Εχω φτασει 26 χρονων και η μανα μου με κανει ο,τι θελει. Σημερα παλι καταφερε και με πηρε μαζι της εκει που πηγε. Γιατι; Γιατι θα μου εκανε καλο. Αν καθομουν σπιτι δε θα μου εκανε καλο. Εβαλε τρεις φωνες και τα καταφερε. Με ειχε να περιμενω 3 ωρες κ εγω καθομουν σε αναμμενα καρβουνα. Εγω ειχα νευριασει και εκανα μουτρα και αυτη θυμωσε που ημουν ετσι και αρχισε να φωναζει και να με βριζει. Με κανει ο,τι θελει γιατι δεν εχω δικα μου λεφτα, σπιτι, αμαξι. Με ελεγχει να δει αμα διαβασα. Με αναγκαζει με τον τροπο της να πηγαινω απο δω κι απο κει. Παντα επειδη ειναι για το καλο μου. Δεν καταλαβαινει γαμωτο οτι εχω καταθλιψη και οτι δεν την παλευω μια. Δεν καταλαβαινει οτι δε μου αρεσει που εφτασα 26 και με κανει ο,τι θελει και αυτη και ο πατερας. Δεν καταλαβαινει οτι δε γουσταρω καθολου που πρεπει σχεδον να τους παρακαλαω να μου δωσουν μερικα λεφτα. Τα καταφεραν. Πολλες φορες μου φαινεται οτι φταινε αυτοι. Αλλες φορες προσπαθω να βγαλω ακρη και να καταλαβω ποιος και τι φταιει, αν και ξερω οτι δεν εχει και τοσο νοημα. Το χειροτερο ειναι οτι δε μπορω να ξεσπασω και δε μπορω προς το παρον να ξεφυγω απο αυτη την κατασταση. Και αυτο που με φοβιζει ειναι μεχρι ποτε θα συμβαινει αυτο. Με φοβιζει μηπως δεν καταφερω να απαλλαγω και να γινω ανεξαρτητος.