δεν μπορω να ηρεμησω σε μια αγκαλια

[adriana]

Εχω μια πολύ καλή κατα τα άλλα σχέση εδώ και 6 μήνες.
Παθαίνω το εξής παράδοξο. Όταν είμαι σπίτι μου μόνη μου είμαι ΟΚ!
Όταν είναι να βρω το φίλο μου και κυρίως όταν έρχεται η ώρα να κοιμηθούμε με πιάνει ένα τεράστιο άγχος που σωματοποιείται και δεν ξέρω απο που προέρχεται.

Μια ανησυχία πως μέσα στην ησυχία της νύχτας που με έχει αγκαλιά, ενώ όλα τα ερωτευμένα ζευγάρια του κόσμου κοιμούνται ήρεμα σαν πουλάκια, εμένα με κατακλίζει το αγχος πως στη αγκαλία του φίλου μου δεν μπορώ να ηρεμήσω και πως του μεταδίδω ένταση και αυτός μετα τη μεταδίδει σε μένα και πάει λέγοντας!
και ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι πως δεν θα ευτυχίσω ποτέ και πως ενώ έχω ευκαιρίες όμορφων σχέσεων τις καταστρέφω μόνη μου και είτε θα ζήσω μια ζωή δυστυχιμένη είτε τελικά ολομόναχη!
ΤΙ ΜΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ??
HELP PLZ

[ioannis2]

Θα πρέπει να κατανοήσεις ότι αυτα που σου χαλουν τις σχεσεις δεν ειναι τιποτα αλλο παρα διαστρεβλωμενες σκέψεις (ιδεες, σεναρια, υπερβολή) οι οποίες δημιουργουνται, υπαρχουν και αναμοχλευονται στη σκεψη σου και πουθενα αλλου εκτος απο τη σκεψη σου. Υπαρχει διασταση μεταξυ της σκεψης σου και της πραγματικοτητας σου. Και αυτη η διασταση στη σκεψη ειναι που σου προκαλει τη ζημια. Κατανοησε τη διαφορα. Μαθε να αναγνωριζεις μεσα σου τις διαστρεβλωμενες σκεψεις, σαν εσωτερικος παρατηρητης, όταν οι σκεψεις αυτες ερχονται ή βρισκονται σε εξελιξη. Και εκει μαθε να τις απωθεις, να μην τους επιτρεπεις να κατευθυνουν τη συμπεριφορα σου.

[ΜΑΡΙΑΝΝΑ3]

Το παθαίνω και εγώ αυτό δεν είναι τίποτα, απλά όταν θέλω να κοιμηθώ θέλω να είμαι σε πλήρη ηρεμία και έχω και μία οργάνωση, γιατί είμαι πολύ υπέρ κινητική, προπαντός το καλοκαίρι δεν μπορώ με τίποτα, μία με πιάνει φαγούρα, μία θέλω να γυρίσω από την άλλη, γενικός είναι κάτι σαν αγχό φοβία, έχουμε βρει την λύση όμως αγκαλιά μέχρι πριν κοιμηθούμε μετά αφηνόμαστε, βέβαια είναι θέμα και συνήθειες το πως έχεις συνηθίσει να κοιμάσαι δεν είναι κάτι κακό δεν πρέπει να σε αγχώνει δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει έρωτας, αυτά είναι συνήθειες και πράγματα της καθημερινότητας, από την αρχή το είχα αυτό δεν είναι η φθορά του χρόνου.

[aeolus74]

Πως ήταν η σχέση σου με τους γονείς σου?

[adriana]

Η σχεση μου με τη μανα μου ηταν αγχωτικη και υστερικη προφανως για να εχω τετοια ζητηματα τωρα!Ο ερωτας μου ειναι ο father μου!Αγιος!Αγιος!

