Άδεια

[absolutvodka]

Είμαι καταθλιπτική από τότε που θυμάμαι να συνειδητοποιώ τον εαυτό μου.. γύρω στα 13 ..
Εγώ πίστευα ότι είμαι μια κανονική κοπέλα . Έκανα όνειρα .. ήθελα αγόρια... Τα όνειρα που έκανα με ανοιχτά μάτια όμως, έμειναν όνειρα.
Δεν έζησα εφηβεία , δεν έζησα τρελές καταστάσεις, δεν βγήκα, δεν διασκέδασα , δεν χάρηκα , δεν ντύθηκα , δεν ήπια κτλ κτλ.
Το πρόβλημα μου είναι η ασχήμια μου που την συνειδητοποιώ. Θα μπορούσα να μην ξέρω ότι είμαι σαβούρα.. θα μπορούσα να ζω στον κόσμο μου. Τέλος πάντων,δεν μ' αρέσει ο εαυτός μου. Είμαι κακάσχημη. Σάπια .. σαν γριάς είναι το σώμα μου. Κι η μούρη μου φόλα.Τίποτα όμορφο δεν έχω. Δεν είναι ιδέα μου. Έτσι είναι τα πράγματα κι αυτή είναι η αλήθεια.

Λοιπόν.. εγώ είμαι μόνη μου 24 χρόνια. Δεν έχω φίλους πια. Μόνο παρέες.
Γκόμενο δεν είχα ποτέ.
Έτυχε κάποιοι και με κοίταξαν - λίγοι- κι αυτό επειδή ήταν πέφτουλες γενικά ,διαφορετικά ούτε καν.. αλλά εγώ δεν έκανα τίποτα. Δεν ήθελα να τους κάνω σαβουρογάμηδες. 'Ασε που σκεφτόμουν πως με τόσες ωραίες κοπέλες θα έχουν πάει..πώς μπορεί να με δεχτεί κάποιος εμένα έτσι όπως είμαι? Κανείς δεν μπορεί. Και γιατί να το κάνει άλλωστε! Δεν υπάρχει λόγος .
Δεν είναι κι ωραίο να πηγαίνεις με κάποιον ενώ το ξέρεις ότι είσαι σαβούρα.
Έτσι κι αλλιώς ο άλλος , όσο και να παρασύρεται στην αρχή , μετά θα ''δει'' και έτσι κι αλλιώς θα με παρατήσει.. ή θα βρει κάποια καλύτερη . Άμα δεν είσαι ωραία γκόμενα, δεν κάθεται ο άλλος μαζί σου. Ούτε σε ερωτεύεται ούτε σε σέβεται ούτε τίποτα.. και πολύ καλά κάνει, δεν θυμώνω γι' αυτό.

Το θέμα είναι ότι είμαι πολύ άσχημη κοπέλα. Και έτσι όπως είμαι ,δεν μπορώ να χαρώ τίποτα. Δεν πηγαίνω στην θάλασσα , έχω απαίσιο σώμα. Δεν φοράω σορτς, φούστες , κοντά κτλ.
Κανένας δεν με γουστάρει και κανείς δεν μου ανεβάζει το ηθικό.. Βλέπω τον εαυτό μου έτσι σάπιο και άσχημο και δεν αντέχω. Υποφέρω. Όχι τώρα, μια ζωή.. Εντάξει, μπορούσα να είμαι λίγο καλύτερη σαν εμφάνιση.

Βλέπω όλες αυτές τις κοπελίτσες που είναι κανονικές - δεν λέω τις πανέμορφες- και κλαίω και ζηλεύω και απογοητεύομαι και σκέφτομαι.. τι να την κάνω αυτή την ζωή?

Γιατί δηλαδή να ζω , για ποιο λόγο? Δεν υπάρχει κανένας λόγος να αναπνέεις, αν δεν ζεις.
Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή μωρό μου..

Ήμουν κλεισμένη μέσα στο σπίτι με βαριά κατάθλιψη για 3 χρόνια περίπου. Ντρεπόμουν να κυκλοφορήσω κυριολεκτικά. Τόσο είχα απογοητευτεί. Με την βοήθεια του εαυτού μου και της γιαγιάς μου , την ξεπέρασα και έκανα κάτι για τον εαυτό μου.
Γράφτηκα σε μια σχολή για να κάνω μια νέα αρχή, να ξεπεράσω τον εαυτό μου, μίλησα με άτομα πρώτη, έπιασα δουλειά, έβγαλα λεφτά, ρούχα , κινητά, κομμωτήρια , παρέες και τελικά??

Τελικά τίποτα.
Ουσία μηδέν.
Τι να τα κάνω τα λεφτά και ρούχα και το πτυχίο και την δουλειά αν δεν έχω κάποιον φίλο να με αγαπάει αν δεν είμαι όμορφη αν δεν μπορώ να ζήσω φυσιολογικά όπως όλες οι κοπέλες..
Δεν μ' ενδιαφέρει ούτε η δουλειά ούτε το πτυχίο ούτε τα λεφτά η ζωή είναι σε άλλα πράγματα.

Τέλος πάντων.. Εγώ δεν μπορώ. Υποφέρω. Υποφέρω από τον εαυτό μου . Δεν μ' αρέσει και δεν τον θέλω. Ζηλεύω που δεν είμαι φυσιολογική. Έχω ένα κάρο κόμπλεξ, είμαι παλιοσαβούρα , δεν έχω τίποτα ζω και αναπνέω μόνο.

Είχα κάνει παλιά μια απόπειρα αυτοκτονίας αλλά κώλωσα στο τέλος.
Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε .
Όμως το σκέφτομαι συχνά από τότε.
Λέω πώς δεν μπορώ να φτάσω 30 χρονών και να έχω ζωή μηδέν. Δεν είναι όμορφο και δεν μπορώ να το υποφέρω.
Τέλος πάντων.
Λέω ότι είμαι καμένο χαρτί.
Δεν αλλάζει η ζωή μου.
Δεν μπορεί να αλλάξει με τίποτα. Είμαι αυτή που είμαι και δεν αλλάζει. Μπορεί να βελτιωθεί λίγο ,αλλά και πάλι μαύρα χάλια είναι.
Και ρωτάω:
Υπάρχει κάτι άλλο να κάνω? Τι να κάνω? Ας μου πει κάποιος αν υπάρχει κάτι να κάνω , αν μπορώ να αλλάξω κάτι που δεν είναι στο χέρι μου.
Έχω σκοτώσει κάθε ελπίδα μου...

[Συνήθεια]

Κοπελιά θα μας αποτρελάνεις τους τρελούς (χιουμοριστικό ήταν αυτό)
Έχεις χάσει κάθε ίχνος αυτοπεποίθησης . Δεν νομίζω ότι έχει να κάνει μόνο με την εμφάνιση σου. Αφορά μια γενικότερη στάση απέναντι στη ζωή σου. Τεμπελιά θα το έλεγα. Ψάχνεις να βρεις αφορμές για να μην είσαι ενεργή. Περιμένεις ως δια μαγείας μια λύση από το πουθενά. Όλες οι γυναίκες έχουμε ανασφάλειες , ακόμα κι οι πιο ωραίες, εξ άλλου είναι στη φύση του ανθρώπου η αμφισβήτηση .
Υπάρχει όμως ένα καλό πάνω στο οποίο μπορείς να κρατηθείς. Έχεις αγγίξει την ουσία. Έχεις καταλάβει την ματαιοδοξία και μάλιστα την γυναικεία. Πρέπει να κάνεις ένα βήμα παρακάτω. Θα σου πρότεινα να συμβιβαστείς με την εικόνα σου , σουλουπώσου τόσο όσο αντέχεις μην αφήνεσαι , μην εγκαταλείπεις και βγες έξω να κυνηγήσεις την γνώση. Να ξέρεις πως υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που γοητεύονται από τη γνώση. Να σου φέρω ένα παράδειγμα …προχτές στο μετρό είχα στήσει αυτί και παρακολουθούσα την συζήτηση 2 νεαρών δεσποινίδων , όμορφες και φτιαγμένες εμφανισιακά πολύ, όσο προστάζει η εποχή, γύρω στα 23, έλεγε λοιπόν η μια οτι της πρότεινε ο δικός της να πάνε στις πρέσπες το καλοκαίρι, και διαμαρτυρήθηκε λέγοντας πως δεν έχει βγει ποτέ στο εξωτερικό και δεν ξέρει εάν μπορεί να μπει σε αεροπλάνο, καταλαβαίνεις ότι γύρισαν 2 αγόρια και την κοίταξαν περιφρονητικά , δεν θα ήθελα με τίποτα να είμαι στη θέση της κι ας μην έχω τα νιάτα και την φρεσκάδα της . Πιάσε το νόημα λοιπόν και τη ζωή σου από τα κέρατα. Εάν στέκεσαι με περιέργεια στη ζωή, είσαι ταπεινή , και φροντίζεις να κάνεις τον εαυτό σου καλύτερο μέρα με τη μέρα, να είσαι σίγουρη πως θα λάμψεις με ένα φως μοναδικό που θα το διακρίνουν λίγοι, όμως θα είναι σπουδαίοι και ικανοί. Διάλεξε με ποιους θες να είσαι.

[Συνήθεια]

Επίσης με προβληματίζει το ψευδώνυμό σου, ελπίζω να μην το βρήκες δίπλα στο πισι σου ,ψάχνοντας έτσι στα γρήγορα για ένα όνομα, φαντάζομαι πως γνωρίζεις ότι αυτός ο φίλος οδηγεί στην καταστροφή. Εάν έχεις κάποια απορία ρώτα μας. …
Πήγαινε σήμερα κι όλας , ξεκίνα τώρα να διαβάζεις πράγματα που θα σε βοηθήσουν να ανοίξεις το μυαλό και την σκέψη σου, ξεκίνα από το βιβλίο η ζωή εν τάφω του Στρατή Μυριβήλη και μετά βλέπουμε. Εννοείτε ότι δεν θα πρέπει να ανοίξεις καθόλου τηλεόραση .Σήμερα όμως όχι αύριο.

[Lacrymosa]

Κοπελια, καταρχην μην ριχνεις τοσο χαμηλα τον εαυτο σου.
Αν εσυ υποτιμας τοσο τον εαυτο σου κ δν τον αγαπας κ δν τον σεβεσαι, πως περιμενεις να σε αγαπησουν κ να σε σεβαστουν οι αλλοι?
Η συμπεριφορα των αλλων απεναντι μας εξαρταται απο μας τους ιδιους.
Οταν εισαι ατομο δυνατο, με αξιοπρεπεια, πυγμη, ανεξαρτησια, χιουμορ και αυτοσαρκασμο (ΠΟΛΥ βασικα κ αμα δν καταλαβαινεις τι εννοω θα σου εξηγησω) κτλ, κανεις δν μπορει να σε προσβαλλει κ να σε μειωσει για τιποτα.
Αν εσυ εισαι παραιτημενη απο τη ζωη, αυτο βγαζεις κ στους αλλους.
Πως ο αλλος κ να θελει, θα κανει παρεα ή σχεση μαζι σου βλεποντας οτι εισαι παραιτημενη, τα εχεις φορτωσει στον κοκκορα κ δν εχεις κανενα ενδιαφερον απο τη ζωη?
Σκληρο αλλα αληθινο.. οι ανθρωποι ψαχνουν σχεσεις/παρεες να τους εμπνεουν να ανεβαινουν κ να γινονται καλυτεροι..
Επισης πολυ αυτομομφη ρε συ.. γιατι? συνεχως προσπαθεις να μας πεισεις ποσο ''παλιοσαβουρα'' κ ''μπαζο'' εισαι..
Ειπαμε να εχουμε αυτογνωσια, αλλα οχι κ υπεργνωσια!!
Μου δινεις την εντυπωση οτι εχεις επαναπαυτει κ σκεφτεσαι καπως του στυλ ''αφου ειμαι κακασχημη, δν εχει κανενα νοημα ουτε να κοινωνικοποιηθω, ουτα να βγω, ουτε να αλλαξω κατι στον εαυτο μου κτλ".. σαν την παροιμια ''τι εχεις Γιαννη, τι ειχα παντα"
Εαν το προβλημα σου ειναι οντως η εμφανιση, μπορεις να κανεις κατι γι αυτο.. περαν του να στενοχωριεσαι.. πχ αν εισαι με παραπανω κιλα (κ μιλαω για αρκετα παραπανω κ οχι για 5), ξεκινα να προσεχεις λιγο τη διατροφη σου, να τρεφεσαι υγιεινα, να ασκεισαι.. αν το σωμα σου ειναι ''σαν γριας'' οπως λες γραψου σε ενα γυμναστηριο κ θα δεις ποσοι αλλοι με το ιδιο θεμα με σενα, αγορια κ κοριτσια, χτυπιουνται επι μηνες μεχρι να πετυχουν το στοχο τους.. θελει ομως ξεκουνημα.. βαψε τα μαλλια σου ενα αλλο χρωμα, κανε ανταυγειες, κανε μια διαφορετικη κουπ (αμα τα διαβασει αυτα η Συνηθεια τωρα θα με ξεχεσει βεβαια, αλλα για σενα ενδεικνυνται), πανε σε μια αισθητικο να κανεις πηλινγκ, καθαρισμο προσωπου, αποτριχωση, βγαλσιμο φρυδιων, κανε μια εξορμηση στα μαγαζια να αγορασεις νεα ρουχα ωστε να εχεις κινητρο.. αυτα στα λεω επειδη συνεχως τονιζεις ποσο ασχημη εισαι.. οριστε, πρακτικες λυσεις.. αν κ πιστευω το θεμα σου ειναι βαθυτερο.. οτι εχεις βαλει δλδ ως αλλοθι την ''ασχημια'' κ επαναπαυτηκες.. επισης ξερεις ποσες κοπελες ξερω που οχι απλα ειναι γεματουλες, αλλα με πολλα κιλα παραπανω κ οχι τοσο ωραια εμφανιση, κ ποσους γκομενους χτυπανε κ τι κοινωνικους κυκλους εχουν? δν παιζει ρολο παντα η εμφανιση, σιγουρα βοηθαει, αλλα δν ειναι το παν.. ειναι κ η μαγκια, η καπατσοσυνη π λεμε, το κοινωνικο μανατζμεντ που αλλοι το εχουν αλλοι οχι κ ειναι εμφυτο κ δν εχει να κανει με κιλα κ με βυζια.. καλλιεργησε τις κοινωνικες σου δεξιοτητες.. αυτα!

[absolutvodka]

Συνήθεια χαχα Μ' άρεσε το αστείο σου

Κατ' αρχήν, κορίτσια , χίλια ευχαριστώ που μπήκατε στον κόπο να διαβάσετε αυτά που έχω στο κεφάλι μου. Και ασχοληθήκατε και απαντήσατε. Το εκτιμώ πολύ
Συγνώμη για τις ωμές λέξεις που χρησιμοποιώ κάπου κάπου, είναι λέξεις ειλικρίνειας και όχι για να κατεβάζουν το επίπεδο.

Μ´ αρέσει που μου μιλήσατε ωμά σε κάποια σημεία και οι δύο κοπέλες. Αυτό είναι που θέλω.

Βιβλία έχω διαβάσει άπειρα. Γαλλική λογοτεχνία, ρώσικη , όλη την κλασική λογοτεχνία.. Σε 1,5 χρόνο παίζει να έχω διαβάσει πάνω από 100 βιβλία. Πώς νομίζεις ότι ξεπέρασα την κατάθλιψη? Πώς αλλιώς να την πάλευα, πώς να γέμιζα τα κενά μου.. Έχω ασχοληθεί με τα πάντα μέχρι διαλεκτικό υλισμό , διάβαζα φόρουμ με θέματα επιστημονικά για τα κουάρκ και καθώς τα διάβαζα , έκλαιγα.
Σκεφτόμουν ''κοίτα που έχει φτάσει η κατάντια μου.. άλλοι νέοι να καλοπερνούν κι εγώ είμαι εδώ και διαβάζω για τις χορδές ..'' .Τι να σου κάνει αυτή η γνώση , όταν δεν έχεις κάποιον να την μοιραστείς? Αυτά με γέμισαν αλλά με κατάντησαν γερασμένη..
Τηλεόραση δεν βλέπω ποτέ. Πάντα κλειστή.

Αλλαγές? Άπειρες! Λεφτά για νύχια, λεφτά για τα μαλλιά,τρέσες, κρέμες, λεφτά για ρούχα, για καλλυντικά, τσάντες μαλκίες ό,τι θες.. Όσα βγάζει η καημένη στο λούσο και στο χτένι ..
Γυμναστική? Κρεατίνες, πρωτεϊνες ,λιποδιαλύτες, τόνοι , βάρη, σκοινάκι, ό,τι θες έχω κάνει. Αποτέλεσμα? Λίγα πράγματα.. Και πάλι ψόφια. Μόνο η διάθεση αλλάζει..

Φυσικά και δεν έχω αυτοπεποίθηση. Από πού να την αντλήσω έτσι όπως είμαι? Να με κοιτάζω στον καθρέφτη και να κλαίω. Να λέω οκ.. μπορούσα να έχω γεννηθεί λίγο καλύτερη..
Και απόλυτα δεν έχω κοινωνικές δεξιότητες. Είναι φανερό ό,τι αν είχα, δεν θα ήμουν εδώ , θα είχα μια άλλη ζωή.

Στεναχωριόμουν για τα πάντα, ντρεπόμουν για τα πάντα.. Μια μέρα είπα ''θα το πάρω αλλιώς''. Τι νόημα έχει να το πολυσκέφτομαι , θα κάνω ό,τι μ' αρέσει , δεν με νοιάζει τίποτα κι ό,τι γίνει.
Και το έκανα. Τα έγραψα ΟΛΑ στα @@ μου , ξεπέρασα τον εαυτό μου , τον χαρακτήρα μου τον έμφυτο. Και άλλαξα πολύ. Όχι τόσο όμως ώστε να αλλάξω και την ζωή μου.

Πώς να αποδεχτώ αυτό που είμαι αφού δεν μου αρέσει? Πώς να το κάνω? Αυτό είναι που δεν μπορώ να καταφέρω. Είναι το πιο δύσκολο απ' όλα.. Και ναι,Συνήθεια, καλά το κατάλαβες. Έχω πάρει ένα μπουκάλι βότκα γιατί είχα μια πρόσφατη απογοήτευση στο βιογραφικό της ζωής μου και δεν μπορούσα να το παλέψω αλλιώς.

ΕΙΝΑΙ η εμφάνιση το πρόβλημα μου. Αυτό με καταθλίβει πάντα. Δεν μπορώ να αντέξω τόση ασχήμια.
Και ναι, έχω παραιτηθεί από τα πάντα. Έχω παρατήσει ελπίδες, όνειρα , προσδοκίες όλα. Τα έχω σκοτώσει όλα. Έχω σκύψει το κεφάλι , έχω ρίξει τα χέρια κι έχω πει ''πάει πια. Δεν έγινε τίποτα''.

Ούτε ένας φίλος δεν έτυχε στη ζωή να με αγαπάει , να μπορεί να με βοηθήσει. Δεν μπορώ μόνη μου. Κι η οικογένεια μου πάντα αδιάφορη. Αμόρφωτοι άνθρωποι, σκατόψυχοι, από αυτούς πήρα όλα τα κουσούρια μου και πώς να αλλάξω.....? Παίζει ρόλο να είσαι και τυχερός.

Κι αφού δεν είμαι , κι αφού έχω προσπαθήσει τόσο όσο μπορώ κι ακόμη προσπαθώ , τι άλλο μπορώ να κάνω? Κάθε μέρα να προσπαθώ , κάθε μέρα να τραβιέμαι (Ξανθόπουλος χαχα), κάθε μέρα να υποφέρω ενώ φαινομενικά είμαι αδιάφορη , γραμμένα όλα τα έχω τα φαινομενικά.

Τι να πω.. Η σκέψη μου με οδηγεί σε αδιέξοδα. Η σκέψη μου με βγάζει στο ό,τι δεν έχει νόημα να ζω με αυτόν τον εαυτό που έχω, με αυτόν το μυαλό που έχω.
Τι να κάνω , πώς να αλλάξω τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα?

Εγώ ήθελα απλά να μην έχω τίποτα στο μυαλό μου. Ήθελα απλά να είμαι κανονική. Να ζω. Να είμαι μια κανονική κοπέλα. Αν ήμουν, τότε δεν θα ήμουν εδώ. Δεν θα σκεφτόμουν όλα αυτά. Δεν θα έπινα βότκα να ζαλιστώ για να μπορέσω να κοιμηθώ.

Ένα αδιέξοδο. Μια κατάθλιψη, ένα κενό μια ζωή απαίσια, άδεια , άχαρη , μίζερη..
Τι άλλο μπορώ να κάνω?

Δηλαδή ξέρεις τι είμαι μ' άλλα λόγια?
Είμαι ένα άχρηστο βόδι. Τελικά δεν ξέρω τίποτα. Είμαι άσχημη, χαζή, μίζερη, 24 χρονών άδεια, χωρίς καμία εμπειρία , ένα τίποτα μωρέ μαλκίες.
Όλη την ημέρα δουλειά, σχολή, σπίτι, καθισιό.

Πολλές φορές , κάπου κάπου , κάνω μια νέα αρχή. Το παίρνω αλλιώς. Ευκαιρία είναι μια νέα μέρα για καινούργια αρχή. Και αλλάζω και σηκώνομαι και περνούν οι μέρες ..
Και πάλι? Άδεια.
Πάλι γυρίζω στο ίδιον εαυτό, στις ίδιες σκέψεις κτλ κτλ. Και τα χρόνια πέρασαν.. κι έφτασα 24 πια.. και μια μέρα θα φτάσω 30 και δεν θα έχω όλη την ζωή μπροστά μου πια.. Και θα είμαι μια κοπέλα γεμάτη απωθημένα , μίζερη , απαίσια , χωρίς κανένα ενδιαφέρον , άχρηστο κορμί.. Μόνη ..
Τι να σκεφτώ άλλο?

[absolutvodka]

Πολλά είπα και πάλι.. Ας μπορέσει κάποιος να μου πει κάτι να μπορέσω να κάνω.. Τα έχω σκεφτεί όλα πια..

[Deleted-member171215]

Ειναι η ζωη μια αβυσσος και η ψυχη Παραβυσσος

[absolutvodka]

Ήμουν 18χρόνων όταν πήγα σε ψυχολόγο . Μου είχε προτείνει αντικαταθλιπτικά με ταυτόχρονη ψυχοθεραπεία για 6 μήνες το λιγότερο τότε.
Είχε πει ότι φοβόταν για την ζωή μου.
Δεν πήρα ποτέ αντικαταθλιπτικά με το σκεπτικό ό,τι αφού είναι αυτή που είναι η κατάσταση, τί θα μου κάνουν τα αντικαταθλιπτικά?
Ένα χρόνο μετά, κλάταρα τελείως και ήπια χλωρίνη . Μα στο τέλος κώλωσα κι είπα πώς αφού είναι τόσο εύκολο να πεθάνεις μα και τόσο δύσκολο μαζί, ας το πάρω διαφορετικά. Ας αλλάξω ό,τι μπορώ. Αφού έτσι κι αλλιώς μια μέρα θα πεθάνω, ας ζήσω μέχρι τότε και δεν με νοιάζει τίποτα.

Εγώ θέλω να είμαι αλλιώς από μόνη μου. Όχι να μου τα αλλάζουν τα φάρμακα. Και δεν υποστηρίζω ό,τι τα φάρμακα δεν κάνουν δουλειά. Για τον καθένα ό,τι είναι καλύτερο.
Εγώ δεν είμαι υπέρ.
Και η κοπέλα δεν με βοήθησε. Δεν μου είπε κάτι που να με κάνει να δω αλλιώς τα πράγματα. Μόνη μου ό,τι κατάφερα.

[σακης]

Oτι στελνεις αυτο εισπρατεις, χιλιοειπωμενο βασικα σ αυτο συμφωνουν και ολοι οι κατασκευαστες πλυντηριων!.

Δηλαδη ποσο ασχημη να ειναι μια νεα κοπελα 24 χρονων?...εγω πιστευω πως πρεπει να αναθεωρησεις λιγακι..ο καθε ανθρωπος - προσωπικοτητα ασκει μια γοητεια...που καποιος-α, καποια στιγμη θα την εκλαβει!..

[Συνήθεια]

Μην το βάζεις κάτω μωρέ, κάτι απο τις συνήθειές σου σε ρίχνει ή κάποιος από το περιβάλλον σου...δεν είναι δυνατόν να μη σε γεμίσει μια νυχτερινή βόλτα με τη δροσιά του Μάη, μια ποδηλατάδα με το σακίδιο σου στον ώμο, αν διαβάσεις την ιστορία μου με πρόβλημα με το αλκοόλ μπήκα εδώ γι αυτό και κατάλαβα την μαλακία που πας και κάνεις , όμως είμαι πολύ ικανοποιημένη από τον ευατό μου τον τελευταίο καιρό, περπατάω πολύ μόνη μου, διαβάζω πολύ, και πρόσφατα ανακάλυψα και τη χαρά του ποδηλάτου στους άδειους δρόμους του κέντρου της αθήνας μετά τις 10 το βράδυ. Για να μην κάνω και την έξυπνη , δεν υποστηρίζω την εγκατάλειψη από την εξωτερική εμφάνιση εξ άλλου πριν από λίγο πήγα κι έφτιαξα τα νύχια μου για να αισθάνομαι εγώ καλά και καθαρή όχι για την δημόσια εικόνα μου. Το βράδυ μπορεί να κάνω μια μασκούλα με γάλα και μέλι αλλά για να φροντίσω λίγο τον εαυτό μου, μην φανταστείς όποτε μου θυμιέται τα κάνω κι εγώ, δεν ξέρω τι άλλο να σου προτείνω βρε κορίτσι, να σου προτείνω μια ακρότητα; θες να στείλεις μια φωτογραφία σου στο inbox να σου πω τι γνώμη μου; Δεν μπορεί να είσαι τόσο καλλιεργημένο κορίτσι και να σκαλώνεις τόσο πολύ, (μήπως πίσω από αυτό κρύβεται κάποια ερωτική απογοήτευση κάτι που σε πλήγωσε πάρα πολύ και τα βάζεις με τον εαυτό σου? εγώ μετά τον χωρισμό μου εκτός από τις βουτιές στο αλκοόλ δεν σταματούσα μπροστά σε καθρέφτη δεν ήθελα να με βλέπω...)

[μυσπ]

Κοπελα μου ηρεμησε,Πραγματικα σε καταλαβαινω που εχεις ανασφαλειες κ τετοια ομως ασφαλως κ εισαι κανονικος ανθρωπος οπως ολοι απλα εσυ δεν το καταλαβαινεις,Αλλωστε ολοι οι τριγυρω σου ανθρωποι εχουν ανασφαλειες δεν εισαι η μοναδικη κ ουτε πρεπει να βγαζεις τον εαυτο σου απεξω απο ολους,Πιστευω το μεγαλο προβλημα ειναι οτι δεν εχει βρεθει ακομα ο καταλληλος αντρας που θα σ αγαπησει κ θα κανετε οικογενεια,Κ πιστεψε με το ιδιο ενιωθα οταν δεν γνωριζα το αγορι μου που παμε να κανουμε οικογενεια,Κ εγω νομιζα θα παω 30 χρονων κ δεν θα γνωριζα τον καταλληλο αντρα κ ομως τον γνωρισα στα 23 μου,Κ εσυ εισαι περιπου στην ιδια ηλικια που ημουν εγω τοτε,Η εμφανιση δεν ειναι τα παντα μην σου οριζει την ζωη ασε που πιθανον να ειναι ιδεα σου ολο αυτο,Καταθλιψη επαθα κ εγω κ γνωριζω πως νιωθεις μαλλον δεν την ξεπερασες ακομα για να νιωθεις ετσι ειναι χρονοβορα διαδικασια αλλα θα περασει,Εννοειται κ δεν σε καλυπτουνε τα υλικα αγαθα που λες,Προσπαθησε να βγαινεις κ μεσα απο παρεα μαλλον βρεις τον καταλληλο αντρα κ τοτε ολα θα αλλαξουνε προς το καλυτερο!

[absolutvodka]

Μα από αυτό το πράγμα έχω πάθει κατάθλιψη και δεν έχω ζήσει τίποτα. Μια ζωή σκέφτομαι πόσο άσχημη είμαι κι αυτό με κρατάει πίσω. Δεν κάνω το ένα.. δεν κάνω το άλλο,δεν φοράω το ένα , δεν φοράω το άλλο..
Στην εφηβεία μου δεν γύριζα να κοιτάξω κανένα αγόρι , ούτε επέτρεπα στον εαυτό μου να γουστάρει κάποιον γιατί μόλις έβλεπα πχ κάποιον που μου άρεσε , σκεφτόμουν αμέσως ''σιγά μη γυρίσει να με κοιτάξει εμένα αυτός''.. Και γύριζα σπίτι μου κι έκλαιγα κι έλεγα ότι αν ήμουν λίγο καλύτερη θα είχα το δικαίωμα να κάνω κι εγώ κάτι.. Θα είχα ένα δικαίωμα στο όνειρο. Και έπνιγα κάθε ενθουσιασμό κάθε χαρά, όλα.

Έβλεπα όλες τις κοπέλες ομορφούλες , με τα αγόρια τους , με τις παρέες τους κι εγώ ήμουν ένα άσχημο κορίτσι που δεν με πλησίαζε ούτε αρσενική γάτα.
Τέλος πάντων.. κάποια στιγμή παράτησα το Λύκειο, κλείστηκα στο σπίτι μου, δεν έβγαινα ούτε από την είσοδο, έφτασα στα όρια της τρέλας, έφτασα 46 κιλά, έφτασα στην αυτοκτονία και όπως έχω πει μετά συνήλθα.

Άλλαξα πολύ τον εαυτό μου και την σκέψη μου , κοινωνικοποιήθηκα όσο γινόταν και μου έτυχαν αγόρια να τους αρέσω μέσα σε αυτά τα 2 χρόνια που είμαι καλά. Και μου την έπεσαν κι εγώ ξέρεις τι έκανα?? Τους απέρριψα , δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να αρχίσει καν κάτι , δεν βγήκα ούτε για έναν καφέ μαζί τους γιατί είμαι και άπειρη, δεν έχω ποτέ ραντεβού με άντρα, δεν ξέρω τι να λέω, σαν ούφο θα είμαι. Δεν βγήκα για να προστατέψω τον εαυτό μου γιατί έλεγα ότι εγώ θα κολλήσω ενώ αυτός μπορεί να με απορρίψει και μετά τι θα κάνω εγώ θα υποφέρω και δεν βγήκα γιατί δεν μπορούσε να προχωρήσει παρακάτω τίποτα.
Στη σημερινή εποχή και στην ηλικία που είμαι , παίζει ρόλο και το σεξ, δεν είμαι 15 χρόνων να τα έχω με κάποιον και να μην κάνουμε τίποτα.
Κι εγώ δεν μπορώ να πάω με κάποιον γιατί δεν έχω ωραίο σώμα. Το σώμα μου είναι όπως στις γριούλες, σαφρακιασμένο , δεν έχω στήθος σχεδόν καθόλου, δεν έχω τίποτα ωραίο. Σίγουρα θα ξενέρωνε ο οποιοσδήποτε.
Τι να με κάνει μωρέ ο άλλος έτσι όπως είμαι??
Όλες οι κοπέλες είναι καλύτερες από εμένα.

Το χειρότερο που έπαθα τους τελευταίους δύο μήνες ήταν το εξής - γιατί όσο δεν γύριζε κάποιος να με κοιτάξει , είχα και το κεφάλι μου ήσυχο- :
Με είδε ένας τύπος , μικρότερος από εμένα ηλικία και του άρεσε και άρχισε να μου στέλνει μηνύματα. Και χάρηκα τόσο πολύ. Λέω στην φίλη μου ό,τι αυτός μου έστειλε και τρελάθηκε! ΜΟυ λέει ότι αυτός την πέφτει σε όλες. Μου λέει σβήστον , θα σε πρήξει..
Ε και τότε απογοητεύτηκα γιατί σκέφτομαι ότι γύρισε και με κοίταξε γιατί είναι ερωτιάρης άντρας και την πέφτει σε όλες και όχι γιατί του άρεσε πραγματικά εγώ.
Τέλος πάντων , μου την έπεφτε πολύ καιρό με ωραίο τρόπο όμως, όχι χυδαίο αλλά το καταλαβαίνα ότι το είχε πατέντα να λέει τέτοια ωραία λόγια και πως τα ίδια έλεγε σε όλες για να τις ρίχνει.
Εμένα όμως μου άρεσε πολύ και με έβαλε σε σκέψεις. Έλεγα ότι έστω και μια φορά μπορούσε να γίνει κάτι... Ϊσως να .. Αλλαααααα ΟΧΙΙΙΙ!! Εγώ τον τάραξα στην μαλακία και το ξενέρωμα και με παράτησε το παιδί . Του είπα ''εσύ αγοράκι μου είσαι για καλύτερα''. Και πραγματικά το εννοώ. Γιατί το παιδί να βγει μαζί μου έστω και μία φορά?
Αλλά εγώ στεναχωριέμαι που δεν μπόρεσα να κάνω κάτι μαζί του γιατί μου άρεσε πολύ. Πώς να με δεχτεί, θα με απέρριπτε σίγουρα. Είδα τις πρώην του και ήταν όμορφες κοπέλες, ωραία σωματάκια. Τις κοίταζα κι σκεφτόμουν ''ούτε καν!!''.

Και γι' αυτό ξανα έπεσα στην μαυρίλα και την κατάθλιψη. Οχι δεν μπορώ να το παλέψω. Πήγα και αγόρασα ένα μπουκάλι , πίνω κάθε βράδυ ένα ποτήρι για να ζαλιστώ και να κοιμηθώ να μην σκέφτομαι τις μαλκίες μου .
Οχι εγώ δεν μπορώ να ζω με τόσα απωθημένα. Δεν γίνεται δεν αντέχεται αυτό το πράγμα με τρελαίνει δεν αντέχω .
Εγώ το ξέρω και το έχω αποφασίσει. Μια μέρα πιστεύω σε μερικά χρόνια στο μέλλον, θα πω δεν πάει άλλο.

[absolutvodka]

Θα διαβάσω κάποια στιγμή την ιστορία σου , Συνήθεια μου. Ελπίζω να είσαι καλύτερα και να τα πας ακόμη καλύτερα στη ζωή σου Μπράβο σου! Στέκεσαι δυνατή

[absolutvodka]

Μυσπ ευχαριστώ για το κουράγιο και τα καλά σου λόγια..
Οικογένεια δεν θέλω να κάνω. Το θεωρώ πολύ σοβαρό πράγμα το να φέρεις ένα παιδί στον κόσμο. Ακόμη κι αν έβρισκα κάποιον , παιδί δύσκολα θα κάνω, αν κάνω.
Εγώ ήθελα απλώς να ζω την ζωή.. μια απλή καθημερινότητα .. Με σχέσεις , έρωτες, να είμαι κανονική κοπελίτσα, όχι να με βλέπω στον καθρέφτη και να κλαίω.. Και αυτό δεν έγινε. Πάει..
Την έχεις ξεπεράσει τελείως την κατάθλιψη? Είσαι καλύτερα τώρα? Το ελπίζω Μακάρι να είσαι πάντα καλά κι ευτυχισμένη

[Συνήθεια]

καλά ρε χαζό μιλάμε 2 μέρες τώρα και δεν έχεις δει κάτι αλλιώς από αυτά που σου γράφει ο κόσμος ... ίσως εδώ μέσα δεν έχω συναντήσει πιο όμορφη και ταπεινή γυναίκα . νομίζω πως το φως σου ανήκει. είναι θέμα χρόνου η επανένταξή σου.