Οριακή μου αγάπη

[petougakos]

δεν ξέρω αν ταιριάζει στο θέμα αυτό που θα πω αλλά κ εγώ την πατησα έπεσα σε ερωτικη απογοήτευση κ εμφανισα κατάθλιψη καθώς κλειστηκα στον εαυτό μ δεν είχα όρεξη για τπτ κτλ.τώρα είμαι σε μια σχέση 1.5χρονο που η κοπέλα με αγαπάει κ με στηρίζει αλλά εγώ εμπλεξα με τους κανόνες τα πρεπει κ τώρα είμαι σε μια φαση που θέλω να ερωτευτω αυτον τον ανθρωπο πάρει φωτιά όλο αυτό..είναι η τιμωρία μ στο οτι δεν ήμουν ο εαυτός κ έβαλα αυτά τα πρεπει κ τους κανόνες ? ??

[Deleted-member-220416]

Τα άτομα αυτά ποτέ δεν θα ξεκινήσουν μια σχέση εάν πρώτα δεν βεβαιωθούν ότι η "άλλη πλευρά" θα τους ερωτευτεί. Δεν ρισκάρουν με τέτοια διότι ο φόβος της εγκατάλειψης είναι τεράστιος. Στην αρχή εξιδανικεύουν τον άλλο σε απίστευτο βαθμό. Πχ "έναν άνθρωπο σαν εσένα περίμενα σε όλη μου την ζωή", "σε θαυμάζω, σε καμαρώνω", " κανείς δεν με έχει πηδήξει καλύτερα ποτέ πριν", "είσαι ο πιο σημαντικός που πέρασε από την ζωή μου", "σε κανέναν άλλο δεν έχω ανοιχτεί όσο μαζί σου" και άλλα παρόμοια. Τότε είναι και η στιγμή που σου "πασάρουν" γλυκά -γλυκά το προσωπικό τους δράμα φορτώνοντας έτσι ανεπαίσθητα το βάρος της ύπαρξής τους στους ώμους σου. Αυτό το "πασάρισμα" καλύπτει κυρίως δύο ανάγκες 1. την ολοκλήρωση της εξιδανίκευσης 2. την μεταβίβαση της ευθύνης και την μείωση της ενοχικότητας όταν θα συμβεί η εγκατάλειψη που είναι δεδομένη (το ήξερες ή σου είχα πει από την αρχή ποια είμαι) τίποτα δεν είναι τυχαίο και όλα γίνονται ασυνείδητα. Η ευθύνη τώρα είναι επάνω σου χωρίς να το ξέρεις. Αλλά εσύ νοιώθει ήδη Θεός, εκεί θα κωλώσεις? Εξάλλου το κορίτσι σε αγαπάει τι έχεις να φοβηθείς? Η δύναμη της αγάπης είναι τεράστια. Θα είσαι εκεί γι'αυτήν και το εννοείς.
Μόλις αισθανθούν κάποια αλλαγή συμπεριφοράς "ύποπτη" προτιμούν να φύγουν πρώτοι. Το κάθε τι που δεν τους αρέσει ή μάλλον που τους ξυπνάει τον τεράστιο φόβο που κρύβουν μέσα τους, είναι λόγος εγκατάλειψης. Πως όμως να παρατήσεις χωρίς ουσιαστικό λόγο, έναν άνθρωπο που τον έχεις θεοποιήσει πριν χωρίς ενοχές;- Διότι συνήθως είναι και τρομερά ενοχικοί.- Είναι απλό. Ενοχοποιείς τον άλλον. Όλο και κάποιος λόγος θα υπάρχει. Κανείς δεν είναι τέλειος εξάλλου. Το κάθε τι χρησιμοποιείται, ούτε καρφίτσα πέφτει κάτω, η κάθε φράση, η κάθε χειρονομία, όλα περνούν από επεξεργασία. Αρχίζεις και νοιώθεις ότι κάτι δεν πάει καλά αλλά δυσκολεύεσαι να αντιδράσεις. Την μία νοιώθεις βασιλιάς, την άλλη ζητιάνος. Αυτή η εναλλαγή σε σκοτώνει. Προσπαθείς να καταλάβεις, να βάλεις την λογική σου σε λειτουργία, να κατανοήσεις. Μάταιο. Αρχίζεις και αντιδράς. Έχεις θυμό μέσα σου που δεν εκφράζεται γιατί φοβάσαι την αντίδραση της και τον καταπνίγεις. Το νοιώθεις ότι θα σε παρατήσει για λιγότερο σημαντικούς λόγους, που να θυμώσεις κιόλας. Εάν δεν έχεις τα κότσια να φύγεις θα αρχίσεις να αντιδράς μέσο του παράπονου και της γκρίνιας, διότι είναι η μόνη ισχύς που σου έχει απομείνει μέσο της αδυναμίας σου. Θέλεις να νοιώσεις πάλι βασιλιάς. Θα έδινες τα πάντα γι'αυτό. Οι ρόλοι πλέον έχουν αντιστραφεί. Έχεις αρχίσει να κάνεις λάθη πάνω στην συναισθηματική σου σύγχυση και αυτό είναι κάτι που θα πληρώσεις ακριβά! Το τέλος θα σε βρει να κλαις μπροστά σε μια ταφόπλακα η οποία πάνω της θα γράφει το όνομα του ενόχου, του φονιά αυτής της σχέσης. Το δικό σου όνομα. Θα είσαι απαρηγόρητος για το έγκλημα που διέπραξες. Ωστόσο επρόκειτο για αυτοκτονία

