Υπολείμματα κοινωνικής φοβίας

[Asterix]

Καλησπέρα και από εμένα...Αποφάσισα να γράψω την προσωπική μου ιστορία αρκετά συνοπτικά για να φτάσω στο τώρα...Είμαι περίπου 25 χρονών...Λόγω διάφορων καταστάσεων που συνέβησαν στην ζωή μου πέρασα την περιπέτεια της κοινωνικής φοβίας...Για 5 χρόνια πέρασα πολύ δύσκολα και έβγαινα με δυσκολία έξω από το σπίτι...'Εφαγα φλασιά και αποφάσισα να ξεκινήσω από το απόλυτο μηδέν...Έκανα μία σχέση που δεν κράτησε πολύ βέβαια,έβαλα 2 άτομα στην ζωή μου τον 1 τον θεωρώ και πολύ φίλο μου,άρχισα να βγαίνω...Βρήκα τα πατήματά μου έξω,όλα καλά...Από τότε όμως δεν έχω εξελίξει ιδιαίτερα την ζωή μου...Τί εννοώ...Αυτά τα 2 άτομα δεν μέ καλύπτουνε και θέλω να διευρύνω και να επεκτείνω τον κοινωνικό μου κύκλο...Ενώ ξέρω σε ποιά μέρη πρέπει να κινηθώ και να γνωρίσω κόσμο,''κολλάω''...Έχω υπολείμματα κοινωνικής φοβίας...Νομίζω ότι όλοι μέ κοιτάνε και γενικά αισθάνομαι άβολα...Πολλές φορές δεν κάνω πράγματα που μού αρέσουνε και προτιμώ να κάθομαι μέσα στο σπίτι...Και δεν ξέρω τί να κάνω...Και αυτό είναι φαύλος κύκλος...Να πω ότι δεν έχω πάει φαντάρος ακόμα...Άνεργος είμαι αν και ψάχνω για δουλειά,αλλά τίποτα προς το παρόν...Δεν τρέφω αυταπάτες,αλλά και 400 ευρώ να έβαζα στην τσέπη μου δεν θα μέ χαλάγανε...Αυτά...Όλες οι απόψεις είναι δεκτές...Ευχαριστώ...

[giannis94]

μια σχεση έκανες συνολικά; και σε τι ηλικία περιπου αν επιτεπετε;

και εγω παρα πολλα άτομα έχω γνωρίσει αλλά ουτε εναν κοντινο δεν εχω

[Asterix]

Nαι...Δεν το διευκρίνησα εγώ...Είχα κάνει κάποιες σχέσεις όταν ήμουνα μικρός...1 σχέση εννοώ από την μετά-κοινωνικής φοβίας εποχή...

[NamelessOne]

Γεια σου Αστερίξ.

Μπορεί να σου φαίνεται πιο δύσκολο γιατί το επιδιώκεις συνειδητά... όπως εγώ που
πάω χορό για να δικτυωθώ και νιώθω εντελώς fake, σαν αυτό για τους άλλους
να είναι αυτονόητο και εγώ να είμαι παρείσακτος (έχω σοβαρή κοινωνική φοβία)

Τους 2 σου φίλους πώς τους γνώρισες; Έτυχε η όλη φάση ή ήταν "προμελετημένο";
Και επίσης, όταν τους γνώρισες είχες θεραπεύσει την κατάθλιψή σου ή προσποιήθηκες
ότι είσαι χαρούμενος (όπως κάνω εγώ); Υπάρχει βέβαια και η 3η επιλογή, να είσαι
όπως είσαι και να ελπίζεις ότι θα υπάρξει κάποιος που θα δείξει κατανόηση...

