Τα κατάφερε κανείς?

[petougakos]

Παιδιά τα φάρμακα είναι βοηθητικά στο να μας δώσουν πιο πολύ ενέργεια και να μας βοηθήσουν σωματικά ετσι ώστε να αναπτερωθεί και η ψυχή μας....! Όταν βρεθεί η πηγή του προβλήματος που είναι ξεκάθαρα θέμα ψυχοθεραπείας-ψυχανάλυσης τοτε παύει να υπάρχει κατάθλιψη... Αραιά και πού θα εμφανίζεται κάποια μελαγχολία αλλά καμμία σχέση με κατάθλιψη και φάρμακα και γενικότερα ανικανότητα να ανταπεξέλθουμε στην καθημερινότητα. Τώρα για να δράσουν τα φάρμακα θέλει υπομονή και πειραματισμό για να βρούμε ποια ταιριάζουν καλύτερα στο δικό μας οργανισμό. Απο 'κει και πέρα είναι θέμα χρόνου να νιώσουμε καλά. Δηλαδή κάποιος θα νιώσει καλά σε 2 μήνες ενώ κάποιος άλλος σε 2 χρόνια ανάλογα με το χρονικό διάστημα που αφήσαμε και πέρασε απο τότε που ξεκίνησε η κατάθλιψη μέχρι όταν ξεκινήσαμε την θεραπεία.

εννοεις οτι είναι απλα θέμα ψυχοθεραπείας κ οτι τα φάρμακα μας δίνουν μια ώθηση?

[Serenity2]

Aκριβώς. Τα φάρμακα δρούν επικουρικά μεν απαραίτητα δε για βαριά-χρόνια κατάθλιψη. Εξαρτάται απο την αιτία αν θα τα παίρνουμε εφ' όρου ζωής....

ΑΝ ο οποιοσδήποτε έχει αντιμετωπίσει την κατάθλιψη με τον παραπάνω τρόπο και δεν έχει γίνει καλά απλά να μου το πεί.

[petougakos]

serenity θα σ στείλω πμ look ok??

[petougakos]

serenity κοιτά τα προσωπικά σ μηνύματα!!

[marilita2]

Τα κατάφερε κανείς να ξεπεράσει τη κατάθλιψη του σταματώντας τα φάρμακα? Αναφέρομαι σε καταθλιψεις πάνω απο 2 φορές στη ζωή μας. Ειναι αλήθεια ότι πρεπει να πέρνουμε φάρμακα εφ όρου ζωής? Και πόσοι απο εσας καπνίζετε? Ίσως να φταίει και το τσιγάρο για την έναρξη αυτης της ύπουλης ασθένειας

Ειχα παθει καταθλιψη στα 22 μου.Αυτο που με εκανε να παω στο γιατρο ηταν η ανορεξια,αυπνια,και κρισεις πανικου.Ηταν μια πολυ δυσκολη φαση της ζωης μου γιατι ειχα πιεστει με σπουδες και δουλεια ταυτοχρονα.
Ακολουθησα την αγωγη μου για 6 μηνες,παντα με παρακολουθηση γιατρου.Εκανα και ψυχοθεραπεια για 2 χρονια.

Το θετικο(ναι υπαρχει και θετικο απ'ολο αυτο)ειναι οτι ειδα καταματα προβληματα που ειχαν συσσωρευτει για χρονια,απο την παιδικη μου ηλικια.

Απο τοτε εχουν περασει 10 χρονια και δεν ξαναειχα προβλημα,και το περιεργο ειναι οτι απο τοτε ηρθα αντιμετωπη με προβληματα στα επαγγελματικα,με προβληματα υγειας και φυσικα....με προβληματα στις ερωτικες μου σχεσεις και απογοητευσεις.
Δεν ημουν ποτε καπνιστρια.

Πιστευω οτι το βασικο ειναι να εμπιστευομαστε τους επαγγελματιες υγειας,κατι παραπανω ξερουν μιας και εχουν περασει χρονια σπουδαζοντας΄καθως και να μην στηριζομαστε μονο στα φαρμακα,οσο αυτο ειναι εφικτο.

