Memories

[Συνήθεια]

Είναι σαν ένας ύπουλος εχθρός. Η ανάμνηση, η νοσταλγία αυτού που έχεις ζήσει και ξέρεις πως ποτέ ξανά καμία ώρα δεν θα είναι σαν εκείνες. Ξαφνικά έχουν αποκτήσει μέτρο σύγκρισης οι στιγμές και αναμετριούνται σε έναν αγώνα άνισο δίχως αποτέλεσμα και δίχως νίκη. Νοσταλγία, τι είναι νοσταλγία; Μια τυχαία στιγμή στο παρόν που φωτίζει μια στιγμή στο παρελθόν. Ένας πόνος γλυκός που έχει την τιμή να προέρχεται από μη φανταστικά γεγονότα .Μικρά θαύματα που αποσιωπήθηκαν μέσα στην καθημερινότητα . Ήταν όλα ιδανικά δεδομένα κι όλα φθαρτά εκ του αποτελέσματος. Η ζωή πάει μπροστά και μας απασχολεί, μας ζητά και μας υποχρεώνει σε μια νέα συνθήκη. Απαιτεί και προκαλεί για μια νέα φθορά , μια αέναη περιπλάνηση στο παρόν , σαν να μην έχουμε δικαίωμα να βάλουμε το μέτρο στην εμπειρία. (Μια αναφορά στον χωρισμό μου )
Υ.Γ.1 έτσι, πέρασα να σας πω ένα γεια μετά το τελευταίο κράξιμο που έφαγα. Για όποιον αναρωτήθηκε τι απέγινα, είμαι καλά , σημαδεμένη κι εγώ από τις χαριτωμένες πληγές του χρόνου αλλά αντέχω ακόμη και χαμογελώ. Εξ άλλου τι καλύτερο θα μπορούσα να κάνω; Δεν υπάρχουν επιλογές.
Υ.Γ.2. Μην βιαστείτε να γράψετε εδώ μετά την τελευταία μας επικοινωνία. Οι απόψεις μου παραμένουν πάντα σταθερές...

[ioannis2]

Μετέτρεψε τις αναμνησεις σε πηγη δυναμης και θάρρους για το τωρα. Για να γίνει όμως αυτό φροντιζε οι αναμνησεις να αφορουν ευχαριστες στιγμες.
Κι αν ειναι αρνητικες έχουν γίνει σοφία.

[nick cave]

Καλώς τηνε την πέρδικα...:) Ωραίο θέμα έβαλες, όπως συνηθίζεις άλλωστε.

Κατ' αρχή, οι αναμνήσεις ποτέ δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα που ζήσαμε. Είναι "πειραγμένες" από το συναισθηματικό μας εαυτό ώστε να έχουν μιά συνέπεια με τη σημερινή μας κοσμοαντίληψη. Επομένως, είναι εκ προοιμίου άκυρες.

Ακυρο είναι και το επιχείρημα οτι χρειαζόμαστε τις αναμνήσεις για να μας διδάξουν πώς να χειριζόμαστε το παρόν μας πιό αποτελεσματικά, να μην κάνουμε τα ίδια λάθη κ.λ.π. Μα, το μάθημα που οφείλαμε να πάρουμε (αν το πήραμε ποτέ) έχει ήδη ενσωματωθεί στη συμπεριφορά μας, έχει γίνει βίωμα. Επομένως, δεν έχει νόημα να ανακαλούμε κάθε τόσο τις αντίστοιχες αναμνήσεις...

Τέλος, οι αναμνήσεις καταλαμβάνουν ζωτικό χώρο από το παρον μας (κατ' επέκταση και από το μέλλον μας). Μας κλέβουν χρόνο και ενέργεια, που θα ήταν προτιμότερο να αφιερώσουμε στις δράσεις του τώρα.

Ας αφήσουμε πίσω μας τις παλιές αναμνήσεις-φαντάσματα ενός κόσμου που πέθανε και ας φτιάξουμε νέες. Προτείνω να δημιουργήσουμε έναν ΧΥΤΑ (χώρο υγειονομικής ταφής αναμνήσεων) και να τις ενταφιάσουμε με δόξα και τιμές. Αλλωστε, το λέει και το ευαγγέλιο (για να καλύψω και τους πιστούς): "Ας αφήσουμε τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς"...

