Απέραντο άγχος, η ζωή μου...

[Frini]

Να σαι καλά lena μου, πιστεύω ότι σε κάποια καμπή της εξέλιξης μας, η ίδια ζωή μας υποχρεώνει ν' αναθεωρήσουμε. Κρατώντας τις "σταθερές " αξίες μας και πετώντας τις άλλες, που πριν τις ανέφερα σαν άκαμπτες πρακτικές.
Αρκεί να μην μπερδευτούμε στο τι θα κρατήσουμε και τι θα πετάξουμε

[wundeer]

Το να αφεθείς για μένα σημαίνει να αφήνεις άλλους να ορίζουν την τύχη σου...
Δεν είναι έτσι, απλά να κρατάμε όσο μπορούμε μια ισορροπία ανέμεσα στο αυθόρμητο και στο προγραμματισμένο. Για μας ...για κανέναν άλλο

edit: οι αξίες είναι σταθερές στο χρόνο και είναι αυτές που μας κάνουν αυτό που είμαστε.

Κάποιες αξίες είναι σταθερές, κάποιες άλλες που τις ονομάζουμε αξίες είναι άκαμπτες πρακτικές που τις χρειαζόμαστε για να δικαιολογούμε την πορεία μας ή πιθανά και τα λάθη μας. Είναι τα τείχη που μόνοι μας χτίζουμε για να "προστατέψουμε" τον εαυτό μας.[/QUOTE]

Για μένα ισχύει ότι και για τη Λένα. Το αυθόρμητο υπάρχει μέσα στα όρια του προγραμματισμένου. Προγραμματίζω κάτι ακόμα και στην περίπτωση να αποτύχει. Έχω την αίσθηση ότι τα πάντα δρουν στα πλαίσια του αναμενόμενου και άθελά μου τα προβλέπω. Όχι προφητικά, αλλά παρατηρώντας τις συμπεριφορές των ανθρώπων μπορείς να βγάλεις εύκολα συμπεράσματα. Ίσως η Λένα προσπαθώντας να προστατευτεί βάζει και λίγο ακόμα "αλάτι"... αλλά η αξία της αγάπης και της αναζήτησης αυτής, θα έπρεπε να είναι άκαμπτη κατά τη γνώμη μου. Αξίες είναι ο σεβασμός, η αγάπη, η ελευθερία της άποψης και δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσε να είναι εκτός από αυτά.

Απλά ζούμε στην εποχή της ανηθικότητας και της βρωμιάς... Αν κάποια φορούσε λιγότερα ρούχα το 1920 θα την κατέκριναν ως @@@ ενώ τώρα συμβαίνει το αντίθετο. Ο περισσότερος κόσμος δρα σαν κοπάδι και στις πεποιθήσεις, και στα όνειρα (αν έχει, πράγμα σπάνιο), στις αντιλήψεις για το σεξ, τη θέση του άντρα/της γυναίκας και ξαφνικά κάποιος που είναι "νορμαλ" φαίνεται σαν τη μύγα μέσα στο γάλα. Δυστυχώς ο κόσμος δεν πρόκειται να αλλάξει και ούτε κ το να ψάχνεις κάποιον/κάποια να σε αγαπάει, οπότε δαγκώνεις τα χείλη σου κ δε σταματάς να ονειρεύεσαι. Είναι δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο.

[Lena01]

Kerasi, αν βρω το γιατί (σε σχέση με μένα), ελπίζω ότι θα βρω και τη λύση....αλλά δεν είναι τόσο απλό. It takes two to tango...
Ένα παράδειγμα είπα πιο πάνω με έναν τύπο (κονέ από φιλικό μου ζευγάρι) που με ρωτούσε πόσα λεφτά έχω μαζέψει δουλεύοντας τόσα χρόνια και με τόσες σπουδές... αν ο άλλος δεν σε καταλαβαίνει και, το χειρότερο, δεν σε υποστηρίζει ή σε μειώνει επειδή πχ δεν έχεις αυτοκίνητο, άστα να πάνε...
Εννοείται πως δεν προχώρησε η όλη φάση, όχι μόνο από αυτό, αλλά από όλο το πακέτο!
Άλλος πχ ήθελε η σύντροφός του να είναι δημόσιος υπάλληλος για να έχει σίγουρο σταθερό εισόδημα. Μου το είπε ξεκάθαρα το άτομο που μάς σύστησε εκ των υστέρων βέβαια!
Άλλος ψάχνει μια "χαζογκομενίτσα" να περνάει την ώρα του.... στην κατηγορία αυτή δεν εμπίπτω, το είπαμε και πιο πάνω.
Ψάχνω κάτι σοβαρό και αληθινό για να χτίσω τη ζωή μου! και αυτό φαίνεται.... ίσως αγχώνει κάποιους, δεν αντιλέγω.

