Τι να πιστέψω και πως να συνεχίσω.

[αλεξανδρος_77]

Δυστυχώς δεν πρόκειτε για μια οποιαδήποτε εταιρεία αλλά για τον ελληνικό στρατο.Το αν θα μάθω ποτέ την αλήθεια δεν το ξέρω αλλά δεν αντέχω αυτές τις φριχτές σκέψεις και ειδικά αυτά τα αξημέρωτα βράδυα με την μικρή να τριγυρνάει στο σπίτι και εμένα να κλαίω βουβά στο σκοτάδι για να μη με δει.Αυτό που ζητάει είιναι τοσο απλό και θα το ήθελα και εγω να υπήρχε.¨Μια πόρτα μαμά να την ανοίξουμε και να γυρίσουμε όλοι ΄μαζί στην παραλία "
Σήμερα θα την πάω να δει και το καινούριο "σπιτάκι" του μπαμπά μετά απο παροτρύνσεις του παιδοψυχολόγου ,
γιατι δυστυχώς το παίδι ήταν μπρόστα στο 1ο τηλεφώνημα που έλαβα, για την ακρίβεια εκεινη σήκωσε το τηλ.και τα κατάλαβε ολα.
Εχει επιθετικότητα γιατι αισθάνεται οτι της κρύβω πράγματα όπως είπε η παιδοψυχολόγος και το παράπονο της είναι τα μαύρα ρούχα μου και το ρούζ.
"Γιατι δεν βάφεις τα μάγουλα σου και τα μάτια σου μαμα"? " Πως θα πάς στην δουλεία έτσι.?"
Και οι μέρες περνάνε με αυτο το παράπονο και μας απομακρύνουν ολο και περισσότερο απο εκεινον......

τι σου ειπαν δεν εχω καταλαβει ακομα για το πως πεθανε παντος απο τη στιγμη που ηταν στο στρατο θα ελειπε πολες ωρες απο το σπιτι ετσι δεν ειναι?

[Tonya]

μαζί με τα δάκρυα που κύλησαν στα μάγουλά μου διαβάζοντάς σε, ένιωσα μια ζέστη στην καρδιά και ζήλεψα για την αγάπη που έχεις ζήσει. ακόμη και αν τώρα δεν υπάρχει, είσαι τυχερή που την έζησες. ο απλός λαός εύχεται στις απώλειες "να ζήσετε να τον θυμάστε". ταιριάζει πολύ όμορφα αυτή η ευχή εδώ

Κοντεύουν σχεδόν 30ημέρες απο την ημέρα που " έφυγε" ο άντρας μου και έμεινα μόνη με την 5,5 χρονών κόρη μου.
Γύρισε πρώτη μέρα στην δουλειά μετά απο τις διακοπές μας , μιλήσαμε 3-4 φορές στο τηλ.και το απόγευμα με ενημέρωσαν οτι είχε ενα ατύχημα χτύπησε σοβαρά να μεταβώ στο νοσοκομείο οπόυ μου ανακοίνωσαν το "θανάσιμο τραυματισμό του"
Πέριμένουν τοξικολογικές εξετάσεις και προσπαθούν να με πείσουν οτι αυτοκτόνησε.Γιατι πως γίνεται αυτό ?Πως γίνεται ενας άνθρωπος που κάνει σχέδια για το μέλλον που προγραμματίζει ακόμα και το φαγητό της επόμενης μέρας να φέυγει.
Πως γίνεται να αφήνει την λατρέια του -την κόρη μας-,Πως γίνεται την Δευτέρα το πρωί να με φιλάει οπως κάθε πρωί και να με χαιρετάει και το απόγευμα να χάνεται?Θα μάθω ποτε την αλήθεια?Πως θα συνεχίσω με το παιδί ?Πως θα ζήσω χωρίς αυτόν?
Είμασταν μαζί απο τα 17και το Σάββατο 1μέρα πρίν το μνημόσυνο του γίνομαι 35.Κάθε χρόνο μου έστελνε λουλούδια και καρτες με τρυφερά μυνήματα ,φέτος δεν θα ακούσω ούτε την φωνή του......Δεν ξέρω πως μπορώ να ζήσω και πως να συνεχίσω μόνη μου,απο την μια λυπάμαι το κοριτσάκι μου και το αγκαλίαζω απο την αλλή χάνομαι και δεν αντέχω ούτε να την ακούω να μιλάει.Προσπαθώ να μην παίρνω χάπια και να ανταπεξέλθω σε όλα αυτά τα καινούρια που ζω .Δεν ξέρω πως να το αντέξω,την ώρα που μου το ανακοίνωσαν σκέφτηκα να παώ μαζί του αλλά μετά μου ήρθε στο νου το πρόσωπο της μικρής μου .Πως να πιστέψω οτι χάθηκε έτσι απλά αυτός που μας λάτρευε και μας έλιωνε στις αγκαλείες και στα φιλια΄.Τι να πω σε αυτό το παίδί που χτυπιέται και μου ζητάει να του φέρω τον μπαμπά του ,πως να απαλύνω τον πόνο σε ενα παιδί που δεν θα ξαναπεί μπαμπά.Πως να συνεχίσουμε μόνες μας?

[hapydays]

μαζί με τα δάκρυα που κύλησαν στα μάγουλά μου διαβάζοντάς σε, ένιωσα μια ζέστη στην καρδιά και ζήλεψα για την αγάπη που έχεις ζήσει. ακόμη και αν τώρα δεν υπάρχει, είσαι τυχερή που την έζησες. ο απλός λαός εύχεται στις απώλειες "να ζήσετε να τον θυμάστε". ταιριάζει πολύ όμορφα αυτή η ευχή εδώ

σκεφτομουν ακριβως το ιδιο!!! ποσο τυχερη εισαι που εζησες μια τετοια αγαπη.... που εφτιαξες μια τοσο ωραια οικογενεια!!!
Δυστυχως πρεπει να συνεχισεις μονη,για τωρα.... αλλα ξερεις ποσοι θα ευχονταν να ειχαν ζησει εστω κ μια μερα αυτη την αγαπη???

[Remedy]

Δυστυχώς δεν πρόκειτε για μια οποιαδήποτε εταιρεία αλλά για τον ελληνικό στρατο.Το αν θα μάθω ποτέ την αλήθεια δεν το ξέρω αλλά δεν αντέχω αυτές τις φριχτές σκέψεις και ειδικά αυτά τα αξημέρωτα βράδυα με την μικρή να τριγυρνάει στο σπίτι και εμένα να κλαίω βουβά στο σκοτάδι για να μη με δει.Αυτό που ζητάει είιναι τοσο απλό και θα το ήθελα και εγω να υπήρχε.¨Μια πόρτα μαμά να την ανοίξουμε και να γυρίσουμε όλοι ΄μαζί στην παραλία "
Σήμερα θα την πάω να δει και το καινούριο "σπιτάκι" του μπαμπά μετά απο παροτρύνσεις του παιδοψυχολόγου ,
γιατι δυστυχώς το παίδι ήταν μπρόστα στο 1ο τηλεφώνημα που έλαβα, για την ακρίβεια εκεινη σήκωσε το τηλ.και τα κατάλαβε ολα.
Εχει επιθετικότητα γιατι αισθάνεται οτι της κρύβω πράγματα όπως είπε η παιδοψυχολόγος και το παράπονο της είναι τα μαύρα ρούχα μου και το ρούζ.
"Γιατι δεν βάφεις τα μάγουλα σου και τα μάτια σου μαμα"? " Πως θα πάς στην δουλεία έτσι.?"
Και οι μέρες περνάνε με αυτο το παράπονο και μας απομακρύνουν ολο και περισσότερο απο εκεινον......

καλό κουράγιο Νεφέλη, συλλυπητήρια για την τραγική αυτή ατυχία. για κάποιες περιπτώσεις δεν υπάρχουν λόγια και μάλλον δεν υπάρχει παρηγοριά και για σένα, ότι κι αν σου πούμε...
θεωρώ τεράστια ανακούφιση την δικαίωση και την απονομή δικαιοσύνης, σε όλους τους τομείς και δεν υπάρχει περίπτωση να περάσει αδικία, κακοήθεια, απατεωνιά που με αφορά, χωρίς να λάβει τα δέοντα μέχρι δεκάρας , όσο περνάει απο το χέρι μου.
πιστεύω οτι και μόνο να μάθεις τι ακριβώς συνέβη, θα σου φύγει μεγάλο βάρος και βέβαια μακάρι να γινόταν να αποδωθεί και δικαιοσύνη , αν υπάρχει φταίχτης.
ΟΜΩΣ
τα παραπάνω έχουν σημασία ΜΟΝΟ αν γίνουν εύκολα και αποτελεσματικά, χωρίς καμία φθορά.
αν είναι να εμπλακείς με τέτοιες υπηρεσίες, στην κατάσταση που είσαι τώρα, η φθορά για σένα μπορεί να είναι ανυπολόγιστη, το αποτέλεσμα απολύτως κανένα, θα έχεις συνεχώς μπροστά σου την απώλεια με όλες της τις λεπτομέρειες, και πιθανολογώ την αίσθηση οτι χτυπάς γροθιές σε ένα μαχαίρι...
σε κάθε αλλη περίπτωση, αν εμπλεκόταν ιδιώτης θα σου έλεγα να τον κυνηγήσεις μέχρι την άκρη του γαλαξία, αλλα με τον στρατό, όχι...
ΟΜΩΣ
έχω παρακολουθήσει μια αντίστοιχη περίπτωση με πατέρα που το κυνήγησε και τελικά βρήκε άκρη, με πολύ κόπο, με γνωματεύσεις και κόντρα γνωματεύσεις και ΠΟΛΥ κυνηγητό. αν θέλεις βάλε κάποιον δικό σου να ψάξει την περίπτωση αυτή, να δεις αν μπορέσεις να βρείς απο εκεί βοήθεια η αν έχει γίνει κάποια κίνηση πολιτών για τέτοιου είδους διερεύνηση.
πολυ δύσκολο το θέμα σου, δεν ξέρω αν θα είχα το κουράγιο για μια τέτοια διαδικασία.
πιστεύω βέβαια οτι είναι πολύ πιθανό, να μην είναι όπως στα είπαν τα πράγματα....

θα σου έλεγα κι εγώ να ζητήσεις βοήθεια για σένα, νομίζω οτι είναι απο τις περιπτώσεις που πραγματικά δεν παλεύονται.
και να βάφεσαι για την μικρή σου. μην την τρομομάζεις παραπάνω με μια όψη μόνιμης δυστυχίας και παραίτησης. αυτά τα ζεις έτσι κι αλλιώς μέσα σου. το μέσα είναι το ζόρι...

[Macgyver]

Νεφελη , δεν σε γνωριζω , κ θα ηθελα κ εγω με την σειρα μ , να εκφρασω την συμπαρασταση μου στο σοβαροτατο προβλημα σου . Τι να πω , κουραγιο , καλη δυναμη ? Δεν αρκουν , ουτε μποτω να προσφερω κατι . Αυτα ειναι τα αληθινα προβληματα , κ ο χρονος ειναι ο καλυτερος γιατρος .

[μυσπ]

Καλα τοτε παρολο που δεν εχετε οικονομικα προβληματα δεν γνωριζεις ομως τι τραβουσε μεσα του ο ανθρωπος,ισως ειχε καποιο μεγαλο αγχος η πιεση που δεν προλαβε να σου πει,Πρεπει εσυ να προσεξεις τον εαυτο σου για την κορη σου εστω κ αν πρεπει να παρεις φαρμακα η να πας σε ειδικο μην πιεζεσαι κ εσυ κ παθεις κατι,Πρεπει να κανεις ο,τιδηποτε να σταθεις στα ποδια σου για την μικρη

[nefelirene]

Δυστύχως δεν είναι στο χέρι μου απλά να ξεπεράστει αυτή η υπόθεση , ακόμα δεν έχει τελειώσει η εδε, ακόμα δεν έχουμε παρει τα πράγματα του και για οσο αντέξω θα παλέψω μαζί τους μονο και μόνο για την μικρή.Είναι τώρα 3μέρες που τα ματάκια της έχουν αλλάξει ,θα προσπαθήσω για την αλήθεια τουλάχιστον για εκείνη.

[John11]

Δεν υπάρχουν λόγια παρηγοριάς, έτσι ότι και να πω περιττεύει.
Θα ήθελα να σε ρωτήσω έχεις κάποια άλλα άτομα κοντά σου? Γονείς, συγγενείς, φίλοι? Και παράκληση, θα ήθελα να μιλάς με την κόρη σου ειλικρινά, χωρίς μυστικά και χωρίς ψέματα.

[smigol]

Τι να πει και τι να σχολιάσει κάποιος σε ένα τέτοιο θέμα. Ειλικρινά συλλυπητήρια και να είστε γερές να τον θυμάστε! Και μια πολύ φιλική συμβουλή από εμένα....αν ενοχλούν τα μαύρα την μικρή βγάλε τα!
Βγάλε τα και μην αμελείς τον εαυτό σου....άλλωστε αυτό θα ήθελε σίγουρα και ο μπαμπάς της. Το πένθος του καθενός μας είναι μέσα στην ψυχή μας στην καρδιά μας και στο μυαλό μας. Δεν χρειάζεται να υποβάλεις σε αυτή την διαδικασία την κόρη σου αλλά και εσένα.
Και πάλι συλλυπητήρια!

[nefelirene]

4 μήνες χώρίς εσένα. Ακόμα περιμένουμε να μάθουμε τι σου συνέβη .....Γιατί δεν είσα εδώ στη σχολική γιορτή της κόρης σου ....Ζήλευε τα παιδάκια που είχαν μπαμπά,ζήλευα εγω εκεινους που ήταν ολοι μαζί " οικογένεια" οπως πάντα λέγαμε .Μας λείπεις προσπαθούμε να σε μυρίσουμε στα ρούχα , στην ντουλάπα σου ....Το σπίτι είναι άδειο , κενό ,.η ζωή μας προχωράει άδεια και αυτή και κενή....Γιατι , γιατι .........Πως θα έιναι την Πρωτοχρονιά η γιορτή σου χωρίς εσένα εκεί και τα ΄γενέθλια της χωρίς να μοιράζεται τις ευχες με εσένα.....Μόνο εγω έχω παγώσει ολα τα υπόλοιπα συνεχίζονται, ολη η ζώη και εσύ εισαι εκει μέσα και οχι μαζί μας.Πως γίνεται άυτό να μην είσαι μαζί μας.

[nick cave]

Νεφέλη, κορίτσι μου, μέχρι πότε θα κρατιέσαι από μιά σκιά? Η ζωή είναι εδώ, τη βλέπεις να μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Πιστεύεις οτι προσφέρεις κάτι στον εαυτό σου έτσι? Εχεις ανάγκη να διατηρείς τα ρούχα του ανθρώπου σου, ενώ τον έχεις και θα τον έχεις ολόκληρο σε μιά θέση στην καρδιά σου? Είναι καιρός να προχωρήσεις. Είναι το καλύτερο για εκείνον και για τα παιδιά σου, μα πάνω από όλα για σένα...

[μυσπ]

4 μήνες χώρίς εσένα. Ακόμα περιμένουμε να μάθουμε τι σου συνέβη .....Γιατί δεν είσα εδώ στη σχολική γιορτή της κόρης σου ....Ζήλευε τα παιδάκια που είχαν μπαμπά,ζήλευα εγω εκεινους που ήταν ολοι μαζί " οικογένεια" οπως πάντα λέγαμε .Μας λείπεις προσπαθούμε να σε μυρίσουμε στα ρούχα , στην ντουλάπα σου ....Το σπίτι είναι άδειο , κενό ,.η ζωή μας προχωράει άδεια και αυτή και κενή....Γιατι , γιατι .........Πως θα έιναι την Πρωτοχρονιά η γιορτή σου χωρίς εσένα εκεί και τα ΄γενέθλια της χωρίς να μοιράζεται τις ευχες με εσένα.....Μόνο εγω έχω παγώσει ολα τα υπόλοιπα συνεχίζονται, ολη η ζώη και εσύ εισαι εκει μέσα και οχι μαζί μας.Πως γίνεται άυτό να μην είσαι μαζί μας.

Κοπελα μου ακομα δεν μαθατε κατι?

[nefelirene]

Κοπελα μου ακομα δεν μαθατε κατι?

Δυστυχώς ακόμα περιμένουμε την εδε και τον εισαγγελεά και είναι και αυτή η αμφιβολία και αυτό το γιατι που συνέχεια γυρνάει στο μυαλό και δεν σε αφήνει να αναπνεύσεις.....
Δεν μπορώ να μην εχω τα ρούχα του..δεν μπορώ απλά να σβύσω την ύπαρξη του απο το σπίτι μας..
Σήμερα θα δέιξω την μηχανή του σε κάποιον αγοραστή που θέλει να την πάρει και η μικρή ήταν μες την γκρίνια για να μη δώσω τα πράγματα του μπαμπά της....
Δεν διαγράφεται μια ολόκληρη συνήπαρξη χρόνων μέσα σε 4μήνες , δεν μπορείς απλά να διαγράψεις αύτο που ζούσες και να πας παρακάτω ετσια απλά.
Τώρα έχουν αρχίσει τα δύσκολα που έχει φύγει το μούδιασμα και "νοιώθεις" τί είναι αυτό που σου συμβαίνει.....Τώρα η απώλεια είναι κατανοήτη και έντονη
και για εμενα και για το παιδι που έχει αρχίσει και για εκείνη το αίσθημα της λύπης να την καταπίνει απο οτι λεεί και η παιδοψυχολόγος , είναι και αυτές οι μέρες οι τόσο
χαρούμενες αλλότε για εμάς που επιδρούν στην ήδη καταπονημένη ψυχολογική μας κατάσταση.Ξέρω οτι αναγκαστικά θα μάθουμε να ζούμε έτσι οπως ήδη κάνουμε μόνες μας
οι δυο μας αυτόνομες αλλά ......

[marian_m]

Νεφέλη, κορίτσι μου, μέχρι πότε θα κρατιέσαι από μιά σκιά? Η ζωή είναι εδώ, τη βλέπεις να μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Πιστεύεις οτι προσφέρεις κάτι στον εαυτό σου έτσι? Εχεις ανάγκη να διατηρείς τα ρούχα του ανθρώπου σου, ενώ τον έχεις και θα τον έχεις ολόκληρο σε μιά θέση στην καρδιά σου? Είναι καιρός να προχωρήσεις. Είναι το καλύτερο για εκείνον και για τα παιδιά σου, μα πάνω από όλα για σένα...

4 μήνες είναι nick, δεν είναι 4 χρόνια. Είναι πολύ νωρίς.

[μυσπ]

Δυστυχώς ακόμα περιμένουμε την εδε και τον εισαγγελεά και είναι και αυτή η αμφιβολία και αυτό το γιατι που συνέχεια γυρνάει στο μυαλό και δεν σε αφήνει να αναπνεύσεις.....
Δεν μπορώ να μην εχω τα ρούχα του..δεν μπορώ απλά να σβύσω την ύπαρξη του απο το σπίτι μας..
Σήμερα θα δέιξω την μηχανή του σε κάποιον αγοραστή που θέλει να την πάρει και η μικρή ήταν μες την γκρίνια για να μη δώσω τα πράγματα του μπαμπά της....
Δεν διαγράφεται μια ολόκληρη συνήπαρξη χρόνων μέσα σε 4μήνες , δεν μπορείς απλά να διαγράψεις αύτο που ζούσες και να πας παρακάτω ετσια απλά.
Τώρα έχουν αρχίσει τα δύσκολα που έχει φύγει το μούδιασμα και "νοιώθεις" τί είναι αυτό που σου συμβαίνει.....Τώρα η απώλεια είναι κατανοήτη και έντονη
και για εμενα και για το παιδι που έχει αρχίσει και για εκείνη το αίσθημα της λύπης να την καταπίνει απο οτι λεεί και η παιδοψυχολόγος , είναι και αυτές οι μέρες οι τόσο
χαρούμενες αλλότε για εμάς που επιδρούν στην ήδη καταπονημένη ψυχολογική μας κατάσταση.Ξέρω οτι αναγκαστικά θα μάθουμε να ζούμε έτσι οπως ήδη κάνουμε μόνες μας
οι δυο μας αυτόνομες αλλά ......

Κουραγιο κοπελα μου κ πραγματικα δεν εισαι μονη σου επειδη εχεις την μικρη σου,ετσι κ ειναι απαραιτητα για σενα τα πραγματα που χρησιμοποιουσε ο αντρας σου δεν σε αναγκαζει κανεις να τα βγαλεις απο το σπιτι,φυλαξε τα προσεκτικα αρκει βεβαια αυτο να μην χειροτερευει την κατασταση,Παρατηρησε το κ δες,Πανω απο ολα προσεξε τον εαυτο σου για να μεγαλωσεις την μικρη σου ετσι κ χρειαζεσαι οποιαδηποτε βοηθεια μην διστασεις να κανεις ο,τιδηποτε,Ο αντρας σου δεν ειναι εκει τωρα αλλα κανεις δεν προκεται να σου παρει τις ευτιχισμενες στιγμες που ζησατε μαζι κ ειναι κ η μικρη σου που ειναι κομματι κ των 2 σας,Καλο κουραγιο