Μετακόμηση και κατάθλιψη

[elli1]

Καλησπέρα! Ειμαι 43 χρονών και έχει ενάμισι χρόνο που μετακόμησα σε ένα χωριό, απο τη πρώτη βραδια ένοιωσα κάπως, σε αντίθεση με την υπόλοιπη οικογένεια μου. Αρχισα να νοιώθω σιγα σιγα αδυναμια, ο εσωτερικός μου κόσμος χάλια, είχα αδυνατίσει, κι όλη μέρα δε μπορούσα να κάνω τίποτα. Υπέθεσα ότι θα ειναι έλλειψηη σιδήρου, ο γιατρός μου ήταν κατηγορηματικος. Ειχα κατάθλιψη....τρόμαξα, πως τοπαθα αυτό? Μου εδωσε effexor75 και για ενα 9μηνο θεραπεια.....όλα καλα σε λιγακι....πάντα όμως με ετρωγε το ότι δε μπορουσα να προσαρμοστω ως παιδι της πόλης σε χωριό...παρολα αυτα περασε το 9μηνο....και μου ειπε να τα σταματήσω τα φάρμακα. Στις επόμενες 2-3 εβδομάδες αρχισαν πάλι τα ίδια.....δραμα η κατάσταση στο σπίτι.....αυτη τη στιγμή ειμαι 1 μήνα με τα effexor πάλι και λίγο συνήλθα....Ειναι δυνατον να φταιει η μετακόμηση??? Θα ησυχασω αν φυγω? Σε ψυχιατρο δε πήγα αλλά θα πρέπει γιατι δε ξέρω πλέον ποσο καιρο να πάρω τα ΄χαπια. Ο παθολόγος μου ειπε για 2 χρόνια....

[pinko8]

Καλησπέρα! Ειμαι 43 χρονών και έχει ενάμισι χρόνο που μετακόμησα σε ένα χωριό, απο τη πρώτη βραδια ένοιωσα κάπως, σε αντίθεση με την υπόλοιπη οικογένεια μου. Αρχισα να νοιώθω σιγα σιγα αδυναμια, ο εσωτερικός μου κόσμος χάλια, είχα αδυνατίσει, κι όλη μέρα δε μπορούσα να κάνω τίποτα. Υπέθεσα ότι θα ειναι έλλειψηη σιδήρου, ο γιατρός μου ήταν κατηγορηματικος. Ειχα κατάθλιψη....τρόμαξα, πως τοπαθα αυτό? Μου εδωσε effexor75 και για ενα 9μηνο θεραπεια.....όλα καλα σε λιγακι....πάντα όμως με ετρωγε το ότι δε μπορουσα να προσαρμοστω ως παιδι της πόλης σε χωριό...παρολα αυτα περασε το 9μηνο....και μου ειπε να τα σταματήσω τα φάρμακα. Στις επόμενες 2-3 εβδομάδες αρχισαν πάλι τα ίδια.....δραμα η κατάσταση στο σπίτι.....αυτη τη στιγμή ειμαι 1 μήνα με τα effexor πάλι και λίγο συνήλθα....Ειναι δυνατον να φταιει η μετακόμηση??? Θα ησυχασω αν φυγω? Σε ψυχιατρο δε πήγα αλλά θα πρέπει γιατι δε ξέρω πλέον ποσο καιρο να πάρω τα ΄χαπια. Ο παθολόγος μου ειπε για 2 χρόνια....

