Αυστηρή μαμά στο θέμα σχέση..

[Del-mem24032020a]

Είμαι 21 ετών, και ανέκαθεν ήμουν κάπως περιορισμένη απ'την οικογένεια μου..Χωρίς να σημαίνει ότι αντιμετώπιζα μεγάλο πρόβλημα.. Μιλώντας από την εποχή που μπήκα στο πανεπιστήμιο και μετά πάντα, μπορούσα να βγω, αλλά δεν μπορούσα να το ξενυχτάω, δεν μπορούσα να λείπω πολλές ώρες απ'το σπίτι γενικά, δεν μου επιτρεπόταν ποτέ να κοιμάμαι σε φίλες κλπ.. Δεδομένου ότι μπορούσα να τη βγάζω χωρίς να απαιτήσω κάτι από αυτά να αλλάξει, δεν χρειάστηκε να έρθω ποτέ σε σύγκρουση με τους γονείς μου, και δη με τη μαμά μου που έβαζε (και βάζει) τους κανόνες. Σημειώνω εδώ ότι οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν 18 και ζω με τη μητέρα μου, αλλά δεν παίζει κάποιο ιδιαίτερο ρόλο γτ ποτέ οι γονείς μου δε διαφωνούσαν σ'αυτά. Επίσης ήμουν πάντα το παιδί-υπόδειγμα, ήσυχη, αριστούχος, σοβαρή.. Εμπιστεύσιμη με λίγα λόγια. Εδώ και ένα χρόνο κοντά λοιπόν είμαι σε σχέση με το αγόρι μου, με τον οποίο είμαστε πολύ αγαπημένοι και το πάμε σοβαρά, έχουμε γνωρίσει ο ένας τους γονείς του άλλου, έχουμε πάει διακοπές μαζί, και γενικώς είμαστε πολύ καλά. Και ομολογουμένως, πολλά προβλήματα που είχα, όπως το να μην μπορώ να αργώ όταν βγαίνω, βελτιώθηκαν σημαντικά μέσα στη συζήτηση, πιθανώς επειδή φάνηκε σωστή η επιλογή μου. Εκείνος είναι 26, και τελευταία κατάφερε να ξεκινήσει να μένει μόνος του. Γενικότερα δείχνει μεγάλη κατανόηση στο θέμα ''οικογένεια'', αλλά πρόσφατα μου πρότεινε να προσπαθήσω να κοιμάμαι κάποια βράδια στο νέο του σπίτι, για να έχουμε περισσότερο χρόνο μαζί. Έκανα λοιπόν αρκετές συζητήσεις επ'αυτού με τη μητέρα μου, προκειμένου να καταλάβει ότι ο κανόνας ''δεν κοιμάσαι εκτός σπιτιού'' δεν γίνεται πλέον να υφίσταται, έστω όχι στον ίδιο βαθμό, και ζήτησα έστω ένα βράδυ την εβδομάδα. Αλλά ήταν κάθετη ότι αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει, να πάψω να προσπαθώ να φέρομαι λες και δεν είμαι 21 μόνο, και να μην διανοηθώ να το αναφέρω ξανά. Βασικότερο όλων είναι ότι το ''δόγμα'' της μητέρας μου είναι ''όποιος δε συμμορφώνεται με τους κανόνες του σπιτιού, μπορεί να πηγαίνει χωρίς επιστροφή'', και σας διαβεβαιώ ότι δεν είναι κενές απειλές. Το θέμα είναι ότι τα έξοδα των σπουδών μου και του μέλλοντος μου τρέχουν, δεν είμαι στην ανεξάρτητη θέση να αυτοσυντηρηθώ και δεν εργάζομαι, και ούτε προλαβαίνω λόγω φόρτου μελέτης να το κάνω προς το παρόν χωρίς να αφήσω τη σχολή μου σε δεύτερη μοίρα, και -τελευταίο αλλά όχι αμελητέο- δεν θα ήθελα να φέρω τα πράγματα στα άκρα με το απλά να κάνω αυτό που νομίζω, προκαλώντας σοβαρό καυγά, γιατί σέβομαι τη μητέρα μου. Επιπλέον, δεν θα μπορούσα σε καμία περίπτωση να γίνω βάρος στο αγόρι μου, και από ηθική αλλά και από πρακτική άποψη, αν τα πράγματα έφταναν στο απροχώρητο. Από την άλλη, δε γίνεται να δέχομαι τα πάντα σε βάρος των δικών μου ''θέλω'', αλλά και της σχέσης μου, γιατί και ο ανθρωπός μου είναι σαφώς πάρα πολύ σημαντικός για ΄μένα, και μέχρι τώρα έχει δείξει μεγάλη κατανόηση, αφήνοντας πίσω πολλές φορές τον εαυτό του. Ακόμα η κατάσταση δεν είναι χάλια, αλλά έπεται να γίνει αν δεν βρω μια λύση. Κάποια γνώμη? Σας ευχαριστώ.

[αλεξανδρος_77]

egω στη θεση σου θα εβρισκα κανενα αγορι κ δουλεια κ θα την εκανα απο το σπιτι η μανα σου εχει ξεπερασει καθε οριο σε θεωρει ιδιοκτησια της για να σε κανει οτι θελει εγω δε θα το δεχομουν αυτο αυτα καληυχτα σου παω για υπνο.

[feggari]

Γεια σου Ντεπ. οπως τα λες εισαι ένα υσηχο κορίτσι που δεν έχει δημιουργήσει προβλήματα στην οικογένεια. Σε αυτό πάνω λοιπόν θα πρέπει να βασιστείς. Εξήγησε λοιπον στους γονείς σου,οτι ποτέ δεν τυος απογοήτευσες και οτι βλέπουν τωρα μπροστά τους είναι και δικό τους δημιούργημα. Οφείλουν λοιπόν να σου έχουν εμπιστοσύνη και να σε σέβοντε. Να μην ανησυχούν μη μείνεις έγκυος γιατί με τις αρχές που σου έχουν δώσει δεν θα επέτρεπες κάτι τέτοιο. Γενικά παρτους με το καλό και ζητησέ τους την εμπιστοσύνη τους λέγοντας πως οποως ποτέ δεν τους απογοήτευσες ,δεν θα το κάνεις ούτε τώρα. Απλά αυτόν τον άνθρωπο τον βλέπεις σοβαρά και επιθυμείς να μοιράζεσαι περισσότερο χρόνο μαζί του.
Είναι πολύ καλό που έχεις καλές σχεσεις με τους γονείς σου,αλλά να θυμάσαι οτι ο καθένας ζει τη δική του ζωή,κάνοντας τις δικές του επιλογές. Πρέπει να αρχισεις να ανεξαρτητοποιήσε.

[betelgeuse]

Θα συμφωνουσα με το φεγγαρι αν ησουν ακομα στην εφηβεια , αλλα αφου εισαι 21 και ακομα δεν εχει καταλαβει οτι εισαι ανεξαρτητο ατομο μαλλον δεν θα το καταλαβει ποτε.
Εγω λεω να αναλαβεις δραση και να αρχισεις να της πηγαινεις λιγο κοντρα.
Θα μπορουσες καλλιστα να βρεις μια δουλεια και να συγκατοικησεις με φιλους. Σιγουρα θα δυσκολευτεις αλλα θα κερδισεις την ελευθερια σου.

[deleted-member141015]

Κι εγώ θα έλεγα ότι θα ήταν πολύ καλό να αρχίσεις να αυτονομείσαι, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει κάποιες κόντρες και καυγάδες. Δεν γίνεται να είναι πάντα βελούδινες οι σχέσεις κι οι συμπεριφορές... Ίσως σου είναι δύσκολο, μιας και όπως λες ήσουν πάντα 'υπόδειγμα', αλλά όπως ήδη διαβλέπεις, το κόστος του να είσαι κόρη-πρότυπο είναι μεγάλο. Γιατί θέλεις να είσαι και γυναίκα, καθώς κι ελεύθερος άνθρωπος. Αν DEP η μητέρα σου λειτουργεί με τελεσίγραφα και εσένα σε γοητεύουν τα 'ανταλλάγματα' (πχ οικονομική παροχή), σκούρα τα πράγματα!...

Νομίζω πως χρειάζεσαι πρώτα απ' όλα μια βαθιά αναθεώρηση της οπτικής σου. Η προσωπική σου ζωή μπορεί να έχει τη μορφή που θέλεις, άσχετα με το αν είσαι φοιτήτρια, 'μικρή' στα 21, ή οικονομικά εξαρτημένη. Ίσως να μην μπορείς πχ να πας διακοπές με τον φίλο σου με δικά σου χρήματα αφού δεν εργάζεσαι, μπορείς όμως θαυμάσια να μένεις μαζί του όσες ώρες και βράδια επιθυμείτε. Σε τι ακριβώς επιβαρύνει την μητέρα σου αυτό? Σε τι τη θίγει? Το κακό όμως είναι ότι κι εσύ έχεις υιοθετήσει μια κατά τη γνώμη μου λανθασμένη άποψη περί 'σεβασμού', καθώς και περί αποφυγής των συγκρούσεων. Δεν χρειάζεται να πας απευθείας στον καυγά, δοκίμασε τη συζήτηση και την απλή δήλωση ότι θα κάνεις αυτό που επιθυμείς. Και να το κάνεις χωρίς πολλά πολλά λόγια. Χρειάζεται όμως μέσα σου να το πιστεύεις. Αν εσύ αμφιβάλλεις για το κατά πόσον έχεις το δικαίωμα, αν φοβάσαι μην τυχόν δυσκολευτείς, αν στενοχωριέσαι υπερβολικά, δεν θα λειτουργήσει... Γι' αυτό επεξεργάσου το μέσα σου, συζήτησε το και με ανθρώπους που σε κατανοούν και διεκδίκησε το.

Τέλος, για το αν θα γίνεις ή όχι 'βάρος' στο αγόρι σου... εννοείται πως καλό είναι να είμαστε αυτόνομοι και να μην είμαστε 'βάρος' σε κανέναν. Αλλά αν χρειαστεί σε κάποιες φάσεις της ζωής μας να στηριχτούμε κάπου, καλό είναι να βρούμε αυτό το στήριγμα σε ανθρώπους που έχουν αποδείξει ότι συζητούν, ότι νοιάζονται για τα θέλω μας, ότι κάποτε διαπραγματεύονται και υποχωρούν στα δικά τους θέλω, που δεν έχουν άκαμπτους κανόνες και απειλές... Σκέψου το... :)

[Gothly]

DEP Για πόσο ακόμα θα είσαι παιδί υπόδειγμα για τους γονείς σου? Για πόσο ακόμα θα τους κάνεις τις χάρες , θα υπακούς στους άγραφους κανόνες που με χιτλερικούς τρόπους σου βάζει η μητέρα σου? Τι είσαι κανα σκυλάκι να σου βάλει τσιπάκι κ να σε πάει βόλτα τις ώρες που θέλει αυτή?

Μήπως είσαι κάτω των 18? Όχι φυσικά! Μια λεπτομέρεια (καθόλου λεπτομέρεια στη πραγματικότητα) για τη μητέρα σου η ηλικία μιας και δεν έχει συνειδητοποιήσει οτι είσαι ενήλικη και οτι δεν έχει ΚΑΝΕΝΑ δικαιομα πάνω σου!

Και αν δεν υπακούσεις τους κανόνες της "αυστηρής μανούλας" τότε τι? Θα μας κάνει ντα η μανούλα? Βρές μια φίλη σου ή γνωστή να σε φιλοξενήσει για λίγο και βρές μια δουλειά(ναι ξέρω δύσκολο αλλά τπτ δν ειναι ευκολο με τετοιους γονεις). Αυτο που θέλω να πώ είναι πως αν θέλεις φεύγεις, το καταφέρνεις και φυσικά θα θυσιάσεις πράγματα. Τώρα θυσιάζεις την προσωπική σου ελευθερία, αλλά δε το έχεις συνειδητοποιήσει πολύ μάλλον γιαυτό δεν έφυγες ακόμη, ή δεν έκανες τη μητέρα σου να το συνειδητοποιήσει και να προσγειωθεί και να δεχθεί τη πραγματικότητα!

Λές σε ενα σημείο οτι σέβεσαι τη μητέρα σου. Γιατί της δίνεις τον σεβασμό σου όταν δε τον αξίζει? Σου επιβάλει με το έτσι θέλω ένα σωρό κανόνες και εσύ τους ανέχεσαι και πιστεύεις πως αυτή σε σέβεται μετά σπο όλα αυτά? Πού δε θα έπρεπε κάν να απαιτήσεις σεβασμό, είσαι ενήλικη, μπορείς να κάνεις ΟΤΙ ΘΕΛΕΙΣ. Μα ό,τι θέλεις! Και άσε τη μητέρα σου να χτυπιέται. Πρόβλημά της!

[feggari]

Καποιες φορές πρεπει να χειριζόμαστε κάποια πράγματα με διπλωματία. κερδίζουμε πιο πολλά ετσι. Δεν θεωρώ συνετό να βγει αμέσως στην κόντρα. Πρωτα ας δοκιμάσει τη διπλωματική οδό όπως ανεφερα και πιο πάνω και στη συνέχεια αναλόγων των αποτελεσμάτων,περνάς και στη αντίδραση αν χρειαστει. Εγω με τους γονείς μου πιο πολλά κατάφερα ετσι παρά οταν τους πήγαινα απευθείας κόντρα.

[Gothly]

Εγώ πάντως κατάφερα το πιο σημαντικό απ'ολα , την ελευθερία μου! και όχι με το να τους πάω κόντρα, όχι δεν είναι κόντρα το να διεκδικήσεις τα δικαιόματά σου! Γιατί εδώ μιλάμε για δικαιόματα που φτάνεις ξαφνικά 30χρ κ είσαι κλεισμένος μέσα στο σπίτι κ η μάνα σου ακόμη σου λέει με ποιον θα βγεις κ τι θα κάνεις.
Η διπλωματία είναι για ανθρώπους συζητήσιμους. Οι άνθρωποι που βάζουν αυστηρούς χιτλερικούς κανόνες και σε περίπτωση παράβασης υπάρχουν και απειλές, όχι αυτοί οι ανθρωποι δε συζητάνε. Οπότε ενας είναι ο τρόπος να καταλάβουν. Οκ, η DEP ξέρει καλύτερα τη μητέρα της και αυτή θα κρίνει ποια είναι η καλύτερη οδός προς το να καταφέρει αυτά που θέλει.
Και εξαρτάται τι θέλουμε, ή την ελευθερία σου θα'χεις ή τους γονεις σου, αποφασίζεις. Και τα 2 δε γίνεται με τέτοιους γονεις.

[feggari]

Gothy ,δικιο έχεις,σε κάθε γονιό δεν πιάνουν τα ίδια. Ας τα δοκιμάσει οπότε όλα προκειμένω να πετυχει τον σκοπό της!!!!

[keepliving]

Τελικά τι έγινε..? Έφυγες? Πάντως σε καταλαβαίνω.....