..Της ψυχης μου το τραγουδι..

[anoiksi]

Ενα παραμύθι...


Κάποτε στην μεγάλη γαλαζια θαλασσα ενα μικρο κυμματακι γεννηθηκε. Σήκωσε το κεφαλακι του ψηλα που ασπριζε στον ηλιο και αγναντεψε το απεραντο γαλαζιο. Χαμογέλασε. Δεν ηξερε που θα παει, τι θα κανει, γιατι γεννηθηκε. Δεν ρωτησε. Ηξερε οτι για ολα τα πραγματα επανω στη γη υπαρχει καποιος σκοπος, καποιος στοχος. Χωρις να του το πει κανεις. Απλα το ηξερε. Γιατι ειχε ψυχη. Και η ψυχη γνωριζει τα μυστικα του κοσμου γιατι υπηρχε πριν απο το κοσμο και θα υπαρχει παντα. Εκλεισε τα ματια και ονειρευτηκε. Φανταστηκε τον εαυτο του μεγαλο και τρανο να θεριευει και να λυσσομανα απανω στα καραβια τρομαζοντας τους ανθρωπους. Με σκεπη του τον ουρανο και μαγο του τον ηλιο να ταξιδευει στις μεγαλες θαλασσες εκει που ο νους του ανθρωπου δεν στεκει ουτε λεπτο. Χαμογελασε ξανα. Τι ομορφη που ειναι η ζωη. Ευχαριστησε τον πατερα του τον ανεμο και κινησε για το ταξιδι του. Γιατι η ζωη ειναι ενα ταξιδι χωρις αρχη χωρις τελος μονο με σταθμους.
Λικνιζε το κορμι του πανω στην γαλαζια θαλασσα και χορευε με τους ρυθμους του ανεμου. Μουσικη θεσπεσια στα αυτια της ψυχης του η ανασα του ανεμου. Σημαδεψε ενα ξυλο και το προσκαλεσε σε χορο. Εκεινο δεχτηκε και αφεθηκε στην αγκαλια του. Ρυθμος ξεφρενος περιεργος ποτε εδω ποτε εκει. Με το φως του φεγγαριου διπλα τους και τα αστρα σκορπισμενα γυρω τους ταξιδευαν χορευοντας αγκαλια ποτε σε ρυθμους γοργους μεθυστικους ποτε απαλα με μπαλαντες. Οι ψυχες τους ηταν κοντα ακουμπουσαν η μια την αλλη και μιλαγανε. Ειχανε πολλα να πουνε, ειχανε νοιωσει αρκετα ειχανε τοσα να μοιραστουνε. Μα το ξυλο αρχισε να κρυωνει. Ηταν βρεμμενο βλεπεις. Το κυμα το εσφιξε στην αγκαλια του μηπως το ζεστανει. Τι κριμα. Ματαια. Το κυμα ηταν απο νερο, το εβρεχε περισσοτερο το εκανε να κρυωνει κι αλλο. Χωρισανε. Κινησε το ξυλο να βρει στερια, ηλιο και χωμα για να στεγνωσει, να ζεσταθει λιγο. Το κυμα δακρυσε. Εκλαψε. Εσταζαν τα δακρυα του στο νερο σαν σταγονες βροχης. Κανεις δεν καταλαβε την πικρα του. Κανεις δεν ειδε τα δακρυα του. Δεν βρεθηκε κανεις να το παρει στην αγκαλια του να το κρατησει, να το φιλησει, να το χαιδεψει λιγο. Ηταν βλεπεις απο νερο. Και για το νερο δεν υπαρχουν αγκαλιες παρα μονο φυλακες, τα ποτηρια.

