Καλό σου ταξίδι πατέρα μου και να με σκεφτεσαι από εκεί ψηλά

[αλεξανδρος_77]

Το «θέμα» που αναφέρεις αγαπητέ είναι ο θάνατος του πατέρα μου…
Μάλλον δεν έχεις χάσει δικό σου άνθρωπο

Σε κάθε περίπτωση το τι θα έκανες εσύ είναι δικό σου θέμα

Και δεν πρόκειται για κλάψα αλλά για αληθινή αγάπη προς τον εκλιπόντα….

Εσύ αν πεθάνεις, που φυσικά δεν το εύχομαι καθόλου, μπορεί να μην θέλεις να σε θυμούνται οι δικοί σου άνθρωποι….

μου εχει συμβει κατι πολυ χειροτερο εχω χασει 2 φιλους που ειχα συμαντικη φιλια μαζι τους για διαφορετιικους λογος μπορει να μη πεθαναν ο ενας πηγε στην αυστραλια κ ο αλλος ξαφνικα τα επεξε κ κοψαμε καθε επαφη.. οστοσο μια κ οτι κ αν εκανα το ιδιο μου εκανε πηρα το θεμα ψυχρα κ σκεφτηκα πως θα προχωρισω τη ζωη μου αφου ακομα κ αν ειχα συρθει στα πατωματα δε θα αλλαζε απολυτος τιποτα εγω ετσι σκεφτομαι κ δε καταναλωνω το μυαλο μου αδικα οταν δε μπορω να αλλαξω κατι.

[Last_Chance]

μου εχει συμβει κατι πολυ χειροτερο εχω χασει 2 φιλους που ειχα συμαντικη φιλια μαζι τους για διαφορετιικους λογος μπορει να μη πεθαναν ο ενας πηγε στην αυστραλια κ ο αλλος ξαφνικα τα επεξε κ κοψαμε καθε επαφη.. οστοσο μια κ οτι κ αν εκανα το ιδιο μου εκανε πηρα το θεμα ψυχρα κ σκεφτηκα πως θα προχωρισω τη ζωη μου αφου ακομα κ αν ειχα συρθει στα πατωματα δε θα αλλαζε απολυτος τιποτα εγω ετσι σκεφτομαι κ δε καταναλωνω το μυαλο μου αδικα οταν δε μπορω να αλλαξω κατι.

Φίλε μου δεν εχω συνηθίσει να εκφράζομαι άσχημα ειδικά σε ένα τέτοιο Forum άλλα είσαι εντελώς εκτός θέματος

Αυτά που γράφεις μπορείς να τα γράψεις σε ένα θέμα για τiς ανθρώπινες σχέσεις στην ενότητα «Οικογένεια-σχέσεις.Sex…
Εδώ μιλάμε για ανθρώπινες απώλειες και όχι γιατί μάλωσες με τους φίλους σου

Κατά τα άλλα ο τρόπος που αντιμετωπίζεις τέτοιες καταστάσεις με βρίσκει εντελώς αντίθετο άλλα δεν είναι εδώ το θέμα για να το σχολιάσω περεταίρω.

[ΓΑΤΑ]

φίλε Βασίλη συλληπητήρια. σίγουρα η απώλεια του γονιού είναι ορφάνια. όταν ήμουν παιδί και πέθανε ο παπούς μου η μητέρα μου είχε πει ότι ορφάνεψε. τότε δεν κατάλαβα γιατί σκεφτόμουν ότι είχε τον άντρα της, τα παιδιά της. τώρα καταλαβαίνω. οι γονείς μου ζουν. η μητέρα μου έχει άνοια. αργοπεθαίνει μέρα με τη μέρα. δεν καταλαβαίνει. και όμως είναι παρηγοριά. ακόμα υπάρχει. ξέρω ότι θα τη δω στο σπίτι της, στη γωνιά της. είναι μεγάλος ο πόνος σου μα πιστεύω ότι ο χρόνος θα βοηθήσει. πένθησε, κλάψε, θυμήσου. ο χρόνος θα περάσει, ο πόνος θα μετριαστεί. θα μείνουν οι όμορφες εικόνες στο μυαλό και την καρδιά σου. να σκέφτεσαι ότι είσαι τυχερός που έζησες κάποια χρόνια με τον πατέρα σου και ήταν ευλογία που τον είχες. δε χρειάζεται να ζητάς συγνώμη που πονάς και το εκφράζεις. πάρε το χρόνο που χρειάζεται για να το δεχτείς. υπάρχεις όμως εσύ, ο γιός σου. είσαστε η προέκταση του πατέρα σου. η συνέχειά του. εύχομαι ο πατέρας σου να έχει καλή ανάπαυση. ένας άνθρωπος πεθαίνει όταν οι άνθρωποι τον ξεχνούν......

[Last_Chance]

Πατέρα μου μου λείπεις....όχι δεν σε ξεχνώ....Δεν πρόκειται να σε ξεχάσω ποτέ....Το δάκρυ? Όχι δεν το κράτησα...Δεν μπόρεσα….
Τώρα έχω και εγώ ένα γιο πατέρα και όπως εσύ με αγαπούσες και μου έλεγες παραμυθάκια για να κοιμηθώ έτσι και εγώ τώρα πρέπει να κάνω με τον Δημητράκη μου…
Ακούω την φωνούλα του μέσα από το δωμάτιο…
Με φωνάζει….
Γεια σου μπαμπά μου.