Φοβαται κατι ή απλα δεν με θελει;

[Fairy_Dust]

Well... ειπα να ξεκινησω και να γραψω μια ιστορια 1,5 χρονου...

Πριν 2 χρονια και ενω βρισκομουν στα τελη μιας προβληματικης σχεσης γνωρισα εναν ενδιαφεροντα αντρα στο χωρο της δουλειας μου... ας πουμε. Ετυχε να συνεργαστουμε μαζι, μου αρεσε η παρεα του, κολησσαμε με τη μια που λενε αλλα μεχρι εκει. Εξαλλου εγω ημουν σε μια σχεση και σε δεν ειμαι απο τους ανθρωπους που για κανενα λογο δεν "τα φορανε" στο ετερον ημιση. 3 μηνες μετα η σχεση που ειχα τελειωσε ανορθοδοξα... και με καυγαδες ομηρικους. Τον πεταξα εξω απο το σπιτι που συζουσαμε και αυτο εγινε με τη βοηθεια του φιλου, ο οποιος μου σταθηκε κυριος τις πρωτες μερες. Δουλευαμε μαζι, γιατι εγω δεν ειχα τα ψυχικα αποθεματα, βγαιναμε μαζι, με γνωρισε στην παρεα του.
Απο την ωρα που χωρισα, υπηρχε διακριτικο φλερτ εκ μερους του, το οποιο αποδεχομουν ευχαριστα. Να μην τα πολυλογω... ξεκινησε μια σχεση, με δικη μου την πρωτη κινηση και με την συμφωνια και απο τις δυο πλευρες... οτι απλα περναμε καλα. Ημουν συμφωνη με αυτο γιατι δεν ηθελα αμαρτιες προηγουμενων να παιδευουσι τους επομενους.
Περασαν οι μηνες και το παθος ολο και φουντωνε. Επρεπε να φυγει ομως για ενα χρονο απο την πολη που ζουσαμε. Εκεινο τον καιρο δεν μπορω να πω οτι ενιωθα ερωτευμενη. Απλα κατι σαν μαγνητης με τραβουσε κοντα του ολο και πιο δυνατα. Εφυγε και η επικοινωνια μας ηταν καθημερινη. Ηταν το στηριγμα μου σε ολες τις δυσκολες καταστασεις... και ημουν το δικο του, συμφωνα με τα λεγομενα του.
Λιγους μηνες μετα, αρχισα να αναρρωτιεμαι για το τι νιωθω γι'αυτον τον ανθρωπο. Μηπως ημουν ερωτευμενη και δεν ηθελα να το παραδεχτω; Μετα απο μηνες αναζητησης ενα βραδυ ξεστομισα τη βαρια κουβεντα... "σ'αγαπω". Δεν ξερω πως μου ηρθε... δεν ξερω γιατι το ειπα... εκεινη την ωρα αυτο ενιωθα.... και συνεχιζω να νιωθω 6 μηνες μετα.
Μεσα σε ολο αυτο το διαστημα που ελειπε βρισκομασταν. Χαλαρα παντα. Σταματησαμε ομως να βγαινουμε μαζι. Οταν του ζηταω πως πρεπει να ξεκαθαρισει τη θεση του γιατι ειναι ταλαιπωρια να βρισκομαι με το αντικειμενο του ερωτα μου μια φορα τη βδομαδα και αυτο στα κρυφα... καθεται λες και τον εχω στησει στον τοιχο και παω να τον πυροβολησω. Του λεω οτι δεν θα παθω τιποτα αν μου πει, οτι δεν με θελει... και κλαιει σα μικρο παιδι.
Αφου μετα απο μηνες, δεν ειδα καμμια αλλαγη στη συμπεριφορα του, παρα μονο το να επιμενει να αποφευγει οποιαδηποτε δημοσια εμφανιση μαζι μου, ακομα και για ενα ποτο οι δυο μας , εκανα προσπαθειες να ξεκολησσω απο αυτον. Το αποτελεσμα ηταν να βρισκομαστε και οι δυο να κλαιμε αγκαλια και το παθος να φουντωνει.
Ειμαι παραλογη ζητωντας του περισσοτερα; Αν δεν μπορει να τα δωσει, γιατι καθε φορα που παω να φυγω απο αυτη τη σχεση με κραταει; Προσπαθησα να κανω μια αλλη σχεση, πιο normal... το αποτελεσμα ηταν, μολις οι επαφες πηγαν να γινουν πιο στενες να αηδιασω με τον εαυτο μου.
Ενιωσα τυψεις οτι τον απατησα και γυρισα να του το πω, ζητωντας του ταυτοχρονα να φυγει απο κοντα μου γιατι θα καταστραφουμε... Εκει που περιμενα να φυγει... με παιρνει αγκαλια λεγοντας "ειμαι μαλακας" και με χαιδευε κλαιγοντας.
Ειλικρινα δεν μπορω να καταλαβω τιποτα πια.
Παραδεχομαι οτι ειμαι ερωτευμενη μαζι του αλλα αυτη η ιστορια του κρυφου... με κουραζει. Με κουραζει που παντα βρισκομαστε οταν αυτος το επιδιωκει. Απορω με τον εαυτο μου γιατι στα 10 χρονια ενεργης σεξουαλικης ζωης δεν ειχα νιωσει τετοια συναισθηματα. Ισως γιατι ερωτευομουν πιο ανωριμα... πιο ρηχα. Αυτο ηρθε αλλιως... Τον θαυμαζα, τον θεωρω εξυπνο, ευστροφο και με απιστευτο humor.
Φοβαμαι οτι εχω χασει τον ελεγχο του εαυτου μου και προσπαθω να τον ανακτησω... με καμμια επιτυχια μεχρι τωρα.
Απο την αλλη, οι στιγμες μαζι του... ειναι τοσο διαφορετικες απο οτι εχω ζησει. Τα ματια του, η συμπεριφορα του οταν ειναι μαζι μου ειναι σα να ουρλιαζουν "σ'αγαπω" αλλα απο την αλλη... Μηπως μονο εγω βλεπω κατι τετοιο; Μηπως ειναι ιδεα μου... ή το ονειρο που θα ηθελα να γινει πραγματικοτητα;

[krino]

δυστυχως πρεπει να πας για αλλα.

[Fairy_Dust]

Originally posted by krino
δυστυχως πρεπει να πας για αλλα.

Δυστυχως το ξερω... αλλα δεν το αποφασιζω γιατι ειναι τοσο περιεργα ολα...

[kanenas]

Originally posted by Fairy_Dust

Originally posted by krino
δυστυχως πρεπει να πας για αλλα.

Δυστυχως το ξερω... αλλα δεν το αποφασιζω γιατι ειναι τοσο περιεργα ολα...

εχι δικιο ο διαφανος. μοναχα ενα περιεργο πραγμα βλεπο. αναλονεσε με ενα ατομο το οπιο ΔΕΝ θελι να (σε) αγαπησει.

[ex_hus]

Εχεις σκεφτεί μήπως δεν ΜΠΟΡΕΙ (για χ,ψ λόγους) να σου δείξει με κατάλληλο τρόπο (που πιθανώς και αυτός να θέλει όσο και εσύ) το πόσο σε αγαπά και σε χρειάζεται?

Αντιλαμβάνομαι δε, από τα γραφόμενά σου ότι έχει πρόβλημα ακόμα και να σου εξηγήσει τους χ,ψ λόγους οπότε ίσως ένα θέμα να είναι το ΠΩΣ θα μπορέσεις να τον καταφέρεις να σου ανοιχτεί για κάτι τόσο δύσκολο..

[krino]

Ετσι γινεται παντα.....
προσπαθουμε να κρατησουμε το ανεφικτο.
Εγω σου ειπα τι πρεπει να κανεις για να μην ταλαιπωρησε, απο κει και περα δικια σου ειναι η ζωη.


Ενναλακτικα μπορω να σου δωσω και αλλη λυση,
Δες τι ακριβως ζηταει και δεν του το δινεις και προσαρμοσε την ζωη σου σε αυτο....
Ετσι θα τα καταφερεις να εισαστε μαζι.

Υπαρχει μια λεπτομερεια ομως....
Δεν θα εισαι ο εαυτος σου.

[Remedy]

Απο ολη τη διηγηση δεν καταλαβα αυτο που λες περι κρυφων συναντησεων..
για ποιο λογο στα κρυφα?
ειναι δεσμευμενος?
κι αν δεν ειναι, εν γνωσει σου, μηπως ειναι εν αγνοία σου? η ολη του συμπεριφορα δειχνει ανθρωπο που ειναι σε διλλημα..μηπως παιζει αλλο ατομο?

[Fairy_Dust]

Originally posted by Remedy
για ποιο λογο στα κρυφα?
ειναι δεσμευμενος?
κι αν δεν ειναι, εν γνωσει σου, μηπως ειναι εν αγνοία σου? η ολη του συμπεριφορα δειχνει ανθρωπο που ειναι σε διλλημα..μηπως παιζει αλλο ατομο?