Τι έγραψες ρε φίλε?Τι έγραψες???ΤΙ ΕΓΡΑΨΕΣΣΣΣΣΣΣ???????Αλήθεια εκτιμώ όλα τα παιδιά εδώ μέσα και την βοήθεια που προσφέρει ο ένας στον αλλο,αλλά πραγματικά είναι η πρώτη φορά μου δακρύζω διαβάζοντας κάτι και δεν έχει να κάνει έρωτα ή απώλεια ανθρωπου.Είναι η πρώτη φορά που διαβάζω κάτι και δακρύζω από χαρά γιατί ποτέ δεν πίστευα ότι αυτά τα πράγματα ισχύουν στο 100% με άλλους....Ειλικρινα σε ευχαριστώ πολύ γι αυτό που διάβασα!!!Δε μπορώ να πω κατι άλλο αν κι εχω πολλές ερωτήσεις και σίγουρα θα τις κάνω....Αλλά αυτή τη στιγμή νιώθω ότι διαβάζω τα τελευταία 4 χρόνια της ζωής μου.....Σε ευχαριστω και παλι....!!!Σε λίγο θα κανω τις ερωτήσεις :) Τωρα δεν μπορω....

[ksefyga]

Καλώς σας βρήκα παιδιά. Προσπαθώντας να διώξω απο πάνω μου ένα τεράστιο βάρος που νιώθω, είπα να γράψω στο forum μήπως και κάποιος μπορει να με βοηθήσει. Η κοπέλα που θέλω έχει οριακή διαταραχή. Έχοντας περάσει απο όλα τα στάδια, εξειδανίκευση δική μου, απελπισμένες προσπάθειες να της αποδείξω τον έρωτα μου, τον οποίο δεν δεχόταν κ μου έλεγε οτι την κοροιδεύω, απόπειρες αυτοκτονίας, βρίσιμο επειδή έλεγε πως δεν της φερόμουν καλά, καμια δεκαριά αντίο, στιγμές απόλυτου έρωτα, λόγια τόσο ερωτικά που θαρρείς οτι τα γέννησε ο πιο ερωτικός ποιητής, και γενικά στιγμές απο το ένα άκρο στο άλλο, φτάσαμε στο σημείο να μου πεί οτι είναι ανίκανη να ερωτευτεί κάποιον κ θα με κάνει να νιώθω δυστυχία σε μια τέτοια σχέση. Πριν λίγες μέρες της είπα οτι θέλω όλα αυτά να τα παλέψουμε μαζί, μιας κ ήμουν σίγουρος οτι μπορώ να θυσιάσω πολλά πράγματα για να είναι εκείνη καλά. Δεν το δέχτηκε για ακόμη μια φορά και έτσι της είπα οτι την αγαπάω αλλα αν είναι να χλευάζει αυτά που νιώθω, δεν έχει νόημα να βρισκόμαστε πλέον. Απο τότε δεν έχουμε επικοινωνήσει, εγώ νιώθω χάλια, ίσως νιώθω και τύψεις και δεν ξέρω τι να κάνω, να προσπαθήσω για μια ακόμη φορά, ξέροντας οτι τώρα της το είπα εγώ το αντίο αλλα σίγουρα με την πρώτη ευκαιριά θα μου το πεί αυτή? να κάθομαι να πονάω μόνος μου που δεν την έχω? Ελεος. Είμαι σίγουρος οτι με θέλει πολύ αλλά έχει ένα κάρο πράγματα στο κεφάλι της. Αλλα εγώ τι άλλο να κάνω? Δεν πέρασαν ποτέ 24 ώρες που να ήμασταν καλά, κάτι στην διάρκεια της ημέρας θα στράβωνε. Ο ψυχολόγος φίλος μου, μου είπε να φύγω πριν είναι αργά για μένα, αλλα εγώ δεν την παλεύω μακρια της...

