περι πενθους δυσκολες ερωτησεις......

[Kassi]

Originally posted by interappted

Originally posted by kassi_21

Originally posted by interappted
Αυτο προυπηρχε κ δεν το ειδα????
η τωρα μπηκε σαν κατηγορια???
ποτε στο καλο κανει αυτους τους κυκλους το πενθος?γιατι πενθω με την ιδια ενταση εδω κι εναμιση χρονο??εχω γεμισει απο θυμο κ εχω κολλησει σε αυτο το συναισθημα
ελπιζοντας οτι αν ανελυα καλα τη διαταραχη μου θα ξεθωριαζε το πενθος μου κ τελικα......
ειμαι λαθος που νομιζω οτι αν δεν ηταν μονο 26 θα το ειχα ξεπερασει πιο ευκολα?γιατι αρπαζομαι οταν ακουω να πενθουν για ατομα που τελος παντων φτασαν σε μια ηληκια
σε παιδια που τελος παντων γνωρισαν γονεις κ νιωθω οτι εγω κι ο γιος μου μουτζωθηκαμε απο την ζωη???ποσο καλο θα μου κανει στην πορεια οτι ο γιος μου ειναι ιδιος φατσικα με τον θανωντα πατερα του κι αντρα μου???γιατι ακομα με φρικαρει αυτη η ομοιοτητα???θα κατεληγα σε ψυχιατρο με 8 ημερισιως χαπια αν πενθουσα αλλα δεν ημουν οριακη???το οριακο ευθυνεται για τον ακυρο τροπο μουαντιμετωπισης του πενθους η το πενθος ευθυνεται για τις τελικες του οριακου??????
κι αλλη ερωτηση.που στην ευχη εξαφανισθηκαν οι τροποι μου?μιλαω σε ολους στον ενικο οσο κ να ναι μαλωνω με οποιον να ναι κ ευκολα,βριζω ασχημα...θα ισιωσω ποτε????

Το βρήκαν πιασάρικο το θέμα και ανοίξανε καινούρια ενότητα.....
Λοιπόν νομίζω πως η απωλεια που πονάει περισσότερο είναι αυτή στην οποία δεν μπόρεσες να εκφράσεις τα καλά σου αισθήματα,αυτά που ένιωθες γενικά.....Τότε γεμίζεις με τύψεις και δεν συγχωρείς τον εαυτό σου.....Είσαι μια καταδίκη για εσένα την ίδια......Ήμουνα μια σκρόφα οριακιά λες μέσα σου....και πάντα στριφογυρίζει στην γωνιά του μυαλού σου-στην δική σου περίπτωση-ότι εσύ οδήγησες τον άντρα σου στον θάνατο......Σου εύχομαι να βγεις από αυτό γιατί ξέρω κατά ένα μέρος πόσο πονάει......Το ζω σαν απώλεια από άτομα που ζουν φαντάζομαι πόσο θα πονάει για άτομα που δεν ζουν και με τα οποία μοιράστηκες πολλά....Το να συγχωρήσεις τον εαυτό σου λες να βοηθάει;;;

κι εδω με πιανεις ρε?αυτο δεν το περιμενα ειλικρινα

Να σου πω κάτι;Χαίρομαι να σε πιάνω..Ειδικά εσένα.....Δείχνει ότι η αυτοανάλυση μου δεν πήγε στράφη......

[interappted]

Originally posted by Dalia
Ιντερ νομίζω το πιο σημαντικό δεν είναι να τον ξεχάσεις αλλά,αυτό που λέει και η Κάσσι,να καταφέρεις να διώξεις τις τύψεις και τις ενοχές που έχεις.Να συνειδητοποιήσεις ότι δεν έφταιγες εσύ που έφυγε.Και τότε θα νιώσεις καλύτερα,αν απαλλαγείς από όλες αυτές τις σκέψεις που κάνεις.Μετά ίσως και να σου αρέσει που θα βλέπεις την ομοιότητα του γιου σου με τον πατέρα του.