Ευχομαι ολοι οι καταθλιπτικοι(γιατι οσοι εχουμε περασει εστω κι ενα καταθλιπτικο επεισοδιο ειμαστε καταθλιπτικοι)να θυμομαστε και να μιλαμε για αυτο σαν κατι μακρινο

[Serenity2]

Μπράβο Έλλη γιατί πρόλλαβες το πρόβλημα στην αρχή. Όσοι το αφήνουμε και χρονίζει μας ταλαιπωρεί 2 χρόνια+ μέχρι να αρχίσουμε να νοιώθουμε καλά. (να φύγει δηλαδή αυτή η κομμάρα) και να έχουμε ενέργεια να κάνουμε πράγματα και να μην καθόμαστε κλεισμένοι στο σπίτι. Κανονικά θα έπρεπε να βγάζουμε αναπηρική σύνταξη για όσο διάστημα νοσούμε μια που ούτε να εργαστούμε μπορούμε ούτε να επιβιώσουμε καλα-καλα!!!

ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ...ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΚΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΜΟΥ!!!

[elli1]

Κουράγιο..και ναι έχω χάσει μια πολύ καλή εργασία διοτι ήταν αδύνατο να πηγαίνω, επίσης μια σχολική χρονιά..που πηγαινα για δεύτερο πτυχίο και τελικά τα παράτησα

[Serenity2]

ok. afoy telika ta kataferes... ola pernane arkei na vreis thn aitia... tipota den ginetai tyxaia... filia

[Serenity2]

greeklish...... ξεχάστηκα

[elli1]

Ειχα παθει καταθλιψη στα 22 μου.Αυτο που με εκανε να παω στο γιατρο ηταν η ανορεξια,αυπνια,και κρισεις πανικου.Ηταν μια πολυ δυσκολη φαση της ζωης μου γιατι ειχα πιεστει με σπουδες και δουλεια ταυτοχρονα.
Ακολουθησα την αγωγη μου για 6 μηνες,παντα με παρακολουθηση γιατρου.Εκανα και ψυχοθεραπεια για 2 χρονια.

Το θετικο(ναι υπαρχει και θετικο απ'ολο αυτο)ειναι οτι ειδα καταματα προβληματα που ειχαν συσσωρευτει για χρονια,απο την παιδικη μου ηλικια.

Απο τοτε εχουν περασει 10 χρονια και δεν ξαναειχα προβλημα,και το περιεργο ειναι οτι απο τοτε ηρθα αντιμετωπη με προβληματα στα επαγγελματικα,με προβληματα υγειας και φυσικα....με προβληματα στις ερωτικες μου σχεσεις και απογοητευσεις.
Δεν ημουν ποτε καπνιστρια.

Πιστευω οτι το βασικο ειναι να εμπιστευομαστε τους επαγγελματιες υγειας,κατι παραπανω ξερουν μιας και εχουν περασει χρονια σπουδαζοντας΄καθως και να μην στηριζομαστε μονο στα φαρμακα,οσο αυτο ειναι εφικτο.

Ευχομαι ολοι οι καταθλιπτικοι(γιατι οσοι εχουμε περασει εστω κι ενα καταθλιπτικο επεισοδιο ειμαστε καταθλιπτικοι)να θυμομαστε και να μιλαμε για αυτο σαν κατι μακρινο

Ευχαριστώ! Ετσι και μακάρι να μη ξαναπερασουμε άλλο επεισόδιο αν και προσωπικά μάλλον με αγωγή θα είμαι, ακόμη κι έτσι όμως καλυτερα απο το να ειμαι ζωντανη νεκρη..να μην έω αισθήσεις..τώρα με τα φάρμακα.."νοιώθω" το πρωινο ξύπνημα κι ας ειναι για πολλούς άσχημο, απολαμβάνω τη κάθε μέρα συννεφιασμενη, με ήλιο...πηγαίνω στο φούρνο επιτελους!) Κατι ΄τοσο απλό και βαρετό για πολλούς...κι όμως! Πηγαίνω στο σχολείο το παιδιού μου...σήμερα μου είπε μαμα..πόσο καιρό έχεις να με πας εσυ σχολείο...Λοιπόν ειναι σοβαρό θέμα η κατάθλιψη, άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους, άλλοι παιδεύονται,,,αν ειναι και με φάρμακα ας ειναι.,ανοιξα το θέμα αυτό για να δω πόσοι τα κατάφεραν χωρις αυτά. Βλέπω και με και χωρις. Ειναι σα το στομαχι αν πασχει κάποιος..κάπου καπου θα ενοχλειται,,ετσι κι εμεις...κάπου καπου θα ενοχλειται σε εισαγωγικα το νευρικο συστημα και θα βαραει κοκκινο η ελλειψη σεροτονίνης. Ή μπορεί να μη γίνει και ποτέ ξανα. Ευχομαι καλή πορεία σε όλους!

[Lacrymosa]

Εχω παθει καταθλιψη παρα πολλες φορες.. δυνατες κ βαριες καταθλιψεις διοτι εχω διπολικη κατα βασιν.. παντα με φαρμακευτικη αγωγη κ συνεργασια με το γιατρο, συζητηση, ψυχοθεραπεια κτλ.. να θυμοσαστε οτι εφοσον παιρνετε αγωγη ειναι θεμα χρονου.. υπομονη κ δν θα ειστε παντα ετσι.. θα ρθουν κ καλυτερες στιγμες οπως εχουν ερθει σε πολλους ανθρωπους π νικησαν την καταθλιψη! λιγοι ειναι αυτοι π παιρνουν αντικαταθλιτπικα εφ ορου ζωης! υπαρχουν απο την αλλη ατομα π κανουν αγωγη 6μηνου κ μετα σταματανε, με την προυποθεση φυσικα οτι εχει υπαρξει βελτιωση!! ποτε μην απελπιζεστε παντως! οσο για το τσιγαρο, δεν νομιζω να εχει σχεση, δν εχω ακουσει πουθενα να προκαλει καταθλιψη..

[elli1]

Και να συπληρώσω Lacrymosa..ότι, στα μεσοδιαστήματα να απολαμβάνουμε τη ζωή, να μην μας παίρνει απο κάτω με το παραμικρό γιατι περάσαμε δύσκολα κι έτσι πρέπει να εκτιμάμε πράγματα και ανθρώπους που έχουμε γύρω μας και να ζουμε το κάθε λεπτο. Ο γιατρός μου μου ειχε πει οταν ειχα σταματησει τη πρώτη φορα την αγωγη..κάνε ότι δεν επαιρνες αγωγή..ότι δεν είχες καταθλιψη..μη το σκεφτεσε..συνεχισε κανονικά τη ζωη σου. Και τώρα πάλι μου λέει να μη σκέφτομαι ότι παιρνω φάρμακα αλλα να ΖΩ. Ετσι απλα..κι ειναι καλος μου φίλος μιας και ειμασταν και συμμαθητες (εκεινος σε μεγαλυτερη ηλικία) στο ίδιο σχολείο. Κι ο ίδιος δε ξέρει αν τα καταφέρει κανεις...ή όχι..όλα ειναι σχετικά και θέμα οργανισμού και καταστάσεων ζωής

[Lacrymosa]

Ελλη συμφωνω οπως τα λες ειναι! Ποτε δν πρεπει να αφηνομαστε στο ελεος της καταθλιψης κ να παραμελουμε τον εαυτο μας ουτε να πιστευουμε κ να ευελπιστουμε σε θαυματα, χωρις να κανουμε κι εμεις την προσπαθεια μας!

[elli1]

Μάλλον δε τα κατάφερα. Πρόσθεσα και xanax τώρα γιατί είχα ένα πισωγύρισμα αστα....ενω συνήλθα κανονικά 6η βδομάδα κάπου εκει, κι ενω όλα οκ στη ζωή μου, νασου άρχισε το σήριαλ.....ξυπνημα το ξημερωμα και αναγουλες, τέζα το πρωι να θέλω να δω τα κυππαρισια ναποδα γιατί δεν άντεχα, αιντε πάλι οι γονεις να έρχονται και να λένε τι τραβαμε πια με σένα να ξεβρωμιζουν σπιτι να νταντεβουν εγγονια κτλ... παιρνω το γιατρό, τι να σου κάνει κι αυτός, παρε και xanax μου λέει. Μωρε τοχω ξαναζήσει, εχει σκαμπανεβασματα και θέλει υπομονή τεράστια

Χαπάκια χαπάκια τι να κάνουμε? Πάντος ξαναελπιζω ότι θα τα καταφέρω όοοοοταν τελειώσει το χρονικο οριο με τα εφεχορ..κι αν ξαναπέσω ε ξανα μανα απο την αρχή

[vagpap]

Elli1,σ'ευχαριστω που χαιρεσαι για μεναι.Κοιτωντας πισω στην (σοβαρη)καταθλιψη μου,ανακαλυπτω οτι δεν ηρθε 'απο το πουθενα' οπως πιστευεις.Αρχισε απο 'αρνητισμο' η 'αρνητικη σταση' η τελοσπαντων 'αρνητικες σκεψεις' αλλα ηταν τοσο 'μεταμφιεσμενες' που ηταν δυσκολοτατο να τις εντοπισω,και οι αρνηνικες.σκεψεις φερνουν και αλλες αρν.σκ.,δλδ η καταθλιψη φερνει κι αλλη καταθλιψη,ενας ατιμος φαυλο κυκλος. Και ξερεις, οι αρνητικες σκεψεις ειναι σαν τα μπαλονια.Μολις εισβαλλουν στο μυαλο μας,'φουσκωνουν' και μπλοκαρουν τα παντα,αρα μπλοκαρει και το ιδιο το 'θυμα'νομιζοντας οτι τουρθε απο το πουθενα(κιεγω ετσι νομιζα για χρονια,μεχρι που βρηκα την ακρουλα του νηματος,και οσο το 'τραβαγα'ολο και περισσοτερο αρνητισμο ανακαλυπτα.Οσο για τα κ...xanax,εχε υπ'οψη οτι επιδεινωνουν την καταθλιψη.Παλιοφαρμακο.Στη ν Αγγλια πλεον αναγνωριζουν οτι το xanax κανει ζημιες στους νευροδιαβιβαστες,και πλεον ακολουθουν τις οδηγιες που αναφερει το συνοδευτικο χαρτακι οτι'μετα παρελευση τετραμηνου,πρεπει να γινεται επανεξεταση ασθενους'διοτι αντεδεικυνται για μακροχρονια χρηση.Απο προσωπικη πειρα επαιρνα 10mg ημερ.(επι 5 χρονια).,και μεσα σε 1 μηνα τα πηγα στα 3-4mg(με πολλη προσπαθεια)και σε πληροφορω οτι αισθανομαι πολυ,πολυ καλυτερα,αλλος ανθρωπος.Οπως λεει η lacrymosa χρειαζεται (σκληρη )δουλεια απο μερους μας,συμφωνω απολυτα.Αλλα ετσι ειναι η ζωη,τιποτα δεν διδεται δωρεαν,τιποτα δεν χαριζεται.Ειναι μια σειρα απο μκρες μαχες(η και μεγαλες),τις οποιες πρεπει να δωσουμε,και οχι να τις παρακαμψουμε.Και για να κλεισω,και να σε ενθαρρυνω,απο εγκυρη στατιστικη μονο το 10 τα εκατο των κτθλιψεων 'χρονιζει' ολες οι υπολοιπες(αργα η γρηγορα)θεραπευονται.Φιλικ α.