Results 1 to 15 of 35
-
01-11-2013, 22:43 #1
- Join Date
- Nov 2013
- Posts
- 16
Γονείς - Εμείς. Ζητάω απελπισμένα βοήθεια.
Γεια σας. Συγγνώμη προκαταβολικά για το μέγεθος του κειμένου, αλλά θέλω πραγματικά βοήθεια. Είμαι 22 χρονών και μόλις τώρα παίρνω το πτυχίο μου. Είμαι με ένα παιδί περίπου 7 χρόνια τώρα και περάσαμε πολλά όλα αυτά τα χρόνια, γιατί μια πήγαινα σχολείο και δεν με άφηναν να βγαίνω, μετά σπούδασα, ήμασταν μακριά κλπ. Όμως κράτησε και είμαστε πολύ καλά. Τον αγαπάω και είμαι αποφασισμένη γι' αυτόν, όπως κι αυτός για μένα. Όλα αυτά τα χρόνια όμως, επειδή ήμουν και μικρή όταν τα φτιάξαμε δεν είχα τόσο θάρρος να συζητάω με τους γονείς μου οτιδήποτε συνέβαινε ανάμεσα σε μένα και το αγόρι μου, με αποτέλεσμα οι σχέσεις να είναι παγωμένες, σε σημείο που έχουν πει 5 γεια, τι κάνετε..... Το ξέρω ότι δεν είναι μόνο λάθος των γονιών μου, αλλά και δικό μου. Πάντα λέγαμε λοιπόν με το αγόρι μου, όταν με το καλό τελειώσω τις σπουδές μου να βρούμε ένα σπιτάκι να μείνουμε μαζί χωρίς τα άγχη των γονιών μας. Ε λοιπόν βρήκαμε ένα σπίτι και ετοιμαζόμαστε να το νοικιάσουμε κι εγώ ακόμα δεν μίλησα στους δικούς μου. Είπα στη μαμά απ' έξω-απ'έξω ότι θα νοικιάσει ο δικός μου σπίτι και ότι θα μένω κι εγώ καμιά φορά, αλλά δεν είναι η πραγματική αλήθεια. Πως θα τους το πω? Λέω να τους μαζέψω μια μέρα απ' αυτές και να τους μιλήσω ξάστερα, για πρώτη φορά στη ζωή μου. Ποτέ δεν το 'χω κάνει αυτό. Παρόλα αυτά είμαι ένα σοβαρό άτομο, όπως και το αγόρι μου, και απλά θέλουμε να συνεχίσουμε τη ζωή μας. Δεν θέλω ούτε φασαρίες, ούτε μπερδέματα. Αλλά θα το δεχτούν? Κι αν δεν το δεχτούν τι? Ρίχνω μαύρη πέτρα και φεύγω? Είμαι απελπισμένη. Να κάνω αυτό που θέλω χωρίς να με νοιάζει τι θα πούν? ΘΕΛΩ να συγκατοικήσω με το αγόρι μου. Δεν πάει άλλο η κατάσταση. 7 χρόνια δεν έχουμε κάνει ποτέ κάτι που να θέλουμε χωρίς να πάρω την άδεια.. Το ξέρω ότι φταίω, γιατί ντρεπόμουν τους γονείς μου.. Τώρα όμως τι κάνω? Να σημειώσω ότι τα λεφτά για το νοίκι είναι λίγα και θα τα βγάζουμε πέρα, χωρίς να επιβαρύνω τους δικούς μου οικονομικά. Δεν είμαι επιπόλαιη. Πείτε μου σας παρακαλώ.. Να τους μαζέψω να τους τα πω έξω απ' τα δόντια, για πρώτη φορά? Δεν θέλω να τους στεναχωρήσω. Έτσι κι αλλιώς, όπως είπα και πριν, το φταίξιμο για την κατάσταση το ρίχνω όλο πάνω μου. Θέλω όμως να αλλάξει.....
- 01-11-2013, 22:49 #2
- Join Date
- Sep 2012
- Posts
- 5,782
Γεια σου κιπ. Δεν εχω καταλαβει, οι γονεις σου ειναι αντιθετοι με τη σχεση σου?
Κανε refresh στον φυλλομετρητη μετα απο καθε βημα γτ εχει προβλημα το σαιτ.
01-11-2013, 23:01 #3
- Join Date
- Apr 2008
- Posts
- 1,279
Δε χρειάζεται να ζητήσεις καμια άδεια. Είσαι ενήλικη. Τωρα αν οι γονεις σ δε το'χουν καταλαβει πρόβλημά τους. Βεβαια αυτο με το οικονομικό δε το κτλβα. Θα δουλευεις ή θα σ δινουν οι δικοι σου? Αλλα τεσπα κ χρηματα να μη σ δινουν αν εχεις απο καπου αλλου χρήματα δε τους πεφτει λόγος!
Και δε χρειάζεται να είσαι επιπόλαιη για να θες να μείνεις με το αγόρι σου μετά απο 7 χρ σχεσης.
Το σπίτι ναι να το νοικιασετε και μη κανεις πίσω ΟΤΙ κι αν σου πουν οι γονεις σου. Μη τη πατήσει και τους κάνεις τα χατήρια λες και εισαι 15χρονο.
Ανακοινωσέ τους ΑΠΛΑ οτι νοικιασες ενα σπιτι με το αγορι σου και θα πας να μεινεις εκει. ΜΗ ζητησεις την αδειά τους! Αν ζητας ακομη την αδεια ειναι σα να νιωθεις κι εσύ 15χρ. και θες την αδειά τους. Δε τη χρειάζεσαι πλεον.
Αυτη ειναι η δική μου ταπεινή άποψη περι τετοιων θεματων μιας και μέχρι τα 24 έτρωγα στη μαπα πολλες τετοιες απαγορευσεις των γονιων μου. Ευτυχως που καταφερα και ξυπνησα με διαφορους τροπους και εφυγα γιατι αν εμενα θα εμενα μεχρι τα γεραματα.
01-11-2013, 23:08 #4
- Join Date
- Nov 2013
- Posts
- 16
Όχι, οι δικοί μου δεν έχουν πρόβλημα.. Τον έχουν δεχτεί, αν και δεν τον γνώρισαν ουσιαστικά. Λένε μόνο ένα γεια, αλλά εγώ το προκάλεσα.. Εγώ τους ντρεπόμουν πάντα και δεν τους ανακάτευα.. Τον συμπαθούν όσο τον ξέρουν και απ' όσα ακούν από μένα. Το θέμα είναι ότι με την ντροπή μου δεν τους έχω μιλήσει για την συγκατοίκηση, ενώ το συζητάω ένα χρόνο τώρα με το αγόρι μου. Και τώρα βρήκαμε σπίτι και σκέφτομαι πως θα τους το φέρω. Δεν θέλω να στεναχωρηθούν ή να θυμώσουν και να έχω φασαρίες και προβλήματα.. Θέλω απλά να ξεκινήσω τη ζωή μου με τον άνθρωπο που αγαπάω και να χαίρονται που είμαι ευτυχισμένη. Πώς θα το κάνω? Ζητώ απεγνωσμένα βοήθεια.....
01-11-2013, 23:12 #5
- Join Date
- Nov 2013
- Posts
- 16
Gothly έχεις απόλυτο δίκιο σ' αυτά που λες. Φαντάζομαι ότι και να θυμώσουν θα τους περάσει κάποτε. Πρέπει να ξεκινήσω τη ζωή μου. Δεν είναι κακοί.. Εγώ είμαι ανασφαλής και το προκάλεσα.. Δικό μου όλο το φταίξιμο.. Απλά προκάλεσα πολλά και στο αγόρι μου και θέλω να το αλλάξω.. Να βάλω αυτόν προτεραιότητα. Εμάς. Οι γονείς μου θα αντιδράσουν σίγουρα.. Πρέπει να βρω τη δύναμη να αντισταθώ και να προχωρήσω σ' αυτό που θέλω.. Έτσι κι αλλιώς δεν θα με χάσουν.. Στην ίδια πόλη θα 'μαστε.. Τα ξέρω όλα αυτά.. Πρέπει όμως να βρω τη δύναμη και τα κατάλληλα λόγια να μην τους πέσει βαρύ....
01-11-2013, 23:23 #6
- Join Date
- Sep 2012
- Posts
- 5,782
Μα αφου δεν εχουν προβλημα να εχεις σχεση ουτε και με το συγκεκριμενο ατομο, γιατι αγχωνεσαι τοσο πολυ? Γιατι πιστευεις οτι θα χουν προβλημα με τη συγκατοικηση? Καποια στιγμη θα γινοτανε κι αυτο, τοσα χρονια εισαστε μαζι.
01-11-2013, 23:26 #7
- Join Date
- Feb 2013
- Location
- σε 1 λιμνουλα!
- Posts
- 14,042
Συγγνώμη προκαταβολικά για το μέγεθος του κειμένουΕίμαι με ένα παιδί περίπου 7 χρόνια τώρα και περάσαμε πολλά όλα αυτά τα χρόνια, γιατί μια πήγαινα σχολείο και δεν με άφηναν να βγαίνω, μετά σπούδασα, ήμασταν μακριά κλπ. Όμως κράτησε και είμαστε πολύ καλά.Τον αγαπάω και είμαι αποφασισμένη γι' αυτόν, όπως κι αυτός για μένα.Όλα αυτά τα χρόνια όμως, επειδή ήμουν και μικρή όταν τα φτιάξαμε δεν είχα τόσο θάρρος να συζητάω με τους γονείς μου οτιδήποτε συνέβαινε ανάμεσα σε μένα και το αγόρι μου,Πάντα λέγαμε λοιπόν με το αγόρι μου, όταν με το καλό τελειώσω τις σπουδές μου να βρούμε ένα σπιτάκι να μείνουμε μαζί χωρίς τα άγχη των γονιών μας.Δεν θέλω ούτε φασαρίες, ούτε μπερδέματα. Αλλά θα το δεχτούν?Πείτε μου σας παρακαλώ.. Να τους μαζέψω να τους τα πω έξω απ' τα δόντια, για πρώτη φορά?πως είπα και πριν, το φταίξιμο για την κατάσταση το ρίχνω όλο πάνω μου.
01-11-2013, 23:30 #8
- Join Date
- Nov 2013
- Posts
- 16
Δεν ξέρω πως θα το πάρουν που θα τους το πω τελευταία στιγμή.. Τόσα χρόνια δεν τους έλεγα τίποτα απολύτως, δεν τους ανακάτευα ότι και να γινόταν γιατί δεν ένιωθα άνετη.. Κι αυτό με έκανε ακόμα και τώρα στα 22 να νιώθω ανασφαλής. Πώς θα πάω και θα τους πω ξαφνικά σήμερα "Ξέρετε τι? Αύριο φεύγω και μένω αλλού." ? Πώς??
01-11-2013, 23:34 #9
- Join Date
- Sep 2012
- Posts
- 5,782
Αυριο θα πας να μεινετε μαζι?
01-11-2013, 23:38 #10
- Join Date
- Nov 2013
- Posts
- 16
(Δεν εμφανίζονται οι απαντήσεις μου.. Γι' αυτό τα ξαναγράφω.. Ελπίζω να μην εμφανιστούν διπλά.) Έλεγα ότι τόσα χρόνια δεν μιλούσα άνετα με τους δικούς μου για ότι αφορούσε τη σχέση μου.. Αυτό μου δημιούργησε ανασφάλεια και η απόσταση διαρκεί μέχρι και τώρα, στα 22 μου. Δεν τους ανέφερα ποτέ τίποτα. Πώς θα πάω ξαφνικά σήμερα και θα τους πω "Ξέρετε τι? Αύριο φεύγω και μένω αλλού."? Πώς? Θα πληγωθούν.. Θα αντιδράσουν. Πώς θα βρω το κουράγιο να φύγω και να τους αφήσω? Είμαι υπερβολική? Να φύγω και θα το ξεχάσουν με τον καιρό? Θέλω να χαίρονται για μένα.. Θα χαίρονται ή θα είναι μέσα στα μούτρα όποτε τους βλέπω? Πώς θα το αντιμετωπίσω αυτό αν συμβεί?
01-11-2013, 23:39 #11
- Join Date
- Nov 2013
- Posts
- 16
κερασι Την Τρίτη είναι να πάρουμε τα κλειδιά από το σπίτι.....
01-11-2013, 23:42 #12
- Join Date
- Sep 2012
- Posts
- 5,782
Θα κανεις ανανεωση της σελιδας καθε φορα για να φαινονται. Κοιτα μπορει να παει ο φιλος σου για αρχη και να τον επισκεπτεσαι. Μην πας αμεσως να κοιμασαι εκει και ξεκινα αυριο να πεις οτι με το φιλο μου λεμε να μεινουμε μαζι και ψαχνει για σπιτι. Αφου ξερουν οτι εισαστε μαζι ολα αυτα τα χρονια, καποια στιγμη θα γινοτανε κι αυτο, ποτε θα γινει? στα 40 σου?
01-11-2013, 23:43 #13
- Join Date
- Feb 2013
- Location
- σε 1 λιμνουλα!
- Posts
- 14,042
01-11-2013, 23:52 #14
- Join Date
- Nov 2013
- Posts
- 16
Έχετε δίκιο.. Πραγματικά μερικές φορές, ακόμα κι αν ξέρεις τι πρέπει να κάνεις, θέλεις και τις γνώμες τρίτων. Γενικά είμαι δυναμικός άνθρωπος και διεκδικώ πράγματα που θέλω.. Με τους γονείς μου δεν ξέρω.. Είναι ο σεβασμός? Ότι στεναχωριέμαι μήπως λυπηθούν που δεν θα μ' έχουν? Αλλά δεν θα σταματήσω ούτε να τους βλέπω, ούτε να τους αγαπάω.. Τα λέω όλα αυτά για να "τ' ακούω" εγώ πιό πολύ. Όντως είναι κάτι σαν αναγκαίο κακό. Και πρέπει να γίνει, γιατί αν δεν γίνει τώρα τα πράγματα θα συνεχίσουν έτσι και δεν θέλω. Ευχαριστώ πολύ πάντως που αφιερώσατε χρόνο να το διαβάσετε και να μου απαντήσετε.. Με βοηθάνε πολύ τα λόγια σας.
01-11-2013, 23:58 #15
- Join Date
- Sep 2012
- Posts
- 5,782
Αμα ηταν οι γονεις σου ιδιοτροποι ή αρνητικοι, τοσα χρονια θα σου πεταγανε καμμια σποντα. Τι αλλο μπορεις να κανεις δηλαδη? Να μενεις με τους γονεις σου μεχρι να πεθανουνε και μετα να βρεις αντρα? Αυτος ειναι ο προορισμος του ανθρωπου, δε μπορεις να περιμενεις να κατσεις με τους γονεις αιωνιως. Ο σεβασμος που λες δεν εχει να κανει κατι με την υποθεση. Δηλαδη οι γονεις σου ειναι υπερ να κατσεις μαζι τους μεχρι να πεθανουνε και μετα να βρεις αντρα να παντρευτεις? Εμενα μου φαινονται πολιτισμενοι ανθρωποι και οτι θελουν το καλο σου.
Similar Threads
-
απεγνωσμενα ζηταω βοηθεια!!!
By ελεανα in forum Συναισθηματική Υπερφαγία, Ψυχογενής ΒουλιμίαReplies: 53Last Post: 27-12-2012, 14:42 -
Ζητάω μια μικρή βοήθεια
By essie in forum Εξάρτηση από Ψυχοδραστικές Ουσίες - ΝαρκωτικάReplies: 15Last Post: 04-12-2012, 00:09 -
Ζητάω βοήθεια
By Λένη in forum ΚακοποίησηReplies: 12Last Post: 28-08-2012, 00:03 -
Οι γονείς μας κι εμείς...
By BALANCE in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότηταReplies: 13Last Post: 06-11-2006, 13:47 -
χωρισα και ζηταω βοηθεια!
By apogohteymenos in forum Κατάθλιψη - ΔυσθυμίαReplies: 2Last Post: 12-12-2005, 00:31
σχιζοφρενεια και εργασια
16-06-2024, 22:02 in Ψυχώσεις & Σχιζοφρένεια