Προβλήματα μεταξύ συζύγων-παιδί & πεθερά

[Natasa87]

Καλήμερα. Είναι η πρώτη φορά που γράφω στο συγκεκριμένο forum, θέλοντας να εξωτερικεύσω, ανώνυμα, όλα όσα μου συμβαίνουν με την προσδοκία να υπάρξουν αφενός ανταπόκριση από εσάς, τους υπόλοιπους συμ-φορουμίτες και αφετέρου πιθανές λύσεις.
Ξεκινώντας λοιπόν αναφέρω πως με τον σύζυγό μου είμαστε μαζί 10 χρόνια. Η σχέση μας, όπως και η συμβιώση μας για τρία περίπου χρόνια, ήταν αρκετά καλή. Μαζί αποφασίσαμε περίπου πέρσυ τέτοιον καιρό να αποκτήσουμε ένα μωράκι, πιστεύοντας πως αυτό θα ολοκλήρωνε την ευτυχία μας. Έτσι κ έγινε. Δεν πέρασε ούτε μήνας και έμεινα έγκυος.
Η περίοδος της εγκυμοσύνης ήταν για μένα και θα είναι μία από τις ομορφότερες εμπειρίες μου. Δεν είχα κανένα απολύτως πρόβλημα και η ενεργητικότητά μου με έκανε να συνεχίσω τη δουλειά ενώ είχα μπει ήδη στο μήνα μου. Ο σύζυγός μου δίπλα μου πάντα,να με προσέχει , να με φροντίζει και όλα όσα αναζητά μία έγκυος αλλά και μία γυναίκα γενικότερα.
Το μόνο μελανό σημείο σε όλη τη φάση, ήταν όταν θα έπρεπε προς τις τελευταίες ημέρες πριν την πιθανή ημερομηνία τοκετού να έρθουν κοντά μας οι γονείς μου αλλά και η πεθερά μου. Είμαστε αρκετά μακριά και ήθελαν να είναι εδώ. Και άντε τη μητέρα μου να το καταλάβω ότι έπρεπε να την έχω δίπλα μου, την πεθερά μου γιατί έπρεπε να την ανεχτώ? Τέλος πάντων το κατάπια, έκανα την παλαβή και το δέχτηκα. Μην τα πολυλογώ περίπου για ένα μήνα τους είχα όλους μαζεμένους. Η πεθερά μου μόνο για ύπνο έφευγε από το σπίτι. Από το πρωί της επομένης μέχρι το βράδυ εκεί μαζί μας. Δεν μπορούσαμε να συζυτήσουμε με τη μητέρα μου τίποτε από αυτά που συζυτούν μαμά και κόρη.
Ο μήνας αυτός, αν και δύσκολα, πέρασε και εγώ γέννησα. Από την αρχή τους εξήγησα όλους ότι δεν θέλω να μπερδευτούν για πολύ καιρό μέσα στα πόδια μου μετά τη γέννηση του μωρού, μιας και ήθελα και εγώ αλλά και ο σύζυγός μου να προσαρμοστούμε στη νέα μας καθημερινότητα. Η "καλή":mad: μου πεθερούλα θύμωσε, γιατί ήθελε να είναι μέρα νύχτα στα πόδια μας και εγώ δν ξέρω για πόσο καιρό ακόμη και αφού οι γονείς μου το δέχτηκαν με μεγάλη ευκολία, αναγκάστηκε και αυτή να αποχωρήσει με κατεβασμένα μούτρα, σχεδόν καμία εβδομάδα μετά που επέστρεψα σπίτι με το μωρό μου.
Το μαρτύριο λοιπόν ξεκινά από εδώ και πέρα. Ξαφνικά ο σύζυγός μου άλλαξε. Έκλαιγε το παιδί, έφταιγα εγώ, πεινούσε το μωρό έφταιγε το γάλα μου γιατί δν τη χόρταινε και άλλα τέτοια. Μέρες ολόκληρες άρχισαν να περνάνε με εμένα συνεχώς με το μωρό στην αγκαλια να προσπαθώ να καταλάβω τί ακριβώς χρειάζεται και με εκείνον να με κατακρίνει συνεχώς. Ευτυχώς τα κατάφερα και εγώ και η κόρη μου και μετά από ένα μήνα περίπου συνεχίσαμε και το θηλασμό αλλά και σε πρόγραμμα αρχίσαμε να μπαίνουμε. Θήλαζα σχεδόν όλη την ημέρα και όταν με έπαιρνε κάποιος τηλέφωνο δεν ήθελα να μιλάω με το μωρό στην αγκαλία και την ακτινοβολία του τηλεφώνου πάνω στο κεφαλάκι του. Εκεί άρχιζε η πεθερά μου τα "πάλι θηλάζει", "να μη σας παίρνουμε τηλ και ενοχλούμε" και διάφορες άλλες, παραπλήσιες κακιούλες.