Θυμωσε. Ποιος, εγω που μπορω να ταξιδεψω στην πλατη μου ενα ολοκληρο καραβι, που μπορω να γινω γιγαντιος και να φτασω ως τον ουρανο δεν θα μπορεσει να με αγαπησει κανεις; Δεν ειναι δυνατον. Τι να την κανεις αυτην την ζωη, χωρις αγαπη, ειναι σαν να μην μπορεις να δεις, να μην μπορεις να μυρισεις να μην μπορεις να αγγιξεις. Η ψυχη του τον λυπηθηκε και προσπαθησε να του μιλησει, να τον παρηγορησει. Παντα η ψυχη μιλαει στην υλη. Την συμβουλευει την ταξιδευει την οδηγει. Αλλιμονο σε αυτους που τα χωματινα αυτια τους δεν μπορουν να την ακουσουν. Ματαια, το κυμα δεν μπορουσε να ακουσει. Το νερο γυρω του του θυμιζε τα δακρυα του που ακομα και αν κυλουσαν ποταμια δεν θα τα δει κανεις. Παντα θα ειναι ποταμι. Η ψυχη του επεμενε. Του θυμισε οτι υπαρχουν και κεινοι που βλεπουν και ακουν με τα ματια και τα αυτια της ψυχης, αυτοι που η ζωη του δεν ειναι τιποτε αλλο παρα ενα ταξιδι προς το σκοπο, μια σκαλα για να φτασεις ψηλα, να αγγιξεις τα αστερια. Το κυμα αγριευε περισσοτερο. Εγινε δυο μετρα, αφριζε.
-\"Εγω μπορω να φτασω ψηλα. Μα δεν βλεπω κανεναν. Ολοι βρισκονται χαμηλα, στη γη πατουν και περπατουν.\"
Πηρε φορα βρηκε στερια και εσκασε στην ακρη. Εγινε χιλια κομματια, σαν ονειρο πληγωμενο, πικραμενο, μαραμενο... Μα τι γινεται εδω; Γρηγορα ξαναγυρισε, ξαναμαζευτηκε, εγινε παλι ενα, ενα μεγαλο κυμα. Αγριεψε περισσοτερο. Ξανα επεσε με δυναμη στα βραχυα, κομματιαστηκε ξανα, γοργα ξαναμαζευτηκε, εγινε παλι κυμα. Και το δυσβασταχτο ηταν οτι δεν ελειπε ουτε ενα κομματακι. Εκανε παλι να κλαψει. Το ξανασκεφτηκε. Γιατι, αφου δεν θα τα δει κανεις, αφου νερο ειμαι, νερο τρεχει. Πριν προλαβει το δακρυ να τρεξει ποταμι, μαζευτηκε, εβρeξε τα ματια του...
-\"Γιατι κλαις;\" μια φωνη τον τρομαξε.
-\"Ποιος εισαι, που εισαι, πως με ειδες;\"
-\"Ειμαι ο βραχος που πριν απο λιγο εριξες πανω μου το κορμι σου και με δροσισες. Μπορει η καρδια μου να χτυπα αργα, πολυ αργα, τοσο ωστε να μην μπορω να αλλαζω σχηματα, να μην μπορω να περπατω γοργα μα η ψυχη μου αγρυπνα, βλεπει, ακουει και αισθανεται.\"
-\"Κλαιω γιατι δεν με αγαπα κανεις, δεν θα μπορεσει να με αγαπησει ποτε κανεις, δεν υπαρχω. Γιατι οταν γεννηθηκα, οταν ο ηλιος ζεστανε τον κοσμο πιστεψα οτι θα ζεσταθω και γω. Πιστεψα οτι ολα τα αγαθα της γης υπαρχουν για ολους. Ολοι και ολα θα μπορουσαν να αγαπησουν και να αγαπηθουν, οτι για τους παντες υπαρχει ζωη. Γελαστηκα.\"
-\"Γελαστηκες γιατι δεν ακουσες την ψυχη σου. Αυτή υπαρχει πριν γεννηθεις εσυ και θα περπατα μαζι σου για οσο καιρο εξακολουθει να φυσα ο ανεμος. Δηλαδη για οσο καιρο υπαρχει Θεος. Για παντα.\"

