διαζύγιο

[γιώτα2]

ο ψυχίατρος θα καταθέσει;

[deleted-member141015]

Originally posted by arktos
και ένα τελευταίο που έμαθα είναι πως ο δικαστής αν δεν μπορεί να αποφασίσει
θα ζητήσει να μιλήσει με την κόρη μου.
οι δυο τους βέβαια και θα μιλήσουν γενικά και θα βγάλει τα συμπεράσματα του.

Ναι γι\' αυτό σε ρώτησα σε προηγούμενο ποστ το παιδί πώς είναι σε σχέση με όλα αυτά. Και εσύ πώς νιώθεις σε αυτή την προοπτική? (να μιλήσει δηλαδή με το δικαστή)

[justme]

Originally posted by arktos
justme , δεν είπα ποτέ πως δεν νοιάζεται για το παιδί.
ίσα - ίσα.
άλλο που διαφωνούμε σε θέματα διαπαιδαγώγησης.

το θέμα είναι πως έχουμε τελειώσει μεταξύ μας.
και αυτό δεν εννοεί να καταλάβει.

Δεν θέλεις να το πεις εσύ το λέω εγώ.
ΔΕΝ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ.
όταν δεν δίνει συναιναιτικό διαζύγιο μετά από 2 χρόνια διάσταση και γνωρίζοντας ότι έχεις άλλη σχέση αυτό που θέλει με το δικαστήριο δεν έχει σχέση με το καλό του παιδιού του.
Οταν δεν θέλει να διαβάσει έστω ένα βιβλίο που του προτείνεις.
Οταν σαν παράδειγμα κοινής ζωής μεταξύ 2 ανθρώπων βάζει τον εξαναγκασμό του ενός \" για το καλό του παιδιού\" αυτό δεν είναι διαπεδαγώγηση. είναι διαστρέβλωση της οικογένειας στα μάτια του 10χρονου παιδιού του.

[alexandros3]

Με προβληματίζει ότι μπορεί το παιδί να εμπλακεί σ\' αυτή την ιστορία. Θέλω να πιστεύω ότι δεν θα χρειαστεί αλλά ακόμα και να γίνει θέλω και πάλι να πιστεύω ότι ο/η δικαστής θα δείξει την απαιτούμενη ευαισθησία.
Οι νόμοι έχουν εκσυγχρονιστεί ως ένα βαθμό (σε καμία περίπτωση ικανοποιητικό). Να φανταστείς παλαιότερα ο ένας γονέας είχε δικαίωμα να αποσπάσει βίαια το παιδί από το σπίτι του όταν αυτό γινόταν 10 χρονών. Τόσο απλά. Μιλάμε για νεάντερνταλ καταστάσεις οι οποίες έχουν πλέον απαληφθεί.
Αλλά ακόμα υπάρχει πολύς δρόμος.

[RainAndWind]

Αυτό που θέλουν τα παιδιά,είναι ισορροπημένους ενήλικες,που να τα αποδέχονται,να τα αγαπάνε δίχως όρους και να αισθάνονται ασφαλή.Είμαστε οι γονείς τα πρότυπα των παιδιών μας,όταν τα πρότυπα ισοπεδώνονται σε πεδία μαχών,η ασφάλεια εξαφανίζεται.Γενικά,ακολού θησα την τακτική των λιγότερων δυνατών μαχών,για να αποφύγω το μένος και την αντεκδίκηση,να ξεμπερδεύω με το θυμό από την ακύρωση που ένιωθε ο πρώην,το γρηγορότερο.Γιατί δε θύμωνε μόνο αυτός,οι αδικίες που κι άρκτος βιώνει θυμώνουν κι αυτήν,έτσι θύμωνα κι εγώ και διαιωνιζόταν ένας κύκλος συναισθημάτων που ήταν βλαπτικός για το ρόλο μας σα γονείς.

Θα σε συμβούλευα να θυσιάσεις όσα μπορείς,όσα σε παίρνει,προς την κατεύθυνση μίας γρηγορότερης εξόδου,παρά μακροχρόνιων διαδικασιών.Να μπορέσει και το παιδί κι εσύ και όλοι να περάσετε στο φυσιολογικό με το λιγότερο δυνατόν \"αίμα\".Σκληρές καταστάσεις,όπου φίλοι και εχθροί αλλάζουν προσωπεία,αλλά στο κέντρο της δίνης βρίσκονται κάτι προσωπάκια,κάτι ματάκια και καρδούλες παιδικές που προσπαθούν να κρατήσουν την αγάπη και των δυο αλώβητη,να μας κρατήσουν μαζί μέσα τους,έστω κι αν εμείς δεν είμαστε πια μαζί.

Όσο κι αν τώρα φαντάζει ουτοπικό,αν καταφέρετε μετά από το χαμό,να φάτε κάποια φορά μαζί με το παιδί σας,να σας βλέπει στα γενέθλιά του πχ να αποσύρετε εγωισμούς και να το βάζετε πρώτο,που δεν είναι ανέφικτο,όσο κι αν φαίνεται αρχικά,θα γιατρέψει πράγματα από μόνο του,θα το έχετε βοηθήσει να το κάνει εσείς,που θα του διδάξετε πώς να αφήνει κι αυτό στην άκρη,να συγχωρεί.

Από τη δική μου εμπειρία,αυτά.:)

[arktos]

Originally posted by marina38

Originally posted by arktos
και ένα τελευταίο που έμαθα είναι πως ο δικαστής αν δεν μπορεί να αποφασίσει
θα ζητήσει να μιλήσει με την κόρη μου.
οι δυο τους βέβαια και θα μιλήσουν γενικά και θα βγάλει τα συμπεράσματα του.

Ναι γι\' αυτό σε ρώτησα σε προηγούμενο ποστ το παιδί πώς είναι σε σχέση με όλα αυτά. Και εσύ πώς νιώθεις σε αυτή την προοπτική? (να μιλήσει δηλαδή με το δικαστή)

η κόρη μας δεν εκφράζει αυτό που νιώθει.
το μόνο που λέει : θέλω να κάνουμε πράγματα και οι τρεις μαζί.
(ίσως είναι μία δικαιολογία να πω ότι υπάρχει μόνο ένα διθέσιο αυτοκίνητο, γιατί το άλλο το έφαγε ένας γκρεμός).
αλλά υπάρχει πρόβλημα μετακίνησης αν είναι θέλει η μικρή να πάμε
στη θάλλασα όλοι μαζί.
δεν ξέρω αν θέλω να μιλήσει με δικαστή.
δεν θα ήθελα, αλλά από ένα παιδί μαθαίνεις την αλήθεια.
όχι ποιος το αγαπάει περισσότερο, αλλά ποιος το μεγαλώνει δίνοντας του σωστές αρχές κλπ.
να πω ένα παράδειγμα : είχα πάρει τη κόρη μου μαζί στη δουλειά μου και κατά την επιστροφή 2 χρήστες ναρκωτικών προσπαθούσαν να μπουν σε ένα αυτοκίνητο.
βλέπουμε τον ιδιοκτήτη να έρχεται και να χτυπάει τόσο άσχημα τον ανήλικο που θα του έσπαγε το κεφάλι στην κυριολεξία.
τηλ στο 100.

όταν το συζητήσαμε στο σπίτι έλεγε μπροστά στο παιδί πως καλά του έκανε.
ήταν ξένη περιουσία.
του απάντησα πως αύριο μπορεί να τύχει στο δικό μας παιδί.
θέλεις να σου το φέρουν ανάπηρο από το ξύλο.
άλλαξε τη κουβέντα με χαζό τρόπο.

με αυτό θέλω να πω πως δεν μεγαλώνεις ένα παιδί , λέγοντας του πως η βία είναι κάτι σωστό.
σαν παράδειγμα το έφερα.

