Ζηλεύω... αλλά γιατί?

[Tass]

Γενική η ερώτηση... Γενική η συζήτηση... αλλά και υποκειμενική για τον καθένα μας. Υπάρχουν άτομα που ζηλεύουν. Υπάρχουν και άτομα που δεν ζηλεύουν. Τι είναι εκείνο που τους διαχωρίζει? Γιατί άλλοι από μας γινόμαστε Τούρκοι με κάτι μικρό ενώ άλλων πάλι δεν ιδρώνει το αυτί τους? Για ποιούς λόγους ακριβώς τελικά ζηλεύουμε?

[gramle]

Η ζηλεια ειναι κατι που μας το φορεσανε. Ετσι μας μαθανε. Δεν μπορουμε να πουμε πως ειναι ανθρωπινο συναισθημα γιατι απ\' οσο ξερω οι εσκιμωοι ως προς ενδειξη φιλοξενιας οταν παει καποιος ξενος στο igloo τους δινουν την γυναικα τους για να περασει καλα ο ξενος!
Κι αυτοι ανθρωποι δεν ειναι? γιατι δεν ζηλευουν? Αρα ειναι θεμα νοοτροπιας και κουλτουρας.
Τωρα για να μιλησουμε για την δικη μας κοινωνια, εγω πιστευω πως ειναι θεμα αυτοπεποιθησης. Οταν τα εχεις καλα με τον εαυτο σου δεν ζηλευεις ή ζηλευεις σε λογικα πλαισια. Η τρελλα της υπερβολικης ζηλειας και κτητικοτητας ερχεται οταν εισαι ανασφαλεις, οταν δεν πιστευεις στον εαυτο σου.

[Tass]

Υπάρχει και η άποψη ότι όταν ζηλεύουμε στην ουσία κάνουμε προβολή πάνω στον άλλον αυτό που εμείς νιώθουμε ή πράττουμε. Π.χ. αν στο παρελθόμ έχουμε απατήσει τον σύντροφό μας καταβάθος πιστεύουμε πως το ίδιο θα κάνει και εκείνος σε εμάς με αποτέλεσμα να γινόμαστε κτητικοί και καταπιεστικοί..

Ασχετο.... Gramle, δουλεύει το μέηλ σου σήμερα?

[gramle]

δεν ξερω ρε τασ, μαλλον εχει προβλημα αλλά δεν ειμαι σιγουρη

[ifiwasadog]

Υπάρχουν διάφορες θεωρείες για τη ζήλεια. Κάποιες από αυτές είναι και βιολογικές βάσει εξελικτικής ψυχολογίας, αλλά νομίζω πως στο τέλος όντως είναι θέμα αυτοπεποίθησης.

Από την άλλη πάλι δεν είναι τόσο απλό σαν απάντηση. Ξέρω άτομα που σε γενικές γραμμές έχουν αυτοπεποίθηση αλλά σε ορισμένες σχέσεις βγάζουν ζήλεια. Επίσης δεν πιστεύω ότι υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος που δε ζηλεύει. Απλά κάποιοι το εκφράζουν πιο έντονα, και άλλοι λιγότερο.

Αρχίζω να καταλήγω πάντως ότι κύριος παράγοντας είναι τα ερεθίσματα στην παιδική ηλικία. Πχ ένα παιδί που έχει χωρισμένους γονείς, ή που έχει χάσει γονιό, τήνει πιο πολύ προς τη ζήλεια ως συναίσθημα που προκύπτει από την ανασφάλεια της πιθανής απώλειας. Από εκεί και πέρα παλιότερες εμπειρίες σε μία σχέση που οδήγησαν σε απάτη, χτυπάνε καμπανάκι στη σχέση που έχουμε τώρα και δημιουργούν μία ζήλεια, πάλι ως ανασφάλεια στην περίπτωση απώλειας του άλλου.

[Sofia]

νομίζω ότι εχει να κάνει μονο με μας κ οχι αν το προκαλουν οπως λένε συμπεριφορες άλλων κλπ..έτσι, όσο καλύτερα τα χω με τον εαυτό μου, τόσο λιγότερο ζηλεύω...οσο περισσοτερο ασφαλής αισθανομαι εγώ, τόσο λιγότερο ζηλεύω...Και την ασφάλεια δεν μπορεί να μου την παράσχει πρωταρχικά κανενας, παρά ο ιδιος μου ο εαυτός....και ναι, προέρχεται κ απο άλλους (η ασφάλεια) αλλα σε δεύτερο επίπεδο... οση ασφάλεια κ να μου δίνει κάποιος, αν εγώ η ίδια δεν πιστεύω σε μένα δεν γίνεται τίποτα στην ουσια...