To κυμα απλωσε τα χερια του να αγκαλιασει τον βραχο. Μα δεν βρηκε χερια. Απορησε, ο βραχος εδειξε να καταλαβαινει την απορια του και βιαστηκε να του απαντησει. -\"Να θυμασαι παντα, ποτε να μην το ξεχασεις οτι η καρδια μου χτυπα πολυ αργα κι ετσι τα πραγματα που θα ηθελες να δεις, για την ακριβεια τα πραγματα που οι ρυθμοι της καρδιας σου σου εχουν μαθει να βλεπεις μπορει να μην τα δεις ποτε. Τωρα μιλουν οι ψυχες μας.Αυτές βρίσκονται σε αλλες διαστασεις που τα φυσικα μεγεθη που εχουμε μαθει δεν φτανουν ως εκει. Ασε λοιπον την υλη στην ακρη και ακου με τα αυτια της ψυχης σου, μιλα την γλωσσα της ψυχης. Ολα θα πανε καλα μην ανησυχεις. Απλα να μου κρατας συντροφια. Δεν ειπαν αδικα οι ανθρωποι οτι οι βραχοι εχουν τα κυμματα για συντροφια. Σιγα σιγα θα γνωριστουμε καλυτερα και μπορει να αγαπηθουμε.\"
-\"Τι ειναι αγαπη;\"
-\"Αγαπη ειναι να αγαπας. Αγαπας επειδη το νοιωθεις. Το νοιωθεις επειδη αγαπας.\"
-\"Ποτε νοιωθεις οτι αγαπας;\"
-\"Οταν νομισεις οτι βρηκες τον λογο υπαρξης σου, οταν πιστεψεις οτι ολοκληρωθηκες, οταν εισαι ετοιμος να τα δωσεις ολα για την αγαπη σου ακομα και την αγαπη σου.\"
-\"Ακομα και την αγαπη σου;\"
-\"Ναι, μην σου φαινεται περιεργο. Φαντασου ενα κανατι αδειο που γεμιζει με νερο. Καποια στιγμη, αν περασει αρκετος καιρος, θα πρεπει να αδειασει γιατι το νερο εινα στασιμο και θα σαπισει\"
-\"Πολυ σκληρο αυτο.\"
-\"Χωρις πονο δεν υπαρχει χαρα, χωρις χαρα δεν υπαρχει πονος. Προσπαθησε να φανταστεις μια ζωη χωρις πονο η χωρις χαρα. Μονοτονη, ιδια, χωρις συγκριση\"

[weird]

Ανοιξη....
Το παραμυθι τουτο μου εκανε το απογευμα να φανταζει πιο ομορφο....
Πολυ γλυκο.
Απαλο, καθαριο και μεστο.
Σ ευχαριστω

[anoiksi]

Αγαπητε weird

Χαιρομαι παρα πολυ,που ειχες την υπομονη να διαβασεις το παραμυθι αυτο και αλλο τοσο που σημειωσες ποσο σου αρεσε.Απλα το διαβασα και εγω καπου και μου αρεσε παρα πολυ και ηθελα να το μοιραστω!!!Και χαιρομαι επισης που μου εδωσες και εσυ την χαρα και την ικανοποιηση να μου μεταφερεις τα συναισθηματα σου.Και εγω καπως ετσι ενιωσα και ηθελα να νιωσουν και αλλοι ετσι.

Και εγω σ ευχαριστω!!!

[weird]

Χαιρομαι να συναντω με καθε τροπο,
ανθρωπους με ευαισθητες ψυχες, ανθρωπους ανοιχτους στη μοιρασια!
Οπως εσυ, Ανοιξη)

[Alterego]

Παει καιρος να τα πουμε ολοι μεταξυ μας..

Πριν λιγες μερες ειδα ενα ωραιο ντοκυμαντερ στην τηλεοραση για ενα κοριτσι που ζουσε σε ξενο σωμα και εκανε επεμβαση αλλαγης φυλου και εγινε ο Αγγελος.Ο νεαρος μιλουσε τοσο ωραια,ελεγε πραγματα που τα ενιωθα τοσο βαθια μεσα μου.Ενιωσα ωραια που μιλησε καποιος για μενα δημοσια,ενιωσα απιστευτη δυναμη απο αυτον τον ανθρωπο,ενιωσα οτι ολα ειναι εφικτο και ειδα με ενα ομορφο τροπο πως ειναι απλα να διαφερεις και να γινεσαι αυτο που θες.Η οικογενεια του ομως ειναι αυτη που με αφησε αφωνω.Μιλουσαν με τοσο καλα λογια,ηταν κοντα του σε καθε στιγμη ακομη και η μανα που δυσκολευτηκε περισσοτερο να το δεχθει γιατι οπως ειναι \"Πεθανα σαν μανα,απετυχα αλλα για να ειναι ο ιδιος ευτυχησμενος το δεχομαι\".Μπραβο του...Μακαρι ολοι να μπορουσαν να ζουν ελευθερα.
Μην το χασετε..δειτε το.Πρωταγωνιστες λεγεται η εκπομπη.

Ελπιζω να τα ξαναπουμε στο θεμα εδω...μου ελειψαν αφαντασταν οι συνομιλιες που νιωθεις πως καποιος σε καταλαμβαινει!!

[krino]

Originally posted by Alterego
Παει καιρος να τα πουμε ολοι μεταξυ μας..

βρε αλτερ,
χαθηκες.... τι καιρο, χρονια και ζαμανια δεν λες?

Παρεπιπτωντος βρηκα μια ταινια που την ειχα καιρο στα υποψη να δω.
Το ΧΧΥ, αν βρω χρονο ισως την δω και σημερα.

Ευχομαι να περνας μια καλη περιοδο αυτο το καιρο.

[Alterego]

Φιλε μου κρινο οντως χρονια και ζαμανια!!Ομως ποτε δεν ξεχνας πως υπαρχουν ανθρωποι που μπορουν να σε καταλαβουν.
Τι ταινια ειναι αυτη?Αντε δες την και μου λες!

[weird]

Αλτερ!!
Welcome back....πανω σε αυτό που λες, είδα μια πολύ ενδιαφέρουσα ταινία στο φεστιβάλ ντοκιματέρ πέρσι, όπου, ένας άντρας, έκανε επέμβαση αλλαγής φύλου σε γυναίκα...
Οι γονείς ήταν δίπλα και στήριζαν. Το ίδιο και η σχέση του.

Ηταν πραγματικά συγκινητικό.
Μάλιστα, μετά την ταινία, ήταν ο ίδιος ο πρωταγωνιστής μαζί μας και κάναμε έναν πολύ ενδιαφέροντα διάλογο...
Τι μου θύμησες.
Έυχομαι να είσαι καλά.

[Alterego]

Σιγα σιγα μαζευομαστε
Ειναι πραγματικα αξιο αυτο με τους γονεις γιατι δεν το συναντας συχνα.Αυτο το ντοκυμαντερ που ειδα ηταν συγκλονιστικο.Οπως φανταζομαι εχει και αλλα τετοια που απλα δεν ειδα.
weird και εσυ καλωςηρθες...!

[krino]

Originally posted by Alterego
Φιλε μου κρινο οντως χρονια και ζαμανια!!Ομως ποτε δεν ξεχνας πως υπαρχουν ανθρωποι που μπορουν να σε καταλαβουν.
Τι ταινια ειναι αυτη?Αντε δες την και μου λες!

δες εδω πληροφοριες,
http://www.cinemanews.gr/v5/aiff2007/reportage.php?n=970

Θα την δω τις επομενες μερες και θα επανελθω με σχολια.

[Alterego]

Φιλε Κρινο την εβαλα να κατεβαινει και θα την δω οταν ερθει και θα σου πω και εγω τα σχολια μου
Να σαι καλα φιλε μου

[carrie]

