Results 16 to 29 of 29
-
03-08-2007, 23:19 #16
- Join Date
- Jan 2007
- Posts
- 3,217
- 28-08-2007, 05:41 #17
- Join Date
- Jun 2007
- Posts
- 104
Myr1302, σε καταλαβαίνω...Και εμένα ο φίλος μου υποφέρει από κρίση πανικού εδώ και 2 χρόνια. Έγινε μια μέρα ξαφνικά, αν και είχε προειδοποιήσει με ταχυκαρδίες, αυπνίες, σκέψεις θανάτου. Έκλαιγε επί 2 εβδομάδες μέρα-νύχτα και έχασε 7 κιλά. Πήγαμε σε νοσοκομείο όπου έγινε και η διάγνωση, αλλά στην αρχή δεν ήθελε να πάει σε ψυχίατρο γιατί πίστευε οτι θα τα καταφέρει μόνος του και οτι αυτή η κατάσταση οφειλόταν στο οτι δεν είχε κάνει κάποια πράγματα που ήθελε να κάνει. Όταν είδε οτι δεν πάει άλλο, ύστερα από πολυ ταλαιπωρία και με διαρκή δική μου παρότρυνση, πήγε. Ο ψυχίατρος του χορήγησε xanax και ladose και έπειτα γύρισε το ladose σε Seroxat. Για αυτό που ρώτησε κάποιος γιατί δίνεται seroxat σε κρίση πανικού, ρώτησα και εγώ τον ψυχίατρο και μου είπε οτι δίνεται γιατί το xanax(που είναι για κρίση πανικού, ας το πούμε \"ειδικό), μπορεί να \"βγάλει\" στην επιφάνεια υποβόσκουσα κατάθλιψη, άρα δίνεται το αντικαταθλιπτικό για να \"σώσει τυχόν κατάθλιψη που θα εμφανιστεί από το xanax\" (άκου να δεις!!!!!!!). Με τη λήψη της φαρμακευτικής αγωγής είναι πολύ καλύτερα αλλά κοιμάται συνέχεια, πάχυνε πολύ και είχε και κάποια δερματικά προβλήματα. Θέλει κουράγιο και πολύ υπομονή... Εμείς το παλεύουμε 2 χρόνια. Χαίρομαι που δεν βασανίζεται πια, αλλά θα ήθελα να κόψει τα φάρμακα-όχι γιατί με ενοχλεί που τα παίρνει, δεν έχω τέτοια κολλήματα- αλλά γιατί άλλες φορές είναι σε κατάσταση \"τραλαλα, όλα καλά\" και άλλες πέφτει στο κρεβάτι και κοιμάται και κοιμάται... Ο γιατρός λέει οτι όλα είναι παρενέργειες και να μην ανησυχούμε. Είναι η αλήθεια οτι κουράστηκα και εγώ πολύ ψυχικά δεδομένου οτι έχω και εγώ περάσει κάτι σοβαρό (νευρική ανορεξία) και η ψυχική μου κατάσταση δεν αντέχει άλλο. Μια μέρα τον τρόμαξα γιατί άρχισα να κλαίω \"γοερά\" όπως μου είπε. Το βλέπω και εγώ δεν είμαι η ίδια . Ίσως να είναι και το γεγονός οτι δεν είχα κάποιο \"σύμμαχο\" μαζί μου σε αυτήν την κατάσταση, να αλληλοεμψυχωνόμαστε και να βοηθάμε και οι 2 το παιδί (η οικογένειά του ούτε να ακούσει για τέτοια πράγματα). Ελπίζω να τα καταφέρουμε... Εύχομαι σε όλους κουράγιο!!!!!!!!! Δύναμη έχουμε, τεράστια ψυχικά απωθέματα
29-08-2007, 06:30 #18
- Join Date
- Dec 2006
- Posts
- 6
Melita βρισκομαι ακριβως στην ιδια κατασταση με τον συντροφο σου εδω και περιπου ενα χρονο.Αρνουμαι καθε ειδος βοηθειας απο χαπια γιατι τα φοβαμαι λογω της εξαρτησης που προκαλουν.Ειμαι νοσοφοβικος και σε μια συνεδρια που εκανα σε ψυχολογο διαγνωστηκε ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχη.Αυτο τον ενα χρονο εχω παρατησει τα παντα δουλεια φιλους κοπελα γιατι νομιζω οτι πασχω απο καποιο νοσημα και το οτιδηποτε οπως ενα κοκκινισμα των ματιων μια απωλεια βαρους επειδη δεν εχω καμια ορεξη για φαγητο η μια ταχυκαρδια ερχονται να με βαλουν σε ενα τεραστιο κυκλο σκεψεων...Αυτο εχει ως αποτελεσμα να βρισκομαι καθηλωμενος στο σπιτι και να βγαινω μονο κατα περιοδους αλλα οχι σε πολυ μακρινη αποσταση για να βρισκομαι κοντα στην πηγη ασφαλειας μου.Τα δικα μου ατομα κοντευουν να τρελαθουν γιατι πραγματικα αυτο εγινε στα καλα καθουμενα επειτα απο μια περιοδο κουρασης μεν αλλα οχι και τοσο σοβαρων προβληματων...Εχω ακομη διαθεση να το παλεψω αλλα δεν βρισκω λυση γιατι οταν ανακουφιστω απο τη μια μου ανησυχια ερχονται καινουριες δυνατοτερες.Τι κανουμε ρε παιδια σε αυτες τις περιπτωσεις?
29-08-2007, 15:24 #19
- Join Date
- Aug 2007
- Posts
- 9
Δυστυχώς πολλοί ψυχίατροι συνταγολογούν φάρμακα χωρίς, στις περισσότερες περιπτώσεις, να πληροφορούν τους ασθενείς τους ότι κανένα ψυχοτροπικό φάρμακο ΔΕΝ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ. Τα φάρμακα αυτά απλά μπλοκάρουν τα συμπτώματα (και όχι μόνο τα συμπτώματα) και πρέπει να χρησιμοποιούνται μόνο βραχυπρόθεσμα σαν μέσα καταστολής κατά τη διάρκεια μιας οξείας κρίσης.
Υπάρχουν εδώ και πολλά χρόνια ψυχολογικές θεραπείες οι οποίες έχουν αποδειχτεί αποτελεσματικότατες στις κρίσεις πανικού με ή χωρίς αγοραφοβία. Η πιο ενδεδειγμένη θεραπεία για τη συγκεκριμένη διαταραχή είναι η γνωσιακή - συμπεριφορική. Όσοι λοιπόν υποφέρετε από αυτό το πρόβλημα, ξεχάστε τον ψυχίατρο και αποτανθείτε σε έναν ειδικά εκπαιδευμένο και πεπειραμένο γνωσιακό-συμπεριφορικό ψυχολόγο. Όσο σοβαρή κι αν είναι αυτή τη στιγμή η κατάστασή σας, είναι βέβαιο ότι μπορεί να θεραπευτεί, όχι όμως με φάρμακα.
Roamer
29-08-2007, 15:54 #20
- Join Date
- Jun 2007
- Posts
- 104
Roamer συμφωνώ. Ο ψυχίατρος που πάει ο σύντροφος μου ευτυχώς είναι καλός και του συνέστησε τη μέθοδο που λες. Απλά στην αρχή χρειάζονται τα φάρμακα ώστε να \"καταλαγιάσει\" λίγο το άγχος προκειμένου να μπορείς να δουλέψεις στην γνωσιακή θεραπεία. Desperado είμαι μαζί σου αλλά σε παρακαλώ ζήτα βοήθεια. Δεν είσαι superman, άνθρωπος είσαι!!!!! Δύναμη έχεις να το παλέψεις, αλλά χρειάζεσαι και κάποιον ειδικό κοντά σου. Μην φοβάσαι για καλό είναι. Η μόνη διαφορά που έχεις με το φίλο μου είναι οτι εκείνος δεν διαγνώστηκε με ιδεοψυχαναγκαστική νεύρωση, αλλά με κρίση πανικού. Δεν ξέρω πια είναι η λεπτή διαφορά. Πάντως να σε ρωτήσω κάτι? Συγγνώμη για την αδιακρισία. Την κοπέλα σου γιατι την άφησες? Δεν ήθελες να την φορτώνεις ή δεν ήθελες εσύ άλλο εσύ λόγω της κατάσρασης σου?
29-08-2007, 16:26 #21
- Join Date
- Aug 2007
- Posts
- 9
Desperado, δικαιολογημένα αισθάνεσαι απελπισία στην παρούσα σου κατάσταση. Οποιοσδήποτε θα αισθανόταν το ίδιο αν βρισκόταν στη θέση σου. Δεν είσαι όμως ο μόνος, υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι αυτή τη στιγμή που υποφέρουν από αυτή την ιδιαίτερα ενοχλητική διαταραχή.
Όσο όμως κι αν είναι δύσκολο να το πιστέψεις, υπάρχει θεραπεία και μάλιστα πολύ αποτελεσματική. Σύμφωνα με όλες τις έρευνες, h αποτελεσματικότερh θεραπείa για την περίπτωσή σου, είναι μια κατάλληλα προσαρμοσμένη παραλλαγή της συμπεριφορικής θεραπείας. 90% των ασθενών που ολοκληρώνουν αυτό το είδος θεραπείας βλέπουν σημαντικότατη βελτίωση.
Βρες λοιπόν έναν ψυχολόγο εκπαιδευμένο σ\' αυτή την προσέγγιση και με πείρα στη θεραπεία της συγκεκριμένης διαταραχής. Τα προγνωστικά επιτυχίας είναι 90%, δηλαδή σχεδόν σίγουρο στοίχημα.
Καλή επιτυχία
Roamer
30-08-2007, 11:08 #22
- Join Date
- Dec 2006
- Posts
- 6
Σας ευχαριστω πολυ παιδια για τις συμβουλες σας θα προσπαθησω να βρω την δυναμη να ξεκινησω καποιο ειδος θεραπειας με ψυχολογο αν και πρεπει να βγαλω καποιες προκαταληψεις απο πανω μου.Melita σχετικα με αυτο που ρωτησες εγκατελειψα την κοπελα μου γιατι δεν ηθελα να της φορτωσω ολη αυτη την κατασταση μου και επειδη δεν ενιωθα ικανος να ανταποκριθω στις \"απαιτησεις\" που ειχε η σχεση γιατι ημουν και ειμαι ολοκληρωτικα στον κοσμο μου να το πω με απλα λογια...Ουτε για ενα ποτο η μια βολτα δε μπορουσα να βγω καλα οσο για εκδρομες και λοιπες αποδρασεις δεν το συζηταμε καν...
30-08-2007, 13:09 #23
- Join Date
- Dec 2006
- Posts
- 1,416
Desperado σου έστειλα u2u.Κοίταξέ το αν θέλεις.
30-08-2007, 21:31 #24
- Join Date
- Jun 2007
- Posts
- 104
Εύχομαι να τα ξαναβρείτε και να είστε όπως πριν. Σίγουρα το να συνεχίσει η σχέση όταν υπάρχει ένα τέτιοιο πρόβλημα δεν είναι εύκολο.. Και εγώ είχα χωρίσει. Αλλά είναι καλό και για σένα να έχεις δίπλα σου ανθρώπους που νοίαζονται πραγματικά. Είναι η αλήθεια οτι η κοπέλα σου θα περάσει και εκείνη δύσκολα..Και μπράβο σου που δεν σκέφτεσαι εφωιστικά και δεν θες να υποφέρει...Αλλά δεν είναι λύση να τους απομακρύνεις όλουςβ από κοντά σου. Εσύ αν της συνέβαινε κάτι παρόμοιο δεν θα ήθελες να είσαι δίπλα της? Έτσι είναι οι σχέσεις και στα καλά και στα κακά... Γνώμη μου απλά...
31-08-2007, 02:54 #25
- Join Date
- Dec 2006
- Posts
- 6
Καλησπερα και παλι σας ευχαριστω ολους.Μελιτα η συγκεκριμενη κοπελα εχω την εντυπωση οτι δε μπορουσε να σηκωσει ενα τετοιο βαρος λογω του χαρακτηρα της και του ολου τροπου ζωης της γι αυτο θεωρησα σωστο να το τελειωσω σε συνδυασμο με αυτο που ανεφερα για την σχεση και τις απαιτησεις.Δεν εχουν ολοι ανθρωποι τις ιδιες αντοχες ευτυχως η δυστυχως...Τα ατομα που θεωρησα οτι θα με καταλαβουν εστω και λιγο ειναι ακομα κοντα μου και ουδεποτε τους απομακρυνα και τους ευχαριστω που με ανεχονται
31-08-2007, 11:40 #26
- Join Date
- Jun 2007
- Posts
- 104
Ωραία, σεβαστό οτι όλοι δεν έχουν τις ίδιες αντοχές ούτε είναι υποχρεωμένοι να τραβάνε τέτοιο κουπί. Αλλά εφόσον υπάρχουν άτομα γύρω σου που έχουν την διάθεση και την όρεξη να το κάνουν, θα τα χαροποιούσες πολύ εάν ζητούσες βοήθεια...
02-09-2007, 15:02 #27
- Join Date
- Apr 2007
- Posts
- 99
Desperado οι προκαταλήψεις δε βοηθούν. Τα φάρμακα για την ψυχική υγεία ανάλογα με το είδος της ασθένειας και ανάλογα και με τις ψυχικές δυνάμεις του ασθενή μπορούν να βοηθήσουν. Τη μεγαλύτερη φυσικά βοήθεια εσύ θα την προσφέρεις σε εσένα. Όμως για να βοηθήσεις τον εαυτό σου θα πρέπει να μάθεις πως θα το κάνεις. Θέλουμε να βοηθήσουμε τον εαυτό μας αλλά πολλές φορές κάνουμε του κεφαλιού μας χωρίς να ακούμε τι λέει ο γιατρός. Ο ψυχολόγος ή ο ψυχίατρος θα κρίνουν για το σκέλος της φαρμακευτικής αγωγής. Από εκεί και πέρα με την συζήτηση που θα κάνεις με το γιατρό σου, θα σε βοηθήσει να καταλάβεις τι έχεις, τι μπορεί να σκέφτεσαι λάθος και να μην το ερμηνεύεις σωστά και θα σε βοηθήσει να πατήσεις στα πόδια σου. Οι ειδικοί ξέρουν περισσότερα από εμάς.
06-09-2007, 02:18 #28
- Join Date
- Sep 2007
- Posts
- 1
DEN JERO POS GRAFOYN STA ELLHNIKA HELP ME
07-09-2007, 23:29 #29
- Join Date
- Jun 2007
- Posts
- 104
πατάς alt και shift. Ξαναγράψε. Φιλάκια
Αύριο θα γίνω 27, και δεν θέλω να δω ούτε μέρα παραπάνω.
15-06-2025, 13:47 in Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια