Μπερδέματα!
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Results 1 to 10 of 10
  1. #1
    Junior Member
    Join Date
    Sep 2013
    Location
    Under your bed
    Posts
    4

    Question Μπερδέματα!

    Καλησπέρα και απο εμένα. Και συγνώμη εξ αρχής για το κείμενο – βιβλίο. Παρότι χρόνια με αφορά άμεσα το θέμα της ψυχικής υγείας, δεν είχα μπεί ποτέ στην διαδικασία να εγγραφώ σε κάποιο φόρουμ! Στην προκειμένη περίπτωση βέβαια, ένιωσα την ανάγκη να μοιραστώ τις σκέψεις μου με ανθρώπους που μπορούν να καταλάβουν.

    Τα προβλήματά μου ξεκινάνε απο πολύ νεαρή ηλικία. Αυτή των 6 (κοντεύω τα 29). Θυμάμαι χαρακτηριστικά να είμαι ξαπλωμένη στον καναπέ, χειμώνα και ενώ όλοι κοιτούσαν τα δώρα των χριστουγέννων, εγώ απλά ανησυχούσα πως θα πεθάνω. Φρίκη! Ειδικά για το μυαλό ενός παιδιού 6 ετών. Οι φρίκες αυτές μόνιμα συνοδευόταν από μια μανία καταδίωξης, πολλές εμμονές και πολλούς ψυχαναγκασμούς. Επίσης για πολλά χρόνια έβλεπα πράγματα που όλοι επιμένουν πως δεν υπήρξαν ποτέ. Αλλά ακόμα και σήμερα θα πω πως ήταν 100% αληθινά. Τα είδα, τα ένιωσα, με τρόμαξαν, με πόνεσαν. Ήταν αληθινά. Απλά. Αυπνίες χρόνια -έχω να κοιμηθώ σαν άνθρωπος βράδυ, απο την ηλικία των 15. Μέρα και εφόσον είμαι χώμα. Φρίκη x2-.

    Με τα πολλά έφτασα στα 16 μου όπου έκανα μια απόπειρα. Και μετά στα 20 μου όπου έπαθα την πρώτη κρίση πανικού. Ακολούθησε άλλη μια 3 χρόνια μετά. Τότε κατέληξα να το πάρω απόφαση και να δω μια ψυχίατρο. Η διάγνωση ήταν ΙΔΨ. Είδα δεύτερο γιατρό, του οποίου η διάγνωση ήταν η διπολική διαταραχή και τελικά είδα και τρίτο γιατρό που συμφώνησε με την ΙΔΨ. Τελικά άρχισα τις επισκέψεις μου αλλά και μια φαρμακευτική αγωγή για 2 χρόνια. Αν με ρωτήσει κανείς θα πω πως δεν ένιωσα να βοηθήθηκα ιδιαίτερα. Όπως και να έχει, κάποια στιγμή έκοψα την θεραπεία, με την βοήθεια της γιατρού μου φυσικά, γιατί όλος ο κοινωνικός μου περίγυρος ήταν αντίθετος με τα φάρμακα. Για αρκετό καιρό, περίπου 1 χρόνο δηλαδή, μπορώ να πω πως ένιωθα καλούτσικα. Μέχρι προσφάτως. Όπου προσφάτως, σημειώσατε κοντά ενάμιση χρόνο πριν το ..σήμερα.

    Στο σήμερα λοιπόν. Συνεχίζω να μην κοιμάμαι τα βράδυα, απλά πλέον δεν κοιμάμαι εύκολα ούτε την μέρα. Περνάνε 2 και 3 μέρες για να καταφέρω να κοιμηθώ. Απο εκέί και πέρα επέστρεψε η μανία μου με τα μικρόβια, υπάρχει φοβερή έλλειψη αποφασιστηκότητας στα πάντα, απραξία σε βαθμό αηδίας, βαριέμαι να κάνω οτιδήποτε με αποτέλεσμα να εχει μειωθεί το ενδιαφέρον μου για πολλές δραστηριότητες και αδυνατώ να είμαι συνεπής σε οτιδήποτε. Επίσης ενώ είμαι φοβερά έξυπνο και διαβασμένο άτομο (και δεν το λέω ως ψώνιο, ξέρω τι έχω και τι όχι) και πάντα μπορούσα να γράψω αλλά και να εκφραστώ άψογα, έχω αρχίσει να παρατηρώ η ίδια αλλά και άνθρωποι γύρω μου πως καθυστερώ φοβερά να απαντήσω και γενικά πως έχει αλλάξει ο τρόπος έκφρασής μου. Κολλάω. Ξέρω τις λέξεις, απλά ..κολλάω.