[kerasi]

Ναι ρε παιδακι μου, εγω σε ρωτησα για φλερτ γενικοτερα, ασε τα πιο σοβαρα για γαμους κλπ. Πχ στο σχολειο κανενας συμμαθητης? Κανενας δικηγορος μετα στη σχολη ή στα δικαστηρια? Που ειναι και ολοι σενια παιδια....η απο αλλου. Τα παραδειγματα που λες κανουνε μπαμ οτι ειστε ασυμβατοι. Αλλα υπηρξαν? Κανενας που να σου αρεσε?

[Lena01]

Frini, πιστεύεις ότι ένας ψυχολόγος θα με βοηθούσε να αντιληφθώ και να βελτιώσω αυτές τις άκαμπτες πρακτικές?

[Lena01]

Kerasi, βεβαιότατα ναι! αρκετοί! αχ όταν λέω αρκετοί, εννοώ 4, άντε 5 αν βάλουμε και έναν συμμαθητή από το λύκειο. Κοίτα, δεν μου αρέσει κάθε μέρα και διαφορετικός, ένας κάθε 3-4 χρόνια. Και αυτό το λέω βλέποντας πίσω τα χρόνια που πέρασαν. Δεν γινόταν επί τούτου. Ούτε ανοίγομαι εύκολα. Και μού παίρνει χρόνο για να γνωρίσω τον άλλο, να τον εμπιστευθώ και να πω ότι ενδιαφέρομαι.Με το συμμαθητή δεν προχώρησε λόγω μικρής ηλικίας, να κοιτάξουμε τα μαθήματά μας, να περάσουμε στις πανελλήνιες κλπ. Με ένα παιδί στο πανεπιστήμιο πάλι δεν προχώρησε, ίσως δεν το επεδίωξα και εγώ, καταλήξαμε σε άλλες παρέες, και τελικά παντρεύτηκε αυτός μια κοπέλα που γνώρισε μετά. Ένα κονέ από τους γονείς μου επίσης δεν προχώρησε γιατί ο τύπος ήταν κολλημένος στην πρώην του, πολύ κολλημένος, και φυσικά τα ξανάφτιαξε με αυτή. Με ένα παιδί από τη δουλειά πάλι, μια χαρά επικοινωνία, και έξοδοι και όλα καλά, τηλέφωνα, εκδρομές, έξοδοι, όλα αυτά με παρέες φυσικά, έδειχνε να ενδιαφέρεται πολύ, εγώ ανταποκρινόμουν όσο με έπαιρνε για να μη με πάρουν με τις ντομάτες, αλλά ποτέ δεν μίλησε, αν και είχε τις ευκαιρίες.... Είμαι και του παλιομοδίτικου ρεπερτορίου, τί να κάνουμε? Δεν θα του έκανα πρόταση εγώ για να τα φτιάξουμε... Άλλαξα εταιρεία, έφυγε και αυτός, χαθήκαμε....
Σε μια πρώτη ανάγνωση, πιστεύω ότι φταίει και το γενικότερο κλίμα της εποχής (ίσως οι υπερπροστατευτικές μαμάδες) που κάνει κάποιους άντρες σχετικά άβουλους, να πετάνε το μπαλάκι στην κοπέλα για να παίξει το ρόλο της διεκδίκησης ή ακόμη προσεγγίζουν άκομψα (πχ μού έτυχε πριν καμιά βδομάδα να βγω απογευματάκι για καφέ με ένα φιλικό ζευγάρι και τους περίμενα σε μια πλατεία στην επαρχιακή μου πόλη. Επειδή άργησαν να έρθουν, περίμενα αρκετά σε ένα σημείο που είναι meeting point των νέων της πόλης. Ένας τύπος, αρκετά εμφανίσιμος, που περίμενε και αυτός εκεί, με πρόσεξε και άρχισε να κόβει βόλτες γύρω γύρω. Βόλτες εγώ, βόλτες και αυτός. Ώσπου σε κάποια φάση, κάπως έτυχε και οι βόλτες μας διασταυρώθηκαν και αυτός βρέθηκε ακριβώς μπροστά μου. Τον κοιτάζω και δεν με κοίταζε, κοίταζε πάνω από τον ώμο μου, κάπου απροσδιόριστα... Ούτε μού μίλησε... Περίμενε να κάνω την πρώτη κίνηση εγώ ! ... ).
Είναι και πολλές κοπέλες πολύ "επιθετικές" στο θέμα αυτό με την έννοια ότι πέφτουν με τα μούτρα να κάνουν σχέση, οποιαδήποτε σχέση, αρκεί να κάνουν σχέση...το θεωρούν μίασμα να είναι μόνες τους.