Καλησπέρα elli!!!
Πριν από 4μηνες λόγω αδυναμίας και σωματικής κόπωσης έκανα εξετασεις αιματος γιατι πίστευα οτι οφείλεται σε ελλειψη σιδηρου.Η παθολόγος όμως βλέπωντας τα αποτελέσματα μου είπε οτι οι εξετασεις μου ήταν καλές και δεν χρειάζεται να πάρω συμπλήρωμα.Διαμαρτυρήθηκα όμως οτι αισθάνομαι καταβεβλημένη,μου έκανε 2-3 ερωτήσεις και έκανε διάγνωση οτι έχω κατάθλιψη!!!!!!!Μου έγραψε και μενα να ξεκινήσω καποιο αντικαταθλιπτικο -δε θυμαμαι καν ποιο ηταν- κ οτι ακομα κ με ψυχολογο να ερθω σε επαφη θα μου πει το ιδιο!
Λιγο πανικοβλήθηκα όχι με την ιδέα της κατάθλιψης αλλά με το τι παρενεργειες μπορει να έχουν τα χαπια αυτα στον οργανισμο μου και ποτε δεν πηγα στο φαρμακειο να τα αγορασω!
Πριν από 1 μηνα κ φτανοντας πλεον στα όρια μου αποφασισα να κλεισω ένα ραντεβου με τα ΚΨΥ,η κοινωνική λειτουργός που μου πηρε το ιστορικό (πάνω από 1 ωρα και κατι κρατησε η συναντηση αυτη,και να σου τονίσω με κλάμα πολυ) μου είπε οτι δεν χρειαζεται να μου κλεισει καποιο ραντεβου με ψυχιατρο γιατι δεν έχω αυτη την κλινικη εικονα αλλα θα χρειαστει να κάνω καποιες συνεδριες με ψυχολογο για να μπορεσω να αντιμετωπισω τις οποιες δυσκολιες εχω αυτη τη στιγμη στη ζωη μου.
Αυτο που θέλω να σου πω είναι οτι πριν ξεκινησεις καποια φαρμακευτικη αγωγη επρεπε να παρεις κ μια δευτερη γνωμη,και μκάλιστα όταν βλέπεις οτι η αγωγη αυτη αφορά ένα τόσο μεγαλο χρονικό διαστημα και μαλιστα δεν εχει και τα αποτελεσματα που ισως θα επρεπε να χει...γιατι δε το ψαχνεις με μια ψυχολογο,που εχεις περισσοτερη πειρα στο συγκεκριμενο αντικειμενο?Ο παθολόγος ΔΕΝ μπορει να σου συστήσει να κάνεις μια τέτοια αγωγη για 2(?) χρόνια χωρις καν να σε προτρεψει να ερθεις σε επαφη με εναν ψυχιατρο!Μου ακούγεται παράλογο και υπερβολίκό,προκειται για την υγεία σου..μην αφηνεσαι στον καθένα με κλειστα μάτια!!
Καλό κουράγιο...

[elli1]

Σ ευχαριστω..προσπαθώ να συνέλθω απο τη μπόρα που πέρασα, τελικά η κατάθλιψη είναι άσχημο πράγμα, νόμιζα ήταν απλά μια αισθηση μελανχολίας. Να παραθέσω ότι έκανα εκτος απο σιδηρο και εξετάσεις θυρεοειδούς και όλα καλά, γιατί κι απο κει μπορει να πάθει καποιος κατάθλιψη. Ο γιατρος μου απο τη πρωτη στιγμη μου εκανε διαγνωση κι οι εξετασεις γινανε μετα απο δικη μου πρωτοβουλία. Αυτο δε σημαινει οτι δε πρέπει να παω κα ισε ψυχίατρο και θα το κάνω, κυριως γιατι σταν εναμισι χρόνο που μετακόμησα παιρνω συνεχεια χάπια, οταν τα σταματησα για λίγο κατευθειαν αρχισαν τα συμπτωματα κι εχω κουραστει κι εγω και οι γυρω μου που πρέπει να με βοηθανε.

[Lou!]

τελικά η κατάθλιψη είναι άσχημο πράγμα, νόμιζα ήταν απλά μια αισθηση μελανχολίας.

ναι χαχαχα, αμ δεν είναι! μ αρέσει που όποιος δεν ξέρει τα δαιμονοποιεί τα χάπια ότι είναι τρομακτικά, έχουν τσουβάλια παρενέργειες, όμως αν έχεις τεζάρει στο κρεβάτι κ δεν μπορείς να πας μέχρι το μπάνιο κ όλα σου φταίνε, νιώθεις χάλια όλη μέρα ή δεν μπορείς να νιώσεις όρεξη για τίποτα κ όλα σου φαίνονται μάταια κ ανούσια, τότε αυτά τα χαπάκια που μπορούν να σου ξαναδώσουν πίσω όρεξη για ζωή φαίνονται μαγικά!

[ioannis2]

elli, ψάξε μεσα σου να βρεις την αιτια, αυτο δλδ που σου προκαλεσε την καταθλιψη, το γεγονος ή γεγονοτα στη ζωη σου που σου προκαλεσαν στην αρχη λύπη και με τον καιρο εγιναν μελαγχολια και καταθλιψη. βρες τα και δες αν υπάρχει τροπος να κανεις εκεινες τις αλλαγες οι οποίες διορθωνουν την κατασταση με αυτα που εγιναν ή τουλαχιστον σε κανουν να αισθανεσαι καλύτερα. αντιμετωπιζοντας δλδ το προβλημα στη ριζα του ώστε να εξαλειφθει η συνεπεια του ήτοι η καταθλιψη.
γιατι δεν πας και σε καποιο ψυχολογο? απο τη στιγμη που δεν ειναι οργανικο το προβλημα μην τα περιμενεις όλα απο τα φαρμακα.

[elli1]

ναι χαχαχα, αμ δεν είναι! μ αρέσει που όποιος δεν ξέρει τα δαιμονοποιεί τα χάπια ότι είναι τρομακτικά, έχουν τσουβάλια παρενέργειες, όμως αν έχεις τεζάρει στο κρεβάτι κ δεν μπορείς να πας μέχρι το μπάνιο κ όλα σου φταίνε, νιώθεις χάλια όλη μέρα ή δεν μπορείς να νιώσεις όρεξη για τίποτα κ όλα σου φαίνονται μάταια κ ανούσια, τότε αυτά τα χαπάκια που μπορούν να σου ξαναδώσουν πίσω όρεξη για ζωή φαίνονται μαγικά!

Ετσι ακριβώς Lou ασχημο πράγμα,,,ας ευχηθούμε να μη μας ξανάβει κι αν ειναι με χάπια ας ειναι κι έτσι

[elli1]

elli, ψάξε μεσα σου να βρεις την αιτια, αυτο δλδ που σου προκαλεσε την καταθλιψη, το γεγονος ή γεγονοτα στη ζωη σου που σου προκαλεσαν στην αρχη λύπη και με τον καιρο εγιναν μελαγχολια και καταθλιψη. βρες τα και δες αν υπάρχει τροπος να κανεις εκεινες τις αλλαγες οι οποίες διορθωνουν την κατασταση με αυτα που εγιναν ή τουλαχιστον σε κανουν να αισθανεσαι καλύτερα. αντιμετωπιζοντας δλδ το προβλημα στη ριζα του ώστε να εξαλειφθει η συνεπεια του ήτοι η καταθλιψη.
γιατι δεν πας και σε καποιο ψυχολογο? απο τη στιγμη που δεν ειναι οργανικο το προβλημα μην τα περιμενεις όλα απο τα φαρμακα.

ioannis2..η μετακόμηση φταιει..ξοδέψαμε όλα τα λεφτα μας για ένα σπίτι που είναι και με δάνειο...και μετά ακολούθησε κι η πτώση στη δουλειά...αντι να χαρώ που άλλαξα σπίτι λυπήθηκα...και το άλλο είναι ότι τελικά μου άρεσε η πόλη καλύτερα....το θέμα ειναι πως το "βγάζεις" απο μέσα σου...προς το παρόν σκεφτομαι τα χειρότερα που θα μπορουσαν να συμβούν..και προσπαθω να συνηθίσω...αλλά θα γυρίσω πίσω δεν αντέχω τελικά, ας ελπίζω να πάνε όλα καλά

[elli1]

καλημερα..ειμαι κι εγω παιδι της πολης κ δεν μου αρεσει καθολου στην μικρη επαρχια που μενουμε τα τελευταια χρονια..προσπαθησα να συνηθισω αλλα δεν προσαρμοστηκα..οποτε γυριζω στην πολη μου σε κανα χρονο..πηγα σε ψυχολογο φαρμακα δεν πηρα..αλλα νομιζω οτι μονο εσυ ξερεις τι σου φταιει...ρωτα κ ξαναρωτα τον εαυτο σου τι θα ηθελε να κανει κ καντο...κ ισως να βοηθουσε η ψυχοθεραπεια..σου ευχομαι τα καλυτερα

Καλησπέρα smirti...προσπάθησε εφόσον έχεις ήδη αποφασίσει να γυρίσεις στη πόλη να μη πάρεις χάπια..εμένα με πήρε απο κάτω απότομα, μη το σκέφτεσε ζήσε εκει μέχρι να περάσει ο καιρος

[ioannis2]

ioannis2..η μετακόμηση φταιει..ξοδέψαμε όλα τα λεφτα μας για ένα σπίτι που είναι και με δάνειο...και μετά ακολούθησε κι η πτώση στη δουλειά...αντι να χαρώ που άλλαξα σπίτι λυπήθηκα...και το άλλο είναι ότι τελικά μου άρεσε η πόλη καλύτερα....το θέμα ειναι πως το "βγάζεις" απο μέσα σου...προς το παρόν σκεφτομαι τα χειρότερα που θα μπορουσαν να συμβούν..και προσπαθω να συνηθίσω...αλλά θα γυρίσω πίσω δεν αντέχω τελικά, ας ελπίζω να πάνε όλα καλά

Συνηθως η καταθλιψη ειναι το αποτελεσμα στον ψυχικο μας κοσμο ενος τραυματικού γεγονοτος ή μιας σημαντικής επιλογης στη ζωη μας που τελικα ειχε το αναμενομενο αποτελεσμα. Το ζητημα ειναι ειτε να συνηθισεις/αποδεχτεις την κατασταση στο βαθμο που να μη σε επηρεάζει ψυχικά ειτε τροχιοδρομεις με τα καταλληλα μεσα και με υπομονη τη διαιδκασία που θα σε οδηγησει στο να ξεφυγεις και να πας εκει που θα θελες να εισαι.

[elli1]

ευχαριστώ Ιωάννη μου! Μόλις πριν έκλεισα ραντεβού με ψυχολόγο! Μου είπε η Δευτέρα η Πέμπτη θα με ειδοποιήση, ελπίζω να στέκομαι στα πόδια μου να πάω, ακόμη πλήρως δεν είμαι καλά, θα το παλέψω, με το ζόρι μαγειρέυω για τα παιδιά...κόλαση η κατάθλιψη