Eρωτηση σχετικα με μονιμο εγκλεισμο σε ψυχιατρικη κλινικη. - Page 2
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 2 of 2 FirstFirst 12
Results 16 to 29 of 29
  1. #16
    Η όλη κατάσταση έχει κουράσει και γθείρει όλους σας, ακόμα και τον ίδιο τον πατέρα σας και, πιθανόν έτσι κουρασμένος κι αυτός, να γίνεται πιο βίαιος. Η πομάκρυνσή του σε κάποιο ήρεμο, ουδέτερο και ασφαλή χώρο από καιρό πριν, θα βοηθούσε όλους σας και δεν θα γινότν η κατάσταση τόσο ψυχοφθόρα.
    Αφού ο γιατρός που τον παρακολουθούσε σηκώνει τα χέρια, ρωτήστε τον ποια άλλη λύση μένει. Συζητήστε με κοινωνικό λειτουργό της πρόνοιας, με δικηόρο. Μη συζητάτε μπροστά του ή μέσα στο χώρο του σπιτιού σας όλα αυτά, ας μην υποπτευθει τίποτα. Φυσικό να νιώθετε ότι δεν τον προστατεύετε, τον προδίδετε, όμως στοχεύετε και στο δικό του καλό και ασφάλεια.
    Καλή δύναμη Πήγασε, σσς αξίζει, σου αξίζει!

  2. #17
    Junior Member
    Join Date
    Apr 2008
    Posts
    13
    Λοιπον, ας κανω ενα μικρο Update των οσων εγιναν αυτες τις μερες...

    Ηρθε η αστυνομια και τον πηρε και τωρα νοσηλευεται. Οπως προανεφερα κλινουν προς σχιζοφρενικη παρανοια και πιστευουν οτι εχει και διπολικη διαταραχη. Ερευνουν μηπως επηρρεαζει και το οτι εχει μαζεψει υγρο στο κεφαλι ( το παρακολουθουσαμε τοσα χρονια, δεν εχει καποια μεταβολη). Προχτες μας καλεσαν εμας να μας ρωτησουν καποια πραγματα και ηθελαν να ειναι και ο ιδιος μπροστα, ισως για να δουνε τις αντιδρασεις του ( ? ). Δεν ξερω. Το θεμα ειναι οτι δεν καταλαβαινει τι-πο-τε. Φουσκωμενος στα φαρμακα, να μην μπορει καλα καλα να μιλησει η να περπατησει, αλλα με κατι νευρα να τρυπανε το ταβανι. Φυσικα ειχε φτιαξει τη δικη του ιστορια για το τι εγινε και τα εβαλε μαζι μας. Αυτος δεν εφταιγε σε τιποτε. Οταν τον στριμωχναν οι γιατροι απανταγε αλλα αντι αλλων. Π.χ. κολλησε στο οτι του ειχα πει εγω οτι θα τον κλεισω μεσα και τα βαλε μαζι μου και μολις του εξηγησα οτι το πα μπας και συμμαζευτει και επειδη εχω περασει πολλα απο αυτον, εκεινος συνεχιζε. Πραγματικα, ακομα και με τα φαρμακα, τα νευρα του θα εφταναν κανα 7αρι ριχτερ. Αμα βγει απο εκει, ακομα και φουσκωμενος στα φαρμακα ειναι ικανος να κανει κακο, δε χαμπαριαζει τι-πο-τε. Anyway, για να μην το κουραζω, πηγα στην κοινωνικη υπηρεσια του δημου και μου ειπαν να απευθυνθω στην κοινωνικη υπηρεσια του νοσοκομειου που νοσηλευεται, ετσι ωστε να δρομολογησουν απο εκει τις διαδικασιες για να μπει καπου. Κι εδω αρχιζουν τα "καλα". Δεν μπορει να μπει καπου μονιμα αν δεν το θελησει ο ιδιος (οι γιατροι απο τις λιγες μερες που τον εχουν εκει μας απεκλεισαν το ενδεχομενο να δεχτει κι εγω που τον ξερω ειμαι 1000% σιγουρος για το ιδιο). Αν μπει καπου μονιμα θα ειναι μονο για τους 2 παρακατω λογους: α) να μην εχει κανενα συγγενικο προσωπο να τον φροντισει* (βλεπε αστερισκο στο τελος) η β)να υπαρχουν συνθηκες μεσα στο σπιτι που να επιδεινωνουν και να επιβαρυνουν την ΔΙΚΗ του κατασταση!! (που σε αυτην την περιπτωση, παλι αυτος πρεπει να συνεναισει να μπει μεσα...). Ακομα και αν δεχτει να μπει (πραγμα απιθανο), επειδη δεν εχει συνταξη (να ναι καλα το κρατος που 5 χρονια μας ταλαιπωρει) θα πρεπει να πληρωνουμε το λιγοτερο 200€ το μηνα, πραγμα επισης αδυνατον. Με λιγα λογια, για την οικογενεια καμμια μεριμνα, καμια προβλεψη, τιποτε. Μερα με την ημερα διαλυομαστε και δεν γινεται τιποτε. Τελευταια ελπιδα ειναι να κοιταξω σε καποιες δομες του δημου, οπου θα τον κρατησουν για ενα εξαμηνο και μετα θα βγει. Και παλι φυσικα, αν θελει ο ιδιος θα μεινει μεσα. Σε ερωτηση στους γιατρους τι θα γινει με εμας, μας ειπαν οτι δυστυχως η μονη πιθανη λυση ειναι οταν ξανακανει τα δικα του να τον παμε με εισαγγελικη εντολη και οτι το νομικο πλαισιο επρεπε να προβλεπει πιο πολυ για την οικογενεια.