    Το μενού συμπληρώνει μια καταπληκτική έλλειψη ενέργειας (μάλλον φταίνε οι αυπνίες βέβαια). Το επίσης τραγικό της υπόθεσης είναι πως έχει επιστρέψει και η γνωστή μου πλέον τόσα χρόνια έλλειψη συγκέντρωσης, απλά πλέον είναι χειρότερη απο ποτέ. Αδυνατώ να ολοκληρώσω το οτιδήποτε. Και δεν είναι λόγω βαρεμάρας. Οι σκέψεις έρχονται απο το πουθενά, συνοχή καμία! Αναμνήσεις, εικόνες, σκέψεις, όλα ανάκατα χωρίς νόημα. Αλλά μου τρώνε χρόνο. Θα ξεκινήσω να κάνω το χ, θα θυμήθώ το ψ, θα ψάξω το ω και τελικά θα καταλήξω να ασχολούμαι με το δ, χωρίς καν να μπορώ να θυμηθώ απο που ξεκίνησα. Πιστεύω πως αν κάποιος δεν με ξεκολλούσε, θα μπορούσα να κάνω λούπες ατελείωτες. Το ίδιο πράγμα, για πάντα. Ή να μην κάνω τίποτα. Κι αυτό συμβαίνει συχνά πυκνά, ειδικά τους τελευταίους 3 μήνες είναι ενοχλητικό. Η τάξη χάθηκε και επικρατεί χάος.

    Δεν μου αρέσει που το λέω, αλλά ισχύει. Γεγονός που μου δημιουργεί πρόβλημα στην καθημερινότητά μου, στην δουλειά μου αλλά και στις σχέσεις μου με πολλούς ανθρώπους. Στις τελευταίες δε υπάρχει γενικά θέμα. Μέσα σε όλα τα άλλα γιατί έχω τάσεις ..φυγής. Θα κανονίσω να πάω για καφέ ή μια δουλειά. Για κάποιο λόγο που αδυνατώ να σας εξηγήσω, θα το μετανιώσω την τελευταία στιγμή, γιατί θα νιώσω δυσφορία και τελικά απλά θα κλείσω το κινητό μου, το pc κλπ και θα χαθώ 2 ώρες, 2 μέρες, 2 βδομάδες. Όταν εν τέλη επιστρέψω, πάντα προσπαθώ να εξηγήσω στους άλλους το πως και το γιατί, αλλά ποτέ δεν φαίνεται να τα καταφέρνω.

    Το χειρότερο όλων αν με ρωτήσει όμως κανείς είναι αυτή η διαβολεμένη αίσθηση πω ς μόνιμα κάτι θα γίνει και θα πεθάνω (αυτό το έχω απο παιδί). Απο τα πάντα. Με κουράζει, το ομολογώ. Αλλά πραγματικά ΔΕΝ μπορώ να μην το σκέφτομαι. Βέβαια αυτό δεν συμβαδίζει με το γεγονός πως κάνω συχνά τρελά πράγματα τα οποία πράγματι με βάζουν σε κίνδυνο. Δεν σκέφτομαι καθαρά εκείνη την στιγμή το πιστεύω. Αλλά τα βρίσκω σωστά. Το μυαλό μου λέει κάντο και απλά ακολουθώ. Αν με ρωτούσε κανείς βέβαια χθες, ή πριν 1 μήνα, ή γενικά σε φάση «χασίματος» θα έλεγα πως απλά λένε οτι να ναι. Εκλάμψεις τις λέω. Ώρες ώρες, όπως τώρα, νιώθω να σκέφτομαι πιο ψύχραιμα και καθαρά απο ποτέ. Δεν μπορώ όμως να πω πως θα συμβεί το ίδιο όταν πχ ξυπνήσω το βράδυ.

    Πλέον δηλώνω πελαγωμένη. Δεν θέλω να μιλήσω σε οποιονδήποτε. Η οικογένειά μου πάντα πίστευε πως απλά είμαι παράλογη και πως δεν έχω τίποτα. Δεν με στήριξε ποτέ σε αυτό τον τομέα και ήταν τελείως κατά και στην προηγούμενη θεραπεία μου. Δυστυχώς όντας άνεργη 1 χρόνο, γύρισα στο πατρικό μου. Θα ήθελα να δω έναν γιατρό, αλλά φοβάμαι πως θα είναι όλοι αντίθετοι και αυτό με αγχώνει. Όπως επίσης δεν μου αρέσει η ιδέα να ξαναμπώ στην διαδικασία να κάνω μια αγωγή που θα με «ρίξει» ή θα με κάνει εν μέρη χειρότερα. Απο την άλλη πλέον θα πω πως φοβάμαι, εγώ για μένα.

    Κάποιος φίλος (γιατρός) πρόσφατα μου πρότεινε να δω έναν ομοιοπαθητικό. Ποιά η άποψή σας; Έχει κάποιος προσωπική εμπειρία; Δεν τους έχω εμπιστοσύνη. Βέβαια δεν είχα και στους προηγούμενους γιατρούς μου απο αυτή και τους επισκέφθηκα πάραυτα. Δεν ξέρω τι είναι σωστό και τι οχι. Ειλικρινά, έχω κάνει την ζωή μου στο σύνολό της ένα μπάχαλο. Και τελευταία με πιάνω να σκέφτομαι έντονα σε random στιγμές να κάνω κακό στον εαυτό μου.Ευτυχώς είμαι πολύ «χέστης» για να το κάνω.

    Ξανά συγνώμη για το μακρύ κείμενο, αλλά έκανα 2 ώρες να το γράψω (για λόγους που εξήγησα παραπάνω ), προσπαθώντας να μην παραλείψω – ξεχάσω κάτι. Ώστε αν κάποιος/α έχει παρόμοια εμπειρία να βοθήσει με τυχόν συμβουλές - απόψεις κλπ.

    Καλημέρα και καλώς σας βρήκα. :)

  2. #2
    Banned
    Join Date
    Feb 2013
    Location
    σε 1 λιμνουλα!
    Posts
    14,042
    Quote Originally Posted by gatopardos View Post
    Καλησπέρα και απο εμένα. Και συγνώμη εξ αρχής για το κείμενο – βιβλίο. Παρότι χρόνια με αφορά άμεσα το θέμα της ψυχικής υγείας, δεν είχα μπεί ποτέ στην διαδικασία να εγγραφώ σε κάποιο φόρουμ! Στην προκειμένη περίπτωση βέβαια, ένιωσα την ανάγκη να μοιραστώ τις σκέψεις μου με ανθρώπους που μπορούν να καταλάβουν.

    Τα προβλήματά μου ξεκινάνε απο πολύ νεαρή ηλικία. Αυτή των 6 (κοντεύω τα 29). Θυμάμαι χαρακτηριστικά να είμαι ξαπλωμένη στον καναπέ, χειμώνα και ενώ όλοι κοιτούσαν τα δώρα των χριστουγέννων, εγώ απλά ανησυχούσα πως θα πεθάνω. Φρίκη! Ειδικά για το μυαλό ενός παιδιού 6 ετών. Οι φρίκες αυτές μόνιμα συνοδευόταν από μια μανία καταδίωξης, πολλές εμμονές και πολλούς ψυχαναγκασμούς. Επίσης για πολλά χρόνια έβλεπα πράγματα που όλοι επιμένουν πως δεν υπήρξαν ποτέ. Αλλά ακόμα και σήμερα θα πω πως ήταν 100% αληθινά. Τα είδα, τα ένιωσα, με τρόμαξαν, με πόνεσαν. Ήταν αληθινά. Απλά. Αυπνίες χρόνια -έχω να κοιμηθώ σαν άνθρωπος βράδυ, απο την ηλικία των 15. Μέρα και εφόσον είμαι χώμα. Φρίκη x2-.