[Tass]

Εγώ γενικότερα δεν θεωρούμαι ζηλιάρα, δεν ξέρω αλλά ποτέ δεν έχω πέσει στις κλασσικές κατινιές όπως παρακολούθηση του έτερου ύμιση, ψάξιμο ημερολογίου, αντζέντας, κινητού, τσεκάρισμα σε ξενοδοχείο σε περίπτωση επαγγελματικού ταξιδιού, τσεκάρισμα στον επαγγελματικό του χώρο για να δω τι παίζει, ρίξιμο άδειων διχτυών με σκοπό να τα σηκώσω γεμάτα κλπ. Δυστυχώς το τελευταίο χρονικό διάστημα το ακούω πολύ από τον σύντροφό μου όμως και ομολογώ πως με στεναχωρεί και με προβληματίζει. Αφού δεν κάνω κάτι από όλα αυτά και αφού δεν του τα πρήζω με πρώην ή ακόμα και επόμενες πως και μου κολλάει έτσι αυθαίρετα την ταμπέλα της ζηλιάρας? Δικό του το πρόβλημα θα μου πειτε αλλά και μένα με τσαντίζει πολύ το να μου προσάπτουν κάτι που δεν είμαι...

Από την άλλη βιώνω και κάτι περιπτώσεις εκδήλωσης ζήλειας από άλλες μεριές όπως π.χ. την πρώην σύζυγο του συντρόφου μου, που είναι να τραβάς τα μαλλιά σου και φτάνω να αναρωτιέμαι αν τελικά είναι ο γυαλός στραβός ή εμείς αρμενίζουμε στραβά..

Και φυσικά το μεγάλο ερώτημα είναι, πως τελικά ξεπερνιέται όλο αυτό. Η μήπως δεν ξεπερνιέται?

[Sofia]

νομίζω πώς το καλύτερο που έχεις να κανεις ειναι να το συζητήσεις με τον σύντροφο σου, δλδ πώς και σου κρεμαει έτσι αυτή την ταμπέλα?νομίζω ότι δεν θα χάσεις τίποτα απο μια τέτοια κουβέντα, το αντιθετο....

οσο για το τί κανει η πρώην γυναίκα του αντρα σου, αν σε ζηλεύει ή όχι, δε νομίζω ότι εχει το παραμικρο νόημα να το σκεφτείς...δλδ τί θα κερδίσεις αν ξερεις πώς σε ζηλεύει?

αυτά με τις παρακολουθήσεις, το τσεκάρισμα του επαγγελματικου χώρου κλπ μου φέρνουν τρελα γέλια (συγγνώμη!!!)...κ δεν μπορώ να φανταστώ ανθρωπο να το κανει....

[gramle]

Δεν ξεπερνιεται με τιποτα διστυχως. Και εδω θελω να ξαναπω πως ο ανθρωπος δεν αλλαζει με τιποτα. Αν ειναι ανασφαλης και κατ\' επεκταση ζηλιαρης οτι και να κανει, οσα σκατα και να φαει και να ρεζιλευτει με την ζηλιαρικη συμπεριφορα του, παλι τα ιδια και χειροτερα θα κανει και θα σκεφτει. Το ελληνικο εργο με τον Σταυριδη \"τα κιτρινα γαντια\" δεν το εχετε δει? εφαγε μεγαλο ρεζιλι ο φουκαρας με την ζηλια του, αλλά παρόλα αυτα, αυτος μεχρι τελους ζηλευε.

[Sofia]

εγώ πάλι πιστεύω πώς μια χαρά ξεπερνιεται...εκτος αν νομίζεις οτι εισαι ο υπερθεος κ η συμπεριφορά σου σουπερ.....εγώ παλιοτερα ζήλευα πολυ περισσοτερο...τώρα πια οχι...τολμώ να πω σχεδόν καθόλου....

