Αποπραγματοποιηση, μοναξια, ομοφυλοφιλια και μηδενικη στηριξη..

[fix you]

αυτοι που σε περιφοριοποιουν εχουν ........ στο κεφαλι τους και εγω τα εχω με μια κοπελα αμφι και επιδη το ειπα εγινε πανικος λες και ειναι η μονη στο κοσμο...

Ο,τι εχουν εχουν.Εγω παντως δεν αντεχω με τιποτα να ξαναμπω εκει.Οι κρισεις πανικου μου ηταν φρικτες.Την περιοδο που σταματησα να πηγαινω, αρρωσταινα, εχασα πολλα κιλα, εκανα εμετους..Δεν αντεχω να το ξαναπερασω ολο αυτο.

[Jude]

Ναι, ξέρω εν μέρει πως είναι γιατί τα έχω και πρόσφατα... Δε νομίζω όμως ότι δεν υπάρχουν και άτομα που σε κατανοούν και σε αποδέχονται!
Πάντα υπήρχαν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν, οι άνθρωποι που για δικούς τους χίλιους δύο λόγους, θα σε απορρίψουν και θα σε χλευάσουν!...
Το ξέρω ότι είναι απίστευτα δύσκολο να το διαχειριστείς αυτό, όμως πρέπει πρώτα από όλα να αποδεχθείς πλήρως τον εαυτό σου και τις αποφάσεις που έχεις πάρει για τη ζωή σου!
Έχεις σκεφτεί τη περίπτωση να υπάρχουν και άλλα άτομα που σε στηρίζουν και απλά να τα αγνοείς και να μη βλέπεις ότι βρίσκονται δίπλα σου;
Ακόμη και αυτό να μη συμβαίνει, το γεγονός ότι έχεις κάποιον που σε καταλαβαίνει, είναι από μόνο του σπουδαίο πράγμα και συχνά κάτι σπάνιο στις μέρες μας.
Θα ήταν καλό να μας πεις τι ακριβώς έχει συμβεί, όμως ανεξάρτητα από αυτό, επίσης καλό θα ήταν να μη σταματήσεις να προσπαθείς να ζεις.
Σκέψου ότι ο ψυχολόγος σου, έχει κάποιο λόγο να σου ζητά να επιστρέψεις μέσα στη τάξη...

[fix you]

αποτι ειδα εχεις ψυχολογο/ψυχιατρο...δε σε βοηθησε να αιστανθεις καλυτερα με τον εαυτο σου ωστε να μπορεσεις να γυρησεις στο σχολειο με αυτοπεποιθηση?

Με βοηθησε καπως, γιατι απ το σοκ, τον πρωτο καιρο ειχα εξελιχθει εντελως αγοραφοβικος.Πλεον ειμαι καλυτερα,αλλα οχι αρκετα...

[αλεξανδρος_77]

το ειχα περασει και εγω αυτο και ναι εμινα μισος....

[αλεξανδρος_77]

δε κρινουμε καπιον απο τις σεξουαλικες του προτημισεις τον κρινουμε απο τη συμπεριφορα του προς εμας.

[fix you]

Ναι, ξέρω εν μέρει πως είναι γιατί τα έχω και πρόσφατα... Δε νομίζω όμως ότι δεν υπάρχουν και άτομα που σε κατανοούν και σε αποδέχονται!
Πάντα υπήρχαν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν, οι άνθρωποι που για δικούς τους χίλιους δύο λόγους, θα σε απορρίψουν και θα σε χλευάσουν!...
Το ξέρω ότι είναι απίστευτα δύσκολο να το διαχειριστείς αυτό, όμως πρέπει πρώτα από όλα να αποδεχθείς πλήρως τον εαυτό σου και τις αποφάσεις που έχεις πάρει για τη ζωή σου!
Έχεις σκεφτεί τη περίπτωση να υπάρχουν και άλλα άτομα που σε στηρίζουν και απλά να τα αγνοείς και να μη βλέπεις ότι βρίσκονται δίπλα σου;
Ακόμη και αυτό να μη συμβαίνει, το γεγονός ότι έχεις κάποιον που σε καταλαβαίνει, είναι από μόνο του σπουδαίο πράγμα και συχνά κάτι σπάνιο στις μέρες μας.
Θα ήταν καλό να μας πεις τι ακριβώς έχει συμβεί, όμως ανεξάρτητα από αυτό, επίσης καλό θα ήταν να μη σταματήσεις να προσπαθείς να ζεις.
Σκέψου ότι ο ψυχολόγος σου, έχει κάποιο λόγο να σου ζητά να επιστρέψεις μέσα στη τάξη...

