Πώς αποφεύγεται η υποτροπή;
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Results 1 to 13 of 13
  1. #1
    Junior Member
    Join Date
    Mar 2013
    Posts
    6

    Πώς αποφεύγεται η υποτροπή;

    Καλησπέρα και από εμένα.

    Είμαι νέο μέλος στο forum. Βρέθηκα εδώ ψάχνοντας στο διαδίκτυο σχετικά με την υποτροπή της κατάθλιψης.
    Είμαι 27 χρονών και είχα το τελευταίο καταθλιπτικό επεισόδιο τον περασμένο Νοέμβρη, που μάλιστα κορυφώθηκε την ημέρα των γενεθλίων μου, όπου παρουσίασα και αυτοκτονικές τάσεις. Εδώ και πολλά χρόνια υποψιαζόμουν πως υπήρχε κατάθλιψη, καθ' ότι ανά διαστήματα κλεινόμουν στον εαυτό μου και έκανα "μαύρες" σκέψεις, αλλά βεβαιώθηκα φέτος οπότε άρχισα να επισκέπτομαι και ψυχολόγο (εδώ και 6 μήνες).
    Ο τελευταίος χρόνος ήταν πολύ δύσκολος για εμένα, καθώς βρέθηκα απόφοιτη Πανεπιστημίου - μία από τους πολλούς - αντιμέτωπη με την ανεργία και έτσι αποφάσισα να φύγω στο εξωτερικό για μεταπτυχιακό. Στο μεταπτυχιακό μου βρέθηκα αντιμέτωπη με μία καθηγήτρια η οποία συνεχώς με μείωνε και δεν με καθοδηγούσε, ενώ για τους πρώτους μου 8 μήνες σε αυτήν την χώρα ζούσα σε ένα φοιτητικό σπίτι με άλλους 24 φοιτητές, σε συνθήκες άθλιες, με προσωπικό χώρο ένα δωμάτιο των 9 τ.μ. Μαζί με όλα αυτά χώρισα και μετά από 6 χρόνια πολύ δύσκολης και ψυχοφθόρας σχέσης. Έτσι, έφτασα τον Νοέμβρη, να έχω ουσιαστικά μηδενική αυτοπεποίθηση και να πιστεύω πως δεν αξίζω τίποτα. Οφείλω να ομολογήσω πως 2 ήταν οι παράγοντες που με κράτησαν στη ζωή τότε: η σκέψη της μητέρας μου η οποία κάνει αγώνα για να με στηρίξει σε όλους τους τομείς (η οποία έχει χρόνια κατάθλιψη) και η ψυχολόγος μου η οποία έδρασε πάρα πολύ γρήγορα και με επανέφερε ως ένα βαθμό.
    Κατάφερα να ξεπεράσω τα βασικά προβλήματα που είχα στο μεταπτυχιακό μου (παραλίγο να μην γίνω δεκτή γιατί κοβόμουν στις εξετάσεις από το άγχος) και κατάφερα να είμαι καλά τους τελευταίους 2 μήνες και χωρίς καθόλου αρνητικές σκέψεις.
    Τις τελευταίες ημέρες όμως, αφού συνάντησα τυχαία και εκείνη την καθηγήτρια που προανέφερα, νιώθω το σώμα μου να μην με υποστηρίζει. Παράλληλα, προέκυψε και ένα πρόβλημα υγείας το οποίο σήμερα με ενημέρωσαν από την ασφαλιστική μου ότι δεν θα με καλύψουν, ενώ μπορεί να χρειαστεί να κάνω και επέμβαση. Γενικά, την τελευταία εβδομάδα έχω αρκετά αγχογόνα ερεθίσματα. Στην αρχή είπα πως μπορώ να το παλέψω, αλλά σήμερα κλαίω πολύ, κάνω πάλι αρνητικές σκέψεις και αισθάνομαι - πάλι - ότι δεν έχω επαφή με την πραγματικότητα. Επειδή πλέον αναγνωρίζω τα σημάδια, ξέρω πολύ καλά πως όλα αυτά είναι προοίμια καταθλιπτικού επεισοδίου. Και αυτή η σκέψη με φοβίζει περισσότερο από όλα τα υπόλοιπα που έχω να αντιμετωπίσω. Πώς μπορώ να το αποφύγω?Δεν θέλω να το ξαναπεράσω αυτό...
    Με συγχωρείτε για το μακροσκελές μήνυμα.