Γενικώς, για μένα αυτό είναι το κύριο ερώτημα που δεν μπορώ να απαντήσω,
αν πρέπει να γίνω πρώτα καλά, δηλαδή να βρω τον εαυτό μου κάνοντας κάποιες
μοναχικές έστω δραστηριότητες και έπειτα να προσπαθήσω για φιλίες ή το ανάποδο;

(αλλά φοβάμαι τόσο την κρίση των άλλων - "Γιατί δεν λες ποτέ αστεία;" κτλ)

[Asterix]

Καλησπέρα masterridley...Mε τα 2 τα παλληκάρια έτυχε να κάνω παρέα...Και όπως έγραψα και χθες τον 1 τον θεωρώ πολύ δικό μου άτομο...Όταν τούς γνώρισα δεν την είχα θεραπεύσει την κατάθλιψή μου πλήρως και είναι απόλυτα φυσιολογικό νομίζω αυτό...Τώρα για αυτό που λες το να είσαι ο εαυτός σου και να υπάρξει κάποιος που να δείξει κατανόηση,δυστυχώς σε αυτήν την κωλοκοινωνία που ζούμε υπάρχουνε ταμπού...Άμα πεις σε κάποιον ότι είχες κατάθλιψη π.χ.σέ θεωρεί ''περιθωριακό''και την κάνει με ελαφριά πηδηματάκια...Το τελευταίο ερώτημα που θέτεις,το έχω σκεφτεί και εγώ...

[Asterix]

To βασικό μου δίλημμα την δεδομένη χρονική στιγμή είναι το εξής:Eάν θα πρέπει να πιάσω μία δουλειά ή εάν θα πρέπει πρώτα καλύτερα να ξεκινήσω κάποιες δραστηριότητες ώστε να συναναστρέφομαι με κόσμο και ύστερα να φτάσω στο δυσκολότερο επίπεδο που είναι να πιάσω μία δουλειά και αρκετά αργότερα να φτάσω στο πολύ δυσκολότερο επίπεδο,δηλαδή να πάω φαντάρος...

[deleted-member141015]

Asterix, θα έλεγα το τι θα συμβεί πρώτο, να το αφήσεις στη ροή των γεγονότων. Φαντάζομαι στέλνεις βιογραφικά, έτσι δεν είναι? Οπότε είναι πολύ πιθανό να πιάσεις πρώτα δουλειά, παρά το πλάνο σου για σταδιακή έκθεση. Όσο για το να πας φαντάρος, δεν είναι απαραίτητα το δυσκολότερο επίπεδο, αλλά φαντάζομαι έχεις περιθώριο αναβολής? Από την άλλη, αν σου αρέσουν κάποιες δραστηριότητες, ξεκίνησε να τις κάνεις. Είτε είναι μοναχικές, είτε έχουν συναναστροφή με κόσμο. Δεν υπάρχει 'καλύτερο' σε αυτή την περίπτωση. Αν κάτι μοναχικό σου αρέσει πραγματικά, να το κάνεις. Θα μου πεις, δεν είναι χειρότερο για την κοινωνική φοβία να βρίσκεσαι σε κόσμο, να σκέφτεσαι ότι σε κοιτάνε, σε κρίνουν κλπ? Ναι, αλλά αυτό ακριβώς δεν είναι που θέλεις να ξεπεράσεις? Και για αυτά η λύση είναι: τολμάω την έκθεση, αν δεν τα καταφέρω επιμένω και ξαναεπιμένω και να προσπαθείς να αγνοήσεις ή να αναπλαισιώσεις τις σκέψεις τύπου 'τώρα με κοιτάνε' και να εστιάζεις 1. σε αυτό που κάνεις εκείνη τη στιγμή και 2. να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου το κίνητρο που έχεις. Θα δεις ότι κάθε μέρα θα είναι καλύτερη, καθώς τα πάντα είναι θέμα εξοικείωσης.

[elis]

Αδερφέ μεγαλύτερη κοινωνική εκπαίδευση από το στρατό δε θα βρεις παρτο υπόψη σου αυτό

[Asterix]

Αδερφέ μεγαλύτερη κοινωνική εκπαίδευση από το στρατό δε θα βρεις παρτο υπόψη σου αυτό

To φαντάζομαι...Δεν έχω πάει,αλλά το φαντάζομαι...Δεν μέ ενδιαφέρει το θέμα του στρατού και τόσο την δεδομένη χρονική στιγμή(έχω αναβολή),απλά μού έχει περάσει σαν σκέψη από το μυαλό...

[princelee1019]

Από την άλλη, αν σου αρέσουν κάποιες δραστηριότητες, ξεκίνησε να τις κάνεις. Είτε είναι μοναχικές, είτε έχουν συναναστροφή με κόσμο. Δεν υπάρχει 'καλύτερο' σε αυτή την περίπτωση. Αν κάτι μοναχικό σου αρέσει πραγματικά, να το κάνεις. Θα μου πεις, δεν είναι χειρότερο για την κοινωνική φοβία να βρίσκεσαι σε κόσμο, να σκέφτεσαι ότι σε κοιτάνε, σε κρίνουν κλπ? visit


creative anti smoking ad
inspirational aweseom office interiors
rooftop bars in world
luxuriest and priciest private jets

[betelgeuse]

Από την άλλη, αν σου αρέσουν κάποιες δραστηριότητες, ξεκίνησε να τις κάνεις. Είτε είναι μοναχικές, είτε έχουν συναναστροφή με κόσμο. Δεν υπάρχει 'καλύτερο' σε αυτή την περίπτωση. Αν κάτι μοναχικό σου αρέσει πραγματικά, να το κάνεις. Θα μου πεις, δεν είναι χειρότερο για την κοινωνική φοβία να βρίσκεσαι σε κόσμο, να σκέφτεσαι ότι σε κοιτάνε, σε κρίνουν κλπ? visit


creative anti smoking ad
inspirational aweseom office interiors
rooftop bars in world
luxuriest and priciest private jets

Τα botακια εχουν αναβαθμιστει τοσο πολυ πλεον που απαντανε σχεδον λογικα και διαφημιζουν απο μπαρ μεχρι πακιστανικη μουσικη.....
Το φορουμ ποτε θα αναβαθμιστει αραγε?

[NamelessOne]

To φαντάζομαι...Δεν έχω πάει,αλλά το φαντάζομαι...Δεν μέ ενδιαφέρει το θέμα του στρατού και τόσο την δεδομένη χρονική στιγμή(έχω αναβολή),απλά μού έχει περάσει σαν σκέψη από το μυαλό...

Παιδιά επειδή εγώ έχω πάει, σας λέω ότι, ναι, αν κάποιος έχει διαχειρίσιμη κοιν. φοβία,
τότε παλεύεται. Γενικά έχει αλλάξει πολύ απ'το παρελθόν που ήταν όλο αγγαρείες και
καψόνια, τώρα 30% της ώρας τρως & παχαίνεις, 30% κάθεσαι και 30% κάνεις πορεία
(αυτά για την βασική εκπαίδευση, μετά είναι ακόοομα πιο καθησιό).

Αλλά και πάλι για κάποιον που δεν έχει καν φίλους όπως εγώ, ο στρατός είναι, για να
δανειστώ την έκφραση του ψυχολόγου μου - ένα είδος κατακλυσμιαίας έκθεσης...
αν δεν αντέχετε τις μικρές εκθέσεις της ζωής, μην κάνετε αυτό το βήμα ελαφρά τη
καρδία...

Τέλος να πω ότι εγώ δεν άντεξα και έφυγα μετά από 10 μέρες... και να φανταστείτε
ότι ήθελα να πάω γι'αυτό και έκανα διακοπή αναβολής! Ότι απορίες έχετε, ρωτήστε...

[Asterix]

Eγώ προσωπικά το θέμα του στρατού εάν θα πάω θα το δω καθαρά σαν μία εμπειρία...Τίποτα λιγότερο,τίποτα περισσότερο...