Οριακή μου αγάπη

[Reef]

....τι να πω παιδιά, τι να πω. Τσουνάμια θλίψης με δάκρυα και αναφυλητά, γυρίζω μέσα στο σπίτι στον πανικό και κάνω δουλειές να ξεχαστώ και με διαπερνά ένας αβάσταχτος πόνος. Μου περνάει σηκωνω το κεφάλι ψηλά , ξαναέρχεται, ακριβώς όπως τα κύματα της θάλασσας. Εκλεισα ραντεβού με μια Ψυχολόγο που την είχαμε επισκεφτεί πριν 2 περίπου χρόνια και την είχα συμπαθήσει περισσότερο από όλους όσους επισκεφτήκαμε , και άλλους ψυχολόγους και ψυχίατρους. Αυτήν την φορά βέβαια θα πάω μονάχος μου, κρίμα που δεν μπορεί να βρεθούμε σήμερα..

Στα παραπάνω κείμενα βρήκα πολλά πράγματα όμοια σαν να τα είχα γράψει εγώ και πραγματικά βιώνω το δίλλημα μέσα μου, όχι μόνο πόσο φταίω εγώ , πόσο φταίει εκείνη, όχι αν είναι "οριακή" ή αν είμαι εγώ "οριακός" , δεν ξέρω... Εχω διαβάσει τόσα πράγματα από τότε για την καταθλιψη, για την προσωπικότητα, για τις εμμονές, ....για την ανημπορια. Μπορεί να έχω εγώ πρώτος το πρόβλημα, μπορει η οριακή της γραμμή να καθρεπτίζεται μέσα από την δική μου πρώτα από όλα. Μπορεί να εχω κάποιου είδους διαταραχή στο συναίσθημα γιατί ουτε βίαιος είμαι, ουτε αθυρόστομος, ουτε κυνικός, αλλά ναι ώρες ώρες με πνίγει το δίκιο και το φώναξα αρκετές φορές όταν η καλή μου με έστηνε στο τοίχο, σαν κρατώντας με από το λαιμό.

Κι όμως, ....σας το γράφω και τα μάτια μου είναι κόκκινα και υγρά. Νιώθω αγάπη, για εκείνη, για τα σκυλάκια μας που περιμένουν τώρα στα πόδια μου για να τα ταϊσω , για εσάς , για όλους ...ναι για όλους εύχομαι αγάπη και ας ειναι να πάρω όσο βάρος ακόμα απομένει....

Τι να πω, ..ενα ευχαριστώ που υπάρχει αυτο το κουτί να γράψω πέντε γραμές και να φαντάζομαι οτι κάποιος τις διαβάζει και να νιώθω αυτήν την διεμπλοκή κατανόησης από εσάς , τους αναγνώστες. Σας ευχαριστώ.

[kerasi]

Για την ωρα αστην να κανει ο,τι θελει. Μη της λες τιποτα. Ας παει με τον αλλον να δουμε τι θα γινει. Να στο πω κι αλλιως, θα ηθελες να ναι με σενα πιεστικα? δε νομιζω. Προσπαθησε να ηρεμησεις.

[Reef]

Ναι Kerasi έχεις απολυτο δίκιο , παρόλα αυτά δεν της το έκρυψα πως νιώθω. Δεν υπηρχε ποτέ περίπτωση να της πω ΤΙ θα κάνει ίσα ίσα με όσα είχα στη διαθεση μου την στηριξα στις επιθυμίες της.

Οχι δεν θα ήθελα να την εγκλωβίσω , βέβαια δεν θα ήθελα και να την αφήσω τελείως ανεπηρέαστη. Αλλα να την κρατήσω με το ζόρι ποτέ.

Μια κραυγή μονο βγαίνει απο μέσα μου, "που πας"; "Εδώ ειναι το σπίτι μας, τα ζωάκια μας , η ζωή μας". Που πάς;....

Ευχαριστώ Kerasi , σε ευχαριστώ.

[deleted-member141015]

Reef κι εγώ νομίζω ότι θα ήταν καλό να την αφήσεις να πάρει το δρόμο της και να μην την εγκλωβίζεις. Καταλαβαίνω πως σου είναι δύσκολο, ειδικά αφού έχεις την τάση να αφήνεσαι σε ανεξέλεγκτους συναισθηματισμούς και φαίνεται να προσδιορίζεσαι μέσα από αυτή τη σχέση. Όμως οι υγιείς καταστάσεις δεν συντηρούνται με 'δράματα'. Άστην ανεπηρέαστη.

