Ειναι κανεις εδω;;;;;;

[novia35]

Οποιος φιλος ειναι εδω ας φανερωθει. Ειμαι σε κατασταση εκτακτου αναγκης μεσα σε μια φαση τραγικη...

[αλεξανδρος_77]

που να δεις εγω σε τι τραγικη φαση ειμαι τωρα

[kosto30]

pηρεμα παιδια ξερουμε τι εχομυμε!!

[novia35]

ηρεμα παιδια ξερουμε τι εχουμε!!

Ξερουμε;;; Εγω δεν ειμαι απολυτως σιγουρη. Ειναι αυτο που ξερω οτι εχω η ειναι κατι αλλο που δεν ξερω οτι εχω και το μπερδευω μ' αυτο που ξερω οτι εχω και νομιζω οτι ειναι αυτο που ξερω οτι εχω αλλα δεν ειναι;; Αυτο που εχω ειναι διαφορετικο απ' αυτο που ξερω οτι εχω. Αυτο που ξερω οτι εχω ξερω πως ειναι και δε μοιαζει μ' αυτο που εχω. Θελω να πω οτι ξερω πως ειναι οι κρισεις πανικου η τουλαχιστον πως ηταν σε μενα. Αυτο δε μοιαζει με κριση πανικου. Η κριση πανικου μου εκανε ταχυπαλμιες και τρεμουλο στα χερια συν ολα τ' αλλα αυτο δε μου κανει κατι τετοιο. Ειναι πιο πολυ ζαλαδες, ταση λιποθυμιας, εφιδρωση, εξαψη, αισθημα ανησυχιας, μουδιασμα στον προσωπο και μυρμηγκιασμα στα χερια, αισθημα της φλεβικης ροης του αιματος στα ποδια απο τα γονατα και κατω, πονο στον αυχενα και στην πλατη, κοιλιακο αλγος, αναγουλες και μια εντονη πιεση στο κεφαλι. Οχι απαραιτητα ολα τα συμπτωματα μαζι. Διαρκει πολυ ωρα, ωρες μπορω να πω και πολλες φορες μες τη μερα. Δεν ειναι πανικος, κριση, υφεση και τελος μεχρι την επομενη φορα ειναι γενικευμενο αγχος. Σιγουρα υπαρχουν στιγμιαια και καποια στοιχεια πανικου αλλα δε νομιζω οτι ειναι κριση πανικου αυτη καθ' αυτη.

[novia35]

που να δεις εγω σε τι τραγικη φαση ειμαι τωρα

Για πε;; Για πε;;; Μηπως δωσει ο ενας κουραγιο στον αλλο.

[μαρκελα]

Καλή μου novia
Όταν η ψυχή πονάει και εμείς δεν της δίνουμε σημασία... τότε ευτυχώς, που μιλάει το σώμα μας, για ν' ασχοληθούμε μαζί της.
Αυτά δηλ. τα συμπτώματα είναι για το καλό μας, γιατί μας δείχνουν ότι χρειάζεται να προχωρήσουμε σε αλλαγές για να μην υποφέρουμε.
Αν λοιπόν τα αίτια τους δεν είναι παθολογικά, τότε είναι η φωνή της ψυχής μας, που για κάποιους λόγους υποφέρει και μας ζητάει βοήθεια.

[novia35]

Καλή μου novia
Όταν η ψυχή πονάει και εμείς δεν της δίνουμε σημασία... τότε ευτυχώς, που μιλάει το σώμα μας, για ν' ασχοληθούμε μαζί της.
Αυτά δηλ. τα συμπτώματα είναι για το καλό μας, γιατί μας δείχνουν ότι χρειάζεται να προχωρήσουμε σε αλλαγές για να μην υποφέρουμε.
Αν λοιπόν τα αίτια τους δεν είναι παθολογικά, τότε είναι η φωνή της ψυχής μας, που για κάποιους λόγους υποφέρει και μας ζητάει βοήθεια.

Κι όταν δεν μπορούμε για πρακτικούς λόγους Μαρκέλα μου να προχωρήσουμε σε αλλαγές γιατί δεν υπάρχουν τ' ανάλογα μέσα;; π.χ. κάποιος που αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα, δεν μπορεί να καλύψει τα έξοδα του η ψυχή του πονάει, το σώμα του αντιδρά, του λέει πως πρέπει να προχωρήσει σε αλλαγές να βρει μια δουλειά αν είναι άνεργος ή να βρει τρόπο για μεγαλύτερο εισόδημα για να καλύψει τις υποχρεώσεις, αν έχει οικογένεια θα πρέπει να στερήσει απ' αυτή για να καλύψει τις πάγιες υποχρεώσεις του ψάχνει, ψάχνει, ψάχνει, δε βρίσκει τίποτα και δεν έχει και κανέναν να τον βοηθήσει, έχει και το ηθικό δίλλημμα, τις ενοχές πως να κόψει απ' τα παιδιά του ο χρόνος περνά, η ψυχή συνεχίζει να πονά, το σώμα συνεχίζει ν' αντιδρά τι κάνει;;;
π.χ.2 κάποια βλέπει τα χρόνια της να περνούν θέλει να κάνει οικογένεια γιατί σε λίγα χρόνια ίσως και να μην μπορεί βιολογικά πλέον η ψυχή της πονάει, το σώμα της αντιδρά, της λέει πως πρέπει να προχωρήσει σε αλλαγές να βρει έναν σύντροφο, που να ταιριάζουν, που επίσης να θέλει να κάνει οικογένεια και που να μπορεί πρακτικά να το κάνει ψάχνει, ψάχνει, ψάχνει δε βρίσκει κανέναν ή βρίσκει αλλά όχι κάποιον με τα ίδια θέλω μένει για να μη νιώθει μόνη ή χωρίζει και μένει μόνη μέχρι τον επόμενο και αν κι αυτός. Ο χρόνος περνά, η ψυχή συνεχίζει να πονά, το σώμα συνεχίζει ν' αντιδρά τι κάνει;;;
π.χ.3 κάποιος έχει όνειρα, φιλοδοξίες, στόχους, θέλει να κάνει καρριέρα να πετύχει στον τομέα του ν' αναδειχθεί, σπουδάζει, παλεύει βλέπει πόρτες κλειστές παντού η ψυχή του πονάει, το σώμα του αντιδρά, του λέει πως πρέπει να προχωρήσει σε αλλαγές τελικώς αποφασίζει να συμβιαστεί με τις επιλογές που του δίνονται ανάλογα με τις συνθήκες της ζωής του αλλά παρόλλα αυτά αρρωσταίνει περισσότερο γιατί δεν είναι ευτυχισμένος μέσα απ' αυτό τον συμβιβασμό. Ο χρόνος περνά, η ψυχή συνεχίζει να πονά, το σώμα συνεχίζει ν' αντιδρά τι κάνει;;;

Θέλω να σου πω πως αν δεν υπάρχουν οι προυποθέσεις και οι διέξοδοι σ' αυτά που κάνουν την ψυχή να πονά και που μπορεί να είναι γνωστά αλλά να μην μπορούν για πρακτικούς λόγους ν' αλλάξουν γιατί ενδέχεται να μην είναι εξ ολοκλήρου τα πράγματα στα χέρια μας γιατί πραγματικά μόνο όσα είναι στο χέρι μας μπορούμε ν' αλλάξουμε κι αυτά είναι πολύ λίγα πάλι η ψυχή θα πονά. Η ψυχή σταματά να πονά όταν υπάρχουν λύσεις στα προβλήματα. Και οι λύσεις δεν είναι εύκολες κι ούτε βρίσκονται πάντα.

[Blue9791]

Ξερουμε;;; Εγω δεν ειμαι απολυτως σιγουρη. Ειναι αυτο που ξερω οτι εχω η ειναι κατι αλλο που δεν ξερω οτι εχω και το μπερδευω μ' αυτο που ξερω οτι εχω και νομιζω οτι ειναι αυτο που ξερω οτι εχω αλλα δεν ειναι;; Αυτο που εχω ειναι διαφορετικο απ' αυτο που ξερω οτι εχω. Αυτο που ξερω οτι εχω ξερω πως ειναι και δε μοιαζει μ' αυτο που εχω. Θελω να πω οτι ξερω πως ειναι οι κρισεις πανικου η τουλαχιστον πως ηταν σε μενα. Αυτο δε μοιαζει με κριση πανικου. Η κριση πανικου μου εκανε ταχυπαλμιες και τρεμουλο στα χερια συν ολα τ' αλλα αυτο δε μου κανει κατι τετοιο. Ειναι πιο πολυ ζαλαδες, ταση λιποθυμιας, εφιδρωση, εξαψη, αισθημα ανησυχιας, μουδιασμα στον προσωπο και μυρμηγκιασμα στα χερια, αισθημα της φλεβικης ροης του αιματος στα ποδια απο τα γονατα και κατω, πονο στον αυχενα και στην πλατη, κοιλιακο αλγος, αναγουλες και μια εντονη πιεση στο κεφαλι. Οχι απαραιτητα ολα τα συμπτωματα μαζι. Διαρκει πολυ ωρα, ωρες μπορω να πω και πολλες φορες μες τη μερα. Δεν ειναι πανικος, κριση, υφεση και τελος μεχρι την επομενη φορα ειναι γενικευμενο αγχος. Σιγουρα υπαρχουν στιγμιαια και καποια στοιχεια πανικου αλλα δε νομιζω οτι ειναι κριση πανικου αυτη καθ' αυτη.

Ολα οσα περιγραφεις ειναι αγχωδης διαταραχη. Δεν ειναι απαραιτητο να κλιμακωθει σε κριση πανικου την οποια ξερεις και εμπιστευεσαι.
Γενικευμενη αγχωδης διαταραχη. Εχω το ιδιο πραγμα, τα ιδια συμπτωματα. Σπανια κλιμακωνεται σε κριση πανικου.
Δεν ξερω, δεν θυμαμαι αν ακολουθεις καποια αγωγη αλλα ανεξαρτητα απο τα φαρμακα, προσπαθησε να οργανωσεις τη μερα σου ωστε να εχεις κατι να ασχοληθεις για να μην επικεντρωνεσαι στο τι συμβαινει στο σωμα σου.
Τρωγε σωστα, κοιμησου σωστα και προσπαθησε να ασκηθεις εστω και ελαφρα.
Δημιουργησε μια ρουτινα στην καθημερινοτητα σου για να σε βοηθησει να οργανωσεις τις σκεψεις σου.
Οκ ειναι φρικτα δυσαρεστο καταλαβαινω παρα πολυ καλα.
Αλλα αν αφηνεσαι και ψαχνεις συνεχεια να βρεις τα καινουρια συμπτωματα απλα εντεινεις το αγχος σου.
Βγαινεις; Βλεπεις φιλους; Ξεχνιεσαι με καποιο τροπο;

[Blue9791]

God grant me the serenity to accept the things I cannot change; courage to change the things I can; and wisdom to know the difference.
Εμενα αυτο με βοηθησε πολυ.
Το να ξερεις τι μπορεις να αλλαξεις και να δεχτεις οσα δεν μπορεις. Και κυριως να μπορεις να τα ξεχωριζεις.
Ειναι το γνωστο serenity prayer και χρησιμοποιειται με επιτυχια κυριως σε κεντρα απεξαρτησης παγκοσμιως.

[novia35]

Ολα οσα περιγραφεις ειναι αγχωδης διαταραχη. Δεν ειναι απαραιτητο να κλιμακωθει σε κριση πανικου την οποια ξερεις και εμπιστευεσαι.
Γενικευμενη αγχωδης διαταραχη. Εχω το ιδιο πραγμα, τα ιδια συμπτωματα. Σπανια κλιμακωνεται σε κριση πανικου.
Δεν ξερω, δεν θυμαμαι αν ακολουθεις καποια αγωγη αλλα ανεξαρτητα απο τα φαρμακα, προσπαθησε να οργανωσεις τη μερα σου ωστε να εχεις κατι να ασχοληθεις για να μην επικεντρωνεσαι στο τι συμβαινει στο σωμα σου.
Τρωγε σωστα, κοιμησου σωστα και προσπαθησε να ασκηθεις εστω και ελαφρα.
Δημιουργησε μια ρουτινα στην καθημερινοτητα σου για να σε βοηθησει να οργανωσεις τις σκεψεις σου.
Οκ ειναι φρικτα δυσαρεστο καταλαβαινω παρα πολυ καλα.
Αλλα αν αφηνεσαι και ψαχνεις συνεχεια να βρεις τα καινουρια συμπτωματα απλα εντεινεις το αγχος σου.
Βγαινεις; Βλεπεις φιλους; Ξεχνιεσαι με καποιο τροπο;

Οχι δεν παιρνω καποια φαρμακευτικη αγωγη. Οχι οτι δε μου προτειναν απλως προτιμησα να το πλεψω ετσι. Οχι δε βγαινω πολυ, δεν εχω φιλους, με κουρασαν πολυ με τις ανοησιες τους και τους εστειλα, εχω τους δικους μου κοντα βεβαια δεν ειναι το ιδιο. Κι επικοινωνω κυριως μεσω διαδικτυου. Προσπαθω να δω καποια ταινια, να διαβασω ενα βιβλιο αλλα δεν τα καταφερνω. Δεν εργαζομαι εδω και λιγους μηνες μετα απο 14 χρονια συνεχομενης εργασιας κι εχω σαλταρει. Το να εργαζομαι ειναι θεραπεια για μενα.

[Deleted-member-18-05-2015]

Οχι δεν παιρνω καποια φαρμακευτικη αγωγη. Οχι οτι δε μου προτειναν απλως προτιμησα να το πλεψω ετσι. Οχι δε βγαινω πολυ, δεν εχω φιλους, με κουρασαν πολυ με τις ανοησιες τους και τους εστειλα, εχω τους δικους μου κοντα βεβαια δεν ειναι το ιδιο. Κι επικοινωνω κυριως μεσω διαδικτυου. Προσπαθω να δω καποια ταινια, να διαβασω ενα βιβλιο αλλα δεν τα καταφερνω. Δεν εργαζομαι εδω και λιγους μηνες μετα απο 14 χρονια συνεχομενης εργασιας κι εχω σαλταρει. Το να εργαζομαι ειναι θεραπεια για μενα.

Eυγε για τον δυσκολο δρομο που τραβηξες τον ανευ φαρμακων,προσεχε ομως μην διωχνεις ανθρωπους που σ'αγαπουν και που απλα δεν καταλαβαινουν τι περνας και λενε καμια βλακεια "ελα μωρε δεν ειναι τιποτα" λες και εχεις συναχι,δεν το κανουν απο κακια,αλλα απο αγνοια του θεματος οπως εχουμε και εμεις σε καποια αλλα..
Αν ειναι τοξικοι,μαλακες πολυ καλα εκανες..Δες σοβαρα τους πανικους,κανε τους φιλους σου στο μετρο που μπορεις,ακου αυτο που θελει να σου πει η ψυχη σου με τον ερχομο τους..Ξερω λεω τα ιδια και τα ιδια σε ολους,ομως ειναι μια πρωην παθουσα και οπου μπορω θελω να βοηθαω.

[novia35]

ομως ειμαι μια πρωην παθουσα

Δεν ξερεις ποσο κουραγιο μου δινει αυτο. Ειδικα το "πρωην" ακουγεται τοσο ενθαρρυντικο.
Εγω δυστυχως ειμαι για 2η φορα παθουσα γιατι την πρωτη φορα που τον επαθα δεν το διαχειριστηκα σωστα. Απλα προσαρμοσα τη ζωη μου σ' αυτο, στερησα απ' τον εαυτο μου πολλα για να μην τον βαζω σε στρεσογονες καταστασεις, εκανα δηλαδη αποφυγη των καταστασεων που μου προκαλουσαν αγχος, εμαθα να ζω μ' αυτο, με την εννοια οτι αποδεχτηκα πως αυτο που εχω δεν μου επιτρεπει να κανω οσα θελω, αρα θα κανω μονο μεχρι εκει που μου επιτρεπει και το αφησα να παρει το πανω χερι και να καθοριζει τη ζωη μου χωρις να προσπαθησω να το αντιμετωπισω ριζικα και να το λυσω ποτε. Ηξερα οτι αν δεν ειχα καποιον μαζι μου δε μπορουσα να μπω στο λεωφορειο, ηξερα οτι δε μπορουσα να ταξιδεψω μακρια απ' το σπιτι μου, ηξερα οτι δε μπορουσα να παω καπου μονη μου κι ετσι αν δεν ειχα καποιον μαζι μου δεν πηγαινα πουθενα. Το δεχτηκα, προσαρμοστηκα κι εγινα ενα πληρως εξαρτημενο ατομο απο τους αλλους κυριως τους δικους μου. Αν δεν μπορουσαν εκεινοι δε μπορουσα κι εγω. Κι ετσι περασαν τα χρονια. Συνηθισα. Λιγο με ξεχασε, το ξεχασα κι εγω εφυγαν οι πανικοι κι αυτο ηταν το λυτρωτικο κομματι της υποθεσης ειχα μονο την αγοραφοβια κι ετσι πιστεψα οτι μου περασε. Αφου γλυτωσα απο τα ψυχοσωματικα, μεγαλη πλανη αυτο, ολο το αλλο δε με πειραζε. Αμ, δε. Εκει διπλα ηταν και με περιμενε. Και να 'μαι παλι εδω. Η αληθεια ειναι οτι τη 2η φορα που το επαθα σοκαριστηκα πολυ γιατι πραγματικα ειχα πιστεψει πως το ειχα ξεπερασει κι ας μην ηταν η ζωη μου κανονικη-κανονικη οπως των αλλων ανθρωπων λογω ολων αυτων των περιορισμων. Εγω ενιωθα οτι ειμαι ενταξει, ολα ειναι φυσιολογικα κι αυτη ηταν και η παγιδα μου. Το ψεμα που ειχα δημιουργησει στο μυαλο μου για να πιστεψω σ' αυτο, στο οτι ειμαι καλα. Παντως δεν ειχα ψυχωσωματικα καθολου, ημουν ηρεμη, χαρουμενη, γελουσα, κοιμομουν καλα τα βραδια κι αυτο για μενα ηταν το πιο σημαντικο. Γιατι τωρα τα εχω χασει ολα αυτα. Η αφορμη;; Εχασα κατι που αγαπουσα πολυ. Το ζωακι μου απο λαθος γιατρων στα καλα καθουμενα. Μεγαλο σοκ για μενα λογω παθολογικης αγαπης, λατρειας που του ειχα. Το αιτιο;; Ειχα επενδυσει σ' αυτη την αγαπη για το ζωο μου καλυπτοντας ολα τα αλλα συναισθηματικα κενα που ειχα. Την κακη σχεση με τον εαυτο μου, την αδιαφορη σχεση με τους δικους μου, την ελλειψη φιλων γιατι οντως ηταν τοξικοι και η λεξη τοξικοτητα ηταν η πιο καταλληλη που θα μπορουσες να την περιγραψεις και η ανυπαρκτη προσωπικη ζωη. Ολο αυτο συνεπεσε με την απολυση μου απ' τη δουλεια κι ενα χειρουργειο που επρεπε να κανω και μου ειχε δημιουργησει πολυ αγχος. Κι ηρθα και κλαταρα. Παρολα αυτα δεν το πιστευα οτι θα μπορουσε να μου ξανασυμβει αυτο, ειλικρινα δεν το πιστευα, νομιζα οτι ειχα τελειωσει απο χρονια μαζι του. Το θεμα ειναι τωρα τι γινεται;; Μου εχει κλεψει πολυ απ' τη ζωη μου στο παρελθον και πραγματικα δεν εχω ουτε αλλο χρονο, ουτε αλλο χωρο να του δωσω παρολα αυτα βλεπω οτι τον εχει παρει μονος του.

[novia35]

God grant me the serenity to accept the things I cannot change; courage to change the things I can; and wisdom to know the difference.

Το τελευταιο κομματι ειναι και το πιο ουσιαστικο. Πως ξερεις ποια ειναι αυτα που μπορεις ν' αλλαξεις κι αυτα που δεν μπορεις;; π.χ. ξερεις οτι δεν μπορεις ν' αλλαξεις τους γονεις σου μπορεις ν' αλλαξεις ομως τον τροπο που τους διαχειριζεσαι. Η προσπαθεια ομως ειναι που σε τσακιζει ορισμενες φορες.

[The_Little_Prince]

Νο ανγχος ρε παιδια...Το ανγχος οπως και το τσιγαρο σκοτωνουν... εγω απο το δευτερο θα παω παντως... LOL
Εγω θα ελεγα να δεις πιο σοβαρα το θεμα της αγωγης...
Πριν απο 2 μηνες ημουν αγνωριστος...βιωσα πολλα πραγματα πριν καιρο και το παλευα ετσι, μεχρι που κουραστηκα
και ζητησα βοηθεια απο γιατρο... Το Πασχα ηθελα να πεθανω, ειχα σκεφτει και διαφορους τροπους για να το κανω...
εκλαιγα, ολα μου εφταιγαν και ελεγα ηρθε το τελος...ΔΕ ΘΕΛΩ να ζω...
Κι ομως ειμαι εδω και σου γραφω...ειμαι χαρουμενος που αυριο θα δω παλι τον ηλιο...
Θελει κουραγιο..υπομονη.. ξερω πολυ καλα πως ειναι να το περνας ολο αυτο...Εφτασα στα ορια μου...
πανω απο ολα το κεφαλι ψηλα..μαζεψτε τα κοματια σας και σφιξτε γροθια και δοντια...ΠΙΣΤΕΨΤΕ στον εαυτο σας
και ολα θα γινουν..αργα η γρηγορα....

[1-555-Confide]

αυτά τα κεντρα απεξάρτησης παγκοσμίως δλδ σου λένε να παραιτείσαι από τη δική σου δύναμη για να τη βρεις μέσω της αδυναμίας σου? Οξύμωρον, αλλά και μέχρι και για να κόψεις το ποτό υποτίθεται πως θες τη βοήθεια θεικών δυνάμεων. Πίπες.