Υπάρχει λύση? Τελικά υπάρχει!

[SpyroKo]

Αγαπητά μέλη του φόρουμ,

Είμαι ο Σπύρος και έχω απαντήσει σε μερικά θέματα για το πως μπορείτε να ξεφύγετε από αυτόν τον εφιάλτη που ονομάζουμε διαταραχή άγχους αλλά ποτέ δεν είχα την ευκαιρία να αναρτήσω και εγώ ένα θέμα με την κατάσταση μου εξηγώντας kai κάποια πράγματα που θα φανούν χρήσιμα για όλους μας.

Είχα και εγώ διαταραχή άγχους και κρίσεις πανικού για έναν χρόνο περίπου.
Συμπτώματα: Ταχυκαρδίες, πόνους στην καρδιά, στο στήθος, στο στομάχι, αίσθημα θανάτου, σκοταδισμούς, θολούρες, βουίσματα στα αυτιά και αλλά πολλά ανεξήγητα.
Επειδή δεν είμαι άνθρωπος που αντέχει γενικότερα τέτοιες καταστάσεις ήθελα πως και πως να ξεφύγω από αυτό το μαρτύριο οπότε και το έψαξα.
Κατάλαβα πως είναι μεγάλο λάθος το να κοιτάω στο ίντερνετ να ψάχνω για λύσεις διότι το μόνο που κατάφερνα ήταν να χειροτερεύω την κατάσταση μου. Επίσης, να αναφέρω πως ποτέ δεν πήγα για καρδιογράφημα ποτέ δεν πήγα για καμία εξέταση αφού στην χώρα που μένω οι γιατροί είναι τσιράκια των ασφαλιστικών εταιριών και δεν σου γράφουν εξετάσεις εκτός και αν δεν πας αιμόφυρτος. Το μόνο που κάναν είναι να μετρήσουν την πίεση, ακρόαση, και μέτρηση οξυγόνου στο αίμα. (Όπου φυσικά όλα ήταν μια χαρά). Μίλησα με έναν ψυχολόγο με τον οποίο δουλεύουμε μαζί και μου είπε τι ακριβώς έχω. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι όταν μου είπε να μην πάω καθόλου σε ψυχολόγο διότι είναι ένα πρόβλημα που μόνο εγώ μπορώ να το λύσω και να μην πάρω ούτε ένα χάπι για αυτό. Μου εξήγησε πως τα χάπια δεν λύνουν το πρόβλημα αλλά απλά το καλύπτουν και όταν σταματήσω την αγωγή τότε το πρόβλημα θα επιστρέψει και με δυνατότερα συμπτώματα κιόλας. Έτσι και το απέκλεισα. Κάθισα για λίγους μήνες αναζητώντας πληροφορίες πως λειτουργούν οι κρίσεις πανικού και το άγχος και κατάλαβα πως η αδρεναλίνη μπορεί να αυξήσει την σεροτενινη, (μια ουσία που σε κάνει να νιώθεις χαρούμενος) στο σώμα σου. Έτσι ξεκίνησα γυμναστήριο και πήγαινα και για μπάσκετ με τους φίλους μου σχεδόν καθημερινά. Επίσης βρήκα κάποια φαγητά (κύριος φρούτα) που είναι κατά της κατάθλιψης και τα έβαλα στο μενού μου. Ένα μήνα μετά είδα μια τεράστια διαφορά !! Να σημειώσω πως θέλει πολύ χρόνο για αποτελέσματα και για αυτό δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω.
Το πρόβλημα μου είναι πως δεν θεραπεύτικά τελείως. Ακόμα είχα ψυχοσωματικά συμπτώματα αλλά οι κρίσεις πανικού είχαν ελατωθεί παρά πολύ και γενικότερα αλλά συμπτώματα που φοβόμουνα. Eνιωθα πιο δυνατός και απέκτησα αυτοπεπηθηση. Επίσης, υπήρξαν κάποια πράγματα πάνω στον εαυτό μου που κατάλαβα ότι δεν μου άρεσαν η μου προκαλούσαν άγχος. Είχα ένα χαλασμένο δόντι και σαν αρρωστοφοβικός νόμιζα πως θα πεθάνω επειδή η μόλυνση μπορεί να προχωρήσει στην καρδιά η στο μυαλό και αλλά τέτοια. Από την στιγμή που το έφτιαξα ένα μεγάλο βάρος απλά έφυγε από το μυαλό μου και αισθάνθηκα καλλίτερα. Μπορεί για κάποιον άλλων να μην είναι δόντι αλλά να είναι το οτιδήποτε.
Ξεκίνησα να αλλάζω τον τρόπο σκέψης μου. Έμαθα να μην δίνω σημασία σε μικροπράγματα. Έμαθα να μην δίνω σημασία όταν μου την λένε, χαμογελούσα περισσότερο, και αυτό βοήθησε επίσης. Να αναφέρω όλα αυτά τα έκανα ενώ ένιωθα συμπτώματα αλλά τα αγνοούσα όσο πιο πολύ μπορούσα και προσπαθούσα να θυμηθώ τον παλιό καλό μου εαυτό και να είμαι όπως ήμουνα όταν δεν είχα τίποτα από όλα αυτά. Πήγα διακοπές πίσω στην Ελλάδα όπου με βοήθησε παρά πολύ να αναροσω και γύρισα πάλι πίσω. Όταν γύρισα όμως ξαναείχα μερικά συμπτώματα και με έπιασε μια μικροκριση και κατάλαβα πως ήταν επειδή έφυγα πάλι για τα ξένα.
Για να μην μακρηγορώ και συγνώμη που σας κούρασα, φτάνω στο τελευταίο στάδιο στο να διώξω αυτό το πρόβλημα μια και καλή. Είναι κάτι που σκέφτηκα με την βοήθεια ενός φίλου ο οποίος μου είπε πως το μυαλό μαθαίνει καινούριες τεχνικές και μπορεί να τις χρεισιμοποιήσει υποσυνείδητα. Σκέφτηκα πως όλο αυτό το άγχος και οι αρρωστοφοβίες λειτουργούν πάντα όταν η σκέψη σου και το μυαλό σου "κολλάει" σε κάτι που μπορεί να έχεις.(καρδιά, σκλήρυνση κατά πλάκας κ.ο.κ.).
Οπότε, κάθε μέρα για 30 λεπτά περίπου κάθισα και σκεφτόμουνα εικόνες, πολλές πολλές εικόνες, δεν χρειάζεται να είναι χαρούμενες όλες, έκανα μια μίξη. Μe αυτών τον τρόπο έμαθα το μυαλό μου (υποσυνείδητα) να μην κολλάει σε μια σκέψη αλλά να αλλάζει συνέχεια με τον ίδιο τρόπο που αλλάζει εικόνες. Αυτό το εφαρμόσα γενικότερα στην ζωή μου το να αφήνω το μυαλό μου να τρέχει οπότε έχω την ευκαιρία σε ένα "brainstorm " από εικόνες. Έναν μήνα μετά, το άγχος μου είχε εξαφανιστεί... Συμπτώματα, είχαν εξαφανιστεί εκτός από μικρά τσιμπήματα στο στήθος όπου είναι ένα μικρό κουσούρι αλλά θα περάσει και αυτό με τον καιρό. Γενικότερα νιώθω ότι ελευθερώθηκα από τις αλυσίδες του τρόμου. Κατάλαβα πως ο μόνος φόβος τελικά είναι ο ίδιος ο φόβος. Καταλαβαίνω πως ο καθένας είναι διαφορετικός, και κάποια από τα οποία είπα να μην δουλέψουν για κάποιον. Αυτό όμως που ήθελα να σας μεταφέρω είναι πως εμείς έχουμε την δύναμη μέσα μας να ξεφύγουμε. Κανείς άλλος. Μόνο εμείς. Πρέπει εμείς να αποδείξουμε στον εαυτό μας πως μπορούμε χωρίς να τρέχουμε πανικόβλητοι από δω και από κει. Δεν το κατηγορώ, και εγώ το έκανα... αλλά είναι λάθος αντιμετώπιση. Πρέπει να σκεφτούμε με στρατηγική και υπομονή. Πρέπει να βάλουμε κάτω το μυαλό μας και να το αναλύσουμε. Να δούμε! Να βρίσκουμε την λύση με την δικιά μας και μόνο σκέψη.
Εάν διαβάσατε όλο το ποστ σας ευχαριστώ πολύ. Εύχομαι σε όλους να βρείτε την δύναμη που υπάρχει μέσα σας και να την αξιοποιήσετε.

Αυτά από μένα και είμαι πολύ χαρούμενος που υπάρχει αυτή η ιστοσελίδα είναι πραγματικά το μόνο μέρος στο ίντερνετ που αξίζει να ψάξεις πληροφορίες.

[Alex89]

Spyroko φίλε μου μπραβωωωωω σου και εγώ είμαι στο στάδιο που παλεύω αφήνω σταδιακά τα προβλήματα μου και κοιτάω μπροστά.
Εντάξει τώρα τελευταία έχω πάλι συμπτώματα με την καρδια μου γιατί αγχώθηκα αλλά που θα παει θα φύγουν όπως ξαφνικά μπήκαν στην ζωή μου !!
Και πάλι μπραβω σου , είσαι ένας άνθρωπος που δίνεις δύναμη στους υπόλοιπους !!
Εφόσον είσαι μακριά να θυμάσαι εδώ μέσα υπάρχουν άνθρωποι που σε νιώθουν και σε κάνουν να νιώθεις οικία με την καλή έννοια .
Να σε καλά γέρος και δυνατός ..ALEX

[SpyroKo]

Αλεξ σε ευχαριστώ φίλε! Μην αγχώνεσαι για την καρδιά σου, είσαι mia χαρά! Και το ξέρεις! Μην ενόχλησε από αυτό.. Αυτά που νιώθεις είναι καθαρά μια αντίδραση του οργανισμού επειδή το μυαλό και το σώμα είναι ένα. Μην φοβάσαι να ζεις. Άσε την καρδιά σου να κάνει την δουλειά της. Κάτι που πρέπει να ξέρεις είναι πως δεν είναι η καρδιά που σε πονάει ακόμα και αν ο πόνος βρίσκεται εκεί που ακριβώς χτυπάει. Είναι οι μυς που βρίσκονται γύρο από την καρδιά και λόγο του άγχους "τσιτονονται" και πονάνε. Το ίδιο που γίνεται μετά την γυμναστική σε όλους σου τους μύες. Φίλε Αλεξ, απλά ζήσε την ζωή σου και να είσαι κυρίαρχος του εαυτού σου. Δες καθαρά και προχώρα!

[kosto30]

ωραιος και μπραβο σου μα βοηθας γραψε και τα φρουτα να τα ξερουμε

καλα τροφιμα ξερω εγω μπανανα αμυγδαλα καρυδια σιγουρα θα ειναι πολλα

[rex]

Σπύρο καλά τα λες, περί φόβου, στρατηγικής, εξωστρέφειας, διατροφής και καλά πράττεις. Μακάρι να συνεχίζουν να αποδίδουν αυτά που κάνεις.
Δεν είναι λάθος να ψάχνεις στο internet. Μαθαίνεις και καταλαβαίνεις καλύτερα τι σου συμβαίνει.
Εμένα με βοήθησε.
Τώρα, αν είναι απλή κατάθλιψη ή αγχώδεις διαταραχές υπάρχει λύση.
Αν είναι πιο σύνθετη η κατάσταση δεν υπάρχει, χωρίς να αποκλείεται η βελτίωση των συμπτωμάτων.

[μυσπ]

Σπυρο συγχαρτηρια πραγματικα! κ εγω πηγα διακοπες κ κανω ενα σωρο δουλειες κ ετσι αντιμετωπιζεται πιο αμεσα η καταθλιψη μου

[Θεοφανία]

...φίλε μου είσαι η ζωντανή απόδειξη για όσα γκρινιάζω χρόνια εδώ μέσα
Συγχαρητήρια. Αν κατάφερες να αντιδράσεις και να πολεμήσεις τόσο σοβαρά θέματα, δεν υπάρχει περίπτωση να αποτύχεις στη ζωή σου.

[Lena01]

Σπύρο, ένα μεγάλο μπράβο, και για τη σκέψη και για την προσπάθεια!!!!
Δυό απορίες
Πόσων χρονών είσαι? και
οι Τακυκαρδίες σου πόσο έφταναν? τους 150 πχ? χτυπούσε σα σφυρί η καρδιά σου? και τώρα λιγόστεψαν? το έχεις τσεκάρει ή απλά το νιώθεις?

[SpyroKo]

Λένα, όταν με έπιαναν οι ταχυκαρδίες έφταναν 140, 150, 160... και όντος η καρδιά μου χτυπούσε λες και θα έφευγε από το στήθος μου.. Τις μετρούσα με ένα μηχανηματάκι που αγόρασα ειδικά για αυτό. 25 eimai
Ρεξ, όταν εγώ κοίταζα στο ίντερνετ κοίταγα περισσότερο για συμπτώματα. Μέχρι να βρω ένα μπλογκ της προκόπης ότι έβλεπα ήταν καρκίνος και καρδιακές προσβολές. Δεν ήξερα τότε τη μου συμβαίνει και όπως κατΑβοκάντοαλαβαίνεις είχα τρομοκρατηθεί.. Όσο για πιο δύσκολες καταστάσεις πιστεύω πως υπάρχει λύση...απλά είναι πιο δύσκολο και πέρνει πιο πολύ χρόνο..
Κώστα, το Αβοκάντο, τα κεράσια, Παπάγια, το σκόρδο (το πιο φυσικό φάρμακο) , μύρτιλα (Blueberries) , και πολλά ώ-3 όπως σολομός και αλλά είδη ψαριού βοήθησαν παρά πολύ!

[Macgyver]

Αγαπητά μέλη του φόρουμ,

Είμαι ο Σπύρος και έχω απαντήσει σε μερικά θέματα για το πως μπορείτε να ξεφύγετε από αυτόν τον εφιάλτη που ονομάζουμε διαταραχή άγχους αλλά ποτέ δεν είχα την ευκαιρία να αναρτήσω και εγώ ένα θέμα με την κατάσταση μου εξηγώντας kai κάποια πράγματα που θα φανούν χρήσιμα για όλους μας.

Είχα και εγώ διαταραχή άγχους και κρίσεις πανικού για έναν χρόνο περίπου.
Συμπτώματα: Ταχυκαρδίες, πόνους στην καρδιά, στο στήθος, στο στομάχι, αίσθημα θανάτου, σκοταδισμούς, θολούρες, βουίσματα στα αυτιά και αλλά πολλά ανεξήγητα.
Επειδή δεν είμαι άνθρωπος που αντέχει γενικότερα τέτοιες καταστάσεις ήθελα πως και πως να ξεφύγω από αυτό το μαρτύριο οπότε και το έψαξα.
Κατάλαβα πως είναι μεγάλο λάθος το να κοιτάω στο ίντερνετ να ψάχνω για λύσεις διότι το μόνο που κατάφερνα ήταν να χειροτερεύω την κατάσταση μου. Επίσης, να αναφέρω πως ποτέ δεν πήγα για καρδιογράφημα ποτέ δεν πήγα για καμία εξέταση αφού στην χώρα που μένω οι γιατροί είναι τσιράκια των ασφαλιστικών εταιριών και δεν σου γράφουν εξετάσεις εκτός και αν δεν πας αιμόφυρτος. Το μόνο που κάναν είναι να μετρήσουν την πίεση, ακρόαση, και μέτρηση οξυγόνου στο αίμα. (Όπου φυσικά όλα ήταν μια χαρά). Μίλησα με έναν ψυχολόγο με τον οποίο δουλεύουμε μαζί και μου είπε τι ακριβώς έχω. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι όταν μου είπε να μην πάω καθόλου σε ψυχολόγο διότι είναι ένα πρόβλημα που μόνο εγώ μπορώ να το λύσω και να μην πάρω ούτε ένα χάπι για αυτό. Μου εξήγησε πως τα χάπια δεν λύνουν το πρόβλημα αλλά απλά το καλύπτουν και όταν σταματήσω την αγωγή τότε το πρόβλημα θα επιστρέψει και με δυνατότερα συμπτώματα κιόλας. Έτσι και το απέκλεισα. Κάθισα για λίγους μήνες αναζητώντας πληροφορίες πως λειτουργούν οι κρίσεις πανικού και το άγχος και κατάλαβα πως η αδρεναλίνη μπορεί να αυξήσει την σεροτενινη, (μια ουσία που σε κάνει να νιώθεις χαρούμενος) στο σώμα σου. Έτσι ξεκίνησα γυμναστήριο και πήγαινα και για μπάσκετ με τους φίλους μου σχεδόν καθημερινά. Επίσης βρήκα κάποια φαγητά (κύριος φρούτα) που είναι κατά της κατάθλιψης και τα έβαλα στο μενού μου. Ένα μήνα μετά είδα μια τεράστια διαφορά !! Να σημειώσω πως θέλει πολύ χρόνο για αποτελέσματα και για αυτό δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω.
Το πρόβλημα μου είναι πως δεν θεραπεύτικά τελείως. Ακόμα είχα ψυχοσωματικά συμπτώματα αλλά οι κρίσεις πανικού είχαν ελατωθεί παρά πολύ και γενικότερα αλλά συμπτώματα που φοβόμουνα. Eνιωθα πιο δυνατός και απέκτησα αυτοπεπηθηση. Επίσης, υπήρξαν κάποια πράγματα πάνω στον εαυτό μου που κατάλαβα ότι δεν μου άρεσαν η μου προκαλούσαν άγχος. Είχα ένα χαλασμένο δόντι και σαν αρρωστοφοβικός νόμιζα πως θα πεθάνω επειδή η μόλυνση μπορεί να προχωρήσει στην καρδιά η στο μυαλό και αλλά τέτοια. Από την στιγμή που το έφτιαξα ένα μεγάλο βάρος απλά έφυγε από το μυαλό μου και αισθάνθηκα καλλίτερα. Μπορεί για κάποιον άλλων να μην είναι δόντι αλλά να είναι το οτιδήποτε.
Ξεκίνησα να αλλάζω τον τρόπο σκέψης μου. Έμαθα να μην δίνω σημασία σε μικροπράγματα. Έμαθα να μην δίνω σημασία όταν μου την λένε, χαμογελούσα περισσότερο, και αυτό βοήθησε επίσης. Να αναφέρω όλα αυτά τα έκανα ενώ ένιωθα συμπτώματα αλλά τα αγνοούσα όσο πιο πολύ μπορούσα και προσπαθούσα να θυμηθώ τον παλιό καλό μου εαυτό και να είμαι όπως ήμουνα όταν δεν είχα τίποτα από όλα αυτά. Πήγα διακοπές πίσω στην Ελλάδα όπου με βοήθησε παρά πολύ να αναροσω και γύρισα πάλι πίσω. Όταν γύρισα όμως ξαναείχα μερικά συμπτώματα και με έπιασε μια μικροκριση και κατάλαβα πως ήταν επειδή έφυγα πάλι για τα ξένα.
Για να μην μακρηγορώ και συγνώμη που σας κούρασα, φτάνω στο τελευταίο στάδιο στο να διώξω αυτό το πρόβλημα μια και καλή. Είναι κάτι που σκέφτηκα με την βοήθεια ενός φίλου ο οποίος μου είπε πως το μυαλό μαθαίνει καινούριες τεχνικές και μπορεί να τις χρεισιμοποιήσει υποσυνείδητα. Σκέφτηκα πως όλο αυτό το άγχος και οι αρρωστοφοβίες λειτουργούν πάντα όταν η σκέψη σου και το μυαλό σου "κολλάει" σε κάτι που μπορεί να έχεις.(καρδιά, σκλήρυνση κατά πλάκας κ.ο.κ.).
Οπότε, κάθε μέρα για 30 λεπτά περίπου κάθισα και σκεφτόμουνα εικόνες, πολλές πολλές εικόνες, δεν χρειάζεται να είναι χαρούμενες όλες, έκανα μια μίξη. Μe αυτών τον τρόπο έμαθα το μυαλό μου (υποσυνείδητα) να μην κολλάει σε μια σκέψη αλλά να αλλάζει συνέχεια με τον ίδιο τρόπο που αλλάζει εικόνες. Αυτό το εφαρμόσα γενικότερα στην ζωή μου το να αφήνω το μυαλό μου να τρέχει οπότε έχω την ευκαιρία σε ένα "brainstorm " από εικόνες. Έναν μήνα μετά, το άγχος μου είχε εξαφανιστεί... Συμπτώματα, είχαν εξαφανιστεί εκτός από μικρά τσιμπήματα στο στήθος όπου είναι ένα μικρό κουσούρι αλλά θα περάσει και αυτό με τον καιρό. Γενικότερα νιώθω ότι ελευθερώθηκα από τις αλυσίδες του τρόμου. Κατάλαβα πως ο μόνος φόβος τελικά είναι ο ίδιος ο φόβος. Καταλαβαίνω πως ο καθένας είναι διαφορετικός, και κάποια από τα οποία είπα να μην δουλέψουν για κάποιον. Αυτό όμως που ήθελα να σας μεταφέρω είναι πως εμείς έχουμε την δύναμη μέσα μας να ξεφύγουμε. Κανείς άλλος. Μόνο εμείς. Πρέπει εμείς να αποδείξουμε στον εαυτό μας πως μπορούμε χωρίς να τρέχουμε πανικόβλητοι από δω και από κει. Δεν το κατηγορώ, και εγώ το έκανα... αλλά είναι λάθος αντιμετώπιση. Πρέπει να σκεφτούμε με στρατηγική και υπομονή. Πρέπει να βάλουμε κάτω το μυαλό μας και να το αναλύσουμε. Να δούμε! Να βρίσκουμε την λύση με την δικιά μας και μόνο σκέψη.
Εάν διαβάσατε όλο το ποστ σας ευχαριστώ πολύ. Εύχομαι σε όλους να βρείτε την δύναμη που υπάρχει μέσα σας και να την αξιοποιήσετε.

Αυτά από μένα και είμαι πολύ χαρούμενος που υπάρχει αυτή η ιστοσελίδα είναι πραγματικά το μόνο μέρος στο ίντερνετ που αξίζει να ψάξεις πληροφορίες.

Ο μονος λογος που γραφω εδω , ειναι για να ξαναφερω στην πρωτη σελιδα οτι πιο σωστο εχω διαβασει στο φορουμ , κ θα συνεχιζω , οτι γραφει ο Σπυρος πρεπει να μας γινει Ευαγγελιο .

[Macgyver]

Πρωτη σελιδα ειπα .........................

[Unbreakable]

Γεια και απο μενα,

Η ιστορια μου συνοπτικα...

Πριν 6 χρονια εκανα μια εγχειρηση προσθιου χιαστου στο αριστερο ποδι.
Περισυ ξαναχτυπησα στο ποδι και εκανα 2η φορα εγχειρηση.Αυγουστος 2012.

Ειχα χτυπησει το Δεκεμβρη του 2011 με το που επεστρεψα απο επαγγελματικο ταξιδι στο εξωτερικο.
Ολη τη χρονια που μεσολαβησε ετρεχα σε ορθοπεδικους να παρω γνωμες για το αν πρεπει να χειρουργηθω για 2η φορα,και επειδη πονουσα ,δε το αντεχα και αποφασισα να την κανω...

Η αποκατασταση δε πηγε οπως περιμενα(οπως δλδ την πρωτη φορα)
Ειχα πολυ πονο,το ποδι μαγκωνε λογω του επιγονατιδικου μοσχευματος και επεσα σε βαθια καταθλιψη.
Καθε μερα εκλαιγα και ελεγα πως θα ποναω μια ζωη...

Μεχρι που οι γονεις μου αποφασισαν να με πανε σε ψυχιατρο επειδη εβλεπαν πως δε μπορω να το διαχειριστω.
Ο γιατρος μου εδωσε αντικαταθλιπτικα.
Τα ξεκινησα το Δεκεμβριο του 2012.

Οσο περνουσε ο καιρος,ενιωθα καλυτερα.Δεν ξερω αν βοηθησαν τα φαρμακα αλλα δε πονουσα τοσο στο ποδι οσο τους πρωτους μηνες της επεμβασης.
Προς τον Ιουνη ενιωθα καλα.
Αποφασισα να κοψω τα φαρμακα παρα το οτι ο γιατρος επεμενε να τα συνεχισω.

Τοι Ιουλη ξεκινησε ενα τσιμπημα ανα 10 δευτερολεπτα πανω απο τον αστραγαλο του αριστερου ποδιου.
Εκανε συνηθως 2-3 μερες να φυγει.
Απελπιστικα και αρχισα να το ψαχνω.
Ενας αλλος ορθοπεδικος μου εδωσε neyrobion.
Η εξεταση σε νευρολογο δεν εδειξε τπτ.
Ειχα 3 τετοια επεισοδια μεσ στον Ιουλιο και μετα τπτ...για 1.5 μηνα.

Τελη Αυγουστου και ενω ειχα παλι γυρισει απο εξωτερικο(για διακοπες αυτη τη φορα) με ξαναπιασε.Απο Ιουλη μεχρι τελη Αυγουστου ειχα κοψει τα φαρμακα.
Τρελαθηκα...Λεω οχι παλι!!!
Καρδιακοι παλμοι στα υψη.Ενιωσα οτι πεθαινω...Ποτε θα τα ξεπερασω ολα ελεγα?
Πως ειναι δυνατον με μια εγχειρηση υποτιθεται ρουτινας να ταλαιπωρουμαι τοσο πολυ?
Εκλαιγα ολη μερα,κοντευα να σκασω.Απορω στη δουλεια πως απεδιδα...

Ξαναπηγα σε ψυχιατρο,μου αυξησε τη δοση και επιπλεον ενα xanax το βραδυ γιατι δε μπορω να κοιμηθω.

Εδω και 2 βδομαδες πλεον εχω τσιμπηματα και στα 2 τα ποδια,ειδικα στις φτερνες!!!
Δλδ...ΕΛΕΟΣ.
Εχω χασει ολη μου τη ζωη...ολη μου την ενεργεια...Ειναι ανυποφορο...
Επαθα συνδρομο ανησυχων ποδιων?ΣΚΠ?Τι διαολο?
Επισης και στο ενα αυτι μου νιωθω τσιμπηματακια και σαν ρευμα να με μουδιαζει...

Οι γυρω μου λενε,φυσικα,πως εχω καταθλιψη και πως θα περασουν ολα αυτα..Ψυχοσωματικα το βαφτιζουν...εγω δε μπορω να πειστω ομως...

Ειναι δυνατον να αισθανομαι μυρμηγκιασματα και στα 2 τα ποδια ....?
Τι μαρτυριο ειναι αυτο!!!!....

Και το χειροτερο ειναι πως δεν μπορω να βρω καποιον να με βοηθησει...


Ευχαριστω για τη συμπαρασταση προκαταβολικα...

[SpyroKo]

Φιλε Unbreakable καλωσηρθες!

Το αγχος μπορει να προκαλεσει παααρα πολλα ψυχοσωματικα συμπτωματα. Κυριως τα προκαλει σε σημεια του σωματος που τα σκεφτεσαι υπερβολικα. Γενικα τα πονακια και μουδιασματα στα ακρα (χερια ΚΑΙ ποδια) ειναι συμπτωματα αγχους ποσο μαλλον σε σενα που εχεις ενα παρελθον.
Αλλα εχω μια μικρη ενσταση... Πολλα φαρμακα φιλε μου.. Ισως να ειναι καποιο συμπτωμα και απο τα φαρμακα που εχεις. Εφοσον εχεις κανει εξετασεις στο ποδι σου και ολα ειναι μια χαρα απο κει και περα ειναι μεσα στο μυαλο σου. Ας πουμε εγω που ειχα καρδιοφοβια ειχα πονους στην καρδια και σφηξιμο στο στηθος. Καποιος που εχει φοβια με εγκεφαλικο εχει μουδιασματα στο κεφαλι και νιωθει υψηλη πιεση. Και ολα αυτα λογο του αγχους, του φοβου και της ανυσηχιας. Πιστευω πως σε πειραξε πιο πολυ απο το κανονικο το θεμα με το ποδι σου και για αυτο τα νιωθεις ολα αυτα ακομα μετα απο τοσο καιρο. Δυστυχως η Ευτυχως ολα ειναι ψυχοσωματικα τα οσα περιγραφεις... Απ' οσο καταλαβαινω ειχες και μερικες κρισεις πανικου εξαιτιας της υπερβολικης σκεψης με το ποδι σου.. Πρεπει να το αφησεις.. Να το αγνοησεις... Αμα ηταν κατι πιστευω μετα απο τοσο καιρο θα σου ειχε δημιουργησει προβλημα. Αλλα πιστευω πως εχει να κανει με την ψυχολογια σου οσο και αν απιστευτο ακουγεται. Και να σου πω και κατι? Ακομα και να μην ειναι ψυχολογικο το εσπασες 2 φορες.. Θελει χρονο να θεραπευτει μια τετοια ζημια...Φαντασου το ποδι σου τι περασε... ο οργανισμος σου προσπαθει τωρα να το φτιαξει.. Απλα επειδη δεν ειμαστε μηχανες και ειμαστε οργανισμοι ειναι απολυτα λογικο να εχεις αυτες τις ενοχλησεις.. Δωσε του χρονο.. Ολοι μας αγωνιουμε για το ποτε θα περασει κατι που εχουμε υποστει αλλα οταν βλεπουμε οτι δεν περναει μετα απο τοσο καιρο ειναι πραγματικα φοβηστικο.. Ομως ειναι φυσιολογικο. Θελουμε τον χρονο μας. Μην αγχωνεσαι.. Απλα ασε αυτα τα πονακια να ερθουν και μην το βλεπεις σαν κατι κακο. Απλα ο οργανισμος σου προσπαθει να αποκαταστησει οτι εχει υποστει ζημια. Και οπως σου εξηγησα θελει χρονο.. Υπομονη και καλη αναρωση!

[Unbreakable]

Φιλε Unbreakable καλωσηρθες!

Το αγχος μπορει να προκαλεσει παααρα πολλα ψυχοσωματικα συμπτωματα. Κυριως τα προκαλει σε σημεια του σωματος που τα σκεφτεσαι υπερβολικα. Γενικα τα πονακια και μουδιασματα στα ακρα (χερια ΚΑΙ ποδια) ειναι συμπτωματα αγχους ποσο μαλλον σε σενα που εχεις ενα παρελθον.
Αλλα εχω μια μικρη ενσταση... Πολλα φαρμακα φιλε μου.. Ισως να ειναι καποιο συμπτωμα και απο τα φαρμακα που εχεις. Εφοσον εχεις κανει εξετασεις στο ποδι σου και ολα ειναι μια χαρα απο κει και περα ειναι μεσα στο μυαλο σου. Ας πουμε εγω που ειχα καρδιοφοβια ειχα πονους στην καρδια και σφηξιμο στο στηθος. Καποιος που εχει φοβια με εγκεφαλικο εχει μουδιασματα στο κεφαλι και νιωθει υψηλη πιεση. Και ολα αυτα λογο του αγχους, του φοβου και της ανυσηχιας. Πιστευω πως σε πειραξε πιο πολυ απο το κανονικο το θεμα με το ποδι σου και για αυτο τα νιωθεις ολα αυτα ακομα μετα απο τοσο καιρο. Δυστυχως η Ευτυχως ολα ειναι ψυχοσωματικα τα οσα περιγραφεις... Απ' οσο καταλαβαινω ειχες και μερικες κρισεις πανικου εξαιτιας της υπερβολικης σκεψης με το ποδι σου.. Πρεπει να το αφησεις.. Να το αγνοησεις... Αμα ηταν κατι πιστευω μετα απο τοσο καιρο θα σου ειχε δημιουργησει προβλημα. Αλλα πιστευω πως εχει να κανει με την ψυχολογια σου οσο και αν απιστευτο ακουγεται. Και να σου πω και κατι? Ακομα και να μην ειναι ψυχολογικο το εσπασες 2 φορες.. Θελει χρονο να θεραπευτει μια τετοια ζημια...Φαντασου το ποδι σου τι περασε... ο οργανισμος σου προσπαθει τωρα να το φτιαξει.. Απλα επειδη δεν ειμαστε μηχανες και ειμαστε οργανισμοι ειναι απολυτα λογικο να εχεις αυτες τις ενοχλησεις.. Δωσε του χρονο.. Ολοι μας αγωνιουμε για το ποτε θα περασει κατι που εχουμε υποστει αλλα οταν βλεπουμε οτι δεν περναει μετα απο τοσο καιρο ειναι πραγματικα φοβηστικο.. Ομως ειναι φυσιολογικο. Θελουμε τον χρονο μας. Μην αγχωνεσαι.. Απλα ασε αυτα τα πονακια να ερθουν και μην το βλεπεις σαν κατι κακο. Απλα ο οργανισμος σου προσπαθει να αποκαταστησει οτι εχει υποστει ζημια. Και οπως σου εξηγησα θελει χρονο.. Υπομονη και καλη αναρωση!

Σε ευχαριστω Σπυρο για την απαντηση σου...
Αλλα το "αστειο" ειναι πως δε νιωθω πλεον πονο στο γονατο(αυτο εφυγε προς το καλοκαιρι)αλλα τσιμπηματα στις πατουσες και πλεον και στο δεξι ποδι που δεν εχει τπτ!!!

Το εχω σκεφτει κι εγω μηπως ειναι παρενεργειες απο φαρμακα...αλλα τι να κανω?Να τα κοψω?
Με εντολη γιατρου τα παιρνω...

Οντως δε το διαχειριστικα καλα αυτο με το ποδι μου...
Αγχωθηκα ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ....και εχω παραδεχθει πως ειμαι "φλωρος" οσον αφορα τον πονο αλλα ...τι να κανω?Ετσι ειμαι..
Σκεφτομαι να ξεκινησω ψυχοθεραπεια για να καταπολεμησω τις αδυναμιες του χαρακτηρα μου...αλλα δε ξερω εαν θα βοηθησουν και στο θεμα των ποδιων...

Αν ειναι ποτε δυνατον....να μου συμβαινει τετοιο πραγμα...

[Unbreakable]

Επισης ξερει κανεις καποιον καλο ψυχιατρο Αθηνα?