[λιλιουμ]

Τα άτομα αυτά ποτέ δεν θα ξεκινήσουν μια σχέση εάν πρώτα δεν βεβαιωθούν ότι η "άλλη πλευρά" θα τους ερωτευτεί. Δεν ρισκάρουν με τέτοια διότι ο φόβος της εγκατάλειψης είναι τεράστιος. Στην αρχή εξιδανικεύουν τον άλλο σε απίστευτο βαθμό. Πχ "έναν άνθρωπο σαν εσένα περίμενα σε όλη μου την ζωή", "σε θαυμάζω, σε καμαρώνω", " κανείς δεν με έχει πηδήξει καλύτερα ποτέ πριν", "είσαι ο πιο σημαντικός που πέρασε από την ζωή μου", "σε κανέναν άλλο δεν έχω ανοιχτεί όσο μαζί σου" και άλλα παρόμοια. Τότε είναι και η στιγμή που σου "πασάρουν" γλυκά -γλυκά το προσωπικό τους δράμα φορτώνοντας έτσι ανεπαίσθητα το βάρος της ύπαρξής τους στους ώμους σου. Αυτό το "πασάρισμα" καλύπτει κυρίως δύο ανάγκες 1. την ολοκλήρωση της εξιδανίκευσης 2. την μεταβίβαση της ευθύνης και την μείωση της ενοχικότητας όταν θα συμβεί η εγκατάλειψη που είναι δεδομένη (το ήξερες ή σου είχα πει από την αρχή ποια είμαι) τίποτα δεν είναι τυχαίο και όλα γίνονται ασυνείδητα. Η ευθύνη τώρα είναι επάνω σου χωρίς να το ξέρεις. Αλλά εσύ νοιώθει ήδη Θεός, εκεί θα κωλώσεις? Εξάλλου το κορίτσι σε αγαπάει τι έχεις να φοβηθείς? Η δύναμη της αγάπης είναι τεράστια. Θα είσαι εκεί γι'αυτήν και το εννοείς.
Μόλις αισθανθούν κάποια αλλαγή συμπεριφοράς "ύποπτη" προτιμούν να φύγουν πρώτοι. Το κάθε τι που δεν τους αρέσει ή μάλλον που τους ξυπνάει τον τεράστιο φόβο που κρύβουν μέσα τους, είναι λόγος εγκατάλειψης. Πως όμως να παρατήσεις χωρίς ουσιαστικό λόγο, έναν άνθρωπο που τον έχεις θεοποιήσει πριν χωρίς ενοχές;- Διότι συνήθως είναι και τρομερά ενοχικοί.- Είναι απλό. Ενοχοποιείς τον άλλον. Όλο και κάποιος λόγος θα υπάρχει. Κανείς δεν είναι τέλειος εξάλλου. Το κάθε τι χρησιμοποιείται, ούτε καρφίτσα πέφτει κάτω, η κάθε φράση, η κάθε χειρονομία, όλα περνούν από επεξεργασία. Αρχίζεις και νοιώθεις ότι κάτι δεν πάει καλά αλλά δυσκολεύεσαι να αντιδράσεις. Την μία νοιώθεις βασιλιάς, την άλλη ζητιάνος. Αυτή η εναλλαγή σε σκοτώνει. Προσπαθείς να καταλάβεις, να βάλεις την λογική σου σε λειτουργία, να κατανοήσεις. Μάταιο. Αρχίζεις και αντιδράς. Έχεις θυμό μέσα σου που δεν εκφράζεται γιατί φοβάσαι την αντίδραση της και τον καταπνίγεις. Το νοιώθεις ότι θα σε παρατήσει για λιγότερο σημαντικούς λόγους, που να θυμώσεις κιόλας. Εάν δεν έχεις τα κότσια να φύγεις θα αρχίσεις να αντιδράς μέσο του παράπονου και της γκρίνιας, διότι είναι η μόνη ισχύς που σου έχει απομείνει μέσο της αδυναμίας σου. Θέλεις να νοιώσεις πάλι βασιλιάς. Θα έδινες τα πάντα γι'αυτό. Οι ρόλοι πλέον έχουν αντιστραφεί. Έχεις αρχίσει να κάνεις λάθη πάνω στην συναισθηματική σου σύγχυση και αυτό είναι κάτι που θα πληρώσεις ακριβά! Το τέλος θα σε βρει να κλαις μπροστά σε μια ταφόπλακα η οποία πάνω της θα γράφει το όνομα του ενόχου, του φονιά αυτής της σχέσης. Το δικό σου όνομα. Θα είσαι απαρηγόρητος για το έγκλημα που διέπραξες. Ωστόσο επρόκειτο για αυτοκτονία

