνιων κοραλλιών συλλέκτες
ταξιδευτές που η ζωή δεν τους χωράει

Σ\' αυτή την έρημη ακτή κοιμάται η Πασιφάη
Μες στα ναυάγια του βυθού, η αγάπη μου η πικρή
που το κλειδί της μοίρας μου στα χέρια της κρατάει
καμιά χαρά δεν κάνει ότι ο πόνος στην ψυχή

Κάποια βραδιά την έφερε εδώ το κύμα
νεκροί αστερίες λαμπύριζαν στα μαλλιά της
\"Η ομορφιά\" κάποιος ψιθύρισε \"είναι μνήμα
που αφήνουν δώρα οι ξεχασμένοι της αγάπης\"

Αφού στο φως λουζόμουν κάποτε μαζί της
τώρα που της ζωής το σούρουπο πλησιάζει
σε μια σπηλιά που να θυμίζει το κορμί της
θ\' αποσυρθώ και θ\' αγαπήσω το σκοτάδι

[krino]

βρε αλτερακο ποσο καιρο εισαι ετσι???
μην το κανεις αυτο, η ζωη κανει κυκλους και εμεις πρεπει να ειμαστε στην περιφερεια του κυκλου και οχι στο κεντρο της.
Ακουσε με προσεκτικα....
Στο λεω αυτο γιατι σε ενα ποσοστο (οσο μπορω τουλαχιστον) ξερω τι σφυριες τρως κατα καιρους χωρις να μπορεις να τις σταματησεις....


Θα πιω γαμωτο, αλλα με ρεγουλα και σιγα σιγα, εχω φαει καμποση πιεση τοσο καιρο και την βγαζω με σπραιτ....
Ωιμεεεεεεεε!!!

[Alterego]

Ανοιξη στο διαστημα ειμαι καθε μερα
Αλλα εδω ειμαι δεν χανομαι!!

[Alterego]

Φιλε κρινο το ξερω αυτο που λες..το παλευω φιλε μου.Δεν ετυχε να πιω και δεν ηπια..γιαυτο..Αλλιως πινω μου αρεσει!!
Το διασκεδαζω οσο μπορω..!!

Σπραιτ?? σε αλκοολ τι πινεις;;

[krino]

σπραιτ επινα λογω προβληματος, τωρα αρχισα με μια μπυρα - καιζερ κλασικ....
Αυριο θα αρχισω να πινω κανονικα.

Συνηθως πινω southern comfort, baileys - callua, ουισκι του νοτου - ποτε σκωτζεζικα, και αμα θελω να το χοντρυνω και με κουβαλανε, τεκιλες σλαμερ....

Κατα τα αλλα,
μην περιμενεις να ερθει το προβλημα πανω σου, ορμα εσυ απανω του.
Ευτυχως εισαι νεος ακομα.

[carrie]

δεν ξερω βρε αλτερεγο αν ερωτευεσαι ψυχη και οχι σωμα, αν ηταν ετσι θα ερωτευοσουν και εσυ αντρεσ, η θες να μου πεις οτι ερωτευεσαι την γυναικεια ψυχη, σε εκλυει η θηλυκη προσωπικοτητα και οχι το σωμα? και γιαυτο το λογο μπορει να σου φαινεται τραγικο να σε αγγιξει ερωτικα ενας αντρας, και για μενα ισχυει το ιδιο για μια γυναικα. ειναι και η ψυχη φυσικα, αλλα και οι αισθησεις (αυτο που βλεπεις, ακους κτλ) εχει μεγαλη σημασια. Ειναι και εγκεφαλικο το θεμα. Και μονο στην ιδεα να σε αγγιξει ερωτικα αντρας μπορει να σου ερχεται να κανεις εμετο! Πολλαπλες αλληλεπιδρασεις.

[weird]

Originally posted by Alterego
.................
Ερωτευεσαι μια ψυχη και οχι ακριβως το σωμα..Αν και καποια μερα θα σε απαρνηθουν γιατι δεν μπορουν να κανουν αλλιως,δεν μπορουν αλλο να κρυβονται και εσυ θα πρεπει να το σεβαστεις αν οντως αγαπησες αυτους τους ανθρωπους.
Χαιρομαι που σε προβληματισε το θεμα,αυτο δειχνει πως δεν κλεινεις τις πορτες σου..και ειναι καλο να βλεπουμε πραγματα που δεν ειμαστε συνηθισμενοι.

