Σχέση:καταπίεση,ζήλια, ψυχoΛογική κακοποίηση...???

[Μαριαλένα]

Καλησπέρα σε όλους σας.Θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο συνοπτική μπορώ και ζητάω εκ των προτέρων συγνώμη αν τυχόν γίνω κουραστική.Εδώ κ 2 χρόνια περίπου είμαι σε μια σχέση.Στην αρχή όπως όλες άλλωστε οι σχέσεις ήταν όλα μια χαρά.Οι πρώτες φασαρίες ξεκίνησαν όταν άρχισε να μ κάνει υπερβολικά πολλές ερωτήσεις για το παρελθόν μ κ αυτό που μ κανε εντυπωση ήταν οτι ρωτούσε πολλές λεπτομέρειες.1 λοιπον απο τις ερωτήσεις τ ήταν πόσες σχέσεις είχα στη ζωή μου κ με πόσους έχω πάει.. Έδω λοιπόν πρέπει να σας πω λίγα πράγματα για μένα:Είμαι 27 χρονών,έχω σπουδάσει σε άλλη πόλη κ πλέον μένω Θεσσαλονίκη.Από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου πάντα προσπαθούσα να κάνω σχέση,που ποτέ όμως δεν εξελισόταν,είτε γτ διαλεγα λάθος άτομα,είτε λόγω ασυμφωνίας κλπ.η μεγαλύτερη μ σχέση ήταν 4 μήνες πριν απ αυτόν εννοώ.έκανα αρκετές σχέσεις μόνο που δεν ήταν όλες ολοκληρωμένες.Γενικά θέλω να σας δώσω να καταλάβετε πως δεν είμαι της σχέσεις μιας βραδιάς κ τέτοια.Μη έχωντας τότε ιδέα για το τι επρόκειτο να ακολουθήσει εγώ κάθησα+τ είπα τ πάντα για τ παρελθόν μ,πιστεύωντας έτσι πως η σχέση που τόσο πολύ ήθελα θα πρεπε να βασίζεται σε αλήθειες.άλλωστε δεν είχα να κρύψω κατι.οταν λοιπόν του είπα τα πάντα σχεδόν,άρχισε α με κατακρίνει με ένα πολύ άσχημο τρόπο,να μην μ πιστεύει για αλήθειες που έλεγα,όπως επίσης άρχισε να με βρίζει+ν κρίνει όλη τη ζωή μ.Μ έκανε ν νιώσω ένα σκουπίδι,μ εκανε ν νιώσω πως έκανα τα πάντα λάθος,πως εγώ έφταιγα που δεν κράτησαν οι σχέσεις μ,χωρίς να ξέρει πως+γτ σταμάτησαν.Θεωρούσε πως όταν πήγα για σπουδές πχ έκανα τα αίσχη.Να σας πω εδω,πως ποτέ δεν του δωσα ούτε 1δικαίωμα.Είμαι κοινωνικη αλλα μέχρι εκεί.Όταν λοιπον έγινε το 1ο μπαμ ν το πω,που με έβριζε,του είπα ν χωρίσουμε,πως δεν υπάρχει λόγος να ναι μαζί μ αφου πιστεύει αυτά για μένα+πόσο μάλλον που δεν μ εμπιστέυεται.¨οπως καταλαβαίνετε άρχισε να μ ζητάει συγνώμη+ότι παρεκτράπηκε+τέτοια.Για να μην πολυλογώ,γενικά είναι πολύ ζηλιάρης+"μ έχει αναγκάσει" με τον τρόπο τ πάντα να σταματήσω να κάνω πολλά πράγματα,λέγωντας μ πάντα πως σε μια σωστή σχέση δεν χωράνε κάποια πράγματα.άρχισε να κατακρίνει τις φίλες μ,άρχισε να μ λέει πως φιλία μεταξύ άντρα κ γυναίκα δεν υπάρχει,μ απαγόρευσε να βγαίνω με τον αδερφό μ+την παρέα τ γενικα που κάναμε όλοι μαζί,από το σχολείο ακόμη+δεν έπαιξε ποτέ τπτ,με κανέναν,μ ζήτησε να αλλάξω αριθμό,ν σβήσω το fasebook+γενικά να μην παρευρίσκομαι πουθενά όπου υπάρχουν άντρες.Να μην πάω γυμναστήριο γτ εκέι όλοι κοιτάνε πως να γ...νε.ακόμη+άλλη δουλεία που ψάχνω έχει γνώμη για ότι κατα καιρούς βρίσκω+κατσουφιάζει βρίσκοντας αφορμές.Δεν μ άφησε ούτε σε γενέθλια τς φιλης μ ν πάω,ούτε στην ορκωμοσία της,διότι θα είχε+άντρες κ δεν είναι πως δεν μ χει εμπιστοσύνη άλλα πως δεν έχει στσ άλλους κ τρελένεται στην ιδέα οτι μπορεί καποιος να μ την πέσει.(μου λεγε κιολας αν μια ορκωμοσια την βάζεις πιο πάνω απ ατη σχέση μας τι να σ πω πήγαινε+οτι+εγω αμα του ζητησω να μην κανει κατι δεν θα το κανει)Οταν τ πα να ρθει μαζί μ απλά δεν ήθελε.γενικά δεν έχουμε βγεί ποτέ με κάποια παρέα+έχει γνωρίσει μόνο μια φίλη μ+αυτο τυχαία.Οταν τ λεω γτ δεν θέλει μ λέει πως δεν θέλω να βγαίνω με άτομα που μπορεί στο παρελθόν να έβγαινες+μ ένα πρωην.επίσης έχει τύχει 1φορά να συναντήσουμε ένα παιδί που δούλευα παλια μαζί τ,μ μίλησε ο άνθρωπος με ρώτησε τι κάνω κτλ κ μόλις φύγαμε άρχισε να μ κάνει τις χίλιες δυο ερωτήσεις,οτι εγω έκανα πως δεν τον είδα πως τον απέφυγα πως ήταν κάποιος πρώην μ κλπ.εχουν υπάρξει άπειρες τέτοιες σκηνές.Όλο αυτό το διάστημα έχουν υπάρξει άπειρες φασαρίες,προσπαθώντας να διεκδικήσω κάτι απ τη ζωή μ,χωρίς να καταφέρνω κάτι στην ουσία.Με κάνει συνεχώς να νιώθω ένοχη,πως φταίω εγώ για όλα,με βρίζει συνέχεια,μόνο που πλέον δεν μπορώ να κρατηθώ άλλο κ τον βρίζω κ εγώ.¨Οταν κάποιες φορές θυμώνει κάνει να μου μιλήσει 2,3 μέρες,δεν ξέρω ίσως το θεωρεί ένα είδος τιμωρίας.Κ εδω πολύ εύλογα θα με ρωτήσετε όλοι:γτ δε χωρίζεις?Τι σε κρατάει?Ο άνθρωπος δεν πάει καλά...παιδιά τα ξέρω όλα αυτά+εδώ είναι το πρόβλημα μ.δεν ξέρω αν πλέον αυτο που νιώθω είναι αγάπη,γτ δεν είναι έτσι η αγάπη.Τον αγάπησα δε θα πω όχι,όπως θεωρώ πως ακόμη είμαι ερωτευμένη..μη με ρωτάτε πως,είμαι.Σίγουρα έχουν υπάρξει+καλές στιγμες,μόνο που σαν σύνολο είναι λίγες,το ξέρω.Όπως ξέρω πως το λάθος μ είναι πως δεν έβαλα όρια όταν έπρεπε,όπως δεν έφυγα όσο ήταν νωρίς.Δεν μπορώ να εξηγήσω γτ δεν μπορώ να φυγώ απο αυτη τη σχέση,απο αυτο το μαρτύριο που περνάω,απο αυτούς τους ψυχολογικούς εκβιασμούς που δέχομαι κατα καιρούς.Εγω ήμουν πάντα ενας άνθρωπος με δύναμη+δεν με πτοούσε τπτ.αν κάποιος μ φερόταν άσχημα έφευγα χωρίς δεύτερη σκέψη.Γτ δεν μπορω να φύγω?Νιώθω να είμαι φυλακισμένη μέσα σε αόρατα σίδερα.Νίωθω μόνη ενω βρίσκομαι σε σχέση,νιώθω πιο μόνη απο ποτέ.Περιμένω σαν ναρκωμανής να μ δωσεί τη δόση μ+αυτή είναι η αγάπη τ,το ενδιαφέρον τ,το χάδι τ.Μου δινει μόνο λίγα ψίχουλα αγάπης+μετά πάλι φασαρίες για το τπτ,πάλι μούτρα για το τπτ.1ς φαύλος κύκλος που δεν κλείνει ποτε.Δεν μπορώ να βοηθήσω τον εαυτό μ κ αυτό με τρελένει.Έχω χάσει τον εαυτό μ,δεν με αναγνωρίζω.Πως θα μπορέσω να βοηθηθώ?

[Deleted-member171215]

Καλημερα, βρε κοπελα μου σοβαρα τωρα, απο μονη σου εαν κατσεις και δεις το τι γραφεις θα βρεις και ολες τις απανττησεις που ζητας... Ο ανθρωπος καταρχας εχει χασει την εννοια του δεσμου και βαινει στην τυραννια... Οταν εχεις εναν συντροφο, δεν παει να πει οτι ο αλλος ειναι κτημα σου και σωνει και καλα θθα πρεπει να κανει οτι πεις εσυ... Ελα σε παρακαλω και ανοιξαν τα ματια μου διαπλλατα πρωι πρωι... Η σχεση σου δεν ειναι σχεση και λυπαμαι που σου το λεω ετσι, αλλα αφηνεις τον εαυτο σου να γινεται θυμα της παρανοιας που μαστιζει τον υποτηθεμενα γκομενο σου... Ο τυπας χρειαζεται βοηθεια αλλα οχι απο εσενα αλλα απο ειδικο.. Εσυ αυτο που εχεις να κανεις ειναι να του ριξεις ενα ωραιοτατο σουτι και να κοιταξεις να συνεχισεις την ζωωη σου με καποιον που θα σε αγαπαει γιαυτο που εισααι. Και οχι γιαυτο που θελει αυτος να σε κανει... Τα πραγματα ειναι τοσο απλα, εμεις τα κανουμε δυσκολα γιαυτο και βρισκομαστε τις περισσοτερες φορες σε αδιεξοδο... Φυγε απο αυτην την σχεση,δεν αξιζζει. Καν ο χρονος που σπαταλας για να βρεις απαντησεις...

Εντελως φιλικα, καλη δυναμη σου ευχομαι και καλη επιτυχια σε οποια αποφαση και να παρεις.... Καλη σου μερα

[Miss Despoina]

Πολυ δύσκολη κατάσταση βρε παιδί μου αλλά δεν είμαστε εδώ για να σε κατακρίνουμε αλλά να γράψουμε μια ταπεινή άποψη.
Είναι ακόμα όμως πιο δύσκολο γιατί είναι εμφανή οτι είσαι ερωτευμένη με τον φίλο σου,γι αυτό τα ανέχεσαι όλα αυτά.
Δεν ξέρω αν αξίζει να παλέψεις γι αυτό τον άνθρωπο αλλά σίγουρα αξίζει να παλεύουμε για τον έρωτα κ την αγάπη..
Χαλάρωσε όσο μπορείς και κάνε ίσως μια τελευταία προσπάθεια..κάθισε να του μιλήσεις απλά,ξεκάθαρα,με αγάπη και ότι περίπου μοιράστηκες με εμάς κάνε το ίδιο και με εκείνον.
Κάντο ως το τελευταίο σου χαρτί..αν καταφέρεις να τον κάνεις να σε νιώσει οτι πραγματικά είσαι ερωτευμένη μαζί του,ίσως κ εκείνος αφεθεί κ χαλαρώσει.
ομως αν αποτύχει και αυτό και δεν αλλάξει κατι,τοτε συνειδητά θα είσαι άξια της κατάστασης που θα βιώνεις.

φιλικα,Miss Despoina.

[kerasi]

Μαριαλενα μου, μια σαν εσενα θελω να γνωρισω...

[Lena01]

Κεράσι,
θέλεις μια κοπέλα σκλάβα?

[Rebos999]

Μαριαλενα ειναι προφανες οτι ο συντροφος σου, που απ' οσα περιγραφεις φαινεται να μοιαζει με ενα ψυχαναγκαστικο αστυφυλακα που υπακουει τους νομους που εχει βγαλει ο ιδιος και δεν νομιζω να συμβαδιζουν ουτε στο ελαχιστο με την κοινη λογικη, τουλαχιστον στον συγχρονο δυτικο κοσμο, να θεωρει οτι με το να σε εχει "μαντρωμενη" δεν θα του φυγεις.Εγω παντως πιστευω οτι η αληθινη αγαπη ειναι αδιαχωριστη απο την ελευθερία,βεβαια σε φυσιολογικα πλαισια..
Συνηθως τετοιες προσωπικοτητες τις συνανταμε στα μουσουλμανικα κρατη, δεν γνωρίζω εαν εχει καποια σχεση με αυτα, παντως και για τον ιδιο απ'την στιγμη που δεν θελει να κατανοησει αυτον τον τροπο συμπεριφοράς και να τον αλλαξει,δυστυχώς πρεπει να βρει και συντροφο που να το θεωρει φυσιολογικο, αν μπορει να θεωρηθει!!!!!! Απ' την στιγμη που οπως μας λες οι καλες στιγμες ειναι ελαχιστες...η ερωτηση που πρεπει να κανεις στον εαυτο σου ειναι η εξης: "τι πραγματικα μου προσφερει αυτος ο ανθρωπος" στην ζωη μου? Εαν μαζι του βελτιωνεσαι,συνεχισε το αλλιως βρες κατι αλλο.
Ισως να φαινονται σκληρα αυτα που λεω, αλλα αυτα συμπεραινω απ' τα λεγομενα σου.

[marian_m]

Προφανώς κάτι σε κρατάει σ' αυτή τη σχέση. Μπορεί να κολακεύεσαι από το αρρωστημένο ενδιαφέρον του, μπορεί να φοβάσαι να μείνεις μόνη, μπορεί να θεωρείς ότι αυτό σου αξίζει, μπορεί να πιστεύεις ότι η αγάπη θέλει θυσίες, μπορεί να δοκιμάζεις τα όρια του εαυτού σου, μπορεί να περνάς μια φάση μαζοχισμού, πολλά μπορεί. Ίσως κάποια στιγμή λύσεις το μυστήριο και καταλάβεις γιατί επιτρέπεις αυτή την καταπίεση-κακοποίηση, ίσως και όχι.
Θεωρώ πιο πιθανό ότι τελικά θα έρθει η στιγμή που θα απομυθοποιήσεις την όλη κατάσταση και θα δεις τον φίλο σου στις πραγματικές του διαστάσεις, πόσο ανασφαλής, αδύναμος και εντέλει λίγος είναι.
Για εκείνον πάλι δεν ξέρω αν θα τα καταφέρει.

[Κλειδί Σκέψης]

Η κατάσταση που περιγράφεις είναι άρρωστη και δυστυχώς αρχίζεις και εσύ να γίνεσαι κομμάτι της αρρώστιας με την παραμονή σου σε αυτή την σχέση. Απομακρύνσου άμεσα και πάρε απόσταση από αυτόν τον άνθρωπο άλλα και από τα γεγονότα. Αναρωτήσου γιατί υπήρξες και υπάρχεις σε αυτή την σχέση και σε ποιες δικές σου συναισθηματικές στρεβλώσεις πατάει όλη αυτή η παθογόνος κατάσταση.... μια άρρωστη ''αγάπη'' μπορεί να μεταμορφώσει την ζωή σου σε εφιάλτη.... http://www.tokleidi.com/2013/03/%CE%...C%CF%80%CE%B7/

[αλεξανδρος_77]

ζητάω εκ των προτέρων συγνώμη αν τυχόν γίνω κουραστική

δε νομιζω οτι τιθετε τετιο θεμα αφου οπιος θελει διαβαζει οπιος δε θελει δε διαβαζει εμενα αυτο που με χαλαει δεν ειναι τα κατεβατα αλλα οταν δε γινετε κουβεντα

Θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο συνοπτική

εγω καθολου προσπαθω να ειμαι οσιο πιο φαφλατας μπορω!

Οι πρώτες φασαρίες ξεκίνησαν όταν άρχισε να μ κάνει υπερβολικά πολλές ερωτήσεις για το παρελθόν μ κ αυτό που μ κανε εντυπωση ήταν οτι ρωτούσε πολλές λεπτομέρειες.1 λοιπον απο τις ερωτήσεις τ ήταν πόσες σχέσεις είχα στη ζωή μου κ με πόσους έχω πάει..

πραγματικα δε καταλαβενω αυτη την επιμονη του δηλαδη τι θα αλαζε το τι ειχες κανει κ τι δεν ειχες κανει δεν ειναι σοβαρο θεμα αυτο ουσιας ουτε εξαρταται μια σχεση απο το παρελθον οσοι κρινουν απο το παρελθον επιρεαζονται αρνητικα στο μελλον.

Από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου πάντα προσπαθούσα να κάνω σχέση,που ποτέ όμως δεν εξελισόταν,είτε γτ διαλεγα λάθος άτομα,

απο τη στιγμη που συνηδιτοποιεις οτι διαλεγες λαθος ατομα αυτο μπορει να σου δωσει καλες εμπειριες για να διαλεξεις τα σωστα στο μελλον σε ολους νομιζω συμβενει αυτο απλα απο το τι δε πηγε καλα μαθαινουμε πως να βελτιονομαστε στο μελον

Μη έχωντας τότε ιδέα για το τι επρόκειτο να ακολουθήσει εγώ κάθησα+τ είπα τ πάντα για τ παρελθόν μ,πιστεύωντας έτσι πως η σχέση που τόσο πολύ ήθελα θα πρεπε να βασίζεται σε αλήθειες

για μενα so good αλλα επιδη ξερεις δε ζουμε σε μια κοινωνια με αγαθους κ απονηρευτους ανθρωπους πρεπει να ξερεις που ανοιγεσε κ εγω ειμαι ικανος να τα πω ολα αρκει να ξερω οτι μιλω στο σωστο ανθρωπο

άλλωστε δεν είχα να κρύψω κατι

μ αρεσεις!

οταν λοιπόν του είπα τα πάντα σχεδόν,άρχισε α με κατακρίνει με ένα πολύ άσχημο τρόπο,να μ

αυτο σημαινει οτι δεν επελεξες το σωστο ανθρωπο για να του τα πεις ολα προσεχε!!!!!! το προβλημα σου δεν ειναι οτι πρεπει να αλαξεις χαρακτηρα αλλα οτι πρεπει να εισαι σιγουρη οτι ο ανθρωπος που μιλας ειναι καταληλος για σενα αν εμπιετευτεις καπιον απολυτα δυο ειναι τα ενδεχομενα η θα σε απογοητευσει η θα βρεις τον ανθρωπο της ζωης σου

Μ έκανε ν νιώσω ένα σκουπίδι,μ εκανε ν νιώσω πως έκανα τα πάντα λάθος

εγω θα καταλαβενα οτι το μονο λαθος μου ηταν οτι του μιλησα κ αυτο θα του ελεγα

Γενικά θέλω να σας δώσω να καταλάβετε πως δεν είμαι της σχέσεις μιας βραδιάς

καλο.. σαν ενα τραγουδι που ακουω http://www.youtube.com/watch?v=5MvIVBCDTuU

μ απαγόρευσε να βγαίνω με τον αδερφό μ+την παρέα τ γενικα που κάναμε όλοι μαζί,από το σχολείο ακόμη+δεν έπαιξε ποτέ τπτ,με κανέναν,μ ζήτησε να αλλάξω αριθμό,ν σβήσω το fasebook+γενικά να μην παρευρίσκομαι πουθενά όπου υπάρχουν άντρες.Να μην πάω γυμναστήριο γτ εκέι όλοι κοιτάνε πως να γ...νε.ακόμη+άλλη δουλεία που ψάχνω έχει γνώμη για ότι κατα καιρούς βρίσκω+κατσουφιάζει βρίσκοντας αφορμές.

λοιπον νομιζω οτι ολα αυτα που απαιτουσε δεν παλευονται κ αν ζηλευει κ τον ισκιο του καλυτερα να παει σε ενα ψυχολογο να ηρεμισει ελεος...

Οταν κάποιες φορές θυμώνει κάνει να μου μιλήσει 2,3 μέρες,δεν ξέρω ίσως το θεωρεί ένα είδος τιμωρίας.

σιγα τη τιμωρια σαν ενα θειο μου που με επριζε συνεχεια κ μετα μου ελεγε κ ολας οτι δε θα μου μιλα

Τι σε κρατάει?

σε κραταει η συνηθεια κ ισως η ελλειψη αυτοπεποιθησης

Νιώθω να είμαι φυλακισμένη μέσα σε αόρατα σίδερα.Νίωθω μόνη ενω βρίσκομαι σε σχέση,νιώθω πιο μόνη απο ποτέ.Περιμένω σαν ναρκωμανής να μ δωσεί τη δόση μ+αυτή είναι η αγάπη τ,το ενδιαφέρον τ,το χάδι

δηλαδη θελει να εισαι απομονομενη για να τα περιμενεις ολα απο αυτον κ να σε κανει οτι θελει. α με συγχωρεις αν το προβλημα του ηταν οτι δεν ηθελε να εχεις παρεες κ ηταν καλος μαζι σου θα ελεγα ενταξει τουλαχιστον ειναι καλος μαζι της αλλα να θελει να εισαι απομονομενη κ να τον κυνηγας να σου μιλησει αυτο ειναι αδικαιολογιτο κ καμια νομιζω δε θα αντεχε για παντα αυτη τη κατασταση κανενα δε μπορει να υποταξει κανεις στην απολυτη ιδιοκτησια του ολοι οι ανθρωποι εχουν παρεες φιλους βγενουν κανεις δεν ειναι ιδιοκτησια κανενος μπορεις καπιον να τον κυνηγας χωρις να τον καταπιεζεις για παραδειγμα η κοπελα μου ειχε φιλες δε τις ειπε ποτε μη βγεις με τις φιλες σου τις ειπα ομως οτι δε μπορει να με εχει γραμενο κ να ασχολειτε μονο με τις φιλες τις αγαπη ειναι να αφινεις κατι ελευθερο κ αυτο να ξαναγυριζει σε εσενα απο μονο του

Μαριαλενα ειναι προφανες οτι ο συντροφος σου, που απ' οσα περιγραφεις φαινεται να μοιαζει με ενα ψυχαναγκαστικο αστυφυλακα που υπακουει τους νομους που εχει βγαλει ο ιδιος και

το ειπες πολυ ευγενικα κ νομιζω οτι στο μονο θεμα ου μπορεις να κανεις σε καπιον τον αστυφυλακα να τον υποταξεις κ να του αρεσει χωρις να διαμαρτυριθει ειναι το σεξ

Απομακρύνσου άμεσα και πάρε απόσταση από αυτόν τον άνθρωπο άλλα και από τα γεγονότα

συμφωνω

μια άρρωστη ''αγάπη'' μπορεί να μεταμορφώσει την ζωή σου σε εφιάλτη....

ας μη τα μπερδευουμε η αγαπη δεν ειναι ποτε αρρωστη απλα η συνηθεια κ ο φοβος της μοναξιας μας οδειγει μερικες φορες σε λαθος δρομους

[So_Sad]

Όλη η περιγραφή ξεχειλίζει κακοποίηση! Ο άνθρωπος είναι για τα κάγκελα. Παθολογική ζήλια, βρίσιμο, απαγορεύσεις, τιμωρία…!!!??? Έλεος βρε φιλενάδα μας!! Κάτσε και σκέψου τι δουλειά έχεις εσύ με έναν τέτοιον άνθρωπο. Η κακοποίηση δεν είναι αστείο πράγμα. Όταν είναι μέσα στη σχέση δεν μπορούν όλοι να την ξεχωρίσουν εύκολα. Λίγο λίγο όμως, με τις ανοχές και τη συγχώρεση, γίνεται συνήθεια κάποια στιγμή και καταντά αρρώστια. Σκέψου πόσα πράγματα χάνεις με τις εμμονές του. Σκέψου πως κανένας δεν έχει δικαίωμα να στερεί σε κανέναν τίποτα!!Πόσο μάλλον με τέτοιο τρόπο! Φύγε μακρυά του, γιατί όσο κάθεσαι σε αυτή τη σχέση, απομακρύνεσαι κι εσύ από την πραγματική έννοια της σωστής και όμορφης σχέσης. Και μετά, οι πιθανότητες να «πέσεις» ξανά σε τέτοιον άνθρωπο αυξάνονται. Απομακρύνσου και θα καταλάβεις μετά από λίγο καιρό ότι έκανες το σωστό για σένα. Κι εγώ στο πάω και λίγο παρακάτω και σου λέω, τι θα γίνει αν σηκώσει χέρι πάνω σου? Γιατί προς το παρόν μένει στα λόγια, αλλά μπορεί όχι για πολύ. Τι θα γίνει αν εσύ αποφασίσεις να κάνεις κάτι που στο απαγορεύει? Και άντε και αντέδρασες κι εσύ και ανταπέδωσες το βρίσιμο…So what? Δεν πάει πουθενά η «σχέση» έτσι … δεν πάει παρακάτω…

Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις η απόφαση είναι άσπρο-μαύρο. Δεν έχει γκρι. Φεύγεις γιατί κινδυνεύει η ψυχική σου υγεία κατ’ αρχήν κι έπειτα, ίσως κάποια στιγμή και η σωματική σου ακεραιότητα. Το καμπανάκι χτύπησε και όχι μια φορά μόνο… 2 χρόνια χτυπάει… Άκουσέ το και εμπιστεύσου το…

Υ.Γ.1 Ευτυχώς δε σε άκουσα να λες ότι «φταις κι εσύ που τον προκάλεσες».

[Μαριαλένα]

Καλησπερα σας.Αρχικα θελω να σας ευχαριστω που ασχοληθηκατε με το θεμα μου,αλλα κ για ολες τις αποψεις κ συμβουλες που μου γραψατε.....Με βοηθαει αυτο.Μπορει οχι αμεσα,αλλα σιγουρα βοηθαει.Αλλωστε οτι κ να μ πειτε εσεις,ειτε οι φιλες μ ειτε η οικογενεια μ αν εγω δεν παρω την κατασταση στα χερια μ δεν θα γινει τπτ,το ξερω καλα αυτο.Απλα μερικες φορες νιωθω πως εγω βλεπω παραλογα καποια πραγματα κ οταν τα μοιραζομαι με αλλους φευγει αυτη η σκεψη.Ισως να μην ειμαι βεβαια κ τοσο αντικειμενικη,με την εννοια πως ακουτε μονο τη δικη μ την πλευρα κ οχι τη δικη τ.Προσπαθω παρολαυτα να πω την κατασταση ως εχει.
«Αλεξανδρε» ,βασικα να σαι καλα που γινεσαι τοσο λεπτομερης,με βοηθας αρκετα.θα τα πιασω με τη σειρα : Συμφωνω κ εγω γι αυτο που λες για το παρελθον,οτι πρεπει να κρινεσαι για το παρον,αλλα αυτος ελεγε...πως θα σε γνωρισω αν δεν μαθω για το παρελθον σ...τωρα καταλαβαινω ποσο ηλιθιο ειναι αυτο...αλλα τοτε με εεπεισε πως αυτο ηταν το σωστο.Φυσικα κ μετανιωσα που ανοιχτηκα τοσο πολυ,γτ στην ουσια μ αυτον τον τροπο τον διευκολυνα ωστε να με επηρεασει ,μονο που ο χρονος πισω δε γυρνα δυστυχως.δεν εβαλα τα απαιτουμενα οριο γτ ολα μ φαινονταν σωστα τοτε...με ειχε πεισει γι αυτο,κ εγω απλα τον ακουγα διχως δευτερη σκεψη.Τωρα ομως που εχω καταλαβει καποια πραγματα κ προσπαθω να τ αλλαξω,οσον αφορα εμενα δλδ,να διεκδικησω τα θελω μ,μου ειναι πολυ πολυ δυσκολο.Εχουμε αλλα προβλημματα του στυλ:αλλαξες οτι εσυ δεν ησουν ετσι κλπ κλπ.κ αν το κανεις αυτο χωριζουμε κ αν κανεις εκεινο χωριζουμε,τελευταια ολο αυτο γινεται.Το μονο που χω καταφερει στην ουσια ειναι να κανω καποια πραγματα στα κρυφα,γτ στα φανερα δεν τα δεχεται.δλδ μια τρυπα στο νερο κανω...Κ οταν εννοω κρυφα,εννοω πχ να παω για εναν καφε σε μια περιοχη τελοσπαντων που δεν θελει να πηγαινω γτ παλια εκει ειχα ενα πρωην κ δεν θελει να πηγαινω.εμενα οι φιλες μ ομως μενουν εκει κ δεν μπορουν να ερχονται αυτες συνεχεια σε μενα κ ετσι παω κ εγω εκει μονο που λεω ψεμματα κ νιωθω αθλια γι αυτο γτ δεν ειμαι ετσι.Αρα δεν καταφερνω τπτ...ειμαι απλα παγιδευμενη μπερδεμενη κ ενω η λυση ξερω καταβαθος πια ειναι εγω δεν μπορω να το κανω.ολο αυτο το διαστημα εχω προσπαθησει με χιλιαδες τροπους τα παντα κ δεν καταφερνω τπτ.Λυπαμαι τον εαυτο μ ωρες ωρες για το πως εχω καταντησει.Αρωσταινω απ αυτο το πραγμα το ξερω γτ με ολη αυτη τη ψυχικη πιεση,με το να σκεφτοαμαι συνεχεια τι θα πω κ τι θα κανω για να μην θυμωσει,τι θα κανω για να μου δωσει αγαπη ,να κανει πραγματα για μενα,με τρωεει καθε μερα κ το σωμα μ εχει αρχισει να αντιδραει.Εχω φοβερες ημικρανιες κ πλεον νιωθω λες κ εχω καταθλιψη.Δεν με ευχαριστει τπτ.Κ πραγματα που εκανα παλια δεν τα χαιρομαι το ιδιο.νιωθω πως τπτ δεν εχει σημασια κ απορω γτ ημουν ενας πολυ χαμογελαστος ανθρωπος.Τελοσπαντων.
«so sad» θα συμφωνησω σ αυτα που λες,εχω αναρωτηθει χιλιαδες φορες το μελλον κ ειναι κατι που με αγχωνει αρκετα.Κγια για το αν θα με βαρεσει (αν κ μερικες χειρονομιες τ οταν νευριαζει δεν μ αρεσουν καθολου),αλλα αν τωρα μ εχει ετσι αυριο μεθαυριο τι θα γινει?Θα καθομαστε κ οι 2 κλεισμενη μεσα σ ενα σπιτι διχως φιλους κ κοινωνικες υποχρεωσεις?Αλλα οπως ολα τα θυματα ετσι κ εγω,θεωρω η θελω να ελπισω πως θα αλλαξουν καποια πραγματα.οτι με τον τροπο μ θα τον κανω να καταλαβει καποια παραλογα θεματα.δεν νομιζω πως αυτο που κανω ειναι σωστο η ματαιο,αλλα μενω κ επιμενω κ δεν ξερω γτ...δεν ξερω αν θα μπορεσω ποτε να βρω τη δυναμη κ να πω φευγω κ αυτο με φοβιζει

[So_Sad]

Μαριαλένα μου καλησπέρα. Με φοβίζεις γιατί μου επιβεβαιώνεις ότι όσο πάει γίνεται και χειρότερη η κατάσταση και λυπάμαι πολύ που στο λέω αλλά δεν πρόκειται να καλυτερεύσει, γιατί πολύ απλά δεν παίρνουν τέτοιοι άνθρωποι από λόγια. Ο άνθρωπος είναι ανασφαλής μέχρι εκεί που δεν παίρνει κι εσύ δε φταις σε τίποτα να «χαιδεύεις» την παραφροσύνη του, ούτε μπορείς με κανέναν άλλον τρόπο να του ανεβάσεις την αυτοπεποίθηση. Επιπλέον δεν είσαι η μανούλα του ούτε ο θεραπευτής του. Να πάει να λύσει το πρόβλημα που έχει σε έναν ειδικό και να μην ξεσπάει επάνω σου. Δεν έχει κανένα δικαίωμα και το καταλαβαίνεις κι εσύ αυτό πολύ καλά. Μη φοβάσαι τίποτα. Προχώρα. Απομακρύνσου μια και καλή και σιγά σιγά θα έρθει και η συναισθηματική σου απομάκρυνση, γιατί τώρα νιώθεις ότι ακόμα «βράζεις». Οι φίλες σου, το περιβάλλον σου κι εμείς εδώ όσο μπορούμε θα είμαστε κοντά να σου πούμε μια καλή κουβέντα και να σε στηρίξουμε. Ξέρω φαντάζει δύσκολο, αλλά φαντάσου ότι ακόμα πιο δύσκολο θα είναι να συνεχίσεις αυτή την αρρωστημένη σχέση, που μόνο σχέση που σου αξίζει δεν είναι. Και να σου πω και κάτι? Δε με ενδιαφέρει η άλλη πλευρά, για να την ακούσω. Δεν έχει ΚΑΝΕΝΑΣ το δικαίωμα να απαγορεύει και να βάζει παράλογα όρια, επειδή έτσι του γουστάρει. Ούτε να συμπεριφέρεται κατ’αυτόν τον τρόπο! Έχει θέματα ψυχολογικά να λύσει, με τη μανούλα του πολύ συγκεκριμένα κι εσύ δεν φταις σε τίποτα και πουθενά. Το πρόβλημα είναι δικό του. Το «παράλογο» είναι κι αυτό όλο δικό του. Όμως πρόσεξε, γιατί όσο μένεις, σου γίνεται συνήθεια, στο ξαναείπα. Κι επίσης είναι σα να συναινείς σε αυτή τη συμπεριφορά. Δεν σου αξίζει, όπως δεν αξίζει σε κανέναν! Προχώρα και μη φοβάσαι κανέναν και τίποτα!

[kerasi]

Mαριαλενα καταρχην μη τα λες τοσο τραγικα και δραματοποιημενα τα πραγματα. Το παλικαρι ειναι ξεκαθαρος απ την αρχη και το σιγουρο ειναι οτι ενδιαφερεται για σενα πραγματικα. Οταν κανεις μια ερωτικη σχεση θα εκχωρησεις ενα μερος απ την ελευθερια σου, τον προσωπικο σου χωρο και χρονο, τις προτεραιοτητες σου κλπ. Αυτα που λες οτι δεν περνας καλα κλπ ειναι επεα πτεροεντα. Μηπως τυγχανει να εισαι και ωραια κοπελα?

[αλεξανδρος_77]

Καλησπερα σας.Αρχικα θελω να σας ευχαριστω που ασχοληθηκατε με το θεμα μου,αλλα κ για ολες τις αποψεις κ συμβουλες που μου γραψατε.....Με βοηθαει αυτο.Μπορει οχι αμεσα,αλλα σιγουρα βοηθαει.Αλλωστε οτι κ να μ πειτε εσεις,ειτε οι φιλες μ ειτε η οικογενεια μ αν εγω δεν παρω την κατασταση στα χερια μ δεν θα γινει τπτ,το ξερω καλα αυτο.Απλα μερικες φορες νιωθω πως εγω βλεπω παραλογα καποια πραγματα κ οταν τα μοιραζομαι με αλλους φευγει αυτη η σκεψη.Ισως να μην ειμαι βεβαια κ τοσο αντικειμενικη,με την εννοια πως ακουτε μονο τη δικη μ την πλευρα κ οχι τη δικη τ.Προσπαθω παρολαυτα να πω την κατασταση ως εχει.
«Αλεξανδρε» ,βασικα να σαι καλα που γινεσαι τοσο λεπτομερης,με βοηθας αρκετα.θα τα πιασω με τη σειρα : Συμφωνω κ εγω γι αυτο που λες για το παρελθον,οτι πρεπει να κρινεσαι για το παρον,αλλα αυτος ελεγε...πως θα σε γνωρισω αν δεν μαθω για το παρελθον σ...τωρα καταλαβαινω ποσο ηλιθιο ειναι αυτο...αλλα τοτε με εεπεισε πως αυτο ηταν το σωστο.Φυσικα κ μετανιωσα που ανοιχτηκα τοσο πολυ,γτ στην ουσια μ αυτον τον τροπο τον διευκολυνα ωστε να με επηρεασει ,μονο που ο χρονος πισω δε γυρνα δυστυχως.δεν εβαλα τα απαιτουμενα οριο γτ ολα μ φαινονταν σωστα τοτε...με ειχε πεισει γι αυτο,κ εγω απλα τον ακουγα διχως δευτερη σκεψη.Τωρα ομως που εχω καταλαβει καποια πραγματα κ προσπαθω να τ αλλαξω,οσον αφορα εμενα δλδ,να διεκδικησω τα θελω μ,μου ειναι πολυ πολυ δυσκολο.Εχουμε αλλα προβλημματα του στυλ:αλλαξες οτι εσυ δεν ησουν ετσι κλπ κλπ.κ αν το κανεις αυτο χωριζουμε κ αν κανεις εκεινο χωριζουμε,τελευταια ολο αυτο γινεται.Το μονο που χω καταφερει στην ουσια ειναι να κανω καποια πραγματα στα κρυφα,γτ στα φανερα δεν τα δεχεται.δλδ μια τρυπα στο νερο κανω...Κ οταν εννοω κρυφα,εννοω πχ να παω για εναν καφε σε μια περιοχη τελοσπαντων που δεν θελει να πηγαινω γτ παλια εκει ειχα ενα πρωην κ δεν θελει να πηγαινω.εμενα οι φιλες μ ομως μενουν εκει κ δεν μπορουν να ερχονται αυτες συνεχεια σε μενα κ ετσι παω κ εγω εκει μονο που λεω ψεμματα κ νιωθω αθλια γι αυτο γτ δεν ειμαι ετσι.Αρα δεν καταφερνω τπτ...ειμαι απλα παγιδευμενη μπερδεμενη κ ενω η λυση ξερω καταβαθος πια ειναι εγω δεν μπορω να το κανω.ολο αυτο το διαστημα εχω προσπαθησει με χιλιαδες τροπους τα παντα κ δεν καταφερνω τπτ.Λυπαμαι τον εαυτο μ ωρες ωρες για το πως εχω καταντησει.Αρωσταινω απ αυτο το πραγμα το ξερω γτ με ολη αυτη τη ψυχικη πιεση,με το να σκεφτοαμαι συνεχεια τι θα πω κ τι θα κανω για να μην θυμωσει,τι θα κανω για να μου δωσει αγαπη ,να κανει πραγματα για μενα,με τρωεει καθε μερα κ το σωμα μ εχει αρχισει να αντιδραει.Εχω φοβερες ημικρανιες κ πλεον νιωθω λες κ εχω καταθλιψη.Δεν με ευχαριστει τπτ.Κ πραγματα που εκανα παλια δεν τα χαιρομαι το ιδιο.νιωθω πως τπτ δεν εχει σημασια κ απορω γτ ημουν ενας πολυ χαμογελαστος ανθρωπος.Τελοσπαντων.
«so sad» θα συμφωνησω σ αυτα που λες,εχω αναρωτηθει χιλιαδες φορες το μελλον κ ειναι κατι που με αγχωνει αρκετα.Κγια για το αν θα με βαρεσει (αν κ μερικες χειρονομιες τ οταν νευριαζει δεν μ αρεσουν καθολου),αλλα αν τωρα μ εχει ετσι αυριο μεθαυριο τι θα γινει?Θα καθομαστε κ οι 2 κλεισμενη μεσα σ ενα σπιτι διχως φιλους κ κοινωνικες υποχρεωσεις?Αλλα οπως ολα τα θυματα ετσι κ εγω,θεωρω η θελω να ελπισω πως θα αλλαξουν καποια πραγματα.οτι με τον τροπο μ θα τον κανω να καταλαβει καποια παραλογα θεματα.δεν νομιζω πως αυτο που κανω ειναι σωστο η ματαιο,αλλα μενω κ επιμενω κ δεν ξερω γτ...δεν ξερω αν θα μπορεσω ποτε να βρω τη δυναμη κ να πω φευγω κ αυτο με φοβιζει

εγω θα σου ελεγα να ανεβασεις κ αλλο θεμα που να λεει πως μεγαλωσες κ τη σχεση με τους γονεις σου ολο κ καπιο θεμα θα υπαρχει κ κει

[Θεοφανία]

Υπάρχουν δυο τύποι ανθρώπων: αυτοί που θέλουν να λύσουν το πρόβλημα τους και αυτοί που θέλουν απλά να το πουν φορτώνοντας το σε άλλους.
Συμφωνώ παραπάνω με τη μάριαν. Αν είσαι από αυτούς που θέλουν να το λύσουν, βρες πρώτα το λόγο που ανέχεσαι αυτή την κατάσταση.