Alterego, νομιζω πως καταλαβαινω πως νιωθεις.. Οχι επειδη η ιδια το εχω νιωσει, δηλαδη να αισθανομαι οτι ειμαι μια αντρικη ψυχη σε ενα γυναικειο σωμα, αλλα επειδη καπου στο Λυκειο γνωρισα μια κοπελα, μια αντρικη ψυχη φυλακισμενη σε γυναικειο σωμα. Εχω γνωρισει αρκετους gay ανδρες, που μπορεις εμφανως στους περισσοτερους να δεις τη θηλυκοτητα πανω τους, αλλα να το δεις σε κοπελα ειναι πολυ διφαρετικο, ισως επειδη ειμαι και εγω γυναικα. Λενε οτι ειναι καποιες χημικες ανωμαλιες ο σεξουαλικος προσανατολισμος, δεν ξερω απο αυτα, αλλα μπορω να σε διαβεβαιωσω οτι υπαρχουν ατομα γυρω σου που σου καταλαβαινουν, ισως περισσοτερα απο οσα νομιζεις. Για την ακριβεια πιστευω οτι ολοι καταλαβαινουν τι εννοεις και τι αισθανεσαι, αλλα πολλοι απο κομπλεξ δεν το αναγνωριζουν ή ακομα και στην ακραια τους εκδοχη το καταδικαζουν κτλ. Λοιπον, to cut a long story short, η κοπελα που γνωρισα στο λυκειο ήταν .... υπερβολικα αρσενικη, θυμαμαι περπαταγε σαν τον Σβαρτζενεγκερ στο Τerminator, ντυνοταν αντρικα, αισθανοταν απαισια με τα γυναικεια κομματια του σωματος της, και, ηταν αξιαγαπητη. Ή αξιαγαπητος. Στα αληθεια δε μου κανει αισθηση να της αποδιδω αρσενικη πτωση στα επιθετα και τους ονοματικους προσδιορισμους. Την αγαπουσα λοιπον και αυτη με αγαπουσε, αλλα, το προβλημα ηταν οτι αυτη με εβλεπε ερωτικα. Λοιπον, για να σου πω την αληθεια, μου αρεσουν οι αντρες, αντρες εχω ερωτευτει στη ζωη μου, οχι γυναικες, αλλα αυτη, δεν ηταν ακριβως γυναικα, και ισως αμα δεν κουβαλαγα καποια ταμπου και προκαταλαηψεις να μπορουσα να την ερωτευτω. Δεν ειμαι σιγουρη αλλα προσπαθω να ειμαι οσο πιο ειλικρινης μπορω, με τον εαυτο μου και με εσενα, μηπως και παρεις κατι απο ολο αυτο κι εσυ. Και λοιπον, ισως θα μπορουσα να την ερωτευτω, γιατι, επειδη δεν ειμαι ομοφιλοφυλη, μου αρεσουν τα αρσενικα, και αυτη ειχε πολυ αρσενικο επανω της (εκτος απο την φυση της). Αλλα μολις καταλαβα οτι αυτη με βλεπει αλλιως, εγω εγινα λαγος. Για αυτο μπορω αν σε καταλαβω. Δεν αισθανεσαι ομοφιλοφυλη γιατι δεν αισθανεσαι οτι εισαι γυναικα και σου αρεσουν οι γυναικες. Παρα πολυ λογικο. Κι εγω απειρες φορες εχω σκεφτει, αφου στους gay αρεσουν οι αντρες, πως τα φτιαχνουν με gay?? Ειναι σαν να ειναι δυο θηλυκα μαζι! Αρα ειναι λεσβιες? lol Μπορω να εκλαβω την αρρενωποτητα edit *σου, δεν ξερω αν συμβαινει αυτο επειδη ειμαι προκατειλλημενη παντως. Αυτα. Δεν ειχα τιποτα σπουδαιο να πω :-)

[Alterego]

Αγαπητη μου φιλη ευχαριστω για την απαντηση σου...Καταλαμβαινω οσα γραφεις.Ισως να μην δειχνω σαν Σβαρτζενεγκερ αλλα ειναι πολλα τα χαρακτηριστικα που δειχνουν αυτο που νιωθω.Στην τελικα δεν ειναι και τοσο το εξωτερικο που παιζει ρολο οσο ο τροπος που αντιδρας και συμπεριφερεσαι.Ειναι αληθεια αυτο που λες για τους ομοφυλοφιλους και αυτο που σκεφτομαι εγω ειναι πως γινεται δυο ομοφυλοφιλες κοπελες να κανουν δεσμο οταν σιγουρα μια απο τις δυο ειναι καπως πιο αρρενωπη?Αφου υποτιθεται ελκυεται και η μια και η αλλη απο το γυναικειο στοιχειο.
Οπως και να εχει δεν ειμαι αρμοδιος να το εξηγησω...ισως και να μην εχει σημασια τι ειναι ο καθενας αλλα το πως νιωθει.Και μακαρι ολοι να τους ηταν ευκολο να το δεχθουν.Δεν μπορω να σε κρινω γιατι το εβαλες στα ποδια τοτε,αλλα ισως και να καταλαμβαινω.Ισως να μην ειναι τα ταμπου αλλα ο φοβος που αιστανθηκες για οσα σε εκανε να νιωσεις το ιδιο το ατομο.Δεν ξερω...

