εχω κουραστει

[Aphelia]

Είναι αποτυχία να μην μπορείς να αυτοκτονήσεις; Είναι αποτυχία όταν ο μισός σου εαυτός, αυτός που δε του δίνεις σημασία σου φωνάζει ότι θέλει να ζήσει, ότι θέλει να χαρεί; Επειδή τώρα σε έχουν κατακλύσει οι καταθλιπτικές σκέψεις, νομίζεις ότι μόνο αυτό υπάρχει;
Έχω κάνει απόπειρες αυτοκτονίας στα 15 μου, τότε ήμουν πολύ σίγουρη ότι θέλω να πεθάνω, μόνο αυτό σκεφτόμουνα. Δε μπορείς να φανταστείς τι θα είχα χάσει. Πόσο ευτυχισμένη έχω υπάρξει, πόσο έχω αγαπήσει κι έχω αγαπηθεί. Ιδιαίτερα όταν βρίσκεις κάποιον που σου ταιριάζει και σε λατρεύει πόσο γλυκά είναι να είσαι μαζί του.
Κι εγώ ήμουν απελπισμένη, έβλεπα τοίχο μπροστά μου, κι εγώ κατηγορούσα τους γονείς μου. Μετά άλλαξε πολύ η σχέση μου μαζί τους. Αποδέχτηκα ότι άνθρωποι είναι και έκαναν λάθη και από την άλλη μεριά ήταν κι εμένα ο χαρακτήρας μου τέτοιος που τα λάθη τους είχαν μεγαλύτερο αντίκτυπο από κάποιο άλλο παιδί.

Όσον αφορά τη στάση σου προς τις κοπέλες, εγώ πάλι τρελαινόμουνα για όποιον μελαγχολικό τύπο συναντούσα, γούστα είναι αυτά.

Η σκέψη μου που περιέγραψα νωρίτερα δεν ήταν τόσο για να δείξω τις επιλογές μας, το τι μπορούμε να κάνουμε, αλλά ότι το αίσθημα του εγκλωβισμού, της απελπισίας είναι πλασματικό, εμείς οι ίδιοι το δημιουργούμε.

[rom77]

χαχαχαχα! ναμα, σαγαπάω :P βρηκες το αδύνατο σημείο μου και με γαργαλας . ηθελα να κάνω επισύναψη μια foto από ένα γατάκι που το χαιδεύουν, αλλα δε μπορώ :/
Εν μέρη πάντως ίσως σε παρότρυνα κι εγώ να μου πεις κι άλλα θετικά σχόλια. anyway...
Δεν πιστευω πως συναγωνίζομαι τόσο τους άλλους. απλά δεν μου είναι αρκετό τιποτα, για να πω, \"μπραβο, αξιζω\". ο πατέρας μου με είχε γραμμένο στα ...... του.
η μητέρα μου με πίεζε να κάνω κι άλλα κι άλλα κι ΆΛΛΑ! δεν μπορούσε να τα ζήσει η ίδια και τα ζούσε μέσα από μενα.
Μάθημα 1ο: δε σαγαπάω γιέ μου, δεν αξιζεις την αγάπη μου. Μάθημα 2ρο: όσο καλός και να είσαι ποτέ δεν θα είναι αρκετο, πάντα θα υπαρχει και κάτι ακόμα που πρέπει να κάνεις. το πρώτο μάθημα νιώθω ότι ήταν αρκετά πιο έντονο από το 2ρο. πάντως τα θυμαμαι καλά και τα δύο..

αρκουδακι. πιστεύω μπορούμε να κάνουμε πολλάααααα περισότερα απόσα κάνουμε (όχι μόνο εγώ, αλλά το 99.99% των ανθρώπων). \"τα πάντα\", δεν το θα έλεγα, είναι υπερβολή. και φυσικά αυτό θέλω, να κάνω πολλά. τόσα ώστε να πω ικανοποιημένος πια και με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά ))) \"κουραστηκα να κάνω τόσα πολλά\" (σε αντίθεση με τώρα που λέω \"κουράστηκα να καλύπτω μόνο βιολογικές ανάγκες μου).

[rom77]

λοιπον, στην πραγματικότητα δεν ξέρεις αν θα χάσεις ή αν θα κερδίσεις, γιατι δεν ξέρεις πώς είναι μετά τον θάνατο.
κι εφόσον εγώ δημιουργώ , ο δικός μου εγκέφαλος, την δυστυχία που νιώθω, σημαίνει ότι το επιλέγω να το δημιουργήσω? ή ότι έχω την ικανότητα να τα εξαφανίσω τα όποια δυσάρεστα και επικίνδυνα νιώθω?

και κάτι άσχετο.. ίσως η ψυχολογία είναι ακόμα νεαρή, και σε μερικά χρόνια η κατάθλιψη, δυσθυμία και λοιπά να είναι ένα νόσημα υπο εξαφάνιση. κριμα που δεν γενήθηκα αργότερα...

[arktos]

πετάμε και τις ατάκες μας, τώρα!

[Aphelia]

Υπάρχουν πάρα πολλοί λόγοι για τους οποίους μας δημιουργείται η δυστυχία. Π.χ. έχουμε μάθει να ωραιοποιούμε τη μελαγχολία (σκέψου πόσα βιβλία έχεις διαβάσει που εξυμνούν την ευαισθησία), ακόμα και η δυστυχία μας δίνει κάποια ικανοποίηση (είτε επειδή νιώθουμε έντονα κάτι, είτε γιατί έχουμε κάτι να ασχοληθούμε κ.α.). Μπορεί φυσικά να είναι αντίδραση σε κάτι που συμβαίνει στο εξωτερικό περιβάλλον μας. Αυτά είναι ελάχιστα παραδείγματα.
Το πως θα διαχειριστούμε όμως όλα αυτά, από ποια οπτική γωνία θα τα λάβουμε έχει να κάνει με τον εαυτό μας. Και αυτό έχει να κάνει με το χαρακτήρα μας και τις εμπειρίες μας συγχρόνως. Και όταν λέω εμπειρίες εννοώ περισσότερο τις σκέψεις και τα συναισθήματα που μας δημιουργήθηκαν στο παρελθόν όταν συνέβηκε κάτι. Μαζεύεται όλο αυτό, γίνεται δικό μας.
Όταν όμως βλέπουμε ότι αυτή η οπτική γωνία μας κάνει κακό και δε το θέλουμε τότε μπορούμε να αλλάξουμε την οπτική μας. Αν λέμε ότι δε γίνεται φυσικό είναι να μη γίνει αφού έχουμε κλείσει το δρόμο.
Δε σου έχει συμβεί ποτέ να έχεις μια ισχυρή άποψη για κάτι και κάποιος να σου μιλήσει και ξαφνικά σα να σου άλλαξε όλη η θεωρία πάνω σε αυτό το ζήτημα; Και να σκέφτεσαι, μα πως στο καλό δεν έβλεπα πριν αυτή την άλλη μεριά; Αυτό περίπου εννοώ.

Για το τι υπάρχει μετά το θάνατο είναι μεγάλο φιλοσοφικό ζήτημα. Υπάρχει λόγος όμως να το σκεφτόμαστε όταν μπορείς να νιώσεις ευτυχισμένος εν ζωή; Όταν έχεις την ευκαιρία; Επειδή εσύ δεν το πιστεύεις ότι μπορείς να νιώσεις δε σημαίνει ότι δε μπορεί να γίνει. Εγώ δε πίστευα ότι θα συνέβαινε τίποτα από αυτά που μου συνέβησαν. Η ζωή τελικά σε εκπλήσσει, πως αλλάζει, πως αλλάζεις, πως αλλάζουν όλα γύρω σου.
Τι θέλεις; Τι θέλεις να γίνει στη ζωή σου; Πως θέλεις να γίνεις εσύ ο ίδιος;
Για μένα είναι πολύ απλό. Θέλω να είμαι ευτυχισμένη.

[rom77]

αυτός ο τρόπος επικοινωνίας έχει προβλήματα (δεν φαίνονται εκφρασεις+δεν ακούγετε ο τόνος της φωνής).
υποθέτω σε πείραξε το \"αρκουδάκι\". το άκουσες σαν να έχω ένα υποτιμητικό ύφος, σαν να σε μειώνω? δεν ένιωθα έτσι όταν το έγραφα, αλλά μια .. \"οικιότητα\" και στοργή προς κάτι χαριτωμένο και απαλό όταν το χαιδεύεις.
Αν δεν σε πείραξε αυτό, εξήγησε μου σε τι αναφέρεσαι.