Τα συνίθιστα πράγματα έιναι υπέροχα:P

Ερωτέυεσαι την ψυχή, το είναι, το πνεύμα κάποιου... αχ.. τι μου θύμισες...

Λοιπόν, κάποτε, έκανα αυτή τη συζήτηση με έναν άντρα που ήμουν πολύ ερωτευμένη. Του είπα λοιπόν, του ξεκαθάρισα μάλλον, οτι δεν είναι το φύλο του που έχω ερωτευτεί, αλλά αυτός ο ίδιος... με κοίταξε λιγάκι απορώντας, μα συνεχίζοντας η κουβέντα, κατάλαβε...

Τόλμησα τότε να του ομολογήσω, οτι κάποτε με συνέδεε ένα πολύ δυνατό εγκεφαλικό΄συναίσθημα με μια άλλη γυναίκα, ΄και το ονόμαζα έρωτα. Και ήθελα να αγγίξω το σώμα της, γιατί ήταν ο μόνος τρόπος για να φτάσω στο μέσα της... αλλά δεν ήταν το σώμα της που με ενδιέφερε κυρίως...

κι εκεί που περίμενα να αντιδράσει κάπως, αυτός μου ομολόγησε οτι κι ο ίδιος, είχε αισθανθεί με τον ίδιο τρόπο ερωτικά για έναν άντρα..


Πιστεύω απόλυτα οτι μέσα μας έχουμε και την θηλυκή και την αρσενική φύση. Οχι φυσικά οτι όλοι είμαστε αμφι ή ομο φυλόφιλοι, δεν λέω αυτό, αλλά οτι όλοι συνδυάζουμε στοιχεία σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό και του αντίθετου φύλου μέσα μας....

Δεν θα γίνεται πάντα έτσι. Δεν θα σε απαρνηθούν σίγουρα κάποια μέρα...
Ούτε είσαι βέβαιος πως θα χρειάζεται πάντα να κρύβεσαι και να κρύβονται..

Πίστεψέ το αυτό.

[weird]

Originally posted by Alterego
Φιλη μου weird πολυ δυνατο το μηνυμα σου....
Ετσι ακριβως οπως τα λες...και εχεις δικαιο.Σπανια σκεφτομαι οτι ο ανθρωπος που επιλεγει να ειναι μαζι μου δινει και αυτος τον δικο του αγωνα.


Τοσο πολυ αγωνιζομαι για μενα που δεν μπορω να δω καθαρα πως και ο αλλος παλευει και ισως να παλευει περισσοτερο γιατι απο το πουθενα,απο εκει που πιστευε οτι ξερει τι θελει,μενει μαζι μου ξεροντας πως για το περιγυρω δεν πρεπει..Ισως να θελει κοτσια αλλα εγω πιστευω πως δεν ειναι ακριβως κοτσια.Εγω κανω αυτους τους ανθρωπους να το παλευουν.Παλευουν μεσω εμενα.Με τα οσα νιωθουν με το οσα αισθανονται
μενουν εκει μαζι μου και ουσιαστικα το παλευουμε μαζι.

Ενα πολύ δυνατό μαζί! Ακούγεται όμορφο, όσο κι αν κρατά αυτό το μαζί. Το πιστεύω αυτό που λες, κάθε λέξη, οτι δίνεις την ευκαιρία και στον άλλο, να κάνει μαζί με εσένα την υπέρβαση...
Ενα απο τα μεγαλα σφαλματα μου ειναι οτι ποτε δεν καταφερα να δω πως τα ατομα αυτα οντως με αγαπανε γιατι θα μπορουσαν ευκολα να μην ειναι μαζι μου.
Κι όμως, δεν σου κάνουν χάρη.. σίγουρα τα άτομα αυτά έπαιρναν πολλά με το να είναι μαζί σου, ίσως και πράγματα που ένας άντρας δεν θα μπορούσε να δώσει... Μπορεί δηλαδή να μην έπαιρναν όσα θα έδινε ένας άντρας , αλλά έπαιρναν άλλα πράγματα, το ίδιο σημαντικά για αυτές..