    * (αστερισκος) Οσον αφορα την στηριξη απο συγγενικα προσωπα, ο αδερφος του σημερα το μονο που ειπε ηταν: "τι να πω? καλο μεσημερι" , η αδερφη του λεει οτι "το ηξερα οτι δεν ειναι καλα, αλλα τιιι να καααανουμε, καθενας τα προβληματα του" και ειναι αφαντη, ενω ο αδερφος της μανας μου μολις το εμαθε ειπε κανοντας βλακ "χιουμορ": εεε, καντε του μια ευθανασια να ησυχασετε και κορδωνοταν οτι ειπε κι εξυπναδα. Αυτη ηταν η στηριξη απο τους "συγγενεις", απο εκει και περα ειναι αφαντοι. Πουθενα. Ζιρο, ναδα. Τελευταια ελπιδα ειναι να κοιταξω σε καποιες δομες του δημου, οπου θα τον κρατησουν για ενα εξαμηνο και μετα θα βγει. Και παλι φυσικα, αν θελει ο ιδιος θα μεινει μεσα.

    Πραγματικα εχω απογοητευτει απιστευτα, μοιαζει σαν τουνελ χωρις τελος. Κι αν αυτο το τουνελ εχει φως, ειναι το φως του τραινου που ερχεται. Ευτυχως υπαρχει και το φορουμ να τα λεω, ετσι για να νιωθω οτι κατι θα γινει, καποιος ακουει. Συγγνωμη αν κουρασα, αν καποιος εχει καποια προταση/εναλλακτικη, feel free.

    υ.γ. Σας ευχαριστω ολους για τις απαντησεις εως τωρα. Πραγματικα σας νιωθουμε διπλα μας, εστω και..internetικα :)

  3. #18
    Junior Member
    Join Date
    Jun 2013
    Posts
    16
    Πηγασε φαινεται οτι εισαι πολυ δυνατος και ειλικρινα ειναι αξιεπαινη η προσπαθεια που κανεις για να ''σωσεις'' την οικογενεια σου ειναι πολυ σημαντικο που εχεις κινητοποιηθει.... φαινεται δυσκολη η κατασταση, ομως πιστευω οτι καποια λυση θα υπαρχει...καλο κουραγιο!

  4. #19
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2008
    Posts
    1,024
    @pigasos,
    Δυστυχώς πολλές φορές τα πράγματα δεν έρχονται όπως θα θέλαμε να έρθουν
    Οπότε έρχεται η στιγμή που βάζεις κάτω τα δεδομένα (και όχι τα πως θα ηθελες να έχουν τα πράγματα)
    Εάν τα δεδομένα είναι ότι
    1) ΜΟΝΟ με δική του απόφαση μπορεί να δεχτεί αγωγή σε κάποια μονάδα
    2) απέναντι στην οικογένειά του έχει κακή συμπεριφορά

    τότε ο μόνος δρόμος που έχεις είναι να διαλέξεις εάν θα επιτρέψεις να συνεχίσει την άσχημη συμπεριφορά ή όχι.
    Μπορεί να ήθελες κάτι άλλο αλλά εφόσον δεν γίνεται αυτό που θέλεις τότε πρέπει να δεις τι μπορείς να κάνεις.
    been good, been bad. WILL GO ON