aphelia συμφωνώ απόλυτα ότι υπάρχει κάποια απόλαυση και στα δυσάρεστα συναισθήματα.
κάτι άλλο που επίσης με έχει κουράσει (μια και είναι ο τίτλος του topic τέτοιος) είναι αυτή η θεωρία της: ευθύνης μου. δηλαδή... τι να πω.. διαλέγω να μην μπορώ να συγκεντρωθώ? να κάνω 10 ώρες αντί για 2 για να λύσω ένα πρόβλημα?!!!!!!!!!!!!!!!! μου την δίνει!
δεν μπορώ να την καταλάβω αυτήν την λογική σας. μεταξύ του να είμαι απόλυτα ευτυχισμένος και του να είμαι όπως είμαι τώρα, διαλέγω το δεύτερο!? το διαλέγω!?

άλλο είναι να μην έχω αποφασίσει να κάνω βήματα προς την βελτίωσή μου και άλλο το να μπορώ να κάνω αυτήν την απόφαση. ποιο από τα 2 λέτε? καταβαίνετε πραγματικά εσείς οι ίδιοι τι πάει να πει \"έχεις την ευθύνη της κατάστασής σου\"?

μάλλον είναι επανάληψη μιας έκφρασης που ακούσατε κάπου και φάνηκε όμορφη. γιατί όμως όμορφη... Να γιατι: \"μπορώ να λύσω τα προβλήματά μου άν το θέλω.\" δεν λέτε \"μπορώ να λύσω τα προβλήματα αν δεν είναι πολύ δύσκολα\". θέλετε να πιστεύετε στις απεριόριστες ικανότητές σας? σε θεό που βοηθάει σε πανδύσκολες καταστάσεις? σε θαύματα? σε νεράιδες? με γεια σας με χαρά σας. ΜΗΝ ΤΟ ΕΠΙΒΑΛΕΤΕ και σε μένα ομως!

(δεν αναφέρομαι μόνο σε σένα aphelia, γενικά στους περισσότερους. έχω και κάποιες τύψεις που μιλάω έντονα αλλά προτιμώ να μιλάω και όχι να υποκρίνομαι)

[Aphelia]

Χμ, μάλλον παρεξήγησες τι σου λέμε (ή δε κατάλαβα εγώ τι ειπώθηκε). Δε πρόσεξα να αναφέρεται πουθενά κάτι για ευθύνη αλλά για το ότι είναι στο χέρι σου να προχωρήσεις. Δεν είναι συνειδητή η διαδικασία που μας οδηγεί σε δυσάρεστες σκέψεις (τουλάχιστον όχι τη στιγμή που γίνεται).

Μιλάω για ότι έχω βιώσει η ίδια, για το πόσο απελπισμένη έχω νιώσει, για το ότι σκεφτόμουνα έτσι και χειρότερα με σένα. Τι, νομίζεις ότι άλλαξα από τη μια μέρα στην άλλη; ότι είπα στον εαυτό μου \"από δω και πέρα θα είσαι χαρούμενη, δε θα σε επηρεάζει τίποτα\" και έγινε, έτσι απλά;
Παίρνει χρόνο αλλά για να γίνει πρέπει να ξέρεις προς τα που θέλεις να πας. Γιατί τότε η επιλογή στο πως θα νιώσεις στην επόμενη εμπειρία γίνεται πάλι ασυνείδητα μέσα σου, αλλά γίνεται προς τη μεριά που θέλεις. Δειλά στην αρχή, αλλά αρχίζεις να επαναπρογραμματίζεσαι κατά κάποιο τρόπο. (δεν αρέσει σε κανένα όταν αρχίζω να λέω για το πως λειτουργούν τα πράγματα μέσα μας, πως αντιδρούμε, σε βιοχημικές διεργασίες, σε ερεθίσματα που νομίζουμε ότι δε μας επηρεάζουν).
Δε μπορώ να σου πω τη μαγική λύση, ότι αν κάνεις αυτό θα είσαι αυτόματα ευτυχισμένος. Μπορώ να σου πω όμως ότι με τη γνώση που έχω αποκομίσει από τις δικές μου εμπειρίες ξέρω ότι το μαύρο μπορεί να γίνει άσπρο κι εσύ αυτή τη στιγμή νομίζεις ότι δε γίνεται (όπως κι εγώ όταν ήμουν στη θέση σου).
Είναι σα να ήμασταν στο 1300 που οι άνθρωποι πίστευαν ότι η γη είναι επίπεδη. Δε μπορούσαν να το διανοηθούν καν ότι μπορεί να είναι στρογγυλή, αν τους το έλεγαν δε το πίστευαν γιατί μέχρι εκεί φτάνανε οι γνώσεις τους.

