απωλεια παιδιου

[αννα90]

εχω απολυτη αναγκη να μιλησω με καποιον και δεν εχω κανεναν. ακομα και οι φιλες μου δεν μπορουν να με βοηθησουν ουτε να με καταλαβουν.
ειμαι 22 χρονων, εχω μια σχεση η οποια πηγαινε πολυ καλα και ετσι αποφασισαμε με τον φιλο μου να συζησουμε.
ειχε περασει περιπου ενας μηνας οταν μαθαμε πως ημουν εγκυος, εγω αρχικα φοβηθηκα γιατι σκεφτομουν πως δεν θα τα βγαλω περα με τους δικους μου και ετσι η πρωτη μου αντιδραση ηταν να μην το κρατησω, ο φιλος μου ελεγε πως σε οτι κι αν αποφασισω θα ειναι διπλα μου.

τελικα αποφασισα να το πω στη μητερα μου και η αντιδραση της ηταν εντελως διαφορετικη απο αυτο που περιμενα. μου ειπε πως η αποφαση ειναι δικη μου και πως θα με βοηθησει και στις δυο περιπτωσεις.
τοτε αλλαξα γνωμη, θελησα να το κρατησω..ειχε περασει μια ολοκληρη εβδομαδα και ειχα αρχισει να συνηθιζω στην ιδεα να γινω μητερα, πηγα και σε γιατρο, εκανα και υπερηχογραφημα και οταν ειδα το εμβρυο ολα αλλαξαν μεσα μου.
οπως αλλαξα εγω ομως ετσι αλλαξε και εκεινος, οσο με εβλεπε να θελω να κρατησω το παιδι τοσο αντιδρουσε, μου εδειξε εναν εαυτο που δεν τον ειχα ξαναδει.
ξαφνικα αρχισε να λεει πως ενω ηταν ατυχημα εγω προσπαθουσα να το εκμεταλευτω, του ειπα πως το μονο που ηθελα ηταν να κρατησω το παιδι και οχι να παντρευτω.

το ειπε στους δικους του και τους ειχα ολους εναντιον μου, κανεις τους δεν ηθελε εκεινο το παιδι να γεννηθει. η μητερα μου ειπε θα με βοηθουσε αλλα εννοειται πως αν το κρατουσα θα επρεπε να ακολουθησει και γαμος. βλεπετε προερχομαι απο χωριο και ειναι δυσκολα τα πραγματα εκει.
οι μερες περνουσαν και ειχα φτασει σε σημειο να μην τρωω, να ειμαι κλεισμενη στο σπιτι και να κλαιω. προσπαθουσα να βρω μια λυση αλλα δεν υπηρχε καμια.

ειμαι 22 χρονων, δεν εχω τελειωσει καλα καλα τις σπουδες μου, δεν εχω δικα μου χρηματα, ο πατερας μου δεν το ηξερε και αν το μαθαινε θα αναγκαζε να γινει αυτος ο γαμος με το ζορι και εγω δεν ηθελα να πουν οι γονεις του φιλου μου οτι επωφεληθηκα την κατασταση, να το κρατησω μονη μου αδυνατο, χωρις χρηματα, χωρις ανθρωπους να με στηριζουν, χωρις ενα πτυχιο, μια δουλεια πως;

για μερες τον παρακαλουσα, εκλαιγα μπροστα του και εκεινος καθοταν απαθης διπλα μου και κοιταγε αλλου λες και δεν με εβλεπε και δεν με ακουγε.
ακομα και το τελευταιο βραδυ πριν το ραντεβου για την εκτρωση τον παρακαλουσα να μην το κανουμε μα εκεινος τιποτα.

κατεβηκα στα χειρουργια κλαιγοντας, οταν με ξαπλωσαν στο κρεβατι του χειρουργιου επαθα υστερια εκλαιγα, ετρεμα και χτυπιομουν, παρακαλουσα το γιατρο να μην το κανει
ουτε αφηνα τον αναισθησιολογο να μου κανει την ενεση, μεχρι που ο γιατρος και μια νοσοκομα με ακινητοποιησαν και ο αναισθησιολογος τα καταφερε.