[Reef]

...αν μπορούσα να κρύψω τα συναισθηματά μου, να τα κρατήσω μέσα μου και να μην της μιλήσω για το πως νιώθω για τις πραξεις της θα το έκανα. Συμφωνω πως είναι ένας στρατηγικός ελιγμός και να αφήσω τον χρόνο να κάνει την δουλειά του. Αλλά είναι πάνω από τις δυνάμεις μου να μην εκφραστώ , να μην της πω πως νιώθω. Ζουμε μαζί 5 χρόνια κοντα, περάσαμε πολλές καταστάσεις, απιστευτες. Μπηκα μέσα στην ψυχή της , στο μυαλό της, έζησα και ζω καθημερινά τους πονους της, τις αγωνίες της. Ο μισός μου εαυτός έχει αντιγράψει τον δικό της, και μαζί έγινα και είμαι ένα.

Δεν μπορώ να μην πονώ, δεν γίνεται να μην γίνομαι δραματτικός. Δεν είναι ο αυτοσκοπός μου είναι κάτι που το ζω έντονα.


Στο μεταξύ έχει κλήσει τα τηλέφωνα και δεν έχει αφήσει σημεία ζωής. Βέβαια εγώ γνωρίζω , όχι από την ίδια, οτι θα γυρήσει σήμερα μιας και τα εισητηριά της που βρήκα αποκομα, αναγράφουν ημερομινία επιστροφής. Δεν έχει επικοινωνήσει με κανέναν απο εδώ. Θεωρητικά θα μπορούσαμε να υποθέσουμε οτι έχει εξαφανιστεί μιας και έχουν περάσει τρεις μέρες τώρα χωρίς σημεία ζωής. Αν δεν γνώριζα , και όχι απο την ίδια, που έχει πάει, ποιον θα δει, και που θα μείνει (στο περίπου), σίγουρα θα είχα πάει στην αστυνομία να δηλώσω εξαφάνιση ή κάτι τέτοιο...

Σήμερα την περιμένω να έρθει, μάλλον... ετοιμάζω το σπίτι μας, θα κάνω ψωνια, θα ετοιμάσω κάποιο φαγητό. Δεν θέλω να κάνω σκηνές , δεν θέλω να κάνω ανάκριση που πηγε , τι έκανε, ..αν και ξέρω, δεν είμαι σίγουρος τι θα μπορούσα να της πω. Μέσα μου νιώθω πως θέλω να παλέψω, πως δεν έχω άλλη επιλογή.

Αν φυσικά έρθει σήμερα....

[Remedy]

αφου εισαι βεβαιος οτι ειναι καπου με την θεληση της, δεν μπορεις να κανεις κατι. προσπαθησε να ηρεμησεις και να ψαξεις κι εσυ για κατι αλλο..

[Reef]

..ενοχες, θυμός, κατανόηση, εγωισμός, στεναχωρία για πολλά πράγματα μαζί. Είναι βέβαια και στιγμές πιο ισορροπημένες, είναι και στιγμες απάθειας. Εχω αρχήσει να πιστεύω οτι έχω οριακές τάσεις, αφού στην ιδέα οτι μένω μόνος μου νιώθω βαθιά θλίψη.

Μου λείπει όμως, μου λείπει. Την κυριακή επισκέφτηκα τους γονείς της, μόνος μου δεν θα την πάλευα και άλλους φίλους εδώ που είμαι δεν έχω. Με τον πατέρα της δεν υπάρχει ιδιαίτερη επικοινωνία, είναι κλειστός άνθρωπος έως και πέρα βρέχει, με την μάνα της τα λέμε σαν φίλοι αλλά και αυτή έχει τόσα πολλά στους ώμους της να σηκώσει. Είναι και εκείνη μέσα στο άγχος όχι μόνο για την κόρη της, και για άλλα πολλά πράγματα - πρέπει να κουμαντάρει το σπιτι της, τον δικο της πατέρα, τον άντρα της...και έχει κουραστει η γυναίκα.

Οταν καθίσαμε στο τραπέζι για να φάμε, ξαφνικά συνειδηοτποιησα οτι η Ζ. δεν ήταν διπλα μου , όπως συνηθίζαμε να τρώμε στις οικογενεικές συγκεντρώσεις. Εκεινη την στιγμή δεν ήταν δυνατόν να κρατηθώ και σιωπηλά δάκρυα έτρεχαν μέσα στο πιάτο μου αφου έσκυβα για να μην με δουν.. Σηκώθηκα ήρεμα ζήτησα συγνώμη και πηγα έξω.. Η Π. (η μάνα της) ήρθε και απλά με ακουμπησε στον ώμο, δεν είπαμε τίποτα. Την ευχαριστώ..

Το αίσθημα της απώλειας, της απουσίας και ξεροντας που ειναι και γιατί.. Εχω συνδέσει την ζωή μου με εκείνης, αδελφή ψυχή, στις ιδέες , στις επιθυμίες , σε κοσμοθεωρίες. Κάποιος φίλος είπε πιο πάνω οτι με προσδιορίζει. Ναι , όχι όμως μόνο εκείνη, αλλά αυτό που έχω προσπαθήσει για αυτη την οικογένεια για αυτο το σπίτι. Για το ονειρό μου.

[Remedy]

....

Το αίσθημα της απώλειας, της απουσίας και ξεροντας που ειναι και γιατί.. Εχω συνδέσει την ζωή μου με εκείνης, αδελφή ψυχή, στις ιδέες , στις επιθυμίες , σε κοσμοθεωρίες. Κάποιος φίλος είπε πιο πάνω οτι με προσδιορίζει. Ναι , όχι όμως μόνο εκείνη, αλλά αυτό που έχω προσπαθήσει για αυτη την οικογένεια για αυτο το σπίτι. Για το ονειρό μου.

πρεπει να εστιασεις σε κοινα ονειρα. δεν εχει νοημα να κανεις ονειρα για λογαριασμο καποιου αποντα. το να προσεταιριζεσαι την οικογενεια της για να την νοιωθεις κοντα σου, μονο κακο σου κανει. σκαβεις την πληγη περισσοτερο. αποστασιοποιησου απο το περιβαλλον της και προσπαθησε να ηρεμησεις. να περασουν μερικες μερες ωστε να καταλαβεις αν ειναι οριστικη η αποφαση της.
και πηγαινε να δεις τον ψυχολογο που ελεγες, στην αρχη. θα σου κανει καλο να τα συζητησεις μαζι του.

[Reef]

Ευχαριστώ ρε παιδιά, απο τα βάθυ της ψυχής μου.

Θα θελα να γράψω τόσα πολλά πράγματα, να περιγράψω θα θελα τον πονο που ένιωσε αυτος ο άνθρωπος και που προσπαθουσα να τον πάρω όλο πάνω μου, όχι πάντα με επιτυχία. Φοβόταν μηπως την αφήσω ποτέ...της έλεγα "δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση βρε χαζή, μην στεναχωριέσαι, μην ανυσηχείς. Εδω μαζί με τα ζωάκια μας θα είμαστε..." , "δεν θέλω άλλο να ζω..." ελεγε και καθόταν στο παράθυρο κοιτούσε έξω με πόνο ψυχης. Εμαθα με τον καιρό να είμαι πιο σιωπηλός όταν ένιωθε ετσι, να μην μιλώ πολυ, απλά να ειμαι εκεί , διπλα της...

[mnlg]

Ευχαριστώ ρε παιδιά, απο τα βάθυ της ψυχής μου.

Θα θελα να γράψω τόσα πολλά πράγματα, να περιγράψω θα θελα τον πονο που ένιωσε αυτος ο άνθρωπος και που προσπαθουσα να τον πάρω όλο πάνω μου, όχι πάντα με επιτυχία. Φοβόταν μηπως την αφήσω ποτέ...της έλεγα "δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση βρε χαζή, μην στεναχωριέσαι, μην ανυσηχείς. Εδω μαζί με τα ζωάκια μας θα είμαστε..." , "δεν θέλω άλλο να ζω..." ελεγε και καθόταν στο παράθυρο κοιτούσε έξω με πόνο ψυχης. Εμαθα με τον καιρό να είμαι πιο σιωπηλός όταν ένιωθε ετσι, να μην μιλώ πολυ, απλά να ειμαι εκεί , διπλα της...

