...........

[πιεσμενη]

Για αλλη μια φορα ζω το φοβο του νοσοκομειου... οχι.. δε θα μπω εγω.. (εγω αν θα μπω καποια στιγμη καπου θα ειναι σε καμια νευρολογικη
κλινικη...) Ο πατερας μου εδω κ μερες δεν ειναι κ πολυ καλα οποτε αυριο μαλλον θα καλεσουμε ασθενοφορο για να παει νοσοκομειο.
Φυσικα ολοι εσεις που θα τυχει να το διαβασετε θα πειτε.. κ τι μας νοιαζει εμας? Σωστα.. Το μονο που θελω ειναι να μοιραστω μαζι σας ειναι το αγχος μου..τη μοναξια μου
σ ολο αυτο...Βλεπετε ζω μαζι με τους γονεις μου.. υπερηλικη μητερα με ανοια κ πατερας με προβληματα υγειας.. Αν αυριο χρειαστει να παει τελικα στο
νοσοκομειο δεν θα ξερω τι να κανω με τη μητερα μου.. Οκ.. το πρωι εχουμε γυναικα.. τ απογευμα? κ που θα πρεπει να βρισκομαι? στο νοσοκομειο? στη δουλεια ή στο σπιτι?
Ποσα κομματια να γινω?Αυτο που με στεναχωρει περισσοτερο ειναι οτι δεν εχω εναν ανθρωπο να μοιραστω το αγχος μου.. τη στεναχωρια μου.. Κατι τετοιες στιγμες η μοναξια
μου ειναι αφορητη... Οι αντοχες μου πια ειναι μηδαμινες.. Ποναει το στηθος μου απο το αγχος.. προσπαθω να ηρεμησω κ να σκεφθω λυσεις κ το μονο που
κανω ειναι να γραφω εδω κ να κλαιω...

[ioannis2]

Πληρωνεις και συ όπως και πολλοί άλλοι εδω λάθη του παρελθόντος. Αυτα που παιρνας σημερα και μας λες με τοσο πονο ειναι συνεπειες τους. Καποιοι σε πλήγωσαν, οι δικοι σου χωροι δεν σου εδωσαν ευκαιριες ή σου εδωσαν λάθος προσανατολισμούς μεσα απο την ανατροφη, δε σου εδωσαν μαθηματα ζωης, σε κρίσιμες φασεις εκανες λάθος επιλογες, εχασες ευκαιριες ή τις αφηνες να σε προσπερνουν παραγνωριζοντας τις ή πιστευοντας πως δεν τις χρειαζοσουν επειδη ζουσες υποτιθεται ανεμελα.... Όλα αυτα... Ολα αυτα διαμορφωσαν αρνητικά τον συναισθηματικο σου κοσμο και τη ψυχολογική σου υπόσταση. Ετσι τοσα χρονια δεν κατορθωσες να ξανοιχτεις, να φτιαξεις το δικο σου χωρο, τη δικη σου οικογενεια, να ανεξαρτητοποιηθείς. Τα τετοια προβληματα των γονιων σαν κι αυτα που περιγραφεις τα βιωνουμε σε μεγαλύτερη ενταση και πόνο όταν δεν εχουμε απεξαρτητοποιηθει/ανεξαρτητοποιηθεί απο κοντα τους. Μπορει μεν επαγγελματικα να εχεις αποκατασταθεί, αλλά απο πλευρας ψυχικης επικοινωνιας και συναισθηματος εχουν παραμεινει οι κοντινοι σου. Για την ηλικια σου κανονικα αυτοι θα ταν συζυγος, παιδια, οικογενειακοι φιλοι. Θα τους νοιαζοσουν το ίδιο τους γονεις σου όπως και τωρα, δε θα υπεμενες όμως όλη αυτη τη φορτιση αποτελεσμα αυτης της συνδεσης.
Μονο που μπορω να σου πω ειναι να φανεις δυνατη, κι αν δες εχεις ανθρωπους να σε ενθαρρυνουν αναγκαστικα θα πρεπει να ψαξεις μεσα σου να βρεις τις δυναμεις οι οποιες σιγουρα υπάρχουν. Επεδιωκε αυτες τις μερες επικοινωνια με ανθρωπους απο τους οποιους αντλεις κουραγιο. Κι οσο μπορεις βαλε στοχο τη νεα χρονια να φτιαξεις τη ζωη σου. Το λεω επειδη δειχνεις για ανθρωπος που εχεις εντονη την αναγκη της ψυχικης συνδεσης.

[elis]

τ ηλικια εχεισ?

[Joann]

πιεσμένη, γεια!
Δύσκολη η κατάσταση πραγματικά
αφού τα μόνα σοβαρά προβλήματα είναι δύο:
η υγεία και το οικονομικό - εργασιακό.
Δεν ξέρω τι πρακτικές συμβουλές να σου δώσω,
αν και σε περίπτωση που σκεφτείς κάτι,
μη διστάσεις να στείλεις π.μ.
Θέλω να πιστεύω ότι σ'αυτήν τη δύσκολη φάση
υπάρχουν κάποια άτομα από το φιλικό και το οικογενειακό περιβάλλον
- αδέρφια, ξαδέρφια, θείες, φίλοι -
που να σου είναι χρήσιμα και να μπορούν να σε στηρίξουν
ηθικά και κυρίως πρακτικά.
Αν και είδα ότι γράφεις πως δεν υπάρχει κανένας,
σ' αυτήν την περίπτωση ψάξε το πολύ με τους κοινωνικούς λειτουργούς
των δήμων και των ΚΑΠΗ ή και στην τοπική εκκλησία ακόμα
που είναι δωρεάν, εννοώ για άτομο που θα μένει λίγες ώρες με τη μητέρα σου.
Θέλει ψάξιμο και επιμονή.
Να προσέχεις πολύ τον εαυτό σου
και να μην αμελείς τον τακτικό έλεγχο της υγείας σου.
Μη μένεις πολύ μέσα στο σπίτι
αν η ατμόσφαιρα σε καταθλίβει.
Βρες διεξόδους, σίγουρα υπάρχουν.
Προσωπικά - αν και έχω την τύχη
η κατάσταση στο σπίτι να είναι και χαρούμενη
και υποστηρικτική για μένα -
δε χάνω ευκαιρία να την κοπανάω
αφού είμαι εντελώς κλειστοφοβική
κι ας γκρινιάζω μετά ότι όλη μέρα τρέχω στους δρόμους.
Εύχομαι να βρεθεί λύση για να μην επωμίζεσαι όλο αυτό το βάρος μόνη σου
και απομάκρυνε από το μυαλό σου τους σκοτεινούς φόβους
για το μέλλον. Κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει τίποτα.
Τώρα δεν μπορείς να το δεις έτσι
γιατί είσαι στη μέση της μπόρας,
αλλά είμαι σίγουρη ότι όταν τελειώσουν όλα αυτά,
θα έχεις τις ευκαιρίες να χαρείς, να διασκεδάσεις
και να κάνεις ό,τι σ' ευχαριστεί
γιατί μπόρα είναι και θα περάσει! :-)