Κάποτε σε ένα πάρτυ

[bellezza]

H αλήθεια είναι πως διάβαζα ένα άλλο θέμα και μέσω της απάντησής σου σ' αυτό -γιατί είχε ενδιαφέρον- είδα όλες τις απαντήσεις σου (find latest posts). Απάντησα σ' αυτή γιατί νόμιζα ότι ήταν "φρέσκια".

> Έχουν περάσει 2 χρόνια από τότε...
Παρατηρώ ότι σχεδόν μόνο γι' αυτό το θέμα έχεις γράψει εδώ. Όμως στο διάστημα αυτό διαβάζεις τακτικά το forum?

Όποτε έχω χρόνο μπαίνω και διαβάζω ορισμένα θεματάκια...
αρκετά από αυτά μου φαίνονται βαριά βέβαια...

[Αλαφροίσκιωτος]

Τελικα εκεινου του παιδιου του καθισες ή μπα?

[bellezza]

Τελικα εκεινου του παιδιου του καθισες ή μπα?

Δεν τον έχω ξαναδεί από τότε.
Δεν ήταν γραφτό.:)

[elis]

ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΑΥΤΟ ΛΕΕΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΔΕ Μ ΚΑΘΗΣΕ
ΑΣΤΕΙΑΚΙ

[elis]

https://www.youtube.com/watch?v=vaAVByGaON0

[bellezza]

ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΑΥΤΟ ΛΕΕΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΔΕ Μ ΚΑΘΗΣΕ
ΑΣΤΕΙΑΚΙ

Δεν παίζει καν να με θυμάται...και στο δρόμο να με δει σιγά μη με γνωρίσει...:D

[elis]

ΕΣΥ ΠΟΛΥ ΤΑΠΕΙΝΟ ΧΑΜΟΜΗΛΑΚΙ ΤΟ ΠΑΙΖΕΙΣ ΑΛΛΑ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΣΕ ΒΡΙΣΚΩ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΣ
ΦΙΛΙΚΑ

[bellezza]

ΕΣΥ ΠΟΛΥ ΤΑΠΕΙΝΟ ΧΑΜΟΜΗΛΑΚΙ ΤΟ ΠΑΙΖΕΙΣ ΑΛΛΑ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΣΕ ΒΡΙΣΚΩ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΣ
ΦΙΛΙΚΑ

Θέλω να είμαι προσγειωμένος και σεμνός άνθρωπος. :)
(και ανοιχτόμυαλος, αλλά αυτό είναι μια άλλη μεγάλη κουβέντα :D)

[elis]

ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΕΓΩ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΠΡΟΣΓΕΙΩΜΕΝΗ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΑΜΑ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ Η ΑΜΑ ΜΑΘΕΙΣ ΚΑΛΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
ΣΕΜΝΗ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΑΜΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΙΠΟΤΑ ΠΑΜΕ
ΚΑΙ ΑΝΟΙΧΤΟΜΥΑΛΗ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΑΜΑ ΑΡΧΙΣΕΙΣ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΠΑΝΤΟΥ ΑΠΟ ΚΑΤΙ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ
ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΝΤΡΕΠΕΣΑΙ
ΦΙΛΙΚΑ ΣΕ ΚΑΛΟ ΔΡΟΜΟ ΕΙΣΑΙ

[bellezza]

ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΕΓΩ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΠΡΟΣΓΕΙΩΜΕΝΗ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΑΜΑ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ Η ΑΜΑ ΜΑΘΕΙΣ ΚΑΛΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
ΣΕΜΝΗ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΑΜΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΙΠΟΤΑ ΠΑΜΕ
ΚΑΙ ΑΝΟΙΧΤΟΜΥΑΛΗ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΑΜΑ ΑΡΧΙΣΕΙΣ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΠΑΝΤΟΥ ΑΠΟ ΚΑΤΙ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ
ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΝΤΡΕΠΕΣΑΙ
ΦΙΛΙΚΑ ΣΕ ΚΑΛΟ ΔΡΟΜΟ ΕΙΣΑΙ

Έχω κατανοήσει πλήρως πως οι άνθρωποι είμαστε πολύ μικροί και πως αν το καλοσκεφτούμε όλα είναι άνευ σημασίας.
Πράγματα που άλλους συναρπάζουν εμένα δε μου λένε τίποτα.
Το μόνο που θέλω είναι να γνωρίσω πλήρως τον εαυτό μου, να καταλαβαίνω για ποιό λόγο αντιδρώ με τον τρόπο που αντιδρώ σε συγκεκριμένες καταστάσεις.
Προσπαθώ να βρίσκω χαρά ακόμη και στα πιο απλά πράγματα, να μαθαίνω συνεχώς, να μην κρίνω αυστηρά τους ανθρώπους και να μην είμαι απόλυτη.
Έχω καταλήξει στο ότι όσο πιο ανοιχτόμυαλος είσαι , τόσο πιο καλά περνάς σε αυτή τη ζωή και εγώ έχω έρθει για να περάσω καλά, ανεξάρτητα με το πώς έρχονται τα πράγματα.
Όσο για το ότι πρέπει να μάθω καλά τους ανθρώπους θα σου απαντήσω με στίχους από ένα τραγούδι
"Mε τους ανθρώπους οι σχέσεις μου ειναι πια περιορισμένες, δε τους καταλαβαίνω δε με καταλαβαίνουν, δεν ξέρω πως θα ενώσω τις ράγες τις χαλασμένες, πάντως ξέρω πως για πάντα έχω χάσει το τρένο."
Σε ευχαριστώ που μου λες πως βρίσκομαι σε καλό δρόμο.:)

Έχουμε βγει εκτός θέματος έτσι?:D

[elis]

ΤΑ ΕΚΤΟΣ ΘΕΜΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΝΤΑΞΕΙ ΚΟΥΚΛΑ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ ΕΤΣΙ ΖΩ
ΝΟΜΙΖΩ ΣΥΝΕΝΟΗΘΗΚΑΜΕ

[John11]

Δεν τον έχω ξαναδεί από τότε.
Δεν ήταν γραφτό.:)

Αρχικά είχα γράψει για να βοηθήσω, γιατί είδα -ας το πω με μια λέξη που όμως δεν το εκφράζει αυτό- διστακτικότητα. Τελικά δεν ήταν φρέσκο θέμα. Διαβάζοντας όμως τα λίγα που έχεις γράψει εδώ, βλέπω ένα άτομο που τα θέματα ζωής δεν τα έχει "τακτοποιήσει" καλά στο μυαλό του. Και τρελαίνομαι! Βέβαια να πω ότι είμαι αρκετά μεγαλύτερος και αναγκάστηκα λόγω συνθηκών της ζωής μου να σκεφτώ τα της ζωής πολύ στο μυαλό μου. Και να καταλήξω σε κάποια συμπεράσματα που είναι καίρια και καθοριστικής σημασίας για να μπορέσει κανείς να ζήσει σε ισορροπία. Τα συμπεράσματα αυτά αποδείχθηκε ότι ήταν εύκολα, εξαιρετικά εύκολα να βγούνε. Η προκατάληψη που έχουμε μας εμποδίζει να αντιληφθούμε ακόμα και την πιο απλή αλήθεια. Και έτσι το να βγουν συμπεράσματα φαντάζει αρκετά δύσκολο, αλλά τελικά είναι πολύ εύκολο. Μπερδευόμαστε από τις απόψεις των άλλων, ακούμε τα μύρια όσα, και αυτό δημιουργεί την προκατάληψη που εμποδίζει να καταλάβουμε σχεδόν το παραμικρό.

Βέβαια να πω την αλήθεια και στην ηλικία σου το ίδιο ηλίθιος ήμουνα, ναι ηλίθιος, γιατί ακολουθούσα κι εγώ το ίδιο "μονοπάτι" σκέψης που καθορίζεται από τα δεδομένα της κοινωνίας. Και αυτή την τότε ηλιθιότητα την πληρώνω και τώρα. Λες να παραμένω ηλίθιος και τώρα? Ίσως. Αν κοιτάξεις γύρω σου δεν θα δεις πολλούς ανθρώπους σε ισορροπία, να το πω σε ευτυχία. Θα δεις δυστυχία, δυστυχία, δυστυχία. Και όλη αυτή η δυστυχία οφείλεται ακριβώς στον ίδιο λόγο, στο ότι κανείς μας δεν κάθεται να σκεφτεί απλά, χωρίς προκατάληψη. Και βέβαια θα χρειαστεί να πω, για να μην το παίζω ξύπνιος, ότι και εγώ βρίσκομαι σε δυστυχία, όμοια -να μην πω μεγαλύτερη- και από τους άλλους που κρίνω.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά? Κατ' αρχή δεν ξέρω αν τα καταλαβαίνεις ή αν κάποιος άλλος τα καταλαβαίνει, άλλωστε δεν μιλώ για κάτι συγκεκριμένο και έτσι ίσως να μην γίνεται κατανοητό τι θέλω να πω. Αλλά και όσες φορές έχω γράψει εδώ και στους γύρω μου όποτε έχω προσπαθήσει να εξηγήσω αυτά που καταλαβαίνω, κανείς σχεδόν δεν τα προσέχει. Αντιδρούν σχεδόν όλοι και σχεδόν στις περισσότερες περιπτώσεις σαν να λέω ανοησίες.

Ένα παράδειγμα. Κάπου, (ασήμαντο μέσα στα άπειρα που έχουμε στο μυαλό μας, αλλά έτσι ένα παράδειγμα) γράφεις:
"Προσπαθώ να βρίσκω χαρά ακόμη και στα πιο απλά πράγματα, να μαθαίνω συνεχώς, να μην κρίνω αυστηρά τους ανθρώπους και να μην είμαι απόλυτη".
Διαβάζω αυτή την πρόταση και λίγο γελάω. Μην με παρεξηγήσεις δεν γελώ εύκολα, δεν κοροϊδεύω τους άλλους, αλλά αυτό είναι ένα ελαφρό "γέλιο" κάποιου που βλέπει την ανοησία και στους γύρω του, και στον εαυτό του. Εγώ ξέρω ότι όσο περισσότερο προσπαθείς να κάνεις τα παραπάνω, τόσο πιο σίγουρο είναι πως δεν υπάρχει περίπτωση να τα καταφέρεις ποτέ. Αν προσπαθείς να μαθαίνεις, δεν μαθαίνεις ποτέ. Αν σταματήσει η προσπάθεια, τότε μαθαίνεις. Αυτή η βλακεία που έχουμε οι άνθρωποι, προσπαθούμε, προσπαθούμε, προσπαθούμε και τελικά κάνουμε απλά μια τρύπα στο νερό. Η προσπάθεια δεν λύνει κάτι. Το μπερδεύει, μας μπερδεύει, μας καταναλώνει την ενέργειά μας. Και επαναλαμβάνω, δεν το παίζω ξύπνιος, στην ίδια προσπάθεια είμαι και εγώ μπλοκαρισμένος. Όσο κι αν το ξέρω -ίσως να μην το γνωρίζω καλά?-, πάλι προσπαθώ!
Ακούω από το 99,9% των ανθρώπων τη λέξη, την προτροπή "προσπάθησε". Τι μεγάλη βλακεία? Έχει κανείς καθήσει να αντιληφθεί ότι η προσπάθεια δεν βοηθάει? Γιατί δεν έχει κανείς καθήσει να σκεφτεί το πιο απλό πράγμα? Προφανώς γιατί το 99,9% μας κάνει να νομίζουμε ότι είναι σίγουρη αλήθεια, αλλά δεν είναι. Αφού το λέει το 99,9% των ανθρώπων θα είναι αλήθεια σκεφτόμαστε, και επειδή φαντάζει σε αλήθεια, δεν κάνουμε μια δεύτερη σκέψη. Σκέψου το κάποια στιγμή αν θέλεις.

Στα απλά πράγματα: Άκουσα την ερώτηση "γιατί ζεις?". Και αυτή ακόμα την ερώτηση δεν την έχουμε κάνει ποτέ. Ποτέ δεν αναρωτηθήκαμε γιατί ζούμε. Ή αν το κάναμε, το κάναμε πολύ επιφανειακά και γι' αυτό ίσως καταλήξαμε σε θρησκείες, μετά θάνατο ζωή, και άλλες τέτοιες εικασίες. Δεν είχα κάνει ποτέ απλοϊκά αυτή την ερώτηση. Και όταν τη σκέφτηκα είχα την απάντηση μέσα σε λιγότερο από μια μέρα. Η απλότητα αυτής της απάντησης εκπλήσει, αλλά δεν θέλω εδώ να ανοίξω ένα τέτοιο θέμα. Επίσης να πω ότι η συγκεκριμένη απάντηση είναι άχρηστη.


> "Mε τους ανθρώπους οι σχέσεις μου ειναι πια περιορισμένες, δε τους καταλαβαίνω
> δε με καταλαβαίνουν, δεν ξέρω πως θα ενώσω τις ράγες τις χαλασμένες, ..."

Ως εδώ καλά.

> "... πάντως ξέρω πως για πάντα έχω χάσει το τρένο."

Μπρρρρ! (φόβος).

[foufoutos32]

"Προσπαθώ να βρίσκω χαρά ακόμη και στα πιο απλά πράγματα, να μαθαίνω συνεχώς, να μην κρίνω αυστηρά τους ανθρώπους και να μην είμαι απόλυτη".
Διαβάζω αυτή την πρόταση και λίγο γελάω. Μην με παρεξηγήσεις δεν γελώ εύκολα, δεν κοροϊδεύω τους άλλους, αλλά αυτό είναι ένα ελαφρό "γέλιο" κάποιου που βλέπει την ανοησία και στους γύρω του, και στον εαυτό του. Εγώ ξέρω ότι όσο περισσότερο προσπαθείς να κάνεις τα παραπάνω, τόσο πιο σίγουρο είναι πως δεν υπάρχει περίπτωση να τα καταφέρεις ποτέ. Αν προσπαθείς να μαθαίνεις, δεν μαθαίνεις ποτέ. Αν σταματήσει η προσπάθεια, τότε μαθαίνεις. Αυτή η βλακεία που έχουμε οι άνθρωποι, προσπαθούμε, προσπαθούμε, προσπαθούμε και τελικά κάνουμε απλά μια τρύπα στο νερό. Η προσπάθεια δεν λύνει κάτι. Το μπερδεύει, μας μπερδεύει, μας καταναλώνει την ενέργειά μας. Και επαναλαμβάνω, δεν το παίζω ξύπνιος, στην ίδια προσπάθεια είμαι και εγώ μπλοκαρισμένος. Όσο κι αν το ξέρω -ίσως να μην το γνωρίζω καλά?-, πάλι προσπαθώ!

Τι εννοείς όταν λές "αν σταματήσει η προσπάθεια τότε μαθαίνεις"; Και ειλικρινή μου απορία, το να προσπαθείς γιατί το χεις δαιμονοποιήσει τόσο;

[elis]

ΑΜΑ ΒΑΛΕΙΣ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΣΕ ΤΑΞΗ ΠΡΩΤΑ ΜΕΤΑ ΟΤΙ ΘΕΣ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΘΕΣ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ ΚΙ ΟΤΙ ΘΕΣ ΔΕ Τ ΑΚΟΥΣ
ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΜΑΓΑΖΟΤΕΡΕΣ ΕΔΩ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΚΑΝΟΥΝ ΠΑΠΑΔΕΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΑ ΑΜΑ ΘΕΣ ΒΓΕΣ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕ ΤΟΥΣ

[John11]

Τι εννοείς όταν λές "αν σταματήσει η προσπάθεια τότε μαθαίνεις"; Και ειλικρινή μου απορία, το να προσπαθείς γιατί το χεις δαιμονοποιήσει τόσο;

Έτσι κι αλλιώς έχουμε μάθει να προσπαθούμε. Το να βάλει κάποιος και κάποια εντολή να προσπαθεί περισσότερο δεν έχει νόημα. Αλλά άσε το αυτό. Ίσως να έχεις παρατηρήσει κάποιες φορές ότι βρίσκεις λύσεις όταν ξυπνάς το πρωί ή σε κάποια τυχαία στιγμή της μέρας. Έτσι, απότομα σου έρχεται μια αναλαμπή και κατανοείς κάτι καλύτερα. Το έχεις παρατηρήσει ποτέ αυτό? Αν ναι, τότε βλέπεις ότι σε στιγμή μη προσπάθειας είναι που βρίσκεις λύση. Τώρα αν θα μπορούσε αυτό να συμβαίνει συνέχεια ή έστω αρκετά συχνά? Δεν ξέρω.

Από την άλλη κατάλαβα ότι όταν προσπαθώ να γίνω κάτι ή να κάνω κάτι δεν το καταφέρνω. Παρατήρησα ότι όσες φορές υπήρξε αποδοχή αυτών που κάνω και αυτών που είμαι υπήρξε και η λύση. Π.χ. έχω κλέψει ποτέ? Θα σου απαντήσω ναι. Θα ξανακλέψω? Θα σου απαντήσω ίσως, δεν το ξέρω. Αν βάλω τη σκέψη να λέει δεν θα ξανακλέψω βάζω άλλη μια δυσκολία και θα έχω χειρότερο αποτέλεσμα.