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2011
    Posts
    4,566
    Καλωσόρισες Αλκμήνη!
    Λοιπόν, άμεσα άρχισε να σε φροντίζεις! Βγαίνε έξω με κάθε ευκαιρία ακόμα κι αν βαριέσαι και όσο μπορείς κάνε πράγματα, που σε ευχαριστούν.
    Σίγουρα οι τωρινές συνθήκες της ζωής σου είναι επιβαρυντικές για την ψυχολογία σου, σου πέσαν κι όλα μαζί, οπότε λογικό είναι
    να θες το χρόνο σου, για να "αναρρώσεις" για να μπορέσεις να σταθείς ξανά στα πόδια σου και να δεις τα πράγματα πιό ξεκάθαρα.
    Μην βιάζεσαι επομένως κι αυτό που χρειάζεται να κάνεις τώρα είναι ν' αγαπήσεις περισσότερο εσένα.

    Η υποτροπή συνήθως αποφεύγεται, όταν αντιμετωπίσουμε πίσω από τα σημάδια/συμπτώματα τις αιτίες που τα προκαλούν.
    Όσο μπορείς ξεκίνα να παρατηρείς και ν' αντικαταθιστάς τις αρνητικές σκέψεις φόβου με άλλες θετικές και πιό λειτουργικές.
    Συνήθως, οι αρνητικές σκέψεις μας παρ' όλο που είναι υποθετικά σενάρια, τις αφήνουμε μέσα μας ν' αποκτούν δύναμη σε τέτοιο
    βαθμό, ώστε να μας αποκόπτουν από την πραγματικότητα. Και πίσω απ' όλα τα δύσκολα.. κρύβονται οι ανασφάλειές μας.
    Σημαντικό, είναι να έχεις σαν αρχή πως τα συναισθήματά μας είναι παράγωγα της σκέψης μας. " Είμαστε ό,τι σκεπτόμαστε " Ιπποκράτης
    και " Οι άνθρωποι ταράζονται όχι από αυτά που συμβαίνουν, αλλά από την άποψή τους για αυτά που συμβαίνουν " Επίκτητος.

    Είναι σίγουρο σε διαβεβαιώ, ότι αξίζουμε το καλύτερο και δεν έχει κανείς το δικαίωμα να μας μειώνει και να μας υποτιμά!
    Επειδή, βέβαια εκεί έξω πάντα θα υπάρχουν κι οι άνθρωποι με κόμπλεξ, απωθημένα, γενικά με προβλήματα.. που όμως εμάς, μας είναι χρήσιμοι
    για τη δική μας εξέλιξη.. χρειάζεται να βρούμε τη δύναμη μέσα μας, για να παραμένουμε απαθείς και να τους αντιμετωπίζουμε αποτελεσματικά.
    Μάλλον δηλ. περισσότερη κατανόηση χρειάζεται και υπομονή να περάσει η δύσκολη περίοδος, που διανύεις. Μετά είναι και το "Σ' όποιον αρέσουμε.."
    Άσε τη ζωή που κάνεις... και ψάξε για τη ζωή που χάνεις

  3. #3
    Junior Member
    Join Date
    Mar 2013
    Posts
    6
    Καλημέρα Μαρκέλα και σ'ευχαριστώ για την απάντησή σου!