[kerasi]

Μαλιστα, καταλαβα. Κατι αλλο που θα σε βοηθησει για το κομματι των σχεσεων, θα σου προτεινα να χασεις βαρος. Θα σκεφτεσαι οτι το κανεις για την υγεια σου, γιατι και οσο περνανε τα χρονια παχαινεις πιο ευκολα, οποτε ειναι καλο να εχεις περιθωρια. Αν χασεις βαρος θα σε κοιτανε και περισσοτεροι αντρες, οποτε ειναι και πιο πιθανο να γινει κατι. Χωρια οτι θα σε ωφελησει σαν υγεια και μακροζωια.

[Lena01]

To έχω δρομολογήσει αυτό...αλλά και πάλι ο στόχος μου είναι τα 60 κιλά. Είμαι περίπου 68 τώρα με 1,64 ύψος. Χοντρή δεν είμαι σε καμιά περίπτωση, ούτε ποτέ ήμουν, απλά δεν είμαι και skinny.
Aν σου πω ότι έχω δει κοπέλες χοντρές να βρίσκουν κάτι παιδιά, που ακόμη αναρωτιέμαι τί και πώς? Με κοιλιές, με τις αθλητικές φόρμες που τις τόνιζαν ακόμη περισσότερο, αμακιγιάριστες? αλλά μες στην άνεση, την πλάκα και το χαλαρό στυλάκι?
Και η εμφάνιση δεν παίζει καταλυτικό ρόλο, τώρα πια το πιστεύω. Αν έπαιζε ρόλο, θα είχα ήδη παντρευτεί, πίστεψέ με!
Η κοινωνικότητα, ο αέρας, σαφέστατα ναι!αλλά η εμφάνιση, όχι!
Ακόμα και εσύ, φίλε Kerasi, ποιά θα προτιμούσες? μια κοπέλα αμακιγιάριστη, χοντρούλα, χαλαρή και άνετη, με την οποία είσαι ο εαυτός σου, ή μια κοπέλα που με την εμφάνιση και το στυλ της σε πιέζει?

[wundeer]

To έχω δρομολογήσει αυτό...αλλά και πάλι ο στόχος μου είναι τα 60 κιλά. Είμαι περίπου 68 τώρα με 1,64 ύψος. Χοντρή δεν είμαι σε καμιά περίπτωση, ούτε ποτέ ήμουν, απλά δεν είμαι και skinny.
Aν σου πω ότι έχω δει κοπέλες χοντρές να βρίσκουν κάτι παιδιά, που ακόμη αναρωτιέμαι τί και πώς? Με κοιλιές, με τις αθλητικές φόρμες που τις τόνιζαν ακόμη περισσότερο, αμακιγιάριστες? αλλά μες στην άνεση, την πλάκα και το χαλαρό στυλάκι?
Και η εμφάνιση δεν παίζει καταλυτικό ρόλο, τώρα πια το πιστεύω. Αν έπαιζε ρόλο, θα είχα ήδη παντρευτεί, πίστεψέ με!
Η κοινωνικότητα, ο αέρας, σαφέστατα ναι!αλλά η εμφάνιση, όχι!
Ακόμα και εσύ, φίλε Kerasi, ποιά θα προτιμούσες? μια κοπέλα αμακιγιάριστη, χοντρούλα, χαλαρή και άνετη, με την οποία είσαι ο εαυτός σου, ή μια κοπέλα που με την εμφάνιση και το στυλ της σε πιέζει?

εγώ πάντως (αν και δε με ρώτησε κανείς) αυτή με την εμφάνιση και το στυλ...
έχεις σκεφτεί μήπως παίζει ρόλο το μέρος που ζεις ; εννοώ σε μια π.χ. μικρή πόλη θα έχεις και λιγότερες πιθανότητες. Επίσης, έχεις σκεφτεί οι άλλοι να κομπλάρουν μαζί σου; Προσωπικά μπροστά σε μια γυνάικα με εμπειρία και μυαλό σαν το δικό σου θα κόμπλαρα σε πρώτη φάση.. Σε δεύτερη θα ξεκόμπλαρα! Όπως κ έκανα με τη γυναίκα μου. Η αλήθεια είναι ότι μιλούσα σε πολλές αλλά μόλις τη γνώρισα κ ήθελα να της ζητήσω να βγούμε μου κόπηκαν τα πόδια ! Πιστεύω επίσης πως για να δεις τι δε σου κολλάει ή τι σε χαλάει, πρέπει να ρωτήσεις άντρες.. ρώτα κάποιον στα ίσα: θα σου άρεσα ; τι σε χαλάει πάνω μου χωρίς ενδοιασμό;

οι περιπτώσεις που αναφέρεις μου φαίνονται normal... είναι λογικό να κολώνει κάποιος..

[Lena01]

Wundeer, ευχαριστώ πολύ! Είσαι πολύ καλός!
Tώρα πρόσφατα ήρθα στη μικρή μου πόλη, μέχρι πρότινος ήμουν στην πρωτεύουσα...
Δεν κομπλάρουν, πιστεύω... τουλάχιστον δεν έχω καταλάβει κάτι τέτοιο...
Με έχεις εξιδανικεύσει....ποιό μυαλό και ποιά εμπειρία...Μην το λες αυτό...
Έχω ρωτήσει γνωστούς και φίλους και μου έχουν πει ότι δείχνω πολύ σφιγμένη, αγχωμένη, πιεσμένη... και φοβισμένη.
Παλιότερα πιο πολύ, τώρα το έχω δουλέψει ως ένα βαθμό.

[wundeer]

Wundeer, ευχαριστώ πολύ! Είσαι πολύ καλός!
Tώρα πρόσφατα ήρθα στη μικρή μου πόλη, μέχρι πρότινος ήμουν στην πρωτεύουσα...
Δεν κομπλάρουν, πιστεύω... τουλάχιστον δεν έχω καταλάβει κάτι τέτοιο...
Με έχεις εξιδανικεύσει....ποιό μυαλό και ποιά εμπειρία...Μην το λες αυτό...
Έχω ρωτήσει γνωστούς και φίλους και μου έχουν πει ότι δείχνω πολύ σφιγμένη, αγχωμένη, πιεσμένη... και φοβισμένη.
Παλιότερα πιο πολύ, τώρα το έχω δουλέψει ως ένα βαθμό.

μα όταν σε βλέπει ο άλλος και "περιμένεις να κάνεις αυτός την πρώτη κίνηση" πιστεύεις ότι δεν κομπλάρει; Η πιστεύεις ότι οι άντρες κομπλάρουν μόνο μπροστά στην Δούκισσα Νομικού; Αν ήταν έτσι, σε όλους μας θα άρεσε μια ! Ποιος σου είπε ότι δεν αρέσουν οι "σφιγμένες" ; Ποιος σου είπε ότι θα έπρεπε να είσαι αεράτη; Δεν υπάρχουν defaults συμπεριφοράς! Τα defaults προσδιορίζονται από την κοινωνία και την τοπική κουλτούρα. Δες μια ταινία '20s, μία από το μεσαίωνα και μια του 2013 και βγάλε συμπέρασμα.

