βαρεθηκα να αισθανομαι ετσι

[peponaki]

Καλησπερα!

Θα σας πω άλλη μία ιστορία που σίγουρα έχει ακουστεί εδώ πολλές φορές...

Από μικρή είχα όνειρα. Ήμουν χαρούμενη. Αισθανόμουν ασφάλεια. Όσο μεγάλωνα αποκτούσα μια αντιπάθεια προς τον κόσμο. Έχω περιόδους που τα ξεχνάω και περνάω καλά και περιόδους που δεν αισθάνομαι καλά. Έχω πάρει 2 φορές αντικαταθλιπτικά, βοήθησαν αλλά δεν μπορώ να τα παίρνω για πάντα. Προσπαθώ να βρώ κάτι μου με ευχαριστεί να κάνω αλλά δεν μπορώ. Πηγαίνω στη δουλειά μου και δεν μιλάω πια με κανέναν. Άντε να πω κανά αστείο κυρίως για να κάνω ότι είμαι ομιλητική. Βαριέμαι τα πάντα. Δεν βρίσκω ευχαρίστηση για τίποτα. Έχω συνέχεια την τάση να θέλω να φύγω, να μην ικανοποιούμαι και να μην βρίσκω νόημα στο τί κάνω. Μου τι δίνουν όλοι στο γραφείο, σιχαίνομαι τη δουλειά μου και τη βαριέμαι. Προσπαθώ να αλλάξω εργασία αλλά τα πράματα είναι δύσκολα. Είμαι συνέχεια στρεσαρισμένη, με νεύρα και όλα μου φταίνε. Νιώθω παγιδευμένη και δεν ξέρω πώς να βγώ από αυτό. Νομίζω πως δεν ταιριάζω πουθενά και πως ποτέ δεν θα αισθανθώ καλά.
Μένω σε χώρα που δεν μιλάω τη γλώσσα οπότε να πάω σε ψυχίατρο είναι λιγάκι δύσκολο.
Είναι σαν να ζώ τη ζωή άλλου.

[SpyroKo]

Πεπονάκι, σε καταλαβαίνω. Και εγώ δουλεύω σε μια εταιρεία και στην χώρα που ζω (Ολλανδία) δεν την γνωρίζω την γλώσσα. Μισούσα και βαριόμουνα τους πάντες και τα πάντα και με έπιαναν κρίσεις πανικού και οτιδήποτε άλλο μια αγχώδης διαταραχή μπορεί να σου προσφέρει. Παρόλαυτα όμως ανακάλυψα πως δεν θα πετύχαινα τίποτα άμα συνέχιζα έτσι. Οπότε και άλλαξα συμπεριφορά. Ξεκίνησα να μιλάω με τα άτομα που συνεργάζομαι και κατάλαβα πως όλοι τους φύλαγαν μέσα τους κάποιες ανάλογες σκέψεις.
Βρήκα λοιπών 2 - 3 φίλους που ήξεραν λίγο πολύ την γλώσσα και τα μέρη στην πόλη που ζω και βρήκαμε πολλά κοινά ενδιαφέροντα. Επίσης ξεκίνησα να εκτιμώ αυτά που τουλάχιστον έχω. Μπορεί να μην είναι πολλά και πάντα αναζητούσα μια αλλαγή αλλά δυστυχώς στην εποχή που ζούμε είναι πολύ δύσκολο. Έτσι αγάπησα το φτωχόσπιτο μου που μου παρέχει μια στέγη τις κρύες και βροχερές νύχτες, αγάπησα την δουλειά μου γιατί μου πρόσφερε αρκετά χρήματα για να βγαίνω και να πληρώνω της υποχρεώσεις μου, αγάπησα τα άτομα που δουλεύω μαζί όσο ηλίθιοι και αν είναι.. Απ την άλλη είδα και τα χειρότερα. Άτομα που δεν έχουν καν δουλειά και άτομα σε πολύ χειρότερη κατάσταση από μένα αλλά νιώθαν χαρούμενοι και έλεγαν στον εαυτό τους μπόρα είναι θα περάσει. Προσπάθησε λοιπόν να δεις τα πράγματα από μια διαφορετική γωνία. An δεν μπορείς να αποφύγεις καταστάσεις βρες κάτι καλό μέσα από αυτές. Ανακάλυψα πως με το να βλέπεις μαυρίλα παντού δεν βγαίνει σε καλό, και αυτό πίστεψε με φαίνεται πολύ στα άτομα που σε κοιτάνε παρόλο που δεν το καταλαβαίνεις. Πιστεύω να βοήθησα λίγο.. Ξεπέρασε το και μην το σκέφτεσαι και όλα θα πάνε καλά!