[melita]

Στην κοινωνία που ζεις, το να βιώνεις κατάθλιψη μόνο αξιοπερίεργο δεν είναι!!!! Οι γονείς σου και εκείνοι ζούσαν σε μια ήδη εκφυλισμένη κοινωνία και ποιός τους έμαθε τον τρόπο διαπαιδαγώγησης και τον χειρισμό ενός παιδιού?
Πού έχεις να εκτονωθείς? Έχεις πουθενά να πας να περπατήσεις? Να δεις πράσινο? Στην σχολή πόσες χιλιάδες δυσκολίες αντιμετώπισες? Με πόση αγένεια σου έχει μιλήσει η γραμματεία ή/και καθηγητές? Τι μ... ακούς από τους πολιτικούς που έχουν το θράσσος και συνεχίζουν και εμφανίζονται και μιλάνε? Πόση αδικία συνάντησες και έλλειψη αξιοκρατίας? Πόσα άτομα με τα οποία συναναστρέφεσαι δεν έχουν την παραμικρή παιδεία και φέρονται αγενώς ή ούτε καν ασχολούνται μαζί σου? Πόσα δεν ανέφερα και σε τσακίζουν?

Όλοι λίγο πολύ-ή καλύτερα να μην το γενικεύσω και να πω για μένα- Και εγώ λοιπόν χιλιάδες φορές είπα \"να βρω τρόπο να πεθάνω να ξεκουραστώ, να μην βλέπω και να μην ακούω άλλο\"...

Υπάρχει όμως και ένα \"αλλά\" και ένα \"γιατί?\"... Γιατί να τους κάνω τη χάρη? Γιατί να νικήσουν και να μην νικήσω εγώ? Και δεν είναι θέμα ισχύος, ούτε αίσθησης υπερδύναμης, είναι οτι προσπαθώ να γίνω κύριος του εαυτού μου, να ορίζω εγώ την ζωή μου και να μην αφήσω κανέναν να κάνει εμένα να νιώθω σκατά!!!!

Άλλες φορές λες \"δεν έχει νόημα, δεν βρίσκω νόημα, πόσα να κάνω? πόση δύναμη να βρω και τι φταίω εγώ να χρεώνομαι τα λάθη των άλλων που με φέραν σε αυτήν την κατάσταση (πχ γονείς)?\"

Άλλες όμως φορές είναι αυτός ο θυμός και το πείσμα \"θα ζήσω ρε π... μου και θα ζήσω και καλά και κανένας δεν θα μου το χαλάσει και δεν θα με κάνει να νιώθω ανεπαρκής\"


Αυτή είναι η αποψή μου.. Και τα παιδιά δεν σου λένε οτι είσαι υπεύθυνος του εαυτού σου με την έννοια οτι ξαφνικά ένα πρωί θα επιβληθείς στον εαυτό σου και θα πάψεις να θες να αυτοκτονήσεις.. Σου λένε οτι μπορείς με καθημερινή προσπάθεια να ξεπεράσεις όλα αυτά που σε αφήνουν πίσω και να φτάσεις σε ένα σημείο που θα κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρεύτη και θα λες \"τα κατάφερα, είμαι εδώ και χαμογελάω!\" (έτσι κατάλαβα οτι σου λένε δηλαδή).

Δεν φύτρωσες και σίγουρα κάποιοι φταίνε, αν δεν μπορούν να το καταλάβουν ή δεν θέλουν να το δεχτούν από τύψεις, άστους να χαίρονται με τον εαυτό τους με αυτήν την ουτοπική αντίληψη...

Εσύ όμως θα ξέρεις...





PS: Συγνώμη αν σας κούρασα με τον τρόπο που γράφω.......

[arktos]

άκουα, σύνελθε, παιδί μου!δεν με πείραξε τίποτα.δεν είμαι στριμμένη εγώ.που είπες κρίμα που δεν γεννήθηκα αργότερα.αυτό εννοούσα.σήμερα πρέπει επειγόντως να βγεις βόλτα και να φλερτάρεις!

[rom77]

χαχαχα, ακου εκει συνελθε :P
λαθος κατάλαβα τοτε. νόμιζα είχες νεύρα (χωρίς να σημαίνει ότι είσαι στριμμένη) και παρεξήγησες. Όντως πρέπει να βγώ, κοντά στις 6 μέρες είμαι σπίτι. Ρεκόρ τους τελευταίους μήνες.
Σήμερα νιώθω χαρούμενος , είναι αυτός ο ήλιος σε συνδιασμό με την δροσιά.. φανταστικό.

melita. Ο τρόπος που μου συμπεριφέρονται οι άλλοι με απασχολεί εφόσον είναι αποτέλεσμα τις δικιάς μου στάσης απέναντι τους (συμπεριλαμβανομένης και της μη λεκτικής επικοινωνίας μου που, ίσως και ασυνείδητα, τους προδιαθέτει αρνητικά). αν απλά έχουν τα νεύρα τους και ξεσπάνε πάνω μου, ή είναι κομπλεξικοί δεν με επηρεάζουν και πολύ (λίγο ναι, πολύ λίγο όμως).
Η αντιδραστική συμπεριφορά που περιγράφεις, την έχω συχνά (πχ στο εργαστήριο που με έκοψε ΑΔΙΚΑ μια καθηγήτρια, σκέφτηκα: θα σας πάρει και θα σας σηκώσει, και από τότε σε όλα τα εργαστηρια : αριστα).
όχι όμως στο να πώ, "θα ζήσω ρε!". ή τουλάχιστον όχι ακόμα
*********
aphelia. είπες: Όταν όμως βλέπουμε ότι αυτή η οπτική γωνία μας κάνει κακό και δε το θέλουμε τότε μπορούμε να αλλάξουμε την οπτική μας. Αν λέμε ότι δε γίνεται φυσικό είναι να μη γίνει αφού έχουμε κλείσει το δρόμο. δηλαδή αν το θέλουμε αλλάζουμε τον τρόπο που νιώθουμε,δηλαδή εμείς οι ίδιοι έχουμε την ευθύνη. σε αυτό αναφερόμουν.

μέχρι να τελειώσω το post πέρασε ένα μηχανάκι 3-4 φορές. ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΗΧΟΡΥΠΑΝΣΗ ΤΟΥΣ!! και η ωραία μου διάθεση μεταβλήθηκε κάπως...

[Aphelia]

Δε θα χρησιμοποιούσα τη λέξη ευθύνη. Δηλαδή δε θα έλεγα σε κάποιον \"εσύ φταις που είσαι έτσι\". Αφού έτσι έμαθε να αντιδράει, εκεί τον πήγανε οι εμπειρίες του, το σύνολο των αντιδράσεών του δεν είναι κάτι που έχει ακριβώς συνείδηση για το πως συμβαίνει.
Αλλά για να μπορέσει να το ξεπεράσει δε πρέπει πρώτα να προπορευτεί η θέληση, η απόφαση (αν και μάλλον σε πολλούς ούτε αυτή γίνεται συνειδητά). Αν έχεις αποδεχτεί ότι αυτό μόνο υπάρχει για σένα ε, τότε φυσικό δεν είναι να τα βλέπεις όλα μαύρα; Τότε κλείνεις το δρόμο μόνος σου. Ευθύνη; Δε νομίζω ότι μπορώ να το πω. Ευθύνη ίσως θα έλεγα αν γνωρίζει κάποιος ότι μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα, ξέρει και τον τρόπο και δε το κάνει. Τότε έχει ευθύνη απέναντι στον εαυτό του.
Εγώ σου λέω ότι μπορείς. Εσένα οι σκέψεις σου φωνάζουν ότι δε γίνεται. Εγώ έχω την εμπειρία ότι έχει γίνει, εσύ όχι (το κλασσικό \"πως μπορώ να ξέρω ότι υπάρχει αν δεν το έχω δει;\"). Είναι στο χέρι σου να δοκιμάσεις, να καταλάβεις τον εαυτό σου, πως αντιδρά, τι δε σου αρέσει, τι σου αρέσει. Παίρνει χρόνο μόνο να θυμάσαι, δε γίνεται από μία μέρα στην άλλη.

[Kleiw]

ρομ με ρωτάς σε τι άλλο πιστεύω οτι πρέπει να αναφερθείς.
Δεν ξέρω! Δεν είμαι ειδικός!
Κατηγορείς τους γονείς σου για την καταστασή σου! Ισως να βοηθούσε να ξεδιπλώσεις τις σκέψεις σου για τις καταστάσεις που πιστεύεις οτι οι γονείς σου δεν χειριστήκανε σωστά.
Μερικές φορές βοηθάει η εξωτερίκευση του θυμού και επιπλέον την ζημιά που σου κάνανε οι γονείς σου πρέπει να βρείς τρόπο να την διορθώσεις, χωρίς να ισχυρίζομαι οτι είναι ευκολο ούτε οτι μπορείς να κάνεις θαύματα. Αλλά πιστέυω σε αυτά που προσπαθεί να σου πεί η Aphelia..........Έχεις την ικανότητα να αλλάξεις!Γίνεται!
Και οι στιγμές ευτυχίας που σε περιμένουν (γιατί δεν πιστεύω στην ολοκληρωτική ευτυχία) αξίζουν αυτή την προσπάθεια!
Οι γονείς μας παίζουν καθοριστικό ρόλο στη ζωή μας....
Αλλα τώρα που μεγαλώσαμε και μπορούμε να είμαστε πιο ανεξάρτητοι και σε απόσταση, πρέπει να ανοίξουμε τις πληγές και να τις καθαρίσουμε... Εγω χρόνια τώρα καθαρίζω και δεν έχω τελειώσει ακόμη και ίσως να μην τελειώσω ποτέ, αλλά έχω δεί διαφορά!
Εχεις φίλους?
Οι φίλοι καθώς και οι σχέσεις παίξανε σημαντικό ρόλο στη ζωή μου! Σου δίνουν αγάπη, κάτι που δεν πήραμε σε ικανοποιητικό βαθμό απο τους γονείς μας. Μας δίνουν αποδοχή, συντροφικότητα, κατανόηση.........
Ψάξε για τους κατάλληλους ανθρώπους.........
Μην νιώθεις μειονεκτικά απέναντι στους άλλους, γιατί όλοι έχουμε προβλήματα παρόλο που δεν φαίνεται πάντα!

[melita]

Πολύ σωστά Kleiw

[rom77]

κλειω αν δεις όλα τα post θα δεις περιπου όλα όσα νιώθω ότι έκαναν λάθος οι γονείς μου ..αποριπτικός,αυστηρος, μη εκφραστικός πατέρας, καταπιεστική, μη εκφραστική, με καταπιεσμένη σεξουαλικότητα μητέρα. τι άλλο να πω.

Στον κολλητό μου του έχω αναφέρει με λεπτομέριες πολλές καταστάσεις. Στον ψυχολόγο μου είχα πεί ακόμα περισσότερα. Στο φόρουμ ανέφερα πολλά. δηλαδη και να βγώ με πανο στον δρομο με το τι νιωθω, παλι δεν θα δω μεγάλη αλλαγή πιστευω :Ρ

δεν νομιζω ότι νιωθω μειονεκτικά σε σχέση με τους άλλους. βλέπω καθημερινά ανθρώπους με προβλήματα, με ψεύτικες ζωές που δεν τους ικανοποιούν πραγματικά. είναι λίγο παραμορφωμένη η πραγματικότητα στο μυαλό μου προς το χειρότερο επειδη δν είμαι ενα χαρούμενο αγοράκι αλλά δεν πιστεύω ότι αυτό που βλέπω δεν απέχει πολύ από το πραγματικό.

νομίζω κατάλαβα τι λετε περι ευθύνης. ότι υπο διαφορετικές συνθήκες θα έφευγα εύκολα από αυτήν την κατάσταση. ναι αλλά... δεν είναι διαφορετικές ο συνθήκες. κι εξάλου τόσα χρόνια δεν έχω δει ποτέ κάποια αλλαγή έστω για λίγο, που να πώ \"Wow ήμουν καλά τότε, ίσως ξαναγίνω\". το πιθανότερο είναι να μην αλλάξουν τα πράγματα.

[Kleiw]

θέλεις να αλλάξουν τα πράγματα?
Μου λές οτι τόσα χρόνια δεν εναλλάσονται τα συναισθήματα σου?
Δεν υπάρχει τίποτα που να σου έδωσε χαρά και να σε βγάλει απο την κατάθλιψη έστω για λίγο?
Οπως σου είπα δεν πιστευω στην ολοκληρωτική ευτυχία αλλά σε στιγμές ευτυχίας! Θα ήθελα και εγώ να ήταν διαφορετικά, αλλά ...........
Σκέψου που θα σε ευχαριστούσε να ήσουνα τώρα και τι να έκανες...