    Με τα πολλά έφτασα στα 16 μου όπου έκανα μια απόπειρα. Και μετά στα 20 μου όπου έπαθα την πρώτη κρίση πανικού. Ακολούθησε άλλη μια 3 χρόνια μετά. Τότε κατέληξα να το πάρω απόφαση και να δω μια ψυχίατρο. Η διάγνωση ήταν ΙΔΨ. Είδα δεύτερο γιατρό, του οποίου η διάγνωση ήταν η διπολική διαταραχή και τελικά είδα και τρίτο γιατρό που συμφώνησε με την ΙΔΨ. Τελικά άρχισα τις επισκέψεις μου αλλά και μια φαρμακευτική αγωγή για 2 χρόνια. Αν με ρωτήσει κανείς θα πω πως δεν ένιωσα να βοηθήθηκα ιδιαίτερα. Όπως και να έχει, κάποια στιγμή έκοψα την θεραπεία, με την βοήθεια της γιατρού μου φυσικά, γιατί όλος ο κοινωνικός μου περίγυρος ήταν αντίθετος με τα φάρμακα. Για αρκετό καιρό, περίπου 1 χρόνο δηλαδή, μπορώ να πω πως ένιωθα καλούτσικα. Μέχρι προσφάτως. Όπου προσφάτως, σημειώσατε κοντά ενάμιση χρόνο πριν το ..σήμερα.

    Στο σήμερα λοιπόν. Συνεχίζω να μην κοιμάμαι τα βράδυα, απλά πλέον δεν κοιμάμαι εύκολα ούτε την μέρα. Περνάνε 2 και 3 μέρες για να καταφέρω να κοιμηθώ. Απο εκέί και πέρα επέστρεψε η μανία μου με τα μικρόβια, υπάρχει φοβερή έλλειψη αποφασιστηκότητας στα πάντα, απραξία σε βαθμό αηδίας, βαριέμαι να κάνω οτιδήποτε με αποτέλεσμα να εχει μειωθεί το ενδιαφέρον μου για πολλές δραστηριότητες και αδυνατώ να είμαι συνεπής σε οτιδήποτε. Επίσης ενώ είμαι φοβερά έξυπνο και διαβασμένο άτομο (και δεν το λέω ως ψώνιο, ξέρω τι έχω και τι όχι) και πάντα μπορούσα να γράψω αλλά και να εκφραστώ άψογα, έχω αρχίσει να παρατηρώ η ίδια αλλά και άνθρωποι γύρω μου πως καθυστερώ φοβερά να απαντήσω και γενικά πως έχει αλλάξει ο τρόπος έκφρασής μου. Κολλάω. Ξέρω τις λέξεις, απλά ..κολλάω.

    Το μενού συμπληρώνει μια καταπληκτική έλλειψη ενέργειας (μάλλον φταίνε οι αυπνίες βέβαια). Το επίσης τραγικό της υπόθεσης είναι πως έχει επιστρέψει και η γνωστή μου πλέον τόσα χρόνια έλλειψη συγκέντρωσης, απλά πλέον είναι χειρότερη απο ποτέ. Αδυνατώ να ολοκληρώσω το οτιδήποτε. Και δεν είναι λόγω βαρεμάρας. Οι σκέψεις έρχονται απο το πουθενά, συνοχή καμία! Αναμνήσεις, εικόνες, σκέψεις, όλα ανάκατα χωρίς νόημα. Αλλά μου τρώνε χρόνο. Θα ξεκινήσω να κάνω το χ, θα θυμήθώ το ψ, θα ψάξω το ω και τελικά θα καταλήξω να ασχολούμαι με το δ, χωρίς καν να μπορώ να θυμηθώ απο που ξεκίνησα. Πιστεύω πως αν κάποιος δεν με ξεκολλούσε, θα μπορούσα να κάνω λούπες ατελείωτες. Το ίδιο πράγμα, για πάντα. Ή να μην κάνω τίποτα. Κι αυτό συμβαίνει συχνά πυκνά, ειδικά τους τελευταίους 3 μήνες είναι ενοχλητικό. Η τάξη χάθηκε και επικρατεί χάος.

    Δεν μου αρέσει που το λέω, αλλά ισχύει. Γεγονός που μου δημιουργεί πρόβλημα στην καθημερινότητά μου, στην δουλειά μου αλλά και στις σχέσεις μου με πολλούς ανθρώπους. Στις τελευταίες δε υπάρχει γενικά θέμα. Μέσα σε όλα τα άλλα γιατί έχω τάσεις ..φυγής. Θα κανονίσω να πάω για καφέ ή μια δουλειά. Για κάποιο λόγο που αδυνατώ να σας εξηγήσω, θα το μετανιώσω την τελευταία στιγμή, γιατί θα νιώσω δυσφορία και τελικά απλά θα κλείσω το κινητό μου, το pc κλπ και θα χαθώ 2 ώρες, 2 μέρες, 2 βδομάδες. Όταν εν τέλη επιστρέψω, πάντα προσπαθώ να εξηγήσω στους άλλους το πως και το γιατί, αλλά ποτέ δεν φαίνεται να τα καταφέρνω.

    Το χειρότερο όλων αν με ρωτήσει όμως κανείς είναι αυτή η διαβολεμένη αίσθηση πω ς μόνιμα κάτι θα γίνει και θα πεθάνω (αυτό το έχω απο παιδί). Απο τα πάντα. Με κουράζει, το ομολογώ. Αλλά πραγματικά ΔΕΝ μπορώ να μην το σκέφτομαι. Βέβαια αυτό δεν συμβαδίζει με το γεγονός πως κάνω συχνά τρελά πράγματα τα οποία πράγματι με βάζουν σε κίνδυνο. Δεν σκέφτομαι καθαρά εκείνη την στιγμή το πιστεύω. Αλλά τα βρίσκω σωστά. Το μυαλό μου λέει κάντο και απλά ακολουθώ. Αν με ρωτούσε κανείς βέβαια χθες, ή πριν 1 μήνα, ή γενικά σε φάση «χασίματος» θα έλεγα πως απλά λένε οτι να ναι. Εκλάμψεις τις λέω. Ώρες ώρες, όπως τώρα, νιώθω να σκέφτομαι πιο ψύχραιμα και καθαρά απο ποτέ. Δεν μπορώ όμως να πω πως θα συμβεί το ίδιο όταν πχ ξυπνήσω το βράδυ.

    Πλέον δηλώνω πελαγωμένη. Δεν θέλω να μιλήσω σε οποιονδήποτε. Η οικογένειά μου πάντα πίστευε πως απλά είμαι παράλογη και πως δεν έχω τίποτα. Δεν με στήριξε ποτέ σε αυτό τον τομέα και ήταν τελείως κατά και στην προηγούμενη θεραπεία μου. Δυστυχώς όντας άνεργη 1 χρόνο, γύρισα στο πατρικό μου. Θα ήθελα να δω έναν γιατρό, αλλά φοβάμαι πως θα είναι όλοι αντίθετοι και αυτό με αγχώνει. Όπως επίσης δεν μου αρέσει η ιδέα να ξαναμπώ στην διαδικασία να κάνω μια αγωγή που θα με «ρίξει» ή θα με κάνει εν μέρη χειρότερα. Απο την άλλη πλέον θα πω πως φοβάμαι, εγώ για μένα.

    Κάποιος φίλος (γιατρός) πρόσφατα μου πρότεινε να δω έναν ομοιοπαθητικό. Ποιά η άποψή σας; Έχει κάποιος προσωπική εμπειρία; Δεν τους έχω εμπιστοσύνη. Βέβαια δεν είχα και στους προηγούμενους γιατρούς μου απο αυτή και τους επισκέφθηκα πάραυτα. Δεν ξέρω τι είναι σωστό και τι οχι. Ειλικρινά, έχω κάνει την ζωή μου στο σύνολό της ένα μπάχαλο. Και τελευταία με πιάνω να σκέφτομαι έντονα σε random στιγμές να κάνω κακό στον εαυτό μου.Ευτυχώς είμαι πολύ «χέστης» για να το κάνω.

    Ξανά συγνώμη για το μακρύ κείμενο, αλλά έκανα 2 ώρες να το γράψω (για λόγους που εξήγησα παραπάνω ), προσπαθώντας να μην παραλείψω – ξεχάσω κάτι. Ώστε αν κάποιος/α έχει παρόμοια εμπειρία να βοθήσει με τυχόν συμβουλές - απόψεις κλπ.

