ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ

[alex_]

koloku8aki: σίγουρα η συνήθεια είναι άσχημο πράγμα όχι μόναχα σε μια σχέση αλλά και γενικότερα. Δεν είμαι άνθρωπος της υπερβολής ούτε αχάριστος πότε δεν της ζήτησα κάτι παραπάνω απο αυτό που μπορεί να δώσει, δεν ξέρω αλλά τόσα χρόνια που ζώ μόνος μπορεί να έγινα σκληρός σε κάποια θέματα γιατί ποτέ δεν ζήτησα την βοήθεια κανενός όσο δύσκολα και αν περνούσα και σε πολλά πράγματα έχουμε τελείως διαφορετικές απόψεις και τρόπο σκέψης με την κοπέλα μου. Δεν μπορώ να είμαι και τόσο αντικειμενικός για τα προβλήματα της σχέσης μας αλλα δεν πιστέυω πως είμαι και λάθος κάπου στην μέση βρίσκεται η λύση. Αλλα την καταλαβαίνω εν μέρει γιατι και αυτης της ήρθε ξαφνικό αφου και εγώ τοσο καιρό δεν έλεγα τιποτα και το άφηνα να περάσει. Σε ευχαριστώ για τις συμβουλές σου και εύχομαι και ελπίζω σε όλους λιγότερα προβλήματα και περισσότερα χαμόγελα..

[μαρκελα]

Γειά σου Αλέξανδρε :)
Λοιπόν κάπου σου ρίχνω δίκιο! Μια σχέση για να διατηρηθεί θέλει δουλειά απ' τις δυό πλευρές. Τώρα κάποια πράγματα δεν τα μαθαίνουμε όταν πρέπει
και δυστυχώς τα εμπεδώνουμε μέσα απ' τα λάθη μας. Το γεγονός ότι έχει αφεθεί, έχει εξαρτηθεί, γίνεται πιεστική απ' τις ανασφάλειές της κ.λπ. νομίζω
ότι είναι αποτέλεσμα της άγνοιάς της, για το πως θα μπορούσε να χειριστεί καλύτερα την κατάσταση και για τους δυό σας. Κι αυτή χρειάζεται βοήθεια
γιατί το να έχει εγκαταληφθεί δεν είναι ό,τι το καλύτερο ούτε για την ίδια και το τραγικό είναι να μην ξέρει και τι κάνει για να το αλλάξει όλ' αυτό.

[deleted-member141015]

Συμφωνώ alex με αυτό που γράφει παραπάνω η μαρκέλα, ότι χρειάζεται κι εκείνη βοήθεια, γιατί βλέπει γύρω της τα πράγματα να αλλάζουν, χωρίς να μπορεί να ακολουθήσει αυτές τις αλλαγές... είτε λόγω άγνοιας, είτε λόγω διαφορετικής οπτικής. Νομίζω θα ήταν καλό να κάνεις μια ξεκάθαρη συζήτηση για το πώς βλέπεις ότι έχετε πολύ διαφορετικούς στόχους και απόψεις τώρα πια. Ότι κάποτε ερωτευτήκατε και περάσατε πολύ όμορφα, τώρα δεν νιώθετε καλά και χρειάζεται να τα βάλετε κάτω και να δείτε πώς θα προχωρήσετε από εδώ και πέρα, είτε μαζί είτε χώρια.

[alex_]

markela kai marina38: To καταλαβαίνω πως και η κοπέλα μου θέλει βοήθεια και με την συζήτηση να κατανοήσει κάποια πράγματα για την σχέση μας και τα λάθη μας όπως αντίστοιχα και εγώ απο την πλευρά μου. Αυτο που με προβληματίζει περισσότερο από ολα είναι οτι όσες φορές συζητήσαμε για τα προβληματα μας και τις σκέψεις μας καταλήγουμε σε ένα αδίεξοδο και σταματάει εκεί η κουβέντα μας είτε με νεύρα είτε με κλάματα. Πάντως τις τελευταίες μέρες που λόγο δουλειάς τελειώνω αργά και γυρίζω σπίτι κουρασμένος δεν βρισκόμαστε και νιώθω πως δεν μου έλειψε τόσο για να πω την αλήθεια, ακόμη και όταν μιλάμε στο τηλέφωνο μεσα στην ημέρα πέρα απο τα τυπικά πως εισαι? τι κάνεις? δεν έχω να της πω κατι αλλο.

[deleted-member141015]

Πράγματι αν δεν μπορείτε να κάνετε έναν ουσιαστικό διάλογο, με νεύρα και κλάματα δεν πρόκειται να βγει άκρη. Κι αυτά δηλαδή μέσα στο πρόγραμμα είναι, είστε άνθρωποι κι όχι ρομπότ κι είναι φυσικό να υπάρχει συναισθηματική φόρτιση. Αλλά απ' ό,τι λες, δεν μπορείτε να καταλήξετε κάπου....

Πάντως alex μου, μία σχέση που επί 9 χρόνια βρίσκεται στην ίδια 'φάση', λογικό είναι κάποια στιγμή να παρακμάσει, ιδίως όταν προκύπτουν και δυσμενείς συνθήκες όπως η ανεργία της κοπέλας σου. Ακόμα και καλά να ήταν τα πράγματα, κάποια στιγμή βαριέσαι.... ραντεβού και τηλέφωνα και ξανά ραντεβού και τηλέφωνα, χωρίς να υπάρχει κάποια εξέλιξη σε ατομικό ή σχεσιακό επίπεδο. Νομίζω δηλαδή ότι κάπου υπήρξε στασιμότητα, άρχισαν οι σκέψεις για αλλαγή από την πλευρά σου και το όλο σκηνικό μετατράπηκε σε άγχος - πίεση - τσακωμός - απομάκρυνση.

Κι επίσης, στην παρούσα φάση νομίζω δεν βοηθάει καθόλου η επικοινωνία σου με την άλλη κοπέλα. Λες ότι μιλάτε καθημερινά. Αυτό είναι κάτι που σε αφήνει ανεπηρέαστο? Η τωρινή σου σχέση το γνωρίζει? Νομίζω ότι πρώτα απ' όλα χρειάζεται να αποφασίσεις αν όντως θέλεις να προσπαθήσετε να βελτιώσετε την κατάσταση με τη σταθερή σου σχέση.

[alex_]

marina_38: Ναι το καταλαβαίνω πως η επικοινωνία μου με την άλλη κοπέλα με επηρεάζει αλλά όχι σε βαθμό να μην μπορώ να διακρίνω τα πράγματα τουλάχιστον έτσι όπως τα αντιλαμβάνομαι εγώ ( σωστά η λάθος). Προσπαθώ να είμαι ήρεμος και να σκεφτώ κάποια πράγματα να τα βάλω σε μια σειρά αλλα ρε γμτ με τόσο τρέξιμο που ρίχνω με την δουλεία ( γιατι κακα τα ψέμματα περι δουλείας πρόκειται σε αυτην την εποχη που ζούμε) και με την πίεση που έχω, τρελένομαι ακόμη περισσότερο. Αυτο που νιώθω είναι πως όταν αποφάσισα να μείνω εδώ αθήνα ο κύριως λόγος ήταν η κοπέλα μου και μετά η δουλειά μου και τον τελευταίο καιρό αισθάνομαι ότι τίποτα απο αυτά δεν με ευχαριστεί και ικανοποιέι πια. όλο μεσα στην γκρίνια, τα νεύρα, και το άγχος, ( θα μου πεις και ποιος δεν είναι έτσι σήμερα), ναι αλλά αν το αφήσουμε να μας τρώει χάσαμε το τρένο με αποτέλεσμα να κάνω συνέχεια σκέψεις για να φύγω, και μάλιστα πριν απο λίγο ετοίμασα βιογραφικό και ήμουν έτοιμος να το στείλω σε μια εταιρεία απο επαρχεία αλλα τελευταία στιγμή δεν το έκανα.