Να την στειλεις στο δι@ολο γιατι πιο παρτακιας απ αυτη πεθαινεις!!!

Απαραδεκτη η συμπεριφορα της!Οι ανθρωποι συζητανε κ τα βαζουν κατω!

Μην της ξαναμιλησεις,η γκομενα δεν εξεταζω απο τι πασχει κ απο τι οχι αλλα το σιγουρο ειναι οτι ΔΕΝ ξερει να φερεται!!
Δεν ξερει τα στοιχειωδη της σωστης συμπεριφορας!

Αν σε ενδιαφερουν στη ζωη σου τετοιοι ανθρωποι περαστικα,γενικα κ ειδικα!

[Reef]

..θα σταθώ λίγο στο τελευταίο, ίσως απο κατι να πάσχω εγώ. Ισως υπάρχει ένας βαθύτερος λόγος που επιλέγω την θλίψη της ή που με έλκει η μελαγχολία της , ο πόνος της.

Ευχαριστώ που με διαβάζετε, απλά ένιωσα την υποχρέωση να ενημερώσω το θρεντ για τον κόπο στον οποίο μπηκατε όσοι μπηκατε να ακολουθησετε το νήμα.

Καταρχάς επισκέφτηκα την Ψυχολόγο όπως είχα κανονήσει και μιλήσαμε έξω απο τα δόντια. Σε γενικές γραμμές ηταν μια συνάντηση χωρίς έντονη συναισθηματική φόρτιση απο μέρους μου γιατί το μεγαλύτερο κύμα αυτου του πένθους που βίωσα μάλλον είχε ήδη έρθει και είχε περάσει. Ωστόσο μου εκάνε καλό γιατί πρώτα από όλα έμεινα συνεπης στο προγραμμα που μόνος μου αποφάσισα να ακολουθήσω για να αντιμετωπίσω τον βαρύ πόνο που βιώσα αυτές ,τις μέρες. Προς το παρόν έχω ηρεμήσει , ωστόσο όπως είπα και πριν τα κύματα αυτά εξακολουθούν να έρχονται σε πιο ήπια μορφή.

Η Ζ. γύρησε την δευτέρα που μας πέρασε όπως ήταν αναμενόμενο απο το εισητήριο επιστροφής που είχα βρει. Αποφάσισα να ΜΗΝ μιλήσω καθόλου για την τελευταία της συμπεριφορά και κίνηση , να μην ρωτήσω ΤΙΠΟΤΑ. Πραγματικά ένιωσα κάτι μεταξύ απαξίωσης και ίσως ματαιότητας να σκαλίσω ένας γεγονός το όποιο ήδη γνώριζα οτι λαμβάνει χώρα. Δεν υποτιμησα ουτε για μια στιγμή τα συναισθηματά μου, ήξερα και ξέρω πως ο πονος αυτος θα ξαναέρθει και αποφάσισα απλά να τον παρατηρώ καθως με διαπερνά χωρίς να μπορώ να τον σταματήσω. Απλά κοιτάζοντας στα μάτια..."καλως ήρθες πονε", δεν έχω να σου πω κάτι, κάτσε όσο νομίζεις....

Οπως και να χει , ήρθε η Ζ. λοιπον (δεν είναι το πραγματικο πρώτο γράμμα του ονοματος..). Το ίδιο βράδυ, χωρις να επισέλθω σε λεπτομέριες, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ξέσπασε σε κλάματα αγκαλιάζοντας τα σκυλάκια μας. Προσωπικά έκατσα διπλα και της είπα, δεν θέλω να πεις τιποτα αλλά προσεξέ με....δεν θέλω να φοβάσε, δεν θέλω να ανησυχείς, γιατί οτι άσχημο ή κακό έρθει δεν θα είσαι μόνη σου...

Αποφάσια λοιποιν σε οτι αφορά εμένα, να δώσω μια παράταση μέσα μου. Αποφάσια οτι ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ να αποφασίσω. Η ψυχολόγος μου πρότεινε ένα βιβλιο να διαβάσω σχετικά με την φιλοσοφία του έρωτα, της αγάπης. Μαζι με άλλες προσωπικές ενέργεις σχετικά με το επαγγελμα μου (διανύω μια κρίσιμη περίοδο ριζικών αλλαγών , προσθετο πρόβλημα και αυτο...) το παλεύω να κρατήσω ισορροπίες. Δεν είναι εύκολο, άλλωτε δεν είναι ΚΑΘΟΛΟΥ εύκολο.

Αν ο πόνος και η απελπισία με επισκέπτεται ας ειναι..δεν μπορώ να τα σταματήσω. Ας κάτσουν και αν δεν αντέχω, και αν δεν την παλεύω ευτυχως και εκτός απο κανα άνθρωπο να μιλήσω , έχω και αυτο το κουτι σε αυτο το βήμα. Εχω και εσάς που διαθέτεται τον χρόνο σας να διαβάσετε 5 γραμμές. Σας νιωθω , σας συναισθάνομαι και σας ευχαριστώ μέσα απο τα βάθυ της ψυχής μου.

Ισως τα ξαναπουμε...Σας ευχαριστώ.

[mnlg]

Ενα πραγμα θα σου πω!

Οταν εγω χωρισα την επομενη μερα ειχα παει σε ενα φιλο μου που αν κ εγω ειαι 30 κ αυτος στα διπλα μου χρονια μπορω να τον αποκαλω φιλο μου κ αρκετα σημαντικα ζητηματα στη ζωη μου τα εχω συζητησει μαζι του.

Του ειπα λοιπον ολη την ιστορια κ μου ειπε διαφορα,θα σταθω ομως σε μια φραση του,μου ειχε πει "αν ξαναμπλεξεις μ αυτη την κοπελα θα μου ξανα ερθεις εδω στην ιδια κατασταση" ,εννοουσε πως θα ξαναπερνουσα τα ιδια με χωρισμους κ τετοια

Φοβαμαι πως θα τα ξαναπουμε μαζι σου γιαυτο το θεμα,εμεις εδω θα ειμαστε....

[Reef]

mnlg έχεις απόλυτο δίκιο και σε ευχαριστώ που το επισημαίνεις. Αυτός ο φόβος υπάρχει και σε μένα...δεν θα ήθελα να πω και άλλα που σκέφτομαι γιατι πραγματικά θα σας παρασύρω στο αδιέξοδο που βιώνω και επειδή σε τέτοιες περιπτώσεις λογικές λύσεις δεν υπάρχουν καθώς υπερσχύουν τα συναισθήματα, θα ταλαιπωρηθείτε με τις αντιφάσεις μου και την πάλη που ασκείται μέσα μου.

Διαβάζοντας όμως το μυνημά σου νιώθω την κατανοησή σου. Μεγάλη υπόθεση , να 'σαι καλά.

[Μέτριος]

Δεν πιστεύω παιδιά - το λέω κι εδώ το ίδιο που είπα και σε άλλο νήμα - ότι ο οριακός είναι που σου προκαλεί τις καταστάσεις. Μόνος σου τις παθαίνεις και αφού δεν τις άλλαξες μάλλον τις ήθελες. Είναι πολύ απλοϊκό αλλά μέχρι να γίνει αυτό το απλοϊκό που λέω έχει προηγηθεί γνωριμία και κίνηση.
Σε αυτά περιέχεται η γοητεία που δέχτηκες. Καλό θα ήταν να βλέπαμε τι είναι αυτό που σε γοήτεψε και αγάπησες τόσο έναν οριακό. Αν είναι ασαφές, μυστήριο και διάχυτο τότε κάτι συμβαίνει και με το μέρος της ψυχής σου που θέλησες να το ωριμάσεις μαζί του. Κάτι που ήθελες να περπατήσετε μαζί. Το ότι έφτασες σε σημεία ανασφάλειας και το προσάπτεις αυτό στον οριακό, σημαίνει ότι είχες την άγραφη απαίτηση να σου παρέχει ασφάλεια. μα δεν είχε ποτέ ο ίδιος. και ίσως και να μην τη ζητά και ποτέ. Έκανες λάθος να πίστεψες ότι θα γίνεις το ίδιο ανεκτικός στη ανασφάλεια όπως ο οριακός.
Είναι σαν να θες να ξεπεράσεις το σοκ από τον ακρωτηριασμό που έπαθες και πως και τα φτιάχνεις με έναν ανάπηρο γιατί έχει πείρα.

[mnlg]

Μετριε εισαι οριακος?