Το πρόβλημα είναι ότι ο σύζυγός μου την έχει για αγία και δεν του δίνω άδικο μιας και όποτε είναι μπροστά εκείνη μου μιλάει και μου φέρεται σαν κόρη της αλλά όταν μιλάμε κατ'ιδίαν βγαίνει ο Βενζεβούλ από μέσα της. Να μην τα πολυλογώ πλέον έχω αραιώσει πολύ τα τηλεφωνήματα μαζί της και κάθε φορά που μιλούν με τον αντρα μου μέσω skype λέω ένα γεια, τι κάνετε και ξεμπερδεύω. Με τον τρόπο αυτό προσπαθώ να μη χαλάσω την διάθεσή μου και αυτό περάσει και στην κορούλα μου. Η συμπεριφορά μου όμως αυτή εκνευρίζει τον άντρα μου γιατί η κυρία του κλαίγεται και λέει ότι δεν νιώθει ότι έχει νύφη. Πάντα κλαιγόταν αλλά δεν τις δίναμε πολύ σημασία. Μετά τη γέννηση του μωρό μας, ο άντρας μου άρχισε να τη σκέφτεται περισσότερο, να μου πετάει σκέψεις του τύπου "και η μάνα μου τι θα γίνει αν αρρωστήσει, ποιος θα την κοιτάξει, είσαι ικανή να της δώσεις κάτι να την πεθάνεις πιο γρήγορα" και άλλα τέτοια.
Έχουμε φτάσει στο σημείο να μην μπορώ να πω κάτι και να το συνδέει με τη μάνα του. Πλεόν γυρίζω σπίτι από τη δουλειά και δν ανταλλάσουμε πολλές κουβέντες παρά μόνο τα τυπικά. Όλο το σ/κ που πέρασε ήμασταν τσακωμένοι, εξαιτίας ενός κακού κουτσομπολιού και παραπληροφόρησης που αν και δν είχε να κάνει άμεσα με εμάς, του τόνισα ότι δν μπορεί να λέει και αυτή και η αδερφή της πράγματα αστάθμητα, και να τροποποιούν τα λόγια των αλλονών. Τί το ήθελα? Έβγαλα τη μαμά του κακιά.....
Είμαι σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση.Μου μιλάει άσχημα, ό,τι κάνω το βλέπει στραβό, διεκδικεί το μωρό από μένα, μου φωνάζει, δν μου γελάει καθόλου και εγώ μόνη μου , χωρίς κανέναν δικό μου κοντά μου, να προσπαθώ να φανώ δυνατή γιατί το πλασματάκι που έφερα στον κόσμο πριν από 4 μήνες δεν μου φταίει σε κάτι.
Δεν περίμενα ποτέ ότι με τον άνθρωπο αυτό, που είχαμε κοινά όνειρα, που φανταζόμασταν την οικογένειά μας θα έφτανα στο σημείο να θέλω να γυρίσω πίσω το χρόνο, να μην έφερνα ποτέ αυτό το παιδί στον κόσμο, να άφηνα την πεθερά μου στο περιθώριο πιο νωρίς γιατί μάλλον είχε καλομάθει και αφότου γέννησα μιας και δεν έχω χαμένο χρόνο για να την κανακεύω, άρχισε τα παράπονα στο γιο της...... (αν παρατηρήσατε δν έχω αναφέρει πουθενά τον πεθερό μου, μιας και έτσι όπως τον έχει ευνουχίσει ο καημένος είναι σαν να μν υπάρχει).
Σας ρωτάω λοιπόν, γιατί έγινε ο απόλυτος μαμάκιας μετά το μωρό? Γιατί αυτό το ον που λέγεται πεθερά δεν μένει στα λειμέρια της και μπαίνει και στα δικά μας χωράφια???

[μαρκελα]

Καλημέρα Νατάσα μου, :) να χαίρεσαι τη μικρούλα σου!
Καλή μου, ο σύζυγός σου ήταν πάντα πιστεύω κάπως έτσι.. απλά τώρα πλέον ήρθε η ώρα να το εκδηλώσει
κάτω από τις συνεχείς πιέσεις της μητέρας του, που πρέπει να δείξει προς τα έξω ότι ανταποκρίνεται σωστά
στον νέο της ρόλο αυτόν δηλ. της γιαγιάς. Πόσο χρονών είναι η πεθερά σου?

[kerasi]

Νατασα το 87 εισαι γεννηθεισα?

[Natasa87]

Μαρκέλα σ'ευχαριστώ για τις ευχές σου. Μα δεν θα έπρεπε τόσο καιρό να δω κάτι?κάποιο σημάδι ότι υπάρχει κ αυτή η πλευρά του χαρακτήρα του? του μαμάκια δηλαδή? Η πεθερά μου είναι,σχετικά, μικρή. Γύρω στα 55 αλλά εδώ και 10 χρόνια που την ξέρω κλαίγεται συνεχώς για κάτι,χώνει τη μύτη της παντού όμως ποτέ δεν της δίναμε σημασία μιας κ την ξέραμε.
kerasi ναι, το 87 είμαι γεννημένη.

[Frini]

Και επειδή ακριβώς είσαι νέα κοπέλα θα σε συμβούλευα να σταματήσεις ν' ασχολείσαι με μαμάδες και πεθερές. Η ζωή σας με το μωρό (να σας ζήσει) έχει αλλάξει και οι προτεραιότητες σας το ίδιο. Θέλετε χρόνο και εσύ και ο άντρας σου για να προσαρμοστείτε στον νέο τρόπο ζωής. Μην χάσετε όμως την μεταξύ σας επαφή. Βρείτε λίγο χρόνο για σας. Βγείτε μια βόλτα οι δυο σας, θυμηθειτε πως περνούσατε παλιά, πλησίασε τον σαν γυναίκα. Δείξε του ότι έχεις ανάγκη και το δικό του πλησίασμα αυτήν την περίοδο και την τρυφερότητα του.
Καλοδεχούμενη η βοήθεια των μαμάδων αλλά τα όρια σας εσείς θα τα βάλετε. Σταθερά και ευγενικά, χωρίς γκρίνιες.

[elis]

Εσυ θα ζητάς βοήθεια από τον άντρα σου για να επανέρχεται να καταλαβαίνει ποιο είναι το σπίτι κ ποια η γυναίκα του σκούπισμα σφουγγάρισμα αυτός κ συ το μωρό

[μαρκελα]

Μαρκέλα σ'ευχαριστώ για τις ευχές σου. Μα δεν θα έπρεπε τόσο καιρό να δω κάτι?κάποιο σημάδι ότι υπάρχει κ αυτή η πλευρά του χαρακτήρα του? του μαμάκια δηλαδή? Η πεθερά μου είναι,σχετικά, μικρή. Γύρω στα 55 αλλά εδώ και 10 χρόνια που την ξέρω κλαίγεται συνεχώς για κάτι,χώνει τη μύτη της παντού όμως ποτέ δεν της δίναμε σημασία μιας κ την ξέραμε.
kerasi ναι, το 87 είμαι γεννημένη.

Πιστεύω, ότι ίσως και να μην ήθελες να δεις, δηλ. ακόμα κι αν έδινε κάποιο σημάδι, μάλλον σε κείνη τη φάση, που ήσουν θα το δικαιολογούσες..
Ο σύζυγος είναι οικονομικά εξαρτημένος απ' τα πεθερικά σου? Είναι μοναχοπαίδι?
Μπορείς να κάνεις μια συζήτηση μαζί της και να της ζητήσεις με ήρεμο τρόπο να σταματήσει να παρεμβαίνει στα της οικογένειάς σου, γιατί σου δημιουργεί σοβαρό πρόβλημα,
τώρα ειδικά που έχεις κι αυξημένες υποχρεώσεις.. Το ίδιο και με τον άντρα σου.. Χρειάζεται να καταλάβει ότι το σημαντικό είναι να είστε τώρα εσείς καλά με το παιδί σας.
Κι ο γονιός δεν φέρνει παιδιά στον κόσμο για να τον κοιτάξουν στα γεράματα.. - πού ζούμε ακόμα Θεέ! - αλλά τα φέρνει γιατί ο ίδιος το θέλει!

[kerasi]

Διαφωνω καθετα με τη μαρκελα. Μην κανεις καμμια συζητηση. Δε λυνοντε τα προβληματα με το διαλογο. Ειδικα στο γαμο. Το προβλημα δεν ειναι η πεθερα. Ειναι ο συζυγος και εσυ. Μια παλια παροιμια λεει...3 πραματα δεν κανουν σ ενα σπιτι, 3 πετεινοι, 3 κουνελοι και πεθερα με νυφη! Κοιτα να φερθεις εξυπνα αγαπουλα....γιατι νομιζω βιαστηκες στα 25 να κανεις γαμους και κουτσουβελα....

[μαρκελα]

Διαφωνω καθετα με τη μαρκελα. Μην κανεις καμμια συζητηση. Δε λυνοντε τα προβληματα με το διαλογο. Ειδικα στο γαμο...

Βρε Κεράσι, για ν' ασχοληθεί ανεπηρέαστη με τον σύζυγο, που δεν έχει ακόμα απ' ότι φαίνεται απογαλακτιστεί από την μαμά του,
θα πρέπει να βάλει πρώτα και σ' εκείνη κάποια όρια! Σίγουρα, μπορεί και να μην έχει και κανένα αποτέλεσμα!.. Ίσως όμως και νάχει, αν της πει
π.χ. ότι θα ζητήσει συμβουλές.. και θ' αναγκαστεί να δημοσιοποιήσει το γεγονός, πως ασκεί πίεση στον γυιό της, μ' αποτέλεσμα αυτός
να ξεσπάει επάνω της και το κλίμα έτσι μέσα στο σπίτι με το μωρό νάναι αρρωστημένο.

Τί θα πει δηλ. το κάθε τι που του λέει το συνδέει με την μάνα του? Πώς θα κουβεντιάσει μαζί του, όταν εκείνου η προτεραιότητά του δεν είναι
η καινούργια οικογένεια που δημιούργησε, αλλά η μαμά του? Περίεργο, που τώρα νοιάζεται ξαφνικά τόσο πολύ τη μαμά!.. :rolleyes:


http://2.bp.blogspot.com/-beiFvdNcIi...ά....1jpg.jpg

[kerasi]

Να τα βαλει τα ορια, αλλα οχι με το διαλογο.

[μαρκελα]

Να τα βαλει τα ορια, αλλα οχι με το διαλογο.

Κεράσι, όρια δεν μπορούν να μπουν στην αρχή τουλάχιστον, χωρίς να πεις κάτι στην άλλη/ο..
Αν της πει π.χ. "Σεβαστή η ανάγκη σας να τηλεφωνείτε.., αλλά όταν θηλάζω
δεν σηκώνω το τηλέφωνο" κι η γιαγιά δεν παίρνει χαμπάρι και εξακολουθεί τα δικά της..
τότε τις επόμενες φορές αν δεν ξανασηκώσει το τηλέφωνο, θα καταλάβει ότι πρέπει,
είτε της αρέσει, είτε όχι να γίνει σεβαστή η άποψη της Νατάσας και δεν θα ενοχλεί όλη την ώρα.

Μετά όπως είπε κι η Νατάσα την είχε καλομαθημένη, μέχρι που γεννήθηκε το μωρό και
κάπου τώρα η κυριούλα νιώθει παραγκωνισμένη, οπότε από την μια στιγμή στην άλλη τα όρια
δεν μπαίνουν χωρίς να κάνεις διάλογο! Αν και η συγκεκριμένη φαίνεται ότι χρησιμοποιεί και το γυιό της
για να επιβάλλεται.. Το χειρότερο όμως είναι, ότι η Νατάσα δεν έχει σ' όλο αυτό.. τον σύζυγό της με
το μέρος της, οπότε χωρίς κοινό μέτωπο, είναι λίγο δύσκολο να το παλέψει.. Πιστεύω, ότι θα την βρει την άκρη.. :)

[μυσπ]

Οπωσδηποτε ο συζυγος δεν ειναι αμοιρος ευθυνων ομως το ελαφρυντικο του ειναι οτι ισως αγχωθηκε τρομερα που εγινε πατερας πιστευω πρεπει να επισκεφτητε καποιο συμβουλο για το γαμο κ ευχομαι το καλυτερο!

[girl1984]

Καλησπερα,ειμαι με τον αντρα μου 13 χρονια(12 χρονια γνωριμια και 1 γαμου).ολα τα χρονια επειδη ζουσαμε σε αλλεσ πολεισ ειχαμε σχεση απο αποσταση,εκτοσ απο 1 χρονο που ζησαμε μαζι γιατι πηγα στην πολη του για σπουδεσ-κατι που μπορουσα να κανω και στην πολη μου βεβαια και να μη χρεωσω τουσ γονεισ μου).το τρενο ειχε γινει 2ο σπιτι μασ.ποτε πηγαινα εγω ποτε ερχοταν εκεινος.οταν πηγαινα εγω μεναμε στο σπιτι του με τουσ γονεισ του σε ξεχωριστο βεβαια δωματιο.ειχαμε τελεια σχεση με τουσ γονεισ του.η μαμα μου γνωριζε τουσ δικουσ του και ειχαν αριστη σχεση.ο αντρα μου λειπει λογω δουλειασ στο εξωτερικο για τουλαχιστον 7 μηνεσ.παντα ημουν διπλα του,του εδινα κουραγιο και δυναμη.ημουν παντα σωστη,δεν εβγαινα και πολύ,εχω κανει πολλες θυσιες.αγαπιομαστε παρα πολύ.2 φορεσ μου εδωσε αφορμεσ οτι μου λεει ψεματακια αλλα μετα απο μαλωματα τα βρισκαμε.μετα απο εναν γερο τσακωμο με κατι που βρηκα στο fb,συνειδητοποιησαμε οτι η θα χωριζαμε η θα περασουμε σε αλλο σταδιο ,στο γαμο κατι που το ηθελε κι εκεινος(ετσι ελεγε) και οι δικοι του ακομη περισσοτερο και που ετσι κι αλλιως το λεγαμε εδω και καιρο.μετα το γαμο με μετακομισεισ και τρεξιμο και γκρινιες απο την κουραση αλλα με αγαπη και τρυφεροτητα παραλληλα μειναμε στην πολη του.εγω πηρα αποσπαση για την πολη του.οι γονεισ μ ηθελαν να ερθουν να βοηθησουν αλλα τουσ ελεγα οχι για να μεινουμε λιγο μονοι μασ να ζησουμε σαν παντρεμενοι.οι δικοι του βοηθησαν αλλα μετα καθονταν ως τις 3 τα ξημερωματα.καθε μερα ολο και καποιος ερχοταν,αρχισα να τσατιζομαι κ το καταλαβαινε κ ο αντρας μου αλλα δε μιλουσε.εφτασε ο καιροσ που εφυγε στο εξωτερικο(2 μερες ζητημα να μειναμε μονοι μασ).την επομενη ηρθαν οι γονεις μ να δουν το σπιτι και να με παρηγορησουν.ολα καλα μεχρι που η πεθερα μου αρχισε να παρεξηγει τελειως τρελα πραγματα που εκαναν οι γονεισ μου.και απο τοτε ολα κατστραφηκαν.τη ρωτησα αν εχει κατι και αρχισε να κατηγορει τη μαμα μου και να με προσβαλει.τα ειπα στον αντρα μου που ηταν μακρια και μου ειπε μιλα της.τησ μιλησα λοιπν τησ ειπα οτι δε θελω παραξηγησεισ και ενω υποτιθεται εληξε το θεμα ,την επομενη μιλαει η πεθερα μου με τον αντρα μου τον κουρντιζει και σκοτωνομαι με τον αντρα μου.η μαμα μου δεν παρενεβη για να μη μασ κανει κακο.μαλιστα η μαμα μου ηρθε σπιτι μου και εκανε κινηση να βγουμε εγω ,η μαμα μ κι η πεθερα μου για καφε για να θερμανθουν οι σχεσεις.ο αντρας μ ειπε στη μανα του να μην ανακατευτει ξανα αλλα μαλλον δεν τησ το ειπε καλα.εκανα επεμβαση στα ματια και φυσικα ηρθε η μαμα μου για να με φροντισει.επεμβαση που για 4 μερες ειχα φρικτουσ πονους,ζουσα σε ενα σκοτεινο δωματιο και δε με επιαναν πουτε ηρεμιστικα.μιλουσε με ολους η μαμα μ μετα απο εντολη μου ,μονο με τον αντρα μ οταν θα επαιρνε ηθελα να μιλησω λιγο κι εκεινος επειδη πονουσα ,καταλαβαινε και μου το εκλεινε.πηρε η πεθερα μ λοιπόν και ρωτησε να ερθω? κι ενω ειχαμε πει οτι θα της πω οταν δε θα ποναω τοσο να ερθει,παρεξηγηθηκε γιατι μετα απο εντολη δικη μου η μαμα μ της ειπε να ερθει αυριο που ισως δε θα ποναω τοσο(2η μερα χειρουργημενοι).παραξηγηθη κε κι αρχισε να κατηγορει οτι ειναι ανεπιθυμητη και να κατηγορει τη μαμα μ και εμενα.με εκανε να κλαιω (2η μερα χειρουργημενη ημουν).τα ειπα στον αντρα μ κι ενω μου μιλησε λογικα,με το που του τα ειπε η μαμα του σκοτωθηκαμε.παρεξηγηκε κι ο πατερας του,μιλησε πολυ ασχημα κι εβρισε τουσ δικους μου χωρις να τουσ εχουν κανει τιποτα.οι γονεις μασ δεν εχουν καμια επαφη.ο αντρασ μ θεωρει εμενα υπευθυνη που δεν κρατησα ισορροπια,τη μαμα μου και τους γονεις του .καταντησαμε να σκοτωνομαστε με τον αντρα μου,δε με στηριξε,φερθηκε ανευθυνα ,ανωριμα σαν να ημουν ενα απλο κοριτσι.τον αγαπω και ξερω οτι με αγαπα κι αυτος και οτι εκει που ειναι εχει τρελαθει κι αυτος αλλα παντα μιλα με εγωισμο και με τρελες αντιδρασεις κι ανασφαλειες.οσο κι αν σκεφτομαι καποια λυση,δεν μπορω να βρω.γινεται να τον εμπιστευτω και να μην εχω καμια απολυτως σχεση με τους γονεις του?

[kerasi]

3 πραγματα δεν κανουν σ ενα σπιτι, 3 πετεινοι, 3 κουνελοι και πεθερα με νυφη....
καλο χαιβανι εισαι και συ που πηγες να μεινεις με την πεθερα...για να μη μιλησω για το μαλακοπιτουρα που διαλεξες για συζυγο...

[μαρκελα]

3 πραγματα δεν κανουν σ ενα σπιτι, 3 πετεινοι, 3 κουνελοι και πεθερα με νυφη....
καλο χαιβανι εισαι και συ που πηγες να μεινεις με την πεθερα...για να μη μιλησω για το μαλακοπιτουρα που διαλεξες για συζυγο...

:eek: Καλά, πώς εκφράζεσαι έτσι Κεράσι?.. Τώρα πες τι γίνεται, σ' αυτή την περίπτωση κι άσε τα κοκόρια και τα κουνέλια.. :p