Και με μανια ηθελα να τα διαλυσω ολα με τις ανασφαλειες μου,τους φοβους μου και δεν αφηνω τον εαυτο μου απλα να ζησει με οτι εχει τωρα γιατι αυριο θα φυγει...θα τρεξει μακρια οταν καταλαβει πως απλα δεν μπορει να παει αλλο...ως ποτε να κρυβεσαι?Εκτος κι αν απαρνηθεις τα παντα...ειναι ομως δυσκολο.Ξέρεις, καμιά φορά, τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται... ενοοώ, μπορεί να νιώθεις οτι πρέπει να απαρνηθείς τα πάντα, οτι όλα θα καταρρέυσουν, οτι ο κόσμος θα διαλυθεί αλλά... τελικά αυτό που νιώθεις να είναι το παιχνίδισμα του φόβου με την φαντασία σου... Μπορεί απλά να απαρνηθείς ΚΑΠΟΙΑ πράγματα, όπως το να είσαι με έναν \"κανονικό\" άντρα και το να εντάσσεσαι στα πλαίσια του κοινωνικά νορμάλ. Αλλά πολλά πράγματα, θα μείνουν ίδια...

Εκεινο που με πληγωνει ειναι το γεγονος οτι δεν μπορουν οι αλλοι να δουν οτι και εγω κρυβομαι,και εγω δινω δικαιολογιες και εγω ζω με τον περιγυρο και φοβαμαι..

Τι είναι? Τυφλοί? Μπορεί οι άλλοι να το βλέπουν...πιο καθαρά απο όσο νομίζεις. μήπως λοιπόν θέλεις να παλέψεις μέσω του άλλου?
Είναι πολύ πιο δύσκολο να κάνεις πρώτα εσύ τη δική σου υπέρβαση, και μετά κι ο άλλος να σε αγαπήσει έτσι όπως θα έχεις ΑΠΟΔΕΧΤΕΙ οτι είσαι.... Όμως μην ζητάς απο τον άλλο να κάνει αυτό που πρώτα εσύ ο ίδιος δεν κάνεις για τον εαυτό σου... στο λέω με όλο μου το νοιάξιμο και χωρίς καμια πρόθεση να γίνω σκληρή.
Αλλα σιγουρα ο καθενας θα σκεφτει την ζωη του και το σεβομαι,το δεχομαι.
Ναι το να εισαι ο εαυτος σου θελει παλη,πολυ αγωνα.Το να μην προσποιησε θελει δυναμη και περισσοτερο θελει τολμη να ζεις με ολα αυτα...

Τα έχεις! Όλα αυτά που χρειάζεσαι, τα κρύβεις μέσα σου, όλα αυτά που ψάχνεις στον άλλο τα έχεις εσυ μόνος σου!!! Καταλαβέ το αυτό, κατάλαβέ το και ΠΙΣΤΕΨΕ το.
Πολλες φορες απελπιζομαι,νιωθω πως δεν εχω μελλον..μα γιατι το κανω αυτο?ζω με ενα αιωνιο φοβος και χανω την ελπιδα.Βαζω τον εαυτο μου στην τελευταια θεση και δεν του αξιζει.Αυτος ζει για μενα και εγω τον αρνιεμαι.Ομως για πολλα πραγματα που καταφερα ειναι περηφανος και το οτι μπορεσα να αντιστρεψω τα παντα...το οτι παλευω συνεχεια και δινομαι..δινομαι οταν αγαπησω,οταν ποθησα.Δεν εχω ορια στην αγαπη,δεν φοβαμαι να τα δωσω ολα.Ισως αυτο να αγαπησα μοναχα πανω μου.Το πως δινομαι στους ανθρωπους.Ισως προσπαθω να τους κρατησω κοντα μου μην με αφησουν μονο..ποιος ξερει..
Είναι όμορφο αυτό σου το χαρακτηριστικό, μην ψάχνεις άλλες σκοπιμότητες.. Απλά δίνεσαι γιατί μπορείς, γιατί το χεις ανάγκη, γιατί είσαι εσύ.... Δείχνει δύναμη η δοτικότητα. Και μου αρέσει που όσο άσχημα κι αν περνάς, αυτό το φωτεινό σημείο του δοσίματος, παραμένει σταθερό μέσα σου.

.........