Επισης λενε και συμφωνω οτι ειναι απιστευτο το συναισθημα που δινει ενας ανθρωπος που εχει μεσα τοθ και γυναικεια αισθηματα και αντρικα στοιχεια..

Και παλι ευχαριστω!
γεια σου

[anoiksi]

eleos kai ego nomisa oti eksafanistikes sto diastima.............

[carrie]

Λοιπον, δεν ηθελα να σου πω γιατι το εβαλα στα ποδια τοτε, γιατι μπορει να φανει σαν να προσπαθω να δικαιολογηθω. Anyways, if anybody cares, μπορω να σου δωσω την δικη μου γνωμη για τους λογους αυτους. καταρχας, ημουν πολυ υποαναπτυγμενη εγκεφαλικα σε θεματα ερωτικα. Δεν ξερω αν αυτο ειναι κατανοητο, αλλα για παραδειγμα ειχα φιλησει καποια αγορια και δεν ειχα αισθανθει κατι ποτε, ερωτικη εξαψη κτλ. ημουν 16 χρονων και αυτη 15. Κατα δευτερον, μαρεσουν τα αγορια, και ας μην ειχα τοτε στην εφηβεια μου ερωτικες εξαψεις μαζι τους, μεχρι τοτε αλλα και μεχρι τωρα, αγορια εχω ερωευτει μονο. Πιστευω οτι μια πιθανοτητα να την ερωτευουμουν την συγκεκριμενη κοπελα, ηταν το εντονο αρρενωπο στοιχειο πανω της, αλλα τοτε υπηρχε ο φοβος για κατι τετοιο, το οποιο θεωρειται στην καλυτερη αφυσικο. Τωρα που εχω μεγαλωσει και απενοχοποιησει πολλα πραγματα, σκεφτομαι οτι μπορει να ηταν καλο απο μια αποψη να αφηνα τον εαυτο μου να το ζησε, αλλα απο την αλλη πλευρα αφου μαρεσουν οι αντρες δεν βλεπω κανεναν σοβαρο λογο να αλλαζω στρατοπεδα και να μπαινω κιολασ και σε τετοιους μπελαδες που μια τετοια σχεση συνεπαγεται(κοινωνια και περιγυρος). Αλλα επειδη σαν ατομο προσπαθω να ειμαι ανοιχτη στις εμπειριες, πιστευω πως μια τετοια σχεση μπορει να ειναι σαν ολες τις αλλες, μπορει να σου παρει πολλα και να σου δωσει πολλα. Με εβαλε σε σκεψεις το θεμα σου, ποτε δεν ειχα καθισει να ασχοληθω και να σκεφτω επι τουτου. Σε ευχαριστω! Παντως το συναισθημα της αγαπης που ειχα νιωσει τοτε ηταν πρωτοφανες οντως. Αλλα δε μου εκανε καλο. Εκεινη την περιοδο σκεφτηκα \"αυτο ειναι αγαπη?\" Δηλαδη ουτε τα συναισθηματα μου δεν μπορω να εμπιστευομαι. Ερωτευομαι λαθος αντρες και αγαπαω γυναικες! και πως βρισκεις τον σωστο ανθρωπο? Ουτε τον ερωτα μπορεις να εμπιστευτεις ουτε την αγαπη. Μετα απο καποια χρονια κατεληξα οτι καλο ειναι να εμπιστευεσαι το σωμα σου σε συνδυασμο και με λογικη. Ακομα μαθαινω. Και νομιζω οτι εχεις δικιο, αλλη μια φορα που ετυχε να γνωρισω μαι κοπελα με αρρενωπα χαρακτηριστικα, μου θυμισε πολυ εντονα εκεινη την εμπειρια στο λυκειο, παραλιγο να μου βγαλει τα ιδια συναισθηματα αγαπης και τρυφεροτητας. Απιστευτο ειναι τωρα που το σκεφτομαι. Απο που ερχεται ολο αυτο?