    Το πρόβλημα είναι πως τα γνωρίζω όλα όσα έγραψες και παρ' όλα αυτά, αισθάνομαι πως το μυαλό μου μερικές φορές κάνει τα δικά του.
    Εδώ και αρκετό καιρό έχω ξεκινήσει συστηματική γυμναστική, προσέχω τη διατροφή μου και τον εαυτό μου γενικότερα, ακριβώς γιατί γνωρίζω πως όλα αυτά πηγάζουν από το να μην αγαπάς και να μην προσέχεις αρκετά τον εαυτό σου. Προσπαθώ να αποφεύγω τα μη αναγκαία αγχογόνα ερεθίσματα (όσο φυσικά είναι στο χέρι μου) αλλά η ζωή γενικότερα είναι τέτοια που δεν γίνεται να τα εκμηδενίσεις.
    Είναι χαρακτηριστικό, πως τώρα που ψάχνω να βρω καθηγητή για να συνεργαστώ στην δεύτερη πρακτική μου, ενώ οι άνθρωποι που συνάντησα είναι όλοι ευγενέστατοι - σε αντίθεση με την προηγούμενή μου καθηγήτρια - την ώρα ακριβώς των συναντήσεών μου με αυτούς κι ενώ προσπαθούσα να είμαι συγκεντρωμένη στα όσα μου περιέγραφαν, υπήρχε μια μικρή φωνούλα μέσα στο μυαλό μου που μου έλεγε "Αυτό ακούγεται πολύ δύσκολο, μήπως δεν μπορέσεις να το κάνεις?Είσαι σίγουρη ότι μπορείς? Ή μήπως χαλάς άδικα τα λεφτά της μητέρας σου ενώ το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να σηκωθείς και να φύγεις?". Γνωρίζω πως αυτή η "φωνούλα" είναι η κατάθλιψη και πως όλα αυτά δεν ισχύουν, αλλά πως την κάνω να μην υπάρχει? Γιατί όσο είναι εκεί, μου είναι δύσκολο να συγκεντρωθώ να διαβάσω, να πάρω σωστές αποφάσεις και να δουλέψω.
    Σήμερα οφείλω να ομολογήσω πως οι σκέψεις μου είναι πολύ καλύτερες αλλά μετά από την χθεσινή ημέρα κι από τα κλάμματα κι από τη γενικότερη κατάσταση στην οποία ήμουν, αισθάνομαι αυτό το απαίσιο συναίσθημα της αδράνειας και της κούρασης.

    Τελοσπάντων, ελπίζω να τα καταφέρω χωρίς να φτάσω ξανά στο ίδιο σημείο που είχα φτάσει την τελευταία φορά.
    Καλή δύναμη σε όλους!

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2013
    Posts
    206
    Γεια σου Alcmene.. θα σου μιλήσω ώς παθούσα, κι εγω υποτροπίασα επειδή σταμάτησα τα φάρμακα απότομα. Εχω πάθει αρκετές φορές κατάθλιψη και κάθε φορά κάνω αγωγή περνανε τα συμπτώματα και σταματάω..συνεχίζω τη ζωή μου αλλα μετά απο κάποια χρόνια το ξαναπαθαίνω. Αναλογιζόμενη γιατί αυτό..κατέληξα στο συμπερασμα ότι το παθαινω απο λύπη..δλδ όταν οι προσδοκίες μου ειναι ανωτερες απο τη πραγματικότητα, όταν πχ άλλαξα σπίτι σκεφτόμουν όλα τα καλά και τι τυχερή που είμαι και διάφορα..όταν πήγα εκει όμως παρουσιαστηκαν δυσκολιες..λυπήθηκα και το έπαθα...όταν σπούδαζα πχ και τελικά τίποτε....κοιτα δε το παθαίνουν όλοι απλά πρέπει να διώχνεις τη λύπη και να σκέφτεσε ποιο ορθολογιστικά. Η λύπη το κάνει.Επίσης το συνεχομενο στρες. Ολο γράφεις για μια καθηγήτρια σου...κοίτα ίσως η κατάθλιψη σε κάνει να κολλάς σαυτη τη σκέψη και ότι δε τη συμπαθεις κτλ...ξέρω άτομο που κόλλησε στην ιδέα ότι ο αδερφός του γούσταρε τη κοπέλα του...η κατάθλιψη του το ΄κανε αυτό κι όχι η ιδέα έκανε τη κατάθλιψη..ευτυχώς όταν έκανε αγωγή του φυγε η λυπη γιατι έτσι γιατι αλλιως...καθάρισε το μυαλό του και συνηλθε.

  5. #5
    Junior Member
    Join Date
    Mar 2013
    Posts
    6
    Γεια σου elli!
    Εγώ προσπάθησα να αποφύγω την φαρμακευτική αγωγή, γιατί 1ον δεν υπάρχουν χρήματα και εδώ πραγματικά οι ασφαλιστικές είναι τελείως εργαλεία του συστήματος και για να σε καλύψουν όταν είσαι φοιτήτρια πρέπει να πεθαίνεις (και πάλι αμφίβολο..) και 2ον διότι έζησα από πολύ κοντά με την μητέρα μου όλες τις παρενέργειες και έχω πολύ μεγάλη φοβία. Παράλληλα προσπάθησα να αξιολογήσω την κατάστασή μου και θεώρησα ότι μπορούσα να διορθώσω την ορμονική ανισορροπία με το να προσπαθώ να δίνω στον εαυτό μου χρόνο και αγάπη. Όσο για την καθηγήτρια, της έκανα καταγγελία στο Πανεπιστήμιό μου (το οποίο ήταν τεράστιο βήμα γαι εμένα, δεδομένου του "φόβου" που μου είχε προκαλέσει) και μάλιστα με ενημέρωσαν ότι και άλλοι φοιτητές πριν από εμένα βρέθηκαν στην ίδια -σχεδόν- κατάσταση εξαιτίας της. Προφανώς δεν μπόρεσα να τους μιλήσω για την κατάθλιψή μου γιατί εδώ σε αυτές τις περιπτώσεις, σου λένε κάνε μια αναστολή φοίτησης 6 μήνες κι έλα πάλι. Αυτό θα ήταν ιδανικό εάν δεν είχα κατάθλιψη. Γνωρίζω όμως πολύ καλά πως η κατάθλιψη φεύγει κι έρχεται και δεν μπορώ να είμαι σίγουρη 100% ότι μετά από τους 6 μήνες θα είμαι όντως 100% καλά. Η καταγγελία που της έκανα με βοήθησε πολύ σε εκείνη τη φάση, αλλά την προηγούμενη εβδομάδα που την είδα τυχαία, αν και δεν ανταλλάξαμε ούτε "γεια", έτρεμα για περίπου μισή ώρα ενώ για τις 2 επόμενες μέρες ήθελα μόνο να κοιμάμαι. Το πάλεψα και δεν άφησα τον εαυτό μου να πέσει σε λήθαργο, πήγα γυμναστήριο, βγήκα έξω με φίλους, αλλά τελικά μάλλον αυτό δεν ήταν αρκετό.
    Όσο για αυτό που περιγράφεις, σχετικά με τις αυξημένες προσδοκίες, το ίδιο ακριβώς πέρασα κι εγώ όταν πρωτοήρθα εδώ. Μέσα στην απελπισία μου για την κατάσταση στην Ελλάδα, πίστεψα πολύ έντονα ότι όταν θα ερχόμουν εδώ όλα θα ήταν πολύ καλύτερα. Δυστυχώς όμως, πέρα από τις αντικειμενικές δυσκολίες που περνάει ένας άνθρωπος για να προσαρμοστεί σε μία νέα χώρα, βρέθηκα απέναντι σε επιπρόσθετες δυσκολίες και στο σπίτι και στη σχολή.
    Απλά δεν θέλω άλλο αυτό το πράγμα να με κρατάει πίσω. Όταν πήρα τα πάνω μου πριν 2-3 μήνες, κατάφερα να γράψω τον υψηλότερο βαθμό σε σχέση με τους υπόλοιπους συμφοιτητές μου, σε ένα πολύ δύσκολο μάθημα και με εξετάσεις στις 2 του Γενάρη (ναι δεν έκανα καν Πρωτοχρονιά και Χριστούγεννα στη χώρα μου...) και γι'αυτό κιόλας τον λόγο με δέχθηκαν εν τέλει και στο μεταπτυχιακό. Αλλά από εκείνη την στιγμή, που η αυτοπεποίθησή μου βρέθηκε και πάλι σε υψηλά και κανονικά επίπεδα, τώρα για κάποιο λόγο πέφτει και δεν ξέρω τί να κάνω. Γνωρίζω πως μπορώ να αποδώσω και να τα πάω πολύ καλά, αλλά με αυτές τις σκέψεις που επανέρχονται δεν μπορώ να δώσω το 100% μου....

  6. #6
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2011
    Posts
    4,566
    Quote Originally Posted by Alcmene View Post
    .. "Αυτό ακούγεται πολύ δύσκολο, μήπως δεν μπορέσεις να το κάνεις? Είσαι σίγουρη ότι μπορείς? Ή μήπως χαλάς άδικα τα λεφτά της μητέρας σου ενώ το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να σηκωθείς και να φύγεις?". Γνωρίζω πως αυτή η "φωνούλα" είναι η κατάθλιψη και πως όλα αυτά δεν ισχύουν, αλλά πως την κάνω να μην υπάρχει? Γιατί όσο είναι εκεί, μου είναι δύσκολο να συγκεντρωθώ να διαβάσω, να πάρω σωστές αποφάσεις και να δουλέψω..
    Πιστεύω, ότι αυτή η "φωνούλα" βγαίνει κι από χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση.. Μόνο, που όπως σου είπα αξίζεις έτσι κι αλλιώς κι έχεις σίγουρα, όλα όσα χρειάζεσαι
    για να προχωρήσεις!.. Αν λοιπόν την αντικαταστήσεις με μια άλλη, που θα λέει " Αλήθεια, έχω καταφέρει τόσα μέχρι σήμερα, γιατί να μην τα καταφέρω και τώρα? "
    Άσε τη ζωή που κάνεις... και ψάξε για τη ζωή που χάνεις

  7. #7
    Junior Member
    Join Date
    Mar 2013
    Posts
    6
    Quote Originally Posted by μαρκελα View Post
    Αν λοιπόν την αντικαταστήσεις με μια άλλη, που θα λέει " Αλήθεια έχω καταφέρει τόσα μέχρι σήμερα, γιατί να μην τα καταφέρω και τώρα? "
    Έχεις τόσο δίκιο...Και αυτό προσπαθώ να κάνω. Και μαζί με την ψυχολόγο μου το ίδιο προσπαθούμε να κάνουμε. Αλλά δεν δουλεύει πάντα. Όταν ήμουν στις συναντήσεις αυτές με τους καθηγητές, το ιδανικό θα ήταν να τους πω "Πάμε 10 λεπτά διάλειμμα να φέρω το μυαλό μου στα ίσια του". Αλλά προφανώς αυτό δεν είναι δυνατόν. Δεν ξέρω πως να την αποδυναμώνω όταν αντικειμενικά δεν έχω τον χρόνο για να μιλήσω με τον εαυτό μου

    Ευχαριστώ για την ενθάρρυνση και το ενδιαφέρον!

  8. #8
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2011
    Posts
    4,566
    Quote Originally Posted by Alcmene View Post
    ..Δεν ξέρω πως να την αποδυναμώνω όταν αντικειμενικά δεν έχω τον χρόνο για να μιλήσω με τον εαυτό μου

    Ευχαριστώ για την ενθάρρυνση και το ενδιαφέρον!
    Μέχρι να σου γίνει συνήθεια κι έτσι να την ελέγχεις, επειδή φαντάζομαι αρνητικές σκέψεις κάνουμε και μόνοι μας όταν είμαστε..
    μπες στη διαδικασία συνέχεια να την παρατηρείς απ' τη στιγμή που γεννιέται στο μυαλό και να την τροποποιείς.

    ΥΓ Δες την όλη διαδικασία σαν ένα νοητικό παιχνίδι..
    Άσε τη ζωή που κάνεις... και ψάξε για τη ζωή που χάνεις

  9. #9
    Senior Member
    Join Date
    May 2012
    Location
    Thessaloniki
    Posts
    1,451
    Hello! Διαβαζα το μηνυμα σου και ενιωθα οτι διαβαζα ενα κομματι της ζωης μου. Μπραβο κοριτσι μου για το κουραγιο σου, για τη δυναμη και για την αποφασιστηκοτητα σου. Σηκωθηκες και εκανες τετοιο μεγαλο βημα, μπραβο σου. Δωσε κουραγιο και σε μας και σε ολα τα παιδια που παλευουν να φτιαξουν τη ζωη τους εξω.

  10. #10
    Ειχα γραψει αρκετες φορες στο φορουμ στην ενοτητα ΙΨΔ σχετικα με τη μεθοδο της εσωτερικης παρατηρησης, απο τη γνωστικη συμπεριφορικη μεθοδο ψυχολογιας, η οποια αφορα την αντιμετωπιση των αρνητικων σκεψεων. Επειδη ειναι πολλα για να τα ξαναγραφω, αν θες μπες λιγο εκει και βρες τα, πιστευω θα σε βοηθησει.
    Επίσης να ξερεις ότι οι επιτυχιες στη ζωη, οτιδηποτε κι αν στη σκεψη μας συνιστα επιτυχια, όπως το ότι πέρασες το δυσκολο μαθημα με πιο ψηλο βαθμο απο τους αλλους συμφοιτητες σου, ειναι αποτελεσματικος τροπος για να νικηθει η καταθλιψη. Ειναι σα να γεμιζεις μια τραπεζα με λεφτα (επιτυχιες) τα οποια μειωνουν το χρεος (καταθλιψη). Κι αυτα ανακαλοντας τα συχνα στη σκεψη σου (καντο αυτο!) τονώνεται η αυτοεκτιμηση και η αυτοπεποιθηση μας και νιωθουμε πιο δυνατοι για νεα βηματα. Ειναι σαν ανατροφοδοτηση. Ελεγχοντας τις σκεψεις με τη μεθοδο που σου προτεινω υποβοηθουμε τον εαυτο μας να εχει επιτυχίες, αρα συμβαλλουμε στο να λυθει το προβλημα με την καταθλιψη. Απεφευγε επισης να αναλύεις στη σκεψη σου αρνητικα γεγονοτα. Επίσης, για κατι ασχημο που συνεβηκε μην το γενικευεις, πχ αρα όλοι ειναι τετοιοι.
    γιάννης

  11. #11
    Junior Member
    Join Date
    Mar 2013
    Posts
    6
    Καλημέρα!
    Ευχαριστώ και πάλι για το ενδιαφέρον!
    Ακολούθησα τη συμβουλή της Μαρκέλας και οφείλω να ομολογήσω πως με βοήθησε πολύ. Είμαι ήδη πολύ καλύτερα και νομίζω πως για τώρα τουλάχιστον τη γλίτωσα.
    Αυτό που μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση ωστόσο, είναι το πώς το ίδιο το σώμα μου τις μέρες που πραγματικά δεν ένιωθα καθόλου καλά αδυνατούσε να ανταποκριθεί σε όσα ήθελα να κάνω και ξαφνικά, μόλις είπα ότι όχι δεν θα αφήσω την κατάθλιψη να με πάρει από κάτω, γέμισα αυτομάτως ενέργεια.
    Σας ευχαριστώ, ήταν πολύ άσχημες αυτές οι μέρες και με βοηθήσατε με τις συμβουλές σας

  12. #12
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2013
    Posts
    206
    Ναι Alcmene έτσι ειναι κι εγώ το εφαρμοσα π αδυνατούσα να πάω να ψωνίσω με το παιδί μου αλλά μετά σηκωνόμουν ντυνόμουν και πήγαινα, βέβαια η ενέργεια λείπει αλλά με το καιρό θα επανέλθει. Απο προσωπική εμπειρία να πώ ότι θα έχεις σκαμπανεβάσματα, να ξεκουράζεσε και μετά να ξαναπροσπαθείς, κάποτε θα γίνεις όπως και πριν πιστεψε. Και να πετάξεις απο μέσα σου ότι σε βασανίζει, αν και σε φάση κατάθλιψης όλα μοιάζουν βουνό και τα προβλήματα σα σε μεγενθυτικό φακό δεν είναι δλδ η αλήθεια η πραγματικότητα. Αρα σε πειράζει κάτι το πετάς και δε πολυσκέφτεσε. Μετα όταν γίνεις καλά θα γελάς πχ εγώ τώρα μου φταίει το σπίτι που ήρθα πρόσφατα, οι άνθρωποι, το χωριό το περιβάλλον και γενικα όλα απο δώ. Αλλά βεβαια θα φυγω κι αυτό μου δίνει χαρα΄και περιμένω τους μήνες να περάσουν Προσπαθώ να μη το έχω μέσα μου αλλά να απολάυσω τη διαμονή μου εδώ όπως μπορώ και όχι σκεπτομενη αχ και βαχ. Κι εσυ να μη κολλάς σε ιδέες και να μη λυπάσαι, να είσαι ήρεμη με υπομονή και σου εύχομαι τα καλύτερα!..Κι αστη τη καθηγητρια πέτα τη απο τη σκέψη σου

  13. #13
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2011
    Posts
    4,566
    Quote Originally Posted by Alcmene View Post
    Καλημέρα!
    Ευχαριστώ και πάλι για το ενδιαφέρον!
    Ακολούθησα τη συμβουλή της Μαρκέλας και οφείλω να ομολογήσω πως με βοήθησε πολύ. Είμαι ήδη πολύ καλύτερα και νομίζω πως για τώρα τουλάχιστον τη γλίτωσα.
    Αυτό που μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση ωστόσο, είναι το πώς το ίδιο το σώμα μου τις μέρες που πραγματικά δεν ένιωθα καθόλου καλά αδυνατούσε να ανταποκριθεί σε όσα ήθελα να κάνω και ξαφνικά, μόλις είπα ότι όχι δεν θα αφήσω την κατάθλιψη να με πάρει από κάτω, γέμισα αυτομάτως ενέργεια.
    Σας ευχαριστώ, ήταν πολύ άσχημες αυτές οι μέρες και με βοηθήσατε με τις συμβουλές σας
    Καλημέρα! Χαίρομαι που είσαι καλύτερα!

    Να θυμάσαι ότι σχεδόν πίσω από κάθε αρνητική σκέψη/συναίσθημα κρύβεται ο φόβος, μόνο που τώρα κι εσύ άρχισες να τον αμφισβητείς!
    «Φόβος είναι η ψυχική ταραχή που προκαλείται από την αναμονή του κακού» Πλάτων

    ..κι έχουμε τόσα πολλά, αλλά καλά να αναμένουμε, που είναι κρίμα να δίνουμε έστω και λίγο χώρο στο κακό! Και λένε ακόμα ότι: " Απ' ό,τι φοβάσαι δεν γλυτώνεις "
    Άρα, μακριά από μας η αρνητική ενέργεια και μάλιστα από κάτι που είναι μη ρεαλιστικό! Νάσαι πάντα καλά!
    Άσε τη ζωή που κάνεις... και ψάξε για τη ζωή που χάνεις

Similar Threads

  1. ΙΨΔ ΥΠΟΤΡΟΠΗ!!
    By selas-selas in forum Ψυχαναγκασμοί - Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή
    Replies: 15
    Last Post: 06-09-2010, 15:57
  2. Υποτροπή πάλι...
    By dimi79 in forum Ψυχαναγκασμοί - Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή
    Replies: 12
    Last Post: 28-06-2010, 00:52
  3. Πως να ξεφυγετε απο υποτροπη.
    By keep_walking in forum Ψυχώσεις & Σχιζοφρένεια
    Replies: 6
    Last Post: 09-06-2010, 18:43
  4. και νέα υποτροπή..
    By maus in forum Ψυχώσεις & Σχιζοφρένεια
    Replies: 1
    Last Post: 26-06-2009, 04:04
  5. υποτροπή
    By takispapos in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 1
    Last Post: 19-11-2006, 12:38

Tags for this Thread

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •