Η νευρικη ανορεξια ειναι ο,τι χειροτερο μπορει να συμβει σε καποιον..

[Lacrymosa]

οχι δν πειναω κ τοσο, εχω ενεργητικοτητα, κ αμα νιωσω να πειναω βαζω το i-pod κανα τραγουδακι να κουνηθω λιγο, γενικα οτιδηποτε να κινηθω κ να ασκηθω
δεν αντεχω αλλο θελω να πεθανω :(

[Lacrymosa]

Ουτε πειναω ουτε εχω αναγκη το φαγητο, αλλα πραγματα στη ζωη εχουν αξια

[Αγάπη23]

οχι δν πειναω κ τοσο, εχω ενεργητικοτητα, κ αμα νιωσω να πειναω βαζω το i-pod κανα τραγουδακι να κουνηθω λιγο, γενικα οτιδηποτε να κινηθω κ να ασκηθω
δεν αντεχω αλλο θελω να πεθανω :(

Συγγνώμη που άργησα να σου απαντήσω αλλά έπρεπε να διευθετήσω ένα θέμα με το παρελθόν μου....!!! Κορίτσι μου το να βάζεις ν ακούς μουσική για να ξεχνάς την πείνα σου δεν είναι λύση. Σου εγγυώμαι οτι αν αρχίσεις να τρως σωστά θα νιώσεις άλλος άνθρωπος. Πρέπει να τρώμε 5 φορές τη μέρα. Επειδή όμως κάθε οργανισμός διαφέρει δε μπορώ να σου πώ τί πρέπει να τρώς και πόσο. Δε πεινάς καθ'όλη τη διάρκεια της μέρας γιατι εσύ το επιβάλλεις στο στομάχι σου. Συγγνώμη αν σε ζαλίζω αλλά το θέμα ανορεξία με πονάει πολύ...

[Lou!]

διπλοποστάρησα κατά λάθος.

[Lou!]

λακρυ η ιστορία σου με τα κιλά μου θυμίζει τον εαυτό μου σε μια παράλληλη ιστορία κατά κάποιον τρόπο, την σχέση μου με το μυαλό μου. εγώ ήμουν από μικρό παιδί ιδιαίτερα έξυπνη και με επαινούσαν φυσικά για την νοημοσύνη μου και την ευκολία μου να μαθαίνω, γονείς, δάσκαλοι και όλοι οι γνωστοί, και το παν για μένα ήταν πόσο έξυπνη είμαι. σιχαινόμουνα τους χαζους και τους μέτριους, ήθελα να κάνω παρέα μόνο με τους τοπ μαθητές της τάξης, κορόιδευα στο δημοτικό τους πιο χαζούς, αν έγραφα κανα 17 στο σχολείο ανησυχούσα μήπως χάζεψα, με απασχολούσε διαρκώς το πόση νοημοσύνη έχω, με άγχωνε μην γνωρίσω κανένα πιο έξυπνο από εμένα και διάφορα τέτοια! όταν έπαθα την κρίση, νόμιζα ότι χάζεψα, τα έπαιξα τελείως, τα ψυχοφάρμακα δεν τα ήθελα διότι νόμιζα ότι με έκαναν πιο χαζή, ότι κατέστρεψαν τη νοημοσύνη μου, και τελοσπάντων όλα περιστρέφονταν γύρω από το θέμα αν είμαι αρκετά έξυπνη.

με ψυχοθεραπεία και με πολλή υπομονή και σε βάθος χρόνου μπορείς να το αμβλύνεις, αλλά αν είναι πάρα πολύ βαθιά ριζωμένο μέσα σου, να το ξεπεράσεις εντελώς πιθανώς να είναι και αδύνατον. θέλω να πω πάντα θα είσαι η κοπέλα που θα δίνει έμφαση στα κιλά. αλλά μπορείς να το αμβλύνεις ώστε να μην σου καταδυναστεύει τόσο τη ζωή.

επίσης δεν νομίζω ότι ο διατροφολόγος είναι ο κατάλληλος ειδικός για την περίπτωσή σου. ο διατροφολόγος είναι για να δίνει μια σωστή διατροφή ανάλογα με το εκάστοτε πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο πελάτης. προϋποθέτει ουσιαστικά ψυχολογική υγεία έτσι ώστε ο πελάτης να μπορεί να εφαρμόσει το πρόγραμμα. εσύ αν πας σε διατροφολόγο και σου δώσει ένα σωστό πρόγραμμα διατροφής για σένα, θα το εφαρμόσεις; με το πρόγραμμα του διαιτολόγου μπορεί και να παχύνεις, διότι πιθανώς είναι φυσιολογικό να παχύνεις. εσύ απλά δεν θα τα τρως αυτά που θα σου συστείσει ο διαιτολόγος.

νομίζω ότι χρειάζεσαι οπωσδήποτε ψυχολόγο ή ψυχίατρο/ψυχοθεραπευτή, 2 σε 1, αφού έτσι κι αλλιώς πηγαίνεις σε ψυχίατρο.

[Lacrymosa]

Συγγνώμη που αργάω να απαντήσω αλλά με τις υποχρεώσεις μου τρέχω και δεν φτάνω. Διάβασα με προσοχή τα ποστ σας Αγάπη23 και Lou!. Αγάπη καταλαβαίνω το λόγο που γράφεις διότι τα έχεις ζήσει κι εσύ και σε πονάνε. Επομένως ξέρεις πώς είναι οι σκέψεις και πόσο ύπουλα λειτουργεί αυτή η ασθένεια. Κι εγώ αν άκουγα για άλλο άτομο που αντιμετωπίζει ανορεξία ή βουλιμία θα έκανα τα πάντα πραγματικά, και προσπαθώ όσο μπορώ και εδώ μέσα και έξω να βοηθάω όσο μπορώ και είναι στο μέτρο των δυνατοτήτων μου, διότι στενοχωριέμαι όταν διαβάζω να περνάει κανείς κάτι αντίστοιχο διότι πραγματικά είναι μια κόλαση, ένα θρίλερ του μυαλού και σε κανέναν δεν αξίζει. Δεν θα ήθελα να πάθουν κι άλλοι αυτά που τράβηξα εγώ, αλλά το θέμα είναι ότι ενώ ξέρω τα πάντα δεν μπορώ να βοηθήσω τον εαυτό μου και ενίοτε αξιοποιώ τις γνώσεις μου πάνω σ' αυτά τα θέματα με κακή και αυτοκαταστρεπτική προαίρεση. Πρόσφατα μου κόλλησε η ιδέα ότι μέχρι τον Ιούλιο πρέπει να χάσω 8 κιλά, διότι στην ορκωμοσία μου τότε θέλω να είμαι πολύ αδύνατη, διότι αυτή η εικόνα θα με συνοδεύει για πάντα. Ναι, για μια μέρα σκοπεύω να κάνω τα πάντα τους λίγους μήνες που απέμειναν. Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, φιλάρεσκο και ανούσιο, αλλά για κάποιον που υποφέρει δεν είναι. Διότι το μείζον θέμα και το αίτιο δεν είναι το ωραίο σώμα και το ωραίο φόρεμα, αλλά το αποτέλεσμα πολλών καταστάσεων που δεν έχουν διευθετηθεί όπως θα έπρεπε, πολλών από τις οποίες την ύπαρξη ή σπουδαιότητα αγνοώ.

Lou! καταλαβαίνω τον παραλληλισμό που κάνεις, είναι να μην σου καρφωθεί η ιδέα, μετά γίνεται ψυχαναγκασμός και εμμονή. Κολλάς σε κάτι και προσπαθείς να το τελειοποιήσεις και κρίνεις τα πάντα έχοντας αυτό ως σημείο αναφοράς. Προσπαθείς για αυτό που σου δόθηκε από τη φύση ή απέκτησες με αγώνα και προσπάθεια, επικεντρώνεται εκεί όλο σου το είναι, και παύουν τα υπόλοιπα να έχουν σημασία, εσύ κοιτάς μόνο πώς θα εξελίξεις αυτό που θες. Κι όταν διασαλεύεται η ακαιρεότητα αυτού που με τόσο κόπο κατάφερες, τότε είναι που τρελένεσαι, που κατακλύζεσαι από φόβο και αμφιβολίες, που νιώθεις τα πάντα να διαλύονται και να γκρεμίζονται οι κόποι σου, που νιώθεις ότι έφτασες στο έσχατο σημείο να γίνεις αυτό που πάντα μισούσες, απευχόσουν και λοιδορούσες. Ετσι ακριβώς λειτουργούν και οι διατροφικές, είναι ο ίδιος μηχανισμός περίπου.

Συμφωνώ με αυτά που γράφεις περί διαιτολόγου/διατροφολόγου. Προτιμώ να έχω εγώ τον έλεγχο (όσο δύναμαι να τον έχω βεβαίως) στο θέμα του φαγητού. Πολλές φορές σκέφτομαι ότι σε διαιτολόγους έχουν πάει κοπέλες που θέλαν να βάλουν κιλά, και φοβάμαι ότι θα συμβεί το ίδιο και με μένα, ότι δηλαδή ο διαιτολόγος δεν θα αποφανθεί σωστά και δεν θα εκτιμήσει σωστά την κατάσταση, και με το πρόγραμμα που θα μου δώσει θα με κάνει χοντρή. Αυτό πιστεύω και δν ντρέπομαι να το πω. Είμαι ήδη πολύ αρνητικά διακείμενη με τους διαιτολόγους και το να πάω νομίζω ότι θα ήταν το φυτίλι στη φωτιά, άλλωστε τόσα χρόνια που ταλαιπωρούμαι με διατροφικές άμα ήτανε θα πήγαινα και σε διαιτολόγο όπως πήγα και πάω σε ψυχίατρο. Δεν σκοπεύω να πάω, προς το παρόν τουλάχιστον. Οσο για ψυχοθεραπευτή, πιστεύω μετά από σκέψη ότι επειδή το θέμα είναι βαθύ αρκετά και έχει τις ρίζες στα παιδικά μου χρόνια (έγραψα ήδη τις σκέψεις και τις πράξεις μου σχετικά με το θέμα από πολύ μικρή ηλικία), πιστεύω λοιπόν ότι θα με βοηθούσε η ψυχαναλυτική προσέγγιση. Δηλαδή να ψάξω βαθιά και να προσπαθήσω να καταλάβω γιατί γίνονται όλα αυτά. Τι λέτε γι αυτό? Εγώ πιστεύω ότι η ψυχανάλυση θα με βοηθούσε. Διότι από μεθόδους που στοχεύουν στη διόρθωση των παροντικών καταστάσεων βρίθει ο τόπος, τα ξέρω τα περισσότερα, τα συμβουλέυω σε άλλους αλλά εγώ η ίδια δεν τα εφαρμόζω ποτέ. Δηλαδή το να μου πει κάποιος ότι πχ "θα τρως 3 φορές τη μέρα, θα γυμνάζεσαι, θα πίνεις νερό και θα κάνεις θετικές σκέψεις και θα προγραμματίσεις τη ζωή σου για το καλύτερο θέτοντας βραχυπρόθεσμους στόχους και οριοθετώντας τους", ε εμένα δεν μου λέει κάτι, τέτοια ξέρω να λέω κι εγώ και ακόμα περισσότερα, ποτέ όμως δεν τα κάνω. Δεν είναι το θέμα εκεί, στο "πρακτικό" κομμάτι πιστεύω. Πρέπει να διευθετηθεί και να αναλυθεί και να επεξεργαστεί το background πρώτα, έτσι δεν είναι? Διότι εγώ προσπαθώ τόσα χρόνια να απαλλαγώ πρακτικά από μια κατάσταση, χωρίς να έχω όμως την πλήρη επίγνωσή της. Προσπαθώ να κόβω τα κλαδιά, αλλά η ρίζα μένει εκεί και όλο και νέες φύτρες βγαίνουν. Τι λέτε, να δοκίμαζα ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία? Θα με βοηθούσε πιστεύετε? Εχει κάνει κανείς? Ποιά είναι η γνώμη σας? Σύμφωνα πάντα με το πρόβλημά μου, διότι κάθε μέθοδος και θεραπεία έχει ενδείξεις και αντενδείξεις, δεν είναι όλες για όλα. Πείτε μου!

[μαρκελα]

Λάκρυ μου, είχα καταφύγει κι εγώ εδώ και χρόνια σε κλινικό διαιτολόγο για να χάσω κάποια κιλά κι αυτό που δεν πρόκειται να ξεχάσω, είναι
που κάποια στιγμή μου λέει, ότι όταν τρεφόμαστε πιό υγιεινά και χωρίς κυρίως να στερούμαστε και χάνουμε κιλά και διατηρούμε έτσι το βάρος μας.
Έχεις δίκιο.. γιατί κι οι δίαιτες έτσι όπως πλασάρονται.. είναι όχι για να δεις τη ρίζα του προβλήματος της διατροφικής άγνοιας, που οδηγεί
στις αυξομοιώσεις βάρους, ενίοτε κι επικίνδυνες για την υγεία, αλλά μάλλον αφού χάσεις, αν καταφέρεις να χάσεις κιλά.. κυρίως πως να τα ξαναπάρεις.. :ρ
Κι η ρίζα του κακού μάλλον όπως λες κι εσύ είναι βαθιά.. εκεί στο παρελθόν μας κι όταν μας καλλιεργήθηκε η τελειομανία, που μας κάνει
να μην αποδεχόμαστε τον εαυτό μας και κατ' επέκταση και το σώμα μας.. Από μια ματιά που έριξα, βοηθάει κι η γνωσιακή, που είναι και σχετικά σύντομη.. :)

[μαρκελα]

Βρήκα κι αυτό και μ' άρεσε: " Εθισμός, παχυσαρκία, νευρική ανορεξία, όλ' αυτά είναι κοινωνικά προβλήματα όχι ψυχιατρικά. Συμπυκνώνουν και
δηλώνουν ένα ανταγωνισμό του ατόμου με κάποιον από το περιβάλλον του, σχετικά με τον έλεγχο πάνω στο σώμα του " Thomas Szasz

[Lacrymosa]

Γνωσιακη δν κανω, εμενα εχει βαθιες ριζες το προβλημα.. αν κ η ψυχαναλυση θα μου φαει πολλα χρηματα κ δν τα εχω κ περισσευουμενα.. θα δω αν μπορω να κανω σε κψυ π ειναι τζαμπα (η με μειωμενη τιμη).. Σε διαιτολογο το εχω αποκλεισει, γιατι ειναι ετσι οπως ειπες, πηγαινεις, σ δινουν μια διαιτα του κωλου, σκας κ τα λεφτα, χανεις καποια κιλα κ μετα τα ξαναπαιρνεις ετσι ωστε να αναγκαστεις να ξαναπας κ να ριξουν το φταιξιμο σε εσενα.. επισης μ τη σπαει που κανουν τους ειδημονες κ δινουν υποδειξεις με υφακι διατακτικο κ δν ανεχομαι προστακτικη εγκλιση, προτιμω οριστικη (η υποτακτικη :p).. εχει τυχει να μιλησω διαδικτυακα με διαιτολογο κ μ λεγε πχ θα τρως μια φορα τη βδομαδα κρεας μοσχαρι, μα τον λεω δν μπορω το συγκεκριμενο κρεας να το φαω, κ μ λεει "δν εχει δν μ αρεσει, πρεπει να το φας"! ποιος ειναι ρε κ μ μιλαει ετσι? θαρρεις κ μιλαει σε παιδια δημοτικου, που ουτε εγω δν τους μιλαω ετσι! Ξερεις ρε φιλε αμα αντεχω εγω να φαω αυτην την αηδια? Δεν αρεσουν ολα σε ολους! Οπως πχ το γαλα μ φερνει γαστρεντερικες διαταραχες! Θα ρθει ο ειδημων μη χεσω να μ πει "πρεπει"! Να το βαλεις το "πρεπει" στον κωλο σου! Με ρωτας εμενα αν αντεχω να το πιω κ αν το κανω μετα πως θα υποφερω? Ακομα κ οι τηγανητες πατατες πχ δεν αρεσουν σε ολους! Τετοιες μαλακιες κ πιπες τσαμπουνανε οι διαιτολογοι κ δεν αντιμετωπιζεται ποτε ουτε η ανορεξια ουτε η βουλιμια! Οταν νοσηλευομουν με ανορεξια στο π/ψ μ ειχαν δωσει χαρτι με διαιτολογιο κ για πρωι ελεγε "φετα με μελι" κ εγω πραγματικα το σιχαινομαι το μελι σαν τροφιμο, αηδιαζω πως το λενε, κ ζητουσα πχ μαρμελαδα, κ μ λεγαν "οχι, αυτο πρεπει"! τι θα πει "πρεπει"? Εγω το τρωγα με το ζορι κ μονο π δν ξερνουσα απο την αηδια μου! Αντε μν νευριασω παλι...........

[Lacrymosa]

Κ εξακολουθω να επιμενω πως οι διαιτολογοι εχουν καταστρεψει κοσμο! Οι δικες τους υποδειξεις ειναι ψυχαναγκαστικες κ περιλαμβανουν καταναγκαστικες καθημερινες πρακτικες, πολυ περισσοτερο απο τις κομμενες μπουκιτσες φαγητου των ανορεξικων η βουλιμικων! Σ αυτο ειμαι καθετη! Ξερω ατομα π εχουν παει σε διαιτολογο πχ για να αδυνατισουν, κ τους εβαζε να μετρανε τα γραμμαρια του τυριου, τα γραμμαρια της φετας ψωμιου κτλ! Οχι πειτε μου τωρα αυτο κατα ποσο διαφερει απο το μετρημα θερμιδων π κανω εγω? Κυκλοφορω με το θερμιδομετρητη φαρμακειου, αντε να κυκλοφορω κ με τη ζυγαρια ακριβειας τωρα θαρρεις κ προκειται να μετρησω τις γραμμες κοκας! Ελεος δεν πανε καλα λεω εγω! Ακομα κ διαιτα οταν εκανα οταν ειχα φτασει 60κατι κιλα, μονη μ εκανα κ ρυθμισα το προγραμμα μου, ετυχε μερες να μν πειναω λογω στενοχωριας κ να μν φαω τιποτε, κ μερες πχ σε εξοδους να φαω σε ταβερνες κτλ, κ να το ευχαριστηθω! Οπως μ βγαινει καθε μερα, δν μπορω να πιεζομαι, οτι τωρα πρεπει να φαω κ μετα δν πρεπει! Αρκετους ψυχαναγκασμους εχω δν θελω κι αλλους! Η μανα μ λεει χιουμοριστικα "εσυ πρεπει να πας σε διαιτολογο να σ δωσει διατροφη να βαλεις κιλα σε μυες", αμα ειναι να βαλω κιλα σε μυες προτιμω να γινω bodybuilder κ να ειμαι σιγουρη πως μπηκαν, ασχετα π δν μ αρεσει το bodybuilding ουτε σε γυναικες αλλα ουτε σε αντρες..

[Lou!]

λάκρυ, ψυχοθραπεία μπορεί να σε βοηθήσει σε κάποιο βαθμό, τώρα τι μεθοδος δεν ξερω!

εγώ πιστεύω πλέον πολύ και στη σχέση που καλλιεργείται μεταξύ ψυχοθεραπεθτή και ψυχοθεραπευόμενου. είναι πολύ σημαντικό ο άνθρωπος στον οποίο πηγαίνεις, να έχεις σχέση εμπιστοσύνης μαζί του, επίσης να νιώθεις ότι αυτό το πρόσωπο σε εκτιμά, σε στηρίζει και σε αποδέχεται ακριβώς όπως είσαι, με όλες σου τις αδυναμίες!

μία πολύ συχνή αιτία ψυχολογικών προβλημάτων είναι η μη αποδοχή των αδυναμιών του εαυτού μας. για να μπορέσουμε να κατορθώσουμε κάποια στιγμή και βιωματικά [και όχι μόνο να το παπαγαλίζουμε σαν γνώση] να αποδεχτούμε και να αγαπήσουμε τον εαυτό μας μαζί με όλες του τις ατέλειες, νομίζω είναι πάρα πολύ σημαντικό να βρεθεί να το κάνει αυτό ένας άνθρωπος σε εμάς. να βρεθεί ένας άνθρωπος ο οποίος θα μας αποδεχτεί και θα μας αγαπήσει έτσι όπως είμαστε άνευ όρων. βιωματικά να συμβεί αυτό, οχι στα λόγια. βιωματικά να νιώσεις ότι υπάρχει απέναντί σου ένας άνθρωπος ο οποίος σε αγαπά και σε αποδέχεται έτσι ακριβώς όπως είσαι!!!!!

συνήθως στους ανθρώπους με ψυχολογικά προβλήματα οι γονείς κατά κανόνα δεν τους αποδέχονται όπως είναι αλλά με όρους. τους όρους που αυτοί θέτουν κάθε φορά. πχ εσύ ήσουν η αδυνατούλα, όχι χοντρή σαν την αδερφή σου! αυτός ουσιαστικά ήταν ο όρος που σου έβαλε ασυνείδητα η μάνα σου για να κερδίζεις την αγάπη της και την αποδοχή της!

ο θεραπευτής επιβάλλεται να είναι ένας άνθρωπος ο οποίος θα μπορέσει να σε αγγίξει ψυχικά αποδέχομενος την λακρυμόσα έτσι ακριβώς όπως είναι, με τα παραπανήσια κιλά, και αυτό έχει μεγάλη θεραπευτική δύναμη στο να μετριαστεί η νεύρωση που έχεις ότι πρέπει πάση θυσία να είσαι στέκα για να αρέσεις στους άλλους ανθρώπους!

κατόπιν θα ήταν πολύ καλή ιδέα να αλλάξεις και παρέες. να δώσεις έμφαση στο να συναναστρέφεσαι ανθρώπους που να σε αποδέχονται όσο το δυνατόν περισσότερο, έτσι όπως είσαι, και όχι θέτοντας όρους. και να απομακρυνθείς από ανθρώπους καταπιεστικούς. πχ γονείς και λοιπές κακές παρέες.

αυτή η προσέγγιση που σου περιγράφω δίνει έμφαση στο βίωμα και στη θεραπευτική δύναμη της αγάπης. διότι τί άλλο είναι η αγάπη από το να επιτρέπεις στον άλλο να είναι με ελευθερία ο εαυτός του και να τον αποδέχεσαι ακόμα και με τις αδυναμιες του!

τη γνωσιακή ψυχοθεραπεία δεν την πολυσυμπαθώ πλέον ιδιαίτερα, ακριβώς για τους λόγους που διαπίστωσες κι εσύ. παλιά την είχα πάρα πολύ ψηλά, αλλά τώρα πια αναθεώρησα και τη θεωρώ πολύ μέτρια διότι διαπίστωσα στην πράξη ότι η γνώση ενός προβλήματος και η αλλαγή του τρόπου σκέψης δεν αρκεί και δεν κάνει σχεδόν τίποτα, αν δεν συνοδευτεί από έμπρακτες βιωματικές αλλαγές.

επίσης ότι είναι σύντομη, είναι άλλος μύθος! σύντομη είναι ίσως η γνωσιακή αλλαγή. από εκεί και πέρα το να κάνεις πράξη αυτά που έχεις συζητησει στις συνεδρίες και να φτάσεις να νιώθεις βιωματικά διαφορετικά από ό,τι στην αρχή, είναι μια διαδικασία πολύ χρονοβορα!!!! όπως και κάθε ψυχοθεραπευτική διαδικασια και πορεία!!!!! βλέπω πολλούς, και εδώ μέσα, που ξέρουν τέλεια να δίνουν συμβουλές και ξερουν τέλεια τί πρέπει να κάνουν για να λύσουν τα προβλήματά τους και στην πράξη δεν κάνουν τίποτα και δεν αλλάζουν τίποτα! [συμπεριλαβανομένου και του εαυτού μου!]

γνωσιακά ξέρεις πολύ καλά ότι είσαι τελειομανής χαρακτήρας, ότι έχεις δώσει υπεραξία στα κιλά, ότι δεν περιστρέφεται όλο το σύμπαν γύρω από τα κιλά σου, ότι δεν θα σε κρίνουν όλοι οι άνθρωποι ανάλογα με τα κιλά σου, ότι πολλοί δεν θα δώσουν καμία σημασία αν είσαι 48 ή 52 ή ακόμα και 70 κιλά, ξέρεις ότι υπάρχουν χοντρές γυναίκες που έχουν γκόμενο και που είναι και σέξυ και που είναι και αποδεκτές και που έχουν και φίλους, και όμως τίποτα από όλα αυτά δεν θα σε λυτρώσει και δεν θα σε θεραπεύσει ψυχικά, αν δεν βιώσεις στην πράξη να αγαπηθείς και να γίνεις αποδεκτή από κάποιους άλλους, ακόμα και αν έχεις κάποια περιττά κιλά!

επίσης ούτε την ψυχανάλυση την συμπαθώ! πολλή προσκόληση στο παρελθόν και επίσης εμμονή ότι για όλα φταίει η σεξουαλικότητα! δεν ξέρω, αλλά δεν μου λέει κάτι!

δεν ξέρω ποια μεθοδος θα σου ταίριαζε, πάντως καλή σχέση με έμπειρο ψυχοθεραπευτή που να έχετε και πολύ καλή χημεία το θεωρώ απαραιτητο!

[Lacrymosa]

Λου σε ευχαριστω για την απαντηση σου το διαβασα 2 φορες κ εχεις δικιο σ αυτα π γραφεις! Το παν ειναι αυτα π πιστευουμε κ εχουμε γνωσιακη εμπειρια, να τα μετατρεψουμε κ σε βιωματικη εμπειρια! Δλδ δεν αρκει να λεω εγω πχ οτι ειμαι αδυνατη αλλα κ αν ειμαι χοντρη σημασια εχουν αλλα πραγματα κ οχι τα κιλα, οταν πχ οι γονεις μ κανουν σχολια σχετικα με το βαρος για μενα, την αδερφη μ η κ αγνωστα ατομα! Η να πω οτι πχ οκ οι αλλοι δν θα δωσουν σημασια στα κιλα αλλα στο μυαλο μ, οταν ειμαι σε μια σχολη με 300 γκομενες οπου ειναι ολες κοκετες, πλακωνονται στα γυμναστηρια, μιλανε για διαιτες, μαλλια κ νυχια κ κανουν ανατγωνισμο πασαρελας! Δυστυχως κ το περιβαλλον επηρεαζει κ παρα πολυ αρνητικα! Οταν απ τη μια θα ακουω τη μανα μ να γελαει με την καθε χοντρη κ απ την αλλη θα συναντησω καποιες π θα μιλανε για ομορφια διαιτες κτλ, ε οσο να ναι κ να θελω να μ φυγει η εμμονη δν μπορω!! το βασικο οπως λες κ εσυ ειναι ο ψυχοθεραπευτης να σε αποδεχτει ανευ ορων, αρχικα ετσι οπως εισαι, κ σταδιακα να γινει η οποια αλλαγη! Κ προπαντων χωρις να σε κριτικαρει! Διοτι περυσι ειχα παει σε μια ψυχολογο που ισχυριζοταν οτι κ καλα ηταν γνωσιακη αυτο π εκανε, η οποια απο την πρωτη μερα μ κολλησε ταμπελες κ οτι προσπαθω να παω το θεμα εκει π μονο εγω θελω κτλ κ να μου βαλει ορους! Αυτο δν βοηθαει πιστευω! Τι λες? Δλδ να βαλει ορους οτι αυτα απαγορευονται κ αυτα επιτρεπονται κ να με χαρακτηρισει απο την πρωτη συνεδρια χωρις να κατσει καν να με ακουσει κ να με γνωρισει καλυτερα! Αυτο ειναι τελειως λαθος, δεν ειναι καθοριστικη η πρωτη εντυπωση!
Κ η γνωσιακη π λενε οτι ειναι συντομη, εννοουν συντομη ως προς τα αποτελεσματα, οχι ως προς τη διαρκεια! ξερω ατομα π ακολουθουν γνωσιακη-συμπεριφοριστικη προσεγγιση κ πανε στον ψυχολογο 2 χρονια! Δεν σημαινει δλδ οτι κανεις 10 συνεδριες κ ξεμπερδευεις! Απλα μπορει οντως απο τη 2η συνεδρια να δεις αλλαγη! Αλλα πρεπει να κανεις πααρα πολλες συνεδριες για να κατορθωσεις να διατηρησεις το αποτελεσμα! Κ επισης με τη γνωσιακη συνηθως κοβεις τις ριζες, αλλα μολις σταματησεις το "κλαδεμα" θα βγουν νεα φυντανια!! Κατα τη γνωμη μ πρεπει πρωτα κανεις να κανει καποιο διαστημα ψυχαναλυτικη κ μολις εντοπιστει η ριζα να προχωρησει μετα σε γνωσιακη! Αυτο βεβαια ειναι πολυ χρονοβορο, αλλα πιστευω οτι ο συνδυασμος των 2 μεθοδων επιφερει το καλυτερο δυνατο αποτελεσμα!! Να σε ρωτησω, η ψυχαναλυση ακομα ασχολειται με τα σεξουαλικα ορμεμφυτα κ τα υπερεγω κ τις αλλες βλακειες π ελεγε ο Freud? Δεν εχει εξελιχθει η μεθοδολογια? Διοτι αν ειναι να παω να ακουω αυτα καλυτερα να μν ξεκινησω καν!!

[Lou!]

λάκρυ από ψυχανάλυση δεν γνωρίζω αυτή τη στιγμή που βρίσκεται και πώς την κάνουν, εγώ δεν έχω κάνει.

έχω κάνει άπειρη γνωσιακή και πρόσφατα άλλαξα ψυχολόγο και πηγαίνω σε κάποιον που τον ήξερα από πριν, ήταν γνωστός μου και ένιωθα ότι υπήρχε πολύ καλή επικοινωνία. έχω πιο προσωπική σχέση, πολύ καλύτερη από αυτήν που είχα με την πρώην ψυχολόγα μου, με την οποία η σχέση ήταν κάπως ξερή, τυπική κ επαγγελματική. δεν ακολουθούμε κάποια συγκεκριμένη μέθοδο. νιώθω ότι με στηρίζει και με αποδέχεται όπως είμαι πιο πολύ από την πρώην ψυχολόγα μου.

θυμάμαι πέρισι που είχες ανοίξει θέμα με μια γκεστάπο ψυχολόγο στην οποία πήγες, για μένα σου φέρθηκε απαράδεκτα και καλά έκανες και έφυγες. αν ειναι να πηγαίνεις στον ειδικό για να σε πιέζει και να σε κράζει, δεν χρειάζεται, καλοθελητές να σε κρίνουν και να σε πιέζουν θα βρεις γύρω σου πολλούς και μάλιστα δωρεάν!!!! :)

ο ειδικός είναι για να μας χαϊδεύει την ύπαρξη! :) και όχι τα αυτιά, όπως λέει ο πατέρας μου!

[τι θέλεις να σου χαϊδεύω τα αυτιά όπως αυτός ο ψυχολόγος που πηγαίνεις; μου λέει κάθε τόσο!
εγώ λέω αλήθειες! με έχεις πηδήξει με την αλήθεια άνθρωπέ μου! έλεος πια!]

[Lacrymosa]

χαχαχαχαχα!! ε ναι ρε συ!! "καλοθελητες" υπαρχουν παντου διαφοροι! που δεν πα να χτυπας εσυ τον κωλο σ κατω κ να σκιζεσαι να φερεις κατι εις περας, παντα μα παντα θα θυμηθουν το στραβο κ το αρνητικο π εκανες! Δεν πα να εχεις 10 θετικα κ 2 αρνητικα? Ε ναι στα 2 αρνητικα θα κολλησουν! Κ τελειος να εισαι (πραγμα αδυνατον), θα βρουν κατι δν υπαρχει περιπτωση! Κ τι αλλο κουφο αυτο παλι "εγω ομως δεν χαιδευω αυτια"?! Σιγα ρε θα σκισεις κανα καλσον! Ισα πολυ ανοιχτα την πηρες την στροφη! Εγω πιστευω οτι ολοι χρειαζομαστε ενθαρρυνση κ στηριξη, κ οχι να μας απογοητευουν κ να μας κοβουν τα φτερα! Ετσι ο αλλος εχει κινητρο! Κ ακομη κ να εχει ελαχιστες πιθανοτητες να καταφερει κατι, με το κινητρο κ την ενθαρρυνση πολυ πιθανον να πιστεψει σε αυτο κ να το κατορθωσει! Αμα τον αλλον τον "γειωσεις" παει τον τελειωσες τον ανθρωπο! Πολλες φορες τυχαινει να ειμαι με ατομα κ να σχολιαζουν αλλους κ εκνευριζομαι! Κ ειπες, τι καταλαβες τωρα? Πες ρε μια καλη κουβεντα κ ας μην την νιωθεις, κανε το καλο κ αστο να παει στο διαολο! :)

Σ αυτην αναφερομουν την ψυχολογο π πηγα περσυ! Τελειως αντιεπαγγελματικη η ολη σταση της κ απο την αρχη χωρις να μπει στη διαδικασια να με γνωρισει, μ κολλησε ταμπελες κ χαρακτηρισμους κ μ εβαλε ορους! Θαρρεις κ δινω εξετασεις! Παλιοτερα οταν πηγαινα στο γιατρο κ συζητουσαμε (διοτι τρεχω απο μικρη στους ψυχογιατρους), αισθανομουν τελειως αβολα οταν ημουν μεσα στο γραφειο κ καθομουν στην ακρη της καρεκλας κ κοιτουσα το πατωμα κ ειχα μια σταση θαρρεις κ ημουν ετοιμη να φυγω! Αφου μια φορα μ ειπε "σιγα πια θα φας το πατωμα"! Ενιωθα οτι με περναει απο ακτινες χ (μτφρικα), ενιωθα εντελως αβολα! Οταν υπαρχει σωστη συνεργασια κ εμπιστοσυνη ομως λογικα αυτο το συναισθημα δν πρεπει να υφισταται , ετσι δν ειναι??

Α επισης ισχυει οτι στην ψυχαναλυση ξαπλωνεις σε ντιβανι κ μιλας? Ελπιζω να εχουν εξελιχθει τα πραγματα, διοτι να ξαπλωσω σε ντιβανι μ φαινεται γελοιο!!

[Lou!]

λάκρυ δεν ξέρω καθόλου για ψυχανάλυση και αν έχουν ακόμα το ντιβάνι!

ο Γιωσαφάτ είναι πολύ γνωστός ψυχίατρος της ψυχανάλυσης και έχει δώσει αρκετές συνεντεύξεις που κυκλοφορούν στο ιντερνετ. επίσης έχει γράψει και κάποια βιβλία.

το ένα λέγεται "η αγία ελληνική οικογένεια".

εμένα δεν μου πολυαρέσει η ψυχανάλυση, έχω την αίσθηση ότι ερμηνεύει όλα τα ψυχολογικά φαινόμενα με βάση το τί σόι σχέση είχαμε με τους γονείς μας, και μάλιστα ακόμα και σε λανθάνον ερωτικό επίπεδο.

δηλ άν διαβάσεις γιωσαφάτ θα διαβάσεις ότι πάρα πολλοί γονείς βλέπουν ερωτικά τα παιδιά τους, βέβαια αυτός ο ερωτισμός εκδηλώνεται πολύ έμμεσα και υπόγεια στις περισσότερεςς φορές, δεν μιλάμε για ανοιχτές αιμομιξίες.

τεσπά, με δύο λόγια στην ψυχανάλυση για όλα φταίνε οι γονείς και η καταπιεσμένη σεξουαλικότητα!

δεν ξέρω... έχει κάποιο ενδιαφέρον, αλλά είναι μάλλον μεροληπτική προσέγγιση!