Κάτι άλλο. Οι άντρες σήμερα, νιώθουν απειλούμενοι από τη θεση της γυναίκας στην κοινωνία. Πιστεύω το ξέρεις, δε θέλει ανάλυση. Αν το συνδυάσεις με την οικονομική κρίση π.χ. ανεργία και έλλειψη χρημάτων, πως να έχει αυτοπεποίθηση ένας άντρας; Όταν βγάζει κάποιος 500 ευρώ το μήνα, πως θα σκεφτεί να σου κάνει το τραπέζι; Όταν είναι άνεργος, τι θα έρθει να σου πει; "Έχεις τίποτα ψιλά να πάμε για καφέ;". Εννοείται πως η οικονομική κρίση επηρεάζει τις σχέσεις...

Πίστεψέ με, αφού περίμενες τόσα χρόνια (κ εγώ μια από τα ίδια αν και άντρας) όταν θα έρθει η στιγμή, θα είναι καλύτερα από ότι φανταζόσουν γιατί θα είναι συνειδητή επιλογή. Κ άσε τους άλλους να το αποδίδουν σε συντηρητισμό και ξενερωματικότητα...

[M..]

Αυτό το θεματάκι με τα στανταρντς, το έχω ακούσει άπειρες φορές. Το βλέπω και σε φίλους-ες μου.
Το έγραψα και πιο πάνω, φίλη μου γιατρός παντρεύτηκε πρόσφατα ηλεκτροτεχνίτη και μάλιστα μού έλεγε "χαμήλωσε τα στανταρντς σου και αμέσως θα βρεις". Αλλά δεν είναι τόσο απλό... Αλλο να περιορίσεις τις προσδοκίες σου στο οικονομικό/επαγγελματικό κομμάτι και άλλο στο θέμα του χαρακτήρα. Δεν φαντασιώνομαι ότι θα βρω τον επόμενο Ωνάση, δεν θέλω να ζω πλούσια και να τρέχουν τα λεφτά από τα μπατζάκια μου, δεν γουστάρω το lifestyle, δε γουστάρω να πουλάω μούρη. Το μόνο που θέλω είναι να τα βγάζω πέρα με αξιοπρέπεια, να μην με κυνηγάει η εφορία, να έχω μια καλή ασφάλιση, ένα άνετο σπιτικό (ποιός από εμάς θα ήθελε να ζει σε μια υπόγεια γκαρσονιέρα? λχ) και να έχω τις ευκαιρίες μου να πάω ένα ταξίδι κλπ. Δεν θα σκάσω που δεν μπορώ να μείνω σε 5αστερο ξενοδοχείο, πάω και στο camping.
Άρα, για ποιά στανταρντς μιλάμε? αν πούμε ότι κινούμαι οικονομικά σε ένα μικρο/μεσοαστικό πλαίσιο, εννοείται ότι οικονομικά θα ήθελα κάποιον με κάτι αντίστοιχο, που είναι οι 8 στους 10.
Τώρα για το μορφωτικό και καλά επίπεδο, τρομάρα μου, ξέρετε την αρχαιοελληνική παροιμία που λέει "όμοιος ομοίω αεί πελάζει"? ο καθένας συχνάζει με αυτούς που του ταιριάζουν._ Αυτή είναι η αλήθεια. Και για αυτό μετά λέμε να είμαστε προσαρμοστικοί, ευέλικτοι, να ανοιγόμαστε, για να έχουμε περισσότερες πιθανότητες να γίνουμε αποδεκτοί από άτομα που εκ πρώτης όψεως δεν μάς πολυταιριάζουν... Δεν περιμένω να βρω τον επόμενο Αινστάιν ούτε τον φωστήρα στον τομέα μου ούτε την επόμενη μεγαλοδιάνοια...Αλλά ναι, έχω την απαίτηση να καταλάβει ότι είχα όνειρα, ξεκίνησα να δουλεύω στα 25 μου με 300 ευρώ το μήνα, ανασφάλιστα, στοχεύω σε κάτι καλό, έχω κοπιάσει πάρα πολύ και να με υποστηρίξει.
Ξέρετε τί μου είπε κάποιος υπάλληλος κυλικείου, παρακαλώ, μια φορά ? Δουλεύεις από τα 25, πόσα λεφτά μάζεψες?... τί να το κάνεις που σπούδασες... εγώ έχω στην άκρη από τη δουλειά μου 30.000 ευρώ!
Και μετά εμείς έχουμε τα υψηλά στανταρντς....
Και το πιο σημαντικό, το θέμα του χαρακτήρα! εδώ δεν υπάρχουν στανταρντς. Ή ταιριάζεις ή δεν ταιριάζεις. Τέλος!
Τις παλιότερες εποχές έλεγαν ότι για να μείνει κάποια ανύπαντρη, προφανώς το ένα τής μύριζε, το άλλο τής βρώμαγε... Δε νομίζω ότι ισχύει κάτι τέτοιο σήμερα! έχω δει "χαζογκομενίτσες" να λειτουργούν έτσι, να έχουν δίπλα τους το αγοράκι, να το τρέχουν πάνω-κάτω συνεχώς και αυτός σούζα. Ρίξτε μια ματιά στις καφετέριες, πόσες τέτοιες θα δείτε καθημερινά? Και όμως, όλες είναι ζευγαρωμένες! Άρα, κάτι σημαίνει αυτό για το πώς επιλέγουν οι άντρες....
Γνωστή μου πρόσφατα μού έλεγε ότι οι άντρες φοβούνται όταν μια κοπέλα έχει φτάσει ψηλά και δεν την πλησιάζουν!!!!!!!! χαχαχαχαχα τί άλλο θα ακούσω πια?
Τα σχόλια δικά σας!

Στην περίπτωση της φίλης μου τα στάνταρ είναι κυρίως προς το μορφωτικό-κοινωνικό επίπεδο, και όχι τόσο στο οικονομικό. Αλλά επειδή θα παρεξηγηθεί έτσι όπως το γράφω (γιατί εννοείται όλοι μας-ή σχεδόν όλοι μας- εκτιμάμε και επιζητάμε ενα αντιστοιχο επιπεδο από τον αλλον (ομοιος οιμοιω αει πελαζει που λες κ εσυ), αυτο που ισχυει στη δικη της περιπτωση επιγραμματικα ειναι οτι τα στανταρ της αντιστοιχουν στα στανταρ που περιμενεις να εχει ο αντρας σου, ο συζυγος σου, ο ανθρωπος που θα παντρευτεις. εκεινη το εχει στο μυαλο της πως θα περιμενει τον 'καταλληλο' για να ολοκληρωσει, ο οποιος και θα ειναι σε θεση να εκτιμησει οτι ειναι ο πρωτος της και αρα θα παει σε σοβαρη σχεση-και γιατι οχι- και σε γαμο.
ήταν απλώς ένα παράδειγμα, δεν λέω πως είναι το ίδιο με εσενα. αυτα που είπες τα καταλαβαίνω κ εννοείται πως συμφωνω. δε νομιζω πως καποια ισορροπημενη κοπελα εχει ως μινιμουμ στανταρ το δισεκατομμυριουχο με το γιωτ, ή τον σωσια του αϊνστάιν. δεν το πήγαινα καθολου εκει.
αυτο που προσπαθω να καταλαβω ειναι αν εχεις απορριψει πχ καποιον στο παρελθον που εδειξε ενδιαφερον ,που ήταν καλο παιδι (στο θεμα του χαρακτηρα νερο στο κρασι δε χωραει για κανενα λογο), αλλα που για καποιο λογο δε σε ειλκυε ερωτικα. οταν λεω ότι ίσως θα έπρεπε να ρίξεις λίγο τα στάνταρ το εννοούσα πιο πολύ με την εννοια του να δωσεις πιο ευκολα ευκαιρια να γνωρισεις τον αλλον ακομα και αν δε σου αρεσει εκ πρωτης οψεως. μπορει στην κουβεντα και σταδιακά να αρχισεις να ανακαλυπτεις πραγματα, κ ετσι να καταλήξεις να κανεις σχεση μ ενα ατομο που ποτε δε φανταζοσουν πιο πριν.
θα συμφωνησω 1000% με Frini σχετικα με οσα ειπε για το οτι ησουν ατομο που ειναι μετρημενο, ισορροπημενο, προσπαθει να ειναι λογικο, οχι πολυ στα ακρα εκτος κ αν προκειται για συγκεκριμενα ζητηματα οποτε εκει μπορει να παρεις απολυτη θεση, με υπολογισμενες και προσεκτικες κινησεις. ειναι δυσκολο να 'δαμασουμε΄' την ταση μας να σκεφτομαστε με κουτακια και να παγιδευομαστε σ αυτα. και αυτο που το κανει χειροτερο ειναι η ταση για για υπεραναλυση.
μη σκεφτεσαι τοσο πολυ. το λεω για να το ακουω κ εγω γιατι ειναι μια παγιδα που πολλες φορες πεφτω
η ζωη ειναι μικρη. προσπαθησε να εισαι λιγοτερο σφιγμενη. το να χαλαρωσεις και να κανεις και μια 'μικρο-κινηση' πρωτη καμια φορα δε θα αφαιρεσει κατι απο τη σοβαροτητα σου ή το χαρακτηρα σου. φλέρταρε λίγο πιο συχνά, κάνε αστεία, και με άτομα που δε σ αρέσουν απαραίτητα. αστειευσου στον περιπτερα ή τον μπαρμαν, προσπαθησε να λυθεις σιγα σιγα. χαζα παραδειγματα κι εχω ηδη γραψει πολλα, αλλά δε ξερω πως αλλιως να σου μεταφερω ακριβως αυτο που σκεφτομαι.
με πιο απλα λογια: χαλάρωσε και άσε λίγο πιο πολλή θετική ενέργεια να σε περιβαλλει. εξωτερικευσε την οχι μονο στους φιλους σου και τα οικεια σου προσωπα αλλα και στον κοσμο που δε σε ξερει. ναι στη σοβαροτητα, οχι στη σοβαροφανεια, αν καταλαβαινεις τι θελω να πω. εννοειται οτι εσυ ανηκεις στην 1η κατηγορια απλως προσπαθησε να αποβαλλεις χαρακτηριστικα οπως το 'σφιγμενη/αποστασιποποιημενη', που ειναι και λίγο και αμυνα και συστολη, και βγες εξω με πιο πολυ θαρρος (επαναλαμβανω: σα σταση ζωης, και διαθεσης οχι να πας να την πεσεις σε καποιον!)

[M..]

Γεια σου Μ., να σε ρωτησω απο περιεργεια αυτα τα στανταρς που εχει η φιλη σου ποια ειναι? Ειναι πχ να χει σπουδασει? Ή και εμφανισιακα?

ελπιζω να σε καλυψα με αυτα που ειπα πιο πανω

[kerasi]

Με καλυψες, αλλα αν στα βασικα στανταρς ειναι το μορφωτικο επιπεδο μου κανει εντυπωση που δεν εχει παιχτει κατι, γιατι σημερα ολα τα παιδια εχουνε σπουδασει. Η συντριπτικη πλειοψηφια δηλαδη. Μηπως ειναι ασχημη?

[Frini]

Κάποιες αξίες είναι σταθερές, κάποιες άλλες που τις ονομάζουμε αξίες είναι άκαμπτες πρακτικές που τις χρειαζόμαστε για να δικαιολογούμε την πορεία μας ή πιθανά και τα λάθη μας. Είναι τα τείχη που μόνοι μας χτίζουμε για να "προστατέψουμε" τον εαυτό μας.

Για μένα ισχύει ότι και για τη Λένα. Το αυθόρμητο υπάρχει μέσα στα όρια του προγραμματισμένου. Προγραμματίζω κάτι ακόμα και στην περίπτωση να αποτύχει. Έχω την αίσθηση ότι τα πάντα δρουν στα πλαίσια του αναμενόμενου και άθελά μου τα προβλέπω. Όχι προφητικά, αλλά παρατηρώντας τις συμπεριφορές των ανθρώπων μπορείς να βγάλεις εύκολα συμπεράσματα. Ίσως η Λένα προσπαθώντας να προστατευτεί βάζει και λίγο ακόμα "αλάτι"... αλλά η αξία της αγάπης και της αναζήτησης αυτής, θα έπρεπε να είναι άκαμπτη κατά τη γνώμη μου. Αξίες είναι ο σεβασμός, η αγάπη, η ελευθερία της άποψης και δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσε να είναι εκτός από αυτά.

Απλά ζούμε στην εποχή της ανηθικότητας και της βρωμιάς... Αν κάποια φορούσε λιγότερα ρούχα το 1920 θα την κατέκριναν ως @@@ ενώ τώρα συμβαίνει το αντίθετο. Ο περισσότερος κόσμος δρα σαν κοπάδι και στις πεποιθήσεις, και στα όνειρα (αν έχει, πράγμα σπάνιο), στις αντιλήψεις για το σεξ, τη θέση του άντρα/της γυναίκας και ξαφνικά κάποιος που είναι "νορμαλ" φαίνεται σαν τη μύγα μέσα στο γάλα. Δυστυχώς ο κόσμος δεν πρόκειται να αλλάξει και ούτε κ το να ψάχνεις κάποιον/κάποια να σε αγαπάει, οπότε δαγκώνεις τα χείλη σου κ δε σταματάς να ονειρεύεσαι. Είναι δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο.[/QUOTE]

Αγαπητέ wundeer, το αυθόρμητο δεν μπορεί να υπάρξει μέσα στα όρια του προγραμματισμένου, είναι δύο έννοιες που δεν συμβαδίζουν, από την ίδια τους τη φύση είναι αλληλοσυγκρουόμενες. Και παρατηρώντας τις συμπεριφορές των ανθρώπων, ιδιαίτερα αν έχεις κάποια εμπειρία, μπορείς να βγάλεις συμπεράσματα όχι όμως ασφαλή. Ο άνθρωπος δεν είναι μονοδιάστατος, έχει πολλές πτυχές που δεν μπορούμε να τις γνωρίζουμε.
Δεν υπερασπίζομαι την εποχή μας, και μένα με ενοχλεί βαθειά η ανηθικότητα που αναφέρεις απλά δεν την βλέπω στο πόσα ρούχα θα φορέσει μια γυναίκα. Και δεν νομίζω ότι οι παλιότερες εποχές ήταν περισσότερο ηθικές αλλά υποκριτικές. Άλλωστε το να είσαι ηθικός επειδή δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά, για μένα δεν έχει αξία.
Ο ορισμός του νορμάλ από την άλλη είναι και αυτός σχετικός. Τι είναι νορμάλ στην τελική?

Και για να επανέλθουμε , θεωρώ ότι χωρίς αξίες δεν μπορούμε να ζήσουμε. Τις εχουμε ανάγκη για να στήσουμε το οικοδόμημα του εαυτού μας μέσα στο πλαίσιο της κοινωνίας και για να βαδίσουμε στη ζωή μας με κάποια αξιοπρέπεια.
Απλά μεγαλώνοντας γίνομαι όλο και πιο σίγουρη, ότι η ταυτότητα είναι ένα δικό μας επινόημα που πολλές φορές μας βασανίζει γιατί απαιτεί να φερόμαστε σύμφωνα μ' αυτό. Έτσι δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτα παρόντες στο τώρα γιατί είμαστε δεμένοι με τα πράγματα του παρελθόντος που υπήρξαν καθοριστικά για τη δημιουργία της ταυτότητας μας. Μήπως όμως η αληθινή μας φύση βρίσκεται έξω από τα στενά όρια του κατασκευασμένου μας εγώ και δεν μπορεί να κλειστεί μέσα τους?
Μήπως είμαστε αιχμάλωτοι ενός εγώ που μας περιορίζει σε λίγες γνώριμες απαντήσεις?
Για αυτό μίλησα για διαχωρισμό των αξιών μας σε πραγματικές και σε άκαμπτες πρακτικές.