Φιλίες: πολλοί ή λίγοι και καλοί;

[Macgyver]

-------------------------------------------------

[Macgyver]

Το θέμα είναι ότι delete στο delete, δεν έμεινε και κανείς!

Αλκμηνη , γεια , μια κινεζικη παροιμια λεει ' αν θες ναχεις φιλους , ( οταν τους κοιτας ) κλεινε που κ που το ενα ματι ' τωρα αν χρειαστει να κλεισεις κ τα δυο , τοτε κανε delete , κ game over .
Παντως πρεπει να προσθεσω , αν κ παντα ειχα πολλους φιλους-ες , απο κανεναν δεν περιμενα πολλα , εκτος 3-4 , που ηταν κ ειναι οι κολλητοι-ες μ . Κ ετσι ουτε απογοητευσεις , ουτε delete , k ημουν κ ειμαι ευχαριστημενος .
Εχω παρατηρησει ομως οτι οι φιλιες μεταξυ γυναικων , εχουν καποια δυσκολια , η ιδαιτεροτητα αν θες .

[somebody89]

Επίσης, δεν είναι απαίσιο να προσπαθείς να δείξεις σε κάποιον την συμπάθειά σου, να προσπαθείς να είσαι εκεί για εκείνον, στα δύσκολα και όταν όλοι οι άλλοι τον πουλάνε και σε έχει ανάγκη, και στο τέλος να προτιμά τις ευτυχισμένες στιγμές του να τις περνά παρέα με αυτούς που κάποτε τον πούλησαν και αυτόν που του στάθηκε να τον βάζει στο περιθώριο; Βαρέθηκα να είμαι ο τελευταίος τροχός της αμάξης, απλά βαρέθηκα!! Βαρέθηκα! Τον εαυτούλη μου και μόνο από εδώ και μπρος και δεν θα ξαναπιεστώ για κανέναν!!!!

Tι είπες τώρα;;; Ποσες φορές μου έχει συμβεί και αυτό...!!! Και νομιζα πως μονο σε μενα συμβαινουν αναλογα περιστατικα... Και η πλάκα ποια είναι; Να τον ξαναπουλάνε, να γυρίζει και να λεει οτι εγω δεν ειμαι σαν τους αλλους κλπ και μετά πάλι στα ευκολα του να με γραφει για τους υπολοιπους...
Καλά κάνεις, έτσι πρέπει να κάνουμε, τον εαυτό μας πάνω απ' ολους. Ειναι εγωιστικο, δεν μ αρεσει σαν σκεψη, γιατι ανεκαθεν ημουν ανθρωπος που θελω να δινω, δεν ειμαι παρτακιας, αλλά από το να σε πουλανε στην τελική...

[Macgyver]

Somebody , αν κ εχω αρκετους φιλους , παντα βαζω πανω απ ολους τον εαυτο μου , κ δεν δινομαι σε KANENAN ολοκληρωτικα , εκτος αν μου δωσει ακλονητα παραδειγματα οτι θα μου σταθει στα δυσκολα . Και να σου πω , απο την μακραν πειρα μ , μονο οι ' δυνατοι ' χαρακτηρες , με αυτοπεποιθηση , ειναι αυτοι που θα σου σταθουν , οι ' αδυναμοι ' ποτε , διοτι ειναι απασχολημενοι πως θα στηριξουν τον εαυτο τους .

[Lena01]

Και να σου πω , απο την μακραν πειρα μ , μονο οι ' δυνατοι ' χαρακτηρες , με αυτοπεποιθηση , ειναι αυτοι που θα σου σταθουν , οι ' αδυναμοι ' ποτε , διοτι ειναι απασχολημενοι πως θα στηριξουν τον εαυτο τους .