μακαρι.Σημερα που τον πηγα στην πεθερα μου καταλαβα οτι αυτη εχει μεγαλη ομοιτητα σε αυτην λειτουργει πολυ-πολυ παρηγορητικα ειχε να τον δει 20μερες κι ελεγε συνεχεια αχ που μου μοιαζεις οσο ο πατερας σου.αχ ιδιοι ειναι!εγω ηθελα να φυγω αφησα τον πιτσιρικα κι εφυγα

[Kassi]

Originally posted by interappted

Originally posted by Sofia
Inter, έχω την αισθηση οτι εχεις πάρει το \"οριακη\" και του χεις αλλάξει τα φώτα...εννοω οτι σε φαντάζομαι να χεις κολλήσει μια ταμπελα πάνω σου που λεει \"προσοχή-οριακη\"!Και στην ταμπελα αυτή έχεις κολλήσει πιο πολύ εσύ απο οποιονδήποτε άλλο!!

Για το πενθος τώρα: 1,5 χρονος ειναι, οχι 10 χρονια. Φυσιολογικος ειναι ο θυμος, ο πονος, η απογνωση, ολα αυτά....Νομίζεις οτι αν δεν ήσουν οριακή δεν θα πονουσες ετσι? Κι ομως, δεν ειναι έτσι. Μόνο οι οριακοι πονάνε, χτυπιουνται, θυμώνουν, χάνουν τον εαυτο τους? Φυσικά κ όχι!

ο γιος σου προχωρά με διαφορετικές αποσκευές απο ένα άλλο παιδι που έχει κ τους δύο γονεις. Οχι χωρίς αποσκευές, μα με διαφορετικές.Μην του συμπεριφέρεσαι ομως σαν \"χαμενο\" απο τη ζωή. Καλο δεν θα του κάνεις έτσι.

Και κάτι τελευταιο: εχασα ενα πολύ αγαπημένο μου προσωπο πριν 3 χρονια. Ακομα δεν μπορεσα να βγαλω απο μεσα μου τον πονο κ τον θυμο, δεν μπορεσα να ξεσπάσω. Το βρίσκεις πιο φυσιολογικο?Και δεν ειμαι οριακή, αν αναρωτιεσαι!

απλα απο την ταλαιπωρεια αναρωτιεμαι τι σκατα φταιει κ δυσλειτουργω τοσο..
γιατι αν δυσλειτουργεις θες δε θες σκεφτεσαι ολη την ωρα τι μπορει να παει λαθος με εσενα αν πως κ τι..αφου ειναι η φυση των ψυχολογικων1000 ερωτηματα
το οριο πιστευω οτι εχω δειξει οτι δεν θα το αφησω να με κουμανταρει!
για το μικρο σαφως κ θα κανω ο,τι μπορω αν κ ξερω οτι ποτε δεν θα γινω το κλασικο που λενε μανα κ πατερας γιατι ειμαι γυναικα κ αρα μονο μανα κ σκοπο για αντικαταστατο πατερα δεν εχω να γινω
εχω την εντυπωση οτι σαν να τα ψιλοπηρες μαζι μου για το οριο ναι καπου ΠΡΕΠΕΙ να αποδωσω την κακη ψυχολογια μου
καπου ειναι ΑΝΑΓΚΗ κ δεν θελω να το χαλάσω οποια συμπερασματα κι αν προκειπτουν τωρα που βρηκα την αιτια.Μη νομιζεις οτι ολη την ημερα λεω Με λενε Ιωαννα κ ειμαι οριακη αλλα σε αυτο το forum για τα ψυχω μου ΜΠΕΝΩ Κ ΓΙΑ ΤΑ ΨΥΧΩ ΜΟΥ ΘΑ ΠΩ αν κ εκανα μονο μια αναφορα σε αυτο το θεμα.το πενθος παραμεριζει τα παντα για μενα
εναμισης χρονος αλλωτε μου φαινεται εναμιση αιωνας κι αλλωτε εναμιση λεπτο
εκει ειναι που τα χανω

Να σου πω Ιωάννα..Αν μου τα έλεγε αυτά η Σοφία και εγώ θα αισθανόμουν ότι θα τα είχε πάρει με το όριο μου που το επαναλαμβάνω..αλλά ως τρίτη αυτή τη φορά βλέπω πως απλά σου λέει ξεκόλλα ρε όμορφη κοπελιά...Δεν είσαι μόνο μια οριακή...Βγάλε αυτή την ταμπέλα από πάνω σου..Κάπως έτσι...Μήπως μας παραεπιβαρύνουμε ρε Τζο κι εμείς;;;;Είμαι ψυχαναγκαστική και γι\'αυτό το κάνω αυτό,είμαι οριακή και γι\'αυτό είμαι σκύλα...Χαχα....Η Σοφία μας δείχνει ότι οι άλλοι δεν μας βλέπουν τόσο έντονα κατακριτικά όπως εμείς γιατί είμαστε ψυχαναγκαστικοί,οριακοί ή ό,τι άλλο.......Εμείς μας ταράζουμε κάθε μέρα στο γιατί έχουμε τα ψυχολογικά που έχουμε...

[anwnimi]

Ίντερ μου, κι εγώ πάω στο κοιμητήριο κάθε βδομάδα. Μακάρι να\'ξερα κι εγώ αν κάνω καλά ή όχι. Νιώθω πως αν δεν πάω θα είναι σαν να τον εγκαταλείπω, ότι θα
στενοχωρηθεί αν δεν πάω.
Σίγουρα η ζωή είναι τελείως διαφορετική από πριν, ποτέ δε θα γίνει ξανά η ίδια...
Η ζωή στάθηκε πολύ σκληρή απέναντί σου καλή μου, δεν υπάρχει αμφιβολία...Αλλά το πολεμάς. Πηγαίνεις σε ειδικό, νοιάζεσαι για το παιδί σου και του λες πράγματα για τον πατέρα του...Ενώ έχουμε όλοι λίγο πολύ ακούσει και άλλα δυστυχώς άσχημα παραδείγματα ανθρώπων...Εσύ είσαι εκεί και το πολεμάς...Παρόλο που νιώθεις τόσο χάλια είσαι πολύ δυνατή...
Και ένα τελευταίο, θα συμφωνήσω με την Κάσι και τη Σοφία. Όταν διάβασα το μήνυμά σου σχετικά με τα αρνητικά συμπτώματα του πένθους ταυτίστηκα απόλυτα μαζί σου χωρίς να είμαι οριακή (είμαι αγοραφοβική ), οπότε μη σκας κορίτσι μου...Νιώσε, κλάψε, θυμήσου, γέλα, φώναξε, θύμωσε, εκφράσου...

[weird]

Διαβασα την ιστορια σου ιντερ και χαιρομαι να σε ακουω να λες πως εδω ειναι ο χωρος σου, που εισαι εδω για να μιλας ανοιχτα..
Κι εμεις ειμαιστε εδω να σε ακουμε καλη μου.
Περνας δυσκολα γι αυτο κρατα γερα.. Αναρωτιεμαι αν εισαι ευχαριστημενη με τον ειδικο που βλεπεις και αν εχεις συζητησει μαζι του τις αποριες σου για τη διαρκεια του πενθους σου..

[interappted]

Originally posted by anwnimi
Ίντερ μου, κι εγώ πάω στο κοιμητήριο κάθε βδομάδα. Μακάρι να\'ξερα κι εγώ αν κάνω καλά ή όχι. Νιώθω πως αν δεν πάω θα είναι σαν να τον εγκαταλείπω, ότι θα
στενοχωρηθεί αν δεν πάω.
Σίγουρα η ζωή είναι τελείως διαφορετική από πριν, ποτέ δε θα γίνει ξανά η ίδια...
Η ζωή στάθηκε πολύ σκληρή απέναντί σου καλή μου, δεν υπάρχει αμφιβολία...Αλλά το πολεμάς. Πηγαίνεις σε ειδικό, νοιάζεσαι για το παιδί σου και του λες πράγματα για τον πατέρα του...Ενώ έχουμε όλοι λίγο πολύ ακούσει και άλλα δυστυχώς άσχημα παραδείγματα ανθρώπων...Εσύ είσαι εκεί και το πολεμάς...Παρόλο που νιώθεις τόσο χάλια είσαι πολύ δυνατή...
Και ένα τελευταίο, θα συμφωνήσω με την Κάσι και τη Σοφία. Όταν διάβασα το μήνυμά σου σχετικά με τα αρνητικά συμπτώματα του πένθους ταυτίστηκα απόλυτα μαζί σου χωρίς να είμαι οριακή (είμαι αγοραφοβική ), οπότε μη σκας κορίτσι μου...Νιώσε, κλάψε, θυμήσου, γέλα, φώναξε, θύμωσε, εκφράσου...

αρε πως καταλαβαινομαστε οι πενθουντες!!!εγω νιωθω οτι αν δεν παω στα κοιμητηρια δεν παω να τον \"δω\"καθομαι με τις ωρες κ του μιλαω πολλες φορες μαλωνω κ μαζι του ...
θα βερυνω το κλιμα παραπανω
το προηγουμενο Σαββατο η πεθερα μου μοου ειπε οτι επρεπε να σκαλιξω το χωμα γιατι ειχε γινει απο την ξηρασια σαν πετρα το εκανα
δεν ξερω αν σκαλιζα το χωμα η την ψυχη μου εκεινη την ωρα
το μονο σιγουρο κι απολυτα φυσιολογικο ειναι οτι το μυαλο μου εφευγε......κολλουσα...ειναι φρικη ΦΡΙΚΗ
κ απορω αν υπαρχει κατι στον ουρανο μνα νιωθει πως πενθει ενας ανθρωπος αρκετα ευαισθητος
να ρε Σοφια αυτα που να τα πω???σε φιλη??σε πληροφορω οτι η καλυτερη μου ανεχτηκε την κατασταση μου ενα χρονο κ κατι...ολες θελουν να με ξαναδουν χαχαχα χουχουχου
ε οχι μας τελειωσε τωρα περιοριζομαι σε αυτοσαρκασμους
κ κανεις δε γελαει...
δεν πιστευω στη μεταθανατιο ζωη ξερω απλα οτι δεν υπαρχει πια...πουθενα..καμια φορα ερχεται στον υπνο μου κ με σκοτωνει το πρωινο ξυπνημα με διαλυει...
βλεπω την πεθερα μου κ τη θαυμαζω μου στεκεται σαν μανα αλλα κ παλι τι να της πω αυτης??????αυτη ειναι πιο χαρακομενη απλα ειναι μεγαλη μανα κ μου στεκεται
να πω κ τι καταλαβα για την περιβοητη δυναμη που δινει ο Θεος?
οτι ειναι το σαλεμα που δινει στον εγκεφαλο γιατι αν κανεις συνειδητοποιησει τι συμβαινει στον αγαπημενο του μεσα στο μνημα.......γεια σας

[interappted]

Originally posted by weird
Διαβασα την ιστορια σου ιντερ και χαιρομαι να σε ακουω να λες πως εδω ειναι ο χωρος σου, που εισαι εδω για να μιλας ανοιχτα..
Κι εμεις ειμαιστε εδω να σε ακουμε καλη μου.
Περνας δυσκολα γι αυτο κρατα γερα.. Αναρωτιεμαι αν εισαι ευχαριστημενη με τον ειδικο που βλεπεις και αν εχεις συζητησει μαζι του τις αποριες σου για τη διαρκεια του πενθους σου..

σε ευχαριστω πολυ
οχι με τον ειδικο δεν δουλευουμε το πενθος δουλευουμε τη διαταραχη γιατι πιστευει οτι αν προσαρμοστω με την διαταραχη κ τη δεχτω θα δω το πενθος πιο καθαρα κ πιο αποστασιοποιημενα...θα δειξει

[Dalia]

Καλά κάνεις και αυτοσαρκάζεσαι.Ετσι πρέπει να κάνουμε γιατί αλλιώς πώς να τα παλέψουμε τα ψυχολογικά μας.Αν τα βλέπουμε όλα μόνο από τη σοβαρή τους πλευρά καήκαμε.

[Dalia]

Originally posted by interappted
δεν πιστευω στη μεταθανατιο ζωη ξερω απλα οτι δεν υπαρχει πια...πουθενα..

Εγώ πάλι θέλω να πιστεύω στη μεταθανάτιο ζωή.Δεν θέλω να πιστεύω ότι μετά από εδώ τελειώνουν όλα και εξαφανιζόμαστε εντελώς.Μου φαίνεται πολύ τρομακτικό αυτό για να το δεχτώ.Οπότε προτιμώ να σκέφτομαι ότι μετά από εδώ θα υπάρχει κάτι καλύτερο.

[interappted]

Originally posted by Dalia

Originally posted by interappted
δεν πιστευω στη μεταθανατιο ζωη ξερω απλα οτι δεν υπαρχει πια...πουθενα..

Εγώ πάλι θέλω να πιστεύω στη μεταθανάτιο ζωή.Δεν θέλω να πιστεύω ότι μετά από εδώ τελειώνουν όλα και εξαφανιζόμαστε εντελώς.Μου φαίνεται πολύ τρομακτικό αυτό για να το δεχτώ.Οπότε προτιμώ να σκέφτομαι ότι μετά από εδώ θα υπάρχει κάτι καλύτερο.

εμενα με τρομαζει η ιδεα της αλλης διαστασης δεν πιστευω οτι το τελος ειναι στο θανατο αλλα ουτε κ στη μεταθανατιο κατι αλλο θα παιζει
το μονο σιγουρο για τα πιστευω μου ειναι οτι καποτε θα ξανανταμωθουμε με αυτους που χασαμε
ετσι θελω να πιστευω

[Dalia]

Κι εμένα με τρομάζει αλλά με τρομάζει ακόμα περισσότερο αν σκέφτομαι ότι μπορεί να μην υπάρχει τίποτα άλλο μετά.Περνάμε τόσες δυσκολίες σ\'αυτή τη ζωή,τόσες δοκιμασίες για το τίποτα,για να χαθούμε μετά?Δεν μπορεί,κάτι πρέπει να υπάρχει.

[anwnimi]

Κανένας δεν ξέρει την απάντηση. Κανένας δεν μπορεί να αποδείξει αυτό που πιστεύει. Ακόμα και οι μηδενιστές δεν μπορούν να αποδείξουν ότι δεν υπάρχει τίποτε μετά από το θάνατο.

Αυτό πάντως που οι επιστήμονες ξέρουν για λίγο διάστημα μετά το θάνατο του ανθρώπου είναι οι επιθανάτιες εμπειρίες (near-death experiences). Έχω διαβάσει μερικά περιστατικά επιθανάτιων εμπειριών όπου οι άνθρωποι που σταμάτησαν να ζουν για μερικά δευτερόλεπτα περιγράφουν ότι πετούν ψηλά από το σώμα τους και βλέπουν το σώμα τους και τους γιατρούς που προσπαθούν να τους επαναφέρουν από ψηλά...Νιώθουν μια απίστευτη ευφορία και μια ακατανίκητη επιθυμία να πετάξουν ακόμα πιο ψηλά. Κατευθύνονται συνεχώς σε ένα τούνελ που στο τέλος του υπάρχει ένα έντονο ζεστό φως που θέλουν να ενωθούν μαζί του. Ύστερα νιώθουν ότι μια δύναμη τους επαναφέρει πίσω κάτι που δεν είναι ευχαριστο για αυτούς και επιστρέφουν βίαια στο σώμα τους...
Ελάχιστοι που έχουν παραμείνει για περισσότερα δευτερόλεπτα κλινικά νεκροί έχουν αναφέρει ότι αφού πλησιάσουν το φως νιώθουν κοντά τους αγαπημένους που έχουν χάσει ή ότι βλέπουν σκηνές της ζωής τους μπροστά στα μάτια τους, σαν ανασκόπηση. Κάποιοι έχουν αναφέρει ότι ένιωσαν σα να τους έλεγε το φως να γυρίσουν πίσω γιατί θα πρέπει να φροντίσουν κάποιο μέλος της οικογένειάς τους που θα διέτρεχε σε κίνδυνο κάποια στιγμή αργότερα και όντως μετά από μερικά χρόνια η \"προφητεία\" πραγματοποιούνταν, δηλαδή όντως κάποιο μέλος χρειάστηκε τη βοήθειά τους...

Βέβαια υπάρχει και ο αντίλογος άλλων επιστημόνων που λένε ότι όλα αυτά είναι παρενέργειες μιας ουσίας που έχει αποδειχεί ότι εκκρίνεται από τον ανθρώπινο εγκέφαλο όταν αυτός πεθαίνει...Η ίδια ουσία ειχε χορηγηθεί σε κάποιους στρατιώτες παλαιότερα και είχαν αναφέρει την περίπτωση του τούνελ...

Σας μπέρδεψα περισσότερο;

[interappted]

οχι ειμαι ηδη αρκετα μπερδεμενη
με παρηγορει οτι μια μερα που κανεις δεν ξερει θα ξανανταμωθουμε
εχω ακομα ακουσει οτι οι νεκροι θα αναστηθουν στη γη
αυτο μπου φαινεται το καλυτερο!!
αλλα το μυαλο μου εχει πολλες αποριες
εχει αλλαξει ο τροπος που βλεπω τον ουρανο
αναρωτιεμαι αν υπαρχει κατι εκει πανω,μια δυναμη που μπορει ομως να αισθανθει ποσο ασχημο,επιπονο ειναι η τιμωρια του θανατου
στις αρχες προσπαθησα να αυτοκτονησω
τωρα οχιθελω να ζησω για το γιο μου,να του δωσω οση χαρα στερηθηκε
κ να τον κανω δυνατο που η ζωη τον χαστουκησε απο τα 3 του
μου πεταει πολλα
οπως καλυτερα να πεθαινες εσυ παρα ο μπαμπας μου..
δεν θυμωνω νιωθω τον πονο του κι εινα τωρα πια 4,5
μισω τα εντυπα που σε ολα αναγραφεται ονομα πατρος
γιατι θα του θυμιζουν συνεχεια αυτον τον πονο
εγινα σκληρη σαν πετρακ μαλακη σα βουτυρο ταυτοχρονα
το οτι κι αλλες οικογενειες περνανε αυτο που περναω με ωθει να θελω να τα καταφερω!
το πενθος πμως δυστυχως ποναει σα μια πληγη που δεν κλεινει
το μαυρο ακομα δεν εγινε γκριζο
το χω ξαναγραψει κι αλλη μια φορα
αλλα θυμαμαι τα λογια του πρωτου ψυχιατρου
τραγουδι απο Κατσιμιχα:ειναι την απουσια σου πως παω να συνηθισω........................

[kanenas]

Originally posted by interappted
τραγουδι απο Κατσιμιχα:ειναι την απουσια σου πως παω να συνηθισω........................

Συμφωνεις δλδ μαυτα που λεει το τραγουδι (= \"απολα περισοτερο αφτο που με πλιγονι ...\"); Αν ναι, εγω καταλαβαινω πως επιλεγεις να μην ξεχασεις. Κ το επιβαλλεις στον εαυτο σου, ισως.

[weird]

Ιντερ
ειναι δυσκολο μαχαιρι ο θανατος του αγαπημενου προσωπου.
Εισαι σε ψυχοθεραπεια τωρα? το δουλευετε το θεμα? Αν ναι βλεπεις καποια προοδο?
Συμφωνω με τον κανενα, το εχω νιωσει κι εγω. Ειναι δυσκολο να βγουμε απο το πενθος. Εχω ενοχες να προχωρησω μπροστα...
Με το παιδι μιλατε πιο συγκεκριμενα για το μπαμπα του?
Ελπιζω να μη σε φερνω σε δυσκολη θεση με τις ερωτησεις μου.