απορια !

[το αγχος προσωποποιημενο!]

Θα ξεκινησω απο την γνωστη απορια αν φευγουν οι ιδεοληψιες και οταν λεω ιδεοληψιες , εννοω τις ιδεοληψιες εκεινες που σου σπανε τα νευρα και που κρατανε περισσοτερο απο οσο πρεπει, γιατι ως γνωστον ολοι οι ανθρωποι εχουμε κατα καιρους ιδεοληψιες ή τελοσπαντων καπου , καπως κολλαει το μυαλο μας , χωρις ομως να επηρεαζομαστε σε μεγαλο βαθμο . Εγω ειμαι 17 χρονων , εχω διαγνωσθει με την καλη μας διαταραχη πανικου και ειμαι σε αγωγη με τα τσιπραλεξ εδω και κατι μηνες . Ολα καλα , μηδεν συμπτωματα , ελαχιστοι πανικοι , μια ιδεοληψια που ειχα εφυγε τσακ μπαμ και να μην τα πολυλογω ολα ειναι μια χαρα . Αυτο που θελω να ρωτησω , γιατι εχει αρχισει και με πιανει η ανασφαλεια του τυπου << οταν σταματησω τα χαπια τι θα γινει >> ( αν και δεν το σκεφτομαι να γινει αμεσα αυτο , διοτι αυτο που μετραει ειναι να εχω μια καλη ποιοτητα ζωης και οχι να το παλευω μονη μου χωρις χαπια και να ειμαι κλεισμενη στ σπιτι 5 μηνες ) Και δεν ειναι επιπολαια σκεψη , ισα-ισα απλα απο την στιγμη που υπαρχει η επιστημη και με βοηθαει , δεν βρισκω το λογο να υποφερω αδικα . Ειχα ξεκινησει με παρα παρα πολλους πανικους και επειτα επειδη το εψαχνα παρα πολυ στο ιντερνετ μου κολλησε στο μυαλο οτι εχω σχιζοφρενεια , μετα οτι ισως θα κανω κακο σε καποιον και κατι τετοια κουλα,ολα αυτα βεβαια οχι στο ακυρο , απλα διαβαζα την μια ιστορια μετα την αλλην και την εκανα πραγματικοτητα μου . Ωστοσο δεν με περιοριζαν ( ναι μου σπαγανε τα νευρα αλλα ως εκει ) , ηξερα οτι δεν θα γινοταν τιποτα απολυτως , οτι ηταν παιχνιδια του μυαλου κλπ κλπ . Η μεγαλυτερη ιδεοληψια κρατησε 5 μηνες , ηταν μονο μια και στην ουσια ηταν αυτη με τν οποια που μ την εξαμφανισε το χαπι ( τα χαπια τα ξεκινησα για την διαταραχη πανικου , οχι για ιδεοληψιες ). Ολες οι αλλες κρατουσαν απο μηνα , και η μικροτερη 2 εβδομαδες . Δεν εχω προβληματα στην οικογενεια μου , γενικα τα πραγματα στην ζωη μου ειναι μια χαρα , λογο ουσιαστικο δεν ειχα για αυτα τα ψυχολογικα ξεσπασματα , ο γιατρος επιμενει οτι ειμαι ενα ατομο που ψαχνεται πολυ , εχω προβληματισμους που δεν ταιριαζουν στην ηλικια μου και οτι ολα αυτα ειναι μια πολυ αθλια εφηβεια η οποια ξεσπαει στον ψυχισμο μου . Προσωπικα ουτε εγω πιστευω οτι υπαρχει λογος,πλην της ρουτινας και της υπεραναλυσης που ειναι στοιχειο του χαρακτηρα μου . Τωρα αν ολα τα αλλα ειναι αρλουμπες ή οχι , θα φανει στην πορεια . Η τελικη μου ερωτηση ειναι , οι ιδεοληψιες φευγουν ? Δεν ειμαι ιδεοληπτικια , ηταν σαν ενα απλο συμπτωμα που ηρθε και συμπληρωσε τους πανικους μ, θα ξαναγυρισουν μπουμερανγκ ? Γιατι στο καλο εμφανιζονται ? Το ξερω οτι οι απαντησεις μου ειναι πολυ γενικες , οποιαδηποτε συμβουλη θα μου ηταν πολυ χρησιμη !

[nick_electro]

είχα το ίδιο ακριβώς όταν ήμουν 18, το θέμα είναι ότι εκτος από τις διαταραχές πανικού και την αγοραφοβία είχα και ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή χωρίς να το ξέρω, μου είχε κολλήσει στο μυαλό ότι έχω πρόβλημα με την καρδια και για να ηρεμήσω μετρούσα συνεχεια τους παλμούς μου για να δω ότι όλα πάνε καλά. βεβαια αυτό
μπορείς να το ερμηνεύσεις και ως μια φοβία. κάτι σαν αυτό που λέμε "αρωστοφοβια". για να φανταστείς διάβαζα στο internet για ψυχικές διαταραχές και νόμιζα ότι τις είχα. και είχα κολλήσει στο μήπως έχω αυτό.....μήπως έχω εκείνο!
για να μην στα πολυλογώ τα φάρμακα που πήρα για την κατάθλιψη γιατί είχα και κατάθλιψη θεράπευαν και την ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχή και τις κρίσις

πανικού .με τα φάρμακα που λες θεραπεύτηκαν όλα
ένιωθα και πάλι δυνατός και σίγουρος για τον "νεαφτο" μου!

[το αγχος προσωποποιημενο!]

Α καλα νικ αστο , σαν να βλεπω τον εαυτο μου σε αυτα που λες για τις ψυχικες διαταραχες . Και εγω περασα απο ολο το φασμα των ψυχικων διαταραχων, τις εκανα πραγματικοτητα μου και δημιουργουσα μονη μου τα συμπτωματα . Για κλαματα/γελια ημουν . Μωρε και εγω με τα φαρμακα ειμαι οπως πριν , περδικι , μονο κατι ψιλοενοχλησεις πανικου εχω οταν αγχωνομαι πολυ αλλα κατα τα αλλα να ναι καλα τα αντικαταπληκτικα κανανε αψογα την δουλεια τους . Το θεμα ειναι ομως οταν θα τα σταματησω τι στο καλο θα γινει....αυτο φοβαμαι πολυ

[μανώλης]

Μόνο όταν αποφασίσεις να διακόψεις τη φαρμακευτική αγωγή να το κάνεις σταδιακά, προσεκτικά και με τη συμβουλή γιατρού. Μην την πατήσεις όπως εγώ και πολλοί άλλοι.