για ενα μεγαλο διαστημα ειχα κλειστει στον εαυτο μου, σκεφτομουν μονο τον θανατο, δεν σηκωνομουν καν απο το κρεβατι, δεν μιλουσα με κανεναν. εκεινος ηταν διπλα μου, ετοιμος να με αγκαλιασει και να με βοηθησει να το ξεπερασω. κατι που ομως εμενα με εκανε να θυμωνω ακομη περισσοτερο γιατι προσπαθουσε να με ''βοηθησει'' να ξεπερασω κατι που ο ιδιος μου προκαλεσε!

εχουν περασει 3μηνες απο τοτε, επειτα απο ενα μηνα καλυτερεψα. τωρα συνεχιζω φαινομενικα τη ζωη μου, οσοι ηξεραν συμπεριφερονται λες και δεν εγινε ποτε, εγω ομως δεν μπορω να κανω το ιδιο. δεν μπορω να ξεχασω.
πολλα βραδυα δεν μπορω να κοιμηθω,βλεπω εφιαλτες, καθομαι και κλαιω, βλεπω εγκυες και μωρα στο δρομο και βαζω τα κλαμματα, δεν ξερω αν ειναι παραλογο που ειμαι ετσι.
ολοι ετσι λενε, λενε πως εχει περασει καιρος, πως δεν εγινε και τιποτα, πως πρεπει να συνεχισω τη ζωη μου, αλλα δεν μπορω.

ειναι λαθος που δεν μπορω; ειναι παραλογο;
με τον φιλο μου τσακωνομαστε συνεχεια
και το πιο τρελο απ'ολα ειναι πως ενω εκανε ολα αυτα και πολλες φορες νιωθω θυμο και τον βριζω και με πιανει υστερια, δεν μπορω να τον χωρισω, θελω αλλα δεν μπορω.
αυτο ειναι το παραλογο.

εχω παθει εμμονη με αυτο το θεμα, δεν μπορω να σκεφτω τιποτα αλλο, νιωθω πως αν κανω αλλο παιδι θα εξιλεωθω για οτι εγινε.
θελω να με βοηθησει καποιος, να μου δειξει πως να το ξεπερασω, δεν αντεχω αλλο.

[Κλειδί Σκέψης]

Όταν κάτι κακό συμβαίνει μπορείς είτε να το αφήσεις να σε ορίσει, να σε καταστρέψει ή μπορείς να το αφήσεις να σε δυναμώσει....

Είναι πάρα πολύ δύσκολο... αλλά αν έχεις αγάπη μέσα σου μοίρασε την σε παιδιά που έχουν ανάγκη. Εθελοντική εργασία σε ιδρύματα...κτλ ασχολήσου με την αγάπη που ήθελες να δώσεις σε αυτό το παιδί και δεν την έδωσες. Το όλο περιστατικό έγινε και δεν αλλάζει αλλά σου έδειξε κάτι πολύ σημαντικό ο άνθρωπος που είναι δίπλα σου δεν πρέπει να είναι δίπλα σου... Πάτα στα πόδια, εξέφρασε την θλίψη και την οργή σου. Μην την αφήνεις να σου δηλητηριάζει την ψυχή ... και χώρισε (άποψη μου)

[betelgeuse]

κατεβηκα στα χειρουργια κλαιγοντας, οταν με ξαπλωσαν στο κρεβατι του χειρουργιου επαθα υστερια εκλαιγα, ετρεμα και χτυπιομουν, παρακαλουσα το γιατρο να μην το κανει
ουτε αφηνα τον αναισθησιολογο να μου κανει την ενεση, μεχρι που ο γιατρος και μια νοσοκομα με ακινητοποιησαν και ο αναισθησιολογος τα καταφερε.

Aυτο αποκλειεται να συνεβει .

[αννα90]

σου δινω το λογο μου πως συνεβη, μαλιστα ο αναισθησιολογος μου ελεγε να ηρεμησω και να μεινω ακινητη για να μην κανει ζημια στη φλεβα, ο αναισθησιολος με κρατουσε απο το δεξι χερι, και η νοσοκομα με το γιατρο απο τα ποδια, ετρεμα τοσο πολυ που τα ποδια μου πηγαιναν περα δωθε. δεν εχω λογο να πω ψεμματα..ειδικα εδω που δεν με ξερει κανεις και δεν χρειαζεται να κρυβομαι η' να νιωθω ντροπη. το μονο που ζηταω ειναι να ακουσω μια καλη κουβεντα και να με βοηθησει καποιος να βρω μια λυση στους φοβους μου και να το ξεπερασω.

κλειδι σκεψης αυτο με τα παιδακια το εχω σκεφτει κι εγω, η σχολη μου εχει καποια σχεση και εχω ηδη αρχισει να το ψαχνω για μεταπτυχιακο ετσι ωστε να μπορεσω να εργαστω σε αναλογες υπηρεσιες. οσο για να χωρισω δεν ξερω αν θα τα καταφερω τουλαχιστον για τωρα.
ουτε εγω καταλαβαινω γιατι δεν μπορω, ειναι σαν να εχω κολλησει μαζι του και πως δεν θα μπορεσω να ειμαι με κανεναν αλλο μετα απο αυτο.

[Κλειδί Σκέψης]

σου δινω το λογο μου πως συνεβη, μαλιστα ο αναισθησιολογος μου ελεγε να ηρεμησω και να μεινω ακινητη για να μην κανει ζημια στη φλεβα, ο αναισθησιολος με κρατουσε απο το δεξι χερι, και η νοσοκομα με το γιατρο απο τα ποδια, ετρεμα τοσο πολυ που τα ποδια μου πηγαιναν περα δωθε. δεν εχω λογο να πω ψεμματα..ειδικα εδω που δεν με ξερει κανεις και δεν χρειαζεται να κρυβομαι η' να νιωθω ντροπη. το μονο που ζηταω ειναι να ακουσω μια καλη κουβεντα και να με βοηθησει καποιος να βρω μια λυση στους φοβους μου και να το ξεπερασω.

κλειδι σκεψης αυτο με τα παιδακια το εχω σκεφτει κι εγω, η σχολη μου εχει καποια σχεση και εχω ηδη αρχισει να το ψαχνω για μεταπτυχιακο ετσι ωστε να μπορεσω να εργαστω σε αναλογες υπηρεσιες. οσο για να χωρισω δεν ξερω αν θα τα καταφερω τουλαχιστον για τωρα.
ουτε εγω καταλαβαινω γιατι δεν μπορω, ειναι σαν να εχω κολλησει μαζι του και πως δεν θα μπορεσω να ειμαι με κανεναν αλλο μετα απο αυτο.

Συχνά δεχόμαστε την αγάπη που νομίζουμε ότι μας αξίζει αλλά δεν σου αξίζει ο συγκεκριμένος κ η καταστάσεις στο έδειξαν. Μερικές φορές πρέπει να αφήσεις συναισθηματικά τα πράγματα που κάποτε σήμαιναν πολλά για εσένα, έτσι ώστε να μπορέσεις να προχωρήσεις πέρα από το παρελθόν και τον πόνο που σου φέρνει και να ανοίξεις το επόμενο κεφάλαιο στη ζωή σου....
Ασχολήσου με πράγματα που θα σε γεμίσουν με θετικά συναισθήματα... κλάψε όταν είσαι λυπημένη...γέλα όταν είσαι χαρούμενη. Η ζωή προχωράει προσπάθησε στο μέλλον να μην οδηγηθείς στις ίδιες καταστάσεις...

[Συνήθεια]

Δεν διάβασα όλο το κείμενο,σταμάτησα εκεί που είπες την λέξη ατύχημα. Είσαι πάρα πολύ νέα για να σου συμβεί όλο αυτό. Δεν ξέρω να σου πω τι να κάνεις .Φύγε ίσως.

[αννα90]

καθε φορα που του λεω να χωρισουμε εκεινος στεναχωριεται μου λεει πως το εχει μετανιωσει και πως δεν επρεπε να μου το κανει αυτο και ενω εχω τοσο θυμο μεσα μου γι'αυτο που μου εκανε τοτε τον λυπαμαι. δεν ξερω γιατι τον δικαιολογω και σε εσενα και μεσα μου, θα σου πω ομως αυτο που μου λενε ακομα και οι φιλες μου, οτι ναι μεν ειναι αδικαιολογητος αλλα ειμαι η πρωτη του σχεση, η πρωτη που εκανε ερωτα (βλεπεις ειμαστε και οι δυο απο ενα μικρο χωριο και εκει μεγαλωνεις αλλιως) και τρομαξε με το θεμα της εγκυμοσυνης.
αυτο που με πληγωσε πιο πολυ ομως δεν ειναι οτι φοβηθηκε και δεν ηθελε να γινει πατερας αλλα το γεγονος πως με εβλεπε να κλαιω ηταν διπλα και στεκοταν ακινητος, εκεινος λεει πως δεν εκανε τιποτα γιατι ειναι ντροπαλος και επειδη δεν ειχει εμπειρα με τα κοριτσια δεν ηξερε πως να μου συμπεριφερθει.
ομως ειμαι τοσο μπερδεμενη και εγω ωρες ωρες συμφωνω μαζι σου και λεω πως ειναι ο χειροτερος ανθρωπος του κοσμου και μετα βαζει τα κλαμματα και δεν ξερω ποιον να λυπηθω περισσοτερο, εμενα η' αυτον. ειμαι αξια της μοιρας μου ε;
οπως και να'χει σ'ευχαριστω για τη σημασια που μου εδωσες, την ειχα αναγκη ειδικα τωρα που ολοι φερονται λες και δεν εγινε ποτε και δεν μιλουν για αυτο. να εισαι καλα και εσυ και οι δικοι σου ανθρωποι!

[Συνήθεια]

Το να ζεις σε μια μικρή κοινωνία τόσο νέα ,δεν έχω τι να πω, το μόνο σίγουρο είναι ότι εκείνος δεν είναι αυτός .είσαι τόσο νέα και τόσο έμπυρη πια , Ο χρόνος θα σου δείξει τι θα κάνεις,προς το παρών κάνε υπομονή και βάλε τους στόχους σου. Αύριο που θα ξημερώσει δες την αυγή και πάρε τα μπαγκάζια σου και φύγε. Ζήσε.

[Κλειδί Σκέψης]

καθε φορα που του λεω να χωρισουμε εκεινος στεναχωριεται μου λεει πως το εχει μετανιωσει και πως δεν επρεπε να μου το κανει αυτο και ενω εχω τοσο θυμο μεσα μου γι'αυτο που μου εκανε τοτε τον λυπαμαι. δεν ξερω γιατι τον δικαιολογω και σε εσενα και μεσα μου, θα σου πω ομως αυτο που μου λενε ακομα και οι φιλες μου, οτι ναι μεν ειναι αδικαιολογητος αλλα ειμαι η πρωτη του σχεση, η πρωτη που εκανε ερωτα (βλεπεις ειμαστε και οι δυο απο ενα μικρο χωριο και εκει μεγαλωνεις αλλιως) και τρομαξε με το θεμα της εγκυμοσυνης.
αυτο που με πληγωσε πιο πολυ ομως δεν ειναι οτι φοβηθηκε και δεν ηθελε να γινει πατερας αλλα το γεγονος πως με εβλεπε να κλαιω ηταν διπλα και στεκοταν ακινητος, εκεινος λεει πως δεν εκανε τιποτα γιατι ειναι ντροπαλος και επειδη δεν ειχει εμπειρα με τα κοριτσια δεν ηξερε πως να μου συμπεριφερθει.
ομως ειμαι τοσο μπερδεμενη και εγω ωρες ωρες συμφωνω μαζι σου και λεω πως ειναι ο χειροτερος ανθρωπος του κοσμου και μετα βαζει τα κλαμματα και δεν ξερω ποιον να λυπηθω περισσοτερο, εμενα η' αυτον. ειμαι αξια της μοιρας μου ε;
οπως και να'χει σ'ευχαριστω για τη σημασια που μου εδωσες, την ειχα αναγκη ειδικα τωρα που ολοι φερονται λες και δεν εγινε ποτε και δεν μιλουν για αυτο. να εισαι καλα και εσυ και οι δικοι σου ανθρωποι!

Σου είπα είναι η άποψη μου ΕΓΩ θα τον άφηνα ... Δεν θα μπορούσα να πάω παρακάτω μένοντας στο ίδιο περιβάλλον και να επικοινωνώ με τα ίδια άτομα...θα άλλαζα παραστάσεις. Αυτός όμως είναι ο δικός μου τρόπος. Εσύ να κάνεις ότι θεωρείς καλύτερο για τον εαυτό σου και το μέλλον σου.

[elis]

Υπόψην εχω χαρτί για την τρέλα μου συνεχίζω
κακομαθημένη είσαι κάτσε σκέψου το

[congato]

Νομίζω πως η επιλογή σου ήταν μόνο δική σου. θα μπορούσες να κρατήσεις το παιδί χωρίς αυτόν όσο δύσκολο και αν είναι. Αφού όμως έχουν έτσι τα πράγματα, άποψη μου να χωρίσεις και να φύγεις μακριά από αυτόν τον υποκριτή γιατί περί αυτού πρόκειται, από την στιγμή που σε παρότρυνε να κάνεις έκτρωση και τώρα αφού έγινε λέει πως το μετάνιωσε. Στάσου στα πόδια σου. γίνε δυνατή και ταυτόχρονα σκληρή, και φύγε. Είναι δύσκολο και το κατανοώ, όταν όμως εσύ είσαι τέτοια κατάσταση και αυτόν ούτε καν που τον ενδιαφέρει, λυπάμαι αλλά έχεις δίπλα σου έναν αναίσθητο. Συγνώμη για το ύφος μου, αλλά εκνευρίζομαι απίστευτα με τέτοιες συμπεριφορές αντρών - κτηνών προς τις γυναίκες διότι αυτός ούτε αισθάνθηκε μέσα του να σκοτώνεται μια ψυχή άδικα, ούτε νιώθει ότι νιώθεις εσύ τώρα. ΦΥΓΕ ΜΑΚΡΙΑ ΤΟΥ!!! όπως είπανε και πιο πάνω, μπορείς να δώσεις όλη αυτή την αγάπη μου έχεις μέσα σου για το παδί, σε παιδάκια που την έχουν πραγματικά ανάγκη. Αγαπώ τα παιδιά, και νιώθεις μεγάλη ικανοποίηση όταν βλέπεις ένα παιδάκι να γελάει εξαιτίας σου!!

[kerasi]

Εγκυος αρχικα πως εμεινες?

[Nocash]

Εγκυος αρχικα πως εμεινες?

ΜΕ ΤΟΝ ΚΡΙΝΟ......





























Εχεις καταντησει αηδια ρε φιλε...

[αννα90]

γιατι λες πως ειμαι κακομαθημενη;

[αννα90]

εσπασε το προφυλακτικο και δεν το καταλαβαμε, εγω ειμαι η πρωτη του κοπελα και δεν ξερει απο αυτα, ουτε εγω ουτε αυτος καταλαβαμε τιποτα και οσο για την εγκυμοσυνη ουτε καν πηγε ο νους μας. ειχα και εξεταστικη τοτε οποτε το μυαλο εφοσον ειχα καθυστερηση πηγε κατευθειαν οτι ειναι λογω αγχους για τα μαθηματα.

εκεινος λεει πως το μετανιωσε οχι γιατι θελει το παιδι αλλα γιατι συνειδητοποιησε ποσο εχω πληγωθει απο ολο αυτο. στηριζει τη συμπεριφορα του στο γεγονος οτι δεν ειχε προηγουμενες σχεσεις και δεν ξερει πως να αντιδρασει. αυτα μου τα ειπε σημερα..