Το δικο μου story

[Inked]

Εγω παιδια ανεκαθεν ημουν αρρωστοφοβικος, αλλα νταξει σε λογικα πλαισια, οσο μπορεις να το πεις λογικα ας πουμε την αρρωστοφοβια. Πριν απο περιπου ενα μηνα περασα μια πολυ αγχωδη κατασταση και απο τοτε πηρα την κατω βολτα. Κρισεις πανικου ολη την ωρα, φοβος οτι κατι θα παθω, το παραμικρο συπτωμα το βλεπω για ανιατη ασθενεια και τα γνωστα που λιγο πολυ οι περισσοτεροι εδω περα τα εχετε ακουστα η τα εχετε βιωσει. Πηγα σε ψυχιατρο η οποια διεγνωσε αγχωδη διαταραχη μου εδωσε λεξοτανιλ των 3mg και ζολοφτ. Την πρωτη μερα τα πηρα οπως μου ειπε αλλα το ζολοφτ μου δημιουργησε εμετους και ανησυχια. Και λεω τα περνουμε για καλυτερα αυτα τα χαπια, αμα ειναι να μας κανουν χειροτερα αστα. Και δεν ξαναπηρα ζολοφτ. Επερνα μονο μισο λεξοτανιλ καθε φορα που ειχα κριση δλδ συνολο να εχω παρει 3 χαπια λεξοτανιλ συνολο. Σημερα ειχα παλι μια κριση γτ μου εχει καρφωθει στο μυαλο οτι θα παθω εγκεφαλικο, επειδη επαθε ενας φιλος πηρα μισο λεξοτανιλ και δεν με επιασε. Τι να κανω παιδια δεν ξερω πως να το αντιμετωπισω πλεον αληθεια, εχω φτασει σε οριακα σημεια. Πως βλεπετε την περιπτωση μου και τι με συμβουλευτετε να κανω? Ευχαριστω προκαταβολικα.

[αλεξανδρος_77]

kαταρχην καλωσηρθες στο club εδω μπωρεις να διαβασεις τη δικη μου περιπτωση... http://www.e-psychology.gr/forum/sho...BA%CE%BF%CF%85

[Inked]

Καλως σας βρηκα Αλεξανδρε. Δεν μου το ανοιγει φιλε.

[αλεξανδρος_77]

υπαρχει αν πατησεις νεα μυνηματα

[Inked]

Ενταξει μου το ανοιξε. Τα εχω προσπαθησει και γω αυτα ρε αλεξ αλλα μια κουβεντα ειναι. Οταν βλεπω γυρω μου και παθενει κατι καποιος λεω ωχ λες να το παθω και γω και ξεκιναει ενας φαυλος κυκλος κρισεων και ανησυχιας. Καταθλιψη δεν εχω πιστευω, απορω γτ μου δωσε αντικαταθλιπτικα γτ ορεξη να κανω χαβαλε ολη την ωρα εχω απλα εχω αυτο το παλιοαγχος οτι θα παθω κατι ολη την ωρα

[αλεξανδρος_77]

εχεις μοναξιες?

[Last_Chance]

Και εγώ έχω αρρωστοφοβία και μάλιστα μετά τον πρόσφατο χαμό του πατέρα μου έχει επιδεινωθεί…
Είναι μια πολύ δύσκολη κατάσταση πραγματικά και στην ουσία δεν σε αφήνει να χαρείς τίποτα από αυτό που λέγεται ζωή…

Σκέπτεσαι μέρα νύχτα μήπως είσαι και εσύ ένας απ τους άτυχους που ενδεχομένως να αρρωστήσεις από ανίατες ασθένειες η καρδιακά επεισόδια η εγκεφαλικά…
Εγώ προσπαθώ να το επιλύσω με σωστή διατροφή και παίρνοντας κάποια ειδικά αντιοξειδωτικά συμπληρώματα διατροφής κυρίως για να μου ενισχύσουν την αυτοπεποίθηση…

Επίσης προσπαθώ να πηγαίνω βόλτες, εκδρομές με την οικογένεια μου ώστε να με βοηθαει να ξεχνιέμαι…

Σε καταλαβαίνω απόλυτα και φυσικά στην θέση σου θα απέφευγα φάρμακα τύπου xanax και λεξοτανιλ τα οποία απλά βοηθούν για 5 ώρες. Θα τα έπαιρνα μόνο σε ακραίες καταστάσεις άγχους και στρες…
Όπως μου είπαν πολλοί γιατροί πρέπει να ηρεμίσω και να δω με άλλο μάτι τα πράγματα…

Ένας γιατρός καρδιολόγος μου είχε πει δυο απλές λέξεις οι οποίες μου έμειναν και μου έρχονται στο μυαλό συνέχεια «Ριξτο Έξω» μου είχε πει

Αυτό πρέπει να κάνεις…

[vasilis_90]

πως ξεκινησε το αγχος αδερφε ? μετα απο μια κριση εισαι νορμαλ η σε εχει αναστατωμενο ?

[Inked]

Τα ιδια μου εχουν πει και μενα Last Chance. Ετσι ακριβως προσπαθω να τα περνω σε ακραιες καταστασεις αλλα γιατι να υπαρχουν και αυτες ρε γαμωτο νεα παιδια ειμαστε. Εντωμεταξυ εκει που πας να ηρεμησεις ερχετε ενα συπτωμα. Ας πουμε τωρα ταλαιπωρουμε απο σφιξιμο στο κεφαλι και ζαλαδες. Ε αντε βγαλε απο το μυαλο μου το εγκεφαλικο τωρα.

[Inked]

Η δραματικη κατασταση ξεκινησε μετα απο ενα λαιβ που ηταν να κανω βασιλη γτ τραγουδαω. Στο λαιβ δεν πηγα ποτε γιατι επαθα κριση. Απο τοτε πηρα την κατω βολτα. Μετα την κριση ηρεμω σταδιακα.

[Inked]

Αλεξανδρε οχι το αντιθετο ακριβως εχω πολλους φιλους και μερικους καλους που ειναι διπλα μ σε ολα

[Last_Chance]

Είμαστε νεοι αλλά τριγύρω μας βιώνουμε απίστευτα δύσκολες καταστάσεις…

Είναι η χειρότερη περίοδο που ζούμε σαν νέοι και αυτό έχει το τίμημα του…

Από την άλλη αυτή η υπέρ-πληροφόρηση με το ιντερνετ τελικά να έχει επίδραση στην ζωή μας και να «τεντώνει» τα πράγματα στα άκρα…

Όταν διαβάζεις σσυνεχώς για θανάτους γύρω σου πιάνοντας ακραίες καταστάσεις και το κάνεις φυσικά ασυνείδητα γιατί ο ανθρώπινος νους μόνο αυτές τελικά κραταει και χάσεις και κάποιον γνωστό σου πρόσωπο σε μικρή ηλικία τότε δεν θέλει και πολύ να φτάσεις σε αυτό που ζεις εσύ και εγω σήμερα…

Μην αναρωτείσαι το τι έχεις και γιατί έτυχε σε σένα… Σκέψου ότι αυτό που σου έτυχε μπορείς να ξεπεράσεις…
Και Επειδή δεν μου αρέσουν οι αμπελοφιλοσοφίες αλλά θέλω πρακτικά πράγματα θα σου πρότεινα να ξεκινούσες κάποιο γυμναστήριο ας πούμε κάποια καλύτερη διατροφή κάποια πράγματα που θα σε κάνουν να ξεχνιέσαι γενικά… Να αποκτήσεις αυτοπεποίθηση και μην περιμένεις θαύματα από την μια μέρα στην άλλη θα απογοητεύεσαι περισσότερο…

Δεν ξέρω ποσο χρονών είσαι αλλα πίστεψε με και εγω που ειμαι 38 εδώ και δυο χρόνια τυραννιέμαι με αυτό το δαίμονα…

[Inked]

27 ειμαι. Και γυμναστηριο που ξεκινησα στην καθε ασκηση επιανα τους σφυγμους να δω ποσοι ειναι. εδω και τωρα αυτη τη στιγμη που μιλαμε ενω εχω παρει και λεξοτανιλ, εχω ενα μυρμηγκιασμα στην αριστερη πλευρα του κεφαλιου που αντανακλα στο αριστερο χερι. Αντε να δουμε και αποψε.

[kosto30]

γιατί δεν πας σε ψυχολόγο????εγώ βρε εκεί θα ξεκινούσα!

[Inked]

οντως kosto ηταν λαθος οτι πηγα πρωτα σε ψυχιατρο. αυτο θα κανω.