Μάλλον γιατί με γοητεύει το παντοτινό, άσχετα αν δεν το έχω πετύχει ως τώρα. Μάλλον πρέπει να το απελευθερώσω ως έννοια. Συγχωρώ γενικά τους ανθρώπους αλλά και εκείνοι φεύγουν και κάνουν τη ζωή τους. Μάλλον ανήκω στους ανθρώπους που γράφουν αυτά που γράφουν στα τετράδια τους, φιλοσοφούν και μένουν μόνοι. Και δεν το λέω με την έννοια της θλίψης... Μάλλον πρέπει να το αποδεχθώ τελικά πως θα είμαι μόνος, όταν μένω μόνος μου αρέσει αλλά έρχεται η στιγμή που ταρακουνάει τα πάντα και πιστεύω πως θα γίνει κάτι που θα κρατήσει στον χρόνο. Και τελικά ο χρόνος κυλά και γίνεται κάτι σαν αυτό που ανέφερα... :)