Φιλια τι δυσκολο πραγμα!

[μυσπ]

Καλησπερα σας κ παλι! Αποφασισα να σας μιλησω για ενα πολυ κοινοτυπο θεμα στο οποιο εχω κουραστει παρα πολυ στην ζωη μου παρα τα 27 μου χρονια κ νιωθω πλεον οτι σ ολα εχω δυναμη να κανω κατι αλλα σ αυτο ειδικα δεν εχω δυναμη να παλεψω περισσοτερο,Οταν πηγα δημοτικο αρχισε το κακο εως την τεταρτη δημοτικου ημουν ολομοναχη κ παρακολουθουσα ολους του αλλους σε παρεα κ το μονο που εκανα ηταν να λυπομονουν τον εαυτο μου,ειχα δυο "φιλες" εκτος σχολειου που ομως δεν νοιαζοταν για μενα πραγματικα κ ασχολουνταν με αλλη παρεα,Στην τεταρτη δημοτικου μαζεψα οσο θαρρος ειχα κ πλησιασα δυο κοριτσια κ μπηκα στην παρεα τους,η μια προτιμουσε την αλλη κ το δειχνανε ανοικτα κ γενικοτερα εγω εκανα τα παντα για αυτες κ αυτες στον κοσμο τους,Οταν πηγαμε γυμνασιο η μια αρχισε να μας σνομπαρει ανοικτα κ εκανε παρεα με αλλες που ηταν πολυ δημοφιλεις κ η αλλη ηταν πολυ ψωνισμενη με τους βαθμους κ με εκανε παρεα μονο για να της λεω ποσο καλη μαθητρια ειναι κ ποσο αξιζει,Εγω της εκανα ολα τα χατηρια αυτη τιποτα κ ουτε ηθελε να βγαινουμε επειδη διαβαζε κ δεν ανεχοταν να την διακοπτω ουτε οταν δεν ημουν καλα,Μετα στο λυκειο ηρθε κ μια καλη φιλη για μενα που επισης ειχε οικονομικα προβληματα κ δεν μπορουσε να βγαινουμε κ ολο διαβαζε κ μου αφιερωνε πολυ λιγο χρονο,με αυτην ειμαστε ακομα φιλες κ καταλαβαινω ποσο ζοριζονταν,Αυτη δεν ηταν απο την πολη μου κ λιγο αργοτερα μετακομισε μονιμα στην πατριδα της,Μετα εγω κ η αλλη η κολλημενη με τα μαθηματα περασαμε σε παρομοιες σχολες κ καναμε καποια κοινη παρεα απο καλες φιλες,Η κοπελα αυτη αρχισε να ψωνιζεζεται ολοκ περισσοτερο με τα μαθηματα κ αρχισε να μας αποφευγει ανοικτα κ να μας θεωρει κατωτερες με αποτελεσμα να μαλωσουμε κ να παψουμε να κανουμε παρεα,Οι αλλες κοπελες που με γεμιζουνε απιστευτα πηρανε πτυχιο κ φυγανε κ εμεινα ολομοναχη,Μετα εγινε μια παρεξηγηση κ παραλιγο να χαθουμε με μια απο αυτες αλλα εγω την ελυσα με κοπο την παρεξηγηση κ επικοινωνουμε,Μετα συνεβει ενα πολυ σοβαρο προβλημα κ εχασα μια απο αυτες κ πονεσα παρα πολυ,Αυτες οι κοπελες κ το αγορι μου ειναι οι μονοι ανθρωποι που με γεμιζουνε στην ζωη μου περα απο τους δικους μου κ ειναι ολοι σε αποσταση,εχω ταλαιπωρηθει απιστευτα στην ζωη μου με τοσες αποτυχημενες φιλιες κ πραγματικα νιωθω οτι δεν μπορω να δω φιλικα αλλον ανθρωπο περα απο αυτες,λαθος η σωστο μπορειτε να μου πειτε την γνωμη σας,Παρεα μπορω να κανω να επικοινωνω με κοσμο αλλα φιλια νιωθω οτι εχει στερεψει καθε δυναμη που διεθετα οτι τα εδωσα ολα κ δεν εμεινε τιποτα για κανεναν αλλον σε φιλικο καθαρα επιπεδο,Θελω μονο να κανουμε οικογενεια με το αγορι μου κ τιποτα αλλο στον κοσμο,δυστυχως ειμαι τοσο κουρασμενη στο θεμα φιλια που νιωθω δεν εχω περισσοτερο περιθωριο

[Deleted20082014]

Όσο πάμε και γινόμαστε όλο και περισσότεροι... Τι να σου πω, τι συμβουλή να δώσω... Ούτε κι εγώ δεν ξέρω καλά καλά τι να κάνω... Καμία διάθεση πια για σύναψη τέτοιων σχέσεων και φόβος...μεγάλος φόβος μιας ακόμη αποτυχίας.

[μυσπ]

Όσο πάμε και γινόμαστε όλο και περισσότεροι... Τι να σου πω, τι συμβουλή να δώσω... Ούτε κι εγώ δεν ξέρω καλά καλά τι να κάνω... Καμία διάθεση πια για σύναψη τέτοιων σχέσεων και φόβος...μεγάλος φόβος μιας ακόμη αποτυχίας.

Κοπελα μου κ μονο που διαβασες το θεμα μου ευχαριστω! ναι μπορω να κανω παρεα με τους ανθρωπους καμμια φορα τυχαινει να συναντησω κοσμο κ να πιασουμε την κουβεντα κ γιατι οχι να βοηθησω καποιον σε αναγκη να πω μια καλη κουβεντα, αυτο που δεν μπορω ειναι να τους κανω φιλους μου, αυτη την ικανοτητα την εχασα μαλλον οριστικα κ αμετακλητα

[Deleted20082014]

Τι ευχαριστείς! Εμείς ευχαριστούμε για την ειλικρινή σου κατάθεση :) Μια από τα ίδια... Δεν ξέρω τι φταίει...προσπαθώ να καταλάβω. Ίσως μεγαλώνοντας βαραίνουμε... Και τα χρόνια περνούν κι εμείς μένουμε παρέα με την μοναξιά μας.. Τουλάχιστον έχεις και το αγόρι σου εσύ, είναι πολύ σημαντικό αυτό!

[αλεξανδρος_77]

λοιπον εγω περασα πολυ χειροτερα σχολικα χρονια.. αφου αν σου πω τι επαθα θα σου σηκοθουν τα μαλια ορθια ειχα σπασει ενα καρπο ενα δαχτυλο απο σπροξια ενα μαυρο ματια απο μπουνια συμαθητη μου κ στο νοσοκομειο μια εβδομαδα απο θλαση νεφρου απο σπροξια κ παλι θυμαμαι σε ολο τη σχολικη περιοδο μεχρι τα 14 να με κοροιδευουν συνεχως να ειμαι μονος εκανα υπομονη εκανα υπομονη φορτωνα φωρτονα μεχρι που καπια στιγμη ξεσπασα κ το τι εγινε αστο καλυτερα.. ναι κ εγω μεγαλωσα με αυτο ακριβως το τροπο κ χειροτερο ορθοποδησα γυρω στα 18 μετα απο πολυ ασχημη εφηβεια με διαταραχες πανικου νευρικη ανορεξια περασα πολυ ασχημες στιγμες κ τραγικες οσπου στα 18 εκανα φιλους που τοτε αρχισα να νιοθω οτι ζω κατι απο τη ζωη κ οτι εχω ανθρωπους γυρω μου.. με τους γωνεις μου ο ενας ηταν πολυ καλος κ ο αλλος πολυ κακος ο ενας εξαφανισμενος κ ο αλλος κοντα μου συνεχεια... περασα ακριβως τα ιδια αλλα τελικα βρηκα το δρομο μου...

[Τάρια]

Καλησπερα μυσπ!
Αυτο το θέμα δυστυχώς αναλύεται πολυ Εδω στο forum.Άσχημο να εχουν τέτοια κατάληξη οι σχέσεις των ανθρώπων,άσχημο να συμπεριφέρονται έτσι οι ανθρωποι,αλλα δεν ειναι όλοι το ίδιο και δεν εχουν όλοι τα ίδια προβλήματα.Εχω κάνει λαθη κι εγω,δεν Ειμαι τέλεια αλλα Τωρα πλέον εγω μάθει να ζητώ συγνώμη,εχω μάθει να μην φοβάμαι και κυριολεκτικα να ναι καλα ενας ανθρωπος που μπήκε στη ζωη μου!Ειναι περιεργο αλλα ειναι αλήθεια...
Μυσπ,δεν πρεπει να στεναχωριεσαι,κανένας δεν πρεπει...Παρε μια ανάσα,Κοιτά τον ήλιο και προχωρά ξανα...μπροστά...μόνο μπροστά...Εισαι μόνο 27,κι εγω 30,δεν ξέρεις τι θα σου φέρει η ζωη,δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει.
Η ζωη ειναι απρόβλεπτη αλλα ειναι ωραία...

[hope life]

Καλημερα μυσπ. Ξερω πως νιωθεις. Λιγο πολυ ολοι εχουμε περασει απο τετοιες καταστασεις. Το μονο που μπορω να σου πω ειναι πως αληθινοι φιλοι υπαρχουν. Μην στεναχωριεσα αν δεν τους εχεις βρει ακομη. Σιγουρα θα εμφανιστουν καποια στιγμη στη ζωη σου.

[μυσπ]

Τι ευχαριστείς! Εμείς ευχαριστούμε για την ειλικρινή σου κατάθεση :) Μια από τα ίδια... Δεν ξέρω τι φταίει...προσπαθώ να καταλάβω. Ίσως μεγαλώνοντας βαραίνουμε... Και τα χρόνια περνούν κι εμείς μένουμε παρέα με την μοναξιά μας.. Τουλάχιστον έχεις και το αγόρι σου εσύ, είναι πολύ σημαντικό αυτό!

Κοπελα μου ναι το αγορι μου που θελουμε να κανουμε οικογενεια ειναι το σημαντικοτερο κομματι στην ζωη μου κ ειναι κ λιγοι συγγενεις κ πολυ λιγες φιλες,Κ ομως γνωριζω ανθρωπους που πραγματικα εχουν φιλιες ειλικρινεις που διαρκουνε μια ζωη

[μυσπ]

λοιπον εγω περασα πολυ χειροτερα σχολικα χρονια.. αφου αν σου πω τι επαθα θα σου σηκοθουν τα μαλια ορθια ειχα σπασει ενα καρπο ενα δαχτυλο απο σπροξια ενα μαυρο ματια απο μπουνια συμαθητη μου κ στο νοσοκομειο μια εβδομαδα απο θλαση νεφρου απο σπροξια κ παλι θυμαμαι σε ολο τη σχολικη περιοδο μεχρι τα 14 να με κοροιδευουν συνεχως να ειμαι μονος εκανα υπομονη εκανα υπομονη φορτωνα φωρτονα μεχρι που καπια στιγμη ξεσπασα κ το τι εγινε αστο καλυτερα.. ναι κ εγω μεγαλωσα με αυτο ακριβως το τροπο κ χειροτερο ορθοποδησα γυρω στα 18 μετα απο πολυ ασχημη εφηβεια με διαταραχες πανικου νευρικη ανορεξια περασα πολυ ασχημες στιγμες κ τραγικες οσπου στα 18 εκανα φιλους που τοτε αρχισα να νιοθω οτι ζω κατι απο τη ζωη κ οτι εχω ανθρωπους γυρω μου.. με τους γωνεις μου ο ενας ηταν πολυ καλος κ ο αλλος πολυ κακος ο ενας εξαφανισμενος κ ο αλλος κοντα μου συνεχεια... περασα ακριβως τα ιδια αλλα τελικα βρηκα το δρομο μου...

Καλα δεν μου τα ειχες πει ολα αυτα,κ εγω περασα υπερβολικα ασκημα συν το θεμα της κακοποιησης κ του αποτομου θανατου του πατερα μου ταλαιπωρηθηκα αφανταστα κ στο θεμα της φιλιας,Μακαρι να ειμαστε παντα καλα κ εγω με το αγορι μου κ εσυ με την κοπελα σου,Ολο αυτο απλα ειναι μια πλκγη μεσα μου που δεν κλεινει

[μυσπ]

Καλησπερα μυσπ!
Αυτο το θέμα δυστυχώς αναλύεται πολυ Εδω στο forum.Άσχημο να εχουν τέτοια κατάληξη οι σχέσεις των ανθρώπων,άσχημο να συμπεριφέρονται έτσι οι ανθρωποι,αλλα δεν ειναι όλοι το ίδιο και δεν εχουν όλοι τα ίδια προβλήματα.Εχω κάνει λαθη κι εγω,δεν Ειμαι τέλεια αλλα Τωρα πλέον εγω μάθει να ζητώ συγνώμη,εχω μάθει να μην φοβάμαι και κυριολεκτικα να ναι καλα ενας ανθρωπος που μπήκε στη ζωη μου!Ειναι περιεργο αλλα ειναι αλήθεια...
Μυσπ,δεν πρεπει να στεναχωριεσαι,κανένας δεν πρεπει...Παρε μια ανάσα,Κοιτά τον ήλιο και προχωρά ξανα...μπροστά...μόνο μπροστά...Εισαι μόνο 27,κι εγω 30,δεν ξέρεις τι θα σου φέρει η ζωη,δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει.
Η ζωη ειναι απρόβλεπτη αλλα ειναι ωραία...

Κοπελα μου αυτο ακριβως που δεν θελω ειναι αλλα απροοπτα στην ζωη μου ειμαι αποστασιοποιημενη κ δεν επιδιωκω να κανω νεες φιλιες,λαθος η σωστο ετσι νιωθω,Ολο αυτο που περασα ειναι μια πληγη μεσα μου

[μυσπ]

[QUOTE=hope life;459004]Καλημερα μυσπ. Ξερω πως νιωθεις. Λιγο πολυ ολοι εχουμε περασει απο τετοιες καταστασεις. Το μονο που μπορω να σου πω ειναι πως αληθινοι φιλοι υπαρχουν. Μην στεναχωριεσα αν δεν τους εχεις βρει ακομη. Σιγουρα θα εμφανιστουν καποια στιγμη στη ζωη σου.[/QUO Καλησπερα αγαπητο μελος οντως εχω βρει 2 3 καλες φιλιες παροτι κ με αυτες προεκυψαν προβληματα καταφερα να τις διατηρησω,Απλα ειναι ολες μακρυα κ δεν ειναι καμμια κοντα μου,Εδω που ειμαι δεν υπαρχει για μενα καμμια

[somebody89]

Tην καλησπέρα και από μένα. Πρόσφατα άνοιξα σχετικό με το δικό σου θέμα. Οπως βλεπεις δεν εισαι η μόνη που αναρωτιέσαι το γιατί κάποιοι άνθρωποι, ενω τους έχουμε τόσο ψηλά, καταφέρνουν και μας στεναχωρούν και απομακρύνονται... Υπάρχουν αληθινοι ανθρωποι όμως, υπάρχουν αληθινοι φιλοι, δε μπορεί... Ισχυει βεβαια συχνα και το οτι παροτι δυο ανθρωποι αξιζουν, δεν ταιριαζουν... Αλλά οταν ταιριαζουν και ξαφνικα ο αλλος αλλαζει στροφη 180 μοιρων, τοτε ειναι που δε ξες πως να αντιδρασεις! Και σε τι να ελπισεις πλεον... Οταν για αυτον εβαζες το χερι σου στη φωτια!
Χαιρομαι που εχεις έστω και λιγους, ομως αληθινους ανθρωπους στη ζωη σου. Καλυτερα βεβαια να μην βαζεις για ΚΑΝΕΝΑΝ το χερι σου στη φωτια. Κι εγω εχω καποιους ελαχιστους ανθρωπους διπλα μου σχετικά, αλλά πραγματικα οσο κι αν τους εκτιμω, επειδη το εχω ξαναδει το εργο, κραταω μια πισινη πως ολα εχουν και ενα τελος συνηθως και δεν πρεπει να βασιζομαι στους αλλους και να μην λεω μεγαλες κουβεντες και απογοητευτω.
Θα συμφωνησω με την Tάρια! Αν μπορεσουμε να τα δουμε τα πραγματα ολοι ετσι, θα καταφερουμε πολλα στη ζωη μας! Δηλαδή, να βλεπουμε τον καθε ανθρωπο που ερχεται και φευγει απο τη ζωη μας σαν ενα μαθημα, οτι ολα γινονται για καποιο λογο. Και να ζητουμε για τα οποια λαθη μας συγνωμη. Ακομα και αν ο αλλος εχει κανει χειροτερα και δε ζητησε. Πιστεψε με, οσο αγαθος/η κι αν φανεις στην αρχη, αργοτερα θα καταλαβεις οτι αν συναντηθειτε ποτε ξανα με αυτον τον ανθρωπο, θα πρεπει να νιωθει πολυ μικρος μπροστα σου, εσυ θα νιωθεις οκ με τον εαυτο σου και αυτο μετραει! Θα μπορεις να τον κοιταξεις στα ματια, θα εχεις δειξει ανωτερότητα, αρετή που λίγοι έχουν πλεον σημερα.
Η ζωη ειναι απροβλεπτη οπως λεει και η Ταρια! Σε αυτο ελπιζω κι εγω, γιατι τις ιδιες ανησυχιες με σενα εχω κι εγω.

[αλεξανδρος_77]

κ του αποτομου θανατου του πατερα μου ταλαιπωρηθηκα αφανταστα κ στο θεμα της φιλιας,Μακαρι να ειμαστε παντα καλα κ εγω με το αγορι μου κ εσυ με την κοπελα σου,Ολο αυτο απλα ειναι μια πλκγη μεσα μου που δεν κλεινει

κ εγω μεγαλωσα χωρις το πατερα μου γιατι δουλευε απογεμα κ το μεγαλυτερο μερος ηταν σαν να μην υπηρχε

[αλεξανδρος_77]

αλλα ακομα κ οταν υπηρχε ειχα αρκετα ασχημες αναμνησεις

[Τάρια]

Την ίδια πληγή εχουμε μέσα μας όλοι.Αλλά,για πόσο ακόμα θα φοβάσαι?Για πόσο ακόμη θα αφήνεις τον εαυτο σου να ειναι σε αυτη τη κατασταση?Περα απο αυτα,να ξέρεις πως τα πάντα θελουν χρόνο κι οι ανθρωποι θελουν και χρόνο κι ευκαιρίες.Μην αποριπτεις τίποτα.Ετσι έκανα κι εγω,για αυτο κι έμεινα με λίγες φιλες.Αλλα,μια Συμμαθητρια που είχα για Κολλητή με παράτησε με την δικαιολογία ότι δεν ταιριαζουμαι ενω άλλες που εχω κρατήσει απο πιο παλιά υπάρχουν ακόμα.Βεβαια,δεν ειμαστε όπως παλια αλλα ειμαστε όλες καλα.Πριν απο καιρο,έκανα profil στο FB,βρήκα και παλιούς συναδέλφους και παλιές φιλες.Θα εκπλαγεις απο τα αποτελέσματα!Βρηκα και την παλια φίλη....και να το βρασω με το συμπαθειο...Ανθρωποι που είχα απορρίψει με θελουν κοντα τους ή τουλάχιστον έτσι δείχνουν.
Μυσπ,μην αποριπτεις τίποτα και κυρίως Δωσε χρόνο στους άλλους.Να ξέρεις πως Ολα πανε κι έρχονται.Ετσι ειναι η ζωη.
Εδω μέσα θα διαβάσεις πολλα τέτοια παραδείγματα!