Γεια σας...

[Fairy_Dust]

Δεν ξερω τι συμβαινει για να ξερω πως να ξεκινησω... Προσπαθω να με ψυχαναλυσω μονη μου, καθως θεωρω οτι κανεις δεν μπορει να συμμεριστει τις σκεψεις μου. Εδω και 3 χρονια ενα μελος της οικογενειας μου παλευει με τον καρκινο και βρισκεται στο τελευταιο σταδιο πια. Οπως ειναι λογικο, αυτο εχει αγχωσει ολη την οικογενεια και προσπαθουμε να σταθουμε διπλα του ψυχραιμα. Τους τελευταιους δυο μηνες, ολοι εμφανισαμε, ο ενας μετα τον αλλο "περιεργες ασθενειες"... Αλλος οζωδες ερυθημα (απο αγχος) αλλος νευρικους κλωνισμους (απο υπερκοπωση του μυαλου... οπως μας ειπαν).Ολες αυτες οι καταστασεις εκαναν την ηδη αγχωδη οικογενειακη κατασταση ακομα πιο δυσκολη. Θα ελεγα οτι διαλυθηκαμε, αλλος στο νοσοκομειο με τον καρκινοπαθη, αλλος στον ψυχιατρο, αλλος να τρεχει για μη ευχαριστες προετοιμασιες... Κοινως σκορποχωρι. Γενικοτερα δεν υπαρχει χρονος για χαλαρωση. Απο την αλλη η δουλεια μου (καθηγητρια) με εφερε φετος αντιμετωπη και με εθεσε υπευθυνη οικογενειακων προβληματων που απασχολουσαν τους μαθητες μου και ενιωθα οτι οφειλα να βοηθησω ή και να βρω μια λυση αφου στραφηκαν σε μενα για βοηθεια.
Παντα ενιωθα αρκετα δυνατη να αντιμετωπιζω τα προβληματα και τα καταφερνα αρκετα καλα. Δεν ξερω αν ειναι καλο ή κακο το οτι φιλοι, γνωστοι και οικογενεια στρεφονται σε μενα για στηριξη. Τον τελευταιο καιρο εχω γινει εντονα κυκλοθυμικη θα το ελεγα. Κλαιω καθημερινα και χωρις καποιο φανερο λογο. Μετα απο λιγο γελαω σα να μη συμβαινει τιποτα. Πριν 2 μηνες ξυπνησα απο ταχυκαρδια ενα μεσημερι. Οχι κατι τρομερο, αλλα κρατησε ωρες. Το πρωτο που σκεφτηκα ειναι το αγχος και προσπαθησα τις επομενες μερες να χαλαρωσω. Ομως συνειδητοποιησα οτι δεν μπορω να το ελεγξω πια. Τα ιδια συμπτωματα επαναλαμβανονται τις μεσημεριανες ωρες και ορισμενες φορες συνοδευονται απο ζαλαδα και αυτο που λενε "κρυος ιδρωτας...". Εφτασα σε σημειο να φοβαμαι να κοιμηθω ή να φαω. Τις τελευταιες εβδομαδες πινω μονο γαλα ή τρωω κατι πολυ ελαφρυ και κοιμαμαι 4 ωρες την ημερα. Οταν εκανα αποπειρα να βγω με παρεα για κανονικο φαγητο, για το επομενο 24ωρο ειχα φριχτους πονους στο στομαχι. Ο υπνος μου πια συνοδευεται μονο απο εφιαλτες με νοσοκομεια και στο να ψαχνω αναμεσα σε νεκρους για τον ασθενη που εχουμε στην οικογενεια. Ξεκινησα μια σειρα εξετασεων για θυρεοειδη και για καρδιακες αρρυθμιες. Ο καρδιολογος σημερα μου μιλησε για το αγχος. Του εξηγησα οτι προσπαθω να το μειωσω αλλα δεν μπορω πια. Φοβαμαι για την υγεια των μελων της οικογενειας μου που με βαση την ασθενεια του ενος εχουμε αρρωστησει ολοι οι αλλοι. Τους τελευταιους δυο μηνες προσπαθω ταυτοχρονα να εμψυχωνω τους παντες καθως ενιωθα και ακομα νιωθω πιο ψυχραιμη απ'ολους, προσπαθω να ειμαι υπεραποδοτικη στις σπουδες μου και στη δουλεια ταυτοχρονα. Ο καρδιολογος μου εγραψε να παρω tranxene για 10 μερες. Ειμαι ομως κατα των φαρμακων... απο την αλλη καπως πρεπει να συνεχισω, κατι το οποιο δεν μπορω με τις ταχυκαρδιες και τη δυσπνια σε καθημερινη βαση.
Απο τον αλλο μηνα που θα χαλαρωσουν λιγο οι υποχρεωσεις, σκεφτομαι να επισκεφτω εναν ψυχιατρο. Δεν ξερω σε τι μπορει να βοηθησει αφου τα προβληματα ειναι υπαρκτα και οχι στο μυαλο μου. Μηπως τα διογκωνω;
Ξερω οτι ειναι ασυναρτησιες αυτα που γραφω, αλλα καπου επρεπε να τα πω και η ανωνυμια ενος forum με βοηθαει να μιλησω ελευθερα.
Εψαξα στο internet και βρηκα οτι τα συμπτωματα μου ταιριαζουν με κρισεις πανικου που επειδη συνεχιζονται επι δυο μηνες τωρα οδηγουν σε διαταρραχη πανικου ή γενικευμενο αγχος. Με βοηθαει να γνωριζω πληρως τι μου συμβαινει και μαλιστα ειχα θυμωσει με τον ενδοκρινολογο μου, οταν προσπαθησα να τον ρωτησω και μου ειπε "δεν εχεις τιποτα, κοψε τους καφεδες και το καπνισμα...".
Για να πω και το αστειο της ημερας... ο καρδιολογος μου ειπε να μην κοψω αυτο τον καιρο το καπνισμα... και χαρηκα που πηρα το ελευθερο απο ενα γιατρο... χεχε...

