Γονείς - Εμείς. Ζητάω απελπισμένα βοήθεια.

[keepliving]

Γεια σας. Συγγνώμη προκαταβολικά για το μέγεθος του κειμένου, αλλά θέλω πραγματικά βοήθεια. Είμαι 22 χρονών και μόλις τώρα παίρνω το πτυχίο μου. Είμαι με ένα παιδί περίπου 7 χρόνια τώρα και περάσαμε πολλά όλα αυτά τα χρόνια, γιατί μια πήγαινα σχολείο και δεν με άφηναν να βγαίνω, μετά σπούδασα, ήμασταν μακριά κλπ. Όμως κράτησε και είμαστε πολύ καλά. Τον αγαπάω και είμαι αποφασισμένη γι' αυτόν, όπως κι αυτός για μένα. Όλα αυτά τα χρόνια όμως, επειδή ήμουν και μικρή όταν τα φτιάξαμε δεν είχα τόσο θάρρος να συζητάω με τους γονείς μου οτιδήποτε συνέβαινε ανάμεσα σε μένα και το αγόρι μου, με αποτέλεσμα οι σχέσεις να είναι παγωμένες, σε σημείο που έχουν πει 5 γεια, τι κάνετε..... Το ξέρω ότι δεν είναι μόνο λάθος των γονιών μου, αλλά και δικό μου. Πάντα λέγαμε λοιπόν με το αγόρι μου, όταν με το καλό τελειώσω τις σπουδές μου να βρούμε ένα σπιτάκι να μείνουμε μαζί χωρίς τα άγχη των γονιών μας. Ε λοιπόν βρήκαμε ένα σπίτι και ετοιμαζόμαστε να το νοικιάσουμε κι εγώ ακόμα δεν μίλησα στους δικούς μου. Είπα στη μαμά απ' έξω-απ'έξω ότι θα νοικιάσει ο δικός μου σπίτι και ότι θα μένω κι εγώ καμιά φορά, αλλά δεν είναι η πραγματική αλήθεια. Πως θα τους το πω? Λέω να τους μαζέψω μια μέρα απ' αυτές και να τους μιλήσω ξάστερα, για πρώτη φορά στη ζωή μου. Ποτέ δεν το 'χω κάνει αυτό. Παρόλα αυτά είμαι ένα σοβαρό άτομο, όπως και το αγόρι μου, και απλά θέλουμε να συνεχίσουμε τη ζωή μας. Δεν θέλω ούτε φασαρίες, ούτε μπερδέματα. Αλλά θα το δεχτούν? Κι αν δεν το δεχτούν τι? Ρίχνω μαύρη πέτρα και φεύγω? Είμαι απελπισμένη. Να κάνω αυτό που θέλω χωρίς να με νοιάζει τι θα πούν? ΘΕΛΩ να συγκατοικήσω με το αγόρι μου. Δεν πάει άλλο η κατάσταση. 7 χρόνια δεν έχουμε κάνει ποτέ κάτι που να θέλουμε χωρίς να πάρω την άδεια.. Το ξέρω ότι φταίω, γιατί ντρεπόμουν τους γονείς μου.. Τώρα όμως τι κάνω? Να σημειώσω ότι τα λεφτά για το νοίκι είναι λίγα και θα τα βγάζουμε πέρα, χωρίς να επιβαρύνω τους δικούς μου οικονομικά. Δεν είμαι επιπόλαιη. Πείτε μου σας παρακαλώ.. Να τους μαζέψω να τους τα πω έξω απ' τα δόντια, για πρώτη φορά? Δεν θέλω να τους στεναχωρήσω. Έτσι κι αλλιώς, όπως είπα και πριν, το φταίξιμο για την κατάσταση το ρίχνω όλο πάνω μου. Θέλω όμως να αλλάξει.....

[Τάρια]

Γεια σας. Συγγνώμη προκαταβολικά για το μέγεθος του κειμένου, αλλά θέλω πραγματικά βοήθεια. Είμαι 22 χρονών και μόλις τώρα παίρνω το πτυχίο μου. Είμαι με ένα παιδί περίπου 7 χρόνια τώρα και περάσαμε πολλά όλα αυτά τα χρόνια, γιατί μια πήγαινα σχολείο και δεν με άφηναν να βγαίνω, μετά σπούδασα, ήμασταν μακριά κλπ. Όμως κράτησε και είμαστε πολύ καλά. Τον αγαπάω και είμαι αποφασισμένη γι' αυτόν, όπως κι αυτός για μένα. Όλα αυτά τα χρόνια όμως, επειδή ήμουν και μικρή όταν τα φτιάξαμε δεν είχα τόσο θάρρος να συζητάω με τους γονείς μου οτιδήποτε συνέβαινε ανάμεσα σε μένα και το αγόρι μου, με αποτέλεσμα οι σχέσεις να είναι παγωμένες, σε σημείο που έχουν πει 5 γεια, τι κάνετε..... Το ξέρω ότι δεν είναι μόνο λάθος των γονιών μου, αλλά και δικό μου. Πάντα λέγαμε λοιπόν με το αγόρι μου, όταν με το καλό τελειώσω τις σπουδές μου να βρούμε ένα σπιτάκι να μείνουμε μαζί χωρίς τα άγχη των γονιών μας. Ε λοιπόν βρήκαμε ένα σπίτι και ετοιμαζόμαστε να το νοικιάσουμε κι εγώ ακόμα δεν μίλησα στους δικούς μου. Είπα στη μαμά απ' έξω-απ'έξω ότι θα νοικιάσει ο δικός μου σπίτι και ότι θα μένω κι εγώ καμιά φορά, αλλά δεν είναι η πραγματική αλήθεια. Πως θα τους το πω? Λέω να τους μαζέψω μια μέρα απ' αυτές και να τους μιλήσω ξάστερα, για πρώτη φορά στη ζωή μου. Ποτέ δεν το 'χω κάνει αυτό. Παρόλα αυτά είμαι ένα σοβαρό άτομο, όπως και το αγόρι μου, και απλά θέλουμε να συνεχίσουμε τη ζωή μας. Δεν θέλω ούτε φασαρίες, ούτε μπερδέματα. Αλλά θα το δεχτούν? Κι αν δεν το δεχτούν τι? Ρίχνω μαύρη πέτρα και φεύγω? Είμαι απελπισμένη. Να κάνω αυτό που θέλω χωρίς να με νοιάζει τι θα πούν? ΘΕΛΩ να συγκατοικήσω με το αγόρι μου. Δεν πάει άλλο η κατάσταση. 7 χρόνια δεν έχουμε κάνει ποτέ κάτι που να θέλουμε χωρίς να πάρω την άδεια.. Το ξέρω ότι φταίω, γιατί ντρεπόμουν τους γονείς μου.. Τώρα όμως τι κάνω? Να σημειώσω ότι τα λεφτά για το νοίκι είναι λίγα και θα τα βγάζουμε πέρα, χωρίς να επιβαρύνω τους δικούς μου οικονομικά. Δεν είμαι επιπόλαιη. Πείτε μου σας παρακαλώ.. Να τους μαζέψω να τους τα πω έξω απ' τα δόντια, για πρώτη φορά? Δεν θέλω να τους στεναχωρήσω. Έτσι κι αλλιώς, όπως είπα και πριν, το φταίξιμο για την κατάσταση το ρίχνω όλο πάνω μου. Θέλω όμως να αλλάξει.....

Καλησπερα!
Μικρούλα,τι περιμένεις?Τους το λες μια και καλη κι ησυχαζεις!Βεβαια μπορει να υπάρξουν και γκρίνιες αλλα Ολα μέσα στο πρόγραμμα ειναι!Αφου οικονομικά Εισαι ΟΚ τότε κανε το βήμα σου!

[keepliving]

Αχ πόσο κουράγιο μου δίνεις! Είμαι κι εγώ άνθρωπος που βάζω πάνω απ' όλα τους άλλους. Μόνο που μέχρι τώρα έβαζα τους γονείς μου. Μήπως ήρθε η ώρα να βάλω και το αγόρι μου?? Η αλήθεια είναι ότι όσο και να φοβάμαι την αντίδρασή τους, πρέπει να το κάνω. Για μένα.....

[Τάρια]

Αχ πόσο κουράγιο μου δίνεις! Είμαι κι εγώ άνθρωπος που βάζω πάνω απ' όλα τους άλλους. Μόνο που μέχρι τώρα έβαζα τους γονείς μου. Μήπως ήρθε η ώρα να βάλω και το αγόρι μου?? Η αλήθεια είναι ότι όσο και να φοβάμαι την αντίδρασή τους, πρέπει να το κάνω. Για μένα.....

Καλημέρα.
Μην το σκέφτεσαι πολυ.Η σκέψη τρώει τον αφέντη και τον τρώει για τα καλα.Προχωρα μικρη άλλωστε δικιά σου ειναι η ζωη δικα σου και τα λαθη σου κι οι επιλογές σου κι Ολα.Οι υπόλοιποι,ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ!!!