[nick cave]

Υ.Γ. Σοφός είναι αυτός που δεν επαναλαμβάνει το ίδιο λάθος, αλλά προετοιμάζει υπομονετικά και μεθοδικά το επόμενο...

[Κλειδί Σκέψης]

Μερικές φορές πρέπει να αφήσεις συναισθηματικά τα πράγματα που κάποτε σήμαιναν πολλά για εσένα, έτσι ώστε να μπορέσεις να προχωρήσεις πέρα από το παρελθόν και τον πόνο που σου φέρνει και να ανοίξεις το επόμενο κεφάλαιο στη ζωή σου.

[αλεξανδρος_77]

Είναι σαν ένας ύπουλος εχθρός. Η ανάμνηση, η νοσταλγία αυτού που έχεις ζήσει και ξέρεις πως ποτέ ξανά καμία ώρα δεν θα είναι σαν εκείνες. Ξαφνικά έχουν αποκτήσει μέτρο σύγκρισης οι στιγμές και αναμετριούνται σε έναν αγώνα άνισο δίχως αποτέλεσμα και δίχως νίκη. Νοσταλγία, τι είναι νοσταλγία; Μια τυχαία στιγμή στο παρόν που φωτίζει μια στιγμή στο παρελθόν. Ένας πόνος γλυκός που έχει την τιμή να προέρχεται από μη φανταστικά γεγονότα .Μικρά θαύματα που αποσιωπήθηκαν μέσα στην καθημερινότητα . Ήταν όλα ιδανικά δεδομένα κι όλα φθαρτά εκ του αποτελέσματος. Η ζωή πάει μπροστά και μας απασχολεί, μας ζητά και μας υποχρεώνει σε μια νέα συνθήκη. Απαιτεί και προκαλεί για μια νέα φθορά , μια αέναη περιπλάνηση στο παρόν , σαν να μην έχουμε δικαίωμα να βάλουμε το μέτρο στην εμπειρία. (Μια αναφορά στον χωρισμό μου )
Υ.Γ.1 έτσι, πέρασα να σας πω ένα γεια μετά το τελευταίο κράξιμο που έφαγα. Για όποιον αναρωτήθηκε τι απέγινα, είμαι καλά , σημαδεμένη κι εγώ από τις χαριτωμένες πληγές του χρόνου αλλά αντέχω ακόμη και χαμογελώ. Εξ άλλου τι καλύτερο θα μπορούσα να κάνω; Δεν υπάρχουν επιλογές.
Υ.Γ.2. Μην βιαστείτε να γράψετε εδώ μετά την τελευταία μας επικοινωνία. Οι απόψεις μου παραμένουν πάντα σταθερές...

μιλας σα να ετοιμαζεσε να μετακομισεις στο θιβετ και μας στελνεις αποχερετιστιριο σημειωμα...

[μαρκελα]

Υ.Γ. Σοφός είναι αυτός που δεν επαναλαμβάνει το ίδιο λάθος, αλλά προετοιμάζει υπομονετικά και μεθοδικά το επόμενο...

...λάθος/επιλογή. Πολύ μ' άρεσε αυτό που έγραψες Nick!

Συνήθεια, ευτυχώς που αν μη τι άλλο... έχουμε τις προσωπικές μας επιλογές. Αυτές δεν μπορεί κανείς να μας τις στερήσει.

