Kαλησπέρα Μαρίνα, οπως τα λές, η επιχείρηση ειναι κοινή, οπως και το σπίτι επίσης. Δε φεύγει κανείς απο τους δύο γιατί δε μπορεί οικονομικά,ειναι και πρόσφατο το γεγονός ... Στο μαγαζί προσπαθούμε να μπούμε σε μια σειρά, αλλά και κεί μπερδευόμαστε, μπαίνει και στη μέση το προσωπικό και δε μπορούμε να φερθούμε σα δύο συνέταιροι με κοινά συμφέροντα.
Νιώθω να πιέζομαι πολύ, πάρα πολύ....Θα ήθελα αν γινότανε με ενα μαγικό ραβδί να εξαφανιζόμουνα απο τα πάντα και τους πάντες.....Στη συμπεριφορά μου εχω γίνει ενας αλλος ανθρωπος, δεν ειμαι εγώ.... Δε ξέρω πως θα βγώ απο αυτή τη κατάσταση ,νιώθω την κατάθλιψη να θέλει να με αρπάξει και κάνω απίστευτες προσπάθειες να της ξεφύγω....γι αυτό εχω γίνει ενας αλλος ανθρωπος.Σκέφτομαι συνέχεια τα ίδια και τα ίδια, δε μπορώ να αλλάξω τις σκέψεις μου οσο και αν προσπαθώ,κλαίω στα καλά καθούμενα(οταν μένω μόνη μου), δε μπορώ να φάω ,νιώθω εναν μόνιμο φόβο για το μέλλον.....
Θα μπορέσω να ξαναγίνω ο ανθρωπος που ημουν παλιά, ανέμελη,αισιόδοξη με θετική σκέψη για όλα? ΘΕΛΩ ΤΟΝ ΠΑΛΙΟ ΜΟΥ ΕΥΑΤΟ ΠΙΣΩ....