ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

[giota73]

Τι είναι? Φίλη ή εχθρός? Γνωστή ή άγνωστη? Μόνιμη ή περαστική? Από που μπαίνει μέσα μας και από που φεύγει? Την κρατάμε ή την διώχνουμε? Την αγαπάμε ή την μισούμε ?

[giota73]

Αυτά και άλλα ερωτήματα μας βασανίζουν. Βάλτε και άλλα στον κατάλογο και να δώσουμε τις απαντήσεις μας άν θέλετε. Πιστεύω ότι θα είναι επικοδομητικό για όλους.

Προσωπικά συνειδητά πίστευα ότι ήταν εχθρός μου. Αλλά θυμάμαι έλεγα αφήστε μου χώρο και χρόνο να τη ζήσω. Να ζήσω τι΄? Την παραίτηση, την πίκρα, τον φόβο, την τρομοκρατία?
Και όμως. Ισως δεν είχα δυνάμεις να κάνω κάτι άλλο από το να παραιτηθώ και να ζήσω την μαυρίλα μου. Ισως πάλι μέσα από την κατάθλιψη έβρισκα ένα λόγο για να \"ξεκουραστώ\" δεν μπορώ να το πω αλλιώς ελπίζω να το καταλαβαίνετε αυτό το ξεκουραστώ. Είναι ρε παιδιά μήπως ανάγκη και η κατάθλιψη? Οταν μια ζωή δεν έχεις δει τον εαυτό σου τις ανάγκες σου δεν έχεις ΄δωσει χρόνο στον εαυτό σου του φέρεσαι σαν προϊόν προς κατανάλωση ....... φάινεται προς μέσα μας υπάρχει ένα ένστικτο αυτοσυντήρησης που λέγεται κατάθλιψη.


Γράφοντας μου ήρθε και ένα άλλο ερώτημα. Ποιος φταίει που είμαι έτσι? Κατηγόρησα τους παντες από τους πιο κοντινούς μου ανθρώπους μέχρι και τους πιο αδιάφορους που ίοσως κάποια στιγμλη δεν μου φέρθηκαν καλά. Τώρα τοσκέφτομαι και πικρογελάω. Κανείς δεν φταίει. Για μένα κατέληξα ότι φταίω μόνο εγώ. Εγώ γιατί επέτρψα στον καθένα να κουμαντάρει τα αισθήματα μου. Δεν με αγαπούσα και περίμενα να με αγαπήσουν οι άλλοι. Περίμενα να βρω αξία μέσα από τα μάτια των άλλων. Περίμενα οι άλλοι να με φροντίσουν ενώ εγώ δεν φρόντιζα τον εαυτό μου. Περίμενα να μου πουν μπράβο Γιώτα και όσο δεν μου το έλεγαν ένιωθα ότι δεν το άξιζα. Μάζεψα πολύ θυμό αλλά δεν ένιωθα άξια ούτε θυμωμένη να είμαι. Πάντα υποχωρούσα. Αλήθεια κανένας δεν αξίζει όσο η ισορροπία μας. Πρέπει να μάθουμε να ζητάμε και όχι μόνο να δίνουμε.΄


Δεν θα συνεχίσω άλλο ΄σημερα να μην σας κουράσω.Περιμένω τιες δικές σας σκέψεις.

[gramle]

Μπορεις να μας αναφερεις τον κυριοτερο λογο που σε εφερε σε αυτην την κατασταση?

[giota73]

Τι να σου πω glamle. Ακόμη το ψαχνω. Η αιτίες και οι αφορμές είναι γνωστές. Τρεις φορ\'ές μπήκα στην κατάθλιψη. Μία όιταν έδινα κάποιες εξετάσεις για τη δουλειά μου στα 28 όπου είχα ξεπεράσει τον εαυτό μου. Μία μετά από μια εγχέιρηση πολύ απλή χολής. Και μία όταν έσπασα το πόδι μου.

Η ζωή μου όπως και η ζωή του καθενός είναι μια ολόκληρή ιστορία. Μεγάλωσα σε ένα άρρωστο περιβάλλον με μία θεία μέσα στο σπίτι με σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, μια γιαγιά που σε όλη της την ζωή ήταν άρρωστη , μια μαμά νευρωτική, αγχώση μέχρι αηδίας και ένα μπαμπά που είχε τεράστια υπομονή την οποία συνεχίζει να έχει μέχρι σήμερα.

Υπκηρξα άριστη μαθήτρια ήταν ο μόνος δρόμος για να φύγω από το σπίτι να αλλάξω τη ζωή μου.


Είχα σαν παιδί πολύ λίγες παρέεες αν και μεγάλωσα σε χωρίό ήμουν πολύ περιορισμένη.

Στις σπουδές μου πέρασα καλά, έκανα φίλους, διασκέδασα, ερωτέυθηκα , δεν διάβαζα ιδιαίτερα, έκανα αυτό που, λέμε φοιτητική ζωή.


Επιστρέφω στην πόλη μου μετά τις σπουδές και όλα μου φάινονται βουνό. Ισως ήταν η πρώτη περίοδος κατάθλιψης την οποία δεν πήρα και πολύ χαμπάρι.

Το ξεπερνάω.

Παντρευομαι κάνω παιδί και ταυτόχρονα πήζω στη δουλειά.

Ο γάμος μου έχει προβλήματα, πληγώνομαι, θυμώνω , απογοητευομαι.

Κουράζομαι πολύ.


Στα 28 δίνει εξετάσεις αυτες που έλεγα πριν αλλάζω δουλειά.

Πριν τις εξετάσεις κρίσεις πανικού.

Μετά όλα καλά .


Κάνω την εγχείρηση χολής και κατάθλιψη. Σε 2-3 μληνες πάλι καλά.


Σπάω το πόδο και πάλι κατάθλιψη. Τρομος. Ηρθε πάλι. Αλλά την βλέπω να φέυγει και της κουνάω το μαντήλι.

Στον αγύριστο.

[Eagle]

Η κατάθλιψη είναι μια κατάσταση που σε αποδιοργανώνει. Σε κάνει να τα βλέπεις όλα μαύρα. Τόσο μαύρα που και το μαύρο ζηλεύει!! Άλλοτε περνιέται, περνάς όμορφα, άλλοτε πέφτεις πάλι......

[shannyn]

tin agapame h tin misoume?
protimas na se agapas h na se miseis?
ara gama tin...eeeee...agapatin ennoo!

[kallia13]

Originally posted by giota73
Αυτά και άλλα ερωτήματα μας βασανίζουν. Βάλτε και άλλα στον κατάλογο και να δώσουμε τις απαντήσεις μας άν θέλετε. Πιστεύω ότι θα είναι επικοδομητικό για όλους.

Προσωπικά συνειδητά πίστευα ότι ήταν εχθρός μου. Αλλά θυμάμαι έλεγα αφήστε μου χώρο και χρόνο να τη ζήσω. Να ζήσω τι΄? Την παραίτηση, την πίκρα, τον φόβο, την τρομοκρατία?
Και όμως. Ισως δεν είχα δυνάμεις να κάνω κάτι άλλο από το να παραιτηθώ και να ζήσω την μαυρίλα μου. Ισως πάλι μέσα από την κατάθλιψη έβρισκα ένα λόγο για να \"ξεκουραστώ\" δεν μπορώ να το πω αλλιώς ελπίζω να το καταλαβαίνετε αυτό το ξεκουραστώ. Είναι ρε παιδιά μήπως ανάγκη και η κατάθλιψη? Οταν μια ζωή δεν έχεις δει τον εαυτό σου τις ανάγκες σου δεν έχεις ΄δωσει χρόνο στον εαυτό σου του φέρεσαι σαν προϊόν προς κατανάλωση ....... φάινεται προς μέσα μας υπάρχει ένα ένστικτο αυτοσυντήρησης που λέγεται κατάθλιψη.


Γράφοντας μου ήρθε και ένα άλλο ερώτημα. Ποιος φταίει που είμαι έτσι? Κατηγόρησα τους παντες από τους πιο κοντινούς μου ανθρώπους μέχρι και τους πιο αδιάφορους που ίοσως κάποια στιγμλη δεν μου φέρθηκαν καλά. Τώρα τοσκέφτομαι και πικρογελάω. Κανείς δεν φταίει. Για μένα κατέληξα ότι φταίω μόνο εγώ. Εγώ γιατί επέτρψα στον καθένα να κουμαντάρει τα αισθήματα μου. Δεν με αγαπούσα και περίμενα να με αγαπήσουν οι άλλοι. Περίμενα να βρω αξία μέσα από τα μάτια των άλλων. Περίμενα οι άλλοι να με φροντίσουν ενώ εγώ δεν φρόντιζα τον εαυτό μου. Περίμενα να μου πουν μπράβο Γιώτα και όσο δεν μου το έλεγαν ένιωθα ότι δεν το άξιζα. Μάζεψα πολύ θυμό αλλά δεν ένιωθα άξια ούτε θυμωμένη να είμαι. Πάντα υποχωρούσα. Αλήθεια κανένας δεν αξίζει όσο η ισορροπία μας. Πρέπει να μάθουμε να ζητάμε και όχι μόνο να δίνουμε.΄


Δεν θα συνεχίσω άλλο ΄σημερα να μην σας κουράσω.Περιμένω τιες δικές σας σκέψεις.

Νιώθω ακριβώς τα ίδια πράγματα .....μην το λες αυτό όμως, ότι είναι χρήσιμη....σε εμποδίζει να ζείς τα καλα της ζωής γιατι κλείνεσε στον εαυτό σου

[giota73]

Και όμως επιμένω ότι είναι χρήσιμη. Πριν από αυτή δεν ήξερα να ζω. Και ακόμη μαθαίνω. Είναι τόσο καλά ριζωμένος ο παλιός τρόπος ζωής και συμπεριφοράς μουπου παρά το ταρακούνημα της κατάθλιψης ακόμα επιμένει. Αλλά τώρα ξέρω ότι είναι λάθος και προσπαθώ να αλλάξω. Σίγουρα είναι ότι χερότερο \'έχω ζ\'ησει μέχρι τώρα αλλά ουδέν κακόν αμιγές καλού.

[Tzeni]

Γιωτουλα μου αγαπημενη,

Για τα περισσοτερα πραγματα ππου τραβαμε στην ζωη μας εμεις φταιμε

Αλλα και παλι θα σου πω κατι που ακουσα και μου αρεσε.............

Μας αρεσει το προβλημα μας το αγαπαμε και οταν μας το παρουν το θελουμε πισω.....

Εγω προσωπικα το εκανα και αυτο
Ειναι ωραιο ολοι να καθονται και να σε κανακευουν \"κοριτσακι μου τι εχεις εισαι καλα\" και τετοια

Αλλα το πιο ωραιο ξερεις ποιο ειναι, να κανακευεις εσυ τον εαυτο σου...........
Δηλαδη να τον αγαπας και να τον φροντιζεις εσυ ο ιδιος.....................

ΤΟ πρωι δες στο καθρεφτη σου και αναρωτησου

Τι θελεις να κανουμε σημερα? Πως θα νιωσουμε καλυτερα? και εφαρμοσε το οσο μπορεις .......
Η ζωη θελει τροπο αγαπημενη μου

Ολα στο χερι μας ειναι και οχι σε αλλουνου χερια

Η μιζερια δεν ειναι για μας εμεις ειμαστε δυνατεςςςςςςςςςςςςςςςςςςς ςς


( τα λεω αυτα για να τα ακουσω και εγω μην νομιζεις )

φιλακια πολλα

[Eagle]

Το πιστεύω αυτό που λέει η Γιώτα ότι ουδέν κακό αμιγές καλού. Ο πόνος σε κάνει ή να καταλάβεις και να μαλακώσεις ή να γίνεις σκληρός και γαιδούρι. Με βοήθησε να μαλακώσω. Άλλους τους έκανε σκληρούς, εκδικητικούς, είρωνες, ζηλιάρηδες και με φθόνο μέσα τους. Δε διάλεξα να είμαι καταθλιπτικός. Το περιβάλλον, ο χαρακτήρας, ίσως και τα γονίδια ευθύνονται. Όμως δε θα κάτσω να τα βάζω με την τύχη μου και με τους άλλους ψάχνοντας για φαντάσματα πίσω από κουρτίνες. Προσπαθώ από εδώ και πέρα να βλέπω τι γίνεται.

[ritaki1]

Παιδια καλησπέρα!Ειμαι νεο μελος κ χαιρομαι που ηρθα στην παρεα!Λοιπον, κατα καποιο τροπο σχετιζομαι κ γω με την καταθλιψη..πιο συγκεκριμενα, το αγορι μου (η πρωην αγορι) αφοτου μπηκε φανταρος το Μαιο κ του διεγνωσαν στις ιατρικες εξετασεις υγρο στο δεξι μερος του κεφαλιου επειδη υπεφερε απο πονοκεφαλους και μετα αρχισε να χανει τον εαυτο του μετις διαφοερες εξετασεις που εκανε, αξονικες κλπ..του χορηγησαν κ συνταγη για να μην εχει επιληπτικα επεισοδια κ απο τοτε φρικαρε κ ζητησε να χωρισουμε γιατι δεν αξιζει να φορτωθω την κατασταση αυτη, ετσι ειπε..εννοειται οτι αντεδρασα ηρεμα κ ζητησα να το περασουμε μαζι αλλα ηταν ανενδοτος.τωρα μιλαμε σοτ msn οποτε ειναι Αθηνα, κ καμια φορα του τηλεφωνω, 1 φορα τη βδομαδα να λεμε τα νεα, σε χαλαρο στυλ οσο γινεται..μου ειπε οτι τωρα τα φαρμακα που παιρνει ειναι αντικαταθλιπτικα κ νιωθει λιγο χειροτερα απο πριν, υπνηλια, νευρα κλπ..παιδια, τι να κανω?τον αγαπω πραγματικα κ ας ημασταν ελαχιστο διαστημα μαζι.τα αισθηματα αμοιβαια, ετσι?μιλαμε για πολυ καλο παιδι, που εχασε τον πατερα του στα 12 απο καρκινο..τωρα ειναι 24..I need your help

[gramle]

Γιωτα μου, πως βλεπεις τον γαμο σου? Καταρχας, παντρευτηκες ερωτευμενη? Αν ναι, εισαι ακομη?

[giota73]

Πργματικά glamle ένας κακός γάμος δεν είναι η αιτία της κατάθλιψης. Υπάρχουν άτομα που ζουν σε ένα καλό γάμο και έχουν κατάθλιψη καιάλλα σε ένα κακό και ζουν χωρίς αυτή.

Η κατάθλιψη είναι πόνος, ο γιατρός λέει μεγαλύτερος και από το πένθος. Αν δεν είχαμε τον πόνο στη ζωή μας θα πεθαίναμε. Φαντάζεσαι να μην νιώθαμε πόνο όταν είχαμε πρόβλημα καρδιάς? Οι πιο ύπουλες αρρώστιες είναι αυτές που δεν προειδοποιούν με πόνο. Δεν είναι τίποτα παραπάνω η κατάθλιψη. Μας λέει λοιπόν η ψυχή μας πονάω. Και εμείς πρέπει μα δραστηριοποιηθούμε, να πάμε στο γιατρό καταρχήν, να μάθουμε την αρρώστεια μας, να αλλάξουμε.

Πραγματικά χαίρομαι τώρα που αρχίζω να νιώθω λίγο καλύτερα . Χαίρομαι που το πέρασα. Χαίρομαι που μπήκα στη διαδικασία να με γνωρίσω λίγο καλύτερα . Χαίρομαι για τις αλλαγές που έκανα στη ζωή μου. Χαιρομαι για τις αλλαγές που θα κάνω. Χαίρομαι που ξύπνησα από ένα ύπνο βαθύ, μια στασιμότητα, μια πλάνη. Χαίρομαι που γνώρισα όλους εσάς. Χαίρομαι που γνώρισα ανθρώπους σαν και εμένα. Χαίρομαι που έκανα καινούργιους φίλους. Χαίρομαι που ήμουν τόσο δυνατή , που μπόρεσα να αναγεννηθώ μέσα από τις στάχτες μου. Η κατάθλιψη κέρδισε πολλές μάχες, αλλά εγώ θα κερδίσω τον πόλεμο.

Χαίρομαι που ανακάλυψα γύρω μου ανθρώπους που με αγαπούν πραγματικά, είτε ήμουν καταθλιπτική είτε όχι. Είναι υπέροχο να σε αγαπούν όταν εσύ νιώθεις ...........ξέρετε....

Χαίρομαι που αύριο ξημερώνει μια καινούργια μέρα

Χαίρομαι που ζω .

Χαίρομαι για αυτούς που αγαπώ , που είμαι εδώ και τους αγαπώ.


Πολυ χαρά έπεσε ε....... Και όμως είμαι καταθλιπτική.........

Η κατάθλιψη με έμαθε να χαίρομαι.

[kallia13]

πως το περασες γιώτα μου
θέλω κι εγώ να το περάσω

[giota73]

Kallia μου δεν ξέρω καταρχήν αν το πέρασα. ¨οσο είμαι υπό την \" επήροια\" των φαρμάκων δενείμαι για τίποτα σίγουρη. Είμαι ωστόσο πολύ καλύτερα και ψυχολογικά και σωματικά. Φροντίσω το σ΄\'ωμα μου και την ψυχή μου όσο μπορώ , αυτό κάνω. Δεν άφησα την κατάθλιψη ούτε μια ολόκληρη μέρα να με χειραγωγήσει. Αντη ισή μέρα ημουν χάλια την υπόλοιπη μισή σηκωνόμαι με το ζόρι. Εκανα πολλά με το ζόρι,αλλά τα έκανα. Επίσης προσπαθώ να την μάθω μέσα από βιβλία και ψυχοθεραπεία για να μην την φοβάμαι. Με βοήθησε πολύ που μίλησα σε ανθρώπους για το πρόβλημα μου, αυτό με απελευθέρωσεπραγματικά δεν χρειάζεται πλέον να κρύβομαι. Εκανα πολλά ταξίδια που μου αρέσουν πολύ. Εκανα πράγματα που πραγματικά μου αρέσουν. Και πάνω από όλα ήθλε ακια θέλω να το ξεπεράσω,όπως και εσύ. Αυτή είναι η αρχή και είναι το ήμισυ του παντός. Δύναμη και θέληση και αγάπη να πάιρνειςκαινα δίνεις αγάπη. Φιλιά.