Τρομαζω με το ποσο με περιγραφουν αυτες οι δυο παραγραφοι. Μπορει να μην ειμαι οριακη με τη βουλα και με υπογραφη γιατρου, αλλα εχω πολλα οριακα στοιχεια.. Το τι πονος ειναι για το ιδιο το ατομο ολο αυτο, ουτε μπορειτε να το μυριστειτε, παντως. Δεν φερεται ετσι ενας ανθρωπος για την πλακα, ΠΟΝΑΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ. ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ.

Μεγαλωσα με μια διαταραχη προσωπικοτητας, ο μπαμπας μου ηταν ναρκισος με τη βουλα. Οι διαταραχες προσωπικοτητας δεν παλευονται με τπτ. Και νομιζω οτι γεννουν διαταραχες. ΑΝ δεν ηταν ετσι ο μπαμπας μου, ισως να μην ημουν κι εγω.. Αλλα περασμενα ξεχασμενα, τωρα τι κανουμε με τα κουσουρια που εχουμε. Παω να διορθωσω το ενα και πεταγονται πεντε. Σαν τη λερναια υδρα νιωθω. Δε με αντεχω εγω, δεν εχω την απαιτηση να με αντεξει αλλος ανθρωπος. Και αυτο οτι δεν θα μας αντεξει κανενας ανθρωπος, θα φυγει και θα ειμαστε μονοι, ειναι ο βαθυτερος υπαρξιακος φοβος του οριακου, που εχει διαστασεις μαυρης τρυπας. Φανταστειτε τι δυστυχια κρυβεται εκει μεσα.

Επισης εγω στενοχωριεμαι παρα πολυ οταν πληγωνω εναν ανθρωπο που αγαπω, δεν ξερω αν αυτο ειναι ενοχικοτητα οπως το ειπατε η αγαπη, αλλα πολλες φορες φευγω ή κανω τον αλλο να φυγει γιατι δεν αντεχω να τον βλεπω να καθεται να τον βασανιζω. Περα απο την αυτοεκπληρουμενη προφητεια οτι θα μας εγκαταλειψει ο αλλος, περα απο το φοβος μας μην αγκαταλαειφθουμε σπευδουμε να εγκαταλειψουμε πρωτοι, εγω τουλαχιστον εχω μεσα μου πολυ πολυ βαθεια εναν τεραστιο πονο οταν προκαλω εστω στεναχωρια σε καποιον. Και αυτο με κανει να μισω τον εαυτο μου. Το πραγμα που με στεναχωρει περισσοτερο απο οτιδηποτε αλλο στον κοσμο, ειναι να πληγωνω καποιον. Για αυτο το λογο εχω ευχηθει ακομα και να πεθανω για να παψω να στεναχωρω τον ανθρωπο μου, γιατι πολυ απλα η αλλαγη φαινεται πολλες φορες αδυνατη, οτι θα σταματησω δλδ με τη συμπεριφορα μου να προκαλω πονο.. Αλλα προσπαθω προσπαθω να αλλαζω...

Εγω προσωπικα εχω φτασει σε ενα σημειο που λεω η εγχειρηση πετυχε, ο ασθενης πεθανε. Αφου κοβω κοβω κεφαλια της Λερναιας Υδρας επιτυχημενα, ανακαλυπτω μετα οτι ειμαι πιο δυστυχισμενη και μονη απο ποτε. Και που αλλαξα λεω προς το καλυτερο, τι κερδισα? Τιποτα. Χειροτερα απο πριν.. Πως εξηγειται αυτο, υποτιθεται οταν διορθωνεσαι σου συμβαινουν καλυτερα πραγματα. Εμενα γατι μου συμβαινει το αντιθετο?

Και να η καταθλιψαρα. Βασικα ειναι πυροδοτημενη τωρα, και αυτη σας γραφει. Που επιστρεφονται αυτα τα δωρακια? Εγω δε θυμαμαι να τα παρηγγειλα. Θελω να στειλω πισω στον αποστολεα και την καταθλιψη και ολα τα οριακα μου. Δεν τα θελω αλλο.

[λιλιουμ]

Clinical experience and research show that adult children of narcissists have a difficult time putting their finger on what is wrong. Denial is rampant in the narcissistic family system. "The typical adult from a narcissistic family is filled with unacknowledged anger, feels like a hollow person, feels inadequate and defective, suffers from periodic anxiety and depression, and has no clue about how he or she got that way." It is common for adult children of narcissists to enter treatment with emotional symptoms or relationship issues, but simultaneously display a lack of awareness of the deeper etiology or cause. The narcissistic family hides profound pain.

In a nutshell, the narcissistic family operates according to an unspoken set of rules. Children learn to live with those rules, but they never stop being confused and pained by them, for these rules block children's emotional access to their parents. They are basically invisible - not heard, seen or nurtured. Tragically, conversely, this set of rules allows the parents to have no boundaries with the children and to use and abuse them as they see fit. Sounds awful, doesn't it?

Secrets:
The family secret is that the parents are not meeting the children's emotional needs or they are abusive in some way. This is the norm in the narcissistic family. The message to the children: "Don't tell the outside world...pretend everything is fine."
Image:
The narcissistic family is all about image. The message is: we are bigger, better, have no problems, and we must put on the face of perfection. Children get the messages: "What would the neighbors think?" "What would the relatives think?" What would our friends think?" These are common fears in the family. "Always put a smile on that pretty little face."
Negative Messages:
Children are given spoken and unspoken messages that get internalized. Those messages typically are: "You're not good enough." "You don't measure up." "You are valued for what you do rather than for who youare."
Lack of Parental Hierarchy:
In healthy families there is a strong parental hierarchy where the parents are in charge and shining love, light, guidance, and direction down to the children. In narcissistic families the hierarchy is non-existent. The children are there to serve parental needs.
Lack of Emotional Tune-In:
Narcissistic parents lack the ability to emotionally tune in to their kids. They cannot feel and show empathy or unconditional love. They are typically critical and judgmental.
Lack of Effective Communication:
The most common type of communication in narcissistic families is through triangulation. This is where information is told through one party about another in hopes it will get back to the other party. Information is not direct. Family members talk about each other to other members of the family, but don't confront the individuals directly. Alas, causing the creation of passive-aggressive behavior, tension, and mistrust among family members. When communication is direct, it is often in the form of anger or rage.
Unclear Boundaries:
There are few boundaries in the narcissistic family. Children's feelings are not considered important. Diaries are read, physical boundaries not kept, and emotional boundaries not respected. The right to privacy is not typically a part of the family history.
One Parent Narcissistic, The Other Orbits:
If one parent is narcissistic, it is common for the other parent to have to revolve around the narcissist to keep the marriage intact. Many times the other parent has redeeming qualities to give to the children, but is tied up meeting the needs of the narcissistic spouse. This often leaves the children's needs unmet. Who is there for them?
Siblings Are Not Encouraged To Be Close:
In healthy families, we encourage our children to be loving and close to each other. In narcissistic families, children are pitted against each other and taught competition. There is a constant comparison of who is doing better and who is not. Some children are favored or seen as the golden child and others become the scape-goat for the parents projected negative feelings. Siblings in narcissistic families rarely grow up feeling emotionally connected to each other.
Feelings:
Feelings are denied and not discussed. Children are not taught to embrace their emotions and process them in realistic ways. They are taught to stuff, repress, and are told their feelings don't matter. Narcissistic parents are typically not in touch with their own feelings and therefore project them onto others. This causes a lack of accountability and honesty...not to mention other psychological disorders. If we don't process feelings, they do leak out in other unhealthy ways.
Not Good Enough Messages:
These messages come across loud and clear in the narcissistic family. Some parents actually speak this message in various ways and others just model it to the children. Even with arrogant and boastful behavior, under the veneer of a narcissist is a self-loathing psyche that gets passed to the child.
The Dysfunction Can Be Obvious or Covert:
In narcissist families, the dynamics can be seen or disguised. The dysfunction displayed in violent and abusive homes is usually obvious. Emotional and psychological abuse, as well as neglectful parenting, is often hidden. Where the drama is not displayed as openly to the outside world, it is just as or more damaging to the children.
In reviewing the above dynamics one can see how this kind of family can stink and look pretty at the same time.