Οχι... και στα δυο... χιλια τα εκατο. Ειναι το μοναδικο πραγμα για το οποιο ειμαι σιγουρη...

[Fairy_Dust]

Originally posted by krino
Δες τι ακριβως ζηταει και δεν του το δινεις και προσαρμοσε την ζωη σου σε αυτο....

Υπαρχει μια λεπτομερεια ομως....
Δεν θα εισαι ο εαυτος σου.

Το δοκιμασα και αυτο... και ειδα οτι εχανα τον εαυτο μου. Κατι το οποιο μου ειναι αδιανοητο και αδυνατο. Προσπαθω να τον αποφυγω... να μην του τηλεφωναω... και οταν το κανω αυτο... με παιρνει καθημερινα αυτος με αφορμη ηλιθιους λογους.... και οταν οι λογοι του δεν στεκουν και του λεω... γιατι με καλεσες μου απανταει... \"για να δω τι κανεις\"... ετσι απλα. Σα να μη συμβαινει τιποτα.
Ασε που θεωρει οτι δεν κρυβομαστε απο κατι... απλα τυχαινει. Ενταξει, υπηρξαν καποιες φορες που βγηκαμε με την παρεα του (παντα ως απλοι φιλοι) αλλα και αυτες ηταν ως αποτελεσμα πιεσης. Οταν σταματησα να το κυνηγαω... σταματησαμε να βγαινουμε.

[krino]

βλεπεις και μονη σου οτι δεν δουλευει το κολπο, θα χαθεις....

Οσο για το αλλο, ξεκαθαρισε το, οτι για το επομενο ετος παρακαλεις πολυ να κοπουν απασες επικοινωνιες.
(αμα δεν το καταλαβαινει αυτο με ηρεμο, και σε ξαναπαρει, αρχισε να τον βριζεις ασυστολα. Αυτο πιανει παντα...)
Μην συνεχιζεςι να εχεις επαφη μαζι του η με πραγματρα που στον θυμιζουν εντονα.
Κανεις κακο στον εαυτο του.

Νομιζω οτι θα τα πας καλα!
:)

[Fairy_Dust]

Originally posted by krino

(αμα δεν το καταλαβαινει αυτο με ηρεμο, και σε ξαναπαρει, αρχισε να τον βριζεις ασυστολα. Αυτο πιανει παντα...)

:)

:D
Οχι παντα...! Αντε.. με εκανες και γελασα! Αφου αναρρωτιεμαι... ποιος ειναι ο πιο πολυ κολημενος σ\'αυτη την αρρωστημενη \"σχεση;;;\"

[Kassi]

Originally posted by Fairy_Dust
Well... ειπα να ξεκινησω και να γραψω μια ιστορια 1,5 χρονου...

Πριν 2 χρονια και ενω βρισκομουν στα τελη μιας προβληματικης σχεσης γνωρισα εναν ενδιαφεροντα αντρα στο χωρο της δουλειας μου... ας πουμε. Ετυχε να συνεργαστουμε μαζι, μου αρεσε η παρεα του, κολησσαμε με τη μια που λενε αλλα μεχρι εκει. Εξαλλου εγω ημουν σε μια σχεση και σε δεν ειμαι απο τους ανθρωπους που για κανενα λογο δεν \"τα φορανε\" στο ετερον ημιση. 3 μηνες μετα η σχεση που ειχα τελειωσε ανορθοδοξα... και με καυγαδες ομηρικους. Τον πεταξα εξω απο το σπιτι που συζουσαμε και αυτο εγινε με τη βοηθεια του φιλου, ο οποιος μου σταθηκε κυριος τις πρωτες μερες. Δουλευαμε μαζι, γιατι εγω δεν ειχα τα ψυχικα αποθεματα, βγαιναμε μαζι, με γνωρισε στην παρεα του.
Απο την ωρα που χωρισα, υπηρχε διακριτικο φλερτ εκ μερους του, το οποιο αποδεχομουν ευχαριστα. Να μην τα πολυλογω... ξεκινησε μια σχεση, με δικη μου την πρωτη κινηση και με την συμφωνια και απο τις δυο πλευρες... οτι απλα περναμε καλα. Ημουν συμφωνη με αυτο γιατι δεν ηθελα αμαρτιες προηγουμενων να παιδευουσι τους επομενους.
Περασαν οι μηνες και το παθος ολο και φουντωνε. Επρεπε να φυγει ομως για ενα χρονο απο την πολη που ζουσαμε. Εκεινο τον καιρο δεν μπορω να πω οτι ενιωθα ερωτευμενη. Απλα κατι σαν μαγνητης με τραβουσε κοντα του ολο και πιο δυνατα. Εφυγε και η επικοινωνια μας ηταν καθημερινη. Ηταν το στηριγμα μου σε ολες τις δυσκολες καταστασεις... και ημουν το δικο του, συμφωνα με τα λεγομενα του.
Λιγους μηνες μετα, αρχισα να αναρρωτιεμαι για το τι νιωθω γι\'αυτον τον ανθρωπο. Μηπως ημουν ερωτευμενη και δεν ηθελα να το παραδεχτω; Μετα απο μηνες αναζητησης ενα βραδυ ξεστομισα τη βαρια κουβεντα... \"σ\'αγαπω\". Δεν ξερω πως μου ηρθε... δεν ξερω γιατι το ειπα... εκεινη την ωρα αυτο ενιωθα.... και συνεχιζω να νιωθω 6 μηνες μετα.
Μεσα σε ολο αυτο το διαστημα που ελειπε βρισκομασταν. Χαλαρα παντα. Σταματησαμε ομως να βγαινουμε μαζι. Οταν του ζηταω πως πρεπει να ξεκαθαρισει τη θεση του γιατι ειναι ταλαιπωρια να βρισκομαι με το αντικειμενο του ερωτα μου μια φορα τη βδομαδα και αυτο στα κρυφα... καθεται λες και τον εχω στησει στον τοιχο και παω να τον πυροβολησω. Του λεω οτι δεν θα παθω τιποτα αν μου πει, οτι δεν με θελει... και κλαιει σα μικρο παιδι.
Αφου μετα απο μηνες, δεν ειδα καμμια αλλαγη στη συμπεριφορα του, παρα μονο το να επιμενει να αποφευγει οποιαδηποτε δημοσια εμφανιση μαζι μου, ακομα και για ενα ποτο οι δυο μας , εκανα προσπαθειες να ξεκολησσω απο αυτον. Το αποτελεσμα ηταν να βρισκομαστε και οι δυο να κλαιμε αγκαλια και το παθος να φουντωνει.
Ειμαι παραλογη ζητωντας του περισσοτερα; Αν δεν μπορει να τα δωσει, γιατι καθε φορα που παω να φυγω απο αυτη τη σχεση με κραταει; Προσπαθησα να κανω μια αλλη σχεση, πιο normal... το αποτελεσμα ηταν, μολις οι επαφες πηγαν να γινουν πιο στενες να αηδιασω με τον εαυτο μου.
Ενιωσα τυψεις οτι τον απατησα και γυρισα να του το πω, ζητωντας του ταυτοχρονα να φυγει απο κοντα μου γιατι θα καταστραφουμε... Εκει που περιμενα να φυγει... με παιρνει αγκαλια λεγοντας \"ειμαι μαλακας\" και με χαιδευε κλαιγοντας.
Ειλικρινα δεν μπορω να καταλαβω τιποτα πια.
Παραδεχομαι οτι ειμαι ερωτευμενη μαζι του αλλα αυτη η ιστορια του κρυφου... με κουραζει. Με κουραζει που παντα βρισκομαστε οταν αυτος το επιδιωκει. Απορω με τον εαυτο μου γιατι στα 10 χρονια ενεργης σεξουαλικης ζωης δεν ειχα νιωσει τετοια συναισθηματα. Ισως γιατι ερωτευομουν πιο ανωριμα... πιο ρηχα. Αυτο ηρθε αλλιως... Τον θαυμαζα, τον θεωρω εξυπνο, ευστροφο και με απιστευτο humor.
Φοβαμαι οτι εχω χασει τον ελεγχο του εαυτου μου και προσπαθω να τον ανακτησω... με καμμια επιτυχια μεχρι τωρα.
Απο την αλλη, οι στιγμες μαζι του... ειναι τοσο διαφορετικες απο οτι εχω ζησει. Τα ματια του, η συμπεριφορα του οταν ειναι μαζι μου ειναι σα να ουρλιαζουν \"σ\'αγαπω\" αλλα απο την αλλη... Μηπως μονο εγω βλεπω κατι τετοιο; Μηπως ειναι ιδεα μου... ή το ονειρο που θα ηθελα να γινει πραγματικοτητα;

Χμμμ ναι...Λογικά για να μην σε θέλει σε δημόσιες εμφανίσεις σημαίνει πως για τις δημόσιες κάποια άλλη κόβει εισητήριο......Φιλικά....πάντα !!!