[calcarea]

Δεν ειναι καθόλου ασυναρτησίες αυτα που γραφεις.Φαινεται απο αυτα οτι κανεις υπερανθρωπες προσπαθειες για να ανταπεξελθεις σε όλα αυτα τα προβληματα που εχουν δημιουργηθει και ειναι απολυτως λογικο να εχεις πιεστει υπερβολικά,οπότε αυτή η πιεση καπου πρεπει να βγει.
Το μόνο \"κακό\" που βρίσκω στα γραπτά σου είναι οτι προσπαθείς να αυτο-ψυχαναλυθείς.Λες και μόνη σου οτι \"κανεις δεν μπορει να συμμεριστει τις σκεψεις σου\" και αυτό δείχνει πόσο έχεις απομονωθεί και εχεις στραφεί στον εαυτό σου για να βρεις τις λύσεις.Όμως,μεσα απο αυτη τη διαδικασία που έχεις μπει (που δεν αμφιβαλλω οτι ειναι δυνατο να τα καταφερεις να βγεις και απο μόνη σου),θα δεις οτι υπαρχουν παρα πολλοί άνθρωποι που θα μπορεσουν να σε καταλαβουν,που εχουν περάσει από παρόμοιες καταστάσεις και που εν πάση περιπτώσει θα καταλαβεις οτι δεν εισαι μόνη.

Δες την επιστήμη σου.Κοίτα με την έξαρση των λαϊκευμένων συγγραμάτων πόσος κόσμος αντιλαμβάνεται λανθασμένα τη γνώση σε τόσο συγκεκριμένα θέματα και δες οτι κάνεις το ίδιο σε κάποιον αλλο τομέα (αυτόν της ψυχιατρικής),προσπαθώντας να βγαλεις διάγνωση για τον εαυτό σου.

Χρειάζεσαι οπωσδήποτε ψυχολογική υποστήριξη σε αυτό που περνάς,είτε υπάρχει κατι παθολογικό είτε όχι.Μην περνάς τον εαυτό σου από τοση πίεση χωρίς βοηθεια και προσπαθησε να δεις οτι υπαρχουν ανθρωποι που μπορουν να σε στηριξουν.

Κι εγώ όταν έχασα τη μητέρα μου από την ίδια ασθένεια,κατά τη διάρκεια των νοσοκομείων μέχρι και την κηδεία,ήμουν αυτος που προσπαθούσε να κρατήσει τους υπολοιπους στα λογικά τους,να τρεξω για όλα μην καταρρεύσει το σύμπαν.Και ήμουν στα 18 μου.Κάποιοι κακοήθεις μάλιστα αναρωτήθηκαν αν είμαι τόσο αναίσθητος που δεν με αγγιζε καθόλου όλη αυτή η ιστορία.Μετά από ένα χρόνο όμως κατέρρευσα...δεν ημουν τοσο δυνατος οσο ήθελα να φαίνομαι...

[ΜΙΧΑΛΗΣ]

Fairy-Dust, καλωσόρισες. Αυτό που σου είπε ο καρδιολόγος \"να μην κόψεις το κάπνισμα αυτή την περίοδο\" δεν το βρήκα καθόλου αστείο...Συμφωνώ απόλυτα. Δεν υπάρχει λόγος να επιβαρύνεις τον οργανισμό σου με έλλειψη νικοτίνης και να αυξήσεις το άγχος σου.Θα σου έλεγα επίσης να πάρεις για λίγες μέρες το ηρεμιστικό tranxene που σου έδωσε γιατι θα σε βοηθήσει πολύ.Και μόνο που θα αποκατασταθεί ο ύπνος σου, θα νιώθεις πολύ καλύτερα. Λες ότι είσαι κατά των φαρμάκων, αλλά πολύ πιθανόν να είσαι κατά των ψυχοφαρμάκων γιατί κάτι μου λέει πως αν σου έδινε ένα φαρμακάκι για την καρδιά σου θα το έπαιρνες ευκολότερα. Μη φοβάσαι για παρενέργειες. Άλλωστε η ταχυκαρδία και η δύσποια -ειδικά με τέτοια ζέστη- μπορούν να σου δημιουργήσουν περισσότερα προβλήματα από τις πιθανές παρενέργειες. Αφού ηρεμήσεις και μπορέσεις να σκεφτείς καθαρότερα, καλό είναι να βρείς τον τρόπο να ελένχεις από μόνη σου το όποιο άγχος. Καλή δύναμη.

[Fairy_Dust]

Originally posted by calcarea
Δες την επιστήμη σου.Κοίτα με την έξαρση των λαϊκευμένων συγγραμάτων πόσος κόσμος αντιλαμβάνεται λανθασμένα τη γνώση σε τόσο συγκεκριμένα θέματα και δες οτι κάνεις το ίδιο σε κάποιον αλλο τομέα (αυτόν της ψυχιατρικής),προσπαθώντας να βγαλεις διάγνωση για τον εαυτό σου..

.... Εχεις δικιο...

Originally posted by calcarea
Κάποιοι κακοήθεις μάλιστα αναρωτήθηκαν αν είμαι τόσο αναίσθητος που δεν με αγγιζε καθόλου όλη αυτή η ιστορία.

... χμ... ναι συμβαινει και αυτο, αλλα το ειχα ξεχασει μεσα σε ολη τη βαβουρα.... Μεσα στον πανικο του νευρικου κλωνισμου της μητερας μου. συγγενεις με κατηγορησαν οτι δεν την ειχα προσεξει, οτι δεν ειχα δει τα σημαδια... Καποια στιγμη πιστεψα οτι ειχαν δικιο... Τωρα προσπαθω να δικαιολογησω ακομα τον εαυτο μου...

[Fairy_Dust]

Originally posted by Μιχάλης
πολύ πιθανόν να είσαι κατά των ψυχοφαρμάκων γιατί κάτι μου λέει πως αν σου έδινε ένα φαρμακάκι για την καρδιά σου θα το έπαιρνες ευκολότερα

... Ειναι η αληθεια... Για την ακριβεια οι φοβοι μου στηριζονται στην παραπληροφορηση. Μιλησα τηλεφωνικα με την ψυχιατρο της μητερας μου και με διαβεβαιωσε οτι οι φοβοι μου ειναι αβασιμοι...Το προβλημα ειναι οτι ακομα δεν εχω βρει φαρμακειο που να το εχει...

[Tass]

Καλημέρα γλυκειά μου.

Πολλοί είναι εκείνοι που θα σπεύσουν να σε κατηγορήσουν όταν κάτι δεν πάει καλά και λίγοι εκείνοι που θα σου σταθούν και πολύ λιγότερο θα σε επαινέσουν. Εγώ έχω την μητέρα μου τα τελευταία 2,5 χρόνια κατάκοιτη μετά από χρόνια ασθένεια που εκδηλώθηκε πριν από 25 χρόνια και τον πατέρα μου τα δύο τελευταία χρόνια διαγνωσμένο με καρκίνο της ουροδόχου κύστης και είμαι μοναχοπαίδι. Μου έτυχε μάλιστα την τελευταία φορά να χρειαστεί να νοσηλευτούν ταυτόχρονα, σε διαφορετικά νοσοκομεία. Εκεί να δεις χαρά και πανηγύρια. Να είσαι δυνατή και να κρατάς ψηλά το κεφάλι όμως μην προσπαθείς να ξεγελάσεις και τον ίδιο σου τον εαυτό πως είσαι άτρωτη και αντέχεις τα πάντα γιατί δεν είναι έτσι και κάποια στιγμή θα σου το δώσει να το καταλάβεις.. Εμάς μας λένε σκληρούς και δυνατούς και μας θαυμάζουν όμως δεν καταλαβαίνουν πόσο δύσκολο και επώδυνο μας είναι. Ευτυχώς όμως δεν είμαστε μόνοι. Κάτι είναι και αυτό...

[Τίνα]

Κουράγιο, κι απο μένα.
Σε νοιώθω, έχω ακριβώς το ίδιο πρόβλημα στην οικογένειά μου-αν και πιο πρόσφατο. Τρέχω και δε φτάνω.

Το φάρμακο που αναφέρεις το παίρνω και γω μερικές φορές (όχι καθε μέρα) και με βοηθά να κοιμηθώ το βράδυ. Μη φοβάσαι τις παρενέργειες, βοήθησε τον οργανισμό σου για να καταφέρεις ν ανταπεξέλθεις. Πιστεύω πως έχεις συσσωρευμένο άγχος και όχι διαταραχή πανικού. Όπως είπες και μόνη σου, τα προβλήματα σου είναι υπαρκτά, όπως και η ένταση μέσα στην οποία ζεις.

Καλή δύναμη..

[Fairy_Dust]

Βρε παιδια... ακουστε τι επαθα... Αφου γυρισα τα μισα φαρμακεια της περιοχης μου βρηκα το tranxene σε ενα οπου η φαρμακοποιος αρχισε μονη της μια λογοδιαρροια για το αν κανει να παρω το φαρμακο, και οτι πως μου το εγραψε ενας γιατρος με τη μια, οτι πρεπει να αντιμετωπισω ψυχραιμα τα προβληματα μου... και πολλα αλλα. Εμεινα να την κοιταω σα χανος. Ποιο ηταν το προβλημα της; Μηπως πρεπει να καθομαι να αναλυω στον καθενα γυρω μου τα προβληματα μου; Τι την ενδιεφερε αν το παιρνω για πρωτη φορα και για ποσο καιρο θα το παρω; Ειχα τη συνταγη; μπορουσε απλα αν δεν με εμπιστευοταν να μου ζητησει ταυτοτητα ή να καλεσει το γιατρο που το εγραψε...; Η ολη φαση μου φανηκε μαλλον αδιακριτη, κατι το οποιο θεωρω αντιεπαγγελματικο... πανω απ\'ολα.

[giota73]

Καταλαβαίνω ότι σε έφερε σε δύσκολη θέση . Και εγώ που ζω και σε μικρήπόλη τα φάρμακα μου τα παίρνω πάντα από το ίδιο φαρμακείο και ευτυχώς είναι διακριτικός. Αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι και απέςναντι στον φαρμακοπειό νιώθω υπόλογη με την έννοια με βλέπει 3 χρόνια τώρα με τα ίδια φάρμακα και λέω τι θα σκέφτεται και αυτός, με λυπάται, με βλέπει περίεργα, ακόμη και απέναντι στο γιατρό μου και σε όλους και απέναντι στον εαυτό μου νιώθω υπόλογη ,τόσα χρόνια και να μην έχω καταφέρει να το ξεπεράσω , σαν μια κακή μαθήτρια που δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Τι πίεση και αυτή? Απέναντι σε όλους νιώθω υπόλογη. Αισθάνομαι ότι εγώ φταίω που δεν ανταποκρίνομαι , το σώμα μου, η ψυχή μου. Αντε από αλλού ξεκίνησα και αλλού κατέληξα. Αμα σε παρασύρει η σκ\'εψη εκεί που θέλει.

[ΜΙΝΑ]

Originally posted by Fairy_Dust
Βρε παιδια... ακουστε τι επαθα... Αφου γυρισα τα μισα φαρμακεια της περιοχης μου βρηκα το tranxene σε ενα οπου η φαρμακοποιος αρχισε μονη της μια λογοδιαρροια για το αν κανει να παρω το φαρμακο, και οτι πως μου το εγραψε ενας γιατρος με τη μια, οτι πρεπει να αντιμετωπισω ψυχραιμα τα προβληματα μου... και πολλα αλλα. Εμεινα να την κοιταω σα χανος. Ποιο ηταν το προβλημα της; Μηπως πρεπει να καθομαι να αναλυω στον καθενα γυρω μου τα προβληματα μου; Τι την ενδιεφερε αν το παιρνω για πρωτη φορα και για ποσο καιρο θα το παρω; Ειχα τη συνταγη; μπορουσε απλα αν δεν με εμπιστευοταν να μου ζητησει ταυτοτητα ή να καλεσει το γιατρο που το εγραψε...; Η ολη φαση μου φανηκε μαλλον αδιακριτη, κατι το οποιο θεωρω αντιεπαγγελματικο... πανω απ\'ολα.

εκνευρίζομαι απίστευτα όταν κάθε άσχετος γύρω μου και γύρω μας, πάει να μας το παίξει ειδικός και ειδικά όταν όλοι μας λένε να αντιμετωπίσουμε ψύχραιμα τα προβλήματά μας.Να έρθουν αυτοί να αντιμετωπίσουν την κρίση πανικού όταν χτυπάει, ψύχραιμα να τους δω τότε!!!!Δυστυχώς στην Ελλάδα αυτό που λέμε διακριτικότητα δεν υπάρχει παρά μόνο διάφοροι ηλίθιοι οι οποίοι κοιτάνε με μισόκακόμοιρο μάτι εμάς που ζητάμε τέτοια φάρμακα.Μην δίνεις σημασία,κοπέλα μου.Αν ζητούσες την βοήθεια ενός ψυχολόγου θα σε βοηθούσε αρκετά να αντιμετοπίσεις αυτό που ζεις.
φιλιά
μίνα

[Fairy_Dust]

Καλημερα.... επεσα για υπνο πριν 1 ωρα σχεδον... και να\'μαι παλι ξυπνια... και σχεδον τρομαγμενη απο... την επιδραση του φαρμακου. Ο γιατρος μου ειπε να το παιρνω καθε βραδυ, πριν κοιμηθω.
Σημερα ηταν το τριτο... και μαλλον το τελευταιο. Περα απο την κουραση που νιωθω 2 μερες και του οτι κοιμαμαι μεσα στην ημερα, ασχετα αν γραφω αυριο μαθημα (που ειναι τα παλια μου αγχη... που παραμονες πριν δωσω διαβαζα 15ωρα συνεχομενα;;;;οεο). Σημερα δηλαδη το προγραμμα ηταν: 2 ωρες ξυπνια, 1 ωρα υπνο. Μετα απο 2 ωρες διαβασμα, τα ματια μου εκλειναν, τα γραμματα στον υπολογιστη χορευαν βαλς. Βεβαια ειχα και το θετικο οτι πηρα μια φουσκωμενη κληση αλλα δεν συχτιρισα τον αστυνομικο που με εγραψε...(αραγε το normal δεν θα ηταν να σηκωσω τον κοσμο στον αερα;;;
Παρατηρω επισης οτι απο χθες παραπαταω συχνα. Παω να σηκωθω απο την καρεκλα και δε βρισκω γρηγορα το βημα μου. Οι κινησεις μου εχουν γινει πιο αργες... σα να βαριεμαι ενω δεν βαριεμαι! και η αποκορυφωση ηρθε την τελευταια ωρα που κοιμομουν....Επεσα εξαντλημενη βεβαιως βεβαιως για υπνο, αλλα με το που εκλεινα τα ματια... κατι περιεργα ονειρα ξεκινουσαν... δεν ηταν ακριβως ονειρα ομως.Κατι μεταξυ υπνου και ξυπνιου. Εβλεπα οτι πηγαινα να σηκωθω απο το κρεβατι και δεν ειχα δυναμη και εσκαγα κατω σαν καρπουζι.Οτι προσπαθουσα να πιασω το κινητο απο το κομοδινο αλλα δεν μπορουσα να κουνησω τα χερια μου. Οτι εκλεψα παγακια!!! απο το ψιλικατζιδικο της γειτονιας μου (αλλο και τουτο παλι!).Ξυπνησα, ειδα οτι παραλογιζομαι αλλαξα μερια και συνεχισα τον υπνο μου. Μετα ειδα οτι ηθελα να μπω να κανω μπανιο, αλλα πως να συρθω μεχρι το μπανιερα; Ειδα οτι στο σπιτι που μενω μονη μου, μαζευτηκε ολη μου η οικογενεια. Αλλος φωναζε να με πανε στο νοσοκομειο, αλλος εβριζε το γιατρο, αλλος ελεγε οτι ειναι φυσιολογικο.... Ανοιγω τα ματια μου, ολα φυσιολογικα... Αλλαζω θεση ξανα και ξανα αλλα με το που εκλεινα τα ματια η συνεχεια... Αποφασισα (στον υπνο μου) να καλεσω το 166 να ερθει να με μαζεψει για να μου δωσει αντιδοτο λεει. Αυτοι μου ειπαν οτι θα με κρατησουν στο νοσοκομειο μα εγω εκλαιγα γιατι πως θα πηγαινα να δωσω το μαθημα τωρα που το εχω και διαβασμενο; Ετσι τους ειπα να μην ερθουν. Μετα αποφασισα να παρω το γιατρο μου τηλεφωνο να τον ρωτησω αν ολα αυτα ειναι φυσιολογικα... αλλα να που αν και ολα παραλογα... θυμηθηκα οτι ειναι 2:30 τα ξημερωματα και που να τον βρω; Αποφασισα (ενω κοιμομουν) να σηκωθω να φαω κατι... γιατι λεει ετσι θα μου περασουν ολα.Προσπαθουσα να σηκωθω απο το κρεβατι αλλα επεφτα στο πατωμα. Ξυπνησα ξανα. Σηκωθηκα απο το κρεβατι, τρεκλισα λιγακι... ηπια ενα γαλα, αναψα τσιγαρο και ... ειπα να σας τα γραψω γιατι ενω νυσταζω φοβαμαι να πλησιασω την κρεβατοκαμαρα... μπορει στο επομενο ονειρο να ληστεψω καμμια τραπεζα για να πληρωσω την κληση που πηρα σημερα και να καταληξω στη φυλακη μαζι με τον Wentworth Miller.... Αν και αυτο θα ηταν καλη φαση! ....

Τελικα... τι συμβαινει; Ρητορικη ερωτηση, αφου με το που θα ξημερωσει θα παρω το γιατρο. Απλα κατι πρεπει να γραψω να περασει η ωρα....
Τωρα που το σκεφτομαι κατι τετοια ονειρα εχω οταν εχω πυρετο ή οταν εχω ημικρανιες. Τιποτα απο αυτα ομως δε συμβαινει τωρα!

[Fairy_Dust]

Διαβαζω post αλλων μελων και κανω τρελους συνδιασμους... Ισως τελικα η ιστορια μου παει πιο πισω... μηπως εχω πανικο στον υπνο μου; Εξαλλου ειναι και το βασικο μου προβλημα... Οταν κοιμαμαι συμβαινουν ολα τα περιεργα.
Πριν 4 μηνες... Ξυπναω απο τρελο πονοκεφαλο στις 5 το πρωι. Φρονιμιτης η πρωτη σκεψη. Ηθελα να κοπανησω το κεφαλι μου στον τοιχο να ανοιξει. Δεν με επιαναν τα παυσιπονα. 2 depon... και 1 panadol... και επεδρασαν 2 ωρες μετα. Η οδοντιατρος δεν βρηκε τιποτα. Πηγα σε νευρολογο και αυτος τιποτα. Επι μια εβδομαδα το κεφαλι μου βουιζε, το ματι μου εκλαιγε... μετα περασε οσο ξαφνικα ηρθε.
Θυμαμαι πριν ενα μηνα που αντιμετωπιζα υπαρκτο προβλημα με συνδρομο καρπιαιου σωληνα και οι πονοι ηταν στο φορτε τους οτι εβλεπα στον υπνο μου οτι το χερι μου κοβοταν απο τον καρπο και κατω... κατι σαν την παροιμια \"ποναει χερι κοψει χερι\"...
Επισης βλεπω ονειρα με βασικο θεμα οτι πνιγομαι... σε καποιο ποταμι, σε καποια θαλασσα.... αλλα λιγο πριν πνιγω καποιος με τραβαει εξω...
Επισης σκεφτομαι τα μυριαδες ονειρα τετοιου τυπου (υπνου-ξυπνιου) που βλεπω απο τοτε που με θυμαμαι και ηταν παντα παρανοικα...
Τελικα... εχω μαζεψει πολυ υλικο για συζητηση με την ψυχιατρο απο τα τελη του αλλου μηνα... Μη σας πω οτι ανυπομονω να παω να της τα πω!

[Τίνα]

Περίεργα και ζωντανά όνειρα βλέπω και γω όταν παίρνω το συγκεκριμένο χάπι. Συνήθως με κυνηγούν φονιάδες, τέρατα ή προσπαθώ να κάνω κάτι και δεν μπορώ να το πετύχω με τίποτε. Δεν είμαι σίγουρη αν φταίει το χάπι, αλλά έτσι δείχνει.

Fairy_Dust , και γω τα χω παίξει, άτομο του στενού μου περιβάλλοντος έχει καρκίνο πολύ επιθετικής μορφής. Και είναι σε μένα να αποφασίσω αν αξίζει τον κόπο να μπει σε θεραπεία ή αν θα κατασττρέψει έτσι τους λίγους μήνες ζωής που του απόμειναν. Έτσι κι αλλοιώς, μας είπε ο γιατρός, τίποτα δε γίνεται, ελπίδες δεν υπάρχουν. Πώς όμως να στερήσεις μια παράταση ζωής έστω και δυο-τριών μηνών απο έναν άνθρωπο??? Αλλά μήπως τελικά η ίδια η θεραπεία τον σκοτώσει δεδομένου ότι και η γενική του κατάσταση δεν είναι καλή???

Τα χω παίξει. Τα χω παίξει. Κλινω προς τη θεραπεία, μα δεν είμαι σίγουρη πως κάνω το σωστό.

[Fairy_Dust]

Originally posted by Τίνα
Και είναι σε μένα να αποφασίσω αν αξίζει τον κόπο να μπει σε θεραπεία ή αν θα κατασττρέψει έτσι τους λίγους μήνες ζωής που του απόμειναν. Έτσι κι αλλοιώς, μας είπε ο γιατρός, τίποτα δε γίνεται, ελπίδες δεν υπάρχουν. Πώς όμως να στερήσεις μια παράταση ζωής έστω και δυο-τριών μηνών απο έναν άνθρωπο???

Μετασταση στο μυελο των οστων... και η κατασταση εχει φτασει στο απροχωρητο... τον τελευταιο μηνα, εχει απολυτη επαφη και αισθηση του τι γινεται οντας κατακοιτος και τρεφομενος μονο με νερο και.... Μας παρακαλαει να μην του ξαναδωσουμε εμεις ή οι γιατροι κανενα φαρμακο... Να μην το παμε ξανα σε νοσοκομειο. Στο τελευταιο εξιτηριο που πηραμε ο γιατρος μας ειπε.... εμπιστευτηκα να ευχομαστε να φυγει πριν κανει μετασταση στα οστα και οτι η κατασταση ειναι μη αναστρεψιμη. Εμεις αποφασισαμε.... να τον αφησουμε να ηρεμησει πια στο σπιτι χωρις θεραπεια. Οπως ακριβως επιθυμει. Καταλαβαινω απολυτα τις σκεψεις σου.... αλλα αξιζει να βλεπεις εναν ανθρωπο να υποφερει για 1-2 μηνες παραπανω; Ειπαμε.... οτι τα καναμε ολα τα προηγουμενα 3 χρονια οσο παλευαμε με την πρωτη εστια, αλλα το να συνεχιζαμε και σ\'αυτη την κατασταση που οι μεταστασεις οργιαζουν θα ηταν μαλλον εγωιστικο....

[gramle]

εχω ακουσει πως το φαρμακο για τον καρκινο εχει βγει ή θα μπορουσε να βγει αλλά τα διαφορα συμφεροντα δεν το αφηνουν να βγει. Τραγικο ετσι?