    Καλημέρα και καλώς σας βρήκα. :)
    αυτο σχετικα με τα 6 σου χρονια κατι πρεπει να ειχε συμβει σχετικα με θανατο και απο κει το επαθες γιατι δε γινετε αυτο να εγινε με την επιφυτιση του αγιου πνευματος καπιο περιστατικο εγινε σχετικα με θανατο. για παραδειγμα εγω οταν γενιθηκε μετα απο καμποσους μηνες κατι δε πηγε καλα αρρωστησα και κοντεψα να πεθανω και σωθηκε σχετικα απο θαυμα και απο τοτε η μανα μου επαθε φοβια με τους θανατους και μου τα εκανε ελαφρως τσουρεκια... δε ξερω τι ακριβως σου εχει συμβει σου λεω ενα παραδειγμα για να καταλαβεις........ τωρα για τα υπολυπα ειπες και μονη σου τι φταιει αφου ειπες οτι δε θες να μιλησεις με κανενα..

  3. #3
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2013
    Posts
    491
    ψυχολογο παλι για βοηθεια.... οπως κ να χει!!!
    ότι δε σε σκοτώνει…..κακά τα ψέματα……
    …………………………….ένα κουσούρι στο αφήνει!!!

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2011
    Posts
    2,987
    Αρχικα θα πρεπει να φτιαξεις τον υπνο σου. Σε αυτο ισως σε βοηθησει ο ομοιοπαθητικος
    Εχω ιψδ και εχω προβληματα στον υπνο και εχω παρατηρησει πως οταν κοιμαμαι σχετικα καλα και τις σωστες ωρες (βραδυ δλδ) , αντιμετωπιζω καλυτερα την ΙΨΔ.
    Μετα θα πρεπει να κανεις κατι για να αντιμετωπισεις τα υπολοιπα , ισως ψυχοθεραπεια ή αν εισαι σε πολυ ασχημη κατασταση φαρμακα.



    Αλεξανδρε ,δεν οφειλονται ολες οι ψυχικες ασθενειες σε ψυχικα τραυματα , γεγονοτα στην παιδικη ηλικια κλπ. . Νομιζω ειναι ακυρο να ρωτας το ιδιο πραγμα ολη την ωρα.

  5. #5
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2013
    Posts
    339
    το κείμενο είναι μια χαρά και ας άργησε:-) οι ομοιοπαθητικοί είναι πλέον υποχρεωτικό να είναι πτυχιούχοι της ιατρικής και είναι κανονικά γραμμένοι στους ιατρικούς συλλόγους. επίσης η ομοιοπαθητική διδάσκεται σε ελληνικό πανεπιστήμιο (Αιγαίου νομίζω). οι ίδιοι οι γιατροί παραδέχονται πλεον την ομοιπαθητική και τη συστήνουν επίσης, όχι όμως σαν πανάκεια ούτε σαν μονόδρομο. σωματικά είμαι καλύτερα εδώ και 10 μήνες που άρχισα. όταν είσαι καλά σωματικά, και το ψυχολογικό κομμάτι πάει καλύτερα. είμαι λοιπόν πιο ευδιάθετη και δημιουργική. όσο και να σε οφελήσει ή όχι, να είσαι πάντως βέβαιη ότι η ομοιοπαθητική δεν θα σε βλάψει για κανέναν απολύτως λόγο.

  6. #6
    Junior Member
    Join Date
    Sep 2013
    Location
    Under your bed
    Posts
    4
    Παιδιά σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις.

    hapy: Σαφώς και θα ζητήσω βοήθεια απο ειδικό. Απλά ήθελα να εξετάσω και το ενδεχόμενο του ομοιοπαθητικού πριν πάρω την απόφασή μου. Αλλά να σαι καλά! :)

    Betelgeuse: Ναι ο ύπνος είναι πολύ σημαντικό κομμάτι και με καίει να τον στρώσω. Νομίζω όλα θα είναι καλύτερα εφόσον κοιμάμαι σαν άνθρωπος. Επίσης χαίρομαι που έκανες εσύ για μένα την "σημείωση" ότι δεν οφείλονται όλες οι ασθένειες σε τραύματα - γεγονότα της παιδικής ηλικίας. Γιατί όλοι επιμένουν και δυστυχώς δεν είναι έτσι.

    Tonya: Σε ευχαριστώ πολύ πολύ για το κείμενο! :rolleyes: Να αυτό το ευδιάθετη και δημιουργική θέλω κι εγώ. Θα το βάλω στόχο. Κυρίως βέβαια και χαίρομαι που το τόνισες και το κατάλαβες με ενδιέφερε το οτι δεν θα με βλάψει. Γιατί ήταν λίγο περίεργες οι απόψεις για την ομοιοπαθητική παλιότερα. Δεν πιστεύω λοιπόν οτι έχω να χάσω κάτι και λέω να του δώσω μια ευκαιρία. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα σε βοηθήσει να γίνεις καλύτερα.

  7. #7
    Banned
    Join Date
    Oct 2007
    Posts
    2,515
    Οι δικοί σου είναι τελείως αρνητικοί σε οποιαδήποτε θεραπεία με ειδικό ψυχικής υγείας? Η δική σου άποψη σχετικά με την ψυχοθεραπεία ποια είναι? Σε ρωτάω γιατί από όσα περιγράφεις και από τη χρονιότητα της όλης κατάστασης, είναι νομίζω αναγκαίο να ασχοληθείς συστηματικά με αυτόν τον τομέα. Συμφωνώ βέβαια με το προαναφερθέν, ότι η ομοιοπαθητική δεν θα σε βλάψει και μπορεί σε κάποια θεματάκια να ωφελήσει. Αλλά είναι άλλο πράγμα η ομοιοπαθητική κι άλλο η ψυχοθεραπεία - μπορούν φυσικά να λειτουργήσουν παράλληλα, αλλά το ένα δεν είναι υποκατάστατο του άλλου.

  8. #8
    ..καταρχήν θεωρώ ότι οι δικοί σου έβαλαν το φόβο του στιγματισμού πάνω από την υγεία σου. Αν είχες πάρει μια σειρά με τη θεραπεία σου, είτε φαρμακευτική, είτε ψυχοθεραπευτική, τώρα θα ήσουν καλύτερα.
    Δεν ξέρω από ιδεοψυχαναγκαστική, αλλά έχω φίλους με διπολική και ζουν μια χαρά φυσιολογική ζωή με τη βοήθεια του γιατρού τους.
    Για τον ύπνο σου πάρε βαλεριάνα. Είναι φυτό που πουλούν σε βιολογικά προιόντα και θα σε βοηθήσει με τις αυπνίες. Δεν θα στο πρότεινα αν δεν ήταν 100%φυσικό, σα να πίνεις χαμομήλι δηλαδή.
    Παράλληλα βρες τρόπο να πας σε κάποιον γιατρό και να ακολουθήσεις την αγωγή που θα σε ισορροπήσει. Είναι κρίμα να ταλαιπωρείσαι και να περνά η ζωή από μπροστά σου.
    Οσο για την ομοιπαθητική, σκέψου το εξής: αν είχες σπάσει ένα πόδι θα πήγαινες σε ορθοπεδικό ή σε ομοιοπαθητικό;

  9. #9
    συμφωνω απλα για την βαλεριανα παρολου που ειναι 'βιταμινουχο' που λεει ο λογος και οχι μονο(συνοδευεται με λυκισκο αφου) πρεπει με καποιο μετρο γτ το πολυ δημιουργει αγχος.ξερω οτι στις 3 βδομαδες που παιρνει το ατομο 3 ταμπλετες την μερα πρεπει να κανει διαλειμα δυο μηνων δλδ πρακτικα αν πχ το ατομο παιρνει και μια φορα τεταρτη και σαββατο μια ταμπλετα μπορει να την παιρνει σε ολη του τη ζωη(2φορες την βδομαδα...)

  10. #10
    Quote Originally Posted by ΔΗΜΗΤΡΗΣ17817 View Post
    συμφωνω απλα για την βαλεριανα παρολου που ειναι 'βιταμινουχο' που λεει ο λογος και οχι μονο(συνοδευεται με λυκισκο αφου) πρεπει με καποιο μετρο γτ το πολυ δημιουργει αγχος.ξερω οτι στις 3 βδομαδες που παιρνει το ατομο 3 ταμπλετες την μερα πρεπει να κανει διαλειμα δυο μηνων δλδ πρακτικα αν πχ το ατομο παιρνει και μια φορα τεταρτη και σαββατο μια ταμπλετα μπορει να την παιρνει σε ολη του τη ζωη(2φορες την βδομαδα...)
    ..δημήτρη εγώ μιλώ για το φυτό βαλεριάνας, όχι τα χάπια...

Similar Threads

  1. σχεση και μπερδεματα!!
    By chesire in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 3
    Last Post: 13-06-2012, 23:30

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •