Θα σε θυμάμαι πατέρα

[Πηνελόπη Κονιτοπούλου]

Καλησπέρα σας!
Μετά την ολοκλήρωση της εγγραφής μου αποφάσισα και εγώ με την σειρά μου να γράψω για ένα θέμα απώλειας που με αφορά.
Το όνομα μου είναι Πηνελόπη Κονιτοπούλου και είμαι 20 χρονών.
Σπουδάζω στην Κοζάνη εδώ και ένα χρόνο μακριά από όλους.

Τέλος πάντων θα ήθελα να μιλήσω για τον πατέρα μου που τον έχασα πριν 3 χρόνια (9.3.10) στα 57 του χρόνια από καρκίνο στον πνεύμονα.

Όταν ήμουν πιο μικρή ήμουν πολύ αντιδραστική απέναντι στον πατέρα μου και δεν ξέρω γιατί. Ίσως έφταιγε η ηλικία ή αυτό που λένε : "εκτιμάς κάτι παρά μόνο όταν το χάνεις"... Είχα πολύ περίεργη συμπεριφορά και τότε και μήνες πριν τον χάσω.. Ποτέ όμως δεν έκατσα να σκεφτώ πως θα υπήρχε και η περίπτωση να τον χάσω, ποτέ δεν έκατσα να σκεφτώ την απώλεια.. Ακόμα και όταν ήταν άρρωστος (και πιστέψτε με επειδή είχε και θέματα με λεμφαδένες ή όπως αλλιώς τα λένε, είχα πολύ τραυματικές στιγμές) ήθελα να πιστεύω πως είχε απλώς μια γρίπη ή κάτι τέτοιο που με τον καιρό θα περνούσε..
Τότε πήγαινα πρώτη λυκείου.. Προσπαθούσα να διαβάσω περισσότερο από τις άλλες χρονιές διότι δεν ήμουν καλή στα μαθηματικά και είχα ξανακάνει την δευτέρα γυμνασίου λόγω αυτών (η καθηγήτρια μου είπε : "δεν μπορείς να συνεχίσεις έτσι την επόμενη χρονιά.. Ίσως είχε δίκαιο ίσως και όχι). Έτσι λοιπόν το διάβασμά μου στην πρώτη λυκείου ανταμείφθηκε αφού είχα 19 και στην άλγεβρα και στην γεωμετρία.. Ο πατέρας μου όμως όταν άρχισε να κάνει κάτι σαν ακτινοβολίες για τους λεμφαδένες που είχε, ξεκίνησε να γίνεται χειρότερα.. Όταν πήρα τους βαθμούς στα χέρια μου το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν να πάω σε εκείνον και να τους δει για να χαρεί, ήξερα πως θα χαρεί.. Εκείνος όμως δεν είχε τη δύναμη για να το κάνει αυτό αφού ήταν στο κρεβάτι..
Εκείνη η στιγμή ήταν και η στιγμή που άρχισα να συνειδητοποιώ πως σύντομα θα τον έχανα.. Δεν είχα επιλογή να κάνω τίποτα, δεν μπορούσα να κάνω τίποτα.. Ήθελα αλλά δεν γινόταν..
Θέλω λοιπόν να καταλήξω στο ότι πέρα από το ότι μου λείπει πολύ δεν μπορώ να ξεπεράσω το γεγονός ότι δεν του συμπεριφερόμουν σωστά.. Κάποιες φορές νιώθω σαν ο Θεός να μου έδωσε ένα μάθημα, αλλά αν ο Θεός μου έδωσε ένα μάθημα μέσα από αυτό έδωσε και σε όλους όσους έχασαν τον πατέρα μου; Ήταν κι' άλλοι εκείνοι που δεν του συμπεριφερόντουσαν σωστά και όμως στεναχωρήθηκαν όταν τον έχασαν; Η μητέρα μου; Τα αδέρφια μου;
Μια φορά τσακωνόμουν με τον μεσαίο μου αδερφό ο οποίος μου θυμίζει λίγο τον πατέρα μου διότι δεν συμφωνούμε σε πολλά πράγματα και τσακωνόμαστε για χαζομάρες.. Πάνω στον τσακωμό μας λοιπόν λέγαμε άσχημα πράγματα και εκείνος είπε : "και στον μπαμπά τα ίδια έκανες" και εγώ του είπα : "μην το πας τόσο μακριά" και εκείνος επανέλαβε ξανά την ίδια πρόταση.. Έτσι εγώ πήγα στο δωμάτιό μου και έβαλα τα κλάματα.. Έβαλα τα κλάματα γιατί αυτό που είπε ήταν αλήθεια και τέλος πάντων δεν μπορώ να ζω με αυτό..
Ώρες ώρες σκέφτομαι πως ένας ψυχολόγος θα βοηθούσε γι'αυτό και πρώτα σκέφτηκα να στείλω κάτι εδώ..
Είναι πάρα πολλά εκείνα που θέλω να πω αλλά δεν νομίζω πως χρειάζεται τώρα..

Ευχαριστώ προκαταβολικά σε όλους όσους πρόκειται να διαβάσουν όσα έγραψα!

[kerasi]

Γεια σου πηνελοπη. Τι του εκανες του φαδερ λοιπον οταν ζουσε? Και γιατι του φεροσουν ασχημα?

[Πηνελόπη Κονιτοπούλου]

Γεια σου πηνελοπη. Τι του εκανες του φαδερ λοιπον οταν ζουσε? Και γιατι του φεροσουν ασχημα?

Δεν του έκανα κάτι άσχημο καλέ, απλώς τσακωνόμασταν συνέχεια όπως είπα χωρίς σοβαρό λόγο! Και γιατί είπα, δεν ξέρω γιατί..

[Deleted-member-18-05-2015]

Ποιος ανθρωπος δεν ειχε προστριβες,τσακωμους ή και παραπονα απο τους γονεις του?Αυτο ομως δεν ακυρωνει την αγαπη που υπαρχει..Μην τιμωρεις τον εαυτο σου Πηνελοπη.Να εισαι καλα να θυμασαι τον μπαμπα σου.

[Πηνελόπη Κονιτοπούλου]

Ποιος ανθρωπος δεν ειχε προστριβες,τσακωμους ή και παραπονα απο τους γονεις του?Αυτο ομως δεν ακυρωνει την αγαπη που υπαρχει..Μην τιμωρεις τον εαυτο σου Πηνελοπη.Να εισαι καλα να θυμασαι τον μπαμπα σου.

Ναι σωστά, απλά είναι δύσκολο..

[justme]

ΜΕ τον πατέρα σου είχατε μία υγιέστατη και αξιοζήλευτη σχέση (όπως το βλέπω)
Αγαπιόσασταν και το δείχνατε.
Το να μπορείς να διαφωνήσεις, να μαλώσεις, να φωνάξεις σε κάποιον δείχνει πόσο τον αγαπάς, τον εμπιστεύεσαι, πόσο "μετράς" τι σου λέει και θέλεις να τον πείσεις για αυτά που πιστεύεις.
Σου λείπει Πηνελόπη, τίποτα παραπάνω, τίποτα παρακάτω....
και ο Θεός δε νομίζω να βάζει τεστ και δοκιμές. Αυτά είναι λάθος πιστεύω που έχουν φωλιάσει μέσα μας από λαθασμένες αντιλήψεις περί της θρησκείας μας.
Σου λείπει και μη μπορώντας να κάνεις κάτι για αυτό φτάνεις στο να σκέφτεσαι πως εσύ φταίς, ή μιας και ξέρεις πως δεν φταις για μία ανίατη αρώστεια φταίς που δεν έκανες κάτι καλά....
Δεν είναι έτσι. Πίστεψέ με. Ο πατέρας σου είμαι σίγουρος πως το βράδυ μετά από ένα καυγά σας ένιωθε περήφανος που η κόρη του είχε τα πιστεύω της, τη λογική της και τη δύναμη να τα ακολουθήσει ακόμα και διαφωνόντας με τον ίδιο της τον πατέρα.
Σύντομα σου εύχομαι να νιώσεις την γονεική ιδιότητα και θα με θυμηθείς. Ποτέ μα ποτέ δε θα νιώσεις κάτι αλλο από το παιδί σου παρά μόνο ευτυχία. Ακόμα και όταν θα τσακωθείς, θα μαλώσεις μαζί του ή όταν θα παρεκτραπεί απέναντί σου. Θα με θυμηθείς γιατί είναι φυσικό να εναντιωνόμαστε στους γονείς μας. Είναι το τελικό στάδιο του απογαλακτισμού μας αν θές.
ΊΣως μακρυγόρησα αλλά το ρεζουμέ είναι πως το να σου λείπει ο πατέρας σου εκφράζεται μέσα σου με διάφορους τρόπους. Ενας από αυτούς είναι και το "κατηγορώ τον ευατό μου".
Βρες μία φώτο του, χάιδεψέ την κλείσε τα μάτια σου και θα σου μείνουν μόνο τα ευχάριστα...

[keep_walking]

Συλλυπητηρια Πηνελοπη.

Ναι καυγαδες υπαρχουν στη ζωη και ισως περισσοτερο με αυτους που αγαπαμε γιατι εκει τολμαμε να αφεθουμε... και να καυγαδισουμε ελευθερα. Να σαι καλα.

[Πηνελόπη Κονιτοπούλου]

Σε ευχαριστώ πολύ justme, έχεις δίκαιο ναι.. Ίσως τελικά είναι έτσι.. Πρέπει να σταματήσω να κατηγορώ τον εαυτό μου! Το ίδιο λάθος πάντως δεν θα το ξανακάνω, ούτε με την οικογένειά μου, ούτε με τους φίλους μου, ούτε με κανέναν.. Απλώς κάποιες φορές πιστεύω πως θα μου έκανε πολύ καλό να πάω σε έναν ψυχολόγο, έτσι για να τα πω σε κάποιον "άγνωστο" αλλά ειδικό που θα μπορέσει να με βοηθήσει. Πιστεύω πως όλοι το χρειαζόμαστε αυτό, είτε μας έχουν συμβεί άσχημα πράγματα, είτε όχι..

[Πηνελόπη Κονιτοπούλου]

Ναι αυτό δεν το είχα σκεφτεί έτσι keep_walking.. Αλλά και πάλι, το χρόνο που σπαταλάμε για να τσακωθούμε με οποιονδήποτε άνθρωπο που αγαπάμε θα ήταν καλύτερο να τον εκμεταλλευόμασταν για κάτι πιο ουσιώδες :/

[Συνήθεια]

Με την απουσία έγινες μια γενναία γυναίκα. Αυτό έχει σημασία. Τίποτα άλλο.

[Πηνελόπη Κονιτοπούλου]

Με την απουσία έγινες μια γενναία γυναίκα. Αυτό έχει σημασία. Τίποτα άλλο.

Ναι σωστά, ίσως να ναι και έτσι.. Πιστεύω πως τέτοια πράγματα παρόλο που είναι άσχημα, ωριμάζουν τον άνθρωπο..