  5. #20
    Banned
    Join Date
    Oct 2007
    Posts
    2,515
    Πήγασε, δυστυχώς όπως λέει και ο justme, τα πράγματα είναι μερικές φορές διαφορετικά από αυτό που θα θέλαμε. Γνωρίζω ανάλογη περίπτωση όπου τελικά, μετά από κάποια μπες-βγες στο ψυχιατρείο, κάποια από τα αδέρφια του ασθενούς μάζεψαν ένα ποσό και του αγόρασαν ένα μικρό σπίτι και πότε-πότε βοηθούσαν και στην καθημερινότητα. Το να επωμιστεί μόνο ένας άνθρωπος κάτι τέτοιο είναι βέβαια πάρα πολύ δύσκολο... Πάντως, πιστεύω πως το πρώτο βήμα για εσάς, θα ήταν να αποφασίσετε εσείς πώς θέλετε να ζείτε και να κινηθείτε ανεξάρτητα. Η συναισθηματική λογική εδώ δεν βοηθά. Στην πορεία, όταν ανασυγκροτηθείς μπορείς να δεις αν υπάρχει ένα περιθώριο ανθρώπινης προσέγγισης προς τον πατέρα σου. Στο μεταξύ, θα βοηθούσε να έχεις εσύ μια καλή ψυχολογική στήριξη και καθοδήγηση, γιατί έχεις στρεσαριστεί πάρα πολύ.

  6. #21
    Junior Member
    Join Date
    Apr 2008
    Posts
    13
    Το ιδανικο θα ηταν να εμενε αλλου. Αλλα που λεφτα. Επισης,σιγα μην παιρνει τα φαρμακα του,ακομα κι αν τα λεφτα βρεθουν.εδω δεν τα παιρνε τις "καλες" μερες. Οπως ξαναειπα οι συγγενεις δεν...

    Θα το παλεψω παντως να βρεθει μια λυση. Μαρινα η αληθεια ειναι οτι ειμαι αρκετα στρεσαρισμενος. Για την ακριβεια, πολλα μαζι: αγχωμενος,κουρασμενος και θυμωμενος αλλα το πιο σημαντικο? Αποφασισμενος. Μου δωσατε δυναμη με τα ποστ σας και μονο που εγιναν. Ευχαριστω και παλι.

  7. #22
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2005
    Posts
    4,305
    πηγασε, σου ευχομαι να εχεις ψυχικη δυναμη για να αντεξεις ολο αυτο!

    ειμαι διπολικη κ εχω νοσηλευτει...
    η αληθεια παιδεψα κ εγω τους δικους μου...
    να θυμασαι παντα πως δεν φταει αυτος για αυτα που κανει...
    δεν επελεξε την ασθενεια...
    απο τις περιγραφες σου καταλαβαινω πως περασατε παρα πολλα....
    να το θυμασαι παντως αυτο....

    οσο για τον εγκλεισμο του εγω ξερω πως αν δεν υπογραψουν συγγενικα σου προσωπα, δεν βγαινεις...
    αυτο με την υπογραφη του ασθενη δεν το γνωριζα...

    περα απο ολα αυτα κ παλι σου ευχομαι τα καλυτερα...
    κ οταν βρεθει λυση για τον πατερα σου, σου ευχομαι να συνεχισεις τη ζωη σου οσο το δυνατον καλυτερα!
    http://www.mazi.org.gr/

  8. #23
    Junior Member
    Join Date
    Apr 2008
    Posts
    13
    Καλη μου, arktos σιγουρα δεν την διαλεξε την ασθενεια αυτη. Το μονο που με κραταει απο το να τον συγχωρεσω ειναι οτι ακομα και τωρα δεν βοηθαει τον εαυτο του πρωτα. Παντα φταιμε εμεις για ολα. Μου δινει την εντυπωση οτι αρνειται πεισματικα να δει την κατασταση του. Εχω απολυτο σεβασμο για καποιον που τελικα δεν αντεξε καποιες καταστασεις,αλλα το να το δω συναισθηματικα, σε αυτη τη φαση δε θα μου κανει καλο,θα με σκορπισει.

    Σημερα παλι ελεγε μια ιστορια που ειχε κατασκευασει ο ιδιος, για να παρηγορησει τα πραγματα (και φυσικα δεν εχει καμμια σχεση με λογικη η πραγματικοτητα). Μου εκανε εντυπωση ο αγωνας που εκανε για να την πιστεψει κι ο ιδιος...ηταν τοσο οργισμενος ακομα και μετα απο 20 μερες νοσηλειας που κατσαμε 5 λεπτα και φυγαμε,δεν ειχε νοημα...