αυτά τα πράγματα ( σε περίπτωση που μιλήσει με δικαστή ) θα φανούν μόνο με κατ΄ιδίαν συζήτηση.

[justme]

Originally posted by arktos

το μόνο που λέει : θέλω να κάνουμε πράγματα και οι τρεις μαζί.

ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΚΑΙ ΕΝΤΟΝΑ
Το δικαστήριο θα το κερδίσεις.
Αλλά αυτό το θέλω που λέει το πιτσιρίκι να το θυμάσαι κάθε μέρα.
Πολλά και οι 3 μαζί δεν το νομίζω να κάνετε. Αλλά έστω και για λίγο θα συνυπάρχετε. Είμαι σίγουρος πως η αγάπη σου για το παιδί σου θα σε κάνει να ξεπερνάς τα όποια άλλα θέματα και να θυμάσαι αυτό το θέλω του παιδιού.

ΥΓ δεν σχολιάζω καν αυτό το \"καλά του έκανε\" που γράφεις στο μύνημά σου ..... Δεν θέλω να τσατιστώ...

[deleted-member141015]

Ναι, συμφωνώ πολύ πως αυτό το \'θέλω\' του παιδιού χρειάζεται να το θυμάσαι και θα ήταν πολύ όμορφο να προσπαθείτε που και που να κάνετε πράγματα και οι τρεις μαζί. Το πρακτικό κομμάτι λύνεται, για μια φορά μπορείτε π.χ. να μετακινηθείτε μα κάποιο άλλο μέσο, το συναισθηματικό κομμάτι ίσως πάρει λίγο καιρό αλλά ας ελπίσουμε ότι και ο πρώην πλέον σύζυγος θα διαχωρίσει τον \'πρώην\' ρόλο του συντρόφου με τον \'νυν\' του γονέα για να βρείτε μια κοινή γραμμή σε κάποια έστω θέματα του παιδιού.

Είναι προφανές ότι έχετε πολύ διαφορετικές αρχές και αντιλήψεις γενικά και σε αυτές, δεν πειράζει να υπάρχει διαφωνία. Δεν αμφιβάλλω ότι μια άποψη που στηρίζει τη βία μπορεί να είναι βλαπτική, αλλά καλύτερα να προσπαθήσετε να συμφωνήσετε σε μικρά καθημερινά πράγματα και δραστηριότητες. Γιατί οι απόψεις μπορούν να αντισταθμίζονται από τις διαφορετικές δικές σου, από τη στάση ζωής και τον τρόπο ζωής σου με το παιδί και την ήρεμη καθημερινότητα που μπορεί να υπάρξει.

Λες δεν εκφράζει το παιδί αυτό που νιώθει, είναι φυσικό σε αυτή την ηλικία και σε τέτοιες συνθήκες να μην εκφράζει εύκολα συναισθήματα (λεκτικά). Κάνε συζητήσεις μαζί του όσο μπορείς και για πρακτικά ζητήματα (πως θα είναι μελλοντικά) και για συναισθήματα, και με έμμεσους τρόπους (π.χ. με μια ταινία), δες τι άλλες διεξόδους έχει για να επικοινωνεί και να εκφράζεται γενικά (φίλους, δραστηριότητες, άλλοι ενήλικες που εμπιστεύεται κλπ).

Κι όσο για το δικαστή, ίσως τελικά δεν χρειαστεί καθόλου να μιλήσει μαζί του, όμως δες το θετικά, σαν μια από αυτές τις ευκαιρίες έκφρασης της δικής του αλήθειας και της επιθυμίας του.

[alexandros3]

Πολύ ωραία αυτά που έγραψες rainandwind. Φαντάζομαι όταν μπορείς να εκφράζεις ακριβώς αυτά που νοιώθεις είναι και ένα είδος απελευθέρωσης, \"κατάκτησης\" της κατάστασης, ελέγχου.
Έχω μία διαφωνία όμως.
Τα πρότυπα δεν ισοπεδώνονται αναγκαστικά στα πεδία των μαχών. Ίσα - ίσα έχω παρατηρήσει, κι αυτό είναι πραγματικά αξιομνημόνευτο, ότι υπάρχει μία μεγάλη αξιοπρέπεια στον τρόπο που αντιμετωπίζουν μερικοί άνθρωποι πολύ δύσκολες καταστάσεις. Είναι άξιοι θαυμασμού και μίμησης.
Δεν ξέρω για ποιό λόγο μου ήρθε στο μυαλό η φράση a gentleman would walk but never run... άσχετο :)

[arktos]

σήμερα ήταν η δικάσιμος του διαζυγίου.
με το που φτάνω στα δικαστήρια , βλέπω τον πατέρα μου με τον πρώην.
το είχα φανταστεί , αλλά η αληθεια δεν περίμενα και να το δω.

πρότεινε η δικηγόρος του να κάνουμε συμβιβασμό με ένα ιδιωτικό συμφωνητικό.
συμφωνήσαμε αυτός να φύγει από το σπίτι μέχρι τις 15 σεπτεμβρίου.
και ( δυστυχώς ) η επιμέλεια να δοθεί προσωρινά στους γονείς μου.
η κόρη μας στην ουσία με μένα θα μένει γιατί ζούμε στην ίδια πολυκατοικία.
αυτό μου ήταν δύσκολο να το συμφωνήσω, αλλά και οι δικηγόροι και ο ψυχίατρος μου είπαν
πως καλύτερα να προχωρήσουμε έτσι.
εννοείτα πως θα διεκδικήσω ξανά την επιμέλεια.

έθιξε και το θέμα των οικοσυσκευών!
έχω την αίσθηση πως θα μου αφήσει μόνο ένα καναπέ....
αλλά από το να φύγει από εδώ μέσα ας πάρει και αυτόν!

αυτό που θα με κάνει πύραυλο είναι να κανονίσουν να μείνει στην ίδια πολυκατοικία...

[justme]

Ενα ιδιωτικό συμφωνητικό έχει αξία.
Αν συμφωνήσεις η επιμέλεια να δοθεί στους γονείς σου η μικρή ουσιαστικά θα μένει μαζί σου παράνομα. Νομίμα θα πρέπει να μένει με τους γονείς σου.

Δεν ξέρω περισσότερα για το τι λέει το συμφωνητικό. Αυτά που γράφεις διαβάζω. Και αν τα παρερμηνεύω σόρρυ.

Αλλά αν θές στείλε και πουθενά αλλού σε κανάν άλλον δικηγόρο το συμφωνητικό πριν το υπογράψεις.

[arktos]

το συμφωνητικό το υπογράψαμε ήδη.
η κόρη μας δεν θα θέλει να μένει μαζί τους.
στο σπίτι μου έχει δύο δωμάτια δικά της.
μια κρεβατοκάμαρα και ένα δωμάτιο που είναι το γραφείο της.
δεν θα δεχτεί να πάει στο σπίτι των γονιών μου για ώρες.

η επιμέλεια δόθηκε προσωρινά.
άλλωστε και ο αδερφός μου που είναι δικηγόρος , αυτό μου είχε συστήσει.
με τη διαφορά βέβαια να κρατήσω τη κηδεμονία.
αλλά ο πρώην δεν δεχόταν κάτι τέτοιο.

[justme]

Άντε τότε υπομονή μέχρι τις 15 του Σεπτέμβρη.
Και χάρισμά του και ο καναπές.
Άλλαγμα δεν ήθελε έτσι και αλλιώς... χαχαχα

[arktos]

την ήθελε την αλλαγή του, η αλήθεια να λέγεται! :D

[krino]

η επιμελεια δεν δοθηκε σε εσενα,
λογω των ιδιαιτερων προβληματων σου?