υπερβολικο αγχος οταν δινω προφορικες εξετασεις ή πρεπει να μιλησω σε κοινο?

[sonia_21]

γεια σας παιδια. απο μικρη με βασανιζει αυτο που στα αγγλικα λεμε stage fright χωρις να γνωριζω τον ελληνικο ορο ( συγχωρηστε τα ελληνικα μου αν δεν ειναι καλα απλως εχω μεγαλωσει στην αμερικη και εδω ηρθα στην εφηβεια). εκδηλωνεται οταν δινω προφορικες εξετασεις ή πρεπει να μιλησω μπροστα σε κοινο ( αν και το τελευταιο δεν το εχω κανει ποτε). και μονο στην ιδεα πανικοβαλλομαι αλλα σε υπερβολικο βαθμο. δε μπορω να αναπνευσω ενω σχεδον παντα οταν εδινα προφορικα ( 2 φορες για τα πτυχια γερμανικων) ενιωθα να χανω τη γη κατω απο τα ποδια μου και ξενυχτουσα με τη σκεψη της εξετασης ΜΗΝΕΣ πριν. οταν δε εμπαινα στην αιθουσα, δε μπορουσα να αρθρωσω λεξη ενω ιδρωνα και κοκκινιζα σε σημειο που να με ρωτανε αν ειμαι καλα! ακομη και σε ερωτησεις αντικειμενικα πολυ ευκολες αδυνατουσα να απαντησω γιατι εκεινη τη στιγμη τα ειχα ολα μπερδεμενα στο μυαλο μου. και το χειροτερο ολων ειναι οτι παντα παω τελεια προετοιμασμενη. τελος παντων, τα πτυχια με τα χιλια ζορια τα πηρα ομως τωρα που ειμαι στο πανεπιστημιο εχω αυτο το μαθημα που ειναι προφορικο. ειναι απο τα τελευταια μαθηματα μου για πτυχιο και ειναι απο μονο του εξαιρετικα δυσκολο ποσω μαλλον τωρα που ειναι κ προφορικο. το δινω σε 4 μηνες και με εχει πιασει παλι αυτο το γνωριμο αισθημα της απελπισιας και της απογνωσης, τι θα κανω παλι, δε θα μπορω να μιλησω, θα κοιταω σα χανος κλπ κλπ. σκεφτομαι να αποταθω σε ψυχολογο ομως δεν ξερω κατα ποσο το συγκεκριμενο προβλημα ειναι απο αυτα που δε χριζουν βοηθεια ειδικου παρα μονο αυτοβοηθεια μεσω εκθεσης σε παρομοιες καταστασεις. δεν εχω καποιο αλλο προβλημα πχ κοινωνικοτητας αν εξαιρεσουμε καποιες φοβιες που εχω οπως το aids που σε καποιες περιπτωσεις με κραταει αρκετα πισω. κοινωνικα ομως δεν εχω καποιο ιδιαιτερο προβλημα. τι να κανω? σκεφτομαι τον ιουνιο και με λουζει κρυος ιδρωτας! φοβαμαι οτι δε θα τελειωσω ποτε τη σχολη και θα με κοβουν συνεχεια και οτι θα αναγκαστω να ξαναδωσω πανελληνιες...οι ιδιοι οι καθηγητες που θα μας εξετασουν ειναι πολυ αυστηροι και απο οσο ξερω περιεργοι, κοβουν με συνοπτικες διαδικασιες. λεω στους φιλους μου για το προβλημα αλλα τοσες φορες που το εχουν ακουσει πια κ αυτοι εκνευριζονται και κατανταω η σπαστικη της παρεας. απλως αυτοι δεν το εχουν αυτο θεωρουν τα προφορικα μια απλως αγχωδη διαδικασια και θα αγχωθουν την προηγουμενη μερα αλλα οχι τους προηγουμενους μηνες οπως εγω...τι να κανω? αν αποταθω σε ειδικο, θα ειναι ψυχολογος? και αν ναι, πώς λεγεται το συγκεκριμενο προβλημα αν υπαρχει ορος στα ελληνικα? παρομοιες εμπειριες? ευχαριστω!

[carry]

Ο Bon Jovi ... φοβάται όταν πρόκειται να βγει στη σκηνή. “Έχω ακόμη αυτό το άγχος, πριν βγω στη σκηνή. Ακόμη ακούω δύο φωνές, η μία μου λέει ότι μπορώ και η άλλη ότι δεν μπορώ”
από εδώ (κλίκ)


##


Όταν φοβάσαι, κοίτα το φόβο σου στα μάτια. Αν κάνεις το λάθος και δεν τον αντιμετωπίσεις, έχασες. Κοίταξέ τον στα μάτια και η μισή του (και βάλε) δύναμη χάνεται αυτόματα, επιτόπου, σε κλάσματα δευτερολέπτου. Θα εκπλαγείς από το πόση δύναμη έχει αυτή η απλή κίνηση, το να γυρίσεις και να τον κοιτάξεις κατάματα.
Γιατί ο φόβος, σε όποια μορφή, ο φόβος της απόρριψης, της αποτυχίας, της μοναξιάς, της αδυναμίας, της απώλειας, του θανάτου, στην πραγματικότητα είναι τρομερά δειλός, άπειρα πιο δειλός από σένα. Ο στόχος του είναι να κυριαρχήσει πάνω σου – αλλά ξέρει ότι όλη του η δύναμη περιορίζεται στον εντυπωσιασμό, από εκεί και πέρα δεν μπορεί να κάνει πολλά. Παρουσιάζεται μπροστά σου σαν λυσσασμένο τέρας με εκατό κεφάλια, με σκοπό να σε παραλύσει, να υπερισχύσει στο μυαλό σου, να μη σε αφήσει να κάνεις βήμα χωρίς εκείνον και να ορίσει όλο σου το είναι· αλλά γνωρίζει ότι στην πραγματικότητα δεν είναι κάτι πέρα από μια θρασύδειλη φούσκα. Όσο δεν τον αντιμετωπίζεις, γιγαντώνεται και τραμπουκίζει ανενόχλητος. Όταν κάνεις την πολύ απλή κίνηση να γυρίσεις να τον κοιτάξεις στα μάτια, συρρικνώνεται αυτόματα και εξαφανίζεται, εκεί μπροστά σου.
Εσύ αποφασίζεις τι ρόλο θα παίξει στη ζωή σου ο φόβος, όποιος φόβος. Θα τον αφήσεις να σε παραλύσει ή απλώς θα τον χτυπήσεις εκεί που πονάει;
Όσο για μένα, το φόβο που τόλμησε να πάει να δημιουργηθεί λίγα λεπτά αφού τελείωσε η εκδήλωση, μήπως ποτέ ξανά δεν μπορέσω να μιλήσω μπροστά σε κόσμο, τον αντιμετώπισα όπως του άξιζε: Τον έστειλα στο διάολο.
από εδώ (κλίκ)


##


Προτείνω περισσότερη εμπιστοσύνη και αυτοπεποίθηση, όπως και το να συνηθίσει να εκτίθεται μπροστά σε κόσμο.
από την σελ.85 εδώ (κλίκ)

[ioannis2]

Ενας ψυχολογος θα μπορουσε να σε βοηθησει, θα σε βοηθησει να βρεις τις αιτιες και τον τροπο ωστε εσυ να μπορεσεις να εκπαιδευσεις τη σκεψη σου ωστε να χειριζεσαι το αγχος, το φοβο κλπ και να τα περιοριζεις.
Από την προσωπικη μου εμπειρια, αμα κανεις εχει τετοιο προβλημα βοηθα η παρα πολύ καλή προετοιμασια για το μαθημα, το να πας δλδ στην εξεταση και να ξερεις το μαθημα απ εξω. Η προσηλωση στη μελετη διωχνει ή περιθωριοποιει ή μειωνει την ενταση της σκεψης ότι το μαθημα ειναι δυσκολο και την αισθηση ότι θα δυσκολευτω να μιλησω δημόσια. Η πεποιθηση οταν πλησιαζει η εξεταση ότι ξερεις το μαθημα απ εξω (νοειται ότι εκανες τη σωστη προετοιμασια προς το σκοπο αυτο για να σου δημιουργηθει η πεποιθηση αυτη) θα σου διωχνει ή θα περιοριζει σημαντικα το φοβο/σκεψη αυτη και συναμα θα σου προκαλει χωρις να το καταλαβαινεις ενα συναισθημα σιγουριας και χαρας. Οταν θα εισαι στην εξεταση να εισαι προσηλωμενη σ αυτα που θα σε ρωτα ο καθηγητης. Η προσηλωση αυτη μαζι με την προετοιμασια που ειπαμε πως θα κανεις θα βγαινουν χωρις να το καταλαβεις απο μεσα σου οι σωστες τεκμηριωμενες απαντησεις. Η προσηλωση αυτη ειναι σα να εχεις βαλει παρωπιδες και ετσι η σκεψη σου δεν μπορει να ξεφυγει αλλου. Περασα δυσκολα μαθηματα σε προφορικες εξετασεις και μαλιστα με καλους βαθμους. Σε αλλα που πηγα όχι πολύ καλα προετοιμασμενος δεν τα περασα.
Εκπαιδευσε τη σκεψη σου στο να διαχειριζεται το αγχος. Μαθε τον εαυτο σου να αντιλαμβανεται την υπερβολή, το παραλογο, το εξωπραγματικο, την ενταση του συναισθηματος, με αλλα λόγια τη διαστρεβλωση στη σκεψη. Και οταν αποκτησεις αυτη την ικανοτητα θα εισαι σε θεση με την ιδια σου την σκεψη να ελεγξεις, να αποβαλεις ή τουλαχιστο να περιορισεις τη διαστρεβλωση. Κι αυτο γινεται βημα βημα με συνεχη ασκηση. Σαν εσωτερικη παρατηρηση δλδ, όταν η διαστρεβλωμενη κατασταση σκεψης βρισκεται σε εξελιξη. Επισης, οταν ερχονται τετοιες διαστρεβλωμενες σκεψεις βρισκε πραγματα να κανεις που σε αποσπουν απο τη σκεψη αυτη ή ανακαλα στη σκεψη σου ευχαριστα γεγονοτα, αναμνησεις κλπ. Καπως ετσι θα τα καταφερεις.

[elis]

Σίγουρα έχεις κ αλλά πράγματα δεν έχεις μόνο αυτό αλλά οκ αυτό είναι θέμα δικό σου αυτό που έχεις πάλευετάί ασ πούμε με φυσικούς τρόπους κ με χημικούς χωρίς ψυχοφάρμακα με φυσικούς ένα που σκέφτομαι τώρα είναι να πασ σε μια καφετέρια που έχει πολύ κόσμο έξω να κάτσεισ στην είσοδο κ να κοιτάς μέσα κάποιοι θα σε κοιτάξουν εσυ θα φας φρίκη μην μιλήσεις μην κουνηθείσ κάτσε στ αυγά σου κ κοίτα

[elis]

Μπορείς να βάλεις έντονα χρώματα αταίριαστα μεταξύ τους κ όλοι θα σε κοιτάνε εσυ θα αγχώνεσαι αλλά θα κυκλοφορίασ

[elis]

Αμα δεν πιάσουν όλα αυτα υπάρχει λύση χημική που θα σ πάρει λίγο άγχος λογικά χωρίς να είναι ψυχοφάρμακο ιντεράλ λέγεται ψάξτο εγώ έτσι έκανα παρουσίαση

[Winston_man_2]

Λυπάμαι αλλα αυτο δεν θα σου φυγει ποτέ. Πάρτο απόφαση. Μπορει να βελτιωθει καπως με φαρμακα αλλα δεν θα φυγει. Ή το χεις ή δεν το χεις. Καλή συνέχεια.

[ioannis2]

Λυπάμαι αλλα αυτο δεν θα σου φυγει ποτέ. Πάρτο απόφαση. Μπορει να βελτιωθει καπως με φαρμακα αλλα δεν θα φυγει. Ή το χεις ή δεν το χεις. Καλή συνέχεια.

Τι λες βρε? το ειχαμε κι εμεις και τωρα ειμαστε πολύ καλύτερα.

[Winston_man_2]

Τι λες βρε? το ειχαμε κι εμεις και τωρα ειμαστε πολύ καλύτερα.

Σε πιστεύω. Μέχρι την επόμενη "πτώση" βεβαια...

[ioannis2]

Σε πιστεύω. Μέχρι την επόμενη "πτώση" βεβαια...

Άμα το παλέψεις κανεις με τους τροπους που λεμε πιο πάνω εγω κι ο Βασίλης η καθε επομενη πτώση είναι όλο και μικρότερη και με πολύ λιγότερες απώλειες από καθε προηγουμενη, άσε που οι επιτυχίες κανουν την εμφανιση τους. Μονο που μου φαινεται πως εσύ δεν...