Macgyver, πόσο συμφωνώ... απόλυτα! έτσι είναι...
Και να συμπληρώσω, ο αδύναμος, και να βοηθήσει σε κάτι απλό και ασήμαντο, θα το κάνει να φαίνεται βουνό...και θα γκρινιάζει κιόλας...
Μου έτυχε κάποτε να μιλάω με μια φίλη που περνούσε δύσκολα στα γκομενικά της, ώρες ατέλειωτες κάθε μέρα..γιατί αυτό, γιατί όχι το άλλο κλπ. Ακόμη και σε φάση που ήμουν σε νοσοκομείο συνεχώς, οι συζητήσεις παρέμεναν...ούτε ψυχοθεραπεία να κάναμε. Το αποτέλεσμα ήταν ότι παντρευτηκε μετά από 4 χρόνια, και εξαφανίστηκε... οκ έχει κάποια προβλήματα, αλλά και πάλι με ενοχλεί που δεν στέλνει ένα μήνυμα, έστω να δει αν είμαι καλά...
Θα μου πείτε ότι για να κρατήσει τόσα χρόνια, κάτι΄έπαιρνα... σίγουρα! είπαμε, οι σχέσεις είναι δούναι και λαβείν. Ήταν πολύ κοινωνική, οπότε μπήκα στον κύκλο της, γνώρισα άλλα άτομα, έκανα νέες παρέες και΄πάει λέγοντας... Δεν παραπονιέμαι, μόνο που με ενοχλεί κάπως όλο αυτό να κοιτάει ο άλλος την πάρτη του και να μη νοιάζεται καθόλου...

[So_Sad]

Αυτό με το οποίο ερχόμαστε αντιμέτωποι κάποια στιγμή και συνειδητοποιούμε, άλλοι νωρίς νωρίς (και ίσως λίγο άχαρα) κι άλλοι αργότερα (και ίσως πιο ήπια), είναι ότι στη ζωή ανοίγουν και κλείνουν κύκλοι. Σχολείο, Πανεπιστήμιο, Μεταπτυχιακό, Στρατός, Δουλειά, Δουλειά, Δουλειά (χαχ… κάποιοι «τυχεροί» έχουν αλλάξει 2-3 δουλειές μέχρι τώρα) , σχέσεις, χόμπυ κλπ… Κάθε τόσο ανοίγει ένας κύκλος στον οποίο μπαίνουν άνθρωποι που όταν κλείσει αυτός ο κύκλος, μπορεί να μείνουν, μπορεί και να φύγουν. Αν μείνουν σημαίνει ότι ο κύκλος μας έφερε κοντά μεν, αλλά υπάρχουν άλλα χίλια πεντακόσια πράγματα που μας ενώνουν… Αν φύγουν σημαίνει πως ο κύκλος απλά μας έφερε κοντά, μας έδεσε εξαιτίας του και αφού κλείνει, το αυτονόητο είναι να φύγουν και οι άνθρωποι-φίλοι. Εμένα μου πήρε καιρό να το αποδεχθώ αυτό, αλλά όταν το αποδέχθηκα, ανακουφίστηκα. Γιατί στην ουσία δε φταίει κανείς. Είναι αυτό που λέμε «η ζωή μας έφερε κοντά, η ζωή μας απομάκρυνε επίσης». Κρατάμε λοιπόν τους λίγους με τους οποίους μας ενώνουν χίλια πεντακόσια πράγματα (και τους οποίους θα «κουβαλήσουμε» και στους νέους κύκλους που θα ανοίξουμε) και με τους άλλους απλά είμαστε λιγότερο απαιτητικοί καθώς επίσης και προετοιμασμένοι ότι μπορεί αύριο το πρωί για τον οποιονδήποτε λόγο για τον οποίο δεν ευθυνόμαστε εμείς αποκλειστικά, να μην είναι εκεί πλέον. Κάποιες φορές σε αυτή τη ζωή παίζουμε συγκεκριμένο ρόλο, είμαστε εκεί για συγκεκριμένο λόγο. Εάν εξυπηρετούν αυτοί οι φίλοι κάποιο σκοπό στη ζωή μας, γι’ αυτό το λόγο είναι εκεί. Όταν πάψει να υφίσταται σκοπός, παύει και η «φιλία». Αν ανατρέξετε λίγο στο παρελθόν σας θα το αναγνωρίσετε κι εσείς αυτό. Υπάρχουν άνθρωποι που ήρθαν στη ζωή μας για συγκεκριμένο λόγο, έδωσαν αυτό που είχαν να δώσουν κι έφυγαν. Γιατί θα πρέπει να τους κακολογήσουμε απαραίτητα, ότι δεν έμειναν κι άλλο? Είναι κρίμα. Κι επίσης κρίμα είναι να χαλιόμαστε, να μπαίνουμε στην ψυχολογία ότι κανένας δεν αξίζει και ότι δεν υπάρχει αληθινή φιλία εκεί έξω. Καλύτερα να μην το γενικεύουμε και μας πιάνει απογοήτευση για κάτι για το οποίο δεν φταίμε απαραίτητα εμείς! Τώρα, εάν από τους λίγους και καλούς που κρατάμε, υπάρχει μέσα συμφέρον από πλευράς τους, τότε μάλλον έπαψαν να είναι Φίλοι με Φ κεφαλαίο ή ποτέ τους δεν ήταν, απλά εμείς δεν είμασταν σε θέση να το αναγνωρίσουμε. Οπότε αυτόματα «κατεβαίνουν κατηγορία»…

[Macgyver]

Macgyver, πόσο συμφωνώ... απόλυτα! έτσι είναι...
Και να συμπληρώσω, ο αδύναμος, και να βοηθήσει σε κάτι απλό και ασήμαντο, θα το κάνει να φαίνεται βουνό...και θα γκρινιάζει κιόλας...
Μου έτυχε κάποτε να μιλάω με μια φίλη που περνούσε δύσκολα στα γκομενικά της, ώρες ατέλειωτες κάθε μέρα..γιατί αυτό, γιατί όχι το άλλο κλπ. Ακόμη και σε φάση που ήμουν σε νοσοκομείο συνεχώς, οι συζητήσεις παρέμεναν...ούτε ψυχοθεραπεία να κάναμε. Το αποτέλεσμα ήταν ότι παντρευτηκε μετά από 4 χρόνια, και εξαφανίστηκε... οκ έχει κάποια προβλήματα, αλλά και πάλι με ενοχλεί που δεν στέλνει ένα μήνυμα, έστω να δει αν είμαι καλά...
Θα μου πείτε ότι για να κρατήσει τόσα χρόνια, κάτι΄έπαιρνα... σίγουρα! είπαμε, οι σχέσεις είναι δούναι και λαβείν. Ήταν πολύ κοινωνική, οπότε μπήκα στον κύκλο της, γνώρισα άλλα άτομα, έκανα νέες παρέες και΄πάει λέγοντας... Δεν παραπονιέμαι, μόνο που με ενοχλεί κάπως όλο αυτό να κοιτάει ο άλλος την πάρτη του και να μη νοιάζεται καθόλου...

Λενα , αυτο ακριβως εννοω για τα αδυναμα ατομα . Θα κανουν την δουλιτσα τους , κ μετα ουτε που σε ξερουν . Κ εμενα μουχει τυχει .

[unlucky]

Tι είπες τώρα;;; Ποσες φορές μου έχει συμβεί και αυτό...!!! Και νομιζα πως μονο σε μενα συμβαινουν αναλογα περιστατικα... Και η πλάκα ποια είναι; Να τον ξαναπουλάνε, να γυρίζει και να λεει οτι εγω δεν ειμαι σαν τους αλλους κλπ και μετά πάλι στα ευκολα του να με γραφει για τους υπολοιπους...
Καλά κάνεις, έτσι πρέπει να κάνουμε, τον εαυτό μας πάνω απ' ολους. Ειναι εγωιστικο, δεν μ αρεσει σαν σκεψη, γιατι ανεκαθεν ημουν ανθρωπος που θελω να δινω, δεν ειμαι παρτακιας, αλλά από το να σε πουλανε στην τελική...

Ακριβως γιατι τα εχουμε μπερδεψει καπως αλλο λογω συνθηκων να απομακρυνεσαι με φιλους και αλλο να φερεσαι αχαριστα και να εκμεταλλευεσαι τον αλλο ή να τον φθονεις και να τον θαβεις πισωπλατα.
Εμεις που δεν ειμαστε εκ φυσεως παρτακηδες, κανουμε το εξης λαθος οτι γινομαστε θυματα...και αυτο ειναι λαθος

[unlucky]

Somebody , αν κ εχω αρκετους φιλους , παντα βαζω πανω απ ολους τον εαυτο μου , κ δεν δινομαι σε KANENAN ολοκληρωτικα , εκτος αν μου δωσει ακλονητα παραδειγματα οτι θα μου σταθει στα δυσκολα . Και να σου πω , απο την μακραν πειρα μ , μονο οι ' δυνατοι ' χαρακτηρες , με αυτοπεποιθηση , ειναι αυτοι που θα σου σταθουν , οι ' αδυναμοι ' ποτε , διοτι ειναι απασχολημενοι πως θα στηριξουν τον εαυτο τους .

Φιλος αληθινος ειναι αυτος που θα χαρει με την επιτυχια σου για εμενα, οχι μονο στα δυσκολα...

[somebody89]

Συμφωνώ μαζί σας, έτσι ακριβώς! Απλά Macgyver το να μην δινεσαι ολοκληρωτικά σε κάποιον είναι μεγάλη αρετή που δεν έχουμε όλοι δυστυχως. Εγώ αυτό το μειονεκτημα εχω. Θα μου κανει ενα καλο καποιος ή θα δειξει οτι με εκτιμαει και θα χω να το λεω, θα χαρω πολυ, θα ενθουσιαστώ, θα τον βάλω πολύ ψηλά και θα τον θεωρησω πραγματικο φιλο, χωρις να τον έχω δει αν αντέχει στο χρονο... Δεν θέλω να ειμαι αχαριστος, υπαρχουν αρκετοι που εχουν κανει καποια πραγματα για μενα, εγώ μετά έκανα πολλαπλάσια για αυτούς και ξαφνικά αντί να το εκτιμήσουν, με ξεχνάνε και απομακρύνονται... Και μενω με τα "γιατί" κάθε φορά...
Τώρα τι να πω γι' αυτούς; Να κρατήσω κακία; Να πω πως τόσο μπορούσαν; Να πω ότι είναι αχαριστοι; Πραγματικά δε ξέρω...

[Dimitra-V]

So_Sad, ενω ισχυει οτι ειμαστε και ειναι και οι αλλοι για εμας για καποιο λογο και για καποιο χρονικο διαστημα "εκει", υπαρχει και εκεινο το κομματι, το συναισθηματικο που λειτουργει ως εμποδιο...στην μετεπειτα -εξελιξη-. Συμφωνω μαζι σου, μα ενω θεωρητικα το εχω κατορθωσει σε/με ορισμενες σχεσεις, υπηρξαν και υπαρχουν ανθρωποι που καποιο κομματι μου αρνειται την αποδοχη του αποχωρισμου. Συμβαινει σε ολους μας νομιζω, ο καθενας μας το εκφραζει μεν και το αντιμετωπιζει δε ισως διαφορετικα αλλά στο κεντρο του πυρηνα ολοι εχουμε να πουμε για μια σχεση, εναν ανθρωπο που χασαμε ενω δεν θελαμε. Σε αυτο το σημειο θα ηθελα να ρωτησω... πως αντιμετωπιζετε τις δυσαρεστες καταστασεις,(οπου δυσαρεστο εννοω την επιλογη του αλλου να απομακρυνθει ή τις συγκυριες που σας καθιστουν παθητικο ενω δεν θα θελατε).

[somebody89]

So_Sad, ενω ισχυει οτι ειμαστε και ειναι και οι αλλοι για εμας για καποιο λογο και για καποιο χρονικο διαστημα "εκει", υπαρχει και εκεινο το κομματι, το συναισθηματικο που λειτουργει ως εμποδιο...στην μετεπειτα -εξελιξη-. Συμφωνω μαζι σου, μα ενω θεωρητικα το εχω κατορθωσει σε/με ορισμενες σχεσεις, υπηρξαν και υπαρχουν ανθρωποι που καποιο κομματι μου αρνειται την αποδοχη του αποχωρισμου. Συμβαινει σε ολους μας νομιζω, ο καθενας μας το εκφραζει μεν και το αντιμετωπιζει δε ισως διαφορετικα αλλά στο κεντρο του πυρηνα ολοι εχουμε να πουμε για μια σχεση, εναν ανθρωπο που χασαμε ενω δεν θελαμε. Σε αυτο το σημειο θα ηθελα να ρωτησω... πως αντιμετωπιζετε τις δυσαρεστες καταστασεις,(οπου δυσαρεστο εννοω την επιλογη του αλλου να απομακρυνθει ή τις συγκυριες που σας καθιστουν παθητικο ενω δεν θα θελατε).

Δύσκολη ερώτηση. Ανάλογα... Δεν νομίζω πως έχω συγκεκριμένο πλάνο που ακολουθώ. Είναι όπως μου βγει κάθε φορά. Και συχνά μετανιωνω και για τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκα την κατάσταση. Αν είναι επιλογή κάποιου στενού μου φίλου/ης να απομακρυνθεί από μένα, συνήθως το παλεύω να μάθω το "γιατι"; Γιατί συνήθως αυτοί φεύγουν χωρίς εξήγηση, μιας και δεν μπορούν να δώσουν μια λογική εξήγηση ή δεν τολμάνε να μιλήσουν γιατί θα φανερώσουν την αχαριστια τους που τους διακατέχει. Συνήθως απάντηση δεν παίρνω, οπότε αν δεν είμαι ψύχραιμος και ειμαι πολύ στεναχωρεμένος, μπορεί να μιλήσω άσχημα και απλά χάνομαι κι εγώ.
Προσφατα έκοψα επαφες με δυο "φιλους" που με ξέχασαν. Τον έναν δεν τον είπα τίποτα, είχα καταλάβει ότι με έχει γραμμένο και όσο και αν με πείραξε η συμπεριφορά του, μιας και ήμουν 100% βέβαιος ότι δεν έφταιξα κάπου, αλλά επειδη αλλαξαμε χώρο, θεωρησε σωστό πως ο φίλος του δεν έχει θέση πλέον στη ζωή του, νιώθω πολύ εντάξει με τον ευατό μου. Σε μια "φιλη" μου αντιθέτως, μίλησα πάρα πολύ άσχημα, γιατί και αυτή ήταν φανερά προκλητική με τη στάση της απεναντι μου, αισθανθηκα πως με χρησιμοποιουσε τοσο καιρό και δεν κρατηθηκα της τα πα πολυ χυμα. Και απομακρύνθηκα κι εγω. Ομως μετάνιωσα πολύ για την συμπεριφορα μου. Παρότι αυτή ειχε το άδικο, αυτή με ειχε γραμμένο, αυτή δεν εκτίμησε όσα είχα κάνει γι αυτην, παρόλα αυτά νιώθω τύψεις για τις βαριες κουβέντες που είπα και δε νιωθω καλα με τον εαυτο μου. Νομίζω πως γενικά θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι και καχυποπτοι πως κανεις δεν ειναι δεδομενος, πως ανα πασα στιγμη χωρις πολλα 'γιατι' και εξηγησεις θα μας την κάνει με ελαφρά και να είμαστε ψύχραιμοι, ωστε να νιωθουμε καλα με τον ευατο μας. Στην τελική... εμείς αυτοι ειμαστε. Σ οποιον δεν αρεσουμε, δεν θα μπορεσουμε... Καποια στιγμη πιστευω η ζωη θα τους δειξει καποια πραγματα και ισως μας θυμηθουν, ομως τοτε θα ειναι αργα...

[Deleted20082014]

Αλκμηνη , γεια , μια κινεζικη παροιμια λεει ' αν θες ναχεις φιλους , ( οταν τους κοιτας ) κλεινε που κ που το ενα ματι ' τωρα αν χρειαστει να κλεισεις κ τα δυο , τοτε κανε delete , κ game over .
Παντως πρεπει να προσθεσω , αν κ παντα ειχα πολλους φιλους-ες , απο κανεναν δεν περιμενα πολλα , εκτος 3-4 , που ηταν κ ειναι οι κολλητοι-ες μ . Κ ετσι ουτε απογοητευσεις , ουτε delete , k ημουν κ ειμαι ευχαριστημενος .
Εχω παρατηρησει ομως οτι οι φιλιες μεταξυ γυναικων , εχουν καποια δυσκολια , η ιδαιτεροτητα αν θες .

Βρε Macgyver, όταν βγαίνεις και ο άλλος σου λέει μόνο τα δικά του και δεν δίνει δεκάρα για να μάθει τι κάνεις, πώς κυλάει η ζωή σου... τι κάνεις; Επί ένα τρίωρο χθες άκουγα τα δικά της, ούτε για ένα λεπτό δεν με άφησε να μιλήσω....
Το θέμα μας δεν είναι τα πολλά, εδώ δεν έχουμε καν τα στοιχειώδη.

[Deleted20082014]

Tι είπες τώρα;;; Ποσες φορές μου έχει συμβεί και αυτό...!!! Και νομιζα πως μονο σε μενα συμβαινουν αναλογα περιστατικα... Και η πλάκα ποια είναι; Να τον ξαναπουλάνε, να γυρίζει και να λεει οτι εγω δεν ειμαι σαν τους αλλους κλπ και μετά πάλι στα ευκολα του να με γραφει για τους υπολοιπους...
Καλά κάνεις, έτσι πρέπει να κάνουμε, τον εαυτό μας πάνω απ' ολους. Ειναι εγωιστικο, δεν μ αρεσει σαν σκεψη, γιατι ανεκαθεν ημουν ανθρωπος που θελω να δινω, δεν ειμαι παρτακιας, αλλά από το να σε πουλανε στην τελική...

Έτσι είναι... Και ξέρεις κάτι...; Αν δεν το έχεις μέσα σου, δεν είναι του χαρακτήρα σου, μπορεί να το λες, αλλά δεν το εφαρμόζεις, γιατί απλώς δεν σου βγαίνει!

[somebody89]

Συμφωνώ Ακμήνη! Έτσι είναι. Οσο γι αυτό που λες για τη φίλη σου... Μου έχει τύχει κι εμένα. Ειχα μια φίλη που όποτε βγαιναμε μόνο αυτή μιλούσε και περιμενε να την στηρίξω στα προβληματα της. Που και που πετουσε κανενα 'εσυ τι κανεις, πες τα νεα σου', αλλά όταν μιλούσα εγώ, ήταν στον... κόσμο της! Κοιτουσε απο εδω κι απο κει το μαγαζι, αντρες κλπ!! Και φυσικά δε προλάβαινα να ολοκληρώσω και με διέκοπτε για να πει κάτι ασχετο δικο της! Φυσικά την έκανα πέρα... Ε δεν γίνεται! Απλά για να λεω οτι εχω γυρω μου ανθρωπους να αναλώνομαι σε άτομα που δεν τους καιγεται καρφι για τα δικά σου προβλήματα και σε χρησιμοποιουν για να ξεπερασουν τα δικά τους!