[Tass]

Έχω κάνει κάποιες συζητήσεις μαζί του όμως εκείνος εξακολουθεί να πιπιλάει την ίδια καραμέλα. Ιδιαίτερα όταν τον στριμώχνω στην γωνία επειδή π.χ. είπε ότι θα έρθει νωρίς σπίτι για να βοηθήσει σε ψώνια ή δουλειές και τελικά έρχεται πολύ αργότερα και από το κανονικό, ή όταν μου αφηγείται κάποιες συμπεριφορές που είχε σε άλλες πρώην του και εγώ παίρνω το μέρος τους, που δεν θα γινόταν κι αλλιώς γιατί έχει φερθεί κάποιες φορές πραγματικά απαράδεκτα.

Οσο για την πρώην του είναι γεγονός ότι δεν με απασχολεί το ότι ζηλεύει, άλλωστε εγώ τι έχω να χωρίσω μαζί της, μου είναι μία άγνωστη και τέτοια θα παραμείνει, όμως βλέπω ότι εκείνος επιρεάζεται πολύ και επίσης με τσαντίζει το ότι εκείνη χρησιμοποιεί το παιδί της με σκοπό να τον χτυπήσει και να τον κάνει να στραφεί εναντίον μου, πράγμα που φυσικά δεν πρόκειται να γίνει αλλά και μόνο ο τρόπος που σκέφτεται και ενεργεί αυτή η γυναίκα με κάνει να ντρέπομαι για το φύλο μου.... Γκρρρ!!!!

[gramle]

Εφοσον τα τσεκαρισματα σου φερνουν γελια Σοφια μου και δεν πιστευεις οτι γινονται τετοια πραγματα επετρεψε μου να σου πω πως ουτε παλαιοτερα ζηλευες πολυ. Οταν καποιος ειναι πολυ ζηλιαρης ολες αυτες οι ακραιες συμπεριφορες ειναι πολυ φυσιολογικες και δεν τις κοβει ποτε. ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ, διστυχως.....

[ifiwasadog]

Ο άνθρωπος που δεν θέλει να αλλάξει, δεν αλλάζει είναι το πιο σωστό. Έχω παραδείγματα τόσο από τον κοινωνικό μου κύκλο όσο και προσωπικά όπου περιπτώσεις παθητικής και ακραίας ζήλειας έχουν ελαχιστοποιηθεί με το πέρασμα του χρόνου. Το ίδιο και πολλές άλλες συμπεριφορές.

Απλά όρισμένα πράγματα θέλουν πολλή περισότερη ατομική προσπάθεια. Το ότι ΟΙ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ δεν έχουν τη διάθεση για τέτοια προσπάθεια είναι άλλο θέμα.

[Sofia]

gramle, επειδη δεν εχω παρακολουθήσει κ τσεκάρει δεν σημαινει οτι ποτέ δεν ζήλευα πολύ....απλα ειχα άλλους τρόπους έκφρασης-εκδήλωσης της ζήλειας μου( π.χ. το να κάθομαι κ να στεναχωριέμαι)....αν φτάσω στο σημειο να το κάνω ποτέ, ειλικρινα θα με λυπηθώ....

ο ανθρωπος αν θέλει αλλαζει...το πιστεύω πολύ αυτο...αν δεν θέλει φυσικα κ δεν αλλαζει

Tass μου, ο αντρας σου μάλλον (απο οσα περιγράφεις) πρέπει να ναι εξαιρετικα ανασφαλής ...κι αν τα σχόλια της πρώην γυναικας του τον επηρεάζουν, υπάρχει ενα θέμα...δε νομίζεις?

[gramle]

Οταν σε τρωει η ζηλεια και το βλεπεις κι απο μονος σου οτι ειναι ακραιο το μονο που μπορεις να κανεις ειναι να προσποιηθεις πως δεν ζηλευεις τοσο ακραια. Απο μεσα σου ομως θα σε τρωει οταν παιρνεις τηλεφωνο και δεν το σηκωνει, οταν ντυνεται ομορφα και λιγο προκλητικα για να παει στη δουλεια μην μου πεις οτι ο ζηλιαρης θα ειναι ησυχος και ανετος... Οσο και να το δουλεψει μεσα του θα ειναι μονο προσκαιρο και στην παραμικρη προκληση θα ξανακυλαει. Αυτη ειναι η αποψη μου.