[aeolus74]

Η σχεση μου με τη μανα μου ηταν αγχωτικη και υστερικη προφανως για να εχω τετοια ζητηματα τωρα!Ο ερωτας μου ειναι ο father μου!Αγιος!Αγιος!

Πως να προδώσει κανείς έναν τέτοιο μεγάλο έρωτα!

[adriana]

Ενοεις πως παραμενω in love με τη σχεση μου με τον father μου?? και τι σχεση μπορει να εχει αυτο με το ζητημα μου??

[elis]

πολυ πιθανο να μην τον γουσταρεισ

[marian_m]

πολυ πιθανο να μην τον γουσταρεισ

Πες τα ρε άνθρωπε! Ώρες-ώρες μου φαίνεται κοιτάμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος.

[pantzos]

πιστεύω δεν είναι αγάπη αυτό που νιώθεις για το παιδί .Καλό είναι να του το πεις να μην έχει βάλει και αυτός σκέψεις στο μυαλό του.....

[adriana]

ει!παιδια!μη μπερδευεστε!δεν ειμαστε σε φορουμ σχεσεων αλλα ψυχολογιας!
εδω μεσα εχει ανθρωπους που λογω των ψυχικων τους θεματων δυσκολευονται στις σχεσεις τους οχι το αντιθετο!
αυτο το ιδιο θεμα το ειχα και με τον πρωην μου που υπεραγαπουσα και υπεργαγαπω ακομα σαν φιλο πλεον.
και με καναδυο αλλους ασχετους που ετυχε να εχω περιστασιακα σχεσεις παλι το ιδιο ειχα!
δεν εχει να κανει με την αγαπη( αλλωστε με 6 μηνες σχεση στην ηλικια μας σιγα σιγα παει το πραγμα)
ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΜΠΛΟΚΑΡΙΣΜΑ ΕΙΝΑΙ αυτο που εχω και ψαχνω λυση-ζηταω συμβουλες..
plz προσοχη στις συμβουλες που δινουμε!
ioannis2 thanx πολυ καλη συμβουλη!την συστηνω στους ιδεοψυχαναγκαστικους!

[adriana]

και αλλωστε για να θελω να το ξεπερασω το προβλημα μου μεσα στην κατα τα αλλα ομορφη σχεση μου προφανως ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ!

[kerasi]

Γεια σου αντριανα. Οταν λες οτι σε πιανει αυτο το αγχος, εχεις καποια σκεψη στο μυαλο σου ή μονο νιωθεις ενα στρες? ειναι οπως οταν παει ενας μαθητης να δωσει εξετασεις?

[adriana]

Γεια σου kerasi
Ειναι σαν αγχος που ξενικαει πολυ πριν την ωρα που θα βρεθουμε στην ησυχια της νυχτας
Σαν να εχω ηδη σκεφετει πως θα σωματοποιηθει το στες μου και θα φανει
και τελικα αυτο συμβαινει!

[kerasi]

Οτι ξεκιναει πολυ πριν τη στιγμη που θα αγκαλιαστειτε ειναι σημαντικο. Πιστευω ομως οτι οφειλεται σε ενα φαυλο κυκλο. Αρχικα δηλαδη ξεκινησες να νιωθεις αυτο το αγχος για καποιους χ λογους και μετα αγχωνεσαι με το ενδεχομενο οτι θα αγχωθεις κλπ κλπ. Ειναι οπως ενας αντρας οταν παει με μια γυναικα και δεν εχει στυση, μετα του καρφωνεται στο μυαλο και εξακολουθει να αγχωνεται. Η δικη μου αισθηση ειναι οτι μπορει να οφειλεται σε καποιες αντιληψεις που μπορει να εχεις περι σχεσεων. Οταν ομως αγχωνεσαι, ταυτοχρονα σου δημιουργει καποια σκεψη το αγχος? πχ λες απο μεσα σου κατι? οπως ενας μαθητης που στρεσαρεται και λεει δε θα τα καταφερω κλπ ή μονο νιωθεις στρες?