Υπαρχουν, εχω φροντισει να βρω καποια αυτο το χρονικο διαστημα.Δεν αρκει ομως, γιατι θελω πολυ ακομη για να νιωσω ισχυρος.Δεν ξερω αν με εχω αποδεχτει και σε ποιο βαθμο, ξερω οτι ειμαι γκει ομως, και οτι δεν προκειται να κοροιδεψω καμια γυναικα με ψευτικες σχεσεις και παιδια.Δεν βλεπω ατομα ιδιαιτερα υποστηρικτικα.Εκτος απ το 1 που σας ειπα.Οι αλλοι με πιεζουν, αδιαφορουν, δεν καταλαβαινουν, δεν βοηθουν γενικα.Τι ακριβως εχει συμβει που?Ο γιατρος μου δεν ξερει τα Παντα...Ολοι κανουν λαθη ως γνωστον.

[viky]

κοιτα ετσι οπως τα περιγραφεις και εγω δε σε κοβω ετοιμο να αντιμετωπισεις τους συμμαθητες σου.υπαρχει περιπτωση να πας σε αλλο ψυχολογο για να σου δωσει το χαρτι που χρειαζεσαι?

[fix you]

ναι, αλλα πρωτον δεν ξερω πως θα γινει με την πιεση των γονεων στη μεση και επισης ειναι σημαντικο να ειναι χαρτι απο νοσοκομειακο γιατρο,ωστε να θεωρειται αρκετα εγκυρο κ να εγκριθει.

[Jude]

Εννοώ να γίνεις πιο συγκεκριμένος... Το να μην έχεις αποδεχτεί πλήρως τον εαυτό σου είναι νομίζω λογικό!
Άλλωστε δεν είσαι καν 18 όπως λες, έχεις ακόμη πολύ χρόνο μπροστά σου για να κατασταλάξεις!
Το ζήτημα είναι να μη σε παίρνει από κάτω, συμβουλή που αν και είμαι ο τελευταίος που θα έπρεπε να στη δώσει, δυστυχώς είναι σωστή...
Η απόφαση σου είναι σωστή και δεν έχεις λόγο να ντρέπεσαι για τίποτα, με την προϋπόθεση ότι σε κάνει ευτυχισμένο!
Αν νιώθεις πλήρης, τότε πάλεψε το και μην αφήσεις κανέναν να σου στερήσει αυτό που σου αξίζει να έχεις.
Είναι εύκολο να το λες και δύσκολο να το κάνεις, όμως το βασικό είναι να προσπαθήσεις, ακόμη και άμα λυγίσεις.
Σκέψου ότι η ομοφυλοφιλία είναι ένα ζήτημα που σταδιακά, όσο περνά ο χρόνος, αποκτά τη δική του θέση, στη συντηρητική ελληνικά κοινωνία!...
Ουσιαστικά, να δίνεις σημασία στα λόγια των ανθρώπων, που σου έχουν αποδείξει ότι το αξίζουν! Είναι δεκτό κάποιος να σε απορρίψει, εφόσον το βασίσει κάπου!
Ο φόβος, η άγνοια και οι προκαταλήψεις δεν αποτελούν σοβαρή βάση όμως, οπότε μη τους δίνεις και τόσο μεγάλη σημασία! :)

Σε ότι αφορά το χαρτί, δεν είμαι ο κατάλληλος να σου πει τι πρέπει να κάνεις, γιατί μόνος σου πρέπει να πάρεις αυτή την απόφαση.
Εάν σε ήξερα καλύτερα, θα μπορούσα να εκφέρω γνώμη με ασφάλεια, πράγμα που δεν μπορώ να κάνω τώρα... Μόνο προσπάθησε να δεις τα πράγματα καθαρά!

[viky]

παντως δε νομιζω να ειναι δυσκολο να βρεις αλλο ψυχολογο σε νοσοκομειο.εγω μια φορα βρηκα πολυ ευκολα.ψαξτο λιγο περισσοτερο....

[Tonya]

έχω φίλους γκέι. και οι τρεις έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: τους πέφτει ο ουρανός στο κεφάλι με έναν απλό πονοκέφαλο και με παίρνουν τηλέφωνο να τους επιβεβαιώσω ότι δεν έχουν καρκίνο και ότι δεν θα πεθάνουν. βρε τί κόλλημα με τις αρρώστιες! και μόλις βρουν ένα φιλαράκι, το κάνουν ..γιατρό (και εξομολόγο ενίοτε). λοιπόν νεαρέ μου τράβα μπρος και μη σε νοιάζει. όλο και θα βρεις φίλους που θα σε αποδέχονται όπως είσαι και θα κάνεις άπειρες συζητήσεις μαζί τους για υγείες και έρωτες και θα νιώθεις καλύτερα. μα είσαι πολύ μικρούλης για να βασανίζεσαι από τώρα. κι αν η μοίρα σου σούγραψε να ζήσεις ως τα 90?

[fix you]

Εννοώ να γίνεις πιο συγκεκριμένος... Το να μην έχεις αποδεχτεί πλήρως τον εαυτό σου είναι νομίζω λογικό!
Άλλωστε δεν είσαι καν 18 όπως λες, έχεις ακόμη πολύ χρόνο μπροστά σου για να κατασταλάξεις!
Το ζήτημα είναι να μη σε παίρνει από κάτω, συμβουλή που αν και είμαι ο τελευταίος που θα έπρεπε να στη δώσει, δυστυχώς είναι σωστή...
Η απόφαση σου είναι σωστή και δεν έχεις λόγο να ντρέπεσαι για τίποτα, με την προϋπόθεση ότι σε κάνει ευτυχισμένο!
Αν νιώθεις πλήρης, τότε πάλεψε το και μην αφήσεις κανέναν να σου στερήσει αυτό που σου αξίζει να έχεις.
Είναι εύκολο να το λες και δύσκολο να το κάνεις, όμως το βασικό είναι να προσπαθήσεις, ακόμη και άμα λυγίσεις.
Σκέψου ότι η ομοφυλοφιλία είναι ένα ζήτημα που σταδιακά, όσο περνά ο χρόνος, αποκτά τη δική του θέση, στη συντηρητική ελληνικά κοινωνία!...
Ουσιαστικά, να δίνεις σημασία στα λόγια των ανθρώπων, που σου έχουν αποδείξει ότι το αξίζουν! Είναι δεκτό κάποιος να σε απορρίψει, εφόσον το βασίσει κάπου!
Ο φόβος, η άγνοια και οι προκαταλήψεις δεν αποτελούν σοβαρή βάση όμως, οπότε μη τους δίνεις και τόσο μεγάλη σημασία! :)

Σε ότι αφορά το χαρτί, δεν είμαι ο κατάλληλος να σου πει τι πρέπει να κάνεις, γιατί μόνος σου πρέπει να πάρεις αυτή την απόφαση.
Εάν σε ήξερα καλύτερα, θα μπορούσα να εκφέρω γνώμη με ασφάλεια, πράγμα που δεν μπορώ να κάνω τώρα... Μόνο προσπάθησε να δεις τα πράγματα καθαρά!