[Joann]

Εμένα το μόνο που μου 'ρθε στο μυαλό με τον τίτλο
ήταν το τραγουδάκι. :-D


Memories from "Cats" ~ Barbra Streisand
http://www.youtube.com/watch?v=xK_1Pk6A4Xg

[Συνήθεια]

NICK είσαι επικοινωνιακή όαση. Είσαι ένας από τους τύπους που με ωθούν να συνεχίζω να γράφω εδώ. Δυστυχώς δεν μπορούν να καταλάβουν οι περισσότεροι είτε ασθενούν είτε όχι πως ο γραπτός λόγος δημιουργεί παρεξηγήσεις , υστερεί βρε παιδί μου. Πρέπει να έχεις ειδική ικανότητα στο γραπτό ώστε να είσαι συγκεκριμένος και ουσιαστικός ,αλλιώς έρχεται ένας συρφετός αντιδράσεων πιεσμένος να πει και να εμπλακεί σε μια χυδαία συζήτηση μόνο και μόνο για να προβάλει το εγώ και να διασκεδάσει την μοναξιά. Εσύ και κάτι άλλα τυπάκια είστε η ελπίδα που ήμουν σίγουρη πως υπάρχει . Θέλω να σου πω πως χαίρομαι πάρα πολύ.

[Συνήθεια]

αφιερωμένο στον nick ...http://youtu.be/DfHDcLraOIQ

[Συνήθεια]

κι αυτό αφιερωμένο στην Joann , την υπέροχη εκπαιδευτικό που τολμά να κάνει τα παιδιά μας δίγλωσσα , http://youtu.be/rfnK57oXosI

[Joann]

κι αυτό αφιερωμένο στην Joann , την υπέροχη εκπαιδευτικό που τολμά να κάνει τα παιδιά μας δίγλωσσα , http://youtu.be/rfnK57oXosI

Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια,
αλλά δεν έχω καμία σχέση με εκπαιδευτικό.
Περιπλανώμενη babysitter οκτάχρονων είμαι
κι αυτό όχι πάντα.
Άλλοτε εργαζόμενη άλλοτε άνεργη,
αλλά σταθερά flat broke
(προς αποφυγή παραξηγήσεων).
Ούτε υπέροχη. Συχνά πυκνά με δολοφονικές τάσεις εκατέρωθεν.
Το τραγουδάκι πολύ σούπερ.
Όλο το "Pεμπέτικο" είναι αριστούργημα.
Σ' ευχαριστώ πολύ και σου ανταποδίδω. :-)


Ρεμπέτικο - Μια βραδιά στην Αμφιάλη
http://www.youtube.com/watch?v=IJR5iO9Yk9g

[Συνήθεια]

Δεν ξέρω τελικά που είναι η αλήθεια, στη ζωή του φίλου που χάθηκε σήμερα, στο γέλιο που κάναμε σε ασήμαντη αφορμή, στο γεγονός ότι θα ξυπνήσω αύριο στις 8 να πάω στη δουλειά μου; Στις αναμνήσεις; Στις συναισθηματικές στιγμές που εγείρουν τα συναισθήματα; Στη κακία που είδα εδώ; πόση άραγε προσπάθεια αρκεί ώστε να κάνει τον ανθρωπάκο άνθρωπο΄?

[Joann]

Τι έπαθες; Ελπίζω να είναι υπερβολές
αυτό που είπες για το φίλο.
Και ότι θα πας αύριο στις οκτώ για δουλειά
πολύ καλό ακούγεται.

[Συνήθεια]

Είναι σχήμα οξύμωρο αυτό που συνέβη , μου έγινε επίθεση για τους ψυχολογικά άρρωστους, προασπίστηκα την προσωπική μου άποψη για αυτοίαση, κι έπεσαν όλοι επάνω μου να με φάνε. Για μένα αυτό το φόρουμ είναι μια υποκριτική απεικόνιση . δεν γίνεται ρε φιλαράκι να έχεις πρόβλημα που λέει και η θεοφανία και οι άλλες κυράτσες που χρήζει ιατρικής παρακολούθησης και να είσαι εδώ και να συμβουλεύεις τον τάδε και τον δείνα. Να μιλάς μαζί μας όποτε σε βολεύει , κι όποτε όχι να επικαλείσαι την ασθένεια .Σκατά . Σε μισή ώρα θα είμαι έξω, κάπου στην πλατεία μαβίλη μάλλον ,μετά από έναν μήνα πάω να την πέσω στο αλκοόλ , για καμιά ώρα , έχω να ξυπνήσω το πρωί., έφυγε και τα φιλαράκι σήμερα, έχασε τη ζωή του. Αει στο διάολο.