    να πω την αληθεια μου, το ποστ μου αυτο μπορει να δειχνει κενο νοηματος, αφου δεν εχει αλλαξει κατι απο την τελευταια φορα που εγραψα.ομως νιωθω οτι με βοηθαει το να γραφω εδω. Μια καλη κουβεντα μου δινει φτερα και δυναμη να συνεχισω αυτο που ξεκινησαμε σαν οικογενεια. Ευχαριστω και καλη δυναμη σε ολους και σε ολες :)

  9. #24
    Πήγασε, οι προηγούμενοι σε καλύψαν από πλευράς πληροφοριών για τηλέφωνα κλπ. Θα έλεγα το εξής: μήπως πρέπει να σκεφτείτε σοβαρά την περιοριστική λύση ακόμη κι αν ο πατέρας σας δεν έχει πού να πάει; Και να με ποιο σκεπτικό: αν υπάρξει δικαστική απόφαση να μη σας πλησιάζει αυτό θα τον ταρακουνήσει (εκτός αν τουμπάρει τους συγγενείς του και τους φορτωθεί αλλά και τότε ακόμη θα έχετε ανακουφιστεί-κερδίσει χρόνο και θα δείτε τι θα κάνετε). Μετά από το σοκ που θα φάει, είναι στο χέρι σας αν η απαγόρευση αυτή θα ισχύσει στο 100% ή αν θα τη χαλαρώσετε στην πράξη. Αλλά εκεί μπορείτε να πατήσετε για να του βάλετε όρο να ακολουθήσει με συνέπεια κάποια θεραπεία που ενδεχομένως περιλαμβάνει και εισαγωγή για κάποιο διάστημα σε κλινική.

    Φυσικά, αυτό -και οτιδήποτε άλλο έχετε σκεφτεί- πρέπει να το συζητήσετε με ειδικό (ψυχίατρο, κοινωνικό λειτουργό, ...) για να αποφασίσετε αν μπορεί να δουλέψει ένα τέτοιο σχέδιο και πώς θα το υλοποιήσετε με επιτυχία.

    Εύχομαι ολόψυχα τα καλύτερα.

  10. #25
    Junior Member
    Join Date
    Apr 2008
    Posts
    13
    Λοιπον, δεν ξερω τι ακριβως πρεπει να γινει πια...πρεπει να αρχισω τις αγωγες? πρεπει να βρισω τους παντες που τον ειχαν αναλαβει? δεν ξερω. Αιφνιδιαστικα μας πηραν τηλεφωνο την Πεμπτη οτι την επομενη μερα θα βγει. "υποτιθεται" οτι θα τον βγαζαν ρυθμισμενο. "υποτιθεται" θα ειχαμε και σαν οικογενεια υποστηριξη...Το χαρτι της διαγνωσης γραφει "διπολικη διαταραχη" και τα φαρμακα που του δινουν ειναι 2 depakine το βραδυ και ενα seroquel το βραδυ και καθολου λιθιο που υποτιθεται οτι ειναι το παν σε αυτην την παθηση! Εκει που επαιρνε καμμια δεκαρια χαπια τη μερα και παλι ηταν ανεξελεγκτος τωρα παιρνει τρια και μαλιστα το seroquel που συμφωνα με το φυλο οδηγιων η "ζωη" του ειναι 7 ωρες! Οσο για την "υποστηριξη", επειδη ο πατερας μου νοσηλευοταν μας αντιμετωπιζαν με ενα υφος και ενα στυλ σα να μαστε ολη η οικογενεια για νοσηλεια. Σε ερωτηση αν εγγυωνται οτι θα ειναι ησυχος τωρα που θα βγει, η απαντηση ηταν πως δεν μπορουν να το εγγυηθουν και πως εχει να κανει με το υδροκεφαλο. Δεν του εδωσαν καν φαρμακα μαζι παρα μονο για εχτες, με αποτελεσμα σημερα να τρεχω να βρω εφημερευον φαρμακειο, λες και αν διναν 3 seroquel και 4 depakine παραπανω για να "βγει" το Σαββατοκυριακο θα πεφταν εξω. Αποτελεσμα? Παλι τα ιδια, ειναι μεσα στα νευρα και μεσα στην τσιτα, τρεμει ολοκληρος, λεει λογακια κλπ. Η συγκρουση ειναι θεμα χρονου. Παλι δηλαδη θα τρεχουμε με εισαγγελικες εντολες? Παλι θα πρεπει να πηγαινουμε σε αλλο ψυχιατρειο να λεμε τα σωψυχα μας? δε μας φτανει τοσος πονος? Θα φταιω να παρω τηλεφωνο τη γιατρο και να την σκυλοβρισω που χτες βγηκε και σημερα ειναι τα ιδια? για να μην μιλησω για την ΑΣΤΕΙΑ αγωγη που του εδωσαν, για την απαραδεκτη αντιμετωπιση, για την μηδαμινη υποστηριξη (αμα γινει λεει επιθετικος παρτε εισαγγελικη εντολη ειπαν...κι αμα λειπω κι εγω κι ο αδερφος μου? Θα πειραξει τη μανα μου??) .

    Τα πα και ξεθυμανα.

    Πραγματικα δεν ξερω τι να κανω πια. Μαλλον θα ξανακανω αλλη μια επισκεψουλα στον εισαγγελεα που εχουμε γυρω στον εναμιση μηνα να τα πουμε...

  11. #26
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2012
    Location
    Αθήνα
    Posts
    415
    Πήγασε το σημαντικό είναι να μη χάνεις τη ψυχραιμία σου, κουράγιο.

    Νομίζω η μόνη λύση είναι να μείνει σε άλλο σπίτι όπου θα πληρώνεται το ενοίκιο
    και η ηρωίδα που θα τον φροντίζει από τη σύνταξη που θααα πάρει.

    Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι τι διάολο γίνεται και δεν την παίρνει ήδη. Έτσι
    όπως τα περιγράφεις, αυτός ο άνθρωπος πρέπει να λογίζεται ως κάποιο (μεγάλο)
    ποσοστό ανάπηρος. Τι προβλέπεται σ'αυτές τις περιπτώσεις απ'το κράτος;

  12. #27
    Junior Member
    Join Date
    Apr 2008
    Posts
    13
    5 χρονια παλευουμε για να βγει η συνταξη και μας καθυστερουν. Για να μεταφερθει ενα χαρτι απο τον 1ο οροφο στον 3ο για σφραγιδες περασαν 4 χρονια και κατι. Το τι τρεξιμο εχει πεσει και για τη συνταξη εμεις το ξερουμε. Υποτιθεται οτι σε λιγο καιρο θα εχουμε την απαντηση. Γενικως μια ταλαιπωρια σκετη...τον περασανε και 2 φορες απο επιτροπη :/

  13. #28
    Junior Member
    Join Date
    Apr 2020
    Posts
    14
    Κατι παρομοιο και εμεις, οι δικοι μας δεν χωρισανε, ο πατερας μου οπως περιγραφεις το δικο σου, τελικα στα 75 εξαφανιστηκε και η αστυνομια θεωρει οτι δεν χρειαζεται να τον ψαξει γιατι πολλα χρονια ελειπε και ερχοταν και ξαναεφευγε, προηγουμενως ομως ειχε μια μικρη επαφη μαζι μας τωρα τιποτα για 5 χρονια. Τον δηλωσαμε βεβαια ως εκλειπον προσωπο αλλα γιατι να τον ψαξουν αφου ηδη κατα καιρους εξαφανιζοταν... Μακαρι να τον ειχαμε βοηθησει πριν τρελαθει τελειως. Λιγο πριν εξαφανιστει ειχε χαλασει τις σχεσεις του ΜΕ ΟΛΟΥΣ και ειχε μεγαλα παραπονα για τους παντες. Ελπιζω να μην εκανε κακο στον εαυτο του. Μονο να ελπιζω μπορω. Αυτο εγινε εκτος ελλαδος σε χωρα που δεν ειναι ευκολο να ανοιχθουν τα τηλεφωνικα απορρητα κτλ για να μαθουμε εαν ζει και που ειναι. Απλα ελπιζω να ειναι καλα.

  14. #29
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2009
    Posts
    22,651
    μαθαμε ολοι την αληθεια για τισ γυναικεσ μασ εγω απλα επειδη ειμαι ευαισθητοσ φροντισα τα παιδια για να κοιμαμαι στο νοσοκομειο ησυχοσ αυτα απο τουσ πατεραδεσ
    Φιλικά ο φτωχόΜπίνες της διπλανής πόρτας :)))

Page 2 of 2 FirstFirst 12

Similar Threads

  1. Eγκλεισμος καποιου σε ψυχιατρικη κλινικη..
    By Anonymos in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 24
    Last Post: 16-10-2012, 22:32
  2. εμεπειριες σας προσωπικες κι μη απο την ψυχιατρικη κλινικη θεσσαλονικης!
    By giorgos panou in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 12
    Last Post: 22-09-2012, 10:34
  3. έχει νοσηλευτεί κανείς σε Ψυχιατρική κλινική?
    By thanasisGR in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 33
    Last Post: 24-09-2011, 21:05
  4. Νοσηλεία σε Ψυχιατρική κλινική
    By mihalis in forum Ψυχώσεις & Σχιζοφρένεια
    Replies: 25
    Last Post: 21-10-2009, 00:59

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •