μπορουμε νε καταδικασουμε ενα παιδι επειδη κλεβει για να φαει

[Miss Despoina]

Lena01 συμφωνω απολύτως!

Tί μπορεί να κάνει?
Να βάλει το παιδί σε ένα ίδρυμα, σε ένα ορφανοτροφείο, να το επιβλέπει, να το παρακολουθεί στις δραστηριότητες του (είναι θεσμοθετημένο αυτό, αλλά δεν θυμάμαι πώς το λένε...)
Και όταν καλυφθεί το θέμα της επιβίωσης, ασχολείται με το σχολείο ή με την εκμάθηση μιας τέχνης για τα προς το ζην.
Μιλάω για όλα τα παιδιά με αποκλίνουσα συμπεριφορά, όχι μόνο για τα αλητάκια, που μπορεί να έχουν σπίτι και γονείς, επίσης αποκλίνοντες.

[unlucky]

Βεβαιος, η αγαπη και η καλλιέργεια θετικων συναισθηματων μεσα στην οικογενεια ειναι το βασικοτερο, αλλα δεν το ανεφερα γιατι εξυπακουεται και θεωρείται στανταρ οτι θα προσπαθησει να το τηρησει ενα ζευγάρι που σκεφτεται να κανει παιδια. Δηλαδη θελω να πω οτι, μπορω να χαρακτηρισω ανωριμο ενα ζευγαρι που ειναι ανεργοι χωρις να μπορουν να συντηρησουν τον εαυτό τους και διχως στυριξη των γονεων τους, σκεφτονται να κανουν παιδια με το ενδεχομενο στο μελλον να βρεθει μια δουλειά.Δεν μπορω ομως να πω σε καποιους την γνωμη μου, να μην κάνουν παιδια γιατι δεν θα ξερουν να τα αγαπουν, εκτος πια αν εχουν ψυχολογικα προβλήματα.
Οσο αφορα αυτους που ξεκινησαν οικογένεια με μια οικονομικη ευχέρεια και επειτα λογο κρισης εμειναν ανεργοι, σαφως και δεν ηταν ανευθυνοι, οπως το λες δεν μπορουσαν να προβλεψουν τι θα γινει στην χωρα.
Επισης η γνωμη μου ειναι οτι για να συντηρηθει μια τετραμελης οικογένεια πχ πρεπει να δουλευουν και οι δυο γονεις, ειδικα οταν νοικιαζεις σπιτι. Οποτε αν αυτο το θεωρεις ειδος πολυτέλειας, για εμενα ειναι κατι που απαιτειται πριν σκεφτω να κανω παιδια.

Μπορει να εξυπακουεται αλλα πολλες φορες δεν παρεχεται ουτε αγαπη, ουτε ηρεμια, ουτε ποιοτικος χρονος.
Ελαχιστοι ειναι σημερα αυτοι που κανουν παιδια χωρις να μπορουν να τους προσφερουν τα προς το ζην, τι να πω εκτος και αν ζω σε αλλο κοσμο..

Συγνωμη που θα σου το πω αλλα μου θυμιζεις ενα επεισοδιο της δεκατης εντολης τα αρραβωνιασματα οπου ηταν ενα ζευγαρι, ειχαν αρραβωνιαστει κτλ και η κοπελα ειχε κληρονομησει ενα σπιτι στο οποιο υπολογιζανε να μεινουν μετα το γαμο αλλα τελικα ηταν υποθηκευμενο και την παρατησε εγκυο ο αρραβωνιαστικος της με την ευλογια των γονεων του για να "εξασφαλιστει" με καποια αλλη που ειχε σπιτια και δουλεια στρωμενη.
Θελω να πω οτι εσυ δεν εχεις αγωνια για το πως θα μεγαλωσεις τα παιδια σου αλλα μου φαινεται οτι θελεις να αποφυγεις τις ευθυνες και τις σκοτουρες ενος παιδιου η μιας οικογενειας. Ειτε καλως ειτε κακως η ζωη εχει προβληματα-απροοπτα και δεν ειναι επενδυτικο σχεδιο με καθαρη παρουσα αξια, αποδοσεις και αποσβεση, συγνωμη αλλα αυτη την ψυχροτητα μου εβγαλε ο τροπος σκεψης σου. Αλλο ο σωστος και ο υπευθυνος και ο αλλο ο ευθυνοφοβος που για μενα ειναι τερμα ανασφαλης και ανωριμος.
Οσο για την τελευταια φραση σου αυτα ειναι σχετικα και επειδηη δημιουργια οικογενειας εχει καταντησει ανταλλαγη σε βρισκω ολιγαρκη..
α και οσοι εχουν ψυχολογικα οπως ειπες σε καποιες περιπτωσεις ειναι πιο ικανοι γονεις απο αλλους που δεν εχουν

[Miss Despoina]

Μα τι ωραια που τα εγραψες dear unlucky!Μπραβο σου!

Μπορει να εξυπακουεται αλλα πολλες φορες δεν παρεχεται ουτε αγαπη, ουτε ηρεμια, ουτε ποιοτικος χρονος.
Ελαχιστοι ειναι σημερα αυτοι που κανουν παιδια χωρις να μπορουν να τους προσφερουν τα προς το ζην, τι να πω εκτος και αν ζω σε αλλο κοσμο..

Συγνωμη που θα σου το πω αλλα μου θυμιζεις ενα επεισοδιο της δεκατης εντολης τα αρραβωνιασματα οπου ηταν ενα ζευγαρι, ειχαν αρραβωνιαστει κτλ και η κοπελα ειχε κληρονομησει ενα σπιτι στο οποιο υπολογιζανε να μεινουν μετα το γαμο αλλα τελικα ηταν υποθηκευμενο και την παρατησε εγκυο ο αρραβωνιαστικος της με την ευλογια των γονεων του για να "εξασφαλιστει" με καποια αλλη που ειχε σπιτια και δουλεια στρωμενη.
Θελω να πω οτι εσυ δεν εχεις αγωνια για το πως θα μεγαλωσεις τα παιδια σου αλλα μου φαινεται οτι θελεις να αποφυγεις τις ευθυνες και τις σκοτουρες ενος παιδιου η μιας οικογενειας. Ειτε καλως ειτε κακως η ζωη εχει προβληματα-απροοπτα και δεν ειναι επενδυτικο σχεδιο με καθαρη παρουσα αξια, αποδοσεις και αποσβεση, συγνωμη αλλα αυτη την ψυχροτητα μου εβγαλε ο τροπος σκεψης σου. Αλλο ο σωστος και ο υπευθυνος και ο αλλο ο ευθυνοφοβος που για μενα ειναι τερμα ανασφαλης και ανωριμος.
Οσο για την τελευταια φραση σου αυτα ειναι σχετικα και επειδηη δημιουργια οικογενειας εχει καταντησει ανταλλαγη σε βρισκω ολιγαρκη..
α και οσοι εχουν ψυχολογικα οπως ειπες σε καποιες περιπτωσεις ειναι πιο ικανοι γονεις απο αλλους που δεν εχουν

[Rebos999]

Μπορει να εξυπακουεται αλλα πολλες φορες δεν παρεχεται ουτε αγαπη, ουτε ηρεμια, ουτε ποιοτικος χρονος.
Ελαχιστοι ειναι σημερα αυτοι που κανουν παιδια χωρις να μπορουν να τους προσφερουν τα προς το ζην, τι να πω εκτος και αν ζω σε αλλο κοσμο..

Συγνωμη που θα σου το πω αλλα μου θυμιζεις ενα επεισοδιο της δεκατης εντολης τα αρραβωνιασματα οπου ηταν ενα ζευγαρι, ειχαν αρραβωνιαστει κτλ και η κοπελα ειχε κληρονομησει ενα σπιτι στο οποιο υπολογιζανε να μεινουν μετα το γαμο αλλα τελικα ηταν υποθηκευμενο και την παρατησε εγκυο ο αρραβωνιαστικος της με την ευλογια των γονεων του για να "εξασφαλιστει" με καποια αλλη που ειχε σπιτια και δουλεια στρωμενη.
Θελω να πω οτι εσυ δεν εχεις αγωνια για το πως θα μεγαλωσεις τα παιδια σου αλλα μου φαινεται οτι θελεις να αποφυγεις τις ευθυνες και τις σκοτουρες ενος παιδιου η μιας οικογενειας. Ειτε καλως ειτε κακως η ζωη εχει προβληματα-απροοπτα και δεν ειναι επενδυτικο σχεδιο με καθαρη παρουσα αξια, αποδοσεις και αποσβεση, συγνωμη αλλα αυτη την ψυχροτητα μου εβγαλε ο τροπος σκεψης σου. Αλλο ο σωστος και ο υπευθυνος και ο αλλο ο ευθυνοφοβος που για μενα ειναι τερμα ανασφαλης και ανωριμος.
Οσο για την τελευταια φραση σου αυτα ειναι σχετικα και επειδηη δημιουργια οικογενειας εχει καταντησει ανταλλαγη σε βρισκω ολιγαρκη..
α και οσοι εχουν ψυχολογικα οπως ειπες σε καποιες περιπτωσεις ειναι πιο ικανοι γονεις απο αλλους που δεν εχουν

Δεν ξερω εαν το καταλαβες, αλλα ανεφερες ενα σεναριο που δεν εχει καμια βαση με αυτα που εχω πει. Για εμενα πανω απ'ολα σε μια σχεση ειναι αγάπη που οπως εχω αναφερει εξυπακουεται και δεν προκειται να την διελυα για μια αλλη επειδη εχει λεφτα.Το πως εβγαλες τετοιο συμπέρασμα για εμενα παραμενει ενα μυστηριο. Για να τα ξεκαθαρισουμε, εαν ημουν με μια κοπελα,οπου και οι δυο είμαστε ανεργοι, δεν θα την αφηνα για τον χαζοοικονομικο λογο, απλα θα της το ξεκοβα για οικογενεια μεχρι να εχουμε ενα εισοδημα για να μπορεσουμε να νοικιάσουμε ενα σπίτι και να μεγαλωσουμε τα παιδια μας αξιοπρεπως μεσα σε αυτην την κοινωνια. Επισης αναφερεις οτι "δεν εχω αγωνια για το πως θα μεγαλωσω τα παιδια μου".Τι να πω, εγω εχω την εντυπωση οτι με αυτα που πιστευω και γραφω φαίνεται το ακριβως αντιθετο. Επειδη εχω αγωνια για το αν θα μπορω να τους προσφερω αυτα που πρεπει και θεωρω απαραίτητα σκεφτομαι ετσι.Αν δεν ειχα αγωνια, θα γενοβολουσα παιδια χωρις να με ενδιαφερει αν θα μπορω να τα μεγαλωσω!!! Φυσικα και η ζωη ειναι απρόβλεπτη, συμφωνω αλλα πιστευω οτι πρεπει να ξεκινας μια οικογένεια δομημένη πανω σε βασεις, και αν γινει η στραβη εγινε....οχι ομως να ξεκινησεις μια οικογένεια απ'την στιγμη που δεν μπορεις να συντηρησεις τον εαυτό σου, αυτο το θεωρω ανωριμότητα, αν για εσενα αυτο θεωρειται υπευθυνοτητα και αυτο που πιστευω εγω ευθυνοφοβια.... μεγια σου και χαρα σου!!!!!

[feggari]

[QUOTE=unlucky;460418]Μπορει να εξυπακουεται αλλα πολλες φορες δεν παρεχεται ουτε αγαπη, ουτε ηρεμια, ουτε ποιοτικος χρονος.
Ελαχιστοι ειναι σημερα αυτοι που κανουν παιδια χωρις να μπορουν να τους προσφερουν τα προς το ζην, τι να πω εκτος και αν ζω σε αλλο κοσμο..


Γεια σας και απο μενα. Εδω unlucky κανεις πολυ μεγάλο λάθος. Οι οικογένειες που δεν μπορούννα προσφέρουν φαγητό,στέγη,ζέστη μέσα στο σπίτι είναι πάρα πολλές. Αυτό το ξέρω λόγω της δουλειάς που κάνω,στην οποια κΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ερχομαι σε επαφη με αυτες τις οικογένειες. Ο περισσότερος κόσμος νομίζει οτι είναι ελαχιστες γιατί απλά δεν συναναστρέφεται μαζί τους. δεν θα τους δεις στην καφετερια,στη συναυλίες,στα μαγαζιά όλους αυτούς. Δυστυχώς συνεχώς αυξάνοντε δραματικά. Επίσης πως να καταδικάσεις κάποιον που απλά πεινάει (ζητημα ζωης κ θανατου). Μιλάει το αίσθημα της επιβίωσης.Οποιοσδήποτε το ίδιο θα έκανε.

[unlucky]

Δεν ξερω εαν το καταλαβες, αλλα ανεφερες ενα σεναριο που δεν εχει καμια βαση με αυτα που εχω πει. Για εμενα πανω απ'ολα σε μια σχεση ειναι αγάπη που οπως εχω αναφερει εξυπακουεται και δεν προκειται να την διελυα για μια αλλη επειδη εχει λεφτα.Το πως εβγαλες τετοιο συμπέρασμα για εμενα παραμενει ενα μυστηριο. Για να τα ξεκαθαρισουμε, εαν ημουν με μια κοπελα,οπου και οι δυο είμαστε ανεργοι, δεν θα την αφηνα για τον χαζοοικονομικο λογο, απλα θα της το ξεκοβα για οικογενεια μεχρι να εχουμε ενα εισοδημα για να μπορεσουμε να νοικιάσουμε ενα σπίτι και να μεγαλωσουμε τα παιδια μας αξιοπρεπως μεσα σε αυτην την κοινωνια. Επισης αναφερεις οτι "δεν εχω αγωνια για το πως θα μεγαλωσω τα παιδια μου".Τι να πω, εγω εχω την εντυπωση οτι με αυτα που πιστευω και γραφω φαίνεται το ακριβως αντιθετο. Επειδη εχω αγωνια για το αν θα μπορω να τους προσφερω αυτα που πρεπει και θεωρω απαραίτητα σκεφτομαι ετσι.Αν δεν ειχα αγωνια, θα γενοβολουσα παιδια χωρις να με ενδιαφερει αν θα μπορω να τα μεγαλωσω!!! Φυσικα και η ζωη ειναι απρόβλεπτη, συμφωνω αλλα πιστευω οτι πρεπει να ξεκινας μια οικογένεια δομημένη πανω σε βασεις, και αν γινει η στραβη εγινε....οχι ομως να ξεκινησεις μια οικογένεια απ'την στιγμη που δεν μπορεις να συντηρησεις τον εαυτό σου, αυτο το θεωρω ανωριμότητα, αν για εσενα αυτο θεωρειται υπευθυνοτητα και αυτο που πιστευω εγω ευθυνοφοβια.... μεγια σου και χαρα σου!!!!!

Η δουλεια ειναι ενας ασταθμητος παραγοντας σημερα εχεις αυριο οχι, πολλοι στις μερες μας εχουν εργασια ομως βρισκονται σε επισχεση λογω οικονομικης κρισης και οπως ειπα το να μην μπορεις να βρεις δουλεια ουτε για να επιβιωσεις εσυ ο ιδιος ειναι πρωτα ευθυνη του κρατους και οφειλεται σε κοινωνικοοικονομικες συνθηκες και οχι σε ανευθυνοτητα. Τοποθετεισαι απο το ενα ακρο στο αλλο ή πληρης εξασφαλιση ή δεν μπορω να συντηρησω τον εαυτο μου.
Εμενα αυτο που με ενοχλησε στην νοοτροπια σου ( δικαιωμα σου βεβαια) ειναι οτι δεν περιοριζεσαι οτι για να κανω παιδι ή οικογενεια, θελω εγω σαν Rebos να εχω μια σταθερη οσο γινεται δουλεια δηλαδη δε μιλας μονο για την δικη σου ευθυνη, λες θελω και η γυναικα μου να δουλευει ( το οποιο μην παρεξηγηθω δεν το βρισκω λαθος αλλα για αλλους λογους) ωστε να εχουμε εξασφαλισμενα καποια πραγματα και καλα για το παιδι αλλα ουσιαστικα επιδιωκεις εμμεσα τον επιμερισμο των ευθυνων- εξοδων σε εσενα και στην γυναικα σου.
Και επιμενω να πιστευω οτι δεν αγωνιας για τα παιδια που θα κανεις αλλα για το πως θα εχεις εσυ οσο το δυνατον πιο ευκολη και ανωδυνη "ανατροφη" τους. Πρωτα σκεφτεσαι τον εαυτο σου με προφαση τα υποτιθεμενα παιδια σου. Δεν εισαι ο μονος, βασικα το μεγαλυτερο ποσοστο ετσι ειναι, πως θα βολευτουμε γενικως και ειδικως, ειναι ζητημα νοοτροπιας πολλων δεκαετιων.

Εγω θαυμαζω καποιους γονεις οπως για παραδειγμα μιας φιλης απο Αλβανια που ηταν καθηγητες στη χωρα τους και ηρθαν εδω και η μανα της εκανε την καθαριστρια και ο πατερας της το φυλακα σε εργοστασιο και μεγαλωσαν και σπουδασαν 4 παιδια και ουτε αλητακια βγηκανε, περασανε πεινα, ανεχεια κτλ και τα παιδια τους τους λατρευουν γιατι παλεψαν στη ζωη και δεν κατακρινουν τους γονεις τους ουτε για τη φτωχεια που περασαν, ουτε που δεν πηγανε ποτε διακοπες, ουτε που δεν κανανε καλλιτεχνικες δραστηριοτητες, ουτε που δεν πηγανε φροντιστηρια.

ξερω αρκετες περιπτωσεις χωρισμων λογω τετοιας φυσεως κολληματα και γαμους που εγιναν γιατι υπολογιζαν σε μισθους υψηλους και τωρα εμειναν οι νυφες με ψιχουλα να τις ταιζουν τα συμπεθερια.
Επικρατει γενικως η ταση ολοι να τα θελουν ολα σε χρονο μηδεν, να μην υπαρχει εξελιξη στη ζωη με βαση την ηλικια, ουτε προσπαθεια ουτε τιποτα, στα 25 διευθυντης με αμαξαρα, σπιταρωνα και αποταμιευσεις στην τραπεζα!

[unlucky]

[QUOTE=feggari;460520]

Μπορει να εξυπακουεται αλλα πολλες φορες δεν παρεχεται ουτε αγαπη, ουτε ηρεμια, ουτε ποιοτικος χρονος.
Ελαχιστοι ειναι σημερα αυτοι που κανουν παιδια χωρις να μπορουν να τους προσφερουν τα προς το ζην, τι να πω εκτος και αν ζω σε αλλο κοσμο..


Γεια σας και απο μενα. Εδω unlucky κανεις πολυ μεγάλο λάθος. Οι οικογένειες που δεν μπορούννα προσφέρουν φαγητό,στέγη,ζέστη μέσα στο σπίτι είναι πάρα πολλές. Αυτό το ξέρω λόγω της δουλειάς που κάνω,στην οποια κΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ερχομαι σε επαφη με αυτες τις οικογένειες. Ο περισσότερος κόσμος νομίζει οτι είναι ελαχιστες γιατί απλά δεν συναναστρέφεται μαζί τους. δεν θα τους δεις στην καφετερια,στη συναυλίες,στα μαγαζιά όλους αυτούς. Δυστυχώς συνεχώς αυξάνοντε δραματικά. Επίσης πως να καταδικάσεις κάποιον που απλά πεινάει (ζητημα ζωης κ θανατου). Μιλάει το αίσθημα της επιβίωσης.Οποιοσδήποτε το ίδιο θα έκανε.

Γεια σου φεγγαρι..Το πιστευω οτι ειναι μεγαλο το ποσοστο λογω της κρισης. Ειπα οτι θεωρω οτι ειναι λιγοι αυτοι που κανουν παιδια χωρις να τους νοιαζει πως θα τα μεγαλωσουν - ταισουν. Οι πειρσσοτεροι οδηγηθηκαν σε αυτη την ανεχεια χωρις να το θελουν και εννοειται δεν τους κατακρινω. Στη γειτονια μου μεσα σε 6 μηνες εκλεισαν το μαναβικο, το ζαχαροπλαστειο, το καθαριστηριο, ενα καταστημα υποδηματων, ενα κοσμηματοπωλειο. Μονο το σουπερ και ενα ψιλικατζιδικο εμειναν και ολα αυτα λειτουργουσαν τα τελευταια δεκα χρονια κανονικα. Ερημωσε ο δρομος ...

[Diana1982]

Οχι αλλά μπορείς να καταδικάσεις τους πολιτικούς,που έφεραν την οικογένεια του,σ'αυτό το χάλι ή τους ίδιους τους γονείς που είναι χαραμοφάιδες και τεμπέληδες και έφτασαν να μην έχει το παιδί τους να φάει.