μμ, δεν ξερω απο τι να αρχισω, παντως εχω περασει απο πολλους ψυχολογους, δεχτηκα πολυ ασχημα σχολια στο δημοτικο, κ στη συνεχεια το παραμικρο με ενοχλουσε γτ μου θυμιζε τα αλλα.οι γονεις προφανως δεν ξερουν κ ετσι παλιοτερα δν ειχα κανεναν να μιλησω κ να στηριχθω.Δεν νιωθω πληρης, αλλα πριν εμφανιστει το ζητημα με το χαρτι κ το σχολειο, ειχα αρχισει να νιωθω πιο δυνατος.Αυτο που λες για την ομοφυλοφιλια κ την αποδοχη της δν το πιστευω.Πες το στον Ηλια Κασιδιαρη..Μολις μπηκαμε στο φασιστικο τουνελ...:( Ναι,μονος πρεπει, αλλα μονος θα το παρω κιολας?Πως?

[fix you]

παντως δε νομιζω να ειναι δυσκολο να βρεις αλλο ψυχολογο σε νοσοκομειο.εγω μια φορα βρηκα πολυ ευκολα.ψαξτο λιγο περισσοτερο....

εχω μια υποψιν, αλλα να δω πως θα επικοινωνησω μαζι της ετσι οπως ειναι το κλιμα με τους γονεις..

[fix you]

έχω φίλους γκέι. και οι τρεις έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: τους πέφτει ο ουρανός στο κεφάλι με έναν απλό πονοκέφαλο και με παίρνουν τηλέφωνο να τους επιβεβαιώσω ότι δεν έχουν καρκίνο και ότι δεν θα πεθάνουν. βρε τί κόλλημα με τις αρρώστιες! και μόλις βρουν ένα φιλαράκι, το κάνουν ..γιατρό (και εξομολόγο ενίοτε). λοιπόν νεαρέ μου τράβα μπρος και μη σε νοιάζει. όλο και θα βρεις φίλους που θα σε αποδέχονται όπως είσαι και θα κάνεις άπειρες συζητήσεις μαζί τους για υγείες και έρωτες και θα νιώθεις καλύτερα. μα είσαι πολύ μικρούλης για να βασανίζεσαι από τώρα. κι αν η μοίρα σου σούγραψε να ζήσεις ως τα 90?

ποσο κλασσικο αυτο με τους γκει υποχονδριους?βγαζουμε αλλου τους πονους μας..κ γω ειμαι καπως.εχω ενα ατομο μονο που επικοινωνω καλα, αλλα πως να χαλαρωσω, αν χασω την χρονια μου?

[Jude]

Ξέρεις κάτι, μη περιμένεις από όλους τους άλλους να σε αποδεχτούν. Δε πρόκειται να συμβεί απλά ποτέ, όχι μόνο στο θέμα σου, αλλά στα πάντα!
Στη νέα γενιά, τη δική μας, ευτυχώς αποκτά τη θέση που του αρμόζει, ως κάτι αποδεχτό και όχι κατακριτέο! Το βασικό είναι άλλο...
Το βασικό είναι να αποδεχτείς τον εαυτό σου όπως είναι, όχι για τίποτα άλλο, μα μόνο και μόνο για να είσαι ευτυχισμένος ο ίδιος!
Σε ότι αφορά το χαρτί τώρα... Πρέπει να ζυγίσεις τις καταστάσεις και να δεις άμα θα μαζέψεις τα κομμάτια σου και θα προσπαθήσεις, ή αν πραγματικά είσαι ακόμη αδύναμος για αυτό...
Πολλές φορές φοβόμαστε να δράσουμε, ειδικά άμα στο παρελθόν έχουμε ίσως "αποτύχει" και έτσι ξεχνάμε να αξιοποιούμε τις δυνάμεις που έχουμε!
Δες άμα ο φόβος σου, σε κάνει να παραμερίζεις το κουράγιο που πιθανότατα κρύβεις. Δύσκολο να το κάνεις ναι, αλλά όχι ακατόρθωτο.
Έπειτα δες άμα θες ακόμη το χαρτί, ή αν προτιμάς να ακολουθήσεις τα λόγια του ψυχολόγου σου. Άνθρωποι να σε στηρίζουν υπάρχουν, αλλά η τελική απόφαση θα είναι πάντα δική σου...