πηγη:http://www.psychologytoday.com/blog/the-legacy-distorted-love/201105/the-narcissistic-family-portrait

το ηξερα, αλλα και με αυτες τις ομοιοτητες τρομαξα

[Odette]

Τελευταία, μεταξύ άλλων, ψάχνω πολύ σχετικά με το Borderline Personality Disorder.
Είχα υποψίες πως ένας σημαντικός άνθρωπος για εμένα έχει αυτήν τη διαταραχή, αλλά ψάχνοντας, άρχισα να υποψιάζομαι πως οι περιγραφές και κάποια από τα χαρακτηριστικά που διαβάζω μού ταιριάζουν.
Ο σύμβουλος με τον οποίο μιλούσα για 3-4 μήνες με διαβεβαίωσε ότι δεν βλέπει κάτι τέτοιο, παρ' όλ' αυτά παραμένω καχύποπτη.

Ίσως το παρακάτω Pinterest board να σας φανεί διαφωτιστικό. Είναι περιγραφές από άτομα που έχουν αυτήν τη διαταραχή.

http://www.pinterest.com/pin/290130400965839004/

http://www.pinterest.com/analanda399...polar-2why-me/

:-)

[IVAN]

''Τα άτομα αυτά ποτέ δεν θα ξεκινήσουν μια σχέση εάν πρώτα δεν βεβαιωθούν ότι η "άλλη πλευρά" θα τους ερωτευτεί. Δεν ρισκάρουν με τέτοια διότι ο φόβος της εγκατάλειψης είναι τεράστιος. Στην αρχή εξιδανικεύουν τον άλλο σε απίστευτο βαθμό. Πχ "έναν άνθρωπο σαν εσένα περίμενα σε όλη μου την ζωή", "σε θαυμάζω, σε καμαρώνω", " κανείς δεν με έχει πηδήξει καλύτερα ποτέ πριν", "είσαι ο πιο σημαντικός που πέρασε από την ζωή μου", "σε κανέναν άλλο δεν έχω ανοιχτεί όσο μαζί σου" και άλλα παρόμοια.''
Αν ένα τέτοιο άτομο αφού σε έχει παρατήσει .. νιώθεις ότι προχωράει στη ζωή του και παρόλο που εσένα, σε έχει διαλύσει, σε διαλύει κάθε μέρα, σου ζητά και πάλι επιβεβαίωση κατά κάποιον τρόπο... τι κάνεις;;;.. την προσφέρεις απλόχερα σε ''φιλικό'' επίπεδο, κόβεις κάθε επαφή ή νιώθεις πάλι ''Βασιλιάς'' ;;;
Θα μ' ενδιέφερε πάρα πολύ η γνώμη όποιου μέλους θα μπει στον κόπο να απαντήσει... Ευχαριστώ πολύ.

[aeolus74]

''
Αν ένα τέτοιο άτομο αφού σε έχει παρατήσει .. νιώθεις ότι προχωράει στη ζωή του και παρόλο που εσένα, σε έχει διαλύσει, σε διαλύει κάθε μέρα, σου ζητά και πάλι επιβεβαίωση κατά κάποιον τρόπο... τι κάνεις;;;.. την προσφέρεις απλόχερα σε ''φιλικό'' επίπεδο, κόβεις κάθε επαφή ή νιώθεις πάλι ''Βασιλιάς'' ;;;
Θα μ' ενδιέφερε πάρα πολύ η γνώμη όποιου μέλους θα μπει στον κόπο να απαντήσει... Ευχαριστώ πολύ.

Γιατί να εξακολουθεί κάποιος να είναι σε επαφή μέ ένα άτομο που τον βλάπτει? Στις περιπτώσεις αυτές προσωπικά θα ήθελα να μπορώ να εφαρμόζω την άποψη του Μπουκαϊ η οποία λέει ότι: "...εάν τεθεί το δίλημα εσύ ή εγώ επιλέγω εγώ".

[marian_m]

Γιατί να εξακολουθεί κάποιος να είναι σε επαφή μέ ένα άτομο που τον βλάπτει? Στις περιπτώσεις αυτές προσωπικά θα ήθελα να μπορώ να εφαρμόζω την άποψη του Μπουκαϊ η οποία λέει ότι: "...εάν τεθεί το δίλημα εσύ ή εγώ επιλέγω εγώ".

Αυτό το εφαρμόζεις πολύ άνετα, όταν έχεις πλέον λύσει τα θέματα που σε κράτησαν κοντά σε έναν άνθρωπο που σε βλάπτει.
Αν όχι, θα έρχεσαι με τον έναν ή άλλον τρόπο συνεχώς σε επαφή με τα θέματα που δεν έχεις λύσει.
Δυστυχώς, η διαύγεια να το αντιληφθείς όλο αυτό, δηλαδή για ποιο λόγο είχες την τάση να εμπλέκεσαι σε "προβληματικές" σχέσεις (και δεν μιλάω μόνο για ερωτικές) έρχεται συνήθως όταν έχεις λύσει το πρόβλημα και έχεις προχωρήσει παραπέρα.
Για κάποιους συμβαίνει πολύ γρήγορα, για κάποιους άλλους δεν συμβαίνει ποτέ.
Κάτι που διάβασα πρόσφατα και βρίσκω ότι πρόκειται για μεγάλη αλήθεια, ότι δεν υπάρχει περίπτωση να δημιουργήσουμε και να διατηρήσουμε σχέσεις με άτομα που είναι συναισθηματικά πιο ώριμα από εμάς.
Άρα, οι σχέσεις μας, κατά έναν τρόπο φανερώνουν, πού βρισκόμαστε συναισθηματικά τη δεδομένη στιγμή.

[Delmem2802a]

δεν διαβασα ολα τα παραπανω σχολία...εγω απο την μερια μου θα πω πως ημουν ακποτε στην αναποδη θεση ,δηλαδη ημουν εγω αυτη π εβγζα το λαδι κ φερομουν απαισια σε εναν ανθρωπο ο οποιος εδινε τα παντα για μενα κ ανεχοταν οχι με ευκολια ή παθητικοτητα αυτα π τ κανα αλλα τα δεχοταν,ισως καποιοι τον εχουν ονομασει ως ανθρωπο χωρις αυτοσεβασμο η αυτοεκτιμηση ,εγω ομως π ταν ζουσα θα πω πως ειχε τοσο τεραστια δυναμη κ υπομονη προκειμενου να μην δωσει μια στην καρδαρα με το γαλα κ πεταξει ολο του τον κοπο π χε κανει 5 χρονια να αλλαξω εγω οχι σαν ανθρωπος μηπως και καταλαβω οτι ηταν εκει για εμενα,για εμας!γι αυτο μην κατηγορουμε τους ανθρωπους π μενουν υπομενουν κ επιμενουν οτι εχουν ψυχολογικο προβλημα,αυτοι οι ανθρωποι μενουν ,υπομενουν κ επιμενουν γιατι ελπιζυν κ εχουν δυναμη π εμεις που τους καβαλαμε δεν τηνε χουμε..γι αυτο νιωθουμε οτι πρεπει να τον καβαλησουμε τον αλλον γτ μεσα μας δνε ειμαστε καλα.οποτε μην νιωθεις τρελος!

[skropi]

Δεν ειναι θεμα τασης να μπλεκει καποιος σε προβληματικες σχεσεις. Ειναι κατι που μπορει απλα να συμβει, δεν ειναι παντα επιλογη μας. Εαν καποιος πραγματι επιδιωκει τετοιες σχεσεις, ειναι αλλο θεμα. Τι συμβαινει ομως οταν εμφανιστει στην πορεια ενα θεμα; Η οταν απλα τα συναισθηματα μας ειναι τοσο δυνατα που απλα θελουμε να το παλεψουμε; Δεν νομιζω οτι ειναι σωστο να βγαζουμε ευκολα συμπερασματα για καποιον, εαν ΟΛΕΣ του οι σχεσεις ηταν προβληματικες τοτε ενταξει, αλλα δεν νομιζω να ειναι ετσι τα πραγματα.

mina εγω συμφωνω μαζι σου, καθε ανθρωπος ειναι διαφορετικος, και διαφορετικα και τα κινητρα του, ας μην τους τσουβαλιαζουμε ολους μαζι.

[Odette]

''Τα άτομα αυτά ποτέ δεν θα ξεκινήσουν μια σχέση εάν πρώτα δεν βεβαιωθούν ότι η "άλλη πλευρά" θα τους ερωτευτεί. Δεν ρισκάρουν με τέτοια διότι ο φόβος της εγκατάλειψης είναι τεράστιος. Στην αρχή εξιδανικεύουν τον άλλο σε απίστευτο βαθμό. Πχ "έναν άνθρωπο σαν εσένα περίμενα σε όλη μου την ζωή", "σε θαυμάζω, σε καμαρώνω", " κανείς δεν με έχει πηδήξει καλύτερα ποτέ πριν", "είσαι ο πιο σημαντικός που πέρασε από την ζωή μου", "σε κανέναν άλλο δεν έχω ανοιχτεί όσο μαζί σου" και άλλα παρόμοια.''
Αν ένα τέτοιο άτομο αφού σε έχει παρατήσει .. νιώθεις ότι προχωράει στη ζωή του και παρόλο που εσένα, σε έχει διαλύσει, σε διαλύει κάθε μέρα, σου ζητά και πάλι επιβεβαίωση κατά κάποιον τρόπο... τι κάνεις;;;.. την προσφέρεις απλόχερα σε ''φιλικό'' επίπεδο, κόβεις κάθε επαφή ή νιώθεις πάλι ''Βασιλιάς'' ;;;
Θα μ' ενδιέφερε πάρα πολύ η γνώμη όποιου μέλους θα μπει στον κόπο να απαντήσει... Ευχαριστώ πολύ.

Θα προσπαθούσα να προστατεύσω τον εαυτό μου εάν έβλεπα πως δεν αντέχω να συμμετέχω σε μια τέτοιου είδους σχέση.
Στο παρελθόν είχα περισσότερο υπομονή και κότσια να αντέξω συμπεριφορές που με πλήγωναν. Πλέον δεν το αντέχω και αντιδράω.
Το να κόψω κάθε επαφή φαντάζει πολύ δύσκολο, αλλά μετά από ένα Χ διάστημα που νιώθω ότι αυτή η κατάσταση με καταστρέφει, απλά το βάζω στα πόδια ή τουλάχιστον προσπαθώ απελπισμένα μέχρι που το καταφέρνω.

Είναι θέμα αντοχών, κατά τη γνώμη μου. Συνήθως υπομένουμε αυτό που αντέχουμε.

[Odette]

Γιατί να εξακολουθεί κάποιος να είναι σε επαφή μέ ένα άτομο που τον βλάπτει?
[…]

Γιατί είμαστε άνθρωποι με πάθη, προσδοκίες, όνειρα, ανάγκες, φόβους, αδυναμίες, εμμονές, ανασφάλειες. Η λίστα δεν έχει τέλος. :-)

[IVAN]

''Μπουκαϊ η οποία λέει ότι: "...εάν τεθεί το δίλημα εσύ ή εγώ επιλέγω εγώ''

Ακριβώς αυτό νιώθω αλλά απ την ανάποδη.. εξηγούμε: Διατηρώντας ή επιδιώκοντας αν θέλεις, κι εγώ ακόμα επαφή, επιβεβαιώνω κι ένα κομμάτι του εαυτού μου..''τρέφω'' κατά κάποιο τρόπο τον εγωισμό μου.
Μπορεί να μου πεις: ''Τα θέλεις κι εσύ'' ... ε ναι μάλλον το θέλω, κανείς ή μάλλον, μιλώντας μόνο για μένα, θα πω πως, δεν θέλω να ''χάσω'' κάποια που αγαπώ όπως κι αν είναι..

[IVAN]

Όταν νιώθεις ότι κάποιο άτομο γεμίζει, έστω και μ΄αυτό τον τρόπο, τα κενά που έχεις στη ψυχή σου το αποδέχεσαι και προχωράς όπως μπορείς.